Trouwen, beperkte gemeenschap van goederen, vraag.

[mvz]

Binnenkort ga ik trouwen. Dit is tegenwoordig binnen beperkte gemeenschap van goederen als je verder niets laat vastleggen. Ik heb begrepen dat alles van voor het huwelijk in principe blijft van degene van wie het al was.

Nu is het zo dat ik nu dus een aanzienlijk geldbedrag op mijn spaarrekening heb staan, wat als we gaan trouwen ook van mij blijft.

Echter wil ik dit geld uitlenen aan iemand, die het vervolgens maandelijks weer aan mij terugbetaalt.
Klopt mijn redenering, dat als wij nu trouwen, en die persoon betaalt zijn lening af, die betalingen plots binnen
de gemeenschap van goederen valt?

Als in, wordt mijn partner mede-eigenaar van dit geld, omdat het binnen het huwelijk aan mij afgelost wordt?

[Rukapul]

mvz schreef op maandag 11 februari 2019 @ 13:25:
Binnenkort ga ik trouwen. Dit is tegenwoordig binnen beperkte gemeenschap van goederen als je verder niets laat vastleggen. Ik heb begrepen dat alles van voor het huwelijk in principe blijft van degene van wie het al was.

Nu is het zo dat ik nu dus een aanzienlijk geldbedrag op mijn spaarrekening heb staan, wat als we gaan trouwen ook van mij blijft.

Echter wil ik dit geld uitlenen aan iemand, die het vervolgens maandelijks weer aan mij terugbetaalt.
Klopt mijn redenering, dat als wij nu trouwen, en die persoon betaalt zijn lening af, die betalingen plots binnen
de gemeenschap van goederen valt?

Als in, wordt mijn partner mede-eigenaar van dit geld, omdat het binnen het huwelijk aan mij afgelost wordt?

Nee. Het is al die tijd jou geld gebleven. Eerst op een bankrekening, toen als vordering op de derde, en daarna weer op de bankrekening.

Je doet er wel goed aan de geldstromen etc. goed te documenteren en niet te verweven met de gezamenlijke financiele huishouding.

[Niet_Jan_Jaap]

Als het een significant bedrag is zou ik sowieso even langs de notaris gaan om huwelijkse voorwaarden op te stellen. Zijn veel meer dingen waar je aan moet denken, waar de notaris goed de opties toe kan lichten. Je kan voor 500/600 euro klaar zijn.

[mvz]

Niet_Jan_Jaap schreef op maandag 11 februari 2019 @ 13:59:
Als het een significant bedrag is zou ik sowieso even langs de notaris gaan om huwelijkse voorwaarden op te stellen. Zijn veel meer dingen waar je aan moet denken, waar de notaris goed de opties toe kan lichten. Je kan voor 500/600 euro klaar zijn.

In de orde van ~40 a 50K.. Het is in principe een lening die niet als zodanig is vastgelegd, deze persoon heeft mijn absolute vertrouwen. Ik vroeg me meer af als die persoon in de betalingsomschrijving gewoon 'overmaking' neerzet of iets anders vaags, dan is het niet te identificeren als een terugbetaling.
En wellicht te zien als verdiensten binnen de gemeenschap.

[jeroen3]

Let op. Dergelijk bedrag gaat de belastingdienst zien als schenking als je dat niet vastlegt.

[BastaRhymez]

Draai het om: Kan je aantonen dat je iemand 40 - 50k heb uitgeleend op het moment dat jullie gaan trouwen? En dat het geld dat (maandelijks) terug wordt gestort, wordt gekoppeld aan deze lening?

Als je dat niet kan, dan heb je een "probleem". Kan je dat wel, dan kan je dit volgens mij ook gewoon vast leggen (ondanks je wel of niet de lening op papier hebt vastgelegd).

Hoe doe je dit overigens straks met de gezamenlijke aangifte?
Dan moet je ergens het spaargeld e.d. gaan opgeven. Neem jij dan ook de kosten voor het VRH voor je rekening?

Tuurlijk moet je altijd nadenken wat je doet, maar trouwen doe je over het algemeen niet zomaar.
my 2 cents: gooi alles lekker op een hoop en geniet er lekker samen van! Ik -maar dat zal wellicht aan mijn wereldbeeld liggen- begrijp echt niet dat als je gaat trouwen, je niet alles samen wilt delen.

[Spectaculous]

mvz schreef op maandag 11 februari 2019 @ 14:02:
[...]


In de orde van ~40 a 50K.. Het is in principe een lening die niet als zodanig is vastgelegd, deze persoon heeft mijn absolute vertrouwen. Ik vroeg me meer af als die persoon in de betalingsomschrijving gewoon 'overmaking' neerzet of iets anders vaags, dan is het niet te identificeren als een terugbetaling.
En wellicht te zien als verdiensten binnen de gemeenschap.

Waarom maak je niet een Word documentje met daarin dat je hem dat geld leent, hoe, wanneer en hoeveel hij terugbetaald en zet je daar beiden een handtekening onder? Dan heb je het denk ik voor 99% opgelost.

Verder is het dan van belang je rekening gescheiden te houden. Dus gezamenlijke rekening voor gezamenlijke dingen en eigen rekening voor eigen dingen. Allebei eenmaal per maand automatisch bedrag naar die gezamenlijke rekening en klaar.

[jeroen3]

@Spectaculous Zoiets hoef je niet zelf te maken.

[F_J_K]

mvz schreef op maandag 11 februari 2019 @ 14:02:
[...]
Ik vroeg me meer af als die persoon in de betalingsomschrijving gewoon 'overmaking' neerzet of iets anders vaags, dan is het niet te identificeren als een terugbetaling.
En wellicht te zien als verdiensten binnen de gemeenschap.

jeroen3 schreef op maandag 11 februari 2019 @ 14:07:
Let op. Dergelijk bedrag gaat de belastingdienst zien als schenking als je dat niet vastlegt.

Dit ja. Je wilt vooral wel duidelijk maken dat het terugbetaling van een lening is, plus (kleine?) rente. Anders mogen jullie beide de helft tellen als inkomsten: eerst degene aan wie je het leent, en bij terugbetalen jijzelf..

Overigens geldt de (kleine?) rente dan vast wel als verdiensten binnen de gemeenschap.

Bij rente 0, kan het wellicht ook als gift worden gezien. Maar dat weet ik niet zeker.

[LucyLG]

Je dient een geldleningsovereenkomst te sluiten. De betalingen die je binnenkrijgt hebben geen titel c.q. wat het is en waar het op gebaseerd is.

Met een beetje documentatie zou het goed moeten komen mar ik vrees ander dat het onder de gemeenschap van goederen kan vallen indien iemand zomaar geld overmaakt op je bankrekening.

Rente vind ik op zich geen issue zolang je onder het bedrag blijft dat je mag schenken.

[sypie]

LucyLG schreef op maandag 11 februari 2019 @ 20:58:
Rente vind ik op zich geen issue zolang je onder het bedrag blijft dat je mag schenken.

