Het vinden van werk

[Robbie T]

Mijn vriendin heeft als achtergrond Technische bedrijfskunde en is haar carrière als teamleader bij een grote vestiging van ons blauwe supermarktconcern. Vervolgens heeft ze een opleiding gevolgd tot vestigingsmanager bij een groothandel in kantoorartikelen. Ze is hier enkele jaren vestigingsmanager geweest waarna ze niet echt meer op haar plek zat en opzoek is gegaan naar wat anders.

De stap gemaakt naar projectmanager naar een, op dat moment, startende koffiezaak. Hierbij bewust minderen uren werken (van 40+ naar 32+) en ook achteruit gegaan in salaris. Hier was ze verantwoordelijk voor het opleveren van nieuwe vestigingen. Vanaf het moment dat de sleutel van het pand er was tot overdracht aan de franchiser.

Ze heeft hier met veel plezier gewerkt tot na het zwangerschapsverlof van onze zoon. Kon bij terugkomst niet echt de plek meer vinden en een deel van haar taken waren overgenomen door een interim. Niet veel later werd onze dochter geboren (Kinderen schelen 1,5 jaar). Op het moment dat het zwangerschapsverlof was afgelopen hield onze dochter om met drinken. Lang verhaal kort; had extra zorg nodig en uiteindelijk in goed overleg besloten om met een vaststellingsovereenkomst te stoppen. Oorzaak was niet alleen de zorg voor onze dochter maar ook dat werkgever en mijn vriendin niet langer op 1 lijn zaten.

In de daarop volgende periode heeft ze diverse trainingen gevolgd en een outplacement traject. Uiteindelijk via vrijwilligerswerk aan de slag gegaan als administratief medewerker bij een nieuwe school waar ook onze zoon naar toe is gegaan. Helaas werd de visie zoals deze werd verteld niet nageleefd en heeft er een leegloop plaats gevonden in leraren en leerlingen het eerste jaar. Mijn vriendin is niet iemand die overal ja en amen op zegt maar maakt het wel kenbaar als ze iets constateert (natuurlijk in normale bewoording en met argumenten ;-)). Uiteindelijk hebben wij na een jaar onze zoon van deze school gehaald en is ze gestopt werken.

De periode vanaf de geboorte van onze zoon is best pittig geweest. Voor het eerst ouder, onze zoon bleek een lactose intolerantie te hebben waardoor we het eerste half jaar hebben doorgebracht met een kreunend mannetje na elk voeding, hopende dat de melk er niet weer uit kwam. Gelukkig uiteindelijk een oplossing gevonden. Onze dochter heeft Sondevoeding gehad. Stoppen met werk en uiteindelijk gedwongen verkoop van onze woning. Onze woning konden we nog wel 2 jaar blijven huren en onlangs zijn we uiteindelijk dan ook verhuisd (andere woonplaats). Mijn vriendin is in de periode na het werken op school in een depressie gekomen en is hier via o.a de huisarts en psycholoog hard mee aan de slag gegaan. In dit alles heeft onze relatie het ook flink te verduren gehad en hebben we op het punt gestaan om uit elkaar te gaan.

Inmiddels is ze druk aan het solliciteren waarbij ze graag parttime wil werken. In HBO zijn niet veel parttimes functies beschikbaar en sowieso is het aanbod in MBO functies groter. Een veel gehoord argument hier is echter. Je hebt HBO, je hebt een te goede achtergrond voor deze functie. Je gaat je hier vervelen. Bij het laatste gesprek werd zelf aangegeven, na 3 dagen heb je de taken van je coördinator overgenomen.

Mijn vriendin heeft echter helemaal geen ambities om een leidinggevende functie te gaan uitoefenen of om allerlei "verantwoordelijkheden" te krijgen. Ze wil vooralsnog gewoon lekker naar d'r werk, d'r ding doen en daarna weer naar huis zonder dat ze thuis nog met van alles en nog wat bezig is (in d'r hoofd). Ze maakt dan ook kenbaar dat ze zich juist prettig voelt bij de functie en al die ambities niet heeft. Toch zijn ze (werkgevers) overtuigd dat dit wel het geval is.

Ook een gesprek gehad bij een bedrijf die de klantenservice doet voor Wehkamp. Dit gesprek was met een jongedame (type; ik ben vooral met mijn uiterlijk bezig en hoe ik op de foto's voor Instagram sta). Gaf aan dat ze door de eerste "toets" was en dat ze verder kon maar dan moest ze wel per direct aangeven of ze vanaf 1 maart 16 achtereenvolgende dagen beschikbaar was van 8 tot 17. Voor training en inwerken. Aangegeven dat ze dit toch echt moest overleggen want we hebben wel 2 jonge kinderen. Dus als ik er niet ben hebben we oppas nodig. Het gesprek was daarop klaar en ze moest dat eerst maar gaan uitzoeken.

Mocht dit wel kunnen dan kon ze aan de slag, dagelijks ergens tussen 08.00 en 00.00, 1x op de twee weken op zaterdag en zondag. Dit alles voor het fantastische salaris van € 9,33 BRUTO! Maar er was wel een mooie bonusregeling (Zo werd het gebracht) want na 22.00 kreeg ze maar liefst 150%.

Het geeft inmiddels een beetje de vraag; waar zijn we eigenlijk mee bezig met zijn allen? Als ze namelijk niet gaat werken dan krijgen we huurtoeslag, zorgtoeslag en kindgebonden budget. Een hoger bedrag maandelijks dan salaris vanuit een callcenter functie. Daarnaast scheelt het een hoop gedoe met regelen van oppas en vrije dagen.

Is het zo bijzonder dat je als HBO'er met een goede CV niet meer fulltime wil werken? Niet meer het "gedoe" van verantwoordelijkheden en gewoon je werk wil doen en niets meer niets minder? Of dat je voor een mager loon maar werk moet gaan doen zoals voor de Wehkamp, waarmee je dus uiteindelijk financieel slechter af bent? (We snappen best dat het ook een stuk voldoening gaat met werk. Maar klantenservice werk worden we (allebei,been there done that) ongelukkig van).

Eerlijk gezegd weet ik niet precies wat ik wil bereiken met dit topic. Wellicht is het "gewoon" hopen op een stuk herkenning, of een gouden tip of anders een mooie "discussie".

[t_captain]

Long story short. Vrouw, paar kinderen gekregen. Niet elke werkgever gaat even fijn om met die situatie; loopbaan beschadigd door iets teveel korte dienstverbanden.

De schuld daarvoor leg ik grotendeels bij de werkgevers, ik heb ik meer dan eens gezien in mijn omgeving dat zwangerschap tot het einde van een baan leidde.

Als klap op de vuurpijl wil ze part time werken. Mede door een belastjngsysteem waarin dat wordt aangemoedigd voor een behoorlijk deel van de bevolking, is dat geen onredelijke of vreemde keuze.

Maar nu ontstaat de keuze: baantje óf carrière.

De langetermijn gevolgen van die keuze zijn enorm.

Is het geen optie dat jij gaat parttimen in plaats van je partner?

[Yucon]

Het klinkt alsof ze tot nu toe gewerkt heeft in functies die gewoon niet aansluiten bij haar huidige leven. Jong, hip, vluchtig, dat soort trefwoorden. Maar ik denk dat het te kort door de bocht is om ervan uit te gaan dat 'dus' mbo functies beter bij haar passen.. ze heeft gewoon de verkeerde hbo functies gehad.

Ik heb het in m'n vriendenkring ook bij een paar dames gezien. Vrijwel niemand werd gelukkig in een mbo functie. Achteraf gezien was het zo dat die mbo functie een soort droombeeld van wat een ideale droombaan zou zijn geworden. In werkelijkheid was het gezeur over incompetente coordinatoren met een kriebelend gevoel die baan over te nemen. Of geklaag over afstervende hersens. Dus tja, ik denk dat die werkgevers wel gelijk hebben.

Op basis van deze voorbeelden leek de beste uitweg te zijn om ofwel hetzelfde werk in een andere sector te gaan doen, ofwel een complete carriereswitch. En dan geen mbo, maar hbo of als het geen hbo is iets uitgesproken ambachtelijks.

[t_captain]

De belangrijkste oorzaken van de gender pay gap zijn beroepskeuze en parttime werk.

Om op die tweede te focussen:

- een periode van parttime werk, met achterliggend het verlangen om prioriteit te geven aan andere (privé) zaken, leidt op zijn best tot langzame progressie in de loopbaan. Maar vaak is het gewoon stilstand, het werk gewoon afmaken kost al alle schaarse tijd en energie.
- intussen groeien de fulltime werkende jaargenoten wel door. Bij terugkeer na een aantal jaar ben je dus flink achterop geraakt.
- nog erger wordt het als je in de deeltijd periode een stapje terug doet naar een minder ambitieuze functie. Dan krijg je al gauw het stempeltje “kon het werk niet helemaal aan”. Ben je overgestapt naar een baan op MBO niveau, dan moet je tien jaar later niet gek kijken als je als MBO-er wordt gezien. Dan is terugkomen op je oude niveau al een hele inspanning, vooral als je werkt in beroepen waar de markt niet zo krap is.

[Barrycade]

Ik denk dat je vrouw meer eens met een goede job coach moet gaan praten.

Want van vestigingsmanager naar een call center is niet echt een logische stap.

Die stap naar adminwerk op een school was al zo zo.

En je ziet het ook terugkomen in alle conflicten die daardoor ontstaan want blijkbaar is het dus niet je ding doen en naar huis, maar zit ze zich toch te ergeren aan het beleid.

Maar part time op HBO niveau kan echt wel. Zeker bv bij de overheid. Mijn vrouw heeft WO en werkt 25 uur bij de overheid. Maar zelfs bij ons in een Amerikaanse Multinational is het al mogelijk voor leidinggevenden /HBO functies. Maar dan wel minimaal 4 dagen. Minder kan maar dan moet je wel er al een tijdje werken.

Maar dan moet ze wel een functie zoeken die klopt bij haar niveau dat ze had voordat de trammelant begon.

Bv een functie in de lijn van AH + groothandel + koffiewinkel. Dus de food bv.

Voldoende functies in die branche ook voor 32 uur.

[ Voor 4% gewijzigd door Barrycade op 14-02-2019 23:07 ]

[drooger]

Op https://www.nationalevacaturebank.nl:

Filters HBO 20 tot en met 32 uur: 14816 vacatures gevonden

Filters MBO 20 tot en met 32 uur: 20597 vacatures gevonden

Zonder te kijken naar vakgebied, regio e.d. lijkt het nog mee te vallen met de aanwezigheid van part-time vacatures op hbo niveau.

Een vriend van me werkt ook parttime, reageert ook op full-time vacatures en meldt dan keurig dat hij x uur/week wil werken.
Je zal wel iets vaker nee horen, maar dit krijg je dan wel gelijk te horen i.p.v. pas bij het 2e of 3e gesprek.

Wellicht is dit ook een optie voor je vriendin?

[DiedX]

Ik ga mee met @Barrycade : maar waar ligt haar krácht? Want dan ga je lol er uit halen.

[PhilipsFan]

Is het ook een idee voor haar om wel fulltime te gaan werken? In mijn ervaring roepen werkgevers al snel dat ze een fulltimer willen, maar valt dat in de praktijk wel mee. Na de inwerkperiode kun je vaak prima het werk in minder tijd doen. Maar als je al begint dat je een parttime functie wil, dan val je bij veel werkgevers 'op gevoel' al af. Hell, ik ben laatst niet aangenomen (terwijl ik gewoon 36 uur wil werken) omdat de werkgever bang was dat ik door mijn 'situatie' (zijn bewoording) niet 's avonds allerlei extra dingen voor de werkgever kon doen (in eigen tijd)...

