Negatieve spiraal werk.

[Anoniem: 669783]

Een tijd geleden ben ik na ruim een jaar vertrokken bij een bedrijf nadat ik problemen ervaarde met uitbetalingen van salarissen en omdat mijn manager mij alleen maar dag in en uit dezelfde klussen liet doen. Toen ik voorstelde om wat meer te gaan rouleren kreeg ik naar mijn hoofd geslingerd dat ik mijn werk niet goed zou doen. Gezien de omstandigheden en maandenlange spelletjes die blijkbaar gespeeld werden was ik er klaar mee. Het was overigens ook een bekend fenomeen dat ik een iets andere werkethiek had dan mijn teamleider. Uiteindelijk hebben werkgever en ik besloten uit elkaar te gaan.

Nu ben ik daarna weer op mijn dode gemak gaan solliciteren en uiteindelijk vond ik een baan als assemblagemedewerker bij een bedrijf. Helaas ben ik na twee weken er uit geknikkerd, omdat ik de materie niet snel genoeg zou opnemen en het te veel tijd zou kosten om me gaan in te werken. Ook kreeg ik de opmerking dat ik er fout aan deed om de koffieautomaat schoon te maken voordat de persoon die mij zou inwerken aanwezig zou zijn. Helaas kwam deze persoon elke dag vrij laat binnen, dus was het soms moeilijk als trainee om werk te vinden wat ik fatsoenlijk uit kon voeren. Ik heb mezelf niet naar binnen gebluft, het bedrijf wist dat ze iemand aannamen die een gebrek aan ervaring heeft.

Maanden later ben ik nu weer actief bij een ander bedrijf, maar ik begin nu inmiddels paranoïde te worden en alles in twijfel te trekken. Ik zit nu in mijn vierde week als uitzendkracht bij een bedrijf en ik heb nog geen inloggegevens gekregen om werk op eigen account te doen. Ook zou er een vingerafdruk gemaakt worden om mezelf te registreren bij binnenkomst. Nu heb ik net een telefoontje gekregen van het uitzendbureau in de avond en voel ik het hete ijzer boven mijn hoofd. Het is gewoon een erbarmelijke zaak, ik doe mijn best, maar niks wilt lukken. Ik weet binnen te komen, maar werk vasthouden lukt me niet. Hoe meer tegenslag ik ervaar des te meer het 'oplichterssyndroom' de kop op steekt waardoor ik compleet het vertrouwen in mezelf en de omgeving verlies. Ik vermijd collega's en leidingevenden dan ook, omdat ik gewoon niet meer wil hechten aan een werkomgeving. Ik denk dat ik inmiddels in een neerwaartse spiraal aan het belanden ben, en ik maak me extreem zorgen over de verantwoording die ik moet afleggen over de afgelopen tijd naar potentiele nieuwe werkgevers.

Mijn vraag naar de community is dan ook hoe jullie met zo'n fase om zijn gegaan en weer de 'mojo' terug te vinden om weer sterker te staan als persoon.

Cheerz...

[MAX3400]

Heb je de knaken op de bank? Lekker 3 maanden op je achterste gaan zitten en even tot rust komen.

Heb je de knaken niet? In gesprek gaan met uitzendbureau over de gang van zaken; waarom je via hun klus X krijgt aangeboden waarna het steeds lijkt dat "hun matching" niet overeenkomt met wat de eindklant eigenlijk (had) verwacht van je.

Geen idee wat je achtergrond is trouwens; het klinkt als relatief laaggeschoold werk maar kan niet beoordelen of je mentaal & fysiek daar te goed voor bent. Misschien dat je met je paar jaar wisselende werkervaring ook best iets hoger kan mikken op bepaalde vacatures?

Ben je goed met mensen? Ben je goed met computers? Heb je bepaalde rijbewijzen (klein transport / heftruck / whatever)? Wil je binnen- of buitenlucht werken? Wat is je opleiding (ooit) geweest en sluit dat aan bij waar je nu al anderhalf / twee jaar op ingezet wordt?

Ga het gesprek aan met het uitzendbureau hierover. En, allicht als je reflectie wil; contact je oude werkgevers en vraag of je een kort, open maar eerlijk gesprek kan hebben "waarom" je nou exact in hun ogen niet voldeed. 3 werkgevers in korte tijd; dat kan echt aan beide kanten gelegen hebben maar wees er wel op voorbereid dat niet elke werkgever even subtiel kan vertellen waarom ze je eruit wilden hebben.

[President]

Anoniem: 669783 schreef op maandag 3 juni 2019 @ 21:46:
Mijn vraag naar de community is dan ook hoe jullie met zo'n fase om zijn gegaan en weer de 'mojo' terug te vinden om weer sterker te staan als persoon.

Cheerz...

Beetje weinig achtergrond informatie. Heb je in het verleden wel eens psychische hulp gekregen? Sta je daar voor open? Want als het bij meerdere werkgevers achter elkaar gebeurt dan ligt er hoogstwaarschijnlijk ook iets bij jou?

[Anoniem: 669783]

Heb je de knaken op de bank? Lekker 3 maanden op je achterste gaan zitten en even tot rust komen.

Heb je de knaken niet? In gesprek gaan met uitzendbureau over de gang van zaken; waarom je via hun klus X krijgt aangeboden waarna het steeds lijkt dat "hun matching" niet overeenkomt met wat de eindklant eigenlijk (had) verwacht van je.

Niet genoeg knaken, werk is nu voor ons zeer belangrijk. Ik wil het ook, want ik heb al een jaar thuis gezeten en wil niet mijn naaste nog langer tot last zijn. Een gesprek met het uitzendbureau is geen gek idee.

Geen idee wat je achtergrond is trouwens; het klinkt als relatief laaggeschoold werk maar kan niet beoordelen of je mentaal & fysiek daar te goed voor bent. Misschien dat je met je paar jaar wisselende werkervaring ook best iets hoger kan mikken op bepaalde vacatures?

Ik vind dat ik niet goed in kan schatten of ik wel of niet ergens geschikt voor ben. Mijn achtergrond is MLO niv.3. Met MBO durf ik echt niet hoger te mikken uit angst mezelf voor schut te zetten. Het is al een niet zo'n indrukwekkend papiertje, laat staan als ik dan nog ga doen alsof ik een hoger plekje verdien. Ik ben fysiek in redelijke conditie, ik doe vier keer per week krachttraining. Het werk wat ik nu doe is repetitief met wisselende diensten waar je veel fysiek bezig bent.

Ben je goed met mensen? Ben je goed met computers? Heb je bepaalde rijbewijzen (klein transport / heftruck / whatever)? Wil je binnen- of buitenlucht werken? Wat is je opleiding (ooit) geweest en sluit dat aan bij waar je nu al anderhalf / twee jaar op ingezet wordt?

Ik ben niet goed met mensen. Ik vind hardware te gek, maar wie niet op Tweakers? Heb na het verliezen van mijn werk meerdere malen mijn rijexamen gefaald. Mijn opleiding sluit niet echt aan op het werk wat ik heb gedaan en nu doe. Ik heb het idee dat angst om te falen me weerhoud om de juiste keuzes te maken. Zelfs na een flinke periode rust gaat het nog niet lekker. Binnen of buiten werken heb ik geen voorkeur voor.

Ga het gesprek aan met het uitzendbureau hierover. En, allicht als je reflectie wil; contact je oude werkgevers en vraag of je een kort, open maar eerlijk gesprek kan hebben "waarom" je nou exact in hun ogen niet voldeed. 3 werkgevers in korte tijd; dat kan echt aan beide kanten gelegen hebben maar wees er wel op voorbereid dat niet elke werkgever even subtiel kan vertellen waarom ze je eruit wilden hebben.

