Hoe om te gaan met autisme op de werkvloer?

[Ps3gamer91]

De titel zegt het al. Autisme en werk. Een van de twee heb ik, maar ik heb nog geen baan.

Ik weet al heel lang dat ik autisme heb. Gelukkig heb ik een milde vorm (Asperger, tegenwoordig ASS).
Ik hoop over anderhalf jaar afgestudeerd te zijn. Daarna moet ik natuurlijk een baan zoeken. Dat ik een milde vorm van autisme heb, wil niet zeggen dat ik het niet ervaar dat ik het heb. Sociale contacten maken/onderhouden vind ik vrij lastig. Ik ben bang dat dit mij gaat tegenwerken op mijn latere werk.

Mijn vraag aan mensen hier die autisme hebben of ervaring met autisme hebben: hoe ga je hiermee om op je werk. Heb je het tijdens je sollicitatie verteld? Heb je het überhaupt verteld? Hoe ga je om met mensen die slecht kunnen reageren op het feit dat je autisme hebt? De ervaring leert dat niet iedereen precies weet wat het is en ook niet weten hoe ze moeten reageren of zich moeten gedragen naar een autist toe.

Ik vind het vrij eng om het te vertellen op mijn latere werk. Wellicht dat er tips zijn hoe dit aan te pakken.

[Fable]

Als er aan de buitenkant weinig van te merken is lijkt het mij niet nodig om te vertellen dat je het hebt. Er zijn genoeg mensen zonder autisme die sociale contacten maken en onderhouden lastig vinden of gewoon graag alleen zijn.
Je moet voor je baan dan natuurlijk wel iets uitzoeken wat bij jou past en niet iets in de verkoop of zo gaan doen.

[vso]

Ps3gamer91 schreef op donderdag 22 november 2018 @ 11:51:
De titel zegt het al. Autisme en werk. Een van de twee heb ik, maar ik heb nog geen baan.

Ik weet al heel lang dat ik autisme heb. Gelukkig heb ik een milde vorm (Asperger, tegenwoordig ASS).
Ik hoop over anderhalf jaar afgestudeerd te zijn. Daarna moet ik natuurlijk een baan zoeken. Dat ik een milde vorm van autisme heb, wil niet zeggen dat ik het niet ervaar dat ik het heb. Sociale contacten maken/onderhouden vind ik vrij lastig. Ik ben bang dat dit mij gaat tegenwerken op mijn latere werk.

Mijn vraag aan mensen hier die autisme hebben of ervaring met autisme hebben: hoe ga je hiermee om op je werk. Heb je het tijdens je sollicitatie verteld? Heb je het überhaupt verteld? Hoe ga je om met mensen die slecht kunnen reageren op het feit dat je autisme hebt? De ervaring leert dat niet iedereen precies weet wat het is en ook niet weten hoe ze moeten reageren of zich moeten gedragen naar een autist toe.

Ik vind het vrij eng om het te vertellen op mijn latere werk. Wellicht dat er tips zijn hoe dit aan te pakken.

Ik heb een tijdje gewerkt bij een zorg instelling waarbij ze voor autisten ook stage verzorgde (ook binnen eigen ict) en in mijn eigen omgeving zijn er mensen met een vorm van.
Wat is mild ? slik je medicatie en zo ja hoeveel (niet beantwoorden retorische vraag) is niet relevant
99% van de mensen om je heen vinden het lastig sociale contacten te onderhouden.

Als je weet waarop je moet letten is zeker in in de IT veel autisme/ADHD aanwezig, of de personen het zelf weten dat is een ander verhaal. en afhankelijk wat ze doen binnen de ICT is dat redelijk geaccepteert.

Als je het van de andere kant bekijkt (werkgever), hij krijgt er geen extra centjes voor(overheids steun) dus heeft het nut niet direct. meld plicht in deze is een grijs gebied. Het is vergelijkbaar met je ge-aardheid (hetero/homo) hebben ze eigenlijk ook niks mee te maken. En je hoeft er ook niet mee te koop te lopen.

Ik zou me er niet te druk over maken, zie werk krijgen als een relatie krijgen. Sommige verslijten hele hoop partners en sommige hebben na paar keer al raak. soms duurt het lang soms duurt het heel kort. Maar dat defineert jou totaal niet. Wat jou defineert is hoe jij uiteindelijk binnen een groep werkt en dan accepteert men hoe jij bent met welk mankement je ook bezit. (en dan is het melden alleen een bevestiging)

[Xyphoid]

Wat Fable zegt.
Als niemand het merkt, dan hoef je het niet te vertellen. Vraag eventueel aan je familie en vrienden of het merkbaar is voor anderen.

Ik heb me nooit laten testen op autisme, maar ik hou niet van smalltalk met collega's of vreemden en sociale events hoeven van mij niet. Op het werk (ben software developer) heb ik alleen af en toe contact met klanten. Liever niet, maar daar doe je niks aan. Dus ik kan me voorstellen hoe het is voor iemand met autisme.

Ik weet niet wat voor opleiding je hebt gevolgd, maar probeer een baan te vinden waar je niet heel veel in teams hoeft te werken of met klanten in contact komt (is bijna niet te vermijden in software development. Heb het geprobeerd). En als je net klaar bent met je opleiding, is het niet zo vreemd om een aantal keer te switchen van baan, als het blijkt dat het toch niet is wat je zoekt. Zo kun je ook een beetje peilen wat werkgevers van jou vinden. En als het dan niet klikt met je werkgever, zou je voorzichtig kunnen aangeven dat je autisme hebt en of het misschien daaraan zou kunnen liggen.

[iCore]

Nouja als mensen zo reageren dan mag het wel weg hoor.

[Voor 105% gewijzigd door iCore op 22-11-2018 12:28]

[President]

Hetgeen waar ik tegenaan loop is dat collega's mij niet kunnen polsen. Ze snappen niet wanneer ik een grapje maak of serieus ben, wanneer ik echt of nep boos ben, etc. Ik ben erg vlak en meestal krijg ik na een aantal maanden wel te horen dat 'ze aan mij moesten wennen'

[Metaalhoofd]

Ik weet niet wat je studeert, maar ik denk dat in de IT genoeg mensen rondlopen met autistische trekjes.

In mijn leven ben ik verschillende mensen tegengekomen met Asperger en doorgaans kon ik er goed mee omgaan. De een was socialer dan de ander net zoals mensen zonder Asperger sociaal of teruggetrokken kunnen zijn.
Qua humor lagen we wat uit elkaar en wat als grap bedoeld was werd soms erg serieus op gereageerd, daarentegen vond ik hun grapjes weer flauw (of te herhalend).
Maar iedereen is weer anders en ik denk dat er snel dingen op een hoop worden gegooid als het op autisme aankomt, terwijl mensen met dezelfde 'classificatie' weer totaal ander karakter kunnen hebben.

[XiaomiGlobal]

Ik heb een jobcoach die mij daarbij ondersteund: zonder zou het al tijdens de sollicitatieprocedure fout gaan Maar met autisme op de werkvloer omgaan is best lastig, men houdt of geen rekening met je of juist teveel.

Het moet er een beetje tussenin zitten in de ideale situatie: helaas word ik nog weleens overvorderd en dan moet ik gewoon doorvragen, of aangeven dat ik het niet begrepen heb.

Hoe dan ook: als autist kom je een beroep te doen op je aanpassingsvermogen, want je collega's gaan zich echt niet naar jou aanpassen. Wellicht een beetje en waarschijnlijk is je werkdruk lager, maar ook enkel als de werkgever je naar vermogen betaald aka loondispensatie.

[vso]

iCore schreef op donderdag 22 november 2018 @ 12:16:

Hmm icore Als jij mijn collega zou zijn krijg je een uitbrander --> Mij interesseert je geaardheid of persoonlijke gezondheid geen moer .. doe dat lekker in de kroeg ofzo.
verwacht je speciale behandeling ofzo? en belangrijker .. wat moet ik met die informatie ??
(niet te hard opvatten aub .. maar zo vertaalde men dit in de zorg instelling.. en is een lang verhaal kort & plat geslagen)


Even toegelicht: collega's hebben niks aan die informatie en kunnen er ook niks mee. ik ga je niet ander behandelen .. hooguit anders tegen je aan kijken. dus dat zou in jou nadeel werken.
Ik heb je immers al geaccepteert dus lekker boeie hoe/en wat jij bent .. al doe je aan kick-dammen of modelbouw in je vrije-tijd. Zolang jij je werk met een smile doet en af en toe mee doet in het koffie halen voor het team ben je goeie collega.

[Voor 27% gewijzigd door Rukapul op 22-11-2018 21:32]

[ItMeAedri]

Mijn vriendin heeft asperger en er is prima mee te werken. Ik weet alleen niet of ze het had aangegeven bij haar sollicitatie. De directe collega's gaan het vanzelf wel merken, dat is zoals eerder gezegd even wennen. Zolang jij jezelf wat flexibel opstelt hoeft dat geen probleem te zijn.

Vooral belangrijk: laat weten als je dreigt te verzuipen in je werk. Mijn vriendin heeft hier soms moeite mee en geeft het niet heel duidelijk aan bij haar werkgever. Dat kan voor situaties zorgen, los van andere zaken die kunnen spelen.

[Voor 13% gewijzigd door ItMeAedri op 22-11-2018 12:35]

[Greencap]

vso schreef op donderdag 22 november 2018 @ 12:12:
[...]
Als je het van de andere kant bekijkt (werkgever), hij krijgt er geen extra centjes voor(overheids steun) dus heeft het nut niet direct.

Kan wel hoor. Mijn zwager heeft ook asperger en een indicatie (vanuit het UWV geloof ik), waardoor werkgevers subsidie o.i.d. kunnen krijgen om hem in dienst te nemen.

Bij mijn (buitenlandse) werkgever zijn ook veel mensen met autisme in dienst. Vooral op de ontwikkel en beheerafdeling. Vanuit mijn perspectief gezien vind ik het wel fijn om te weten wie wel/niet autisme heeft, omdat ik daar dan rekening mee kan houden in mijn communicatie en verwachtingspatroon richting hen.

