Hoe reageren bij sollicitatie [politie/handhaving]

[Adipose]

Goedemorgen,

In de afgelopen twee maanden heb ik besloten een baan bij de politie of handhaving te nemen. Ik heb hiervoor inmiddels ook gesprekken gehad en qua motivatie zat het helemaal goed. Waar het minder goed mee zat was volgens hen mijn weerbaarheid, oftewel 'ik kom te lief over'.

Deze reden van afwijzing vind ik moeilijk, omdat ik niet als een agressieveling binnen kan komen en ook niet opgevoed ben om iemand ergens op af te kappen. Bij de politie begonnen ze bijvoorbeeld over mijn ogen, waarschijnlijk om mijn reactie te testen. Hier reageerde ik vrij normaal op: 'er is niets met mijn ogen aan de hand'. Lijkt me een prima antwoord toch? Of had ik moeten zeggen dat ze dat niets aan gaat en de medische keuring wel uitwijst of alles in orde is? Deze vraag mag naar mijn idee ook niet gesteld worden, aangezien het gezondheidsvragen zijn?

Ik reageer waarschijnlijk gewoon te braaf, terwijl ze juist op zoek zijn naar iemand die van zich af weet te bijten. Ik weet hierdoor dus niet hoe ik me moeten gedragen en hoe te reageren? Ik kan reageren zoals in mijn voorbeeld, maar voor mijn gevoel "hoort" dat niet bij een sollicitatiegesprek. Dit kan ook komen doordat de hulpverlening een totaal andere richting is dan waar ik een diploma voor behaald heb, dat was namelijk 'interactieve vormgeving' aan het Grafisch Lyceum Utrecht. Bij zulke gesprekken is "braaf" reageren logisch.

Ik zou graag advies/tips krijgen over hoe jullie zoiets zouden aanpakken, zodat ik dit mee kan nemen en er aan kan gaan werken.

Alvast bedankt voor de hulp.


Edit: bij de politie mag ik trouwens gewoon een nieuwe sollicitatie sturen begin volgende maand. Ze hadden me ook een complete afwijzing kunnen geven, wat zou beteken dat bovenstaande niet meer zou mogen. Ze zien dus in principe wel een mogelijkheid voor me. Voorwaarde is dat ik weerbaarder over kom en mijn mannetje kan staan.

[ Voor 15% gewijzigd door Adipose op 10-04-2019 22:10 ]

[Renzzie]

Tsjah, lastig te zeggen. Het zal denk ik weinig te maken hebben met wat je zegt, maar meer met wat je uitstraalt. Een handhaver/politieagent moet nu eenmaal overkomen alsof hij sterk in zijn schoenen staat. Als jij dit niet uitstraalt kan ik me de afwijzing voorstellen.

Mijn advies is dus ook om letterlijk voor de spiegel te gaan staan om te kijken of je 'sterk' overkomt. Kom je over als iemand die direct respect afdwingt? Zo nee, dan zou ik daar mee aan de slag gaan. Hier kan je vast het e.e.a. over online vinden.
Mocht je vinden dat dat je wel zo overkomt, waarom probeer je dan niet nog een keer het gesprek aan te gaan? Laat ze zien dat ze ongelijk hebben!

[Adipose]

Bedankt voor je reactie. Ik heb in mijn startpost nog een klein, maar belangrijk, stukje bijgeplaatst.

[Tens]

Een baan krijg je, die neem je niet, maar dat terzijde.

Assertief, maar niet agressief. Je hebt blijkbaar geen besef van wat je over je heen krijgt als agent of ander soort van handhaver. Je moet immuun zijn voor alles wat je naar je kop geslingerd krijgt, en hooguit 'functioneel boos' reageren in die situaties. Dat is wrs op meerdere manieren getest tijdens je gesprek.

gebrek aan weerbaarheid is niet hetzelfde als te lief. Je kunt zelfs in bedreigende situaties 'lief' blijven.

aanvulling:
Niet negatief bedoeld, je kunt dezelfde vraag krijgen tijdens een sollicitatie.
kan jij de volgende vraag beantwoorden: Waarom denk jij dat je geschikt bent?

[ Voor 16% gewijzigd door Tens op 10-04-2019 11:46 ]

[Avalaxy]

Zoals renzzie denk ik inderdaad niet dat het zozeer komt door wat je zegt. Kan door je postuur komen, door je lieve gezicht, door beslissingen die je maakt of door je manieren. Ik zou me niet anders gaan opstellen dan je bent voor je volgende sollicatie. Dat gaat alleen maar slecht eindigen. Lekker jezelf zijn. Het kan dat je gewoon de verkeerde interviewer had en dat een ander je wel had aangenomen. Het kan ook dat je nou eenmaal echt niet past en je gewoon pech hebt, maar in dat geval is het logisch en eerlijk als ze je afwijzen, voor jullie beiden het beste. In ieder geval veel succes met je volgende sollicatie!

[3dfx]

Als jij al "een toneelstukje" moet gaan opvoeren bij een sollicitatie-gesprek om op de gewenste manier over te komen, hoe moet het dan in de grote boze echte wereld?

Acteer je dan ook dat je sterker/assertiever bent dan werkelijk het geval is?
Hoe lang denk je dat vol te kunnen houden?
Ga je uit van het "Fake it until you make it"-concept?

Kortom, ga goed bij jezelf te rade hoe je zou reageren als er een agressieve figuur op je af komt en tegen je begint te schreeuwen en je voor van alles en nog wat gaat uitmaken.
Breek je dan of ben je in zo'n situatie wel (mentaal) stevig genoeg:
Are you (really) tough enough?

Ik heb de laatste tijd o.a. filmpjes gezien waar meerdere agenten wegrennen/-duiken omdat een verdachte met een stok een stuk assertiever is dan zij.

En dat terwijl de agenten:
- in de meerderheid waren
- diverse wapens tot hun directe beschikking hebben (taser, wapenstok, pistool)
- een opleiding hebben genoten om -in theorie- om te gaan met die situaties

Persoonlijk denk ik dan: leuk geprobeerd en fijn dat ze werk hebben, maar misschien zijn agenten met een wat weerbaarder karakter toch beter geschikt voor die functie

[CurlyMo]

Volgens mij zit assertiviteit veel meer in de volgende dingen:

• Bij ophalen direct hand uitsteken en hem stevig schudden.
• Bij binnenkomst ruimte direct aangeven "Kan ik hier plaatsnemen" i.p.v. afwachten totdat iemand zegt "Je kan daar zitten".
• Ook niet twijfelend over de gang lopen, maar met een stevige houding. Dus rechtop, borst naar boven, stevige passen.
• Voor het gesprek begint ook je eigen punten inbrengen. Oftewel, de agenda van je eigen sollicitatiegesprek mede bepalen.
• Aan tafel rechtop zitten, richting de tafel geleund en niet achterover in je stoel. Niet benen over elkaar zodat je snel kán opstaan. Niet armen over elkaar, maar handen in elkaar op tafel.
• Tijdens het gesprek niet wachten met reacties, maar: "Hier onderbreek ik u toch even, want ...".
• Tijdens het gesprek kunnen zeggen: "Hier ben ik het niet mee eens, of ik zie dat anders, maar dat is iets voor later".
• Na het gesprek zelf al aangegeven dat je het een goed gesprek vond.