Je kunt prima een marktconforme rente vragen. Dat je uiteindelijk de laatste (paar) aflossing(en) niet door laat gaan om de rente alsnog op €0 uit te laten komen zal niemand wakker van liggen. Feitelijk is de lener alleen maar sneller aan het aflossen.

[Vanoverdegrens]

mvz schreef op maandag 11 februari 2019 @ 14:02:
[...]


In de orde van ~40 a 50K.. Het is in principe een lening die niet als zodanig is vastgelegd, deze persoon heeft mijn absolute vertrouwen.

1) "Niet als lening vastgelegd" is een schenking, zoals al geschreven.
2) met "absoluut vertrouwen" kun je beter voorzichtig zijn.
3) als die persoon plotseling iets overkomt, en er niet meer is, dan is het geschonken geld een deel van zijn/haar erfenis en ben jij het kwijt. (er is namelijk niks vastgelegd! met contract is dit risico er ook deels, afhankelijk waaraan het geld "opgemaakt" is)

[ Voor 9% gewijzigd door Vanoverdegrens op 12-02-2019 08:07 ]

[jeroen3]

Vanoverdegrens schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 07:20:
[...]
3) als die persoon plotseling iets overkomt, en er niet meer is, dan is het geschonken geld een deel van zijn/haar erfenis en ben jij het kwijt. (er is namelijk niks vastgelegd! met contract is dit risico er ook deels)

Daar had ik ook nog niet eens aan gedacht. Je moet kunnen aantonen dat er een schuld is bij de executeur.

[ Voor 7% gewijzigd door jeroen3 op 12-02-2019 08:06 ]

[Joris748]

Vanoverdegrens schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 07:20:
[...]


1) "Niet als lening vastgelegd" is een schenking, zoals al geschreven.
2) met "absoluut vertrouwen" kun je beter voorzichtig zijn.
3) als die persoon plotseling iets overkomt, en er niet meer is, dan is het geschonken geld een deel van zijn/haar erfenis en ben jij het kwijt. (er is namelijk niks vastgelegd! met contract is dit risico er ook deels)

Aanvullend, heb een keer een kortlopende hypothecaire lening gehad voor een restschuld. Als de lening voor een woning is, heeft de verkrijger recht op HRA en kun jij de rente schenken (binnen de schenkingsvrijstelling).

Ik zou wel een overlijdensrisicoverzekering af laten sluiten. Kost slechts een paar euro per maand.

[Angeloonie]

BastaRhymez schreef op maandag 11 februari 2019 @ 14:07:
Tuurlijk moet je altijd nadenken wat je doet, maar trouwen doe je over het algemeen niet zomaar.
my 2 cents: gooi alles lekker op een hoop en geniet er lekker samen van! Ik -maar dat zal wellicht aan mijn wereldbeeld liggen- begrijp echt niet dat als je gaat trouwen, je niet alles samen wilt delen.

^^ eens met dat.
Snap niet dat je gaat trouwen (=je leven delen met iemand) maar vervolgens toch niet wilt delen, waarom ga je dan trouwen met die persoon?


Denk dat het een grotere issue is hoe het met die lening geregeld is, zoals @Vanoverdegrens aangeeft: als er iets gebeurd met die persoon, dan heb je een dik probleem. En dan alle mogelijke issues met de belastingdienst..

[Frozenhands]

Angeloonie schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 08:54:
[...]


^^ eens met dat.
Snap niet dat je gaat trouwen (=je leven delen met iemand) maar vervolgens toch niet wilt delen, waarom ga je dan trouwen met die persoon?


Denk dat het een grotere issue is hoe het met die lening geregeld is, zoals @Vanoverdegrens aangeeft: als er iets gebeurd met die persoon, dan heb je een dik probleem. En dan alle mogelijke issues met de belastingdienst..

Daar is degene toch vrij in om zelf te bepalen dit wel of niet te delen? Trouwen of niet, ik zal ook niet alles delen. Als ik bijv. zou trouwen dan blijft het huis rustig op mijn naam staan, ik heb er immers hard voor moeten werken.

Wat betreft het lenen, ik zou adviseren om het niet te doen. Onvoorwaardelijke vertrouwen of niet, het is een groot bedrag. Besluit je het wel te doen, laat het allemaal vastleggen bij een notaris.

[ Voor 11% gewijzigd door Frozenhands op 12-02-2019 09:05 ]

[pirke]

1/3 kans dat het huwelijk strandt, grote gok met veel geld.

Huwelijkse voorwaarden heb je voor als je uit elkaar gaat, niet voor als je gelukkig samen oud wordt.

Ze zijn ook handig als je een bedrijf hebt zodat schuldeisers van het vermogen van je partner afblijven.

[mddd]

Trouwen in volledige gemeenschap van goederen of niet, daar moet ieder zijn eigen keuze in maken. Maar een groot bedrag uitlenen zonder goede documentatie dat is altijd een slecht idee. Het gaat er niet om dat je die persoon vertrouwt maar er kan zoveel meer gebeuren. Er kan die persoon iets overkomen, er kan jou iets overkomen, je kunt uit elkaar gaan en nog meer dingen die je nu nog niet kunt bedenken.

Ik ben het dus eens met eerdere posters: los van je beslissing over huwelijkse voorwaarden of niet, het is heel verstandig om die lening op papier te zetten.

[Joris748]

pirke schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 09:29:
1/3 kans dat het huwelijk strandt, grote gok met veel geld.

Huwelijkse voorwaarden heb je voor als je uit elkaar gaat, niet voor als je gelukkig samen oud wordt.

Ze zijn ook handig als je een bedrijf hebt zodat schuldeisers van het vermogen van je partner afblijven.

Inderdaad, huwelijkse voorwaarden heb je ook voor aansprakelijkheid tijdens het huwelijk. Bijvoorbeeld in geval van failliesement of veroorzaken van een ongeval met letsel.

[CH4OS]

mvz schreef op maandag 11 februari 2019 @ 13:25:
Binnenkort ga ik trouwen. Dit is tegenwoordig binnen beperkte gemeenschap van goederen als je verder niets laat vastleggen. Ik heb begrepen dat alles van voor het huwelijk in principe blijft van degene van wie het al was.

Nu is het zo dat ik nu dus een aanzienlijk geldbedrag op mijn spaarrekening heb staan, wat als we gaan trouwen ook van mij blijft.

Echter wil ik dit geld uitlenen aan iemand, die het vervolgens maandelijks weer aan mij terugbetaalt.
Klopt mijn redenering, dat als wij nu trouwen, en die persoon betaalt zijn lening af, die betalingen plots binnen
de gemeenschap van goederen valt?

Als in, wordt mijn partner mede-eigenaar van dit geld, omdat het binnen het huwelijk aan mij afgelost wordt?

Zet eea zwart op wit voordat je gaat trouwen. Je kan het natuurlijk eventueel als voorwaarde meenemen. Wat vertelde de gemeente toen je het hen vroeg? Ondanks absolute vertrouwen zou ik het echt vastleggen, anders ziet, zoals gezegd, de belastingdienst het als schenking en dien je belasting te betalen erover.