Ik heb zelf inmiddels wat ervaring in omgang met autisten (zowel op werk als prive) en nog steeds snap ik hen vaak totaal niet en omgekeerd idem. Desondanks is het denk ik juist wel belangrijk dat je omgeving er van op de hoogte is, zodat ze toch zo goed mogelijk rekening met je kunnen houden. Het zal waarschijnlijk zelden "perfect" zijn, maar iets is beter dan niets.

[Afvalzak]

ItMeAedri schreef op donderdag 22 november 2018 @ 12:34:
[...]
Vooral belangrijk: laat weten als je dreigt te verzuipen in je werk. Mijn vriendin heeft hier soms moeite mee en geeft het niet heel duidelijk aan bij haar werkgever.

Maar dat staat ook los van het wel of niet hebben van autisme.
Verzuipen in het werk gebeurt ook mensen zonder autisme dagelijks dus dat lijkt me meer een algemene tip.

[Erazher]

Hoe is je huidige situatie op school?
Het is niet echt te vergelijken met werk, maar als je op school weinig problemen ervaart zal werk mogelijk ook wel mee vallen.

De variabelen zijn te groot, omdat het hangt af hoe je bent zelf als persoon en dan de mensen waarmee je werkt en in welk vak gebied dit is. Het komt neer op doen en leren ervan, ervaring krijgen hoe je omgaat met mensen wat je kan zeggen en hoe je moet gedragen.

Het is een simpel gezegd advies, maar het is moelijk te doen. Ik zelf ben ook niet van de sociale contacten naar mensen, maar als ze open naar mij komen ben ik ook open terug en vind ik het vele malen makkelijker gaan dan wanneer ik de eerste stap moet zetten.

Ik kan de zorgen begrijpen maar neem het niet te zwaar, niet iedereen mag elkaar en kan met elkaar omgaan. Dat is eenmaal de realiteit, dit is meer aanwezig op werk omdat je met die mensen samen moet werken ondanks dat er geen connectie tussen ieder is. Op sociaal leven ga natuurlijk makkelijker om met mensen die hetzelfde zijn als jezelf kwa gedachten/hobbies enzovoort.

[ItMeAedri]

Afvalzak schreef op donderdag 22 november 2018 @ 12:35:
[...]

Maar dat staat ook los van het wel of niet hebben van autisme.
Verzuipen in het werk gebeurt ook mensen zonder autisme dagelijks dus dat lijkt me meer een algemene tip.

Dat gaat soms gepaard met leuke uitbarstingen Ik heb deze in milde vorm meegemaakt, maar ze kunnen vrij hevig zijn.

[vso]

XiaomiGlobal schreef op donderdag 22 november 2018 @ 12:25:
Ik heb een jobcoach die mij daarbij ondersteund: zonder zou het al tijdens de sollicitatieprocedure fout gaan Maar met autisme op de werkvloer omgaan is best lastig, men houdt of geen rekening met je of juist teveel.

Het moet er een beetje tussenin zitten in de ideale situatie: helaas word ik nog weleens overvorderd en dan moet ik gewoon doorvragen, of aangeven dat ik het niet begrepen heb.

Hoe dan ook: als autist kom je een beroep te doen op je aanpassingsvermogen, want je collega's gaan zich echt niet naar jou aanpassen. Wellicht een beetje en waarschijnlijk is je werkdruk lager, maar ook enkel als de werkgever je naar vermogen betaald aka loondispensatie.

Een jobcoach is een middel dat geweldig is voor jou .. alleen
loondispensatie ?, hmm kan werken in sommige gevallen

wat doet de jobcoach voor jou behalve je handje vast houden tijdens een sollicitatie?
ik bedoel op de werkvloer ?

Greencap schreef op donderdag 22 november 2018 @ 12:35:
Kan wel hoor. Mijn zwager heeft ook asperger en een indicatie (vanuit het UWV geloof ik), waardoor werkgevers subsidie o.i.d. kunnen krijgen om hem in dienst te nemen.

indicatie kan uwv niet doen, dat doet een zorg instelling. maar dat maakt subsidie wellicht wel mogelijk. (dus wel fijn voor werkgever(s))

[SmurfLink]

Ik heb het niet verteld bij de sollicitatie. Dat was nergens voor nodig en het risico dat mensen het niet begrijpen en zich er door laten afschrikken is zeker aanwezig. Aangenomen, leuke job. Inmiddels weten de meeste van mijn collega's het, inclusief mijn baas. Sommigen zijn zeer geïnteresseerd, eentje heeft een zoontje waarbij ze vermoedens hebben dus die is er geïnteresseerd hoe ik dingen zie en geeft me af en toe situaties om te vragen hoe dat voor mij zou zijn. Maar over het algemeen heeft niemand er moeite mee. Ja ik kan heel koppig zijn, en als ik klaar ben ben ik klaar, maar verder vindt niemand het een probleem. Ze vinden het juist fijn dat ik zo extreem gestructureerd ben en een goede invloed ben op de rest wat dat betreft. Lunchtijd is hier strak elke dag op hetzelfde tijdstip, dat was al zo voor ik hier kwam, inmiddels reageert iedereen pas als ik ze mee vraag omdat ze de tijd niet meer bij hoeven te houden 'want ik doe dat toch wel'.

Focus niet op wat je niet kan, maar hou er wel rekening mee. Focus vooral op wat je wel kunt, wat je toegevoegde waarde kan zijn in het bedrijf waar je solliciteert. Benoem die sterke punten, en als zwakke punten probeer ze constructief te maken, dat je nog jong en lerende bent en op sociaal vlak nog zeker stappen kan maken.

[raze88]

Ik vertel het eigenlijk nooit tenzij er ervaring en bekendheid mee is binnen dat bedrijf. Er zijn bedrijven die de voorkeur geven aan mensen met ASS om hun sterke kanten. Ik heb een hele lichte vorm van ASS heb en geleerd waar ik scherp op moet zijn en hoe ik ermee moet omgaan. Dit leren omgaan is iets wat je iedere dag beter leert. Pas op het moment dat je er problemen mee krijgt, zou je het aan je baas of leidinggevende aan kunnen geven. Als je geluk hebt staan ze er open voor en verdiepen ze zich erin zodat ze er rekening mee kunnen houden. Andere interesserd het weinig heb ik mogen ondervinden. Wat het aller belangrijkste is, is dat jij je er goed bij voelt. In de ICT kom autisme erg veel voor, al weten veel mensen het van zichzelf niet omdat ze geen officiele diagnose hebben. Hoe groot is dan het probleem dat jij op een zelfde manier functioneerd en het niet verteld hebt? In de meeste gevallen gaan mensen toch anders naar je kijken in negatieve zin en schiet je er weinig mee op in mijn ervaring.

[Voor 24% gewijzigd door raze88 op 22-11-2018 13:21]

[eric.1]

Niet vervelend bedoeld; stel je vertelt hiet niet - dan is het maar de vraag of ze er niet heel snel doorheen prikken en toch iets merken.

Maar, vergeet niet, zelfs indien iemand geen label heeft gekregen (ala add, adhd, ass, ...) heeft 10/10 (iig van mijn collegas) wel een vorm van een gebruiksaanwijzing - sommigen een wat uitgebreidere dan anderen en dat is allemaal prima - zolang je het maar weet. En dat weet een goede werkgever even goed.

Maar goed, of dit iets is voor je sollicitatiegesprek? In ieder geval niet de eerste. Verder zal je het aan moeten voelen hoe zij erin staan denk ik.

[Voor 14% gewijzigd door eric.1 op 22-11-2018 13:26]

[bszz]

vso schreef op donderdag 22 november 2018 @ 12:27:
[...]

Hmm icore Als jij mijn collega zou zijn krijg je een uitbrander --> Mij interesseert je geaardheid of persoonlijke gezondheid geen moer .. doe dat lekker in de kroeg ofzo.
verwacht je speciale behandeling ofzo? en belangrijker .. wat moet ik met die informatie ??
(niet te hard opvatten aub .. maar zo vertaalde men dit in de zorg instelling.. en is een lang verhaal kort & plat geslagen)


Even toegelicht: collega's hebben niks aan die informatie en kunnen er ook niks mee. ik ga je niet ander behandelen .. hooguit anders tegen je aan kijken. dus dat zou in jou nadeel werken.
Ik heb je immers al geaccepteert dus lekker boeie hoe/en wat jij bent .. al doe je aan kick-dammen of modelbouw in je vrije-tijd. Zolang jij je werk met een smile doet en af en toe mee doet in het koffie halen voor het team ben je goeie collega.

vso schreef op donderdag 22 november 2018 @ 12:27:
[...]


Een jobcoach is een middel dat geweldig is voor jou .. alleen
loondispensatie ?, hmm kan werken in sommige gevallen

wat doet de jobcoach voor jou behalve je handje vast houden tijdens een sollicitatie?
ik bedoel op de werkvloer ?


[...]
indicatie kan uwv niet doen, dat doet een zorg instelling. maar dat maakt subsidie wellicht wel mogelijk. (dus wel fijn voor werkgever(s))

Beetje respectvoller en minder denigrerend mag ook wel @vso

[Voor 3% gewijzigd door bszz op 22-11-2018 13:31]

[bernard038]

Beste @Ps3gamer91 ,

Als eerste, goed dat je hier al over nadenkt en bespreekt! Bespreek het niet alleen hier, maar ook met mensen die dichtbij je staan (ouders, vrienden, docenten en eventueel stagebegeleiders?), zij kunnen misschien ook inschatten in hoeverre de Asperger je 'in de weg zal zitten' bij je banenjacht. Als 'je, samen met hen, tot de conclusie komt dat dit zo kan zijn, zoek dan ondersteuning hierin. Mocht je binnen de ICT aan de slag willen, zijn daar zelfs een aantal gespecialiseerde clubjes voor.

eric.1 schreef op donderdag 22 november 2018 @ 13:24:
<<knipperdeknip>>

Maar, vergeet niet, zelfs indien iemand geen label heeft gekregen (ala add, adhd, ass, ...) heeft 10/10 (iig van mijn collegas) wel een vorm van een gebruiksaanwijzing - sommigen een wat uitgebreidere dan anderen en dat is allemaal prima - zolang je het maar weet. En dat weet een goede werkgever even goed.