Maar wat al gezegd is, als dit je niet op enigerlei natuurlijk afgaat, dan is de vraag of de politie wel geschikt voor je is.

[ Voor 4% gewijzigd door CurlyMo op 10-04-2019 18:47 ]

[DeKaerften]

Bestaat er niet iets als een weerbaarheidstraining? Het lijkt mij dat een serieuze training hierin volgen, je veel meer kan leren over wat weerbaarheid is, hoe je het uitstraalt en waarom dat nu niet zo is, dan dat youtube filmpjes of mede-forumgebruikers dat kunnen.

[SmurfLink]

Vraag dit eens aan je directe omgeving. Vrienden, familie, kennissen. Die kennen jou het beste en kunnen beter oordelen over hoe jij overkomt dan wij via het internet. Assertiviteit is wel een groot ding, als je bij de Politie wil zal je dat moeten bezitten. Heb je dat niet, zal je erop moeten trainen.

[3x3]

Gedrag en gewoonten kun je leren.
Je kan een assertiviteitscursus volgen.



Wat je ook misschien tegen je hebt, en waar je niets aan kan doen. Is dat je misschien man en ook nog eens blank bent. Ik weet bij vrienden die gewerkt hebben bij de politie dat als zij mensen aannamen dat ze daarop moest selecteren en het ook een factor was binnnen de organisatie voor promotiekansen. Er worden wel blanke witte mannen aangenomen, maar niet te veel.

[itsleon]

@ts je zou het ook nog kunnen navragen op https://forum.infopolitie.nl/

[niekovk]

Heeft het ook niet met onzekerheid (al dan niet door zenuwen) te maken? Als je onzeker overkomt, twijfelt bij antwoorden, kan dit ook als 'niet weerbaar' worden opgevat.

[rickysedai]

Iva_Bigone schreef op woensdag 10 april 2019 @ 11:39:
Ik heb de laatste tijd o.a. filmpjes gezien waar meerdere agenten wegrennen/-duiken omdat een verdachte met een stok een stuk assertiever is dan zij.

En dat terwijl de agenten:
- in de meerderheid waren
- diverse wapens tot hun directe beschikking hebben (taser, wapenstok, pistool)
- een opleiding hebben genoten om -in theorie- om te gaan met die situaties

Persoonlijk denk ik dan: leuk geprobeerd en fijn dat ze werk hebben, maar misschien zijn agenten met een wat weerbaarder karakter toch beter geschikt voor die functie

Wellicht off-topic, maar agenten trainen inderdaad op hoe om te gaan met een verdachte met een stok. Stap 1: afstand nemen. Rennend als het moet. En dan inderdaad pepperspray (wapenstok haalt niks uit en taser is nog steeds niet breed uitgerold). Een deel van de verdachten reageert niet op pepperspray, zoals in elk geval in 1 filmpje wat ik recent gezien heb. En dan? Schieten? Poeh... dat is echt het uiterste middel. Is dat écht de beste oplossing?
Als een Rambo op een verdachte met een stok afrennen is iets wat juist niet geleerd wordt. Dat loopt namelijk zelden goed af...

[ Voor 3% gewijzigd door rickysedai op 10-04-2019 12:50 ]

[mashell]

Je krijgt een tweede gesprek en hebt feedback over het eerste gesprek. Op zich heel goede kaarten. Je zelf weerbaarder opstellen is niet heel gemakkelijk, maar als je weet dat dat van je verwachten weet je dat het niet onbeleefd is dat als je zegt wat je denkt. Een opmerking als "zie je wel goed?" kun je dan inderdaad weerbaar afslaan met "volgens mij is er niks mis met mijn ogen, dat zal uit het medisch onderzoek wel blijken".

[3dfx]

rickysedai schreef op woensdag 10 april 2019 @ 12:47:
[...]


Wellicht off-topic, maar agenten trainen inderdaad op hoe om te gaan met een verdachte met een stok. Stap 1: afstand nemen. Rennend als het moet. En dan inderdaad pepperspray (wapenstok haalt niks uit en taser is nog steeds niet breed uitgerold). Een deel van de verdachten reageert niet op pepperspray, zoals in elk geval in 1 filmpje wat ik recent gezien heb. En dan? Schieten? Poeh... dat is echt het uiterste middel. Is dat écht de beste oplossing?
Als een Rambo op een verdachte met een stok afrennen is iets wat juist niet geleerd wordt. Dat loopt namelijk zelden goed af...

Ik kan het filmpje niet meer zo 123 vinden (ik dacht nu.nl), maar het rennen was meer in paniek wegvluchten dan hergroeperen/tegenaanval inzetten.
Meneer met de stok ging daarna ook nog rustig even een aankomende auto van wat schade voorzien omdat de agenten meer dachten "Laat hem maar even, we komen later wel terug..."

Adipose schreef op woensdag 10 april 2019 @ 11:20:
Bij de politie begonnen ze bijvoorbeeld over mijn ogen, waarschijnlijk om mijn reactie te testen. Hier reageerde ik vrij normaal op: 'er is niets met mijn ogen aan de hand'. Lijkt me een prima antwoord toch? Of had ik moeten zeggen dat ze dat niets aan gaat en de medische keuring wel uitwijst of alles in orde is? Deze vraag mag naar mijn idee ook niet gesteld worden, aangezien het gezondheidsvragen zijn?

Ze mogen best naar je ogen vragen hoor? Goed kunnen zien is namelijk een vereiste voor het uitoefenen van de functie:

Naast een goede conditie en algemene fitheid zijn ook enkele medische aspecten belangrijk:
goed scherp zien op afstand
kleuren zien en onderscheiden

Bronnen:

https://kombijde.politie....e-van-jou/toelatingseisen
https://kombijde.politie....n-oren-en-medicijngebruik

En van de door jou aangehaalde site:

In bepaalde gevallen moet u tijdens de sollicitatieprocedure uw werkgever informeren over uw gezondheid. Deze meldingsplicht geldt alleen als uw medische klachten problemen kunnen geven tijdens het werk.

Als je al niet erg assertief bent maar daarnaast ook nog eens half blind bij wijze van spreken, dan hebben ze namelijk helemaal niets aan je "in het veld"

[ Voor 9% gewijzigd door 3dfx op 10-04-2019 13:08 ]

[koppie]

Misschien een hele andere idee: Benader je wijkagent eens, (via politie.nl kan je die vinden) en probeer daar eens een (half)uurtje een gesprek mee te doen. Juist over deze onderwerpen, en wat ze zoal tegenkomen.