Dus misschien moet je dit bij een sollicitatie allemaal niet noemen, zeggen dat je fulltime kinderopvang hebt en gewoon fulltime aan het werk gaan. Als je een jaartje goed gefunctioneerd hebt is er vaak veel beter te praten over part-time werken. Misschien kun jij dan parttime gaan werken om de kinderopvang aan te vullen.

En ja, wat je beschrijft is een groot probleem in dit land. Eigenlijk vind ik dat je hier te makkelijk en teveel uitkeringen en toeslagen krijgt. Waardoor het in veel gevallen helemaal niet uit kan om (meer) te gaan werken. En doordat iedereen overal maar geld voor heeft, wordt ook alles steeds maar duurder. De huizenprijzen zijn hiervan een extreem voorbeeld, maar als mensen 5 euro blijven betalen voor een pistoletje met wat sla en tomaat (kostprijs misschien 50 cent) dan zit er toch ook ergens een schroefje los. Het zal me vast niet in dank worden afgenomen, maar als je kijkt naar de hoeveelheid troep die we maar blijven kopen, dan kan de conclusie niet anders zijn dan dat de inkomens (en uitkeringen) gewoon te hoog zijn...

[LucyLG]

Als hogeropgeleide HBO/WO kan je niet snel onder je niveau solliciteren is mijn mening. Dus drie dagen per week is geen optie je moet meer in de carriere move meegaan. Dat is vaak 4 dagen per week.

Het is rottig maar zo werkt het vaak wel en soms denk ik dat je met MBO beter af bent. Je hebt alle kennis in huis en keuzes.

Ik ben een jurist met veel ervaring en dat maakt ook dat ik lastig aangenomen wordt, dus ik werk voor mezelf...

[daredha]

Ik werk voor een overheid op gemeentelijk niveau en kan je zeggen dat er voldoende part-time hbo functies zijn, waar vrijheid en begrip voor omgang met swqngerschap/kinderen ook vaak goed aanwezig is. Vooral bij de kleinere overheden (minder dan 300 man, dus zeg gemeenten tot 30-35.000 inwoners) kan je een parttime functie vinden waarbij je ook echt aan het eind van de dag de deur achter je dicht kan trekken en aan je privé kan beginnen.
Spreek eens met een job coach of iemand met ervaring in gemeenteland om er achter te komen of er vakgebieden zijn die haar bevallen, ga vervolgens je inlezen (VNG heeft zo'n beetje alles uitgekauwd voor gemeenten) en proberen.

Oh, en afhankelijk natuurlijk van de gemeente, maar vaste contracten zijn nog goed te krijgen in gemeenteland. Ik kreeg de mijne na 1,5 jaar, en toen ik overstapte naar een andere gemeente in de regio kreeg ik het direct.

T enige wat je niet hoeft te verwachten zijn dikke arbeidsvoorwaarde zoals leaseauto, extra verlof of bonussen. De ambtenarij is in de afgelopen 15 jaar behoorlijk uitgekleed tot enkel je loon en wettelijk verlof.

[unezra]

Persoonlijk zou ik ook niet snel iemand aannemen met HBO opleiding, op een typische MBO functie.
Dat past in de regel niet.

De crux is een baan vinden die past en parttime is zeker te vinden, ook op HBO niveau. Bij de overheid is 32 of 36 uur heel normaal, minder ook wel. Veel grotere organisaties gaan daar volgens mij ook heen. (Caffetariamodel.)

Het lastige is wel dat een organisatie er op ingespeeld moet zijn. 32 uur per week is vaak nog wel goed te doen, minder kán lastig zijn maar is niet ongebruikelijk.

Kijk dus heel praktisch, hoe dan ook naar de overheid waar het gebruikelijker is om parttime te werken.

[t_captain]

Lang verhaal kort; [baby, aan einde van ouerschapsverlof] had extra zorg nodig en uiteindelijk in goed overleg besloten om met een vaststellingsovereenkomst te stoppen. Oorzaak was niet alleen de zorg voor onze dochter maar ook dat werkgever en mijn vriendin niet langer op 1 lijn zaten.

Dat "niet op 1 lijn", lees ik teveel. Alles wordt zo verpakt als een verschil van inzicht. Twee even goede, maar incompatibele, meningen.

De "lijn" van de werkgever is vermoedelijk dezelfde lijn die elke werkgever hanteert: die wil de commitment dat het werk wordt gedaan. Je partner was kennelijk in deze situatie niet in staat om die commitment te geven.

Ik lees dit gewoon als een situatie van verminderd functioneren met het vooruitzicht dat die situatie een tijd zou kunnen bestaan. Een werkgever wil dan uit elkaar. Dat is iets anders dan een verschil van inzicht.

In deze situatie heb ik overigens alle begrip voor als een jonge ouder geen focus op zijn/haar werk heeft, het is niets om je voor te schamen.

Mijn vriendin heeft echter helemaal geen ambities om een leidinggevende functie te gaan uitoefenen of om allerlei "verantwoordelijkheden" te krijgen. Ze wil vooralsnog gewoon lekker naar d'r werk, d'r ding doen en daarna weer naar huis zonder dat ze thuis nog met van alles en nog wat bezig is (in d'r hoofd).

Dit is dus een de career killer. De overstap van een loopbaan naar een baan. Straks zijn de kinderen groter en dan wordt het voor je partner moeilijk om weer in de loopbaan te stappen. De wereld staat niet stil terwijl zij een "time-out" neemt in een ambitieloze deeltijdbaan. Een deel van de andere vrouwen en bijna alle mannen zijn doorgegaan met 80-100% werk, in een relevante baan, en hebben stappen gezet. Haar oude peers zijn achter de horizon verdwenen.

Het geeft inmiddels een beetje de vraag; waar zijn we eigenlijk mee bezig met zijn allen? Als ze namelijk niet gaat werken dan krijgen we huurtoeslag, zorgtoeslag en kindgebonden budget. Een hoger bedrag maandelijks dan salaris vanuit een callcenter functie. Daarnaast scheelt het een hoop gedoe met regelen van oppas en vrije dagen.

Deze alinea vertelt mij dat ook TS geen al te hoog inkomen heeft. Ik denk dat de optimale uitkomst is dat juist hij minder gaat werken en gaat zorgen dat partner thuis niet zoveel zorgen heeft en weer kan knallen in haar werk.

[Zwartoog]

PhilipsFan schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 02:22:
Is het ook een idee voor haar om wel fulltime te gaan werken?
...
Dus misschien moet je dit bij een sollicitatie allemaal niet noemen, zeggen dat je fulltime kinderopvang hebt en gewoon fulltime aan het werk gaan. Als je een jaartje goed gefunctioneerd hebt is er vaak veel beter te praten over part-time werken. Misschien kun jij dan parttime gaan werken om de kinderopvang aan te vullen.

Dit zou ik inderdaad in overweging nemen. Informeer bij de lokale kinderopvang naar wachtlijsten e.d., dan weet je in ieder geval op welke dagen en op welke termijn je allebei zou kunnen werken.

Killing zijn inderdaad die enorme flex verwachtingen - daar kun je geen gezinsleven met kleine kinderen op inrichten.

Kijk ook wat je zelf kunt doen. Ik heb toen m'n kinderen <4 waren ook een tijd 4x9 uur gewerkt - misschien is dat voor jouw werkgever een optie? Als je allebei 4x9 kunt werken werk je beiden fulltime en ben je al 2 dagen zelf bij je kinderen. Later idd proberen of iemand een dag minder kan werken. En zodra ze naar school gaan: delen thuis werken.

[Andyk125]

Persoonlijk snap ik niet dat werkgevers nog steeds zo moeilijk doen, gezien ze met moeite aan goed personeel kunnen komen. Daarnaast zijn 'goede' werknemers veel productiever wanneer men minder uren maakt. Met 'goede'werknemers bedoel ik werknemers die verantwoordelijk met hun functie om gaan.

Probleem is niet zozeer het HBO niveau, maar meer het type functie. Met een opleiding als technische bedrijfskunde wordt vaak verwacht dat je een leidinggevende functie op je neem en dit zijn nu eenmaal functies waarbij werkgevers graag dat je 40 uur werkt.

Ik denk dat er echt wel functies te vinden zijn waarbij ze minder uren kan werken. Technische bedrijfskunde is erg breed en ik kan mij niet voorstellen dat er geen functies zijn voor minder uren. Dit zal waarschijnlijk wel bij grotere bedrijven zijn gezien daar meer vrijheid is. Misschien een functie als HR manager of iets dergelijks.

Misschien is het een idee dat ze met een detacheerder gaat praten. Hier zitten natuurlijk wel nadelen aan maar deze mensen doen niets anders.

[t_captain]

Andyk125 schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 10:46:
Persoonlijk snap ik niet dat werkgevers nog steeds zo moeilijk doen, gezien ze met moeite aan goed personeel kunnen komen. Daarnaast zijn 'goede' werknemers veel productiever wanneer men minder uren maakt. Met 'goede'werknemers bedoel ik werknemers die verantwoordelijk met hun functie om gaan.

De vraag rijst wel: is de partner van TS momenteel wel zo gewild op de arbeidsmarkt?

Ik lees over iemand die mentaal zwaar is belast in haar thuissituatie en vooral op zoek is naar niet-te-inspannend werk. Als werkgever is dan niet perse het profiel waarop je zit te wachten.

[Deezers]

Zelf de andere kant opgegaan: hbo-studie afgerond maar bij mbo-functies aan de slag gegaan. Nu wil ik weer op eigen niveau werken (want ja soms merk je het denk/werkniveau echt wel) maar werkgevers reageren negatief op mijn mbo-ervaring als afgestudeerd hbo'er. Was er een reden waarom ik op hbo-niveau niet aan de bak kwam? Kan ik niet met verantwoordelijkheid omgaan etc. Alsof de mislukte hbo'ers op mbo-baantjes terecht komen.

Ik zou je vriendin afraden de callcenterbaan te nemen. Het salaris zeur je nu al over en na een week ben je het al zat of kan je je niet vinden in de werkwijze. Bovendien een rare switch op je cv, dat moet je ook niet willen. Daar zetten veel toekomstige werkgevers hun vraagtekens bij.

[Andyk125]

t_captain schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 11:12:
[...]


De vraag rijst wel: is de partner van TS momenteel wel zo gewild op de arbeidsmarkt?

Ik lees over iemand die mentaal zwaar is belast in haar thuissituatie en vooral op zoek is naar niet-te-inspannend werk. Als werkgever is dan niet perse het profiel waarop je zit te wachten.

Hoe weet een werkgever de privé situatie van TS's partner? Ik neem aan dat je dat soort privé zaken direct aan de grote klok hangt wanneer je een sollicitatiegesprek hebt?
Afgaande van de huidige werkervaringen en duur kan een werkgever wat bedenkingen hebben, maar ik zie niet in waarom de partner van TS geen goede werknemer zou kunnen zijn.

Elke werknemer is op zoek naar niet te inspannend werk, wil veel geld verdienen voor zo min mogelijk moeite en het liefst veel vrije dagen. Jammer genoeg zijn dat sprookjes. Maar in het huidige werkklimaat mag je best hier en daar wat eisen stellen.


Je ziet steeds vaker dat mensen meer vrije tijd willen en klaar zijn met de standaard 40 uur werkweken. Persoonlijk zou ik ook graag naar een 36 uur werkweek gaan, het lagere loon neem ik wel voor lief. Jaren geleden sprak men al over meer flexibele werkplaatsen en dat het makkelijker moet zijn voor mensen om thuis te werken. De realiteit is echter dat dit niet zo makkelijk is en voor bepaalde functies gewoon onmogelijk.