<<knipperdeknip>

Ik weet dat je het écht niet rot bedoelt (en dat meen ik!), maar ASS of ADHD of wat dies meer zij een 'label' noemen, vind ik (en volgens mij vele anderen) niet zo prettig, zeker gezien de lijdensdruk die door veel mensen met ASS, ADHD etc.. wordt ervaren. Gebruik liever het woord 'diagnose'.

[Erazher]

bszz schreef op donderdag 22 november 2018 @ 13:31:
[...]


[...]


Beetje respectvoller en minder denigrerend mag ook wel @vso

Past mooi bij topic, omgaan met lastige mensen/autisten
Hij is gewoon zeer direct en plat, moet je omheen leren lezen.
Tekst is daar in al best beperkt om aan te voelen hoe iets bedoelt wordt.

[bszz]

Erazher schreef op donderdag 22 november 2018 @ 13:44:
[...]


Past mooi bij topic, omgaan met lastige mensen/autisten
Hij is gewoon zeer direct en plat, moet je omheen leren lezen.
Tekst is daar in al best beperkt om aan te voelen hoe iets bedoelt wordt.

Nou, suggereren dat een werkcoach er alleen maar is om je handje vast te houden vind ik nogal neerbuigend. Daar kan en wil ik moeilijk omheen lezen.

[KaasDoosNL]

Erazher schreef op donderdag 22 november 2018 @ 13:44:
[...]


Past mooi bij topic, omgaan met lastige mensen/autisten
Hij is gewoon zeer direct en plat, moet je omheen leren lezen.
Tekst is daar in al best beperkt om aan te voelen hoe iets bedoelt wordt.

Ik ben het volledig met vso eens.
En waarom zou dit niet direct en plat kunnen?
Moet er dan tegenwoordig overal een politiek-correcte, lief roze woord voor gebruikt worden?

Zelf heb ik tijdens mijn schoolperiode een collega meegemaakt die een zware vorm van asperge had. Dit was ook duidelijk te merken in de omgang. Uiteindelijk is deze persoon uit de groep gezet omdat er helaas geen mogelijkheden waren om fatsoenlijk samen te werken. Als dit de groep/project belemmert is het heel snel klaar.

Terugkomend op de uitspraak van vso.
Minder leuk dat je het labeltje of diagnose asperge hebt, maar daar kun je niet in grote lijnen volledige rekening mee houden. In mijn geval heeft dit bijna een gefaald project opgeleverd.

[Voor 0% gewijzigd door KaasDoosNL op 22-11-2018 13:53. Reden: Typ]

[mvh]

Ik ben een paar jaar geleden ook gediagnosticeerd met ASS, en werk nu in de IT. Bij het aangaan van mijn IT-traineeship heb ik dit aangegeven, en als gevolg daarvan kreeg ik tijdelijk twee mentoren toegewezen, een technische en daarnaast nog een om een oogje in het zeil te houden op het personele vlak. Die tweede gaf na een paar maanden aan dat hij eigenlijk niets hoefde te doen omdat het prima liep.

Hoewel ik een aantal keer, in verschillende functies (nu en in het verdere verleden), gehoord heb dat collega's soms aan mij moeten wennen, en dat ik soms moet nadenken over de manier waarop ik dingen verwoord, word ik over het algemeen goed geaccepteerd en volgens mij functioneer ik ook prima.

ASS in de IT, tenzij je compleet contactgestoord bent, is dus geen enkel probleem. En als je potentiële werkgever dat wel vindt, dan zijn er voor hem 10 andere werkgevers die dat niet vinden.

[Voor 5% gewijzigd door mvh op 22-11-2018 13:54]

[StarZ]

vso schreef op donderdag 22 november 2018 @ 12:27:
[...]

Hmm icore Als jij mijn collega zou zijn krijg je een uitbrander --> Mij interesseert je geaardheid of persoonlijke gezondheid geen moer .. doe dat lekker in de kroeg ofzo.
verwacht je speciale behandeling ofzo? en belangrijker .. wat moet ik met die informatie ??
(niet te hard opvatten aub .. maar zo vertaalde men dit in de zorg instelling.. en is een lang verhaal kort & plat geslagen)


Even toegelicht: collega's hebben niks aan die informatie en kunnen er ook niks mee. ik ga je niet ander behandelen .. hooguit anders tegen je aan kijken. dus dat zou in jou nadeel werken.
Ik heb je immers al geaccepteert dus lekker boeie hoe/en wat jij bent .. al doe je aan kick-dammen of modelbouw in je vrije-tijd. Zolang jij je werk met een smile doet en af en toe mee doet in het koffie halen voor het team ben je goeie collega.

Wat een kortzichtige reactie. Soms is het wel wenselijk om te weten wat er in iemands leven speelt. Als er iets in de familie speelt kan het soms zijn dat je er niet helemaal bij bent met je hoofd, daar kun je dan rekening mee houden. Je werkt allemaal bij hetzelfde bedrijf en samen in een team probeer je de beste beslissingen te maken, nietwaar?

Zo werkt dat met autisme denk ik ook. Als je soms merkt dat je er last van hebt en er dan in iemand anders zijn ogen raar op kunt reageeren kun je best laten weten aan je collega's dat dat komt omdat je een milde vorm van autisme hebt. Je vraagt niet om een andere behandeling maar om wat begrip.

[dukejan]

Ik heb recentelijk ook de label "autisme" gekregen. Ik ben inmiddels al 29 en weet het nu ongeveer een 4 maanden. De label heeft mij vooral geholpen bij het begrijpen van mezelf en het weten waar ik rustpunten in kan vinden.

Zo heb ik veel frustratie op mijn werk gehad. Veel chaos en snelle wijzigingen kon ik slecht verwerken. Daar heb ik nu handvatten aan kunnen geven. Mijn manager weet dat ik autisme heb, en ik heb hem ook kunnen mededelen hoe ik met zaken om wil gaan. Gestructureerd, zoveel mogelijk van te voren, en bij plotselinge wijzigingen kan het zijn dat ik een 5-10 minuten afstand moet nemen om weer verder te werken.

Ik heb het verder nog niemand medegedeeld. Het is geen geheim, maar zoals je aankaart kan het zijn dat de organisatie je anders gaat behandelen. Dat wil ik niet. Wel heb ik mijn regels aangegeven bij de collega's waar ik veel mee werk. Geef mij rust, van te voren aangeven wat we gaan doen en bij wijzigingen kan het zijn dat ik even moet relativeren. Dat werkt super!

Overigens wordt mijn autisme door het management juist op prijs gesteld. Gestructureerd, iedereen forceren projectmatig en procedureel te werken, integer enzo enzo.

Ik denk dat dus als je een milde vorm heb, je je geen zorgen hoeft te maken. Ga met beide benen de wereld betreden en probeer de zaken waar je tegenaan loopt vorm te geven. Als je goed om je heen kijkt, heeft iedereen zo zijn eigenaardigheden.

[Tehh]

Ik heb zelf ook de stempel Asperger gekregen vroeger. Boeiend. Je wordt er niet anders van als je zo'n stempel hebt, jij bent jij en ik ben ik.
Daarmee ben ik het ook wel met @vso eens, ook al komt zijn reactie misschien wat bot over.
Op mijn afdeling zit iemand die:
- de ganse dag loopt te bellen met zijn vrouw
- veel over crypto's loopt te praten
- alleen maar in halve zinnen lijkt te praten of de tweede helft van een zin onverstaanbaar mompelt
- om de haverklap loopt te fluiten
- de nederlandse taal niet goed beheerst
- het alleen maar over kiki bertens kan hebben
- bij alles wat je tegen hem zegt gaat lachen en dan maar "ja" zegt.
- nooit iets zegt
En dan heb ik nog maar de helft van de afdeling gehad.
@StarZ ik ben het er mee eens dat het wenselijk kan zijn om te weten wat er speelt in iemands leven, maar autisme 'speelt' niet in iemands leven. Dat is gewoon hoe je bent. En als jij door autisme je baan niet goed kan uitoefenen moet je ander werk zoeken.
Ik ben af en toe misschien wat 'te' zakelijk, zwart/wit. Lekker boeiend, ik ben goed in mijn werk en dat ziet (bijna) iedereen. Er is nog nooit iemand geweest die moeite met mijn karakter heeft.

Overigens heb ik bij mijn eerste werkgever wel eens verteld, toen had ik er al jaren gewerkt en ik kreeg elke keer tijdens het functioneringsgesprek te horen dat ik wel eens wat minder zakelijk mocht zijn. Ook kon ik fel uit de hoek komen. Omdat ik met mijn leidinggevende alles kon bespreken heb ik het toen ook wel eens verteld, zijn feedback is er niet anders van geworden.

[Erazher]

bszz schreef op donderdag 22 november 2018 @ 13:51:
[...]

Nou, suggereren dat een werkcoach er alleen maar is om je handje vast te houden vind ik nogal neerbuigend. Daar kan en wil ik moeilijk omheen lezen.

Daarom vind ik het wel mooi bij het topic passen, omdat je mensen zoals VSO eenmaal tegen komt op de werkvloer en hoe ga je daar mee om? is dat de moeite waard om in discussie mee te gaan?

De tekst die hij neer zet is zeer plat en komt op bot neer, misschien bedoelt hij dat niet zo of wel, moeilijk te zeggen zonder de persoon echt te kennen, Misschien heeft hij autisme of het is een klootzak die dingen negatief ziet en er tegen aan schopt.

Als hij de tekst anders geformuleerd heeft dat het wat politiek correcter is, kan het ook neerbuigend zijn. Maar dat gevoel krijg je minder snel omdat er andere formuliering wordt gebruikt. Maar zonder de persoon te zien hoe hij praat en zich fysiek uit, kan je moeilijk eruit halen wat hij er echt mee bedoelt.

Daarom is tekst lezen zo moelijk, wat bedoelt de persoon er in werkelijkheid nou echt mee.
Ik trek me er weinig van aan en lees er maar gewoon omheen.