[RgR]

Naast de gevaarlijke situaties, waar je natuurlijk wel je mannetje moet kunnen staan, kom je ook heel regelmatig met slachtoffers in aanraking. Die hebben op dat moment misschien wel veel meer aan een vriendelijke agent die even aandacht voor ze heeft dan aan een rauwdouwer. Dat is ook het mooie van de politie: allerlei soorten mensen die er met elkaar op af gaan als er iets aan de hand is. En iedereen heeft daarbij zo zijn specialiteit, waarbij je tijdens de opleiding en stages ook echt wel veel leert over daadkracht en overwicht. Jij kunt als 'vriendelijke jongen' vast iets leren van de 'hardere types', maar zij ook absoluut iets van jouw vriendelijkheid.

Tijdens een vervolggesprek zou ik mij dus zeker niet anders voor gaan doen dan je bent.

[Helixes]

Adipose schreef op woensdag 10 april 2019 @ 11:20:
Ik reageer waarschijnlijk gewoon te braaf, terwijl ze juist op zoek zijn naar iemand die van zich af weet te bijten.

Dat denk ik eerlijk gezegd niet. Het woord assertiviteit is al gevallen. Als je voor de politie op straat staat, dan gaat het om aanwezigheid. Je krijgt misschien een pistool, maar je uitstraling zou dusdaing moeten zijn dat je er nog niet naar hoeft te hinten dat je die hebt om in iedere situatie overwicht te krijgen. Ik kan me voorstellen dat men zoekt naar zulke kwaliteiten.

Ik zie je gebruikersnaam. Dat is een eigenschap die je natuurlijk ook kan inzetten om overwicht te krijgen - mits, natuurlijk, binnen de perken.

Ik weet niet of een medewerker van de politie te lief kan zijn. Dat kun je ook vertalen als empathie.

Bij de politie begonnen ze bijvoorbeeld over mijn ogen, waarschijnlijk om mijn reactie te testen.

Ik denk dat je hier te snel concludeert. Ik ben niet bekend met de eisen, maar er zijn wel degelijk beroepen waar gezondheidseisen mogen worden gesteld, wanneer deze van belang zijn voor de uitoefening. Bekend voorbeeld is een zichteis voor piloten. Ik kan me voorstellen dat er bij de politie iets vergelijkbaars geldt. Een fitheidstest is wellicht ook onderdeel, kan ik me zeker voorstellen.

Je vraagt advies hoe zulke vragen te benaderen. Als je de vraag niet direct beantwoorden wilt, dan kun je geëngageerd beantwoorden met een wedervraag. Ik ben niet helemaal bekend met de procedure. Geldt er een zichteis voor deze functie?. Deze mensen zijn allicht bereid je alles uit te leggen. Als men kan uitleggen dat zicht erg belangrijk is, of dat een test zelfs onderdeel uitmaakt van de selectieprocedure, dan kun je wellicht meer vertellen over je ogen.

Het voelt wellicht anders, maar zelfs bij de politie is een sollicitatiegesprek een gesprek. En geen verhoor. Probeer je gesprekspartners te betrekken, een open gesprek te voeren. Soms kom je in zo'n gesprek dan samen tot de conclusie dat je niet voor elkaar gemaakt bent. Maar vaak heeft zo'n insteek het beste resultaat.

Als laatste tip: Ik begrijp dat je wat afwijzingen hebt gehad. Je mag altijd vragen naar terugkoppeling wanneer je ergens op gesprek bent geweest. Mij bekruipt een beetje het gevoel dat je vooral giswerk toepast op de situatie. Soms zul je je verbazen hoever je er naast kan zitten. Vraagt wel wat incasseringsvermogen, maar je kunt daar zeker van leren!

[loginerror]

Je kan het beste jezelf blijven maar stel je open op! Ze kijken onder andere naar je houding. Nou weet ik natuurlijk niet hoe je er bij zat, maar bijvoorbeeld armen over elkaar en benen gekruist is een gesloten houding, daar kunnen ze ook op afknappen. Probeer mee te gaan met het gesprek, maak het interessant.

Wel goed dat je nog een keer op gesprek mag komen! Altijd positief blijven.

[Frieda]

Bel die lui op met wie je een gesprek had en vraag ze wat precies in jouw houding en gedrag maakte dat je niet weerbaar overkwam, nu weet je nog niks en doe je aannames.

[Adipose]

Bedankt voor alle reacties, zijn er meer dan verwacht. Ik ga ze vanavond nog eens rustig doorlezen en kom er dan op terug.

Wel kan ik alvast zeggen dat ik me zeker niet anders wil voordoen dan ik ben. Ik was alleen benieuwd of ik me misschien verkeerd opstelde. Verder weet ik natuurlijk hoe de procedure in elkaar zit, maar zelfs na het medische onderzoek krijgt de politie deze gegevens niet door van de desbetreffende arts. Vandaar dat ik zei dat zij dat soort dingen niet mochten vragen. Wat me verder opviel was dat de vragen vooral over mijn vriendin gingen, ipv over mij. Kreeg bijvoorbeeld een vraag: gaat je vriendin goed met haar ouders om? Wat vind je vriendin ervan dat je bij de politie wil? Zou je vriendin hiervoor willen verhuizen? Kreeg hierdoor het gevoel dat zij beter had kunnen langskomen en ik lekker had kunnen gamen. Misschien dat ik daar nog iets over had kunnen zeggen, maar dan reageer ik weer gewoon braaf op de vragen.

Zoals ik zei, vanavond kom ik even op alle reacties terug. In ieder geval heel erg bedankt iedereen.

[SmurfLink]

Adipose schreef op woensdag 10 april 2019 @ 16:21:
Bedankt voor alle reacties, zijn er meer dan verwacht. Ik ga ze vanavond nog eens rustig doorlezen en kom er dan op terug.

Wel kan ik alvast zeggen dat ik me zeker niet anders wil voordoen dan ik ben. Ik was alleen benieuwd of ik me misschien verkeerd opstelde. Verder weet ik natuurlijk hoe de procedure in elkaar zit, maar zelfs na het medische onderzoek krijgt de politie deze gegevens niet door van de desbetreffende arts. Vandaar dat ik zei dat zij dat soort dingen niet mochten vragen. Wat me verder opviel was dat de vragen vooral over mijn vriendin gingen, ipv over mij. Kreeg bijvoorbeeld een vraag: gaat je vriendin goed met haar ouders om? Wat vind je vriendin ervan dat je bij de politie wil? Zou je vriendin hiervoor willen verhuizen? Kreeg hierdoor het gevoel dat zij beter had kunnen langskomen en ik lekker had kunnen gamen. Misschien dat ik daar nog iets over had kunnen zeggen, maar dan reageer ik weer gewoon braaf op de vragen.