[t_captain]

Andyk125 schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 11:37:
[...]

Hoe weet een werkgever de privé situatie van TS's partner? Ik neem aan dat je dat soort privé zaken direct aan de grote klok hangt wanneer je een sollicitatiegesprek hebt?
Afgaande van de huidige werkervaringen en duur kan een werkgever wat bedenkingen hebben, maar ik zie niet in waarom de partner van TS geen goede werknemer zou kunnen zijn.

Iedere werkgever heeft een beeld van een sollicitant, nog voordat het gesprek is begonnen. Vrouw, bepaalde leeftijd, parttime. Het heersende vooroordeel is dat er jonge kinderen zijn en de combinatie met een volledige baan teveel van het goede zou zijn. En dat de baan bij conflicten op #2 komt.

Als je principieel bent kun het arbeidamarktdiscriminatie noemen, maar daar schiet de partner van TS niets mee op. De verwachtingen van "de banen liggen voor het oprapen" zijn niet voor iedereen waar. Die beperkte beschikbaarheid gecombineerd naar sollicitaties "onder niveau" zijn niet goed voor de kansen op uitgenodigd te worden.

Elke werknemer is op zoek naar niet te inspannend werk, wil veel geld verdienen voor zo min mogelijk moeite en het liefst veel vrije dagen. Jammer genoeg zijn dat sprookjes. Maar in het huidige werkklimaat mag je best hier en daar wat eisen stellen.

Misschien komt het omdat ik geen werknemer ben, maar dit komt me vreemd over. Interesse, uitdaging en de drang om mooie projecten op t eleveren winnen het bij mij van "zo min mogelijk moeite". Ik neem graag 5 of 6 weken per jaar vrij, maar veel meer zou ik niet willen.

[Brent]

Robbie T schreef op donderdag 14 februari 2019 @ 21:03:

[...]

Mocht dit wel kunnen dan kon ze aan de slag, dagelijks ergens tussen 08.00 en 00.00, 1x op de twee weken op zaterdag en zondag. Dit alles voor het fantastische salaris van € 9,33 BRUTO! Maar er was wel een mooie bonusregeling (Zo werd het gebracht) want na 22.00 kreeg ze maar liefst 150%.

Mijn partner (heeft PhD) zoekt al 4 jaar naar werk. Begint over 2 weken aan haar tweede halfjaar via interim voor vergelijkbaar salaris (de weekendbonus is voor haar echter 4%, jawel, 4%). Er is een 'belofte' van een direct vast contract erna, maar dat moet ik nog zien.

Het lijkt moeilijk voor hoger geschoolden iets te vinden. Men zoekt dan vaak automatisch 5-10+ jaar ervaring, die je natuurlijk nergens kunt krijgen. Wil je lager instappen, dan 'ga je je vervelen' en dat houd je bij 99% van de banen buiten (zelfs al is het wel wat ze wil, even wat minder hoofdwerk).

Het valt niet mee. Succes @Robbie T !

[TepelStreeltje]

Bijzonder om te lezen, ben zelf ook technische bedrijfskundige, maar merk dat er werk zat is! De vraag is enorm naar goed personeel, dus waarom zijn ze zo kieskeurig?!
Moet ik er wel bij zeggen dat ik in de randstad zit en meer de techniek kant op gaat, waar jouw vriendin meer de administratieve kant kan(wil?).
(Bedrijf waar ik nu werk heeft zelfs een WO'er voor de bedrijfsadministratie, 3 dagen per week.)

Hoe oud is ze en welke regio? En wat wil ze doen? Zoekt ze wel goed, liggen haar eisen/verwachtingen niet in lijn met de opdrachtgever (en vice versa).

Heeft ze al es bij detacheringsbureaus gekeken? (ja, vies woord hier op GoT, maar heb er zelf best wel goede ervaringen mee).

[Frieda]

De zorg is ook typisch een werkveld waar meer rekening gehouden wordt met persoonlijke omstandigheden. Denk aan functies als functioneel beheerder of business analist oid. Dat moet voor iemand met een bedrijfskundige achtergrond prima te doen zijn.

[Andyk125]

t_captain schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 11:52:
[...]


Iedere werkgever heeft een beeld van een sollicitant, nog voordat het gesprek is begonnen. Vrouw, bepaalde leeftijd, parttime. Het heersende vooroordeel is dat er jonge kinderen zijn en de combinatie met een volledige baan teveel van het goede zou zijn. En dat de baan bij conflicten op #2 komt.

Als je principieel bent kun het arbeidamarktdiscriminatie noemen, maar daar schiet de partner van TS niets mee op. De verwachtingen van "de banen liggen voor het oprapen" zijn niet voor iedereen waar. Die beperkte beschikbaarheid gecombineerd naar sollicitaties "onder niveau" zijn niet goed voor de kansen op uitgenodigd te worden.

Ik zeg niet dat de banen voor het oprapen liggen, maar dat het met de juiste hulp makkelijk mogelijk moet zijn een functie te kunnen vinden voor de partner van TS. Ze heeft van een goede, brede studie genoten waarbij je heel veel richtingen op kunt gaan.

Over de solicitaties 'onder niveau' ben ik het met je eens. Al denk ik niet dat men hoeft te kijken naar banen onder haar niveau. Er zijn ook genoeg functies op haar niveau waar je niet leiding hoeft te geven of heel veel verantwoordelijkheid hebt over de dagelijkse gang van zaken.

t_captain schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 11:52:
[...]

Misschien komt het omdat ik geen werknemer ben, maar dit komt me vreemd over. Interesse, uitdaging en de drang om mooie projecten op t eleveren winnen het bij mij van "zo min mogelijk moeite". Ik neem graag 5 of 6 weken per jaar vrij, maar veel meer zou ik niet willen.

Iedereen wil zo veel mogelijk geld verdienen voor zo min mogelijk moeite. Als er nu een project komt waarbij ze zeggen dat je heel veel geld kunt verdienen en het kost je maar een week tijd dan zou je dit vast niet weigeren. Ik neem aan dat je mijn punt wel snapt

Daarnaast ben je als ZZP'er of werkgever veel vrijer en flexibeler om je dagen in te delen. Je hoeft niet per se 40 uur op kantoor te zitten en als je een vrije dag wilt hoef je dit niet 2 weken van te voren aan te vragen. Natuurlijk zijn er ook de nodige risico's, maar je weet wel waar je het voor doet. Alle extra tijd en energie die je er in steekt komt als het goed is ten goede van jezelf en je bedrijf.

[embracedbychaos]

Ik lees in de reacties veel twijfels over de gemaakte keuzes, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen. Is het een optie dat ze haar CV naar beneden toe bijstelt? Dus zichzelf er wel mee verkoopt, maar wat minder duidelijk maakt dat ze HBO en zwaardere functies gehad heeft?
Als ze later alsnog een HBO functie ambieert kan ze altijd de oude CV er weer bij pakken en die jaren MBO werk verkopen als 'onze jonge kinderen hadden wat medische problemen en waren daarom prio 1, ik wilde wel graag werken, dus ik heb tijdelijk een baan gekozen waarbij ik de ruimte had de kinderen op de eerste plaats te zetten. Het gaat nu weer goed met de kinderen, dus ik heb weer de ruimte voor en zin in iets met meer verantwoordelijkheid.'

[Olaf van der Spek]

Brent schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 12:03:
[...]

Mijn partner (heeft PhD) zoekt al 4 jaar naar werk.

Welke richting?

[Brent]

Olaf van der Spek schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 13:56:
[...]

Welke richting?

Biotech/biochemie. Veel aanbod, maar verreweg het meeste op MBO niveau. Voor de meer leidinggevende posities wordt ervaring gevraagd, die je met een PhD niet hebt. Zo nu een dan een meer researchpositie, die wel op niveau is, maar dan vaak een heel specifiek profiel/vakgebied eisen (of eigenlijk gewoon Wageningen op het CV is mijn vermoeden inmiddels, wat mijn partner niet heeft ).

[DragonChaser]

Brent schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 14:03:
[...]

Biotech/biochemie. Veel aanbod, maar verreweg het meeste op MBO niveau. Voor de meer leidinggevende posities wordt ervaring gevraagd, die je met een PhD niet hebt. Zo nu een dan een meer researchpositie, die wel op niveau is, maar dan vaak een heel specifiek profiel/vakgebied eisen (of eigenlijk gewoon Wageningen op het CV is mijn vermoeden inmiddels, wat mijn partner niet heeft ).

Solliciteer AUB / neem contact op met FrieslandCampina, gewoon een tip, dat soort bedrijven doen ook dingen met bio, tech, chemie. Beetje out of the box werkgelegenheden zoeken is ook belangrijk, waar je juist x functie bij x bedrijf nooit zou verwachten.

maar dan vaak een heel specifiek profiel/vakgebied eisen

Normaal in praktisch alle kennisbaantjes, tip ook hier om nadruk te leggen dat je graag wilt leren, leert in vrije tijd etc. en flexibel bent. Gewoon solliciteren in het kort, bedrijven zijn zich ook bewust dat als ze iemand specifieks zoeken ze geheid de medewerker moeten bijscholen en ruimte geven om te leren.

[ Voor 8% gewijzigd door DragonChaser op 15-02-2019 15:10 ]

[zomertje]

Al bij de overheid gekeken, daar is parttime werken vaak best mogelijk. Ook de ouderschapsverlof regeling is goed.

[unezra]

embracedbychaos schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 12:50:
Ik lees in de reacties veel twijfels over de gemaakte keuzes, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen. Is het een optie dat ze haar CV naar beneden toe bijstelt? Dus zichzelf er wel mee verkoopt, maar wat minder duidelijk maakt dat ze HBO en zwaardere functies gehad heeft?
Als ze later alsnog een HBO functie ambieert kan ze altijd de oude CV er weer bij pakken en die jaren MBO werk verkopen als 'onze jonge kinderen hadden wat medische problemen en waren daarom prio 1, ik wilde wel graag werken, dus ik heb tijdelijk een baan gekozen waarbij ik de ruimte had de kinderen op de eerste plaats te zetten. Het gaat nu weer goed met de kinderen, dus ik heb weer de ruimte voor en zin in iets met meer verantwoordelijkheid.'

Zou ik niet doen.

Hooguit het iets lichter verwoorden maar compleet je eigen werkervaring downgraden enkel om aan een baan te komen komt toch wel uit.

Sowieso denk ik dat ze d'r doorheen prikken. "Vertel eens, wat heb je gedaan bij X en Y" "bladiebla" "Hmm, dat klinkt niet echt als een MBO functie" en dan is het met wat pech meteen klaar.

[Brent]

DragonChaser schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 15:08:
[...]


Solliciteer AUB / neem contact op met FrieslandCampina, gewoon een tip, dat soort bedrijven doen ook dingen met bio, tech, chemie. Beetje out of the box werkgelegenheden zoeken is ook belangrijk, waar je juist x functie bij x bedrijf nooit zou verwachten.

Is ze geweest, helaas net niet geworden. Misschien later nog eens.

[...]

Normaal in praktisch alle kennisbaantjes, tip ook hier om nadruk te leggen dat je graag wilt leren, leert in vrije tijd etc. en flexibel bent. Gewoon solliciteren in het kort, bedrijven zijn zich ook bewust dat als ze iemand specifieks zoeken ze geheid de medewerker moeten bijscholen en ruimte geven om te leren.

