Geen idee waarom, maar ik denk dat het handig is als ik men eerst even meeneem in de studieloopbaan.
Na de middelbare school (VMBO (speciaal onderwijs, dat was er toen nog)) ben ik op MBO niveau 4 Systeem- en Netwerkbeheer gaan doen. Het was toentertijd helemaal geen weloverwogen keuze. Dat resulteerde in het uitvallen van school gedurende het eerste schooljaar.
Het schooljaar daarna ben ik via de VAVO (volwassenonderwijs) mijn HAVO diploma gaan halen in één jaar. Daarna dacht ik 'ik kan nog wel meer aan!' en ben toen VWO gaan proberen. Helaas faalde ook dat redelijk snel, alleen al het feit dat Frans een verplicht vak was (iets wat ik sinds de basisschool niet meer had gehad) zorgde ervoor dat ik het niet zou gaan halen. Ik ben op tijd gestopt (zodat het geen schoolgeld kost) en ben de rest van dat jaar gaan werken bij een grote ISP, op de e-mail klantenservice afdeling.
Gedurende deze werkperiode heb ik verschillende beroeps- en opleidingskeuzetests gedaan, en daarin kwamen 3 thema's naar voren: Sociaal, Recht en Techniek.
Zodoende ben ik het schooljaar daarna begonnen aan de opleiding Sociaal-Juridische Dienstverlening. Vlak voor de eerste tentamenperiode gingen mijn ouders scheiden. Ik heb die tentamens goed verknalt. Vlak voor de tweede tentamenweek ging ik op mezelf wonen (anti-kraak), dus die ging ook niet goed. U raadt het al: Ook deze opleiding faalde.
Ik vond het zoetjes aan wel tijd worden om eens een beroepsdiploma te gaan HALEN. Ik ben me toen opnieuw gaan afvragen waarom de IT de eerste keer mislukte, want gedurende de andere opleidingen die ik had gedaan, bleef er een interesse naar computers. Uiteindelijk had ik besloten om weer terug te gaan naar dezelfde ICT opleiding, MBO dus. Mijn beredenering was: Omdat ik inmiddels een HAVO diploma had, kon ik deze opleiding versneld afronden. Ik was inmiddels zo'n 20 jaar oud dus er begon voor mijzelf wel druk te ontstaan dat ik in ieder geval íets van een papiertje had. Zo gezegd zo gedaan, ik heb deze MBO-4 opleiding binnen 2,5 jaar afgerond.
Omdat de afgeronde opleiding 2,5 jaar duurde was ik eind januari klaar. Ik ben toen gaan werken. Het was naar mijn beleving een prima startersbaan; Telefoon, laptop en auto van de zaak (VW Polo 1.2 dieseltje) en een best prima starterssalarisje. Ik zat veel op de weg (waar ik soms ook écht wel moeite mee had), zag veel verschillende omgevingen.
Maar ik realiseerde me ook, dat ik nog niet klaar was met leren. Dus besloot ik dat ik het aankomende schooljaar toch weer een HBO wilde proberen. Omdat ik met een ICT opleiding het meeste succes had geboekt leek het mij verstandig om in die hoek te blijven. Uiteindelijk ben ik HBO Informatica gaan doen met als verdieping Software development. Gedurende deze opleiding realiseerde ik me dat programmeren niet mijn ding was. Er was mij altijd verteld dat je in programmeren je creativiteit kwijt kon, maar zo ervoer ik dat helemaal niet. Het was een kwestie van reeds-uitbedachte design patterns toepassen. Ik heb de opleiding wel afgemaakt, en dat was gelukt ook!
