De afgelopen jaren komen begrippen als nepnieuws en trollen in toenemende mate in de media. Waar 'vroeger' een troll vooral werd beschouwd als iemand die op internet mensen op de kast probeerde te jagen, is de betekenis langzaamaan veranderd naar iemand die opzettelijk onjuiste informatie verspreidt.
Vooral in de aanloop naar en nasleep van de Amerikaanse presidentsverkiezingen was er regelmatig berichtgeving over Russische nepnieuwsfabrieken waarin honderden mensen tegelijkertijd via social media probeerden de publieke opinie in andere landen te beïnvloeden. Hier is een heel aardig artikel te vinden over dit fenomeen.
Ik vind dit een interessante ontwikkeling, maar ook een erg gevaarlijke. Het zal de meeste mensen niet ontgaan zijn dat de laatste jaren het vertrouwen in de (traditionele) media, de overheid en ook de wetenschap daalt. In sommige gevallen is daar een aanwijsbare oorzaak voor, maar het is ook voor een groot deel onderbuikgevoel. Een paar voorbeelden:
- de klimaatproblematiek: 'ontkenners' hiervan suggereren dat de wetenschappelijke onderzoeken niet kloppen en dat er vaak een politieke 'linkse' agenda achterzit
- de anti-vaccinatiebeweging: aan een doorgaans een obscuur artikel wordt meer waarde gehecht dan decennialang wetenschappelijk onderzoek. Ook hier wordt weer een kwaadaardige drijvende kracht gesuggereerd, 'Big Pharma'
- de wat meer traditionele complot-theorieën: Bilderberggroep, 'new world order', chem trails, etc. In dit voorbeeld is de zogenaamde Main Stream Media de grootste schuldige: die negeren deze informatie en vertellen ons alleen wat we van de echte machthebbers mogen horen.
Nou is er natuurlijk niets mis met gezonde achterdocht tegen de heersende instituten: ook media, politici en wetenschappers hebben belangen, zoals iedereen. Maar het valt me op dat dit fenomeen de laatste jaren enorm toeneemt. In een artikel in NRC over de Franse crisis op 6 december las ik onder meer het volgende:
Of er naar (Macron) geluisterd wordt, is onzeker. Ook dit soort traditionele gesprekspartners hebben geen greep op de op sociale media ontstane protestbeweging. De eisen van de heterogene groep actievoerders gaan alle richtingen uit, maar bindend element is dat ze geen enkel vertrouwen meer hebben in instituties of de democratie als geheel. Dat is niet uniek Frans. Macron zelf vergeleek de onvrede vorige week met wat Britse kiezers met hun Brexit-stem wilden overbrengen: „De wereld die jullie willen, is niet meer de onze. We herkennen ons er niet meer in.”
Dat treft ook de pers. Terwijl mediahuizen met factchecks ijverig alle complottheorieën en nepnieuwsberichten doorprikken, blijven de wildste geruchten circuleren. Sociale media zijn voor velen de enige informatiebron. In discussiegroepen van gele hesjes is te lezen dat agenten in burger het geweld aanjagen, de grondwet buiten werking is gesteld of dat het ‘Marrakesh-pact’ over migratie „verkoop” van Frankrijk aan de VN behelst en dus fysiek voorkomen moet worden dat Macron naar Marokko gaat voor de ondertekening.
Vooral het feit dat sociale media voor velen de enige informatiebron lijkt te zijn baart me zorgen. De onjuistheid van bepaalde berichtgeving kan wel glashard aangetoond worden, maar dat heeft geen nut wanneer de mensen de factchecks niet vertrouwen of zelfs niet eens lezen .
Een 'guilty pleasure' van mij is om op Facebook regelmatig de reacties onder nieuwsberichten van AD of De Telegraaf te lezen over maatschappelijke onderwerpen. De onderbuik van Nederland zeg maar, je ziet daar berichten staan soms waar de honden geen brood van lusten. De laatste tijd lijken deze discussies steeds verder te polariseren. Je ziet mensen met nepprofielen of schimmige profielen vaak de meest extreme meningen uiten en opruiende teksten plaatsen, waardoor de meer gematigde mensen ook naar de (extremere) zijkanten worden gedreven.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat veel van dit soort profielen trolls zijn (al dan niet aangestuurd door andere mogendheden) om de discussie te polariseren. Een soort 'verdeel en heers' strategie. Zo levert de huidige situatie in Frankrijk, maar ook de Brexit-problematiek, behoorlijk wat economische schade en politieke onrust op.
Je ziet bovendien veel cognitieve dissonantie door de komst van het internet: wat voor mening je ook hebt, je vindt altijd wel een website of groepering die het met je eens is. Hierdoor ontstaan de zogenaamde filter bubbles: mensen krijgen in toenemende mate nieuws te zien wat in overeenstemming is met hun eigen gedachtegoed, of dit nu op waarheid is gebaseerd of niet. Berichten die conflicteren met hun eigen mening worden weggezet als nepnieuws, en mensen lijken 'gelijk hebben' belangrijker te vinden dan het achterhalen van de waarheid.
TLDR: mijn vermoeden is dat er al een tijdje een informatieoorlog tegen het westen wordt gevoerd, waarbij door middel van het ophitsen van discussies op social media bepaalde groepen tegen elkaar worden uitgespeeld, wat resulteert in onrust
Hoe kijken jullie hier tegenaan? Is dit allang bekend en is het één grote open deur? Maak ik me teveel zorgen en valt het allemaal wel mee? Is dit proces überhaupt nog wel omkeerbaar en zo ja, hoe?