[ Voor 7% gewijzigd door CH4OS op 12-02-2019 11:50 ]

[Conono]

CH4OS schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 11:48:
[...]
Zet eea zwart op wit voordat je gaat trouwen. Je kan het natuurlijk eventueel als voorwaarde meenemen. Wat vertelde de gemeente toen je het hen vroeg?

Waarschijnlijk iets in de trant van: "Waarom vraagt u dat in vredesnaam aan ons, wij hebben daar werkelijk helemaal niets mee te maken"..

[CH4OS]

@Conono Zou wel gek zijn als de partij die je daadwerkelijk in de echt verbindt, niet weet hoe het wettelijk in elkaar steekt, denk je ook niet? Dus of ze er niets mee te maken hebben, betwijfel ik zeer.

[ Voor 21% gewijzigd door CH4OS op 12-02-2019 11:55 ]

[Conono]

CH4OS schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 11:54:
@Conono Zou wel gek zijn als de partij die je in de echt verbindt, niet weet hoe het wettelijk in elkaar steekt, denk je ook niet?

Dat mag je vreemd vinden, maar toch is het zo. De BABS verricht alleen de formele handeling, voor elk advies daaromheen moet je toch echt naar een andere partij (de notaris dus).

[Joris748]

CH4OS schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 11:54:
@Conono Zou wel gek zijn als de partij die je daadwerkelijk in de echt verbindt, niet weet hoe het wettelijk in elkaar steekt, denk je ook niet? Dus of ze er niets mee te maken hebben, betwijfel ik zeer.

De partij die je daadwerkelijk in de echt verbindt, voert alleen de formele handeling uit. Die legt het huwelijk vast en voert er een leuk toneelstukje bij op

Degene die echt van de hoed en de rand dient te weten en je goed moet kunnen adviseren is de notaris.

[niekovk]

De gemeente trouwt je en update de administratie. Voor dit soort vragen moet je gewoon bij een notaris/financieel adviseur zijn.

edit: wat Joris748 dus zegt

[ Voor 11% gewijzigd door niekovk op 12-02-2019 11:59 ]

[Anoniem: 457607]

Angeloonie schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 08:54:
[...]


^^ eens met dat.
Snap niet dat je gaat trouwen (=je leven delen met iemand) maar vervolgens toch niet wilt delen, waarom ga je dan trouwen met die persoon?

Uit liefde? En zolang die liefde duurt, deelt de ander gewoon in de volledige rijkdom van het huishouden, dus wat is het probleem?

Het is niet voor iedereen van toepassing, maar er zijn genoeg situaties waar tussen partners de financiele middelen uit balans zijn. Een bekend voorbeeld is dat iemand al een dik huis heeft en de ander komt daar bijwonen, zonder evenredig bij te dragen of af te lossen. Of een van de 2 heeft een bedrijf op naam staan, of maakt onderdeel uit van een familiebedrijf.

Het is in lang niet alle gevallen logisch of rechtvaardig om de ander 50% mee te delen in iets waar niets of weinig aan bijgedragen is. Je kunt het dus ook perfect omdraaien: waarom zou iemand bij het EINDE van een huwelijk recht hebben op allerlei zaken? Als het huwelijk echt om liefde draait blijft men toch wel bij elkaar, dus heeft de andere gewoon beschikking tot deze middelen.

Terug on topic: 40-50K onderhands lenen klinkt me als een bijzonder slecht idee. Blijkbaar kan die persoon dat niet zelf lenen bij de bank omdat men niet kredietwaardig is? En daar geef je dan zoveel geld aan uit? Het kan natuurlijk om een soort van verkapte schenking aan kinderen gaan, maar die informatie hebben we niet. Hoe dan ook, beschrijf het tot in den treure.

[Conono]

Angeloonie schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 08:54:
[...]


^^ eens met dat.
Snap niet dat je gaat trouwen (=je leven delen met iemand) maar vervolgens toch niet wilt delen, waarom ga je dan trouwen met die persoon?

...

Jij bent een individu, toch? Je hebt je eigen leven, vrienden, werk, hobbies interesses etc. Hetzelfde geldt voor je partner, right? Die heeft haar/zijn eigen leven, vrienden, werk, hobbies en interesses. Als je dan gaat trouwen, hou jij als individu dan op te bestaan? En je partner ook, en gaan jullie dan samen als één nieuw individu verder door het leven, met dezelfde hobbies, werk, vrienden etc.?

Nee toch?

[FireAge]

Trouwen? Dan nog niet. Kinderen? Reken maar van ja

(Op werk na dan)

[ Voor 15% gewijzigd door FireAge op 12-02-2019 14:25 ]

[Conono]

FireAge schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 14:24:
Trouwen? Dan nog niet. Kinderen? Reken maar van ja

(Op werk na dan)

Serieus? Jij doet alles samen met je vrouw? Gaat nooit meer even met een ouwe vriend van je naar de kroeg zonder dat je vrouw erbij is? Eventjes alleen achter de computer? De jij van vóór jouw huwelijk (of vóór de kinderen) bestaat dus niet meer?

Kan natuurlijk, maar persoonlijk vind ik dat best gek _{(en een recept voor een echtscheiding bovendien. De man waarop ze verliefd is geworden bestaat dan immers niet meer..)}.

Begrijp me overigens niet verkeerd. Als een stel graag in gemeenschap van goederen wil trouwen moeten ze dat vooral doen. Dat dat niet meer standaard is lijkt mij echter een zeer goeie zaak.

[FireAge]

Offtopic denk ik intussen...

<sub>Voor 95% ja inderdaad. Die wordt besteed aan de kinderen, werk, huishouden. De overige 5% is misschien nog private time.

Maar dat vind ik persoonlijk heerlijk. Ben liever met mijn kinderen aan het spelen dan lam achter mijn PC te hangen en weer hetvolgende youtube filmpje te bekijken</sub>

[ Voor 6% gewijzigd door FireAge op 12-02-2019 14:48 ]

[BastaRhymez]

Anoniem: 457607 schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 12:15:
[...]


Je kunt het dus ook perfect omdraaien: waarom zou iemand bij het EINDE van een huwelijk recht hebben op allerlei zaken? Als het huwelijk echt om liefde draait blijft men toch wel bij elkaar, dus heeft de andere gewoon beschikking tot deze middelen.

Zoals ik getrouwd ben (en nee, dat ben ik nog niet eens extreem lang) beloof je elkaar in goede en minder goede tijden te steunen. Dus ook in het geval van een scheiding vind ik dat je voor elkaar zorg zal moeten dragen (zeker als er kinderen in het spel zijn). Natuurlijk kent dat grenzen en is het zeker niet dat ik alle rekeningen e.d. zou betalen, maar ik zou zeker willen dat mijn kinderen daar veilig zouden kunnen blijven. Maar dat is niet wat TS vroeg.