Afijn, na deze HBO opleiding ben ik weer gaan werken. Omdat ik wist dat ik programmeren niet heel boeiend vond ben ik dus eigenlijk op de automatische piloot terug gevallen in systeem- en netwerkbeheer functies. Ik heb in korte tijd best veel verschillende werkgevers gehad. Ik heb me hier altijd erg dubbel over gevoeld. Aan de ene kant dacht ik 'dit is niet goed, want een eventuele volgende werkgever zal wel denken 'wat een jobhopper''. Maar aan de andere kant vond ik het ook gewoon belangrijk om op een plek te zitten waar ik me lekker voelde. Het overgrote deel van mijn HBO opleiding heb ik doorgelopen onder het motto 'het moet maar gewoon even, ik wil niet wéér falen'. Ik was erg bang dat dat gevoel ook zou gaan overheersen als ik bij een werkgever zou blijven waar ik me niet lekker voelde. En al die tijd is dat voor mij de drijfveer geweest om gewoon te switchen als het me niet beviel.
Maar nu heb ik in 3 jaar tijd al 5 werkgevers gehad. Bedrijven met 300+ werknemers, bedrijven met <10 werknemers. Bedrijven met heel erg afgekaderde functies en taken, en bedrijven waarbij dat een stuk losser was. Bedrijven met een erg formele sfeer, bedrijven met een hele informele sfeer. Bedrijven waarbij IT de 'core business' is, en bedrijven waarbij de IT de supplementaire business is. Enzovoorts enzovoorts. Voor mijn gevoel heb ik best wel wat verschillende 'soorten' werkgevers gehad. Bij mijn huidige werkgever zit ik pas een paar maanden. En guess what: Ik heb alweer zo'n 'meh' gevoel. Ik heb gewoon bij alle afgelopen 5 werkgevers niet het gevoel gehad dat het me 'happy' maakt. En dat is best wel een klote realisatie. Wat het echter nog erger maakt, is dat ik gewoon geen idee heb wat dan wél!
Wat ik merk (en wat ik ook van mensen om me heen hoor (collega's, familie, recruiters, vrienden) is dat ik bovengemiddeld sociaal ben voor een IT'er. Dat klinkt misschien een beetje egocentrisch, zo bedoel ik het niet. Maar ik merk gewoon dat ik wat sneller een babbeltje maak, geïnteresseerder ben in mensen om me heen, extraverter ben, etc. dan veel collega's die ik heb gehad.
Daarnaast blijft mijn gedachte ping-pongen omtrent werken bij een detacheringsclub. Enerzijds vermijd ik het behoorlijk omdat ik er niet aan moet denken dat ik voor een klus elke dag 2 uur in de file mag staan. Dan mag je me echt omver rijden. Anderszijds denk ik wel dat juist een detacheringsclub mij misschien in staat stelt om ook wat voldoening uit het sociale aspect te halen. Daarnaast ben ik als ik eerlijk ben best materialistisch en vind ik het leuk en fijn om in een goede auto te rijden. Dat heeft ook te maken met de behoorlijke pech die ik heb gehad met alle occasions die ik heb gehad; ik heb simpelweg geen budget voor een nieuwe auto. En bij private lease beangstigt het contract me een beetje; stel ik leg het voor 4 jaar vast met 15.000km per jaar, maar ik ga wéér switchen van werkgever en ik ga ineens veel meer rijden dan die 15.000....
De detacheringshoek is bij uitstek de plek waar een leaseauto behoorlijk voor de hand liggend is.
Al met al zit ik dagelijks te tobben wat ik nou het beste kan gaan doen:
- Een andere rol binnen de IT? Bijvoorbeeld als consultant? Maar beheers ik daar wel voldoende (aantoonbare) competenties voor?
- Heel de IT achter me laten? Maar wat dan wel?
- 'Niet zo moeilijk doen' en gewoon wat zitvlees kweken, ook al voelt het dan 'meh'?
Ik ben erg benieuwd of er tweakers zijn die in hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten, of tips, adviezen of leads hebben waar ik misschien wat mee kan.
PS: Ja, dit is een ander account dan mijn reeds bestaande Tweakers account. Ik zou het fijn vinden als dit vraagstuk op zichzelf en centraal kan staan.