Dank voor de tip, maar dit zit al in het standaardpakket Soms is het diploma, certificaat gewoon een eis. Ik werk in het ziekenhuis, en ook hier moet je specifieke masters hebben gevolgd om fysicus te worden, terwijl er een hele rits technische geneeskunde-achtige masters zijn die dan dus bij voorbaat gediskwalificeerd worden (collega hier heeft zelfs alle vereiste vakken gedaan, maar de verkeerde master...). Een verkapt gilde dus in feite.

Mijn indruk bij mijn partner (ik zit in een iets andere wereld, heb dus zelf een iets andere ervaring) is dus dat ze graag 'bekende onderdelen' willen, maw Wageningen. Wat blijkt namelijk? Praktisch iedereen die zij spreekt en in het veld werkt, heeft daar en enkel daar gestudeerd ... Het klinkt mij allemaal wat ons-kent-ons in de oren, maar elk veld heeft zo zijn gekkigheden misschien.

[unezra]

Andyk125 schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 12:16:
[...]
Iedereen wil zo veel mogelijk geld verdienen voor zo min mogelijk moeite. Als er nu een project komt waarbij ze zeggen dat je heel veel geld kunt verdienen en het kost je maar een week tijd dan zou je dit vast niet weigeren. Ik neem aan dat je mijn punt wel snapt

Wat een onzin.

Ik heb 100x liever een baan waar een beetje leven in zit en waar ik moeite voor moet doen, dan een baan waar ik de hele dag een hersenverweking zit te kweken.

Daarnaast ben je als ZZP'er of werkgever veel vrijer en flexibeler om je dagen in te delen. Je hoeft niet per se 40 uur op kantoor te zitten en als je een vrije dag wilt hoef je dit niet 2 weken van te voren aan te vragen. Natuurlijk zijn er ook de nodige risico's, maar je weet wel waar je het voor doet. Alle extra tijd en energie die je er in steekt komt als het goed is ten goede van jezelf en je bedrijf.

Waarom zou dat voor een loondienster anders zijn?

Ik weet óók waar ik het voor doe, alle tijd en energie die ik in mijn werk steek, betaald zich op de eoa manier nu of in de toekomst wel terug.

En qua vrije dagen? Een ZZPer heeft ook te maken met klanten, die kan niet maandag tegen zijn klant zeggen "ik kom morgen en overmorgen niet". Kan wel, zegt die klant "prima, maar dan hoef je daarna ook niet meer terug te komen".

Als ik hier een vrije dag wil, overleg ik dat met mijn collega. Klaar. Niks 2 weken tevoren, als ik op maandag bedenk dat ik dinsdag vrij wil kan dat, tenzij het werk het niet toe laat.

[Andyk125]

unezra schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 15:29:
[...]


Wat een onzin.

Ik heb 100x liever een baan waar een beetje leven in zit en waar ik moeite voor moet doen, dan een baan waar ik de hele dag een hersenverweking zit te kweken.

Onzin voor jou waarschijnlijk, maar niet iedereen heeft een droombaan en kan doen en laten wat die wil. Het is natuurlijk makkelijk praten als je genoeg keuze hebt. Maar er zijn genoeg mensen die niet van een goede opleiding konden genieten en werk doen die ze liever niet doen.
Het is makkelijk praten dat men dan maar wat anders moet doen maar deze mensen hebben ook hun verantwoordelijkheden en hebben niet altijd de keuze.

En alleen maar omdat ik zeg dat mensen graag makkelijk geld verdienen zonder er te veel moeite voor te hoeven doen wil niet meteen zeggen dat men met tegenzin naar hun werk gaat, geen uitdagingen of eentonig werk heeft. Dit zijn blijkbaar zaken volgens jou die verbonden zijn met geld verdienen zonder er veel moeite er voor doen.

unezra schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 15:29:
[...]

Waarom zou dat voor een loondienster anders zijn?

Ik weet óók waar ik het voor doe, alle tijd en energie die ik in mijn werk steek, betaald zich op de eoa manier nu of in de toekomst wel terug.

En qua vrije dagen? Een ZZPer heeft ook te maken met klanten, die kan niet maandag tegen zijn klant zeggen "ik kom morgen en overmorgen niet". Kan wel, zegt die klant "prima, maar dan hoef je daarna ook niet meer terug te komen".

Als ik hier een vrije dag wil, overleg ik dat met mijn collega. Klaar. Niks 2 weken tevoren, als ik op maandag bedenk dat ik dinsdag vrij wil kan dat, tenzij het werk het niet toe laat.

Ik heb zelf in verschillende grote fabrieken gewerkt en daar waar het management met bakken met geld weg gaat zijn er genoeg medewerkers die het met een minimum salaris moeten doen. Ja als ze het goed aanpakken komen ze misschien na 20 jaar ook wel in het management, maar de meeste in ieder geval niet.

Als ik een eigen bedrijf heb of ik ben zzp'er en ik besteed meer tijd en energie aan mijn projecten dat heb je daar 'bijna' direct profijt van. Daar hoef je er geen jaren op te wachten om eindelijk de vruchten te plukken.

Over de vrije dagen kan erg kort zijn, je geeft zelf al aan dat je veel makkelijker vrije dagen kunt nemen. De planning doe je waarschijnlijk ook zelf, dus je plant zelf wanneer je de afspraken maakt met de klanten. Waarom zou je dan in een keer niet op komen dagen, je hebt namelijk zelf de planning gemaakt

[Olaf van der Spek]

Brent schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 14:03:
[...]

Voor de meer leidinggevende posities wordt ervaring gevraagd, die je met een PhD niet hebt.

Wordt ze daar op afgewezen?
Biochemie klinkt niet direct als iets waarin geen werk te vinden zou zijn.

[Anatidae]

Brent schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 14:03:
[...]

Biotech/biochemie. Veel aanbod, maar verreweg het meeste op MBO niveau. Voor de meer leidinggevende posities wordt ervaring gevraagd, die je met een PhD niet hebt. Zo nu een dan een meer researchpositie, die wel op niveau is, maar dan vaak een heel specifiek profiel/vakgebied eisen (of eigenlijk gewoon Wageningen op het CV is mijn vermoeden inmiddels, wat mijn partner niet heeft ).

Welke richting? Mijn werkgever zou interessant kunnen zijn.

Het ons kent ons principe kan ik bevestigen als MSc student uit Wageningen. Heb je gelijk een streepje voor bij HR, want dat snappen ze. Inhoud niet.

[ Voor 11% gewijzigd door Anatidae op 15-02-2019 20:00 ]

[Brent]

Olaf van der Spek schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 19:27:
[...]

Wordt ze daar op afgewezen?
Biochemie klinkt niet direct als iets waarin geen werk te vinden zou zijn.

Voor een leidinggevende willen ze meestal 5-10 jaar ervaring zien als leidinggevende, en dat ben je ook als postdoc niet. Ik kijk natuurlijk slechts zo nu en dan over d'r schouder mee, maar volgens mij zie je posities als startend leidinggevende waar je zonder ervaring kunt beginnen als externe zo goed als nooit (ik denk dat dat vaak internen zijn die doorgroeien, maarja, daar komt ze dus ook niet binnen ivm 'te hoge opleiding' ).

Anatidae schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 19:58:
[...]

Welke richting? Mijn werkgever zou interessant kunnen zijn.

Het ons kent ons principe kan ik bevestigen als MSc student uit Wageningen. Heb je gelijk een streepje voor bij HR, want dat snappen ze. Inhoud niet.

Heb je geDMd! Fijn dat je mijn vermoeden in elk geval kunt bevestigen Op een gegeven moment hebben we het ook echt uitgezocht: gewoon eens de laatste 10 namen waar ze contact mee had even de opleiding op LinkedIn bekeken. Yep, allemaal Wageningen.

[Rukapul]

Het is een beetje lomp om een topic zo te hijacken met een volstrekt andere casus.

[Rukapul]

Robbie T schreef op donderdag 14 februari 2019 @ 21:03:
Is het zo bijzonder dat je als HBO'er met een goede CV niet meer fulltime wil werken? Niet meer het "gedoe" van verantwoordelijkheden en gewoon je werk wil doen en niets meer niets minder?

Streven naar een aantrekkelijke work-life balance is inderdaad niet vreemd. Echter kun je niet alles tegelijk hebben.

Want laten we bij het begin beginnen: zo goed is dat CV niet meer nadat het na een goede start flink beschadigd is. Ik lees in elk geval een heleboel onhandige keuzes.

En dan kom je op het punt dat herintreding op niveau al een uitdaging op zich wordt. Dus los van een hele trits eisen als parttime werk, geen slavenarbeid (call center), geen verantwoordelijkheden, etc. Als je zo solliciteert dan straal je dat typisch ook aan alle kanten uit.

Een baan op niveau impliceert ook helemaal geen "gedoe". De kunst is juist om een loopbaan te hebben die je leidt naar de baan die het beste past. Daarvoor heb je echter wel die eerste positie nodig.

Als je je ergens bewezen dan is parttime werken vaak geen probleem. Desnoods forceer je het min of meer door ouderschapsverlof.

[gron74]

Ik vind het leuk als mensen roepen 'er is werk zat!'. Waarom zit er dan nog zoveel mensen thuis? Ik heb zelf ervaring met leeftijddiscriminatie (niet van mijzelf). Leeftijd: 49 jaar en nu al uitgescheten op de arbeidsmarkt. Geen dag bij huis geweest, altijd gewerkt, HBO geschoold en toch al 4 jaar werkloos. Wordt niet aangenomen voor MBO banen, want ja je bent toch zo weer weg als je iets beters vindt. Vindt een vacature met 100% match, wordt niet uitgenodigd en ziet enkele maanden later iemand op die functie met minder ervaring maar wel 20 jaar jonger.

De gemeentes laten dit soort mensen bungelen, die richten zich op laaggeschoolde mensen die ze klaarstomen als timmerman of stratenmaker. De MBO+ ers moeten zich maar redden.

Misschien wat off topic, maar ik moest dit kwijt.

[Brent]

gron74 schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 21:50:
Ik vind het leuk als mensen roepen 'er is werk zat!'. Waarom zit er dan nog zoveel mensen thuis? Ik heb zelf ervaring met leeftijddiscriminatie (niet van mijzelf). Leeftijd: 49 jaar en nu al uitgescheten op de arbeidsmarkt. Geen dag bij huis geweest, altijd gewerkt, HBO geschoold en toch al 4 jaar werkloos.

Vervelend voor je. Heb je al te maken met "kunt u dit gat verklaren?" of valt dat nog mee?

[t_captain]

@gron74 Skill gap. En leeftijdsdiscriminatie. Vooral skill gap. Niet gewild genoeg om het salaris van iemand met 30 jaar ervaring te rechtvaardigen.

[KopjeThee]

Robbie T schreef op donderdag 14 februari 2019 @ 21:03:
Is het zo bijzonder dat je als HBO'er met een goede CV niet meer fulltime wil werken?

Nee. Dat is vrij normaal met 2 kinderen.

Niet meer het "gedoe" van verantwoordelijkheden en gewoon je werk wil doen en niets meer niets minder?

Dat is een keuze. Let wel op dat er een verband bestaat tussen salaris en verantwoordelijkheden.

Of dat je voor een mager loon maar werk moet gaan doen zoals voor de Wehkamp, waarmee je dus uiteindelijk financieel slechter af bent?

Niemand zegt dat je het -moet- doen. Verder is het ook politiek. Ik vind dat werken altijd behoorlijk zou moeten lonen. Communistische idealen van volkomen gelijke verdelingen hebben nog nooit ergens gewerkt. Zo zit de mens nu eenmaal niet in elkaar.