[Zeror]

* Zeror steekt hand op! Heb ook autisme

Ik denk het dat altijd goed is om te vertellen dat je autisme hebt. Je kunt daardoor op allerlei vlakken hulp krijgen als je dit nodig hebt. Zeker aan je werkgever zou ik het vertellen. Dat je het niet aan je collega's wilt vertellen kan ik best begrijpen, want het is best iets persoonlijks. Echter kunnen een hoop problemen te relativeren zijn aan het autisme. Daarom is het handig als je werkgever er wel weet van heeft. Sterker nog, mocht je begeleiding hebben voor in de thuissituatie is het goed dat jouw werkgever ook de contactgegevens heeft van je begeleiding.
Als je een (toekomstige) werkgever treft die niets van het autisme wilt weten, heb je veelal te maken met een werkgever die onvoldoende is geïnformeerd van de voordelen van iemand met autisme. Ook dan is het goed, eventueel met hulp van begeleiding, de werkgever in te lichten wat deze voordelen zijn. Wellicht gaat er een wereld voor hem (en voor jou) open.
Wat let je om het niet te vertellen? Wat heb je te verliezen? Ik denk dat je alleen maar iets kunt winnen door het te vertellen.

[Voor 6% gewijzigd door Zeror op 25-10-2019 09:33]

[Xyphoid]

Tehh schreef op donderdag 22 november 2018 @ 15:08:
Ik heb zelf ook de stempel Asperger gekregen vroeger. Boeiend. Je wordt er niet anders van als je zo'n stempel hebt, jij bent jij en ik ben ik.
Daarmee ben ik het ook wel met @vso eens, ook al komt zijn reactie misschien wat bot over.
Op mijn afdeling zit iemand die:
- de ganse dag loopt te bellen met zijn vrouw
- veel over crypto's loopt te praten
- alleen maar in halve zinnen lijkt te praten of de tweede helft van een zin onverstaanbaar mompelt
- om de haverklap loopt te fluiten
- de nederlandse taal niet goed beheerst
- het alleen maar over kiki bertens kan hebben
- bij alles wat je tegen hem zegt gaat lachen en dan maar "ja" zegt.
- nooit iets zegt

En dan heb ik nog maar de helft van de afdeling gehad.

Tot hier dacht ik dat het maar om 1 persoon ging. Of is het een afdeling van 2 personen?

[vso]

bszz schreef op donderdag 22 november 2018 @ 13:51:
Nou, suggereren dat een werkcoach er alleen maar is om je handje vast te houden vind ik nogal neerbuigend. Daar kan en wil ik moeilijk omheen lezen.

Hoe wil je het anders zien ? het is een serieuze vraag wat dergelijk persoon een toegevoegde waarde heeft.


Dat jij het problematisch, neerbuigend oftewel negatief ervaart dat is jou probleem, Ik probeer het positief te bekijken en ik vind ook dat we beter die positiviteit erin kunnen houden.

Erazher schreef op donderdag 22 november 2018 @ 13:44:
Past mooi bij topic, omgaan met lastige mensen/autisten
Hij is gewoon zeer direct en plat, moet je omheen leren lezen.
Tekst is daar in al best beperkt om aan te voelen hoe iets bedoelt wordt.

+1 je hebt hem door..

Autisten zijn niet politiek correct, wanneer ze wat willen zeggen doen ze dat zonder enige empathie voor de overkant. Dit maakt het voor de werkvloer soms enorm lastig.
(wil niet zeggen dat ze geen empathie bezitten .. ze ervaren het anders)

[Voor 3% gewijzigd door vso op 22-11-2018 15:39]

[Sissors]

vso schreef op donderdag 22 november 2018 @ 12:27:
[...]

Hmm icore Als jij mijn collega zou zijn krijg je een uitbrander --> Mij interesseert je geaardheid of persoonlijke gezondheid geen moer .. doe dat lekker in de kroeg ofzo.
verwacht je speciale behandeling ofzo? en belangrijker .. wat moet ik met die informatie ??
(niet te hard opvatten aub .. maar zo vertaalde men dit in de zorg instelling.. en is een lang verhaal kort & plat geslagen)


Even toegelicht: collega's hebben niks aan die informatie en kunnen er ook niks mee. ik ga je niet ander behandelen .. hooguit anders tegen je aan kijken. dus dat zou in jou nadeel werken.
Ik heb je immers al geaccepteert dus lekker boeie hoe/en wat jij bent .. al doe je aan kick-dammen of modelbouw in je vrije-tijd. Zolang jij je werk met een smile doet en af en toe mee doet in het koffie halen voor het team ben je goeie collega.

En als jij mijn collega zou zijn, zou ik dan betwijfelen of je de proefperiode haalt als je je zo gedraagt. De vergelijking met geaardheid is compleet idioot uiteraard. Dat heeft geen enkele invloed op hoe het op je werk gaat. Autisme kan dat zeer zeker wel hebben. En wat moeten je collega's met die informatie? Nou dan weten ze dat ze er rekening mee kunnen houden. Dan begrijpen ze de oorzaak als je vanuit hun oogpunt heel vreemd reageert ergens op.

Er is ook een verschil tussen direct zijn, en gewoon nodeloos kwetsend zijn.

[copywizard]

weet niet precies in welke richting je werk zoekt ?

maar het bedrijf waarvoor ik werk steunt een project van ITvitae

dit bedrijf specialiseert zich in het opleiden en begeleiden van mensen met autisme in het vinden en houden van en baan.

mijn werkgever (Northwave) en ITvitae zijn het project The Monastery begonnen waar mensen met autisme en andere stoornissen worden opgeleid tot volleerde ethical hackers en pen testers en worden via die weg ook aan een werkgever gekoppeld met begeleiding.

p.s. ik ben geen recruiter maar ben zelf erg blij met mijn werkgever en hoe deze omgaat met dit soort sociale vraagstukken. en hoop dat dit jou eventueel op weg kan helpen?

[TutanRamon]

vso schreef op donderdag 22 november 2018 @ 12:27:
[...]

Hmm icore Als jij mijn collega zou zijn krijg je een uitbrander --> Mij interesseert je geaardheid of persoonlijke gezondheid geen moer .. doe dat lekker in de kroeg ofzo.
verwacht je speciale behandeling ofzo? en belangrijker .. wat moet ik met die informatie ??
(niet te hard opvatten aub .. maar zo vertaalde men dit in de zorg instelling.. en is een lang verhaal kort & plat geslagen)


Even toegelicht: collega's hebben niks aan die informatie en kunnen er ook niks mee. ik ga je niet ander behandelen .. hooguit anders tegen je aan kijken. dus dat zou in jou nadeel werken.
Ik heb je immers al geaccepteert dus lekker boeie hoe/en wat jij bent .. al doe je aan kick-dammen of modelbouw in je vrije-tijd. Zolang jij je werk met een smile doet en af en toe mee doet in het koffie halen voor het team ben je goeie collega.

En dit is de reden waarom onze maatschappij zo aan het veranderen is. Hoezo interessant iemands persoonlijke gezondheid je niet? Dit gaat over mensen waar je een groot deel van de dag mee samenwerkt. Die toelichting had je overigens beter kunnen weglaten. Het maak je relaas er niet beter op.

[vso]

Bij mensen met autisme werkt de informatieverwerking in de hersenen op een andere manier. Met autisme word je geboren, en blijft gedurende je hele leven een rol spelen. Het wordt niet veroorzaakt door de opvoeding.

Alles wat mensen met autisme zien, horen, ruiken etc. wordt op een andere manier verwerkt. En dat brengt een andere mix van sterke en zwakke kanten met zich mee. Zo hebben mensen met autisme vaak een goed oog voor detail, zijn ze eerlijk, recht door zee, analytisch en hardwerkend, maar hebben ze moeite met overzicht houden en sociale contacten en hebben ze een opvallend beperkt aantal interesses of activiteiten.

Autisme zie je niet aan de buitenkant, maar het heeft grote invloed op iemands leven. Hoe groot en op welke manier precies verschilt per persoon, en ook per levensfase.
Bron

Sissors schreef op donderdag 22 november 2018 @ 15:45:
[...]
En als jij mijn collega zou zijn, zou ik dan betwijfelen of je de proefperiode haalt als je je zo gedraagt. De vergelijking met geaardheid is compleet idioot uiteraard. Dat heeft geen enkele invloed op hoe het op je werk gaat. Autisme kan dat zeer zeker wel hebben. En wat moeten je collega's met die informatie? Nou dan weten ze dat ze er rekening mee kunnen houden. Dan begrijpen ze de oorzaak als je vanuit hun oogpunt heel vreemd reageert ergens op.

Er is ook een verschil tussen direct zijn, en gewoon nodeloos kwetsend zijn.

en

TutanRamon schreef op donderdag 22 november 2018 @ 15:50:
[...]


En dit is de reden waarom onze maatschappij zo aan het veranderen is. Hoezo interessant iemands persoonlijke gezondheid je niet? Dit gaat over mensen waar je een groot deel van de dag mee samenwerkt. Die toelichting had je overigens beter kunnen weglaten. Het maak je relaas er niet beter op.

Jullie zijn exact het (school)voorbeeld waarmee een autist te maken krijgt het onbegrip, je valt over puntjes komma,s en of hij/zij wel over "voetbal" kan meepraten.. Gezondheid is niet relevant .. Autisme is immers niet een "ziekte" of zou je "blind" ook als "gezondheids issue zien?

Geaardheid is relevanter omdat je bent wie je bent, maar moet je dat openlijk met neonletters boven je hoofd ten toon stellen (lees overduidelijk op de werkvloer?) of maak je jezelf sterker erdoor ?
Blind, rolstoel zijn overduidelijke "handicap's" maar een dergelijke "etiket" is lastiger ..
Psychologie is immers een vak apart, iets waar de mensheid nog maar een fractie van weet. En elke medicus kan je vertellen dat elk mens anders is en anders reageert.

De customer in dit geval is de normale mens ..
project leader = collega/teamleider.
En de autist is de progameur & analist..