Ik ben het type persoon dat bruggen verbrand, ik wil niet in het verleden leven. Het verleden is het verleden, en ik contact liever niemand. Ik heb meerdere malen om verantwoording gevraagd bij het bedrijf waar ik een jaar werkzaam was, maar de antwoorden bleven cryptisch. Het had voornamelijk te maken met mijn manier van het verwerken van de analyses. Deze waren niet altijd in het voordeel van de klant. Helaas was de klant prioriteit van het bedrijf.

[ Voor 21% gewijzigd door Anoniem: 669783 op 04-06-2019 16:13 ]

[g0tanks]

Mag ik vragen waarom je het bericht hierboven hebt verwijderd? Daar stonden best interessante dingen.

Ik zou in ieder geval aanraden om er met mensen over te praten, ook al ga je dingen horen die je niet leuk gaat vinden.

[Anoniem: 669783]

g0tanks schreef op maandag 3 juni 2019 @ 22:17:
Mag ik vragen waarom je het bericht hierboven hebt verwijderd? Daar stonden best interessante dingen.

Ik zou in ieder geval aanraden om er met mensen over te praten, ook al ga je dingen horen die je niet leuk gaat vinden.

Ik heb de antwoorden tussen de vragen van MAX3400 staan. Hier staat redelijk wat informatie.

[Anoniem: 1175350]

Tja.. In hoeverre komt het beeld dat je over jezelf hebt overeen met de werkelijkheid. Het is lastig een beeld te krijgen, maar het zal niet alleen aan al die werkgevers gelegen hebben. Je spreekt over een andere "werkethiek". Dat klinkt alsof het een gebrek aan inzet is.. Met MBO-3 zou je toch verwachten dat je eenvoudige handelingen toch wel snel moet kunnen oppikken. Lijkt me dat het dan ook deels komt doordat ze geen goed algemeen beeld van je hebben. Vaak wordt je beoordeeld op een algemene uitstraling die je laat zien. (en dat hoeft niet eens concreet werk te zijn)

Hoe wordt je trouwens vanuit het UWV begeleid?

[unezra]

Anoniem: 669783 schreef op maandag 3 juni 2019 @ 22:18:
[...]
Ik heb de antwoorden tussen de vragen van MAX3400 staan. Hier staat redelijk wat informatie.

Dat maakt het verhaal helaas niet leesbaarder omdat niet duidelijk is wat jouw tekst is en die van @MAX3400.
Je kunt beter zijn tekst opknippen (2e knop van rechts) en dan jouw tekst er tussen zetten.

[TomsDiner]

Als ik dit zo lees twijfel je of je een realistisch zelfbeeld hebt, of een (te) laag zelfbeeld?

Je bent kritisch op jezelf, denk ik eruit te halen. Je wil het goed doen, maar ziet (of denkt te zien) in jezelf en anderen dat dat beperkt lukt.

Faalangst ervaring misschien? Het erover praten kan helpen (bijvoorbeeld met het UZB), maar ook misschien een directer weg: wat therapie volgen.

En wat misschien als een raar advies klinkt: Als bovenstaande klopt, en al langere tijd te veel invloed op je leven heeft: offer wat vrije tijd op en ga vrijwilligerswerk doen. Veel mensen groeien hiervan, en omdat er geen prestatiedruk is (de omzet valt meestal erg tegen bij een vrijwilligersorganisatie) kunnen veel jongeren en volwassenen oefenen met taken, verantwoordelijkheden en het omgaan met collega's zonder dat iemand begint te zeuren over de targets. En als het goed is krijg je geen geld, maar waardering. Of een bedankje van de eenzame bejaarde. Of een mooie tekening van het kind van 5 uit het bijstandsgezin waar jij de wasmachine weer aan de praat krijgt. Of een onvergetelijke ervaring als je met gehandicapten een dagje dierentuin helpt mogelijk maken. En je groeit er zelf ook nog van.

Maar goed, misschien draaf ik door, ik weet niet of dit het knelpunt is.

[NLKornolio]

De mens heeft het instinct om negatieve ervaringen/angst te voorkomen. De meeste mensen die hier last van hebben proberen vooral in hun comfortzone doordat ze daar geen fouten maken. Je begint je helaas alleen te ontwikkelen als je uit je comfortzone komt. Hier staan nieuwe ervaringen en ontwikkeling tegenover. Je zal fouten maken, leer ervan en probeer jezelf zo te verbeteren. Leef niet naar je instinct.

[TomsDiner]

@NLKornolio Mag ik zeggen dat je antwoord een mooiere onderbouwing van mijn vrijwilligersverhaal is?

[wolly_a]

Hoewel het makkelijker gezegd is dan gedaan, maar waak voor je gedachte dat je niet goed genoeg bent. Ik bespeur enige angst om te falen en omdat je denkt dat je faalt, ga je er naar handelen (collega’s vermijden bijvoorbeeld), waardoor men misschien een negatieve gedachte van jou krijgt, terwijl je in werkelijkheid een fantastisch persoon bent dat juist alles tot in de puntjes perfect wil doen. Jij kruipt nog verder in je schulp en zie hier... Neerwaartse spiraal...

De negatieve gedachte is ook een flinke basis om een burnout op te ontwikkelen. Iets wat je liever niet wil. Dus hop, kijk naar je goede eigenschappen en je zult zien dat je tot grootse dingen in staat bent! En maak je van te voren niet gek met allerlei gedachten over wat als dit en als dat maar niet... Je maakt je nu alweer helemaal druk over het telefoontje van het uitzendbureau. Dat is het allemaal niet waard!

Bedenk wat je echt leuk vindt om te doen en probeer in die richting werk te vinden. Als je plezier hebt aan je werk, hou je het ook veel langer vol. En laat je niet uit het veld slaan door bedrijven die je aan de kant schuiven. Er zijn helaas veel bedrijven die mensen zien als resources die je lekker op mag gebruiken en als het even niet mee zit aan de kant kan schuiven. Zeker als je via het uitzendbureau werkt, zullen ze regelmatig een nieuw blik met mensen aanbreken en dan aan cherry picking doen. Dat maakt jou geen slechte werknemer, maar dat maakt hen slechte werkgevers...

Succes en laat je niet kisten... En oh, het filmpje klinkt misschien wat zweverig, maar ik haal hier altijd veel motivatie uit: https://youtu.be/PAnYCUH0Rms

[Ramon 73]

TomsDiner schreef op maandag 3 juni 2019 @ 23:22:.l

En wat misschien als een raar advies klinkt: Als bovenstaande klopt, en al langere tijd te veel invloed op je leven heeft: offer wat vrije tijd op en ga vrijwilligerswerk doen. Veel mensen groeien hiervan, en omdat er geen prestatiedruk is (de omzet valt meestal erg tegen bij een vrijwilligersorganisatie) kunnen veel jongeren en volwassenen oefenen met taken, verantwoordelijkheden en het omgaan met collega's zonder dat iemand begint te zeuren over de targets. En als het goed is krijg je geen geld, maar waardering. Of een bedankje van de eenzame bejaarde. Of een mooie tekening van het kind van 5 uit het bijstandsgezin waar jij de wasmachine weer aan de praat krijgt. Of een onvergetelijke ervaring als je met gehandicapten een dagje dierentuin helpt mogelijk maken. En je groeit er zelf ook nog van.

Maar goed, misschien draaf ik door, ik weet niet of dit het knelpunt is.

+1
Ik heb 10 jaar geleden mijn baan verloren in de crisis van 2008. Ondanks alle inspanningen geen baan te vinden.
Op een zeker moment viel er een briefje in de bus met de vraag om vrijwilligers in het buurthuis. Daar was 4 dagen per week inloop.
Enfin, daar diverse maanden meegedraaid, ook toen ik al lang en breed werk had nog jaren 1 zaterdag in de maand gedraaid. Ben daar beter en sterker van geworden, kan meer relativeren en van me afzetten dan ooit. Eigen problemen zijn minder belangrijk en negatieve spiraal is wég. Ik had nogal de neiging om overal gevaren en bedreiging te zien en daar ben ik met 2 dagen in de week koffie serveren goed vanaf gekomen.
Aanrader voor iedereen die mentaal moet aansterken.