Zoals ik zei, vanavond kom ik even op alle reacties terug. In ieder geval heel erg bedankt iedereen.

Maar dat is wellicht juist weer een test geweest... heb je ze gevraagd waarom ze daarnaar vragen? Door juist braaf alle vragen te beantwoorden toon je weinig karakter. Als ze dat mij zouden vragen zou ik juist of vragen of ze liever haar willen spreken, of dat dit niet relevant is en ik verder graag over de job wil praten. Of over mezelf natuurlijk.

[Anatidae]

SmurfLink schreef op woensdag 10 april 2019 @ 18:18:
[...]

Maar dat is wellicht juist weer een test geweest... heb je ze gevraagd waarom ze daarnaar vragen? Door juist braaf alle vragen te beantwoorden toon je weinig karakter. Als ze dat mij zouden vragen zou ik juist of vragen of ze liever haar willen spreken, of dat dit niet relevant is en ik verder graag over de job wil praten. Of over mezelf natuurlijk.

Nee. Laat ook inlevingsvermogen in een ander zien, belangen afweging en daarnaast inkijkje in de thuissituatie wat invloed kan hebben op je werkzaamheden.
Die vragen afserveren geven echt geen sociaal beeld van je, terwijl me dat wel belangrijk lijkt bij een politieagent..

[Tens]

Adipose schreef op woensdag 10 april 2019 @ 16:21:
gaat je vriendin goed met haar ouders om? Wat vind je vriendin ervan dat je bij de politie wil? Zou je vriendin hiervoor willen verhuizen?

Die eerste vraag kan ik niet plaatsen, maar politiewerk vraagt veel van relaties. verhuizen na je opleiding is 100% zeker, verhuizen na een promotie vaak ook.

dus geen vreemde vragen.

btw: top dat je je zo wilt inzetten voor de samenleving.

[ Voor 6% gewijzigd door Tens op 10-04-2019 18:46 ]

[3dfx]

Adipose schreef op woensdag 10 april 2019 @ 16:21:
Wat me verder opviel was dat de vragen vooral over mijn vriendin gingen, ipv over mij. Kreeg bijvoorbeeld een vraag: gaat je vriendin goed met haar ouders om? Wat vind je vriendin ervan dat je bij de politie wil? Zou je vriendin hiervoor willen verhuizen? Kreeg hierdoor het gevoel dat zij beter had kunnen langskomen en ik lekker had kunnen gamen. Misschien dat ik daar nog iets over had kunnen zeggen, maar dan reageer ik weer gewoon braaf op de vragen.

Ik denk dat je dan niet eens extra assertief hoeft te zijn, maar gewoon nieuwsgierig en vragen "Waarom willen jullie dat weten?".

Het kan zijn om te zien of je in de stress schiet als je erg persoonlijke vragen voorgeschoteld krijgt, echter vermoed ik eerder dat ze proberen in te schatten hoe de thuissituatie is.
Vergeet niet dat je van alles gaat meemaken, van leuke dingen tot zeer vervelende en mogelijk ingrijpende dingen.

Hoe ga je dat verwerken, kun je thuis tot rust komen en/of kan je vriendin een luisterend oor bieden?
Als je thuis komt en je hebt (even gechargeerd ) 9 van de 10 keer onenigheid met je vriendin, dan blijft je stressniveau te hoog aangezien je op je werk ook al vrij regelmatig met stresssituaties te maken zult krijgen.

Wanneer je vriendin jouw idee om bij de politie niet ziet zitten en je ook niet wil steunen (met bijv. een verhuizing) dan is de kans dat er bonje in de toekomst komt behoorlijk;
da's niet goed voor je relatie, niet goed voor jouzelf, en niet goed voor je werk.

[rickysedai]

Als ik eerlijk ben dan zijn deze vragen nog maar het begin en als je er nu al van ‘van slag’ raakt: maak je borst maar nat. Ik heb uiteindelijk iemand bij mij thuis over de vloer gehad die me 4 uur lang doorgezaagd heeft over mij, mijn familie, vriendin, vrienden, geld, overtuigingen, misstappen en ga maar door. In 4 uur kan je écht veel onderwerpen bespreken. Het gaat er niet om of er een goed of fout is. Er zijn agenten in alle vormen, kwaliteiten en competenties. Dé perfecte agent bestaat niet, maar je maakt wel deel uit van een team die het samen zo goed mogelijk probeert te doen. En jij als individu moet (de praktijk blijkt weerbarstig ;-)) boven elke twijfel verheven zijn. Door deze intieme vragen proberen ze een beeld te krijgen van hoe jij in de praktijk om zult gaan met bijvoorbeeld pogingen om jou om te kopen, als je op 2 miljoen contant stuit of bijvoorbeeld je oom zonder gordel ziet rijden. De vraag wat je vriendin vindt van je werk is zeker relevant, het antwoord niet zozeer, jouw gevoel bij het geven van het antwoord dan weer wel. Snap je een beetje waar ik naartoe wil?

[krakendmodem]

Ik heb een tijdje bij de politie gewerkt (niet als agent/handhaving, maar op kantoor), en kreeg dagelijks agenten aan de lijn. Ik begrijp wel dat TS het idee heeft dat je heel assertief en nors moet zijn om door die "test" te komen. Sommige mensen hebben het in zich, en bij sommige komt dat met de tijd door ervaring op te doen.

Toen ik net begonnen was bij de politie had ik direct bij het eerste gesprek al een "boze agent" aan de lijn. Ik was namelijk niet gewend dat iemand zo direct kon zijn, en ik kroop dus direct in de "slachtoffer rol". (Je zegt dus dat het jouw schuld is, terwijl dat niet zo was).

Na een tijdje had ik dat probleem niet meer. Je groeit erin en wordt dus zelf ook assertiever. (Niet in negatieve zin). In mijn geval durfde ik dus meer tegengas te geven en alsnog de leiding te nemen in het gesprek, ipv over mij heen te laten lopen. Dat leer je in een politieorganisatie wel. Natuurlijk zat ik veilig op kantoor en niet op straat waar je alle shit over je heen kan krijgen. Daar moet je natuurlijk ook tegen kunnen.

Verder eens met de punten wat hier boven staat.

[Adipose]

Tens schreef op woensdag 10 april 2019 @ 11:36:
Een baan krijg je, die neem je niet, maar dat terzijde.

Assertief, maar niet agressief. Je hebt blijkbaar geen besef van wat je over je heen krijgt als agent of ander soort van handhaver. Je moet immuun zijn voor alles wat je naar je kop geslingerd krijgt, en hooguit 'functioneel boos' reageren in die situaties. Dat is wrs op meerdere manieren getest tijdens je gesprek.

gebrek aan weerbaarheid is niet hetzelfde als te lief. Je kunt zelfs in bedreigende situaties 'lief' blijven.

aanvulling:
Niet negatief bedoeld, je kunt dezelfde vraag krijgen tijdens een sollicitatie.
kan jij de volgende vraag beantwoorden: Waarom denk jij dat je geschikt bent?