[Joshua]

Als je goede kennis hebt over je eigen autisme dan zou je dit gerust kunnen benoemen tijdens gesprekken met een potentieel werkgever en collega’s. Leg ze bijv. uit wat jou autisme inhoudt en wat jou sterke/knelpunten zijn.

Mensen begrijpen vaak niet wat autisme is en dat het voor iedereen anders is.

[XiaomiGlobal]

vso schreef op donderdag 22 november 2018 @ 12:42:
[...]

Een jobcoach is een middel dat geweldig is voor jou .. alleen
loondispensatie ?, hmm kan werken in sommige gevallen

wat doet de jobcoach voor jou behalve je handje vast houden tijdens een sollicitatie?
ik bedoel op de werkvloer ?

Het woord zegt het al: coachen op de werkvloer. Dat begint dus al bij het vinden van een baan, dat noemen ze dan bij het UWV werkfit. Ik heb beide trajecten al doorlopen.

Uiteindelijk heeft het traject op weg naar werk, of hoe het ook heet mij een jaarcontract opgeleverd bij een grote supermarkt keten. De rol van de jobcoach is dan vervolgens coachen op de werkvloer, dus ze komt ook kijken hoe het gaat.

En ondersteund ook in gesprekken met bijvoorbeeld de leidinggevende: vooral in begin was dit heel fijn, want het is toch juist de communicatie waar je als autist wel wat hulp bij kunt gebruiken.

Zonder jobcoach had ik bijvoorbeeld de twee maanden proef lopen, allang geweigerd. Waarschijnlijk zou ik dat ook enigszins vijandig gedaan hebben en dus ook de loondispensatie geweigerd hebben.

Echter het feit is dat ik er uiteindelijk toch op vooruit ben gegaan: ik werk 15 uur per week, waarbij ik mijn volledige Wajong uitkering mag behouden en daarboven op krijg ik dan het salaris van mijn werkgever. Je moet natuurlijk wel van aanpakken weten en niet denken: oh ik moet direct € 5000 salaris krijgen omdat andere dat op Tweakers ook krijgen in het salaris topic

[Sissors]

vso schreef op donderdag 22 november 2018 @ 16:46:


[...]


en


[...]


Jullie zijn exact het (school)voorbeeld waarmee een autist te maken krijgt het onbegrip, je valt over puntjes komma,s en of hij/zij wel over "voetbal" kan meepraten.. Gezondheid is niet relevant .. Autisme is immers niet een "ziekte" of zou je "blind" ook als "gezondheids issue zien?

Geaardheid is relevanter omdat je bent wie je bent, maar moet je dat openlijk met neonletters boven je hoofd ten toon stellen (lees overduidelijk op de werkvloer?) of maak je jezelf sterker erdoor ?

Je maakt je er niet sterker door, want geaardheid heeft geen enkele invloed op je werkt. Autisme wel.

Ook wel heel creatief: Gaan klagen over onbegrip over autisme nadat je weigert je collega's te vertellen dat je autisme hebt. Dat is juist het hele punt: Als je dat deelt kunnen je collega's er rekening mee houden. Doe je dat niet dan zullen ze vanwege je gedrag je mogelijk gewoon als een eikel zien.

[Voor 30% gewijzigd door Sissors op 22-11-2018 17:09]

[Marzman]

Ik ken mensen met autisme die werken op een klantendienst. Het lijkt mij niet ideaal, maar eigenlijk scoren zij hoger op tevredenheid dan mensen zonder autisme. Alleen zijn er wel veel regels nodig omdat onderlinge afspraken niet werken of verkeerd geïnterpreteerd worden.

[True]

Heel kort door de bocht vind ik het labeltje autist net zoals als dyslectisch. Vervelend voor je, maar na je school en studieperiode zul je gewoon moeten werken zoals anderen dat ook moeten. Ben het eens met @vso en @KaasDoosNL, als collega's werk je samen aan een bepaald doel, als je niet samen kunt werken ben je ook geen collega, het houdt dan snel op. Je zult je moeten aanpassen, meer je best moeten doen of draagvlak creëren. En met dat laatste is het maar de vraag of dat lukt en kan, je kunt niet verwachten dat men zich aanpast simpelweg omdat jij anders bent.

[The Chosen One]

Met veel dingen ligt het eraan hoe erg het is en hoe het je werk beinvloed/kan beinvloeden.
Liegen in de meeste gevallen is nooit slim, maar 100% alles op tafel leggen hoeft ook niet.

[vso]

XiaomiGlobal schreef op donderdag 22 november 2018 @ 17:08:
[...]

Het woord zegt het al: coachen op de werkvloer. Dat begint dus al bij het vinden van een baan, dat noemen ze dan bij het UWV werkfit. Ik heb beide trajecten al doorlopen.

Uiteindelijk heeft het traject op weg naar werk, of hoe het ook heet mij een jaarcontract opgeleverd bij een grote supermarkt keten. De rol van de jobcoach is dan vervolgens coachen op de werkvloer, dus ze komt ook kijken hoe het gaat.

En ondersteund ook in gesprekken met bijvoorbeeld de leidinggevende: vooral in begin was dit heel fijn, want het is toch juist de communicatie waar je als autist wel wat hulp bij kunt gebruiken.

Zonder jobcoach had ik bijvoorbeeld de twee maanden proef lopen, allang geweigerd. Waarschijnlijk zou ik dat ook enigszins vijandig gedaan hebben en dus ook de loondispensatie geweigerd hebben.

Echter het feit is dat ik er uiteindelijk toch op vooruit ben gegaan: ik werk 15 uur per week, waarbij ik mijn volledige Wajong uitkering mag behouden en daarboven op krijg ik dan het salaris van mijn werkgever. Je moet natuurlijk wel van aanpakken weten en niet denken: oh ik moet direct € 5000 salaris krijgen omdat andere dat op Tweakers ook krijgen in het salaris topic

+10 voor mij voor het vertellen van je ervaring /mening thx voor het delen.

True schreef op donderdag 22 november 2018 @ 17:13:
Heel kort door de bocht vind ik het labeltje autist net zoals als dyslectisch. Vervelend voor je, maar na je school en studieperiode zul je gewoon moeten werken zoals anderen dat ook moeten. Ben het eens met @vso en @KaasDoosNL, als collega's werk je samen aan een bepaald doel, als je niet samen kunt werken ben je ook geen collega, het houdt dan snel op. Je zult je moeten aanpassen, meer je best moeten doen of draagvlak creëren. En met dat laatste is het maar de vraag of dat lukt en kan, je kunt niet verwachten dat men zich aanpast simpelweg omdat jij anders bent.

Beide zijn met oefening en aanwijzingen voor zeker veel gevallen best overleefbaar, maar je moet niet opgeven ..

Helaas geld dat ook weer niet voor elk geval het is niet zomaar een label, misschien word het wel te makkelijk uit gegeven dat is zo lastig van deze zaken .. en het is ook hoe je door je omgeving begeleid / ondersteund word om iets te bereiken in deze maatschappij .. men moet je namelijk ook accepteren zoals je bent. en dat laatste is met name voor de autist het moeilijkst .. wat is redelijk/onredelijk in het aanpassen zo'n moeilijk vraagstuk

[mugen4u1987]

Ps3gamer91 schreef op donderdag 22 november 2018 @ 11:51:
De titel zegt het al. Autisme en werk. Een van de twee heb ik, maar ik heb nog geen baan.

Ik weet al heel lang dat ik autisme heb. Gelukkig heb ik een milde vorm (Asperger, tegenwoordig ASS).
Ik hoop over anderhalf jaar afgestudeerd te zijn. Daarna moet ik natuurlijk een baan zoeken. Dat ik een milde vorm van autisme heb, wil niet zeggen dat ik het niet ervaar dat ik het heb. Sociale contacten maken/onderhouden vind ik vrij lastig. Ik ben bang dat dit mij gaat tegenwerken op mijn latere werk.

Mijn vraag aan mensen hier die autisme hebben of ervaring met autisme hebben: hoe ga je hiermee om op je werk. Heb je het tijdens je sollicitatie verteld? Heb je het überhaupt verteld? Hoe ga je om met mensen die slecht kunnen reageren op het feit dat je autisme hebt? De ervaring leert dat niet iedereen precies weet wat het is en ook niet weten hoe ze moeten reageren of zich moeten gedragen naar een autist toe.

Ik vind het vrij eng om het te vertellen op mijn latere werk. Wellicht dat er tips zijn hoe dit aan te pakken.

Zeg niet tijdens de sollicitatie dat je autisme hebt tenzij ze daar specifiek om vragen, en op je werk zelf zullen collega's snel merken dat je anders bent en dan kan (hoeft niet) je aangeven dat je een lichte vorm van autisme hebt zodat ze er rekening mee kunnen houden. Neem nooit jezelf kwalijk dat je op bepaalde punten slechter bent vanwege je autisme, dat is het stomste wat je kan doen.

Geen idee hoe het met jou zit maar bij iemand die ik ken herken je als je goed op let flink wat punten op het gebied van autisme, met name op het gebied van sociale contacten. Voorbeeld is niet uit zijn woorden komen zodra de druk wat hoger is, mensen niet 'lang' recht in de ogen aan kunnen kijken, moeite met druktes, dagelijkse vaste patronen en hij gaat anders reageren als er iets op het pad komt waar hij geen rekening mee heeft gehouden.

Maar zodra mensen het er niet over hebben en niet tegen jou zeggen dat je bepaalde slechte punten hebt die door autisme komen hoef je het niet aan te geven.

Vooral niet bij rijlessen aangeven dat je autisme hebt, trust me on this one.

[incaz]

True schreef op donderdag 22 november 2018 @ 17:13:
Heel kort door de bocht vind ik het labeltje autist net zoals als dyslectisch. Vervelend voor je, maar na je school en studieperiode zul je gewoon moeten werken zoals anderen dat ook moeten.

En dat gezeur met liften voor mensen die niet zo goed de trap op kunnen moet ook maar afgelopen zijn. Vervelend voor je als je dat niet kunt, maar je past je maar aan. Tenslotte is dat een kwestie van willen, en dan verdwijnen neurologische beperkingen zomaar in het niets!

vso schreef op donderdag 22 november 2018 @ 15:39:
[...]