[unezra]

Mag ik vragen wat je opleiding/achtergrond is en wat voor banen je precies hebt gehad? (Ofwel, kun/wil je iets concreter worden in je verhaal.) Eventueel nog wat informatie over je hobbies en interesses?

Helaas is het heel lastig op basis van een paar alinea's proza te bepalen of je nu werkelijk in de situatie zit dat je te slim bent voor het werk, of dat er een grond van waarheid in zit en je juist niet snel genoeg zaken op pakt. Dat laatste wil ik meteen nuanceren, zelf ken ik de situatie waarin ik op het oog heel simpele dingen niet goed kan omdat ze én niet worden uitgelegd op een manier waar ik iets mee kan (top-down vs bottom-up) én ik snel af dwaal omdat ik me verveel. (Dus slordig word. Hadden ze dan gelijk dat ik het niet goed deed? Zeker. Alleen de oorzaak lag net even anders dan zij dachten.)

Los van dat, ik herken veel in je verhaal en weet hoe lastig het is en hoe hard je zelfvertrouwen er aan kan gaan door de situaties die jij omschrijft. De negatieve spiraal herken ik en is heel lastig om uit te komen. Een topic als deze is een goede en moedige start, maar ik zou ook zeker zoals anderen aanraden nadenken over professionele hulpverlening. Ga praten met een psycholoog. Een psycholoog kan ook beter inschatten hoe je over komt op anderen dan wij en je helpen je zelfbeeld te verbeteren.

Helaas zijn er genoeg rotte appels tussen de werkgevers en ik heb ook al te maken gehad met werkgevers die het nodig vinden je nog even een zetje extra te gevel als het al niet zo lekker gaat. Dat doorbreken kan heel lastig zijn.

Het patroon dat je beschrijft, is dat ook een patroon dat in je jeugd voor kwam? As in, het lage zelfbeeld, is dat iets van nu, of had je daar ook in je jeugd al last van? (Ofwel, zit het probleem niet dieper en zijn je ervaringen met werkgevers, niet een gevolg van eerdere situaties in plaats van de oorzaak van je negatieve zelfbeeld?)

Verder eens met @TomsDiner, kijk of je passend vrijwilligerswerk kunt vinden. Sociaal kan je dat heel erg helpen en het heeft ook mij persoonlijk door diepere dalen heen getrokken. Ik ben op dit niet meer echt actief als vrijwilliger, maar sluit niet uit dat ik in de toekomst me wel actief weer ga inzetten voor deze of gene stichting, vereniging, etc. Het heeft mij in ieder geval veel gebracht. (Helaas heb ik ook de mindere kanten er van gezien, ook vrijwilligerswerk is niet altijd pais en vree. Allesbehalve.)

[ Voor 13% gewijzigd door unezra op 04-06-2019 07:05 ]

[Anoniem: 224360]

NLKornolio schreef op maandag 3 juni 2019 @ 23:33:
De mens heeft het instinct om negatieve ervaringen/angst te voorkomen. De meeste mensen die hier last van hebben proberen vooral in hun comfortzone doordat ze daar geen fouten maken. Je begint je helaas alleen te ontwikkelen als je uit je comfortzone komt. Hier staan nieuwe ervaringen en ontwikkeling tegenover. Je zal fouten maken, leer ervan en probeer jezelf zo te verbeteren. Leef niet naar je instinct.

Dat ik het comfortzone bullshit bingo verhaal hier nog eens zou tegenkomen

Ik zit in mijn comfortzone, omdat dat.....comfortabel is. De gekunstelde koppeling aan ontwikkelingen en nieuwe dingen doen vind ik altijd grappig. Je kunt je prima ontwikkelen vanuit je comfortzone op je eigen manier en tempo....

https://www.nrc.nl/nieuws...mfortzone-1555532-a124908

TS heeft behoefte aan een omgeving waar hij zich juist comfortabel voelt. En een goed gesprek (of meerdere) met een hulpverlener (welk type kan ik uiteraard niet inschatten).

[Batavia]

Je zult je nooit op je plek voelen als je je baas/collega's uit de weg gaat. Er bij horen is toch een stuk sociale interactie. Als jij die collega bent die nooit een praatje maakt dan zullen collega's ook niet snel op jou af stappen om je er bij te trekken. Je maakt het ze nu ook moeilijker om je goed bedoelde tips te geven hoe jij je werk beter kunt doen.
Daarna komt het punt dat jij verantwoordelijkheid wilt. Maar dat komt eigenlijk altijd vanuit een gun factor. Die goede jongen die altijd zijn best doet en ook een leuk praatje maakt. Laten we die eerst vragen voor dat leuke werk. Niet die gast die amper goede morgen zegt en wel ok werk levert maar er niet met 5 sterren boven uit springt.


Dus als je je Mojo terug wilt vinden
1) maak contact met collega's. Mensen zijn sociale dieren
2) vraag feedback over jouw werk. Als je dit terloops doet eens in de 2 maanden kan je daar actief aan werken.
3) geef het echt meer tijd. Ik zou minder verwachtingen hebben na 1 jaar en meer naar een 3 jaren plan kijken. De kans op ander werk moet er ook wel echt zijn.

[Honesty]

Een groot voordeel is dat de werkgelegenheid nu extreem hoog is dus als je een kans wilt krijgen moet je die zeker ook kunnen krijgen. Je gaat inderdaad denken dat als je drie keer in korte tijd foutloopt dat er iets met je mis is.
Maar goed praktisch dat bedrijf waar je een koffieautomaat schoonmaakt omdat je leidinggevende te laat is, is vreemd. Ik heb ook een keer gewerkt bij een bedrijf waar de bazen iedere dag te laat kwamen, helaas gold dat ook voor de betalingen dus we hebben snel afscheid genomen. Achteraf gezien veel te laat van mijn kant.

Ik wilde eigenlijk hetzelfde typen als peltco hierboven, productiewerk is een collegiale setting. Natuurlijk zeg je weleens tegen de baas ik wil opslag want pietje doet dit en ik doe meer maar als het er op aankomt moet je een blok vormen. Zodra jij in de pauzes alleen gaat zitten omdat je mensen niet zo leuk vind dan sta je met 5-0 achter. Ik heb lanterfanters gezien die niets deden maar in de pauzes moppen vertelden(of tijdens de werktijd) en daardoor mochten blijven omdat ze de steun kregen van de gehele ploeg terwijl ik harde werkers heb gezien die bijvoorbeeld niet rookten en veel sociale omgang mistten omdat ze apart zaten. Nu is dat niet allemaal mijn idee van met elkaar omgaan maar zeker met ongeschoold werk is dit wel vaak de realiteit.

Vrijwilligerswerk is leuk maar makkelijker als je inkomen niet van werk hoeft te komen en ik heb het als korte boost ervaren. Eerste tijd is het leuk en voel je je speciaal maar nu na een tijdje begint het toch te kriebelen dat jij die uren er bent voor een kopje koffie terwijl er genoeg betaalde krachten rondlopen die vaak minder kennis hebben. Maar kan ook zijn aan het soort bedrijf wat je werkt, bijvoorbeeld voedselbank waar iedereen vrijwillig werkt heb je dat verschil denk ik ook minder.