De rede dat ik er zo in sta: Wat als het inderdaad straks slecht afloopt en ze gaan scheiden. Dan heeft TS 40-50k (plus wat hij hier wellicht niet vermeld). Maar wat als er een nieuwe huizencrisis uitbreekt, het huis 80k onder water komt te staan (wat bij deze huizenprijzen echt weer mogelijk kan zijn als je nu net gekocht hebt). Dan zou TS er "zonder" kleerscheuren vanaf kunnen komen en heeft zijn (ex) partner een schuld van 40k.

En hoe wil je ooit gedurende je relatie gaan bijhouden wat van jou of haar is?
Uiteindelijk ga je toch samen op vakantie, koop je samen misschien een nieuwe auto, doe je samen boodschappen? Of doet iedereen dit vanuit een eigen portemonnee en maken ze maandelijks geld over naar een gezamenlijke rekening voor de lasten en dit soort zaken?
Ga je dan ook aan elkaar verrekenen, dat als zij een krat pils koopt en jij er eentje op drinkt?

En hoe wil je straks gezamenlijk belastingaangifte gaan doen? Neemt TS dan ook het deel van het VRH voor zijn rekening als ze samen nog wat spaargeld opbouwen? Want TS zit daar nog "maar" 10-20k vandaan. Of hoe gaat het in de toekomst als er kindjes in het spel komen en zijn partner minder wilt gaan werken om voor de kinderen te zorgen? Gaat TS dan nog lekker 10x op vakantie omdat hij full time blijft werken en vrouwlief dat niet kan omdat ze wellicht maar part time werkt?

As said, my 2 cents: Je trouwt omdat je van elkaar houd en er in goede en slechte tijden voor elkaar wilt zijn.
Het is -in dit geval- maar geld. Besteed het samen en wordt er samen gelukkig van / mee.
Natuurlijk is het anders als de een een bedrijf heeft (of familiebedrijf), dat kan je nog makkelijk van elkaar "scheiden" door een passage op te nemen dat de partner daar geen aanspraak op kan maken. Maar dat vind ik persoonlijk van een iets ander kaliber dan geld. Geld moet rollen en daar moet je samen van genieten (als je het hebt).

[Anoniem: 457607]

BastaRhymez schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 15:56:
[...]


Zoals ik getrouwd ben (en nee, dat ben ik nog niet eens extreem lang) beloof je elkaar in goede en minder goede tijden te steunen. Dus ook in het geval van een scheiding vind ik dat je voor elkaar zorg zal moeten dragen (zeker als er kinderen in het spel zijn). Natuurlijk kent dat grenzen en is het zeker niet dat ik alle rekeningen e.d. zou betalen, maar ik zou zeker willen dat mijn kinderen daar veilig zouden kunnen blijven. Maar dat is niet wat TS vroeg.

De rede dat ik er zo in sta: Wat als het inderdaad straks slecht afloopt en ze gaan scheiden. Dan heeft TS 40-50k (plus wat hij hier wellicht niet vermeld). Maar wat als er een nieuwe huizencrisis uitbreekt, het huis 80k onder water komt te staan (wat bij deze huizenprijzen echt weer mogelijk kan zijn als je nu net gekocht hebt). Dan zou TS er "zonder" kleerscheuren vanaf kunnen komen en heeft zijn (ex) partner een schuld van 40k.

En hoe wil je ooit gedurende je relatie gaan bijhouden wat van jou of haar is?
Uiteindelijk ga je toch samen op vakantie, koop je samen misschien een nieuwe auto, doe je samen boodschappen? Of doet iedereen dit vanuit een eigen portemonnee en maken ze maandelijks geld over naar een gezamenlijke rekening voor de lasten en dit soort zaken?
Ga je dan ook aan elkaar verrekenen, dat als zij een krat pils koopt en jij er eentje op drinkt?

En hoe wil je straks gezamenlijk belastingaangifte gaan doen? Neemt TS dan ook het deel van het VRH voor zijn rekening als ze samen nog wat spaargeld opbouwen? Want TS zit daar nog "maar" 10-20k vandaan. Of hoe gaat het in de toekomst als er kindjes in het spel komen en zijn partner minder wilt gaan werken om voor de kinderen te zorgen? Gaat TS dan nog lekker 10x op vakantie omdat hij full time blijft werken en vrouwlief dat niet kan omdat ze wellicht maar part time werkt?

As said, my 2 cents: Je trouwt omdat je van elkaar houd en er in goede en slechte tijden voor elkaar wilt zijn.
Het is -in dit geval- maar geld. Besteed het samen en wordt er samen gelukkig van / mee.
Natuurlijk is het anders als de een een bedrijf heeft (of familiebedrijf), dat kan je nog makkelijk van elkaar "scheiden" door een passage op te nemen dat de partner daar geen aanspraak op kan maken. Maar dat vind ik persoonlijk van een iets ander kaliber dan geld. Geld moet rollen en daar moet je samen van genieten (als je het hebt).

Waar ik tegen protesteer is het beeld wat geschapen wordt waarbij niet trouwen op huwelijkse voorwaarden een soort van kil, berekend huwelijk betreft wat al uitgaat van het ergste.

Ook jij schept dat beeld. Het is onzin. Het is niet zo dat in deze huwelijksvorm de ander berooid achterblijft. De ander krijgt wat redelijkerwijs de ander toekomt, en dat is doorgaans de helft van wat als gezamenlijk beschouwd mag worden. Ook kan perfect voor de ander gezorgd worden, met of zonder kinderen.

Er is dus niets anders aan dan een gewoon huwelijk, de enige uitzondering zijn bijzondere bezittingen. Een groot vermogen, huis of bedrijf. Logisch om die niet als gezamenlijk aan te merken, ze zijn niet gezamenlijk opgebouwd dus waarom zou iemand daar de helft van mogen hebben juist als de liefde over is. Lijkt me juist liefdeloos om dat te eisen.

[BastaRhymez]

Anoniem: 457607 schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 16:33:
[...]


Waar ik tegen protesteer is het beeld wat geschapen wordt waarbij niet trouwen op huwelijkse voorwaarden een soort van kil, berekend huwelijk betreft wat al uitgaat van het ergste.

Ook jij schept dat beeld. Het is onzin. Het is niet zo dat in deze huwelijksvorm de ander berooid achterblijft. De ander krijgt wat redelijkerwijs de ander toekomt, en dat is doorgaans de helft van wat als gezamenlijk beschouwd mag worden. Ook kan perfect voor de ander gezorgd worden, met of zonder kinderen.

Er is dus niets anders aan dan een gewoon huwelijk, de enige uitzondering zijn bijzondere bezittingen. Een groot vermogen, huis of bedrijf. Logisch om die niet als gezamenlijk aan te merken, ze zijn niet gezamenlijk opgebouwd dus waarom zou iemand daar de helft van mogen hebben juist als de liefde over is. Lijkt me juist liefdeloos om dat te eisen.

Helemaal eens, maar hoe ga je "bewaken" wat gezamenlijk is opgebouwd en wat niet.
Na een paar maanden / jaren is die 40-50k van TS echt niet meer te herleiden als er een aantal grote uitgaven worden gedaan (woning kopen, nieuwe auto, minder werken, belastingaanslagen, etc.).