[unezra]

Andyk125 schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 16:02:
[...]
Onzin voor jou waarschijnlijk, maar niet iedereen heeft een droombaan en kan doen en laten wat die wil. Het is natuurlijk makkelijk praten als je genoeg keuze hebt. Maar er zijn genoeg mensen die niet van een goede opleiding konden genieten en werk doen die ze liever niet doen.
Het is makkelijk praten dat men dan maar wat anders moet doen maar deze mensen hebben ook hun verantwoordelijkheden en hebben niet altijd de keuze.

Telt een afgeronde lagere school, 2 jaar Atheneum en wat vakspecifieke cursussen als "goede opleiding"?

En alleen maar omdat ik zeg dat mensen graag makkelijk geld verdienen zonder er te veel moeite voor te hoeven doen wil niet meteen zeggen dat men met tegenzin naar hun werk gaat, geen uitdagingen of eentonig werk heeft. Dit zijn blijkbaar zaken volgens jou die verbonden zijn met geld verdienen zonder er veel moeite er voor doen.

Dat is het punt niet.

Punt is dat voor mij persoonlijk, zo min mogelijk moeite voor mijn werk hoeven doen niet mijn streven is. Dat is even leuk, het is fijn als er rustige makkelijke periodes zijn maar als dat te lang duurt ga ik vegeteren en da's écht niet leuk.

Ik wil juist op momenten moeite moeten doen, anders word het saai.

[...]
Ik heb zelf in verschillende grote fabrieken gewerkt en daar waar het management met bakken met geld weg gaat zijn er genoeg medewerkers die het met een minimum salaris moeten doen. Ja als ze het goed aanpakken komen ze misschien na 20 jaar ook wel in het management, maar de meeste in ieder geval niet.

Als ik een eigen bedrijf heb of ik ben zzp'er en ik besteed meer tijd en energie aan mijn projecten dat heb je daar 'bijna' direct profijt van. Daar hoef je er geen jaren op te wachten om eindelijk de vruchten te plukken.

De gemiddelde lopende band medewerker zal zichzelf niet kunnen verhuren als ZZPer. ZZPers zijn over het algemeen kenniswerkers en zouden ook in loondienst vaker de vrijheidsgraden hebben die je nu als exclusief voor ZZPers bestempeld.

Vrijheidsgraden komen vooral met een hogere en beter betaalde functie. In de regel is het hoe lager je in de organisatie zit, hoe lager je salaris, hoe lager het benodigde werk- en denkniveau, hoe minder vrijheidsgraden je hebt.

Over de vrije dagen kan erg kort zijn, je geeft zelf al aan dat je veel makkelijker vrije dagen kunt nemen. De planning doe je waarschijnlijk ook zelf, dus je plant zelf wanneer je de afspraken maakt met de klanten. Waarom zou je dan in een keer niet op komen dagen, je hebt namelijk zelf de planning gemaakt

Ik ben geen ZZPer maar gewoon (en gelukkig) in loondienst.
ZZPer is niets voor me, dat past niet bij me, loondienst met de nodige zelfstandigheid wel.

Inderdaad doe ik een groot deel van mijn planning zelf samen met mijn collega. Er zijn een paar randvoorwaarden, de belangrijkste is dat wij niet tegelijkertijd vrij mogen nemen. (We zijn de enige 2 ICTers in het bedrijf, als wij er niet zijn is er onder andere ook geen helpdesk. Da's niet handig.) Soms hebben we te maken met extern opgelegde projecten, in de regel niet en plannen we zelf onze projecten. Ook extern opgelegde projecten kunnen we vaak sturen omdat de deadline samen met ons word overlegd. (Niet altijd. We gaan binnenkort verhuizen, die datum is bepaald. Hoewel wel aan ons is gevraagd of die specifieke datum realistich was of niet. Hadden wij "nee" gezegd of had het in een reeds geplande vakantie gevallen, was de kans zinvol aanwezig dat de datum verschoven was.)

Kortom, ook in loondienst kun je enorm veel vrijheid hebben. Wel (en dat vind ik logisch), komt vrijheid met bepaalde functies. Op het callcenter kunnen mensen veel minder vrij hun dagen inplannen dan wij op ICT.

Rukapul schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 20:48:
[...]
Streven naar een aantrekkelijke work-life balance is inderdaad niet vreemd. Echter kun je niet alles tegelijk hebben.

Want laten we bij het begin beginnen: zo goed is dat CV niet meer nadat het na een goede start flink beschadigd is. Ik lees in elk geval een heleboel onhandige keuzes.

En dan kom je op het punt dat herintreding op niveau al een uitdaging op zich wordt. Dus los van een hele trits eisen als parttime werk, geen slavenarbeid (call center), geen verantwoordelijkheden, etc. Als je zo solliciteert dan straal je dat typisch ook aan alle kanten uit.

Daar lijkt wel een deel van het probleem te zitten als ik het zo lees. Callcenterwerk ís werk waar je wat minder te kiezen heb, maar waar je wel relatief makkelijk word aangenomen. Alleen, de lonen zijn laag en de vrijheden beperkt. Plus het verloop hoog en de keuze reuze. Ik snap best dat een callcenter zegt "dit is het, wil je dat niet, voor jou 10 anderen".

Een baan op niveau impliceert ook helemaal geen "gedoe". De kunst is juist om een loopbaan te hebben die je leidt naar de baan die het beste past. Daarvoor heb je echter wel die eerste positie nodig.

Dat dus. Ik denk juist (daarom ook mijn relaas boven), dat kenniswerk meer vrijheidsgraden bied. Als de vriendin van TS op een plek terecht komt die zinvol hoog genoeg is, is parttime werk en thuiswerken vaak geen probleem.

Overheid is een prima werkgever denk ik, 36 uur of 32 uur zijn heel normaal, thuiswerken word in de regel gefaciliteerd of je kunt op momenten dichter bij huis werken. (Stel dat je bij een overheidsinstantie op een uur rijden werkt, kun je vaak bij je lokale gemeente in de publiekshal zitten, inloggen op GovRam en *gaan*. Mits je werkgever dat goed vind.)

Bij ons (geen overheidsorgaan), kennen we een caffetariamodel. Alles tussen de 32 uur en 40 uur is mogelijk, op diverse manieren. Ik werk bijvoorbeeld 38 uur, maar in de praktijk 40 en krijg 13 ATV dagen per jaar. Ik kan ook kiezen voor 40 uur werk, 40 uur salaris, dan krijg ik er wat salaris bij. Thuiswerken is bij ons in principe standaard mogelijk, ook voor callcenter medewerkers, maar enkel met toestemming van hun manager. (Er word *veel* gebruik van gemaakt, op vrijdag is het kantoor zo goed als uitgestorven en regelmatig heb ik iemand aan de telefoon die zegt "ik werk vandaag thuis". Klanten merken het niet. Op die enkele blaffende hond na.)

Klein detail wat betreft onze callcenter medewerkers: Het zijn specialisten. Geen 1e lijns supportdesk van een internetprovider, maar zinvol opgeleide financieel specialisten. We doen iets met verzekeringen.

Als je je ergens bewezen dan is parttime werken vaak geen probleem. Desnoods forceer je het min of meer door ouderschapsverlof.

Forceren zou ik niet doen, maar zoeken naar werkgever waarbij deeltijd de standaard is wel.

Hoe dan ook zou ik als ik de vriendin van TS was, zeker niet onder niveau solliciteren. Dan is haar CV voor de rest van haar loopbaan kapot, nu valt er nog wat te repareren.

Denk ook dat het voor haar beter is om een leuke parttime baan op HBO niveau te hebben, dan een baan dusdanig onder haar niveau dat ze binnen een jaar met een bore-out thuis zit.

Bore-out, kapot CV, redelijke garantie voor een mogelijk nog vervelender toekomst dan het verleden is geweest.

[twisterNL]

Herkenbaar topic. Ik ben recent afgestudeerd (WO-master business administration, volgens het UWV een kansrijke studie) en op dit moment werkzoekend maar werkgevers zitten in deze regio niet zo op mij te wachten. Ik weet ook niet zo snel wat ik er nog aan kan doen. Helaas zit ik op dit moment financieel vast aan het hoge Noorden terwijl het werk in mijn opleidingsrichting vooral in de Randstad zit. Om even aan het geven, iedereen van mijn opleiding werkt of ergens in de Randstad of in het Noorden met een baan ver onder niveau. Hier in het hoge Noorden is de arbeidsmarkt naar mijn gevoel ook helemaal niet zo krap (niet in mijn studierichting). Universitaire/hbo functies zijn er nauwelijks (of 5+ jaar ervaring) en op administratieve mbo functies zijn altijd meer dan genoeg sollicitaties. Zelfs voor tijdelijke functies word ik altijd de deur gewezen. Plus werkgevers weten ook wel dat ik ze zo snel mogelijk loos wanneer ik iets beters heb gevonden.

Sta ik negatief tegenover een verhuizing richting een grote stad in de Randstad? Absoluut niet, ik heb hiervoor in Amsterdam gewoond, maar het moet wel financieel uit kunnen. Ik heb al meerdere pogingen gewaagd en was met verschillende detacheerders in gesprek. Allemaal beloven ze gouden bergen en als ze die beloften ook echt nagekomen waren had ik nu een heel ander leven.

Om even een voorbeeld te geven. Ik was in gesprek met een detacheerder en die zouden binnen afzienbare tijd wel een bedrijf gevonden hebben wat dan icm een traineeship zou zijn. Heel erg hip tegenwoordig, zonder traineeship kun je het als starter wel vergeten tegenwoordig. Maar goed. Ik werk en ik leer tegelijkertijd. Helemaal prima, een ideale start. Dus maar snel op zoek naar een woning. Ik had ook snel een woning had gevonden waar ik voor kon tekenen. Die woning (*studio) hing van meerdere gelukjes aan elkaar. Een prachtige locatie, nieuwbouw (dus lage stookkosten), 2,5x bruto als inkomenseis (wat dus neer zou komen op 2125 euro in totaal, waar het doorgaans 3,5-4x bruto is). Ik kon tekenen voor die woning, een detacheringspartij zou tegen die tijd wel wat concreets voor mij hebben is mij verteld maar tot op de dag van vandaag zijn ze die belofte niet nagekomen. En zo zijn er meer partijen. Ik heb er nu ook weer 1 op mijn linkedin zitten maar ik laat ze lekker. Gouden bergen beloven maar als het erop aankomt is het gewoon een hoopje stront. Die woning ging uiteindelijk aan mijn neus voorbij en als ik het nu zou proberen is er gewoonweg helemaal niks te vinden. Of ik ga niet genoeg verdienen (3K per maand of meer) of je heb te maken met huisjesmelkers en makelaardij Tuig & Co. Dat ga ik mijzelf maar niet aandoen.

Ik kan inmiddels ook wel een lange post plaatsen met shitpraktijken van recruiters. Dit is lang niet het enigste verhaal.

[t_captain]

WO Business Administration kansrijk?

Executive MBA’s waren ooit belangrijk om door plafonds in het middenkader van ouderwetse corporates heen te breken. Ik zeg “waren”, omdat dat soort culturen langzaam maar zeker verandert en moderne bedrijven minder hierarchisch zijn ingericht.

Een pas afgestudeerde BA master, bij de (korte termijn) perspectieven daarvan heb ik persoonlijk mijn bedenkingen. Opgeleid om leiding te geven, maar mist senioriteit om als leider serieus genomen te worden. Bedrijven als Shell en Unilever hadden dat in mijn studietijd wel, een carrierepad waarmee mensen via een traneeship direct het management in rolden.

