Goedendag,
Ik ben over een week uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek bij een groot OV-bedrijf als leerling monteur (BBL). Dit is het eerste serieuze sollicitatiegesprek na een periode van 4 jaar waarin ik werkloos ben geweest. Ik heb twee HBO-opleidingen gevolgd en allebei niet afgemaakt. Bij mijn tweede opleiding heb ik mijn propedeuse gehaald, om vervolgens een stage te gaan lopen.
De stage heb ik niet gehaald en ik ben gestopt met de opleiding, het verhaal hierachter is:
- ik had tijdens de eerste opleiding al problemen met het aankunnen van de "druk" om te presteren, ik had ook faalangst en ik voelde me totaal niet op mijn plek;
- Tijdens de tweede opleiding had ik weer dezelfde problemen, waardoor ik het tweede jaar over heb gedaan. Daarna ben ik hulp gaan zoeken, ik ben begonnen met een gesprek met de mentor, deze mentor heeft mij doorgestuurd naar de studentendecaan, ik heb vervolgens een faalangsttraining gevolgd, maar dit loste niet veel op. Vervolgens ben ik weer naar de studentendecaan gestapt en heeft deze me doorverwezen naar een gestaltetherapeut. Hier heb ik enigszins wat aan gehad, maar heeft de problemen niet geheel opgelost. Na een tijd is zij verhuisd naar het buitenland. Vervolgens heeft mijn docent gezegd dat ik nog me steeds niet "normaal gedraag" en ben ik naar de huisarts gestapt. Deze heeft doorgestuurd naar de praktijk ondersteuner GGZ. Hierbij kwam naar voren dat ik een mogelijke stoornis zou hebben, en ik ben doorgestuurd naar PsyQ.
- Bij PsyQ is ontdekt dat ik een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis heb en dat deze bij mij zwaar verankerd zit. Het moment van behandelen viel tegelijk met mijn stage.
- Doordat ik mijn stage alleen moest doen (normaal gesproken met zijn tweeën, maar ik had weinig aansluiting bij de rest van de klas), er gedacht werd door de werkvloer dat ik roddelde over collega's en dat ik niet aanvoelde dat ik de stage niet meer kon halen, is er een soort bom bij mij "ontploft". Ik kon niets meer en ik ben gestopt met de opleiding. Ik kreeg op dat moment ook te horen dat ik de persoonlijkheidsstoornis en een zware depressie had, maar op dat moment kon ik niet meer helder denken en de behandeling heeft ook maar 1 maand geduurd, ik kon het niet aan.
Het gevolg hiervan is dat ik mij vier jaar gestort heb op het helpen van anderen en alles heb ontweken wat betreft mezelf, opleidingen en werk. Ik woon als 27 jarige nog bij mijn ouders in, waarbij ik me schuldig voel dat ik geen kostgeld kan betalen, dit zou ik uiteraard wel doen als ik het kon.
Nu heb ik lang genoeg in de slachtofferrol gezeten en wil ik mij weer richten op de toekomst. Nu is mijn vraag, hoe moet ik het gat van 4 jaar uitleggen bij het sollicitatiegesprek op een positieve manier en zal ik vermelden dat ik een persoonlijkheidsstoornis heb? Is dit verplicht?
Ik ben over een week uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek bij een groot OV-bedrijf als leerling monteur (BBL). Dit is het eerste serieuze sollicitatiegesprek na een periode van 4 jaar waarin ik werkloos ben geweest. Ik heb twee HBO-opleidingen gevolgd en allebei niet afgemaakt. Bij mijn tweede opleiding heb ik mijn propedeuse gehaald, om vervolgens een stage te gaan lopen.
De stage heb ik niet gehaald en ik ben gestopt met de opleiding, het verhaal hierachter is:
- ik had tijdens de eerste opleiding al problemen met het aankunnen van de "druk" om te presteren, ik had ook faalangst en ik voelde me totaal niet op mijn plek;
- Tijdens de tweede opleiding had ik weer dezelfde problemen, waardoor ik het tweede jaar over heb gedaan. Daarna ben ik hulp gaan zoeken, ik ben begonnen met een gesprek met de mentor, deze mentor heeft mij doorgestuurd naar de studentendecaan, ik heb vervolgens een faalangsttraining gevolgd, maar dit loste niet veel op. Vervolgens ben ik weer naar de studentendecaan gestapt en heeft deze me doorverwezen naar een gestaltetherapeut. Hier heb ik enigszins wat aan gehad, maar heeft de problemen niet geheel opgelost. Na een tijd is zij verhuisd naar het buitenland. Vervolgens heeft mijn docent gezegd dat ik nog me steeds niet "normaal gedraag" en ben ik naar de huisarts gestapt. Deze heeft doorgestuurd naar de praktijk ondersteuner GGZ. Hierbij kwam naar voren dat ik een mogelijke stoornis zou hebben, en ik ben doorgestuurd naar PsyQ.
- Bij PsyQ is ontdekt dat ik een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis heb en dat deze bij mij zwaar verankerd zit. Het moment van behandelen viel tegelijk met mijn stage.
- Doordat ik mijn stage alleen moest doen (normaal gesproken met zijn tweeën, maar ik had weinig aansluiting bij de rest van de klas), er gedacht werd door de werkvloer dat ik roddelde over collega's en dat ik niet aanvoelde dat ik de stage niet meer kon halen, is er een soort bom bij mij "ontploft". Ik kon niets meer en ik ben gestopt met de opleiding. Ik kreeg op dat moment ook te horen dat ik de persoonlijkheidsstoornis en een zware depressie had, maar op dat moment kon ik niet meer helder denken en de behandeling heeft ook maar 1 maand geduurd, ik kon het niet aan.
Het gevolg hiervan is dat ik mij vier jaar gestort heb op het helpen van anderen en alles heb ontweken wat betreft mezelf, opleidingen en werk. Ik woon als 27 jarige nog bij mijn ouders in, waarbij ik me schuldig voel dat ik geen kostgeld kan betalen, dit zou ik uiteraard wel doen als ik het kon.
Nu heb ik lang genoeg in de slachtofferrol gezeten en wil ik mij weer richten op de toekomst. Nu is mijn vraag, hoe moet ik het gat van 4 jaar uitleggen bij het sollicitatiegesprek op een positieve manier en zal ik vermelden dat ik een persoonlijkheidsstoornis heb? Is dit verplicht?