Na de middelbare school (VMBO (speciaal onderwijs, dat was er toen nog)) ben ik op MBO niveau 4 Systeem- en Netwerkbeheer gaan doen. Het was toentertijd helemaal geen weloverwogen keuze. Dat resulteerde in het uitvallen van school gedurende het eerste schooljaar.
Het schooljaar daarna ben ik via de VAVO (volwassenonderwijs) mijn HAVO diploma gaan halen in één jaar. Daarna dacht ik 'ik kan nog wel meer aan!' en ben toen VWO gaan proberen. Helaas faalde ook dat redelijk snel, alleen al het feit dat Frans een verplicht vak was (iets wat ik sinds de basisschool niet meer had gehad) zorgde ervoor dat ik het niet zou gaan halen. Ik ben op tijd gestopt (zodat het geen schoolgeld kost) en ben de rest van dat jaar gaan werken bij een grote ISP, op de e-mail klantenservice afdeling.
Gedurende deze werkperiode heb ik verschillende beroeps- en opleidingskeuzetests gedaan, en daarin kwamen 3 thema's naar voren: Sociaal, Recht en Techniek.
Zodoende ben ik het schooljaar daarna begonnen aan de opleiding Sociaal-Juridische Dienstverlening. Vlak voor de eerste tentamenperiode gingen mijn ouders scheiden. Ik heb die tentamens goed verknalt. Vlak voor de tweede tentamenweek ging ik op mezelf wonen (anti-kraak), dus die ging ook niet goed. U raadt het al: Ook deze opleiding faalde.
Ik vond het zoetjes aan wel tijd worden om eens een beroepsdiploma te gaan HALEN. Ik ben me toen opnieuw gaan afvragen waarom de IT de eerste keer mislukte, want gedurende de andere opleidingen die ik had gedaan, bleef er een interesse naar computers. Uiteindelijk had ik besloten om weer terug te gaan naar dezelfde ICT opleiding, MBO dus. Mijn beredenering was: Omdat ik inmiddels een HAVO diploma had, kon ik deze opleiding versneld afronden. Ik was inmiddels zo'n 20 jaar oud dus er begon voor mijzelf wel druk te ontstaan dat ik in ieder geval íets van een papiertje had. Zo gezegd zo gedaan, ik heb deze MBO-4 opleiding binnen 2,5 jaar afgerond.
Omdat de afgeronde opleiding 2,5 jaar duurde was ik eind januari klaar. Ik ben toen gaan werken. Het was naar mijn beleving een prima startersbaan; Telefoon, laptop en auto van de zaak (VW Polo 1.2 dieseltje) en een best prima starterssalarisje. Ik zat veel op de weg (waar ik soms ook écht wel moeite mee had), zag veel verschillende omgevingen.
Maar ik realiseerde me ook, dat ik nog niet klaar was met leren. Dus besloot ik dat ik het aankomende schooljaar toch weer een HBO wilde proberen. Omdat ik met een ICT opleiding het meeste succes had geboekt leek het mij verstandig om in die hoek te blijven. Uiteindelijk ben ik HBO Informatica gaan doen met als verdieping Software development. Gedurende deze opleiding realiseerde ik me dat programmeren niet mijn ding was. Er was mij altijd verteld dat je in programmeren je creativiteit kwijt kon, maar zo ervoer ik dat helemaal niet. Het was een kwestie van reeds-uitbedachte design patterns toepassen. Ik heb de opleiding wel afgemaakt, en dat was gelukt ook!