Verder laag zelfbeeld moet je zo snel mogelijk oplossen en heeft eigenlijk prioriteit, ik heb een paar jaar geleden een angstcursus gedaan(was zelf onzeker maar zaten veel raakvlakken bij) en pas toen ik dat had aangepakt ging de rest vanzelf een stuk makkelijker

Over pasjes, vingerafdruksensors etc etc zal ik me niet te veel zorgen maken omdat in sommige bedrijven duurt dat gewoon erg lang, denk dat dit meer wordt gevoed uit je onzekerheid/lage zelfbeeld dan dat er dan echt iets loos is. .

ps hou oud ben je?

[unezra]

Honesty schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 09:32:
Over pasjes, vingerafdruksensors etc etc zal ik me niet te veel zorgen maken omdat in sommige bedrijven duurt dat gewoon erg lang, denk dat dit meer word gevoed uit je onzekerheid/lage zelfbeeld dan dat er dan echt iets loos is. .

*grinnik*

Doet me denken aan een keer dat ik ergens voor ik meen bijna een jaar gedetacheerd zat en letterlijk 2 weken voordat mijn periode daar stopte, de laatste login kreeg. Heb ze verteld dat het niet meer nodig was en ik die 2 weken ook nog wel zonder kon.

Inderdaad, soms duurt het gewoon absurd lang en is het absoluut niets persoonlijks. Puur het gevolg van bureaucratie of per ongeluk helemaal onderaan een stapel belanden die nooit bekeken word.

Dat TS hier nóg onzekerder door word, is best schrijnend en zegt inderdaad heel veel over de situatie waarin TS zit.

[Anoniem: 669783]

Allemaal zeer interessante reacties die ik hier lees van mensen. Ik vind de manier waarop deze community altijd goed de reacties in het grijze gebied weet te plaatsen indrukwekkend. Om die reden heb ik gekozen om grove details weg te laten en het vooral te laten bij een filosofische kijk, wat overigens de leidraad is voor hoe je leven gaat lopen.

Voor nu blijken er spoken in mijn hoofd te zitten, de tegenslagen die ik gehad heb de afgelopen twee jaar creëert paranoïde verschijnselen. Ik heb dit uitgelegd aan mijn manager, om te laten weten waarom ik soms vreemd uit de hoek kan komen. Een riskante keuze, maar soms werkt het om een verklaring af te leggen.

En nu verder, met of zonder succes.

[ Voor 4% gewijzigd door Anoniem: 669783 op 04-06-2019 11:35 ]

[The Eagle]

Success heb je sowieso, want wat je hier gedaan hebt is de eerste stap naar verbetering: om hulp vragen
Je weg is even vol heuvels en dalen maar uiteindleijk kom je er ongetwijfeld. En hoe dieper het dal, hoe hoger de top
Van je geschiedenis leer je zeker, maar wat wil je zelf in je toekomst? Vraag jezelf dat eens af. Waar zou jij echt vrolijk van worden?
Verder denk ik dat een paar gesprekken met een psycholoog ook geen kwaad zouden kunnen. Dat negatieve zelfbeeld is prima te verhelpen. Bel je huisarts even, dikke kans dat je zo een doorverwijzing te pakken hebt.

[Craetive]

MAX3400 schreef op maandag 3 juni 2019 @ 21:55:
Heb je de knaken op de bank? Lekker 3 maanden op je achterste gaan zitten en even tot rust komen.
[..]

Vind dit persoonlijk een heel slecht advies, zeker wanneer er psychisch iets speelt. Mensen vallen vaak in een zwart gat als ze helemaal niks doen. Rust nemen is zeker belangrijk maar blijf ook in beweging, al is het maar een aantal uurtjes.

Voor de rest wel een goede post met nuttige dingen hoor, maar dit voel mij meteen op.

The Eagle schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 11:43:
Success heb je sowieso, want wat je hier gedaan hebt is de eerste stap naar verbetering: om hulp vragen
Je weg is even vol heuvels en dalen maar uiteindelijk kom je er ongetwijfeld. En hoe dieper het dal, hoe hoger de top
Van je geschiedenis leer je zeker, maar wat wil je zelf in je toekomst? Vraag jezelf dat eens af. Waar zou jij echt vrolijk van worden?
Verder denk ik dat een paar gesprekken met een psycholoog ook geen kwaad zouden kunnen. Dat negatieve zelfbeeld is prima te verhelpen. Bel je huisarts even, dikke kans dat je zo een doorverwijzing te pakken hebt.

Hier sluit ik mij volledig bij aan. Heel moedig dat je de eerste stap heb weten te zetten maar mocht je hier uiteindelijk nog veel langer mee lopen vergeet dan niet door te pakken

[ Voor 44% gewijzigd door Craetive op 04-06-2019 11:57 ]

[Anoniem: 310408]

Als werkgever lees ik je brief wellicht anders dan anderen die reageerden. Voor mij is de kritieke zin "Ik vermijd collega's en leidingevenden dan ook, omdat ik gewoon niet meer wil hechten aan een werkomgeving". Dat is voor elke manager een dikke rode vlag en als zo iemand dan geen vast contract heeft wissel je hem in. Dat is hard, maar werken is competitief . Jij kost veel geld en het optimaliseren van je werknemers is wellicht het belangrijkste voor elk bedrijf. Als jij geen kunstje kan dat zeldzaam is ligt de macht geheel bij de werkgever. Jezelf kwetsbaar maken door er over te praten is dapper maar niet effectief.

De negatieve spiraal doorbreek je door hem te doorbreken. Door er gewoon niet aan toe te geven. Daarbij kan professionele hulp een middel zijn maar aan het einde is er maar een iemand die er wat aan kan doen.

Tuurlijk is er een kans dat je deze baan verliest, maar dat lijkt me helemaal niet zo slecht. Je hebt je wellicht al in een hoek geduwd waar je moeilijk uitkomt. Ergens nieuw beginnen is dan een veel beter idee. Zie het als een nieuwe kans, niet als een verlies.

Maar je MOET je over je schroom heenzetten en je zal een sociale werknemer moeten worden. Stel je open, voel de sfeer aan en stel jezelf doelen. Bijvoorbeeld dat je alle namen kent na een paar dagen. Dat je wat meer van sommigen weet na een week. Geef jezelf een schop onder je kont. Je zal jezelf kunnen verbazen als je gewoon niet toegeeft aan sommige gedachten.

[Harm_H]

Anoniem: 669783 schreef op maandag 3 juni 2019 @ 21:46:
Ik zit nu in mijn vierde week als uitzendkracht bij een bedrijf en ik heb nog geen inloggegevens gekregen om werk op eigen account te doen.

Deze zorgen delen met je teamleider.

Bijvoorbeeld:
"waarom heb ik nog geen account - zijn jullie niet tevreden met mij?"

En als ze willen dat je het op 'x manier' doet, doe dat dan ook maar? En welke sfeer straal je uit - 'moeilijk moeilijk' of 'kom maar op'?

[ Voor 44% gewijzigd door Harm_H op 04-06-2019 16:46 ]

[Anoniem: 669783]

Harm_H schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 16:39:
[...]


Deze zorgen delen met je teamleider.

Bijvoorbeeld:
"waarom heb ik nog geen account - zijn jullie niet tevreden met mij?"

En als ze willen dat je het op 'x manier' doet, doe dat dan ook maar? En welke sfeer straal je uit - 'moeilijk moeilijk' of 'kom maar op'?

Ik heb altijd een ernstige blik op mijn hoofd. Aard van het dier, maakt niet uit wat ik doe.

[Tsjipmanz]

Verdrietig om dit te lezen. Als ik je V&A beoordelingen lees ben je communicatief vaardig en kom je je afspraken goed na. Lees alleen maar positieve dingen. Het zou kunnen dat je in het echte leven ietwat verlegener bent, maar het mijden van collega’s en leidinggevenden moet je absoluut niet doen, zoals iemand boven mij ook al zegt.

