Ik heb een vordering ontvangen van een incassobureau ingeschakeld door DHL. Betreft een factuur voor inklaringskosten + BTW over een levering buiten EU. Deze factuur heb ik niet ontvangen, zowel analoog als digitaal.
Kan gebeuren, misschien iets misgegaan met de post, of wie weet heb ik hem helemaal zelf onbedoeld met de reclame weggegooid. Ik heb het incassobureau om de factuur gevraagd en heb deze ontvangen. Datum daarop vermeld is 24-12-2018, en ik ontving de vordering op 21-01-2019 in de brievenbus.
De factuur is geheel juist, maar ik betwijfel of incassokosten hier opeisbaar zijn, nog losstaand van het al dan niet ontbreken van de initiële factuur.
Mijn verweerpunten incl. weerlegging van het incassobureau:
- "ik heb geen factuur of herinnering ontvangen": is niet ter zake, 'gematigde ontvangsttheorie' (??); wij hoeven niet aan te kunnen tonen dat je iets van ons hebt ontvangen. Anders zou iedereen dat zeggen. En voor een B2B transactie is het niet nodig een herinnering te sturen.
- "factuur zou überhaupt niet verlopen zijn, vordering is al verstuurd binnen 30 dagen van factuurdatum" --> facturen van deze goederen kennen geen minimaal betaaltermijn.
Nu wil ik graag toetsen wat ik hier mee aan moet. Ik heb niet de kennis om dit juist te beoordelen, maar het klinkt als bluf. Het lijkt te kloppen dat er geen bewijs van ontvangst van de factuur hoeft te zijn, maar het moet wel aannemelijk gemaakt kunnen worden dat de factuur aangeboden is. Hoe zit dat dan? Eiser wordt wel op diens woord geloofd? Moet ik 't incassobreau vragen aannemelijk te maken dat de factuur daadwerkelijk verzonden is? Snijdt het niet onderbouwde argument "er is geen betaaltermijn" hout, wetende dat ik geen enkele relatie met DHL heb? Als het allemaal blijkt te kloppen dan maak ik die incassokosten gewoon over en laten we voortaan spul met de concurrent versturen, mij om het even. Maar ik laat me uiteraard niet graag plukken met kulargumenten en drogredenaties. Graag jullie advies.
Kan gebeuren, misschien iets misgegaan met de post, of wie weet heb ik hem helemaal zelf onbedoeld met de reclame weggegooid. Ik heb het incassobureau om de factuur gevraagd en heb deze ontvangen. Datum daarop vermeld is 24-12-2018, en ik ontving de vordering op 21-01-2019 in de brievenbus.
De factuur is geheel juist, maar ik betwijfel of incassokosten hier opeisbaar zijn, nog losstaand van het al dan niet ontbreken van de initiële factuur.
Mijn verweerpunten incl. weerlegging van het incassobureau:
- "ik heb geen factuur of herinnering ontvangen": is niet ter zake, 'gematigde ontvangsttheorie' (??); wij hoeven niet aan te kunnen tonen dat je iets van ons hebt ontvangen. Anders zou iedereen dat zeggen. En voor een B2B transactie is het niet nodig een herinnering te sturen.
- "factuur zou überhaupt niet verlopen zijn, vordering is al verstuurd binnen 30 dagen van factuurdatum" --> facturen van deze goederen kennen geen minimaal betaaltermijn.
Nu wil ik graag toetsen wat ik hier mee aan moet. Ik heb niet de kennis om dit juist te beoordelen, maar het klinkt als bluf. Het lijkt te kloppen dat er geen bewijs van ontvangst van de factuur hoeft te zijn, maar het moet wel aannemelijk gemaakt kunnen worden dat de factuur aangeboden is. Hoe zit dat dan? Eiser wordt wel op diens woord geloofd? Moet ik 't incassobreau vragen aannemelijk te maken dat de factuur daadwerkelijk verzonden is? Snijdt het niet onderbouwde argument "er is geen betaaltermijn" hout, wetende dat ik geen enkele relatie met DHL heb? Als het allemaal blijkt te kloppen dan maak ik die incassokosten gewoon over en laten we voortaan spul met de concurrent versturen, mij om het even. Maar ik laat me uiteraard niet graag plukken met kulargumenten en drogredenaties. Graag jullie advies.