Ik zeg ook niet dat je de liefde van je leven meteen 20-25k moet geven, maar wel dat je er samen van moet kunnen genieten (en dat kan zijn door het op de spaarrekening te zetten, maar ook om het gezamenlijk uit te geven). Doe je dat laatste, dan moet je achteraf ook niet de helft gaan "claimen" dat het jouw deel is/was.

[Joris748]

BastaRhymez schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 16:44:
[...]


Helemaal eens, maar hoe ga je "bewaken" wat gezamenlijk is opgebouwd en wat niet.
Na een paar maanden / jaren is die 40-50k van TS echt niet meer te herleiden als er een aantal grote uitgaven worden gedaan (woning kopen, nieuwe auto, minder werken, belastingaanslagen, etc.).

Ik zeg ook niet dat je de liefde van je leven meteen 20-25k moet geven, maar wel dat je er samen van moet kunnen genieten (en dat kan zijn door het op de spaarrekening te zetten, maar ook om het gezamenlijk uit te geven). Doe je dat laatste, dan moet je achteraf ook niet de helft gaan "claimen" dat het jouw deel is/was.

In de loop der jaren verwateren die verschillen. Maar kunnen op momenten van bijvoorbeeld erven wel weer groter worden.

Zolang je samen bent, heb je er samen de lusten en de lasten van. Als je uit elkaar gaat, dan kan dat veel gezeik schelen.

Ik zou iedereen adviseren om op huwelijkse voorwaarden te trouwen. Baat het niet, dan schaadt het niet. Wij zijn ook op huwelijkse voorwaarden getrouwd, maar binnen ons huwelijk gaat toch alles op 1 hoop.

[BastaRhymez]

Joris748 schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 17:13:
[...]

In de loop der jaren verwateren die verschillen. Maar kunnen op momenten van bijvoorbeeld erven wel weer groter worden.

Zolang je samen bent, heb je er samen de lusten en de lasten van. Als je uit elkaar gaat, dan kan dat veel gezeik schelen.

Ik zou iedereen adviseren om op huwelijkse voorwaarden te trouwen. Baat het niet, dan schaadt het niet. Wij zijn ook op huwelijkse voorwaarden getrouwd, maar binnen ons huwelijk gaat toch alles op 1 hoop.

Dat ben ik met je eens. Maar zoals ik het lees, wilt TS de 40-50k houden als ze mogelijk uit elkaar gaan.
Ik heb ook absoluut verder niks tegen huwelijkse voorwaarden, maar je kiest er naar mijn mening niet zomaar voor om te gaan trouwen...

Tuurlijk heb je die gevallen, dat de een de ander "misbruikt". Dat je partner je nooit verteld heeft over die ene schuld, waar jij ineens ook verantwoordelijl voor bent/wordt. Als dat wordt "ingedekt" dan begrijp ik dat heel goed. Maar op een gegeven moment kan je imho geen onderscheidt meer maken in het (spaar)geld. En ook dat is natuurlijk niet zo zwart wit als hier nu staat. Want als je net een forse erfenis krijgt en daarna meteen uit elkaar gaat, maar ook die grote erfenis wil je (als je samen blijft) gezamenlijk spenderen en er van genieten.

[Anoniem: 457607]

BastaRhymez schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 16:44:
[...]


Helemaal eens, maar hoe ga je "bewaken" wat gezamenlijk is opgebouwd en wat niet.
Na een paar maanden / jaren is die 40-50k van TS echt niet meer te herleiden als er een aantal grote uitgaven worden gedaan (woning kopen, nieuwe auto, minder werken, belastingaanslagen, etc.).

Ik zeg ook niet dat je de liefde van je leven meteen 20-25k moet geven, maar wel dat je er samen van moet kunnen genieten (en dat kan zijn door het op de spaarrekening te zetten, maar ook om het gezamenlijk uit te geven). Doe je dat laatste, dan moet je achteraf ook niet de helft gaan "claimen" dat het jouw deel is/was.

Zo moeilijk is dat niet. Meestal betreft het reeds bestaande bezittingen aan het begin van de relatie, bijv een huis of bedrijf. Dus die beschrijf je als niet gezamenlijk. In een enkel geval kan tijdens de relatie iets gebeuren zoals een mega erfenis. Ook dat kan (maar hoeft niet) als persoonlijk bezit beschreven worden.

Al het andere kleine geneuzel is gezamenlijk, dus je beschrijft de uitzonderingen, die er doorgaans niet veel zijn. Sterker nog, de meeste Nederlanders zullen er geen enkele hebben.

[BastaRhymez]

TS heeft het over spaargeld, vandaar mijn reacties...

[Anoniem: 922281]

BastaRhymez schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 16:44:
Helemaal eens, maar hoe ga je "bewaken" wat gezamenlijk is opgebouwd en wat niet.

Dat is echt hartstikke makkelijk. Wij hebben beide een eigen betaal- en spaarrekening, en samen een gezamenlijke rekening. Vaste (gezamenlijke) lasten gaan van de gezamenlijke rekening, en de rest is dus niet gezamenlijk.

Na een paar maanden / jaren is die 40-50k van TS echt niet meer te herleiden als er een aantal grote uitgaven worden gedaan (woning kopen, nieuwe auto, minder werken, belastingaanslagen, etc.).

Eh, jawel. Het blijft gewoon 40-50k.

Ik zeg ook niet dat je de liefde van je leven meteen 20-25k moet geven, maar wel dat je er samen van moet kunnen genieten (en dat kan zijn door het op de spaarrekening te zetten, maar ook om het gezamenlijk uit te geven). Doe je dat laatste, dan moet je achteraf ook niet de helft gaan "claimen" dat het jouw deel is/was.

Het is niet gezamenlijk. Als al het geld op is, heeft partner dus geld uitgegeven wat niet van hem/haar was. En dan is het niet zo gek dat je dat bij scheiding weer verrekend wil zien. Althans, jij zal dat wellicht gek vinden, maar als dat zo door beide partijen is afgesproken (huwelijkse voorwaarden) dan is jouw mening daaromtrent niet zo heel erg van belang.

[BastaRhymez]

Anoniem: 922281 schreef op woensdag 13 februari 2019 @ 08:17:
[BastaRhymez schreef op dinsdag 12 februari 2019 @ 16:44:
Helemaal eens, maar hoe ga je "bewaken" wat gezamenlijk is opgebouwd en wat niet.]

Alfalva schreef: Dat is echt hartstikke makkelijk. Wij hebben beide een eigen betaal- en spaarrekening, en samen een gezamenlijke rekening. Vaste (gezamenlijke) lasten gaan van de gezamenlijke rekening, en de rest is dus niet gezamenlijk.

Maar wat heb jij aan 40-50k aan geld, als je samen je leven met iemand deelt (want imho doe je dat als je gaat trouwen), maar je partner er niet van kan mee genieten? Ga jij dan een (paar) keer jaar alleen op vakantie?

[BastaRhymez schreef: Na een paar maanden / jaren is die 40-50k van TS echt niet meer te herleiden als er een aantal grote uitgaven worden gedaan (woning kopen, nieuwe auto, minder werken, belastingaanslagen, etc.).]