Het lijkt erop dat er een paar keer een mismatch is geweest en dat je daardoor wat zelfvertrouwen hebt verloren. Dat is begrijpelijk maar het leunt nu de kant op dat je achter elke boom een vijand ziet. En dat is niet goed. Wat wel goed is dat je het besproken hebt met je manager, al geef je niet aan hoe deze gereageerd heeft.

Mijn advies zou zijn om te focussen op de zaken waar je goed in bent en goed wederzijds de verwachtingen af te stemmen. Het zou ook geen kwaad kunnen om een keer te sparren met een professional of een werkcoach. Je kan ook via de huisarts een doorverwijzing vragen. Misschien ken je ook iemand in je omgeving die iets meer ervaring heeft en jou wat wil coachen.

Ik verwacht dat het uiteindelijk wel goed komt. Ga de zaken niet te somber inzien (al is dat soms gemakkelijker gezegd dan gedaan) en probeer eerlijk te kijken naar je eigen kwaliteiten, die zijn er genoeg verwacht ik.

[Honesty]

Anoniem: 669783 schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 17:55:
[...]


Ik heb altijd een ernstige blik op mijn hoofd. Aard van het dier, maakt niet uit wat ik doe.

Daar kan je weinig aan doen, je kan best wat sociale vaardigheden trainen maar sommige mensen kijken altijd ernstig en die kunnen vaak nergens mee wegkomen, terwijl andere vaak veel zeggen zonder consequenties.

bijvoorbeeld:
"waarom heb ik nog geen account - zijn jullie niet tevreden met mij?"

Dit is ook zo'n zin waar je heel voorzichtig mee moet zijn, als je al een ernstige blik hebt en je zegt zo iets dan creëer je problemen die er misschien helemaal niet waren. Ik zal bijvoorbeeld eerst vragen hoe het zit met je account en aan de hand van het antwoord kan die tweede zin altijd nog komen.
Zelfs als er tussen die twee zinnen een connectie zit omdat ze twijfelen zeggen ze natuurlijk niet tegen TS, nee dat klopt we twijfelen zo hard dat we wachten met je account.
Ik ben voor eerlijkheid maar stel je dan kwetsbaar op, hoewel dat ook niet altijd overal even goed gewaardeerd wordt ben je in ieder geval eerlijk naar jezelf geweest.

[TomsDiner]

Anoniem: 224360 schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 08:40:
[...]

Dat ik het comfortzone bullshit bingo verhaal hier nog eens zou tegenkomen

Ik zit in mijn comfortzone, omdat dat.....comfortabel is. De gekunstelde koppeling aan ontwikkelingen en nieuwe dingen doen vind ik altijd grappig. Je kunt je prima ontwikkelen vanuit je comfortzone op je eigen manier en tempo....

https://www.nrc.nl/nieuws...mfortzone-1555532-a124908

TS heeft behoefte aan een omgeving waar hij zich juist comfortabel voelt. En een goed gesprek (of meerdere) met een hulpverlener (welk type kan ik uiteraard niet inschatten).

Wat een onzin column in de NRC....

En wat je zegt over "Je kunt je prima ontwikkelen vanuit je comfortzone".... Dat doe je toch altijd al als je UIT je comfortzone komt ? (Je ging over een grens) Binnen je comfort zone valt niet zoveel te leren....

Heel veel vormen van nieuwe dingen leren betekent een aanpassing van je comfort zone (dat is het gebied dat je al kende) Je vergroot je comfortzone door er buiten te zoeken naar competenties, zodat dat nu ook je comfortzone wordt.

Goed, je kunt over het woord comfort zone vallen, maar de theorie is volgens mij niet te ontkrachten. Het is ook niet voor niets dat ernstige verlegenheid, faalangst, negatief zelfbeeld een negatieve invloed op je lerende vermogen hebben. Het gebrek aan durf om nieuwe dingen te leren (of zoals ze zeggen "je comfortzone in te slepen") is hier een oorzaak van.

[Anoniem: 224360]

TomsDiner schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 23:40:
[...]

Wat een onzin column in de NRC....

En wat je zegt over "Je kunt je prima ontwikkelen vanuit je comfortzone".... Dat doe je toch altijd al als je UIT je comfortzone komt ? (Je ging over een grens) Binnen je comfort zone valt niet zoveel te leren....

Heel veel vormen van nieuwe dingen leren betekent een aanpassing van je comfort zone (dat is het gebied dat je al kende) Je vergroot je comfortzone door er buiten te zoeken naar competenties, zodat dat nu ook je comfortzone wordt.

Goed, je kunt over het woord comfort zone vallen, maar de theorie is volgens mij niet te ontkrachten. Het is ook niet voor niets dat ernstige verlegenheid, faalangst, negatief zelfbeeld een negatieve invloed op je lerende vermogen hebben. Het gebrek aan durf om nieuwe dingen te leren (of zoals ze zeggen "je comfortzone in te slepen") is hier een oorzaak van.

Welke theorie?

Ik vind het semi psychologisch gezwets dat nergens op gebaseerd is. Welke guru heeft zich ooit bedacht dat je enkel dingen kunt leren als dat oncomfortabel is? Nieuwe dingen leren is niks anders dan dat, nieuwe dingen leren. De een kan dat makkelijk, de ander wat minder, maar ieder heeft zijn eigen leerstijl. Waarom zou ik een grens over moeten om iets te leren? Dat kan ik prima binnen mijn eigen grenzen. Door het leren worden die grenzen misschien vager of schuiven ze op, maar je hoeft er echt niet overheen als je daar geen zin in hebt.

Om er dan enkel lekker populair en vooral extrovert tegenaan te kijken geeft gewoon een blijk van een gebrek aan kennis en respect voor de medemens die op andere wijze zich ontwikkelt.

Als je uit je comfortzone komt en daar dus (logisch) niet blij van wordt, verstijft en niks meer leert schiet je daar helemaal geen donder mee op. Ik vind het matige middenmanager taal, lekker populair, niemand weet wat je ermee bedoelt en het is nergens op gestoeld.

Het is een makkelijke en goedkope manier om mensen weg te zetten die moeite met bepaalde zaken hebben, maar misschien als je ze juist benadert en coacht van toegevoegde waarde kunnen zijn.

Nb. ik leer makkelijk, leg makkelijk contact en doe het (vooralsnog) goed in iedere organisatie waar ik kom. Dit is dus geen persoonlijke rant, maar ik zie het wel eens bij collega's die niet in hun waarde gelaten worden.

[Joris748]

Anoniem: 310408 schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 14:56:
Als werkgever lees ik je brief wellicht anders dan anderen die reageerden. Voor mij is de kritieke zin "Ik vermijd collega's en leidingevenden dan ook, omdat ik gewoon niet meer wil hechten aan een werkomgeving". Dat is voor elke manager een dikke rode vlag en als zo iemand dan geen vast contract heeft wissel je hem in. Dat is hard, maar werken is competitief . Jij kost veel geld en het optimaliseren van je werknemers is wellicht het belangrijkste voor elk bedrijf. Als jij geen kunstje kan dat zeldzaam is ligt de macht geheel bij de werkgever. Jezelf kwetsbaar maken door er over te praten is dapper maar niet effectief.

Wat een bullshit. Als je mensen het gevoel geeft dat ze inwisselbaar zijn, zullen ze zich zo gaan gedragen. Weinig mensen kennen een kunstje wat ze uniek maakt.

De negatieve spiraal doorbreek je door hem te doorbreken. Door er gewoon niet aan toe te geven. Daarbij kan professionele hulp een middel zijn maar aan het einde is er maar een iemand die er wat aan kan doen.

Tuurlijk is er een kans dat je deze baan verliest, maar dat lijkt me helemaal niet zo slecht. Je hebt je wellicht al in een hoek geduwd waar je moeilijk uitkomt. Ergens nieuw beginnen is dan een veel beter idee. Zie het als een nieuwe kans, niet als een verlies.