Klopt, ik bedoelde meer te zeggen dat ik de kans wil aangrijpen om zulk werk te mogen/kunnen doen.

Ik heb zeker wel besef wat ik over me heen kan krijgen als agent of in soortgelijke functie. Dat ik in een sollicitatiegesprek anders reageer dan in de praktijk vind ik verder ook niet eens zo raar. Ik wil aangenomen worden, waarom zou ik dan anders reageren dan ik zou willen? Dat echte testen komt ook voor, maar dat is pas tijdens de derde ronde. Ze baseren het nu op op basis van een paar vragen en geven niet de kans dit te bewijzen bij de daadwerkelijke test. Die test is er niet voor niets natuurlijk. Dat ze hier op voorhand al naar kijken prima, maar daar op afwijzen vind ik toch een stap te ver. Dat zelf ook wel aan mij liggen, omdat ik daar natuurlijk met een bepaald idee zat; aangenomen worden.

Iva_Bigone schreef op woensdag 10 april 2019 @ 11:39:
Als jij al "een toneelstukje" moet gaan opvoeren bij een sollicitatie-gesprek om op de gewenste manier over te komen, hoe moet het dan in de grote boze echte wereld?

Acteer je dan ook dat je sterker/assertiever bent dan werkelijk het geval is?
Hoe lang denk je dat vol te kunnen houden?
Ga je uit van het "Fake it until you make it"-concept?

Kortom, ga goed bij jezelf te rade hoe je zou reageren als er een agressieve figuur op je af komt en tegen je begint te schreeuwen en je voor van alles en nog wat gaat uitmaken.
Breek je dan of ben je in zo'n situatie wel (mentaal) stevig genoeg:
Are you (really) tough enough?

Ik heb de laatste tijd o.a. filmpjes gezien waar meerdere agenten wegrennen/-duiken omdat een verdachte met een stok een stuk assertiever is dan zij.

En dat terwijl de agenten:
- in de meerderheid waren
- diverse wapens tot hun directe beschikking hebben (taser, wapenstok, pistool)
- een opleiding hebben genoten om -in theorie- om te gaan met die situaties

Persoonlijk denk ik dan: leuk geprobeerd en fijn dat ze werk hebben, maar misschien zijn agenten met een wat weerbaarder karakter toch beter geschikt voor die functie

toon volledige bericht

Ik wil mezelf juist niet voordoen zoals ik niet ben. Ik heb dit topic geopend om advies te krijgen over hoe ik het aan zou kunnen pakken en de tijd nemen om een aantal van deze punten te verbeteren bij mezelf. Wat ook nou zou kunnen is dat jullie mijn ogen openen en ik bij mezelf te raden ga of het wel echt iets voor me is, maar me anders voordoen is sowieso niet handig bij de politie.

Tijdens mijn bijbaantje bij de Burger King heb ik ook wel eens een zeer agressieve klant gehad, die zelfs met de placemats begon te gooien en kapot te slaan om de kassa's. Ik heb deze man op een rustige manier verteld dat ik zijn boosheid begrijp en we het probleem gaan oplossen. Tuurlijk heb ik toen met mijn manager overlegd, maar ik had het toen wel gedaan en was op dat moment nog "maar" 16.

Agenten mogen ook niet zomaar hun wapens gebruiken, daar zitten vrij strenge regels aan. Wegduiken kan soms beter zijn dan zelf ook gaan dreigen.

CurlyMo schreef op woensdag 10 april 2019 @ 11:43:
Volgens mij zit assertiviteit veel meer in de volgende dingen:

• Bij ophalen direct hand uitsteken en hem stevig schudden.
• Bij binnenkomst ruimte direct aangeven "Kan ik hier plaatsnemen" i.p.v. afwachten totdat iemand zegt "Je kan daar zitten".
• Ook niet twijfelend over de gang lopen, maar met een stevige houding. Dus rechtop, borst naar boven, stevige passen.
• Voor het gesprek begint ook je eigen punten inbrengen. Oftewel, de agenda van je eigen sollicitatiegesprek mede bepalen.
• Aan tafel rechtop zitten, richting de tafel geleund en niet achterover in je stoel. Niet benen over elkaar zodat je snel kán opstaan. Niet armen over elkaar, maar handen in elkaar op tafel.
• Tijdens het gesprek niet wachten met reacties, maar: "Hier onderbreek ik u toch even, want ...".
• Tijdens het gesprek kunnen zeggen: "Hier ben ik het niet mee eens, of ik zie dat anders, maar dat is iets voor later".
• Na het gesprek zelf al aangegeven dat je het een goed gesprek vond.

Maar wat al gezegd is, als dit je niet op enigerlei natuurlijk afgaat, dan is de vraag of de politie wel geschikt voor je is.

Bedankt voor deze punten. Ik wacht bij sollicitaties vrijwel altijd tot zij zeggen dat ik plaats mag nemen, neem ooit eens gelezen hebben dat dit goed overkomt. Bij de politie niet de juiste aanpak, dus dat neem ik zeker mee. De juiste houding neem ik zo aan, dat zit het minst gestrest.

Het punt van eigen agenda is toch wel wat lastig bij zulke gesprekken, zij volgde een vrij strak schema met vragen en als ik een bepaalde kant opging werd dat snel naar hun schema herstelt. De overige punten neem ik sowieso mee en ga ik op oefenen. Ik ben vrij bescheiden opgevoegd en moet een beetje werken aan iets gedurfder te werk gaan.

DeKaerften schreef op woensdag 10 april 2019 @ 11:59:
Bestaat er niet iets als een weerbaarheidstraining? Het lijkt mij dat een serieuze training hierin volgen, je veel meer kan leren over wat weerbaarheid is, hoe je het uitstraalt en waarom dat nu niet zo is, dan dat youtube filmpjes of mede-forumgebruikers dat kunnen.

Die bestaan inderdaad wel. Kan mijn huisarts eens contacteren om dit mee te bespreken.

SmurfLink schreef op woensdag 10 april 2019 @ 12:01:
Vraag dit eens aan je directe omgeving. Vrienden, familie, kennissen. Die kennen jou het beste en kunnen beter oordelen over hoe jij overkomt dan wij via het internet. Assertiviteit is wel een groot ding, als je bij de Politie wil zal je dat moeten bezitten. Heb je dat niet, zal je erop moeten trainen.

Ik kom altijd vrij rustig over, maar als het nodig is kan ik goed uit de hoek komen.