Alfalva schreef: Eh, jawel. Het blijft gewoon 40-50k.

Dus je wilt "aanspraak" blijven maken op het oorspronkelijke bedrag, terwijl je partner wel mag mee betalen aan de kosten om dat in stand te houden?! Want als je samen nog 10-20k spaargeld hebt en je gaat over de VRH heen, dan mag partner dat wel betalen, terwijl jij het gros van het geld hebt...

[BastaRhymez schreef: Ik zeg ook niet dat je de liefde van je leven meteen 20-25k moet geven, maar wel dat je er samen van moet kunnen genieten (en dat kan zijn door het op de spaarrekening te zetten, maar ook om het gezamenlijk uit te geven). Doe je dat laatste, dan moet je achteraf ook niet de helft gaan "claimen" dat het jouw deel is/was.]

Alfalva schreef: Het is niet gezamenlijk. Als al het geld op is, heeft partner dus geld uitgegeven wat niet van hem/haar was. En dan is het niet zo gek dat je dat bij scheiding weer verrekend wil zien. Althans, jij zal dat wellicht gek vinden, maar als dat zo door beide partijen is afgesproken (huwelijkse voorwaarden) dan is jouw mening daaromtrent niet zo heel erg van belang.

Maar hoe ga je aantonen (aan het einde) wat wel/niet gezamenlijk is uitgegeven? Wat als jij je partner wilt verassen met een lekker weekje naar de zon. Dan gaat dat imho van dat geld af en niet van het gezamenlijk. In de loop der tijd verwaterd het een met het ander. Of houd je een gesloten kasboek bij?!
Eet jij niet de chipjes van je partner (want zij heeft het gekocht) of vraag jij haar te betalen als je haar ene keer mee uit eten neemt?

Maargoed, zoveel mensen, zoveel wensen.
Ik sta gelukkig redelijk nuchter in het leven en heb weinig zorgen. Ik heb liever dat mijn vrouw kan mee genieten van de dingen die we samen verdienen en het geld dat we beide hebben.
Ik moet er niet aan denken om steeds alles als een financiele transactie te moeten zien...

[Anoniem: 922281]

BastaRhymez schreef op woensdag 13 februari 2019 @ 08:28:
Maar wat heb jij aan 40-50k aan geld, als je samen je leven met iemand deelt (want imho doe je dat als je gaat trouwen), maar je partner er niet van kan mee genieten? Ga jij dan een (paar) keer jaar alleen op vakantie?

Iedereen mag zelf weten wat hij/zij met z'n geld doet. Als ik graag een Porsche 911 uit 1965 wil hebben terwijl mijn vrouw niets om auto's geeft, vind ik het niet eerlijk dat zij daar de helft van mee moet betalen.

Dus je wilt "aanspraak" blijven maken op het oorspronkelijke bedrag, terwijl je partner wel mag mee betalen aan de kosten om dat in stand te houden?!

"Kosten voor in stand houden"? De kosten voor een betaalrekening heb je toch al, en die betaal je zelf.

Want als je samen nog 10-20k spaargeld hebt en je gaat over de VRH heen, dan mag partner dat wel betalen, terwijl jij het gros van het geld hebt...

Nou, whooptiedoo, dan verreken je die paar tientjes. Gaat nergens over dit. Dat je een eigen vermogen (naast een gezamenlijk vermogen) hebt wil niet zeggen dat je over elke cent moeilijk moet lopen doen, hè.

Maar hoe ga je aantonen (aan het einde) wat wel/niet gezamenlijk is uitgegeven? Wat als jij je partner wilt verassen met een lekker weekje naar de zon. Dan gaat dat imho van dat geld af en niet van het gezamenlijk.

Nogmaals, dat is heel makkelijk. Gezamenlijke uitgaven gaan van de gezamenlijke rekening, persoonlijke van de persoonlijke. Echt, je ziet problemen die er gewoonweg niet zijn.

In de loop der tijd verwaterd het een met het ander. Of houd je een gesloten kasboek bij?!
Eet jij niet de chipjes van je partner (want zij heeft het gekocht) of vraag jij haar te betalen als je haar ene keer mee uit eten neemt?

Je kan ridicule voorbeelden gaan verzinnen, maar the joke is on you. Jij begrijpt immers niet hoe het zit, terwijl het kinderlijk eenvoudig is..

Maargoed, zoveel mensen, zoveel wensen.
Ik sta gelukkig redelijk nuchter in het leven en heb weinig zorgen. Ik heb liever dat mijn vrouw kan mee genieten van de dingen die we samen verdienen en het geld dat we beide hebben.
Ik moet er niet aan denken om steeds alles als een financiele transactie te moeten zien...

Dan doe je dat. Ik hoef jou niet te overtuigen, maar probeer wel te begrijpen dat veel mensen er een andere mening op na houden dan jij. Als jij denkt dat mensen die op huwelijkse voorwaarden zijn getrouwd strijd hebben over elke cent, hun vrouw niet laten genieten en continu bezig zijn met hun toekomstige scheiding te plannen heb je echt een compleet gebrek aan inlevingsvermogen.

[F_J_K]

Anoniem: 922281 schreef op woensdag 13 februari 2019 @ 08:46:
Jij begrijpt immers niet hoe het zit, terwijl het kinderlijk eenvoudig is..
[...]
Als jij denkt dat mensen die op huwelijkse voorwaarden zijn getrouwd strijd hebben over elke cent, hun vrouw niet laten genieten en continu bezig zijn met hun toekomstige scheiding te plannen heb je echt een compleet gebrek aan inlevingsvermogen.

Het probleem is er niet tijdens het huwelijk, voorwaarden worden pas relevant wanneer er een vechtscheiding gaat zijn. Dan wordt opeens inderdaad die Porsche + 10 jaar onderhoudskosten onderwerp van discussie, en vindt de ander dat dat niet anders is dan %iets dat alleen de partner wilde%, etc. Ergo: vooraf heldere afspraken maken ('alles is van beide' is ook helder).

Huwelijkse voorwaarden ga je niet aan voor de goede periode, maar de eventuele (!) slechte. Een reisverzekering neem je niet voor een goed verlopen reis. Beide hoop je het nooit nodig te hebben, maar je kunt er voor kiezen het wel te nemen.

[RM-rf]

mvz schreef op maandag 11 februari 2019 @ 13:25:

Klopt mijn redenering, dat als wij nu trouwen, en die persoon betaalt zijn lening af, die betalingen plots binnen
de gemeenschap van goederen valt?

Enkel de rente erover... (correctie, ook baten van goederen die niet tot de gemeenschap behoren, vallen aan de individuele eigenaar toe)

Je brengt nu bij trouwen een X bedrag in in de gemeenschap ... volgens de huidige regels (hierin was er zeer recentelijk een wijziging, er geld geen 'automatische' gemeenschap van goederen bij een huwelijk meer, dus dat jouw eigendom voor een huwelijk gelijk ook eigendom van je partner wordt: _{De Wet van 24 april 2017 tot wijziging van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek en de Faillissementswet teneinde de omvang van de wettelijke gemeenschap van goederen te beperken, welke op 1 januari 2018 inging > https://zoek.officielebekendmakingen.nl/stb-2017-177.html} ) wordt dat niet automatisch deel van die gemeenschap, maar heb je bij het verlaten van die gemeenschap eventueel ook recht op dat bedrag dat je initieel inbracht.