Maar je MOET je over je schroom heenzetten en je zal een sociale werknemer moeten worden. Stel je open, voel de sfeer aan en stel jezelf doelen. Bijvoorbeeld dat je alle namen kent na een paar dagen. Dat je wat meer van sommigen weet na een week. Geef jezelf een schop onder je kont. Je zal jezelf kunnen verbazen als je gewoon niet toegeeft aan sommige gedachten.

Ik ben zelf heel slecht in het onthouden van namen. Verwissel namen van mensen die ik al 5 jaar ken. Uit zelfbescherming merk ik dat ik dan vaak geen voornamen noem, tenzij ik de naam zeker weet of weet dat vergissen niet verkeerd opgepakt wordt.

[downtime]

Harm_H schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 16:39:
[...]


Deze zorgen delen met je teamleider.

Bijvoorbeeld:
"waarom heb ik nog geen account - zijn jullie niet tevreden met mij?"

Serieus? Dat soort verbanden wil je meteen leggen?

Ik zou zeggen: “ik heb nog geen account, en kan zo niet goed werken, hoe lossen we dat op?”

Trek niet alles meteen in het persoonlijke. Uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat er heel veel fout gaat in bedrijven. Ook bij bedrijven die hun zaakjes op het eerste gezicht goed op orde hebben. Vraag je af hoe je het kunt oplossen en ga je niet zitten afvragen of er misschien diepere bedoelingen achter zitten.

[SmurfLink]

Harm_H schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 16:39:
[...]


Deze zorgen delen met je teamleider.

Bijvoorbeeld:
"waarom heb ik nog geen account - zijn jullie niet tevreden met mij?"

En als ze willen dat je het op 'x manier' doet, doe dat dan ook maar? En welke sfeer straal je uit - 'moeilijk moeilijk' of 'kom maar op'?

Waarom zou je dat in vredesnaam aan elkaar koppelen? Je vult nu iets in, maakt er een suggestieve vraag van en geeft aan dat je bang bent dat ze niet tevreden zijn...

Begin gewoon eens met vragen waarom je nog geen account hebt... hou die aannames lekker binnenboord en stel open vragen. Geef aan dat je graag aan de slag wilt maar zonder account dit lastig is.

[Anoniem: 669783]

Anoniem: 224360 schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 09:03:
[...]

Welke theorie?

Ik vind het semi psychologisch gezwets dat nergens op gebaseerd is. Welke guru heeft zich ooit bedacht dat je enkel dingen kunt leren als dat oncomfortabel is? Nieuwe dingen leren is niks anders dan dat, nieuwe dingen leren. De een kan dat makkelijk, de ander wat minder, maar ieder heeft zijn eigen leerstijl. Waarom zou ik een grens over moeten om iets te leren? Dat kan ik prima binnen mijn eigen grenzen. Door het leren worden die grenzen misschien vager of schuiven ze op, maar je hoeft er echt niet overheen als je daar geen zin in hebt.

Om er dan enkel lekker populair en vooral extrovert tegenaan te kijken geeft gewoon een blijk van een gebrek aan kennis en respect voor de medemens die op andere wijze zich ontwikkelt.

Als je uit je comfortzone komt en daar dus (logisch) niet blij van wordt, verstijft en niks meer leert schiet je daar helemaal geen donder mee op. Ik vind het matige middenmanager taal, lekker populair, niemand weet wat je ermee bedoelt en het is nergens op gestoeld.

Het is een makkelijke en goedkope manier om mensen weg te zetten die moeite met bepaalde zaken hebben, maar misschien als je ze juist benadert en coacht van toegevoegde waarde kunnen zijn.

Nb. ik leer makkelijk, leg makkelijk contact en doe het (vooralsnog) goed in iedere organisatie waar ik kom. Dit is dus geen persoonlijke rant, maar ik zie het wel eens bij collega's die niet in hun waarde gelaten worden.

Ik ben het met je eens dat je vanuit de comfortzone prima kunt leren, maar je moet niet de grenzen opzoeken en daardoor onnodig stress gaan creëren. Stress is gedoseerd prima. Als je bijvoorbeeld met 12-0 verslagen word als voetbalelftal kickt primaire angst in en daarmee ook stress. Het neersabelen van iemand die als redelijk aan de grond zit is dan ook een gevaarlijke actie waarme je een giftig persoon kunt creëren. Zoals met moeilijkheidsgraden moet je in kleine incrementen ergens naar toe werken. Helaas zijn we als mensen ongeduldig en vaak niet in staat om een lange termijn visie vast te houden waardoor we ons uit het veld laten slaan. Ook denken we al heel snel dat alles voor niets is om vervolgens jaren later ineens een flashback te krijgen die ons herinnert aan onze fouten.

[MaZo]

Anoniem: 669783 schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 11:33:
Allemaal zeer interessante reacties die ik hier lees van mensen. Ik vind de manier waarop deze community altijd goed de reacties in het grijze gebied weet te plaatsen indrukwekkend. Om die reden heb ik gekozen om grove details weg te laten en het vooral te laten bij een filosofische kijk, wat overigens de leidraad is voor hoe je leven gaat lopen.

Voor nu blijken er spoken in mijn hoofd te zitten, de tegenslagen die ik gehad heb de afgelopen twee jaar creëert paranoïde verschijnselen. Ik heb dit uitgelegd aan mijn manager, om te laten weten waarom ik soms vreemd uit de hoek kan komen. Een riskante keuze, maar soms werkt het om een verklaring af te leggen.

En nu verder, met of zonder succes.

Kop op man. Als ik je teksten en grammatica lees lijk je verre van dom. Het lijkt - zoals eerder genoemd door anderen - meer een gevalletje gebrek aan geloof in jezelf. Hoop dat je hier aan kan werken om uit die negatieve spiraal te komen. Sterkte!

[Brent]

Laat ons voorop stellen dat je je ergens slecht bij of van voelen nooit de bedoeling mag zijn: mocht je baas er wel zo over denken: schrijf die ontslagbrief vandaag nog. Masochisme is niet gezond, en gelukkig zijn is eenieders recht. Iemand die valt natrappen is sowieso van een niveau waar je maar beter ver van blijft in het leven.

Dat gezegd hebbende, het is een kunst om het gevoel van ongenoegen bij kleine tegenslagen van grote misstanden te onderscheiden. Die kunst kun je leren. Daarbij maak je fouten, sommigen meer dan anderen. Een goede werkgever zal je dat niet (direct) kwalijk nemen: zo gaat leren nu eenmaal. Dit is wat sommigen volgens mij bedoelen met de comfortzone: je moet (kleine) risico's leren nemen, want zo leer je. Steeds weer kijken hoe je van de gegeven situatie beter kunt worden, en niet zuur of bang.

Voor mij werkt het totaal niet als iemand roept dat ik uit mijn comfortzone moet, dat moet echt van binnen komen, en ik denk dat het voor de meesten zo werkt. Doe het dus nooit voor een ander, maar altijd voor jezelf: soms zul je aanvoelen of zelfs weten dat actie X eigenlijk best redelijk en verstandig is, maar dat je terughoudend bent omdat je het nog nooit gedaan hebt, omdat je teveel aan het risico denkt. Gecontroleerde uitbouw noem ik dat Met elke centimeter beton komt de brug dichterbij de overkant, waarvan je weet dat je ernaartoe wil. Dat er af een toe een golf een stuk wegslaat veranderd niets aan het feit dat je de overkant ziet en erheen wilt en dus zal gaan. Op eigen tempo en eigen kracht.

Kwa werk is mijn regel zeer eenvoudig: wordt goed in solliciteren. Je moet je goed voelen bij een baan en daar moet je serieus energie in steken, want die krijg je zodra het goed zit meervoudig terug.