3x3 schreef op woensdag 10 april 2019 @ 12:11:
Wat je ook misschien tegen je hebt, en waar je niets aan kan doen. Is dat je misschien man en ook nog eens blank bent. Ik weet bij vrienden die gewerkt hebben bij de politie dat als zij mensen aannamen dat ze daarop moest selecteren en het ook een factor was binnnen de organisatie voor promotiekansen. Er worden wel blanke witte mannen aangenomen, maar niet te veel.

Dat viel gelukkig mee. Tijdens mijn sollicitatie was iedere aanwezige blank en een groot deel daarvan mocht naar de sporttest. Vond het vrij bizar, had wel wat meer verschillende culturen verwacht.

mashell schreef op woensdag 10 april 2019 @ 12:58:
Je krijgt een tweede gesprek en hebt feedback over het eerste gesprek. Op zich heel goede kaarten. Je zelf weerbaarder opstellen is niet heel gemakkelijk, maar als je weet dat dat van je verwachten weet je dat het niet onbeleefd is dat als je zegt wat je denkt. Een opmerking als "zie je wel goed?" kun je dan inderdaad weerbaar afslaan met "volgens mij is er niks mis met mijn ogen, dat zal uit het medisch onderzoek wel blijken".

Ik had het misschien iets verkeerd verwoord, zal ik zo aanpassen, maar ik moet gewoon opnieuw solliciteren en hopen uitgenodigd te worden. Mocht ik er doorheen komen dan krijg ik een nieuwe kans en weet ik in ieder geval beter wat ik kan verwachten.

Bedankt ook voor je voorbeeld van hoe zo een vraag af te slaan. Ik had echt het idee dat ik hier wat agressiever had moeten zijn, maar zo een antwoord is netjes en toch weerbaar.

koppie schreef op woensdag 10 april 2019 @ 13:10:
Misschien een hele andere idee: Benader je wijkagent eens, (via politie.nl kan je die vinden) en probeer daar eens een (half)uurtje een gesprek mee te doen. Juist over deze onderwerpen, en wat ze zoal tegenkomen.

Ik weet heel goed wat de agent meemaakt. Mijn oom en tante werken daar al een aantal jaren en heb een hoop vervelende en leuke verhalen langs horen komen. Des al niet te min blijft het een goed idee en zal kijken naar deze mogelijkheid.

Iva_Bigone schreef op woensdag 10 april 2019 @ 18:47:
[...]


Ik denk dat je dan niet eens extra assertief hoeft te zijn, maar gewoon nieuwsgierig en vragen "Waarom willen jullie dat weten?".

Het kan zijn om te zien of je in de stress schiet als je erg persoonlijke vragen voorgeschoteld krijgt, echter vermoed ik eerder dat ze proberen in te schatten hoe de thuissituatie is.
Vergeet niet dat je van alles gaat meemaken, van leuke dingen tot zeer vervelende en mogelijk ingrijpende dingen.

Hoe ga je dat verwerken, kun je thuis tot rust komen en/of kan je vriendin een luisterend oor bieden?
Als je thuis komt en je hebt (even gechargeerd ) 9 van de 10 keer onenigheid met je vriendin, dan blijft je stressniveau te hoog aangezien je op je werk ook al vrij regelmatig met stresssituaties te maken zult krijgen.

Wanneer je vriendin jouw idee om bij de politie niet ziet zitten en je ook niet wil steunen (met bijv. een verhuizing) dan is de kans dat er bonje in de toekomst komt behoorlijk;
da's niet goed voor je relatie, niet goed voor jouzelf, en niet goed voor je werk.

toon volledige bericht

Dat is inderdaad al een mooi begin. Wat ik deed was reageren op de vraag en achteraf zat ik met de vraag waarom ze die vraag precies stelde (snappie? ). Ik had daar inderdaad beter meteen op in kunnen spelen en zo het gesprek een draai geven. Gelukkig is mijn thuis situatie helemaal in orde en van mij mogen ze dat allemaal weten.

rickysedai schreef op woensdag 10 april 2019 @ 20:22:
Als ik eerlijk ben dan zijn deze vragen nog maar het begin en als je er nu al van ‘van slag’ raakt: maak je borst maar nat. Ik heb uiteindelijk iemand bij mij thuis over de vloer gehad die me 4 uur lang doorgezaagd heeft over mij, mijn familie, vriendin, vrienden, geld, overtuigingen, misstappen en ga maar door. In 4 uur kan je écht veel onderwerpen bespreken. Het gaat er niet om of er een goed of fout is. Er zijn agenten in alle vormen, kwaliteiten en competenties. Dé perfecte agent bestaat niet, maar je maakt wel deel uit van een team die het samen zo goed mogelijk probeert te doen. En jij als individu moet (de praktijk blijkt weerbarstig ;-)) boven elke twijfel verheven zijn. Door deze intieme vragen proberen ze een beeld te krijgen van hoe jij in de praktijk om zult gaan met bijvoorbeeld pogingen om jou om te kopen, als je op 2 miljoen contant stuit of bijvoorbeeld je oom zonder gordel ziet rijden. De vraag wat je vriendin vindt van je werk is zeker relevant, het antwoord niet zozeer, jouw gevoel bij het geven van het antwoord dan weer wel. Snap je een beetje waar ik naartoe wil?

Het probleem met het eerste gesprek was dat ik er eigenlijk met een heel ander idee in kwam. Ik had vragen verwacht over motivatie, waarom ik geschrikt ben, of ik fit genoeg ben, hoe ik zou reageren op bepaalde siutaties, etc. Dat gebeurde echter totaal niet, ik kreeg vragen over mijn vriendin en daar reageerde ik naar mijn inziens prima op. Geen euhs, ahs, uhms enzovoort, maar gewoon een duidelijke reactie.

Bij de sollicitatie had ik dus dat soort vragen verwacht en bij de screening meer de echt persoonlijke vragen. Ik heb er ook echt geen moeite mee om alles te vertellen, al zou dit 8 uur duren, maar tijdens een sollicitatiegesprek vind ik deze vragen nog niet belangrijk en daarom had ik ze niet verwacht. Ik weet nu dat ik zulke dingen dus wel kan verwachten en kan hier mooi op inspelen mocht ik een tweede kans krijgen dit jaar.

krakendmodem schreef op woensdag 10 april 2019 @ 21:47:
Ik heb een tijdje bij de politie gewerkt (niet als agent/handhaving, maar op kantoor), en kreeg dagelijks agenten aan de lijn. Ik begrijp wel dat TS het idee heeft dat je heel assertief en nors moet zijn om door die "test" te komen. Sommige mensen hebben het in zich, en bij sommige komt dat met de tijd door ervaring op te doen.

Toen ik net begonnen was bij de politie had ik direct bij het eerste gesprek al een "boze agent" aan de lijn. Ik was namelijk niet gewend dat iemand zo direct kon zijn, en ik kroop dus direct in de "slachtoffer rol". (Je zegt dus dat het jouw schuld is, terwijl dat niet zo was).