Het doet een beetje denken aan de krijgsmacht, waar je via KMA of KIM direct leutenant bent. Een tweeklassensysteem met aparte wegen voor mensen die altijd officier zullen zijn, en de rest die nooit verder zal komen dan adjudant of tweede leutenant.

Of dat soort paden nog steeds bestaan, ik weet het niet. Momenteel is de arbeidsmarkt het best voor technisch specialisten. De trend naar “specialist boven generalist” speelt al zeker een kaar of tien.

[twisterNL]

t_captain schreef op zaterdag 16 februari 2019 @ 14:34:
WO Business Administration kansrijk?

Executive MBA’s waren ooit belangrijk om door plafonds in het middenkader van ouderwetse corporates heen te breken. Ik zeg “waren”, omdat dat soort culturen langzaam maar zeker verandert en moderne bedrijven minder hierarchisch zijn ingericht.

Een pas afgestudeerde BA master, bij de (korte termijn) perspectieven daarvan heb ik persoonlijk mijn bedenkingen. Opgeleid om leiding te geven, maar mist senioriteit om als leider serieus genomen te worden. Bedrijven als Shell en Unilever hadden dat in mijn studietijd wel, een carrierepad waarmee mensen via een traneeship direct het management in rolden.

Het doet een beetje denken aan de krijgsmacht, waar je via KMA of KIM direct leutenant bent. Een tweeklassensysteem met aparte wegen voor mensen die altijd officier zullen zijn, en de rest die nooit verder zal komen dan adjudant of tweede leutenant.

Of dat soort paden nog steeds bestaan, ik weet het niet. Momenteel is de arbeidsmarkt het best voor technisch specialisten. De trend naar “specialist boven generalist” speelt al zeker een kaar of tien.

Business Administration is een erg brede richting waar je tijdens de master je verder specialiseert in een bepaalde richting. De baankansen verschillen per richting maar mijn specialisatie heeft raakvlakken met finance en accountancy. Richtingen waar op dit moment ook veel vraag naar is. Dus dat zou kansrijk genoeg moeten zijn.

Maar bedrijven zijn ook erg huiverig om starters aan te nemen. Kost veel moeite om in te werken en meer van dat soort dingen om vervolgens te klagen dat er niemand voor het werk te vinden is. Met die instelling ga je het inderdaad niet redden

Om er nog even een anekdote in te gooien. Ik was ooit op sollicitatiegesprek voor een (starters)functie waar ze vervolgens mij 'te theoretisch' vonden. Jullie zoeken een starter, die kan in eerste instantie alleen terugvallen op de theorie

[ Voor 7% gewijzigd door twisterNL op 16-02-2019 15:21 ]

[t_captain]

Ik denk dat bedrijven die die instelling hebben, zich juist prima redden. Anders hadden ze een lagere toon gezongen.

Voor directe inzetbaarheid op een accountantskantoor, zou een M.Sc. Accountancy wenselijk zijn. Nog liever een RA of AA inschrijving, maar dat laatste stuk opleiding doen ze vaak wel tijdens de loopbaan.

Vergeet niet dat accountantskantoren in dezelfde handel zitten als softwarehuizen, ingenieursbureaus en organisatieadviseurs. De uren van hun werknemers verkopen aan klanten. Bedrijven met een rechtstreekse relatie tussen gewerkte uren en omzet. Voor declabel inzetbare mensen is er meestal wel plek.

[Robbie T]

In het weekend ben ik altijd een stuk minder achter een computer te vinden, vandaar nu pas een reactie :-).

t_captain schreef op donderdag 14 februari 2019 @ 21:17:
Long story short. Vrouw, paar kinderen gekregen. Niet elke werkgever gaat even fijn om met die situatie; loopbaan beschadigd door iets teveel korte dienstverbanden.

De schuld daarvoor leg ik grotendeels bij de werkgevers, ik heb ik meer dan eens gezien in mijn omgeving dat zwangerschap tot het einde van een baan leidde.

Als klap op de vuurpijl wil ze part time werken. Mede door een belastingsysteem waarin dat wordt aangemoedigd voor een behoorlijk deel van de bevolking, is dat geen onredelijke of vreemde keuze.

Maar nu ontstaat de keuze: baantje óf carrière.

De langetermijn gevolgen van die keuze zijn enorm.

Is het geen optie dat jij gaat parttimen in plaats van je partner?

Je geeft aan "iets teveel korte dienstverbanden". Maar wellicht goed om te weten dat ze overal meerdere jaren heeft gewerkt met uitzondering van de laatste baan.

Het is inderdaad een optie dat ik ga parttimen. Ook die mogelijkheid kijken we naar :-).

Yucon schreef op donderdag 14 februari 2019 @ 21:40:
Het klinkt alsof ze tot nu toe gewerkt heeft in functies die gewoon niet aansluiten bij haar huidige leven. Jong, hip, vluchtig, dat soort trefwoorden. Maar ik denk dat het te kort door de bocht is om ervan uit te gaan dat 'dus' mbo functies beter bij haar passen.. ze heeft gewoon de verkeerde hbo functies gehad.

Mijn vriendin is 39 en heeft absoluut op haar plek gezeten bij de functies die ze heeft gedaan.

Ik heb het in m'n vriendenkring ook bij een paar dames gezien. Vrijwel niemand werd gelukkig in een mbo functie. Achteraf gezien was het zo dat die mbo functie een soort droombeeld van wat een ideale droombaan zou zijn geworden. In werkelijkheid was het gezeur over incompetente coordinatoren met een kriebelend gevoel die baan over te nemen. Of geklaag over afstervende hersens. Dus tja, ik denk dat die werkgevers wel gelijk hebben.

Op basis van deze voorbeelden leek de beste uitweg te zijn om ofwel hetzelfde werk in een andere sector te gaan doen, ofwel een complete carriereswitch. En dan geen mbo, maar hbo of als het geen hbo is iets uitgesproken ambachtelijks.

drooger schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 00:17:
Op https://www.nationalevacaturebank.nl:

Filters HBO 20 tot en met 32 uur: 14816 vacatures gevonden

Filters MBO 20 tot en met 32 uur: 20597 vacatures gevonden

Zonder te kijken naar vakgebied, regio e.d. lijkt het nog mee te vallen met de aanwezigheid van part-time vacatures op hbo niveau.

Een vriend van me werkt ook parttime, reageert ook op full-time vacatures en meldt dan keurig dat hij x uur/week wil werken.
Je zal wel iets vaker nee horen, maar dit krijg je dan wel gelijk te horen i.p.v. pas bij het 2e of 3e gesprek.

Wellicht is dit ook een optie voor je vriendin?

Sorteren met woonplaats + 30 KM levert een verschil op van 400 in het voordeel van MBO, daarbij nog niet kijkend naar alles wat onder mbo zit. Gaat bijna om een keer zoveel mbo functies 1006 vs 680

PhilipsFan schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 02:22:
Is het ook een idee voor haar om wel fulltime te gaan werken? In mijn ervaring roepen werkgevers al snel dat ze een fulltimer willen, maar valt dat in de praktijk wel mee. Na de inwerkperiode kun je vaak prima het werk in minder tijd doen. Maar als je al begint dat je een parttime functie wil, dan val je bij veel werkgevers 'op gevoel' al af. Hell, ik ben laatst niet aangenomen (terwijl ik gewoon 36 uur wil werken) omdat de werkgever bang was dat ik door mijn 'situatie' (zijn bewoording) niet 's avonds allerlei extra dingen voor de werkgever kon doen (in eigen tijd)...

Dus misschien moet je dit bij een sollicitatie allemaal niet noemen, zeggen dat je fulltime kinderopvang hebt en gewoon fulltime aan het werk gaan. Als je een jaartje goed gefunctioneerd hebt is er vaak veel beter te praten over part-time werken. Misschien kun jij dan parttime gaan werken om de kinderopvang aan te vullen.

Ja, kans is inderdaad dat het dan wel fulltime gaat worden en dat ik minder ga werken.

Andyk125 schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 11:37:
[...]


Hoe weet een werkgever de privé situatie van TS's partner? Ik neem aan dat je dat soort privé zaken direct aan de grote klok hangt wanneer je een sollicitatiegesprek hebt?
Afgaande van de huidige werkervaringen en duur kan een werkgever wat bedenkingen hebben, maar ik zie niet in waarom de partner van TS geen goede werknemer zou kunnen zijn.

Ze komt inderdaad niet met een dergelijk verhaal binnen :-). Als er een vraag is naar het gat op cv is ze hier wel eerlijk in. (kinderen + depressie).

embracedbychaos schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 12:50:
Ik lees in de reacties veel twijfels over de gemaakte keuzes, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen. Is het een optie dat ze haar CV naar beneden toe bijstelt? Dus zichzelf er wel mee verkoopt, maar wat minder duidelijk maakt dat ze HBO en zwaardere functies gehad heeft?
Als ze later alsnog een HBO functie ambieert kan ze altijd de oude CV er weer bij pakken en die jaren MBO werk verkopen als 'onze jonge kinderen hadden wat medische problemen en waren daarom prio 1, ik wilde wel graag werken, dus ik heb tijdelijk een baan gekozen waarbij ik de ruimte had de kinderen op de eerste plaats te zetten. Het gaat nu weer goed met de kinderen, dus ik heb weer de ruimte voor en zin in iets met meer verantwoordelijkheid.'

Ja, is inderdaad ook nog iets om naar te kijken.

Rukapul schreef op vrijdag 15 februari 2019 @ 20:48:
[...]

Streven naar een aantrekkelijke work-life balance is inderdaad niet vreemd. Echter kun je niet alles tegelijk hebben.

Want laten we bij het begin beginnen: zo goed is dat CV niet meer nadat het na een goede start flink beschadigd is. Ik lees in elk geval een heleboel onhandige keuzes.

En dan kom je op het punt dat herintreding op niveau al een uitdaging op zich wordt. Dus los van een hele trits eisen als parttime werk, geen slavenarbeid (call center), geen verantwoordelijkheden, etc. Als je zo solliciteert dan straal je dat typisch ook aan alle kanten uit.

Een baan op niveau impliceert ook helemaal geen "gedoe". De kunst is juist om een loopbaan te hebben die je leidt naar de baan die het beste past. Daarvoor heb je echter wel die eerste positie nodig.

Als je je ergens bewezen dan is parttime werken vaak geen probleem. Desnoods forceer je het min of meer door ouderschapsverlof.

Euhm, De enige beschadiging zou dan zijn het administratiewerk op school maar de stap van vestigingsmanager naar project manager is niets ongewoons aan.

[Rukapul]

Robbie T schreef op maandag 18 februari 2019 @ 09:16:
Euhm, De enige beschadiging zou dan zijn het administratiewerk op school maar de stap van vestigingsmanager naar project manager is niets ongewoons aan.

En blijkbaar een flinke periode zonder werk op niveau.

Maar bij nalezing ben ik (in elk geval deels) op het verkeerde been gezet door de lange topicstart die stuurde in een bepaalde richting.

Mijn hoofdopmerking blijft echter staan: vind eerst een baan in de gewenste richting en niveau en optimaliseer vanaf daar.

Ik snap enkele keuzes namelijk heel goed, maar hadden ze handiger uitgevoerd kunnen worden. Wij hadden ook een kind wat de normale babyvoeding niet kon hebben en waren totaal gebroken (op het werk bijna in slaap vallen, een kinderarts die het aanbod al vast op tafel legt om het kind even op te nemen, etc). Gelukkig was dat na enige maanden met hulp (andere voeding!) weer op orde.