Vooral in de aanloop naar en nasleep van de Amerikaanse presidentsverkiezingen was er regelmatig berichtgeving over Russische nepnieuwsfabrieken waarin honderden mensen tegelijkertijd via social media probeerden de publieke opinie in andere landen te beïnvloeden. Hier is een heel aardig artikel te vinden over dit fenomeen.
Ik vind dit een interessante ontwikkeling, maar ook een erg gevaarlijke. Het zal de meeste mensen niet ontgaan zijn dat de laatste jaren het vertrouwen in de (traditionele) media, de overheid en ook de wetenschap daalt. In sommige gevallen is daar een aanwijsbare oorzaak voor, maar het is ook voor een groot deel onderbuikgevoel. Een paar voorbeelden:
- de klimaatproblematiek: 'ontkenners' hiervan suggereren dat de wetenschappelijke onderzoeken niet kloppen en dat er vaak een politieke 'linkse' agenda achterzit
- de anti-vaccinatiebeweging: aan een doorgaans een obscuur artikel wordt meer waarde gehecht dan decennialang wetenschappelijk onderzoek. Ook hier wordt weer een kwaadaardige drijvende kracht gesuggereerd, 'Big Pharma'
- de wat meer traditionele complot-theorieën: Bilderberggroep, 'new world order', chem trails, etc. In dit voorbeeld is de zogenaamde Main Stream Media de grootste schuldige: die negeren deze informatie en vertellen ons alleen wat we van de echte machthebbers mogen horen.
Nou is er natuurlijk niets mis met gezonde achterdocht tegen de heersende instituten: ook media, politici en wetenschappers hebben belangen, zoals iedereen. Maar het valt me op dat dit fenomeen de laatste jaren enorm toeneemt. In een artikel in NRC over de Franse crisis op 6 december las ik onder meer het volgende:
Of er naar (Macron) geluisterd wordt, is onzeker. Ook dit soort traditionele gesprekspartners hebben geen greep op de op sociale media ontstane protestbeweging. De eisen van de heterogene groep actievoerders gaan alle richtingen uit, maar bindend element is dat ze geen enkel vertrouwen meer hebben in instituties of de democratie als geheel. Dat is niet uniek Frans. Macron zelf vergeleek de onvrede vorige week met wat Britse kiezers met hun Brexit-stem wilden overbrengen: „De wereld die jullie willen, is niet meer de onze. We herkennen ons er niet meer in.”
Dat treft ook de pers. Terwijl mediahuizen met factchecks ijverig alle complottheorieën en nepnieuwsberichten doorprikken, blijven de wildste geruchten circuleren. Sociale media zijn voor velen de enige informatiebron. In discussiegroepen van gele hesjes is te lezen dat agenten in burger het geweld aanjagen, de grondwet buiten werking is gesteld of dat het ‘Marrakesh-pact’ over migratie „verkoop” van Frankrijk aan de VN behelst en dus fysiek voorkomen moet worden dat Macron naar Marokko gaat voor de ondertekening.
Vooral het feit dat sociale media voor velen de enige informatiebron lijkt te zijn baart me zorgen. De onjuistheid van bepaalde berichtgeving kan wel glashard aangetoond worden, maar dat heeft geen nut wanneer de mensen de factchecks niet vertrouwen of zelfs niet eens lezen .
Een 'guilty pleasure' van mij is om op Facebook regelmatig de reacties onder nieuwsberichten van AD of De Telegraaf te lezen over maatschappelijke onderwerpen. De onderbuik van Nederland zeg maar, je ziet daar berichten staan soms waar de honden geen brood van lusten. De laatste tijd lijken deze discussies steeds verder te polariseren. Je ziet mensen met nepprofielen of schimmige profielen vaak de meest extreme meningen uiten en opruiende teksten plaatsen, waardoor de meer gematigde mensen ook naar de (extremere) zijkanten worden gedreven.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat veel van dit soort profielen trolls zijn (al dan niet aangestuurd door andere mogendheden) om de discussie te polariseren. Een soort 'verdeel en heers' strategie. Zo levert de huidige situatie in Frankrijk, maar ook de Brexit-problematiek, behoorlijk wat economische schade en politieke onrust op.
Je ziet bovendien veel cognitieve dissonantie door de komst van het internet: wat voor mening je ook hebt, je vindt altijd wel een website of groepering die het met je eens is. Hierdoor ontstaan de zogenaamde filter bubbles: mensen krijgen in toenemende mate nieuws te zien wat in overeenstemming is met hun eigen gedachtegoed, of dit nu op waarheid is gebaseerd of niet. Berichten die conflicteren met hun eigen mening worden weggezet als nepnieuws, en mensen lijken 'gelijk hebben' belangrijker te vinden dan het achterhalen van de waarheid.
TLDR: mijn vermoeden is dat er al een tijdje een informatieoorlog tegen het westen wordt gevoerd, waarbij door middel van het ophitsen van discussies op social media bepaalde groepen tegen elkaar worden uitgespeeld, wat resulteert in onrust
Hoe kijken jullie hier tegenaan? Is dit allang bekend en is het één grote open deur? Maak ik me teveel zorgen en valt het allemaal wel mee? Is dit proces überhaupt nog wel omkeerbaar en zo ja, hoe?
There's no such thing as a mistake, just happy accidents - Bob Ross
Relaxte muziek: altijd okee!
- Soulseek rulez -