Afijn, na deze HBO opleiding ben ik weer gaan werken. Omdat ik wist dat ik programmeren niet heel boeiend vond ben ik dus eigenlijk op de automatische piloot terug gevallen in systeem- en netwerkbeheer functies. Ik heb in korte tijd best veel verschillende werkgevers gehad. Ik heb me hier altijd erg dubbel over gevoeld. Aan de ene kant dacht ik 'dit is niet goed, want een eventuele volgende werkgever zal wel denken 'wat een jobhopper''. Maar aan de andere kant vond ik het ook gewoon belangrijk om op een plek te zitten waar ik me lekker voelde. Het overgrote deel van mijn HBO opleiding heb ik doorgelopen onder het motto 'het moet maar gewoon even, ik wil niet wéér falen'. Ik was erg bang dat dat gevoel ook zou gaan overheersen als ik bij een werkgever zou blijven waar ik me niet lekker voelde. En al die tijd is dat voor mij de drijfveer geweest om gewoon te switchen als het me niet beviel.
Maar nu heb ik in 3 jaar tijd al 5 werkgevers gehad. Bedrijven met 300+ werknemers, bedrijven met <10 werknemers. Bedrijven met heel erg afgekaderde functies en taken, en bedrijven waarbij dat een stuk losser was. Bedrijven met een erg formele sfeer, bedrijven met een hele informele sfeer. Bedrijven waarbij IT de 'core business' is, en bedrijven waarbij de IT de supplementaire business is. Enzovoorts enzovoorts. Voor mijn gevoel heb ik best wel wat verschillende 'soorten' werkgevers gehad. Bij mijn huidige werkgever zit ik pas een paar maanden. En guess what: Ik heb alweer zo'n 'meh' gevoel. Ik heb gewoon bij alle afgelopen 5 werkgevers niet het gevoel gehad dat het me 'happy' maakt. En dat is best wel een klote realisatie. Wat het echter nog erger maakt, is dat ik gewoon geen idee heb wat dan wél!
Wat ik merk (en wat ik ook van mensen om me heen hoor (collega's, familie, recruiters, vrienden) is dat ik bovengemiddeld sociaal ben voor een IT'er. Dat klinkt misschien een beetje egocentrisch, zo bedoel ik het niet. Maar ik merk gewoon dat ik wat sneller een babbeltje maak, geïnteresseerder ben in mensen om me heen, extraverter ben, etc. dan veel collega's die ik heb gehad.
Daarnaast blijft mijn gedachte ping-pongen omtrent werken bij een detacheringsclub. Enerzijds vermijd ik het behoorlijk omdat ik er niet aan moet denken dat ik voor een klus elke dag 2 uur in de file mag staan. Dan mag je me echt omver rijden. Anderszijds denk ik wel dat juist een detacheringsclub mij misschien in staat stelt om ook wat voldoening uit het sociale aspect te halen. Daarnaast ben ik als ik eerlijk ben best materialistisch en vind ik het leuk en fijn om in een goede auto te rijden. Dat heeft ook te maken met de behoorlijke pech die ik heb gehad met alle occasions die ik heb gehad; ik heb simpelweg geen budget voor een nieuwe auto. En bij private lease beangstigt het contract me een beetje; stel ik leg het voor 4 jaar vast met 15.000km per jaar, maar ik ga wéér switchen van werkgever en ik ga ineens veel meer rijden dan die 15.000....
De detacheringshoek is bij uitstek de plek waar een leaseauto behoorlijk voor de hand liggend is.
Al met al zit ik dagelijks te tobben wat ik nou het beste kan gaan doen:
- Een andere rol binnen de IT? Bijvoorbeeld als consultant? Maar beheers ik daar wel voldoende (aantoonbare) competenties voor?
- Heel de IT achter me laten? Maar wat dan wel?
- 'Niet zo moeilijk doen' en gewoon wat zitvlees kweken, ook al voelt het dan 'meh'?
Ik ben erg benieuwd of er tweakers zijn die in hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten, of tips, adviezen of leads hebben waar ik misschien wat mee kan.
PS: Ja, dit is een ander account dan mijn reeds bestaande Tweakers account. Ik zou het fijn vinden als dit vraagstuk op zichzelf en centraal kan staan.