Hoe wil je het anders zien ? het is een serieuze vraag wat dergelijk persoon een toegevoegde waarde heeft.

Als het een serieuze vraag is, waarom gebruikte je dan een neerbuigende term als 'handje vasthouden' en hield je de vraag niet gewoon neutraal, bijvoorbeeld 'wat doet een werkcoach eigenlijk en hoe helpt dat jou?'

[MineTurtle]

Leuk om te lezen dit topic. Bij deze mijn ervaring.
Ik ben zelf ook Autistisch (PDD-NOS) en werk intussen 7 jaar bij hetzelfde bedrijf waar ik ook stage had gelopen.
Het scheelt voor mij enorm dat het een klein bedrijfje is (totaal 4 man + 1 stagiair) - je krijgt met weinig verschillende mensen te maken (qua personeel) en je leert elkaar echt goed kennen waardoor je ook weet wat je aan elkaar hebt. Ik heb aan het begin wel wat meer hulp nodig gehad om te "wennen" (ook ondersteuning van een jobcoach gehad) maar nu gaat het als vanzelf.

Naar mijn mening is het nutteloos om te verzwijgen dat je het hebt, gezien het ook grote voordelen kan hebben voor een werkgever. Een beter oog voor detail, eerlijk zijn wat je denkt over iets etc.
Ik weet ook niet of er anders achteraf moeilijk over gedaan kan worden als je het verzwijgt, je zit in vrijwel alle gevallen toch altijd nog met een proefperiode welke je moet doorstaan.

[Voor 26% gewijzigd door MineTurtle op 22-11-2018 17:57]

[vso]

BierfietsNL schreef op donderdag 22 november 2018 @ 17:54:
Naar mijn mening is het nutteloos om te verzwijgen dat je het hebt, gezien het ook grote voordelen kan hebben voor een werkgever. Een beter oog voor detail, eerlijk zijn wat je denkt over iets etc.
Ik weet ook niet of er anders achteraf moeilijk over gedaan kan worden als je het verzwijgt, je zit in vrijwel alle gevallen toch altijd nog met een proefperiode welke je moet doorstaan.

Verzwijgen impliceert is dat je je schaamt ervoor .. dat wil je niet het is immers een deel van je het maakt wie je bent.
Maar we moeten niet vergeten hoe erg dit zich uit, immers veel autisten kunnen gewoon meedraaien en hebben gewoon een gezin.

Het melden is een dubbel zwaard, maar je bent het niet verplicht. Het is wel handig als je erbij kan omschrijven wat je sterke/zwakke kanten zijn want veel mensen weten er al niet hoe je ermee om moet gaan. Dat maakt het extra lastig.

[donleo123]

Hey, ik heb zelf ook een lichte vorm van Asperger. Heb nu zelf twee banen gehad (eentje waarvan ik net mee ben begonnen) en tot nu toe heeft niemand het door gehad.
ik wens je veel succes!

[Yucon]

In eerste instantie zou ik er eens niet te zwaar aan tillen. Als het problemen oplevert merk je het vanzelf wel. En de reden is eenvoudig: met autisme heb je meestal een vrij uitgesproken persoonlijkheid. De werkgever weet tijdens het sollicitatiegesprek toch wel ongeveer wat voor een vlees hij in de kuip heeft, en welk labeltje er vervolgens ophangt maakt wat minder uit. Vergeet niet dat je dingen ook wat zwart/witter zult zien dan andere mensen, en dat geldt ook voor de reactie op zo'n labeltje. Waarschijnljk vindt hij het niet eens heel erg boeiend.

In sommige functies zal het je flink dwars zitten. Denk aan een salesfunctie die om veel extravertheid vraagt. Maar hey, de kans dat je daarop zou willen solliciteren is al erg klein en de kans dat je daarvoor aangenomen wordt nog kleiner. Je interesse zal waarschijnlijk eerder uitgaan naar functies waarbij het helemaal niet zo'n punt is.

[Pietervs]

President schreef op donderdag 22 november 2018 @ 12:18:
Hetgeen waar ik tegenaan loop is dat collega's mij niet kunnen polsen. Ze snappen niet wanneer ik een grapje maak of serieus ben, wanneer ik echt of nep boos ben, etc. Ik ben erg vlak en meestal krijg ik na een aantal maanden wel te horen dat 'ze aan mij moesten wennen'

Het zal even zoeken worden voor je een baan vind die je bevalt, verwacht ook niet dat je een baan zal vinden waar je de rest van je leven zal blijven werken. Wees gewoon jezelf, want geloof me, iedereen heeft een gebruiksaanwijzing. Bij de een is die misschien wat dikker dan bij de ander, maar zelfs die joviale vent waar iedereen zo goed mee overweg kan en graag een biertje mee pakt heeft wel eens een off-day en dan schrikken mensen zich rot...

Het is natuurlijk makkelijk kletsen voor mij, maar maak je niet te veel zorgen. Het duurt nog even voor je afstudeert, richt je daar eerst op. Je zal in je leven nog veel meer uitdagingen tegen gaan komen, om je daar nu al druk over te maken betekent dat je jezelf nu al veel te veel druk op legt en daar help je jezelf niet mee.

[President]

Pietervs schreef op donderdag 22 november 2018 @ 19:49:
[...]


Het zal even zoeken worden voor je een baan vind die je bevalt, verwacht ook niet dat je een baan zal vinden waar je de rest van je leven zal blijven werken. Wees gewoon jezelf, want geloof me, iedereen heeft een gebruiksaanwijzing. Bij de een is die misschien wat dikker dan bij de ander, maar zelfs die joviale vent waar iedereen zo goed mee overweg kan en graag een biertje mee pakt heeft wel eens een off-day en dan schrikken mensen zich rot...

Het is natuurlijk makkelijk kletsen voor mij, maar maak je niet te veel zorgen. Het duurt nog even voor je afstudeert, richt je daar eerst op. Je zal in je leven nog veel meer uitdagingen tegen gaan komen, om je daar nu al druk over te maken betekent dat je jezelf nu al veel te veel druk op legt en daar help je jezelf niet mee.

Ik ben TS niet hè, ik kan prima met mijn beperkingen omgaan en werk zelfs in het basisonderwijs :-P

[Yucon]

President schreef op donderdag 22 november 2018 @ 19:56:
[...]

Ik ben TS niet hè, ik kan prima met mijn beperkingen omgaan en werk zelfs in het basisonderwijs :-P

Is dat niet dodelijk vermoeiend?

[Ivysaur]

Één van mijn tips is dat je als collega's naar je priveleven of wat dan ook gaan vragen wees dan gewoon terughoudend. Autisten kunnen erg eerlijk zijn, enzovoort. Maar je hoeft niet alles te vertellen wat ze men vraagt of willen weten.

Vanmiddag had ik gesprek met een dame van 24. Beetje dat small talk. Op gegeven moment hadden we het over huisdieren en ik vraag gewoon of ze een vriendje heeft en begint ze van ja, maar wel alleen maar seks.

Zulke dingen hoef je niet op de werkvloer te vertellen, of dingen waar jij een mening over hebt. Misschien vind je die tegenstanders van Zwarte Piet maar vervelende 'zwarten', om het netjes te zeggen. Dat hoeven ze niet te weten enzovoort.

Gewoon één van mijn tips.

[President]

Yucon schreef op donderdag 22 november 2018 @ 20:02:
[...]

Is dat niet dodelijk vermoeiend?

Dat wel... Tot twee jaar geleden had ik thuis gelukkig na werk rust. Met één kind thuis merk ik dat ik het echt slechter trek, omdat ik gewoon echt moe ben van werk.

Met een tweede in aankomst zal ik helemaal vaak gaan klagen over hoe ku* mijn leven is.. maar ik accepteer alles maar, heb gemerkt dat dat het makkelijkst is. Gelukkig een fantastische vrouw

[SmurfLink]

vso schreef op donderdag 22 november 2018 @ 19:20:
[...]


Verzwijgen impliceert is dat je je schaamt ervoor .. dat wil je niet het is immers een deel van je het maakt wie je bent.

Wat is dit nou weer voor onzin? Ik verzwijg het en schaam me nergens voor, maar dat is puur rationeel. Ik weet dat het verkeerd begrepen kan worden, omdat mensen autisme niet begrijpen en het zien als rare mensen. Daarom verzwijg ik het. Het moment dat mensen mij beter kennen laat ik het ze weten, en dan zijn ze juist wel geïnteresseerd om er iets over te leren, ipv dat ze jou al hebben afgeserveerd omdat je begint met een stempeltje. Het is absoluut niet uit schaamte.

[XiaomiGlobal]

Ivysaur schreef op donderdag 22 november 2018 @ 20:15:
Één van mijn tips is dat je als collega's naar je priveleven of wat dan ook gaan vragen wees dan gewoon terughoudend. Autisten kunnen erg eerlijk zijn, enzovoort. Maar je hoeft niet alles te vertellen wat ze men vraagt of willen weten.

Vanmiddag had ik gesprek met een dame van 24. Beetje dat small talk. Op gegeven moment hadden we het over huisdieren en ik vraag gewoon of ze een vriendje heeft en begint ze van ja, maar wel alleen maar seks.

Zulke dingen hoef je niet op de werkvloer te vertellen, of dingen waar jij een mening over hebt. Misschien vind je die tegenstanders van Zwarte Piet maar vervelende 'zwarten', om het netjes te zeggen. Dat hoeven ze niet te weten enzovoort.

Gewoon één van mijn tips.

Ligt eraan: ik werk met collega's van tussen de 15 en 19 jaar, dan is het bij de minderjarige natuurlijk oppassen wat je zegt. Maar ik wil best weleens voorzichtig over de bloemetjes en bijtjes praten, met mijn 19 jarige collega

Maar ze hoeven zeker niet alles te weten hoor: want eerlijkheid kan wel een valkuil zijn. Zal dus echt niet vertellen dat ik mijn teamleidster van 18 jaar wel een leuke meid vind, zoiets hou ik mooi voor mij

Echter een beetje ouwehoeren moet kunnen hoor: alleen jammer, dat sommige collega's je steeds in de zeik proberen te nemen. Op een gegeven moment weten ze namelijk ook wel, dat je bijna alles serieus neemt. Het is zeer lastig voor een autist, om te onderscheiden of iets serieus of niet is.