En met de 2e in aantocht heeft een van ons ook een baanwissel gedaan, van een drukke consultant baan naar een kantoorbaan bij een multinational. Vergelijkbaar salaris, veel minder reis- en overuren, minder stress, minder uitdagend maar zeker succesvol. Beste beslissing ooit om de werk-prive balans te verbeteren.

En met de lange dienstverbanden is het een eitje (vertrouwen!) om werk-prive verder te optimaliseren met thuiswerken, aanpassing uren, etc.

Het verschil: van werk naar werk gaan en de boel erom heen organiseren. Om hier terug in te komen is het aan te raden gewoon die paar jaar te investeren in de juiste baan, op niveau. De 'perks' die daar over tijd bijkomen kunnen zich dubbel en dwars uitbetalen.

Het verhaal wat daar dan bijhoort: even eruit geweest ivm zorgtaken van jonge kinderen, maar helemaal gemotiveerd om er weer helemaal voor te gaan. Insteken op minimaal 4 dagen per week is dan waarschijnlijk wel nodig.

[ Voor 6% gewijzigd door Rukapul op 18-02-2019 10:07 ]

[Ernemmer]

@Robbie T Ze heeft Technische bedrijfskunde geleerd en is dus goed in leidinggeven. Dit wilt ze niet meer en moet ze dus kijken naar andere banen waarvoor ze niet geleerd heeft. Dat werk kan vaak bijna iedereen wel doen, waardoor ze dus niet op HBO niveau betaald gaat krijgen omdat een MBO-er dat werk ook wel kan.
Als ze echt weer op HBO niveau wilt verdienen zal ze een functie op HBO niveau moeten doen. Dus ze zou het beste iets zoeken wat ze leuk vind om te doen op HBO niveau en dan een cursus/korte opleiding doen, zodat ze kan laten zien dat ze dat vak kan, het HBO niveau toon je dan weer met je oude opleiding aan.

Ook zou ik nooit een depressie aangeven bij een sollicitatie en het gat op haar CV is natuurlijk makkelijk op te vullen met moeder zijn. Korte baantje op te laag niveau zet je ook gewoon niet op je CV.
Een CV moet je zo indelen dat je aantrekkelijk bent voor de baan die je wilt hebben zonder te liegen en dan is er imo nog heel wat mogelijk om toch een aantrekkelijk CV te maken.

PS. in de bouw zoeken ze heel veel mensen, misschien is kopersbegeleider iets voor haar om te doen of bij een woningbouwvereniging als consulent werken. Dan zijn banen zonder stress en vaak kan dit heel goed in deeltijd gedaan worden.

[Valandil]

Een goed CV schrijven is ook een vak apart.
@Ernemmer geeft al paar goede tips.

Negatieve aspecten zou ik nooit benoemen in een sollicitatie, zoals een depressie.
Er is niks mis mee om er even tussenuit te zijn voor ouderschap.
Geef allen duidelijk aan wat je wilt in je sollicitatiebrief om de stempel "overgekwalificeerd" te voorkomen. Let wel; aangeven dat je gewoon "werk" zoekt, zit ook geen werkgever op te wachten omdat we allemaal wel enthousiaste medewerkers willen.

Ook wij hebben twee kinderen, maar hebben wel ondervonden dat carrière en parttime niet hand in hand gaan. Toen bewust gekozen dat de een voor carriere gaat en de ander een parttime baan voor het aanvullen van het inkomen en ook om niet 100% alleen maar thuis te zitten.

Nu de kinderen wat ouder worden en dus ook meer zelfstandig, merken we dat voor mijn vrouw carrière wel weer een optie is. We zijn relatief jong aan kinderen begonnen, dus afgeserveerd in de arbeidsmarkt is ze nog niet. Anderzijds, doordat ik aan mijn carrière heb kunnen werken, kan zij nu ook andere keuzes maken.

Makkelijk is het niet, maar de arbeidsmarkt is nu wel supergoed!

Wil ze werk of wil ze carrière? Dat laatste vereist ook opofferingen waaronder met name tijd.

[unezra]

Ernemmer schreef op maandag 18 februari 2019 @ 10:23:
@Robbie T Ze heeft Technische bedrijfskunde geleerd en is dus goed in leidinggeven. Dit wilt ze niet meer en moet ze dus kijken naar andere banen waarvoor ze niet geleerd heeft. Dat werk kan vaak bijna iedereen wel doen, waardoor ze dus niet op HBO niveau betaald gaat krijgen omdat een MBO-er dat werk ook wel kan.
Als ze echt weer op HBO niveau wilt verdienen zal ze een functie op HBO niveau moeten doen. Dus ze zou het beste iets zoeken wat ze leuk vind om te doen op HBO niveau en dan een cursus/korte opleiding doen, zodat ze kan laten zien dat ze dat vak kan, het HBO niveau toon je dan weer met je oude opleiding aan.

Denk ook dat JUIST door een baan op HBO niveau te zoeken, de kans groter word dat het financieel uit kan. Het kan wel eens de keuze zijn tussen ongeschoolde arbeid voor 40 uur en een HBO baan voor 20 uur met een netto hoger maandinkomen.

Zou daar als ik TS was toch wel even heel goed over na denken.

Wellicht dat dáár misschien ook kansen liggen. De banen met juist een heel laag aantal uren zijn voor veel mensen minder aantrekkelijk en dus minder makkelijk te vervullen. Als het voor TS uit kan, kan wellicht zo'n baan interessant zijn. Én op niveau (zodat ze niet na 6 maanden verveeld thuis zit met een bore-out) én parttime én niet meteen het startpunt van een grondig gesloopt CV.

Vanuit een parttime HBO functie kan ze, als ze daar aan toe is, altijd weer door naar een fulltime functie. Veel makkelijker dan vanuit een al dan niet parttime ongeschoolde of MBO functie.

Ook zou ik nooit een depressie aangeven bij een sollicitatie en het gat op haar CV is natuurlijk makkelijk op te vullen met moeder zijn. Korte baantje op te laag niveau zet je ook gewoon niet op je CV.
Een CV moet je zo indelen dat je aantrekkelijk bent voor de baan die je wilt hebben zonder te liegen en dan is er imo nog heel wat mogelijk om toch een aantrekkelijk CV te maken.

Goeie!

Nooit liegen op een CV (of in een gesprek) maar de waarheid net even wat aantrekkelijker maken kan geen kwaad. Met gaten kun je soms best creatief om gaan zonder de waarheid geweld aan te doen.

Liegen is echt killing, het komt uit en dan ben je meteen klaar. Niet alleen bij die werkgever, maar met wat pech ook bij andere werkgevers. Plus, het kán voorkomen dat een werkgever tegen je zegt "ik kan voor deze functie niets met je, maar ik heb mogelijk in de toekomst wel wat voor je of weet nog iemand die zo iemand als jij zoekt". Als je liegt, is die kans volledig verkeken. Juist door een positieve en eerlijke indruk achter te laten vergroot je de kans dat zelfs al is het daar of op op dat moment geen match, je toch je kansen vergroot. (Een aanbeveling door een ander helpt heel erg.)

[t_captain]

Robbie T schreef op maandag 18 februari 2019 @ 09:16:
Het is inderdaad een optie dat ik ga parttimen. Ook die mogelijkheid kijken we naar :-).
[...]

Ja, kans is inderdaad dat het dan wel fulltime gaat worden en dat ik minder ga werken.

[...]

Ik denk dat het heel verstandig is om die optie verder uit te zoeken. De val in levens-inkomen kan echt gigantisch zijn als een vrouw haar loopbaan inruilt voor een baan en daarna niet meer op het oude carrierepad weet terug te komen. Denk qua bedrag aan een huis.

Overigens hoeft ze mischien niet helemaal fulltime te werken. Bij heel veel voltijdse vacatures is alles vanaf 32 uur wel bespreekbaar. Dat is een optie die ik vaker zie in mijn omgeving, bij stellen waarvan beide partners goede opleiding hebben genoten. Allebei 32 uur werken, en drie dagen opvang.

Sorteren met woonplaats + 30 KM levert een verschil op van 400 in het voordeel van MBO, daarbij nog niet kijkend naar alles wat onder mbo zit. Gaat bijna om een keer zoveel mbo functies 1006 vs 680

14k vs 20k, 680 vs 1006. Zelfde verhouding 2:3.

[...]


Ze komt inderdaad niet met een dergelijk verhaal binnen :-). Als er een vraag is naar het gat op cv is ze hier wel eerlijk in. (kinderen + depressie).

"Depressie" is oversharing. "Kinderen" is voldoende informatie voor een werkgever.

(bovendien is "depressie" een extra reden dat ze niet teveel thuis moet blijven).

[z0ne]

@Robbie T Volgens mij is dit nog niet genoemd, is je CV up-to-date met de huidige standaarden? Maakt ook een wereld van verschil aangezien ieder HR persoon helemaal geil is van "het moderne CV". Ik zorg ook altijd dat mijn cover letters zo persoonlijk mogelijk zijn en vooral niet te lang. En gewoon goudeerlijk zijn tijdens de gesprekken uiteindelijk val je anders toch wel door de mand. (Iets mooi laten klinken is niet hetzelfde als liegen natuurlijk )

Natuurlijk zullen sommige bedrijven doorvragen op gaten in je CV, maar dat is lang niet overal het geval.

[Robbie T]

@z0ne "Up to date met de huidige standaarden" en vervolgens heb je het over cover letters..Ik weet niet precies wat je bedoelt :-). Wel krijgt ze complimenten over haar cv.

Ik zei overigens in een eerdere reactie dat ze wel eerlijk verteld over depressie als er naar gevraagd wordt maar dit is niet het geval!

[Deezers]

Wat is haar toegevoegde waarde op iemand die ook aan de functie-eisen voldoet? Met andere woorden: waarom zouden ze voor jouw vriendin moeten kiezen? Serieuze vraag. Als er vijf mensen zijn die allemaal op dezelfde functie passen, hoe kom je boven het maaiveld uit? Je persoonlijkheid? Je flexibiliteit? En helaas met kinderen verlies je dan altijd (zeker als vrouw) of je moet iets anders te bieden hebben bovenop de rest van de sollicitanten...

[unezra]

Robbie T schreef op dinsdag 19 februari 2019 @ 09:16:
@z0ne "Up to date met de huidige standaarden" en vervolgens heb je het over cover letters..Ik weet niet precies wat je bedoelt :-). Wel krijgt ze complimenten over haar cv.

Ik zei overigens in een eerdere reactie dat ze wel eerlijk verteld over depressie als er naar gevraagd wordt maar dit is niet het geval!

Als er direct naar gevraagd word hoop ik dat ze eerlijk antwoord geeft. Ze hoeft er niet zelf mee te komen maar de vraag vals beantwoorden is weer het andere uiterste...

[Brent]

Deezers schreef op dinsdag 19 februari 2019 @ 09:27:
En helaas met kinderen verlies je dan altijd (zeker als vrouw)

Merk op dat dit een illegale motivatie is om iemand te weigeren, en derhalve strafbaar is. Het vervelende is dat het moeilijk te bewijzen is (er is altijd wel iets anders wat niet helemaal matcht, dus wordt dat opgevoerd indien het zover komt). Nergens anders in de OECD werken vrouwen zo weinig als in NL (p254, zie ranking), en dat veranderd niet zolang we het acceptabel vinden dat vrouwen en/of kinderen een minpunt opleveren in de beoordeling.

[Robbie T]

unezra schreef op dinsdag 19 februari 2019 @ 11:40:
[...]