[PhatFish]

Ik kan eigenlijk alleen vanuit mijn eigen ervaring adviseren, dus hier een poging. Is het niet op je van toepassing, dan lekker negeren.

Anoniem: 669783 schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 16:00:
[...]


Ik ben het met je eens dat je vanuit de comfortzone prima kunt leren, maar je moet niet de grenzen opzoeken en daardoor onnodig stress gaan creëren. Stress is gedoseerd prima.

Persoonljike ontwikkeling kan zowel binnen als buiten de comfortzone. Het is maar net waar je aan wilt werken. Ik heb zelf nu een baan als assemblagemedewerker, terwijl ik HBO Technische Bedrijfskunde op zak heb. Echter na acht jaar in het callcenter en tig afwijzingen voor engineering functies "omdat ik te weinig ervaring had" (no shit, net afgestudeerd... ) was ik helemaal klaar met mensen die aan m'n kop liepen te zeuren, of gewoon onnodig moeilijk deden. Dus lekker grote mensen Meccano in een fabriek en nog bijna modaal betaald ook. Prima. Geen (mentale) uitdaging maar ook totaal geen stress. En wat blijkt? Binnen die comfortzone valt ontzettend veel te leren. Zelf en ik vrij apathisch vanwege mijn verleden, maar dankzij flink ouwehoeren met collega's wordt dat toch wel beter, om maar een voorbeeld te geven. Zoiets zal er voor jou mogelijk ook zijn. Het is prima om jezelf uit te dagen en op die manier te ontwikkelen, maar stabiliteit, of in ieder geval een rustige situatie moet er eerst zijn. Je hebt immers een basis nodig van waaruit je kan groeien. In het geval je grote risico's neemt door jezelf buiten je comfort zone uit te dagen, is de kans op teleurstelling nu eenmaal enorm groot en zo'n klap moet je kunnen hebben, anders heb je averechts resultaat.

Voor meer info zou ik je naar Maslow verwijzen. Zijn piramide heb ik overigens zelf gebruikt om meermaals uit een depressie te komen, welke weer het eindpunt was van zo'n neerwaartse spiraal (ontslagen in de recessie, lang zonder bijbaan, onzekerheid over afmaken studie, uiteindelijk toch een nieuwe baan, welke zo stressvol werd dat goed functioneren niet altijd meer lukte, depressie, na het afmaken van mijn studie de ene na de andere afwijzing voor werk wat ik prima kon doen...terug het callcenter in en na een klein jaar een nieuwe depressie...).

Jouw situatie komt mij verder herkenbaar voor. Wij zitten toevallig met iemand die moeite heeft om de meest simpele taken goed te doen. Wat gebeurt er? Omdat diens fouten pas verder in de lijn opgemerkt worden, komen anderen in de knel met hun takt-tijden. En na een aantal weken was het geduld op. De Alfa's van ons team zijn flink op hem aan het afgeven en eerlijk is eerlijk: hij maakt het er helemaal zelf naar. Echter werkt dat dus ook weer door en is hij erg afstandelijk geworden en maakt zo mogelijk nóg meer fouten en werkt nóg trager. Zo iemand gaat er gewoon uit, gewoon omdat die niet geschikt is maar vooral ook omdat hij niet door lijkt te hebben ( @Anoniem: 669783 :dit is heel belangrijk om te beseffen) dat je in een organisatie nu eenmaal met anderen te maken hebt. Daarmee omgaan is integraal, uiteindelijk werk je samen. Wil je als einzelganger je ding doen, dat kan vast, maar dan moet je goed zoeken naar een functie waar dat ook gewenst is. Financial Controller bijvoorbeeld

Hoe meer tegenslag ik ervaar des te meer het 'oplichterssyndroom' de kop op steekt waardoor ik compleet het vertrouwen in mezelf en de omgeving verlies. Ik vermijd collega's en leidinggevenden dan ook, omdat ik gewoon niet meer wil hechten aan een werkomgeving. Ik denk dat ik inmiddels in een neerwaartse spiraal aan het belanden ben, en ik maak me extreem zorgen over de verantwoording die ik moet afleggen over de afgelopen tijd naar potentiele nieuwe werkgevers.

En terecht. Het komt niet goed over als je keer op keer ontslagen wordt. En wees ook eerlijk en kritisch naar jezelf toe: Maak jij de verwachtingen van de werkgever wel waar? Werk je goed? Vind je het werk leuk? Ga je goed om met je collega's? Belangrijke dingen en als ik je verhaal lees denk ik dat je zelf ook echt wel aan het werk moet. Als je op goede voet bent met je leidinggevende, kun je vaak best aankaarten dat het niet al te best met je gaat en dat je naar een oplossing wilt zoeken. Je werkgever heeft ook in jou geïnvesteerd en als deze je mag, krijg je de ruimte vaak wel, maar natuurlijk niet als je jouw leidinggevende en collega's zoveel mogelijk vermijd. Die hebben dan ook zoiets van "die is weg zodra die recht op WW heeft" en zullen ook geen moeite doen om jou te leren kennen. Like it or not, je graaft met dergelijk gedrag echt helemaal zelf je eigen graf. In ieder geval in een organisatie waar je met anderen te maken hebt. Mocht men het idee hebben (terecht of niet) dat je tegen een burn-out, depressie, of ander iets aanhikt wat je de ziektewet in kan jagen en men wordt niet warm van je, dan kun je erop rekenen dat je eruit gegooid gaat worden. Maak je het echter zelf kenbaar en wil je er wat aan doen, dan laat je je werkgever ook wel zien dat je niet weg wilt, maar dat je eraan wilt werken. Een best gezonde instelling en het komt anders over dan het hebben van een excuus voor je gedrag/houding/prestaties/whatever.

Ik vind dat ik niet goed in kan schatten of ik wel of niet ergens geschikt voor ben. Mijn achtergrond is MLO niv.3. Met MBO durf ik echt niet hoger te mikken uit angst mezelf voor schut te zetten. Het is al een niet zo'n indrukwekkend papiertje, laat staan als ik dan nog ga doen alsof ik een hoger plekje verdien.

Dit praten heel veel mensen zichzelf aan, merk ik. In mijn team zijn de besten gewoon ongeschoold (na de middelbare school dus niks), maar werken kunnen ze. Ambities om hogerop te komen zijn er niet, maar als je ergens op je plek zit en ook niet meer capaciteit hebt om daadwerkelijk hogerop te komen (hard werken alleen maakt niet competent. Je moet echt wel intelligentie of op z'n minst sociale vaardigheden hebben), waarom zou je jezelf daarom negatief beoordelen? Niemand heeft een plicht om hogerop te komen. Ik word zelf vaak gevraagd waarom ik in vredesnaam met mijn diploma ongeschoold assemblagewerk doe en wanneer ik door wil groeien. Vanuit de maatschappij worden we geprogrammeerd om te denken dat je intrinsieke menselijke waarde bepaald wordt door een papiertje en de "Dutch Dream" van een baan in het
middenmanagement. Deze onzin moet je meteen verwerpen. "Omdat ik het leuk vind" is een prima antwoord en als mensen daar wat van willen denken, nou laat ze lekker hun kop breken (naar een leidinggevende zou ik het wat tactischer brengen...). Zolang jij maar met voldoening thuis komt van je werk, de rekeningen kan betalen en lekker van je vrije tijd kan genieten, hoeft niemand er iets van te vinden.

Anyway, om je mojo terug te vinden:

Zorg dat je je werk heel serieus neemt. Als je het nog niet goed kan, vraag je collega's gewoon om tips. Is ook een goede manier om beetje contact te maken. De bedoeling is dat je het wel oppikt, anders heeft het geen zin. Vanaf daar komt de rest eigenlijk wel vanzelf. Als je geen/weinig fouten maakt, is men blij met je en dat geeft een wisselwerking. Je komt dan in zo'n opwaartse spiraal.