Soms flop ik echter ook echt droge humor eruit: klant beklaagde zich, bij jullie is de Yakult € 0,15 duurder dan de Jumbo. Ik antwoord: ja maar wij zijn klantvriendelijker

[Ivysaur]

XiaomiGlobal schreef op donderdag 22 november 2018 @ 21:27:
[...]

Ligt eraan: ik werk met collega's van tussen de 15 en 19 jaar, dan is het bij de minderjarige natuurlijk oppassen wat je zegt. Maar ik wil best weleens voorzichtig over de bloemetjes en bijtjes praten, met mijn 19 jarige collega

Maar ze hoeven zeker niet alles te weten hoor: want eerlijkheid kan wel een valkuil zijn. Zal dus echt niet vertellen dat ik mijn teamleidster van 18 jaar wel een leuke meid vind, zoiets hou ik mooi voor mij

Echter een beetje ouwehoeren moet kunnen hoor: alleen jammer, dat sommige collega's je steeds in de zeik proberen te nemen. Op een gegeven moment weten ze namelijk ook wel, dat je bijna alles serieus neemt. Het is zeer lastig voor een autist, om te onderscheiden of iets serieus of niet is.

Soms flop ik echter ook echt droge humor eruit: klant beklaagde zich, bij jullie is de Yakult € 0,15 duurder dan de Jumbo. Ik antwoord: ja maar wij zijn klantvriendelijker

Groot gelijk, hoor. Moet alleen even oppassen dat ik geen gebruik ga maken van wat ze heeft verteld. Volgens mij is ze best makkelijk op haar rug te leggen nu ze in alle eerlijkheid verteld hoe ze in elkaar steekt.

Zit zelf ook in het Autistisch spectrum. Vind small talk vaak niet zo-zo, behalve als ik er zelf baat bij heb.

[President]

Ps3gamer91 schreef op donderdag 22 november 2018 @ 11:51:
De titel zegt het al. Autisme en werk. Een van de twee heb ik, maar ik heb nog geen baan.

Ik weet al heel lang dat ik autisme heb. Gelukkig heb ik een milde vorm (Asperger, tegenwoordig ASS).
Ik hoop over anderhalf jaar afgestudeerd te zijn. Daarna moet ik natuurlijk een baan zoeken. Dat ik een milde vorm van autisme heb, wil niet zeggen dat ik het niet ervaar dat ik het heb. Sociale contacten maken/onderhouden vind ik vrij lastig. Ik ben bang dat dit mij gaat tegenwerken op mijn latere werk.

Mijn vraag aan mensen hier die autisme hebben of ervaring met autisme hebben: hoe ga je hiermee om op je werk. Heb je het tijdens je sollicitatie verteld? Heb je het überhaupt verteld? Hoe ga je om met mensen die slecht kunnen reageren op het feit dat je autisme hebt? De ervaring leert dat niet iedereen precies weet wat het is en ook niet weten hoe ze moeten reageren of zich moeten gedragen naar een autist toe.

Ik vind het vrij eng om het te vertellen op mijn latere werk. Wellicht dat er tips zijn hoe dit aan te pakken.

Om hier op te reageren: je hebt een milde vorm, waarom zou je dat willen vertellen? Als je de stempel niet zou delen dan zouden mensen het gewoon als je persoonlijkheid zien. Totaal geen reden dus om te delen.

Tegelijkertijd moet je ook wel een stuk zelfinzicht hebben en zelfkennis. En dan bedenken welke tekortkomingen je hebt en hoe jij daar mee om zou kunnen gaan.

Hoe zouden mensen moeten merken dat je anders bent? Het zijn collega's, je werkt samen en helpt elkaar. Er komen vanzelf wel gesprekken en als anderen dit initiatief nemen dan ga je zelf nadenken hoe je contact kan leggen.

Maar het ligt er dus echt aan welke problemen je verwacht.

Ben je niet goed in vrienden maken? Boeiend. Zie het als een spel: het is belangrijk om een bepaalde mate van sociaal contact te hebben. Vraag naar of ze getrouwd zijn, of ze kinderen hebben, begin over iets uit het nieuws, klaag over de zorgverzekering stijging, etc. Dat je niet om ze geeft en geen traan zou laten als ze zouden sterven: lekker voor je houden...

Ik heb makkelijk praten, ik ben in mijn puberteit buiten mijn comfort zone in de horeca gaan werken een aantal jaar waardoor ik erg amicaal ben geworden. Echt een aanrader! Als ik kijk hoe ik voor dat bijbaantje was en hoe ik erna ben geworden verschilt dat echt dag en nacht.

Tegelijkertijd ben ik doordat ik amicaal werd ook makkelijk geworden in fysiek contact maken en bijvoorbeeld een arm om een collega heen slaan. Maar: alleen op mijn initiatief! Zodra iemand aan mij zit dan blokkeer ik omdat ik dan niet weet wat hij of zij van mij wil... Dat is dus ergens een tussenweg vinden en proberen met humor op te lossen als iemand aan mij zou zitten (maar ik heb er geen problemen mee als kinderen aan mij zitten, snap zelf niet waarom).

Ander puntje dat ik alvast mee geef; vraag niet aan collega hoe het gaat en begin de dag gewoon met 'goedemorgen' in plaats van 'alles goed?'. Sommige collega's reageren wel eens met 'nee' of beginnen te huilen als er iets is... En zie je daar maar eens netjes uit te redden. Ik snap niet waarom mensen niet gewoon zeggen dat het goed gaat, privé problemen bespreken ze maar met partner of familie of vrienden...

Ik doe ook niet mee aan borrels of cadeautjes aan elkaar geven, omdat men een bepaalde dankbaarheid verwacht maar ik dat niet voel en ik mij dan dus heel onverwacht voel (de reden dat ik privé ook mijn verjaardag niet vier, los van dat ik maar één vriend heb waar ik meer dan genoeg aan heb. Daarmee heb ik op mijn 14e verjaardagscadeaus afgeschaft)

Het is een kwestie van ervaring opdoen. Met mijn 33 jaar heb ik gelukkig al de nodige ervaring opgedaan, maar ook ik leer nog steeds. Zeker nu met een kind! Ik zit er de laatste tijd vaak over na te denken hoe ik bijvoorbeeld zou moeten reageren als mijn vrouw of kind zou overlijden. Ik zou er niks bij voelen, maar weet wel dat er bepaald gedrag of emotie van mij verwacht wordt. Erg lastig. Hoop uiteraard dat het nooit gebeurt, maar wil wel alvast voorbereid zijn op die mogelijkheid. Zo geldt dat voor veel ander zaken ook.

Lekker privé houden dus. Collega's wennen vanzelf wel en je gaat vanzelf ervaren waar je tegenaan loopt en moet dan met verstand maar bedenken hoe je het in een volgende situatie beter kunt aanpakken....

[Ps3gamer91]

Bedankt voor de vele reacties! Om de vragen een beetje te beantwoorden.

Ik ben straks niet werkzaam in de ICT. Ik zal ook geen verkoper zijn, dagelijks contact met klanten zal ik niet hebben. Soms merken mensen dat ik iets 'anders' ben. Dit vind ik soms irritant, ik probeer soms namelijk geforceerd te doen alsof ik 'normaal' ben (als dat logisch klinkt). Wellicht dat ik dan trekjes dan juist meer naar voren komen.

Ik vind het wel eng om mensen te vertellen dat ik het heb. Je zit er toch minimaal 8 uur per dag mee opgescheept. Ik denk dat het vanuit mensen meer onbegrip is. Weet niet in hoeverre mensen een beeld hebben bij het hebben van autisme. Mijn 'trekjes' zijn vooral het moeilijk kunnen tonen van emotie in mijn gezicht, oogcontact houden (mild) ... Maar bij mij is het zo zwart-wit. voor mijn gevoel moet ik denken 'fuck it, ik vertel t en ze dienen het maar te accepteren of ik zwijg als het graf.

Ik heb wel eens te horen gekregen dat ik zoiets luchtig moet vertellen en niet iedereen in een vergadering bijeen moet roepen om te zeggen dat ik iets heb.

[President]

Ik kreeg ooit tijdens een beoordelingsgesprek van mijn directeur te horen dat het hem opviel dat ik geen oogcontact maakte tijdens het gesprek met hem in kantoor. Hij gaf de tip om dan maar tussen de ogen te kijken of naar het voorhoofd, dan lijkt het wel alsof ik oogcontact maak.

Emotie in je gezicht hoeft niet, alhoewel anderen dan inderdaad niet snel zullen begrijpen dat je iets als een grapje bedoelt. Daar wennen ze wel aan en jij kunt oefenen om die emoties dan bijvoorbeeld in je stem intonatie of je woorden te leggen

En meeste mensen zullen het als je persoonlijkheid zien. En als je ergens tegenaan loopt kan je ook gewoon een opmerking er tussen gooien van 'dat is mijn autisme', zolang je het maar als verklaring doet en niet als excuus

[Voor 17% gewijzigd door President op 22-11-2018 22:36]

[Incolumis]

President schreef op donderdag 22 november 2018 @ 22:34:
Ik kreeg ooit tijdens een beoordelingsgesprek van mijn directeur te horen dat het hem opviel dat ik geen oogcontact maakte tijdens het gesprek met hem in kantoor. Hij gaf de tip om dan maar tussen de ogen te kijken of naar het voorhoofd, dan lijkt het wel alsof ik oogcontact maak.

Emotie in je gezicht hoeft niet, alhoewel anderen dan inderdaad niet snel zullen begrijpen dat je iets als een grapje bedoelt. Daar wennen ze wel aan en jij kunt oefenen om die emoties dan bijvoorbeeld in je stem intonatie of je woorden te leggen

En meeste mensen zullen het als je persoonlijkheid zien. En als je ergens tegenaan loopt kan je ook gewoon een opmerking er tussen gooien van 'dat is mijn autisme', zolang je het maar als verklaring doet en niet als excuus

Lang genoeg in de ogen kijken totdat je de kleur van het oog ziet, en dan mag je weer wegkijken.
Heb dat ooit ergens gelezen. Zelf heb ik niet zo'n probleem om mensen in de ogen aan te kijken. Sterker nog, ik kijk er misschien wel te lang in.