Als er direct naar gevraagd word hoop ik dat ze eerlijk antwoord geeft. Ze hoeft er niet zelf mee te komen maar de vraag vals beantwoorden is weer het andere uiterste...

Op het moment dat er gevraagd wordt of ze thuis heeft gezeten met een depressie zal ze dat eerlijk beantwoorden. Maar het "gat" is omdat ze moeder is geworden.

[Olaf van der Spek]

unezra schreef op dinsdag 19 februari 2019 @ 11:40:
[...]


Als er direct naar gevraagd word hoop ik dat ze eerlijk antwoord geeft. Ze hoeft er niet zelf mee te komen maar de vraag vals beantwoorden is weer het andere uiterste...

Maar dat soort vragen mogen (eigenlijk) niet tijdens een sollicitatie.. AFAIK.

[Deezers]

Robbie T schreef op dinsdag 19 februari 2019 @ 16:36:
[...]


Op het moment dat er gevraagd wordt of ze thuis heeft gezeten met een depressie zal ze dat eerlijk beantwoorden. Maar het "gat" is omdat ze moeder is geworden.

Waarom reageer je niet op mijn vraag: wat is haar toegevoegde waarde ten opzichte van andere sollicitanten met dezelfde kwaliteiten?

[Robbie T]

Deezers schreef op dinsdag 19 februari 2019 @ 17:43:
[...]


Waarom reageer je niet op mijn vraag: wat is haar toegevoegde waarde ten opzichte van andere sollicitanten met dezelfde kwaliteiten?

Wat wil je precies dat ik zeg? Is namelijk een kul vraag. Zolang je de andere mensen niet kent, niet weten wie ze zijn en wat hun arbeidsverleden is, is het onmogelijk deze te beantwoorden.

[Wild Chocolate]

Robbie T schreef op donderdag 21 februari 2019 @ 19:18:
[...]


Wat wil je precies dat ik zeg? Is namelijk een kul vraag. Zolang je de andere mensen niet kent, niet weten wie ze zijn en wat hun arbeidsverleden is, is het onmogelijk deze te beantwoorden.

Hij verwoordt het een beetje rottig, maar bedoelt het waarschijnlijk als advies:
Je moet je als sollicitant altijd afvragen waarom een werkgever specifiek jou zou aannemen. Wat zijn je sterke punten, wat kan jij beter dan "een ander"?
Daarvoor hoef je de andere kandidaten niet te kennen, je moet kunnen pleiten waarom ze juist jou moeten aannemen. Dat is iets waar je van tevoren over kunt nadenken.
En had een andere kandidaat daar een beter antwoord op, volgende keer beter.

[De Rikster]

Dus de partner van TS heeft een opleiding op hbo niveau maar zoekt een baan op mbo niveau maar haalt haar neus op als het salaris overeenkomstig met het niveau van de functie is? Okay..

Met technische bedrijfskunde kan ze prima terecht in de vastgoedsector (denk VvE-beheer, vastgoedbeheer/asset management en strategisch ontwikkelaars) waarbij parttime geen enkel probleem is.

twisterNL schreef op zaterdag 16 februari 2019 @ 13:00:
Herkenbaar topic. Ik ben recent afgestudeerd (WO-master business administration, volgens het UWV een kansrijke studie) en op dit moment werkzoekend maar werkgevers zitten in deze regio niet zo op mij te wachten. Ik weet ook niet zo snel wat ik er nog aan kan doen. Helaas zit ik op dit moment financieel vast aan het hoge Noorden terwijl het werk in mijn opleidingsrichting vooral in de Randstad zit. Om even aan het geven, iedereen van mijn opleiding werkt of ergens in de Randstad of in het Noorden met een baan ver onder niveau. Hier in het hoge Noorden is de arbeidsmarkt naar mijn gevoel ook helemaal niet zo krap (niet in mijn studierichting). Universitaire/hbo functies zijn er nauwelijks (of 5+ jaar ervaring) en op administratieve mbo functies zijn altijd meer dan genoeg sollicitaties. Zelfs voor tijdelijke functies word ik altijd de deur gewezen. Plus werkgevers weten ook wel dat ik ze zo snel mogelijk loos wanneer ik iets beters heb gevonden.

Sta ik negatief tegenover een verhuizing richting een grote stad in de Randstad? Absoluut niet, ik heb hiervoor in Amsterdam gewoond, maar het moet wel financieel uit kunnen. Ik heb al meerdere pogingen gewaagd en was met verschillende detacheerders in gesprek. Allemaal beloven ze gouden bergen en als ze die beloften ook echt nagekomen waren had ik nu een heel ander leven.

Om even een voorbeeld te geven. Ik was in gesprek met een detacheerder en die zouden binnen afzienbare tijd wel een bedrijf gevonden hebben wat dan icm een traineeship zou zijn. Heel erg hip tegenwoordig, zonder traineeship kun je het als starter wel vergeten tegenwoordig. Maar goed. Ik werk en ik leer tegelijkertijd. Helemaal prima, een ideale start. Dus maar snel op zoek naar een woning. Ik had ook snel een woning had gevonden waar ik voor kon tekenen. Die woning (*studio) hing van meerdere gelukjes aan elkaar. Een prachtige locatie, nieuwbouw (dus lage stookkosten), 2,5x bruto als inkomenseis (wat dus neer zou komen op 2125 euro in totaal, waar het doorgaans 3,5-4x bruto is). Ik kon tekenen voor die woning, een detacheringspartij zou tegen die tijd wel wat concreets voor mij hebben is mij verteld maar tot op de dag van vandaag zijn ze die belofte niet nagekomen. En zo zijn er meer partijen. Ik heb er nu ook weer 1 op mijn linkedin zitten maar ik laat ze lekker. Gouden bergen beloven maar als het erop aankomt is het gewoon een hoopje stront. Die woning ging uiteindelijk aan mijn neus voorbij en als ik het nu zou proberen is er gewoonweg helemaal niks te vinden. Of ik ga niet genoeg verdienen (3K per maand of meer) of je heb te maken met huisjesmelkers en makelaardij Tuig & Co. Dat ga ik mijzelf maar niet aandoen.

Ik kan inmiddels ook wel een lange post plaatsen met shitpraktijken van recruiters. Dit is lang niet het enigste verhaal.

Dit is wel een heel lange manier om door te laten schemeren waarom je nog geen baan hebt, passitiviteit druipt er vanaf. Werkgevers zoeken geen starters die bij het handje gehouden verwachten te worden. Alleen een papiertje geeft je geen recht op een baan en de mindset die uit je formulering blijkt zou elke potentiële werkgever doen besluiten een andere kandidaat te kiezen.

[twisterNL]

De Rikster schreef op donderdag 21 februari 2019 @ 21:01:
Dit is wel een heel lange manier om door te laten schemeren waarom je nog geen baan hebt, passitiviteit druipt er vanaf. Werkgevers zoeken geen starters die bij het handje gehouden verwachten te worden. Alleen een papiertje geeft je geen recht op een baan en de mindset die uit je formulering blijkt zou elke potentiële werkgever doen besluiten een andere kandidaat te kiezen.

In welk opzicht ben ik passief? Dat detacheerders naar mij toekomen, iets beloven en voor mij op zoek gaan maar wat uiteindelijk niks geworden is?

Overigens, daarnaast doe ik meerdere sollicitaties per week. Maar het komt altijd neer op een tekort aan werkervaring of overgekwalificeerd. Dat heb je nu eenmaal in een regio waar het economisch slecht gaat.

[ Voor 18% gewijzigd door twisterNL op 21-02-2019 21:14 ]

[Yucon]

twisterNL schreef op donderdag 21 februari 2019 @ 21:13:
[...]
Dat heb je nu eenmaal in een regio waar het economisch slecht gaat.

Dan wordt het aardig tijd om te vertrekken ook al kost je dat op de korte termijn geld. In dat cirkeltje wil je toch niet voor altijd blijven hangen?

[twisterNL]

Yucon schreef op donderdag 21 februari 2019 @ 22:17:
[...]

Dan wordt het aardig tijd om te vertrekken ook al kost je dat op de korte termijn geld. In dat cirkeltje wil je toch niet voor altijd blijven hangen?

Dat heb ik zeker overwogen. Ik ben ook op zoek gegaan naar woonruimte toen bepaalde sollicitaties wat concreter werden maar op een gelukstreffer na is er niks te krijgen. En op basis van gelukstreffers kun je niks opbouwen.
Ik heb onvoldoende wachttijd opgebouwd voor een sociale huurwoning en voor vrije sector verdien ik in eerste instantie niet genoeg met een starterssalaris.

[De Rikster]

twisterNL schreef op donderdag 21 februari 2019 @ 22:32:
[...]

Dat heb ik zeker overwogen. Ik ben ook op zoek gegaan naar woonruimte toen bepaalde sollicitaties wat concreter werden maar op een gelukstreffer na is er niks te krijgen. En op basis van gelukstreffers kun je niks opbouwen.
Ik heb onvoldoende wachttijd opgebouwd voor een sociale huurwoning en voor vrije sector verdien ik in eerste instantie niet genoeg met een starterssalaris.

Appartementje op de Dam zal idd lastig worden. Zat betaalbare plaatsen met een directe treinverbinding naar Amsterdam waar je geen 4k voor hoeft te verdienen.

[Deezers]

Wild Chocolate schreef op donderdag 21 februari 2019 @ 20:27:
[...]


Hij verwoordt het een beetje rottig, maar bedoelt het waarschijnlijk als advies:
Je moet je als sollicitant altijd afvragen waarom een werkgever specifiek jou zou aannemen. Wat zijn je sterke punten, wat kan jij beter dan "een ander"?
Daarvoor hoef je de andere kandidaten niet te kennen, je moet kunnen pleiten waarom ze juist jou moeten aannemen. Dat is iets waar je van tevoren over kunt nadenken.
En had een andere kandidaat daar een beter antwoord op, volgende keer beter.

Ja dat dus. Ik heb er zelf ook mee geworsteld hoor. Aan alle eisen voldoen maar steeds net overal buiten de boot vallen. Werkgevers willen naast je kwaliteiten vooral inzien waarom JIJ daar iets toevoegt. Dat kan dus ook aan je motivatie liggen, iets heel graag willen, veel bereid zijn om... Nu klinkt het vooral als: ik wil een baan om de tijd te doden en niet met een leeg cv te lopen en die paar centen extra zijn ook niet verkeerd. Dan val je dus niet op.

Ik zou haast zeggen als het inderdaad financieel niks extra's oplevert door wegvallen toeslagen etc. Waarom zou je dan allebei gaan werken? Ga allebei minder werken waardoor je op hetzelfde inkomen blijft en jullie allebei wat meer/minder tijd hebben. Werken om het werken en dan aan het eind van de rit minder geld overhouden gaat op lange termijn ook niet helpen.

[Brent]

De Rikster schreef op donderdag 21 februari 2019 @ 23:05:
[...]

Appartementje op de Dam zal idd lastig worden. Zat betaalbare plaatsen met een directe treinverbinding naar Amsterdam waar je geen 4k voor hoeft te verdienen.

4,5x en 5x is al heel gewoon in Amsterdam. Uiteindelijk valt daar wel een beetje over te onderhandelen mits je een goed contract hebt. Ken een ZZPer die ruim meer dan deze inkomenseisen verdient maar toch steeds afvalt ivm het niet hebben van een 'vast' inkomen.

Zelf kon ik juist alleen van de OV verbindingen weg nog wat vinden. Een auto is dan het compromis, dat zit niet in je huur dus 'zien' ze niet

[ Voor 4% gewijzigd door Brent op 25-02-2019 10:42 ]