Op het moment dat jij met ook maar een beetje motivatie naar je werk gaat en ook gewoon het werk goed doet, komt de rest vanzelf. Die negatieve spiraal doorbreek je enkel en alleen door positieve ervaringen op te doen. Het grootste deel van je effectieve dag zit je op je werk en het is dus belangrijk dat je dit leuk vind, anders confronteer je jezelf het grootste deel van je effectieve dag met negativiteit. Deze causaliteit hoeft denk ik geen verdere uitleg. Het is eigenlijk ook een beetje zelf stabiliteit creëren.

Ik las net dat je al met je leidinggevende hebt gepraat. Top, je haalt in ieder geval pro-actief zelf wat onzekerheid weg. Ik hoop dat je iets hebt aan bovenstaande. In ieder geval succes!


Afgelopen winter dreigde ik door wat omstandigheden ook in zo'n negatieve spiraal terecht te komen. Depressie keek alweer om de hoek. De paranoia, negativiteit, zwart-wit denken en veel oordelen waren wat alarmbelletjes, dus focus 100% op het werk, want dat was nog wel leuk...soort van. Daarnaast (dit adviseer ik niet) mezelf in mijn vrije tijd helemaal naar de tyfus geblowd. Echt niks anders gedaan. Na een aantal weken kon ik prima meekomen met de toppers en waar ik eerst voor een nieuwe depressie vreesde, had ik na een kleine twee maanden weer plezier in alles en ontzettend veel motivatie. Binnenkort hebben we een maand bedrijfssluiting, dus vakantie. Ik ga het werk en mijn collega's gewoon missen.

[TomsDiner]

Anoniem: 224360 schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 09:03:
[...]

Ik vind het semi psychologisch gezwets dat nergens op gebaseerd is. Welke guru heeft zich ooit bedacht dat je enkel dingen kunt leren als dat oncomfortabel is?

Volgens mij hoor jij een klok luiden....

Comfort zone = vertrouwd (ken je al, kennis die je al hebt)
Buiten comfort zone = wat je nog moet leren....

Ik probeerde dat in de vorige post al met haakjes duidelijk te maken....

Alles wat je leert komt van buiten je comfort zone Dus ook al vind je het woord niet mooi: je houdt je wel netjes aan de theorie als je iets leert. En ik begrijp dat je dat doet.

De theorie gaat over de beperkingen die je oploopt als je nieuwe dingen leren "eng" vindt. (en erg vasthoud aan reeds verworven competenties, en kijkt of je op die manier problemen "binnen je comfort zone" (zonder iets nieuws te leren) op kunt lossen.

De theorie gaat dus niet over waar je leert, of dat iets heel raars is, maar meer over "niets nieuws willen leren" / eenkennig.

Ik denk dat jij het idee hebt dat je rare dingen moet gaan doen, en dat een comfort zone een plaats is. Maar dat wordt niet bedoeld (en daarom is het stukje in de NRC ook een beetje raar... Het lijkt niet of die columnist het idee van comfortzone niet snapt.)

Overigens ben ik allergisch voor management gewauwel, en dit woord zit daar aardig in de buurt. Net als levelen, iets kortsluiten, even iets tegen je aanhouden.....

[Sissors]

Of de columnist en @Anoniem: 224360, snappen het wel, en jij zit er naast. Als voorbeeld: Wikipedia: Comfort zone. Comfort zone is niks anders als hetgeen waar jij je lekker voelt en weinig stress hebt. Je kan dus prima in je comfort zone dingen leren.

[aljooge]

Sissors schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 22:50:
Of de columnist en @Anoniem: 224360, snappen het wel, en jij zit er naast. Als voorbeeld: Wikipedia: Comfort zone. Comfort zone is niks anders als hetgeen waar jij je lekker voelt en weinig stress hebt. Je kan dus prima in je comfort zone dingen leren.

je komt veel dingen tegen die je van tevoren niet snapt, niet kunt of er niet mee gewerkt hebt. Je kan blijven hangen in die taken die je wel kunt, maar je laat structureel de moeilijke problemen liggen. Als je steeds kiest voor de gemakkelijke weg zonder stress zal je de complexe vaardigheden nooit leren.

[jadjong]

Comfort zone gaat niet alleen over kennis of werk. Samen met je beste vrienden iets engs doen is soms makkelijker dan met totale onbekenden een standaard handeling uitvoeren.

[Honesty]

aljooge schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 23:01:
[...]


je komt veel dingen tegen die je van tevoren niet snapt, niet kunt of er niet mee gewerkt hebt. Je kan blijven hangen in die taken die je wel kunt, maar je laat structureel de moeilijke problemen liggen. Als je steeds kiest voor de gemakkelijke weg zonder stress zal je de complexe vaardigheden nooit leren.

+1
Een hele slimme vriendin van me zei altijd dat managers vaak juist te vaak veel hooi op hun vork nemen en pas hun grens leren als ze eroverheen waren gegaan. Dus zodra ze het niet meer aankonden wisten ze pas hun niveau en dat geloof ik ook. Sterker nog de angstige zoals ik ook een tijdje geweest bent zullen nooit die grens overgaan, terwijl je dan pas echt weet wat je echt kan bereiken.

Gaat natuurlijk niet over de vraag van ts maar Maslow( ) ook niet. Ik ben een groot fan van de piramide van Maslow even offtopic)

[Anoniem: 224360]

TomsDiner schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 22:01:
[...]

Volgens mij hoor jij een klok luiden....

Comfort zone = vertrouwd (ken je al, kennis die je al hebt)
Buiten comfort zone = wat je nog moet leren....

Ik probeerde dat in de vorige post al met haakjes duidelijk te maken....

Alles wat je leert komt van buiten je comfort zone Dus ook al vind je het woord niet mooi: je houdt je wel netjes aan de theorie als je iets leert. En ik begrijp dat je dat doet.

De theorie gaat over de beperkingen die je oploopt als je nieuwe dingen leren "eng" vindt. (en erg vasthoud aan reeds verworven competenties, en kijkt of je op die manier problemen "binnen je comfort zone" (zonder iets nieuws te leren) op kunt lossen.

De theorie gaat dus niet over waar je leert, of dat iets heel raars is, maar meer over "niets nieuws willen leren" / eenkennig.

Ik denk dat jij het idee hebt dat je rare dingen moet gaan doen, en dat een comfort zone een plaats is. Maar dat wordt niet bedoeld (en daarom is het stukje in de NRC ook een beetje raar... Het lijkt niet of die columnist het idee van comfortzone niet snapt.)

Overigens ben ik allergisch voor management gewauwel, en dit woord zit daar aardig in de buurt. Net als levelen, iets kortsluiten, even iets tegen je aanhouden.....

Dat jij er gekunsteld iets met leren aan vast wil hangen mag je zelf weten. De Wikipedia van @Sissors is duidelijk, als ik iets leer komt dat niet automagisch doordat ik opeens buiten een comfortabele zone ga (per definitie dus niet comfortabel in meer of mindere mate). Sterker nog, de beste dingen leer ik vaker juist door reflectie, op m'n gemak een uurtje alles stilleggen en nadenken, lekker comfortabel.

En als je niet wilt dat mensen blijven hangen op een woord, dan moet het geen comfort zone heten. Als je 1 van de 2 gebruikte woorden niet mag interpreteren waar het voor bedoeld is dan zit je dus vrolijk in de bullshit bingo zone.

Die columniste snapt het juist heel goed en maakt het belachelijk met overtrekkingen, maar de kern is ook belachelijk. Ga jij lekker de poetsvrouw en de caissière eens vertellen dat ze buiten hun comfort zone moeten stappen om te leren en te groeien en je krijgt een vage blik terug als je niet uitgelachen wordt.