Oftewel, bij een eventuele scheiding zou je eruitkomen met datzelfde bedrag X als welk je inbracht.
zelfs de rente over een bedrag dat je uitlent behoort tot je persoonlijk onder 'standaard' huwelijks recht...
Let daarbij wel op, als er een conflict over bezittingen bestaat bij een scheiding moet de eigenaar die claimt dat iets niet onder de gemeenschap van goederen viel aantonen dat dit buiten de gemeenschap valt, dus je moet inderdaad zelf die administratie goed bijhouden.

Je kunt wel extra huwelijkse voorwaarden stellen waarbij je een persoonlijk eigendom verkregen voor de gemeenschap toevoegt aan de gemeenschap en het dus als gemeenschappelijk goed erkent.

De gemeenschap omvat, wat haar baten betreft, alle goederen die reeds vóór de aanvang van de gemeenschap aan de echtgenoten gezamenlijk toebehoorden, en alle overige goederen van de echtgenoten, door ieder van hen afzonderlijk of door hen tezamen vanaf de aanvang van de gemeenschap tot haar ontbinding verkregen.

Dit geld enkel voor huwelijken afgesloten _na_ januari 2018...
Huwelijken afgesloten voor die datum hebben wel een automatische gemeenschap van goederen die ook bezittingen opgedaan voor deze gemeenschap bestond hiervan onderdeel maakte.

[ Voor 58% gewijzigd door RM-rf op 13-02-2019 12:58 ]

[Anoniem: 922281]

F_J_K schreef op woensdag 13 februari 2019 @ 09:33:
[...]

Het probleem is er niet tijdens het huwelijk, voorwaarden worden pas relevant wanneer er een vechtscheiding gaat zijn. Dan wordt opeens inderdaad die Porsche + 10 jaar onderhoudskosten onderwerp van discussie, en vindt de ander dat dat niet anders is dan %iets dat alleen de partner wilde%, etc. Ergo: vooraf heldere afspraken maken ('alles is van beide' is ook helder).

Huwelijkse voorwaarden ga je niet aan voor de goede periode, maar de eventuele (!) slechte. Een reisverzekering neem je niet voor een goed verlopen reis. Beide hoop je het nooit nodig te hebben, maar je kunt er voor kiezen het wel te nemen.

Dat ben ik niet geheel met je eens, tijdens het huwelijk is het voor mij wel degelijk van belang (maar inderdaad, in mindere mate). In huwelijkse voorwaarden spreek je (o.a.) af dat niet alles op één hoop gaat, maar dat je een deel (of alles) gescheiden houdt. Mijn spaargeld is daarmee van mij, niet van mijn vrouw, en ik kan daarmee dus doen wat ik wil. Plus, en dat is minder tastbaar, ik voel het ook daadwerkelijk zo. Ik vind niet dat ik als individu niet meer besta sinds het huwelijk. Ik besta als individu nog wel degelijk. Mijn vrouw idem. En we hebben natuurlijk een gezamenlijk leven. Daar zijn we vermogensrechtelijk dan ook bij aangesloten. 2 individuen met elk hun eigen vermogen, plus een gezamenlijk vermogen voor het gezamenlijke deel van het leven.

[AyurVeda]

Anoniem: 922281 schreef op woensdag 13 februari 2019 @ 09:50:
[...]

Dat ben ik niet geheel met je eens, tijdens het huwelijk is het voor mij wel degelijk van belang (maar inderdaad, in mindere mate). In huwelijkse voorwaarden spreek je (o.a.) af dat niet alles op één hoop gaat, maar dat je een deel (of alles) gescheiden houdt. Mijn spaargeld is daarmee van mij, niet van mijn vrouw, en ik kan daarmee dus doen wat ik wil. Plus, en dat is minder tastbaar, ik voel het ook daadwerkelijk zo. Ik vind niet dat ik als individu niet meer besta sinds het huwelijk. Ik besta als individu nog wel degelijk. Mijn vrouw idem. En we hebben natuurlijk een gezamenlijk leven. Daar zijn we vermogensrechtelijk dan ook bij aangesloten. 2 individuen met elk hun eigen vermogen, plus een gezamenlijk vermogen voor het gezamenlijke deel van het leven.

En toch klopt het niet helemaal wat je zegt, je hebt als je trouwt de plicht om voor elkaar te zorgen. Nu is dat op zich vrij logisch, maar de implicatie is wel dat "jouw" geld dus voor haar gebruikt moet worden, mocht dat nodig zijn. En nogmaals, dat zou je met alle liefde moeten doen, want anders had je niet moeten trouwen.

Zoals ik het zie, natuurlijk blijf je twee individuen, maar als individu ben je wel deel van het gezin, met daarbij alle rechten en plichten. En in mijn ogen gaan de belangen van het gezin boven die van het individu. Het is geven en nemen. Als je het individuele belang boven het gezinsbelang stelt, waarom trouw je dan nog? Houden van is geen reden om te trouwen, dat kan ook zonder huwelijk.

Wat ik een beetje raar vind in het verhaal van TS is dat hij blijkbaar geen probleem heeft om zonder papierwerk een lening van een halve ton te geven aan iemand geven, maar ondertussen zijn toekomstige partner er niet in vertrouwt dat zij bij een scheiding zo beschaafd zal zijn dat ze zich aan de van tevoren gemaakte afspraak (namelijk dat die halve ton van hem is) houdt en dus op dat vlak wel bewijsmateriaal wil verzamelen dat het geld van hem is (en dat de terugbetaling dus niet van hen allebei is). Wat dat betreft lijkt het me belangrijker dat die lening op papier staat dan dat zijn toekomstige ex een claim kan leggen op het geld.

Overigens, als je echt geen papierwerk met de ontvanger wil, volgens mij is het zo dat je vermogen op het moment van huwelijk telt. Dus als jij achteraf niet kan bewijzen dat jij die halve ton hebt uitgeleend (want je hebt geen papieren), dan zou zij misschien wel een sterke aanspraak hebben erop. Ik denk dat dit te omzeilen valt door het geld pas uit te lenen NA het huwelijk. Je vermogen voor het huwelijk is dan makkelijker bewijsbaar (want afschriften). Check dit uiteraard met iemand die hier meer verstand van heeft dan ik...

[ Voor 13% gewijzigd door AyurVeda op 13-02-2019 11:09 ]

[Anoniem: 922281]

AyurVeda schreef op woensdag 13 februari 2019 @ 11:04:
[...]


En toch klopt het niet helemaal wat je zegt, je hebt als je trouwt de plicht om voor elkaar te zorgen. Nu is dat op zich vrij logisch, maar de implicatie is wel dat "jouw" geld dus voor haar gebruikt moet worden, mocht dat nodig zijn. En nogmaals, dat zou je met alle liefde moeten doen, want anders had je niet moeten trouwen.