Na een tijdje had ik dat probleem niet meer. Je groeit erin en wordt dus zelf ook assertiever. (Niet in negatieve zin). In mijn geval durfde ik dus meer tegengas te geven en alsnog de leiding te nemen in het gesprek, ipv over mij heen te laten lopen. Dat leer je in een politieorganisatie wel. Natuurlijk zat ik veilig op kantoor en niet op straat waar je alle shit over je heen kan krijgen. Daar moet je natuurlijk ook tegen kunnen.

Verder eens met de punten wat hier boven staat.

Ik denk dat de politieacademie al een goed begin is om met dit soort mensen in aanraking te komen. Als agent wordt je hier op getraind en leer je in feite uit je comfortzone te stappen en over te gaan tot actie. Ik weet verder ook dat ze niet op de persoon spelen, ze reageren zuur omdat je een uniform aan hebt en ze weten dat ze een boete of ergere consequenties kunnen krijgen. Dat vind ik juist het mooie aan het werk.

[CurlyMo]

Adipose schreef op woensdag 10 april 2019 @ 22:09:
[...]
[...] neem ooit eens gelezen hebben dat dit goed overkomt.

Dit is nu de kern van het hier beschreven 'probleem'. Je denkt er teveel over na en voelt wellicht niet goed aan wat gepast is in een / deze situatie. Als je als agent bij een groep straatschoffies komt zul je heel anders moeten acteren ("Hee, gasten, maak eens plaats zodat ik ook kan zitten") dan bij een oud vrouwtje dat net is overvallen ("Kan ik uw stoel aanschuiven of heeft u liever dat ik direct hier plaats neem"). Gechargeerd natuurlijk.

Bij een training heb ik ooit het mooie ezelsbruggetje gekregen: "Als je nadenkt over de arm over de schouder van die ander als troost, dan ben je te laat." Oftewel, als je er over na moet denken voelt de ander dat als niet / minder oprecht.

Het punt van eigen agenda is toch wel wat lastig bij zulke gesprekken, zij volgde een vrij strak schema met vragen en als ik een bepaalde kant opging werd dat snel naar hun schema herstelt.

Het punt is hier nu juist dat zodra zij beginnen zonder de agenda te benoemen, jij direct vriendelijk interrumpeert om te vragen naar de verloop van het gesprek en wat het moment is voor je eigen punten.

[krakendmodem]

Ik kreeg tijdens mijn sollicitatie/screeningsgesprek ook enkele vragen over mijn relaties.

Want, als je eenmaal bij de politie zit, heb je toegang tot gevoelige gegevens. En iemand die foute bedoelingen heeft, kan daar dus gebruik van maken. Mocht jij daar niet zo gevoelig voor zijn, dan zou je vriendin/familie dat misschien wel kunnen zijn. (Met alle gevolgen van dien).
Ik kreeg daar ook de vraag hoe ik zou handelen als ik een pistool tegen mijn kop kreeg om wachtwoorden door te geven. "Dan schieten ze maar" gaf ik als antwoord. Dat is niet het antwoord wat ze willen horen, want wat heeft je familie eraan dat je bent neergeschoten omdat je een wachtwoord niet wilde geven?

Of als iemand je vriendin wat aan zou willen doen? Geef je het wachtwoord en voorkom je zo dat de boel uit de hand loopt? Of reageer je anders? Daarom vragen ze ook naar je vriendin/relatie.

Ik had op dat moment geen relatie, dus bij mij zochten ze een ander punt waarop ze mij op door kunnen vragen. En die had ik ook wel.

De politie heeft liever dat bij een sollicitatie al bekend is, dan tijdens de screening er later alsnog achterkomen dat er iets niet pluis is.

_{Nu ik er aan terugdenk mis ik de politie als werkgever wel. Ik heb het erg naar mijn zin gehad daar, ook al kreeg je soms geen leuke verhalen mee wat iemand mee maakte.}

[ Voor 45% gewijzigd door krakendmodem op 10-04-2019 22:36 ]

[Eli3l]

Iva_Bigone schreef op woensdag 10 april 2019 @ 11:39:
Als jij al "een toneelstukje" moet gaan opvoeren bij een sollicitatie-gesprek om op de gewenste manier over te komen, hoe moet het dan in de grote boze echte wereld?

Acteer je dan ook dat je sterker/assertiever bent dan werkelijk het geval is?
Hoe lang denk je dat vol te kunnen houden?
Ga je uit van het "Fake it until you make it"-concept?

Kortom, ga goed bij jezelf te rade hoe je zou reageren als er een agressieve figuur op je af komt en tegen je begint te schreeuwen en je voor van alles en nog wat gaat uitmaken.
Breek je dan of ben je in zo'n situatie wel (mentaal) stevig genoeg:
Are you (really) tough enough?

Ik heb de laatste tijd o.a. filmpjes gezien waar meerdere agenten wegrennen/-duiken omdat een verdachte met een stok een stuk assertiever is dan zij.

En dat terwijl de agenten:
- in de meerderheid waren
- diverse wapens tot hun directe beschikking hebben (taser, wapenstok, pistool)
- een opleiding hebben genoten om -in theorie- om te gaan met die situaties

Persoonlijk denk ik dan: leuk geprobeerd en fijn dat ze werk hebben, maar misschien zijn agenten met een wat weerbaarder karakter toch beter geschikt voor die functie

toon volledige bericht

Dat doen ze vaak trouwens ook omdat een stok niet per se dodelijk is, hun pistool wel. Wees blij dat de politie in Nederland zich eerst terug trekt om een plan van aanpak te formuleren. In andere landen (VS) is het gelijk schieten.

[TweakerNummer]

Adipose schreef op woensdag 10 april 2019 @ 11:20:
Goedemorgen,

In de afgelopen twee maanden heb ik besloten een baan bij de politie of handhaving te nemen. Ik heb hiervoor inmiddels ook gesprekken gehad en qua motivatie zat het helemaal goed. Waar het minder goed mee zat was volgens hen mijn weerbaarheid, oftewel 'ik kom te lief over'.

Deze reden van afwijzing vind ik moeilijk, omdat ik niet als een agressieveling binnen kan komen en ook niet opgevoed ben om iemand ergens op af te kappen. Bij de politie begonnen ze bijvoorbeeld over mijn ogen, waarschijnlijk om mijn reactie te testen. Hier reageerde ik vrij normaal op: 'er is niets met mijn ogen aan de hand'. Lijkt me een prima antwoord toch? Of had ik moeten zeggen dat ze dat niets aan gaat en de medische keuring wel uitwijst of alles in orde is? Deze vraag mag naar mijn idee ook niet gesteld worden, aangezien het gezondheidsvragen zijn?