Waarom klopt het niet helemaal? Ik schrijf toch nergens dat het individuele vermogen daar niet voor gebruikt mag of kan worden? Het één sluit het ander toch niet uit?

Zoals ik het zie, natuurlijk blijf je twee individuen, maar als individu ben je wel deel van het gezin, met daarbij alle rechten en plichten. En in mijn ogen gaan de belangen van het gezin boven die van het individu. Het is geven en nemen. Als je het individuele belang boven het gezinsbelang stelt, waarom trouw je dan nog? Houden van is geen reden om te trouwen, dat kan ook zonder huwelijk.
...

Jouw post impliceert dat het hebben van een individueel vermogen betekent dat het gezamenlijke belang ondergeschikt is. Ik zie niet in hoe tot die conclusie kan komen.

[AyurVeda]

Anoniem: 922281 schreef op woensdag 13 februari 2019 @ 11:14:
[...]

Waarom klopt het niet helemaal? Ik schrijf toch nergens dat het individuele vermogen daar niet voor gebruikt mag of kan worden? Het één sluit het ander toch niet uit?

[...]

Jouw post impliceert dat het hebben van een individueel vermogen betekent dat het gezamenlijke belang ondergeschikt is. Ik zie niet in hoe tot die conclusie kan komen.

Ik haal deze opmerking er even uit:

Mijn spaargeld is daarmee van mij, niet van mijn vrouw, en ik kan daarmee dus doen wat ik wil.

Dat kun je dus niet. Je hebt bij het uitgeven van jouw eigen vermogen rekening te houden met de behoeftes van je gezin. Als jij een Tesla wil kopen en daarvoor de afgelopen 5 jaar gespaard hebt, maar je vrouw krijgt een ongeluk waardoor ze gehandicapt raakt en allerlei aanpassingen aan het huis en een andere auto nodig heeft om goed te kunnen functioneren, dan zul jij toch echt je Tesla moeten uitstellen (waarbij ik hoop dat dat ook je natuurlijke reactie is). Of wat realistischer, als zij door haar eigen schuld haar baan kwijt raakt, dan heb jij haar te onderhouden. En als zij dan een nieuwe bril nodig heeft, dan gaan die paar 100 euro ook van jouw spaargeld af (mocht zij geen spaargeld meer hebben).

Natuurlijk ga je nu hopelijk zeggen dat het je eigen keuze gaat zijn om het geld aan je gezin uit te geven, maar wat ik wil zeggen is dat je ook als je het niet zou willen, het je plicht is om het te doen.

[TheBrut3]

Of we laten de TS, en alle overige koppels, lekker zelf bepalen hoe ze hun huwelijk willen inrichten. Man wat een nutteloze discussie zeg!

TS doet er slim aan om deze lening vast te leggen. Zoals eerder genoemd zijn er verschillende situaties te bedenken waardoor je het geld zomaar kwijt kan zijn of waar de belastingdienst om de hoek komt kijken voor een extra heffing.

[Anoniem: 922281]

AyurVeda schreef op woensdag 13 februari 2019 @ 11:32:
[...]


Ik haal deze opmerking er even uit:


[...]


Dat kun je dus niet. Je hebt bij het uitgeven van jouw eigen vermogen rekening te houden met de behoeftes van je gezin.

Nee, in beginsel niet. Daar is het gezamenlijk vermogen voor.

Als jij een Tesla wil kopen en daarvoor de afgelopen 5 jaar gespaard hebt, maar je vrouw krijgt een ongeluk waardoor ze gehandicapt raakt en allerlei aanpassingen aan het huis en een andere auto nodig heeft om goed te kunnen functioneren, dan zul jij toch echt je Tesla moeten uitstellen (waarbij ik hoop dat dat ook je natuurlijke reactie is). Of wat realistischer, als zij door haar eigen schuld haar baan kwijt raakt, dan heb jij haar te onderhouden. En als zij dan een nieuwe bril nodig heeft, dan gaan die paar 100 euro ook van jouw spaargeld af (mocht zij geen spaargeld meer hebben).

Exact. Dus dan gaan die uitgaven eerst af van het gezamenlijk vermogen, dan van haar vermogen, en pas als dat niet toereikend is van mijn vermogen. In een situatie die de uitzondering is. Vandaar dat ik prima kan zeggen dat ik zelf kan weten wat ik met mijn vermogen doe.

Natuurlijk ga je nu hopelijk zeggen dat het je eigen keuze gaat zijn om het geld aan je gezin uit te geven, maar wat ik wil zeggen is dat je ook als je het niet zou willen, het je plicht is om het te doen.

In een uitzonderingssituatie, ja. Zo mag je op de snelweg 130 km/u rijden. Tenzij het matrixbord 70 km/u aangeeft. Als we jouw zienswijze doortrekken beweer jij dus dat je geen 130 km/u mag rijden op de snelweg.

[Ardana]

F_J_K schreef op woensdag 13 februari 2019 @ 09:33:
[...]
Het probleem is er niet tijdens het huwelijk, voorwaarden worden pas relevant wanneer er een vechtscheiding gaat zijn.

En bij een vechtscheiding heb je pas wat aan voorwaarden als je vermogen extreem hoog is. Een vermogen van < 100k is zo verdampt bij een leuke vechtscheiding en dan zijn alleen de wederzijdse advocaten er iets wijzer van geworden... Daar heb ik meer dan 1 voorbeeld van gezien, want een leuke vechtscheiding kan ook prima langer dan 10 jaar duren...

Je kan de voorwaarden nog zo goed vastgelegd hebben, maar alles kan aangevochten worden, een verbod om een rechtszaak aan te spannen krijg je niet zo snel, dus je zult je toch moeten verdedigen, anders wordt de eis gewoon toegewezen.

[ Voor 16% gewijzigd door Ardana op 13-02-2019 13:06 ]

[Aurum]

Ik ben wel nieuwschierig naar hoe je het oplost als je vrouw parttime gaat werken i.v.m. kinderen?
Ik heb natuurlijk geen idee wat je gezin's status is en of jullie eventueel wel behoefte hebben aan kinderen of iets. zelfs niet hoeveel jullie verdienen en wat de verdeling is.

Maar als je vrouw nu net zo veel verdient als jij en jullie dus nu net zo veel sparen dan is het echt best wel fair. maar als je besluit een kind te nemen en je vrouw gaat 20 uur werken om thuis te zijn, dan halveert haar spaar vermogen iedere maand. dan kan jij straks veel meer gaan uitgeven vakanties etc. dat lijkt me niet fair. of ga je haar dan betalen voor de missende 20 uur?
Of gaan jullie beide 30 uur werken?

Ik ben nieuwschierig naar hoe je hiernaar kijkt

[Rukapul]

De originele vraag was vrij simpel en is redelijk beantwoord. De afgeleide offtopic discussie(s) zijn echter zodanig niet constructief dat dit topic dicht gaat.