Ik reageer waarschijnlijk gewoon te braaf, terwijl ze juist op zoek zijn naar iemand die van zich af weet te bijten. Ik weet hierdoor dus niet hoe ik me moeten gedragen en hoe te reageren? Ik kan reageren zoals in mijn voorbeeld, maar voor mijn gevoel "hoort" dat niet bij een sollicitatiegesprek. Dit kan ook komen doordat de hulpverlening een totaal andere richting is dan waar ik een diploma voor behaald heb, dat was namelijk 'interactieve vormgeving' aan het Grafisch Lyceum Utrecht. Bij zulke gesprekken is "braaf" reageren logisch.

Ik zou graag advies/tips krijgen over hoe jullie zoiets zouden aanpakken, zodat ik dit mee kan nemen en er aan kan gaan werken.

Alvast bedankt voor de hulp.


Edit: bij de politie mag ik trouwens gewoon een nieuwe sollicitatie sturen begin volgende maand. Ze hadden me ook een complete afwijzing kunnen geven, wat zou beteken dat bovenstaande niet meer zou mogen. Ze zien dus in principe wel een mogelijkheid voor me. Voorwaarde is dat ik weerbaarder over kom en mijn mannetje kan staan.

toon volledige bericht

Een lage weerbaarheid is niet dat je "lief overkomt", maar dat je defensief of gemoederend wordt als iemand je een niet fijne of vreemde vraag stelt. Wat voor toon had je toen je antwoorde over je ogen?

[ Voor 9% gewijzigd door TweakerNummer op 11-04-2019 03:44 ]

[rickysedai]

@Adipose, je bent er echt even voor gaan zitten! Laat wel zien dat het je menens is.

Van een paar letters op papier is moeilijk te beoordelen hoe je gesprek verlopen is. Ik weet wel dat de procedure per eenheid af kan wijken en iedere eenheid heeft andere aspecten die ze belangrijk vinden in een kandidaat. Dan heb je óók nog eens te maken met verschillende mensen die de gesprekken doen en daar dus anders in zitten. Het kan goed zijn dat je een volgende keer hele andere vragen krijgt. Sterker nog: dat is hoogstwaarschijnlijk. Dus je voorbereiden op deze specifieke vragen kan je ook zo maar eens op het verkeerde been zetten. Wat voor mijn gevoel een beetje naar voren komt uit je verhaal (en wederom: aan de hand van een paar letters op papier kan je eigenlijk niet oordelen) is dat je over veel dingen twijfelt of je het goed doet. Je vraagt je af waarom ze naar je vriendin vroegen, je vraagt je af of je assertiever(agressiever zelfs) had moeten zijn. Dat klinkt in mijn oren alsof je op zoek bent naar het verhaal dat zij willen horen. Ik snap dat je graag aangenomen wilt worden, maar zij zijn juist op zoek naar jouw verhaal. Waar sta jij voor? Heb je overtuigingen waar je voor op durft en wil komen? En als jouw verhaal niet past binnen de politie, soit, dan heeft het zo moeten zijn. Maar je moet wel voor jouw overtuigingen uit- en opkomen.
Ik ben overigens verschrikkelijk naïef, heb geloof in het goede in elk mens, heb engelengeduld en doe altijd liever eerst uitgebreid onderzoek voordat ik ingrijp of een mening vorm. Agressief is nou niet echt een term die bij mij past. Toch ben ik destijds probleemloos door de keuring gerold.

edit:
Overigens is de vraag wat zou je doen als je je oom zonder gordel ziet rijden wel een hele goeie en ook veel gestelde vraag . Antwoorden die het in elk geval niet zijn:
- Niks doen en laten gaan want het is mijn oom.
- Bekeuren want ik ben meedogenloos voor iedereen in elke situatie.

[ Voor 8% gewijzigd door rickysedai op 11-04-2019 14:11 ]

[Adipose]

Ik zie dat ik vergeten ben te reageren op de laatste paar reacties. Ik wil jullie hier alsnog graag voor bedanken.

Ik heb ook nieuws over de politie, ik mocht namelijk gewoon opnieuw solliciteren en heb dit dan ook meteen gedaan. Op 3 juni (gister) heb ik opnieuw een intakegesprek gehad en deze keer ben ik wel door naar de volgende ronde. Binnenkort moet ik me suf gaan rennen bij de sporttest en hard nadenken bij de andere testen.

Iedereen die gereageerd heeft bedankt, want het heeft zeker geholpen.

[Jessevk]

Hi Adipose, dit topic is al wat ouder zie ik, maar wellicht ben je nog actief Hoe staat het er inmiddels voor jou voor? Ben je aangenomen?

[Adipose]

Jessevk schreef op dinsdag 5 november 2019 @ 14:42:
Hi Adipose, dit topic is al wat ouder zie ik, maar wellicht ben je nog actief Hoe staat het er inmiddels voor jou voor? Ben je aangenomen?

Ik heb uiteindelijk besloten te gaan voor handhaving en heb de sollicitatieprocedure bij de politie toen stopgezet. Om alvast enige kennis op te doen was ik werkzaam als parkeercontroleur en in de tussentijd heb ik een cursus gedaan voor Basisbekwaamheid BOA, deze heb ik in augustus gehaald. Vorige maand ben ik ook geslaagd voor RTGB (Regeling toetsing geweldsbeheersing). Ik heb vanaf juni tot 31 okt gewerkt als parkeercontroleur en ben vanaf 1 november werkzaam in Rotterdam. Nu nog als toezichthouder, is nog even wachten op de beediging. Misschien dat ik in de toekomst weer bij de politie wil, maar op dit moment vind ik handhaving prima en een mooi begin.

[ Voor 14% gewijzigd door Adipose op 05-11-2019 21:40 ]

[Jessevk]

Adipose schreef op dinsdag 5 november 2019 @ 21:35:
[...]


Ik heb uiteindelijk besloten te gaan voor handhaving en heb de sollicitatieprocedure bij de politie toen stopgezet. Om alvast enige kennis op te doen was ik werkzaam als parkeercontroleur en in de tussentijd heb ik een cursus gedaan voor Basisbekwaamheid BOA, deze heb ik in augustus gehaald. Vorige maand ben ik ook geslaagd voor RTGB (Regeling toetsing geweldsbeheersing). Ik heb vanaf juni tot 31 okt gewerkt als parkeercontroleur en ben vanaf 1 november werkzaam in Rotterdam. Nu nog als toezichthouder, is nog even wachten op de beediging. Misschien dat ik in de toekomst weer bij de politie wil, maar op dit moment vind ik handhaving prima en een mooi begin.

Wat fijn om te horen dat je iets hebt gevonden waar je blij mee bent. Ik heb nu zelf gesolliciteerd voor de functie als surveillant niveau 2 bij de politie. Ik hoop dat er doorstroom mogelijkheden zijn naar niveau 3 tot agent, maar dit zal ik vanzelf zien. Succes nog!