[Ivysaur]

En als het echt niet vlot op het werk, of met collega's enzovoort. Is het nooit erg om een stapje terug te doen. Leer je grenzen kennen. Een zorgboerderij, of iets dergelijk is helemaal niet erg. Als jij maar content/gelukkig bent in wat je doet.

[Pietervs]

Sorry, dacht dat de auote van TS kwam.

[Lethalis]

Ps3gamer91 schreef op donderdag 22 november 2018 @ 22:25:
Ik vind het wel eng om mensen te vertellen dat ik het heb.

Waarom zou je het per se moeten vertellen?

Ik heb het pas na een burn out verteld, nadat ik al - even rekenen - een jaar of 6 voor mijn huidige werkgever werkte. Op mijn baan daarvoor hadden we het er helemaal niet over. En dan tel ik het werk bij mijn vaders kantoor niet eens mee.

Dus ik ben 10 jaar voor 2 werkgevers aan het werk geweest, zonder een "ik moet jullie iets vertellen" gesprek te houden.

Okee, mijn werkgever had echt zoiets van "joh je meent het" toen ik het uiteindelijk vertelde

Dus het was niet echt nieuws voor mijn collega's. Iedereen ging er toch al vanuit dat ik op het spectrum zit.

Ik heb Asperger overigens. Voor mijn werk betekent het:
- Dat ik gespannen kan raken in nieuwe situaties met voor mij onbekende mensen.
- Dat ik graag een vaste werkplek heb.
- Dat ik maar 1 ding tegelijk kan. Verwacht niet dat ik ga bellen, terwijl er ook nog iemand in de ruimte aan het praten is. Ik hoor alles door elkaar heen en kan mij niet focussen.
- Dat ik graag met een vaste groep mensen werk (zowel collega's als opdrachtgevers). Als ik eenmaal aan ze gewend ben, ben ik vrij open en praat ik vrij makkelijk over van alles.
- Dat je mij niet moet overspoelen met allemaal dingen die nog moeten gebeuren.
- Dat ik soms iets teveel over mezelf praat als er privé iets aan de hand is (net zoals hier ).

Voordelen:
- Ik kan mij echt vastbijten in iets en ga net zolang door totdat ik het heb opgelost. Dat gaat met een hele andere intensiteit dan bij anderen. Ik leef op dat moment voor het oplossen van het vraagstuk. Al word ik 's nachts om 4 uur wakker en ga naar de wc, dan denk ik er nog over na

Maar goed, ik heb werk gekozen waarbij ik het grootste gedeelte van de dag niet sociaal hoef te zijn. Ik ben programmeur Dus zodra eenmaal duidelijk is wat ik moet maken, verdwijn ik achter mijn computer

Voordat ik programmeur werd, was ik overigens technisch CAD tekenaar / constructeur. In de techniek val je ook niet echt op. Genoeg halve autisten daar. Ik voelde mij op het ingenieursbureau "normaler" dan tussen de ICT-ers (die eigenlijk veel te sociaal / gevoelig zijn ).

[Voor 13% gewijzigd door Lethalis op 23-11-2018 00:39]

[Sissors]

Ps3gamer91 schreef op donderdag 22 november 2018 @ 22:25:
Bedankt voor de vele reacties! Om de vragen een beetje te beantwoorden.

Ik ben straks niet werkzaam in de ICT. Ik zal ook geen verkoper zijn, dagelijks contact met klanten zal ik niet hebben. Soms merken mensen dat ik iets 'anders' ben. Dit vind ik soms irritant, ik probeer soms namelijk geforceerd te doen alsof ik 'normaal' ben (als dat logisch klinkt). Wellicht dat ik dan trekjes dan juist meer naar voren komen.

Ik vind het wel eng om mensen te vertellen dat ik het heb. Je zit er toch minimaal 8 uur per dag mee opgescheept. Ik denk dat het vanuit mensen meer onbegrip is. Weet niet in hoeverre mensen een beeld hebben bij het hebben van autisme. Mijn 'trekjes' zijn vooral het moeilijk kunnen tonen van emotie in mijn gezicht, oogcontact houden (mild) ... Maar bij mij is het zo zwart-wit. voor mijn gevoel moet ik denken 'fuck it, ik vertel t en ze dienen het maar te accepteren of ik zwijg als het graf.

Ik heb wel eens te horen gekregen dat ik zoiets luchtig moet vertellen en niet iedereen in een vergadering bijeen moet roepen om te zeggen dat ik iets heb.

Ik zou dat inderdaad als je het verteld gewoon in een koffiepauze met je directe collega terloops een keertje noemen bijvoorbeeld. Je wil het zelf ook niet belangrijker laten overkomen dan het is, en als je iedereen bijeenroept dan lijkt het meteen een ernstig iets.

Lethalis schreef op vrijdag 23 november 2018 @ 00:19:
[...]

Waarom zou je het per se moeten vertellen?

Hij moet het niet, maar het kan wel voor meer begrip zorgen als mensen toch wat aparte dingen aan hem opmerken. En dat blijkt nu te gebeuren. Ik ken ook iemand waarvan ik weet dat ze autisme heeft, maar alleen omdat ze het me ooit verteld heeft. Als het zo licht is, ja dan zie ik ook weinig reden om het te delen.

[Joris748]

Lethalis schreef op vrijdag 23 november 2018 @ 00:19:
[...]

Waarom zou je het per se moeten vertellen?

*knip*

Omdat het mensen helpt jouw gebruiksaanwijzing te begrijpen. Op ons werk hebben veel mensen de Insights training gevolgd.

https://insightsbenelux.com/insights-discovery/

Ik heb gemerkt dat je gemakkelijker met elkaar om kunt gaan, als je je bewust bent van elkaars verschillen.

Omgekeerd werkt het ook. Mijn hoofdkleur is blauw en tot ik die training deed begreep ik niet waarom bijvoorbeeld 'groene mensen' heel anders met dingen om kunnen gaan. Doordat ik nu meer inzicht heb in anderen, kan ik mijn gedrag als het nodig is beter afstemmen op mensen met andere hoofdkleuren.

[Sissors]

Goh, wij hebben diezelfde ook gedaan. Vond hem best grappig gegeven. En je uitkomst profiel kwam best redelijk overeen (en dan ook beter dan wanneer je die van een ander las). Maar goed, we hebben nu allemaal gekleurde blokjes op tafel. Kan ik meteen als stress balletjes gebruiken. Dat is meteen ook het enige nuttige geweest, aan het geheel, ik vond/vind hem compleet zinloos .

[Xyphoid]

Ps3gamer91 schreef op donderdag 22 november 2018 @ 22:25:
Soms merken mensen dat ik iets 'anders' ben. Dit vind ik soms irritant, ik probeer soms namelijk geforceerd te doen alsof ik 'normaal' ben (als dat logisch klinkt). Wellicht dat ik dan trekjes dan juist meer naar voren komen.

Ik heb wel eens te horen gekregen dat ik zoiets luchtig moet vertellen en niet iedereen in een vergadering bijeen moet roepen om te zeggen dat ik iets heb.

Hoe reageren ze, als ze dat merken?
Als ze je niet anders gaan behandelen, dan hoef jij ook niet geforceerd "normaal" te doen.
En als ze verbaasd, in de war of anders reageren, dan kan je gewoon zeggen dat je bij sommige mensen wat vreemd overkomt en dat dat komt doordat je een vorm van autisme hebt.

Ps3gamer91 schreef op donderdag 22 november 2018 @ 22:25:

Mijn 'trekjes' zijn vooral het moeilijk kunnen tonen van emotie in mijn gezicht, oogcontact houden (mild) ... Maar bij mij is het zo zwart-wit. voor mijn gevoel moet ik denken 'fuck it, ik vertel t en ze dienen het maar te accepteren of ik zwijg als het graf.

Ik hou ook niet van oogcontact en ik heb een resting bitchface. Tenzij ik iets grappig vind. Dan kan er een lachje vanaf (lachen om mijn eigen grappen. Is dat ook een uiting van autisme?)

Lethalis schreef op vrijdag 23 november 2018 @ 00:19:
[...]

Ik heb Asperger overigens. Voor mijn werk betekent het:
- Dat ik gespannen kan raken in nieuwe situaties met voor mij onbekende mensen.
- Dat ik graag een vaste werkplek heb.
- Dat ik maar 1 ding tegelijk kan. Verwacht niet dat ik ga bellen, terwijl er ook nog iemand in de ruimte aan het praten is. Ik hoor alles door elkaar heen en kan mij niet focussen.
- Dat ik graag met een vaste groep mensen werk (zowel collega's als opdrachtgevers). Als ik eenmaal aan ze gewend ben, ben ik vrij open en praat ik vrij makkelijk over van alles.
- Dat je mij niet moet overspoelen met allemaal dingen die nog moeten gebeuren.
- Dat ik soms iets teveel over mezelf praat als er privé iets aan de hand is (net zoals hier ).

Voordelen:
- Ik kan mij echt vastbijten in iets en ga net zolang door totdat ik het heb opgelost. Dat gaat met een hele andere intensiteit dan bij anderen. Ik leef op dat moment voor het oplossen van het vraagstuk. Al word ik 's nachts om 4 uur wakker en ga naar de wc, dan denk ik er nog over na

Maar goed, ik heb werk gekozen waarbij ik het grootste gedeelte van de dag niet sociaal hoef te zijn. Ik ben programmeur Dus zodra eenmaal duidelijk is wat ik moet maken, verdwijn ik achter mijn computer

Voordat ik programmeur werd, was ik overigens technisch CAD tekenaar / constructeur. In de techniek val je ook niet echt op. Genoeg halve autisten daar. Ik voelde mij op het ingenieursbureau "normaler" dan tussen de ICT-ers (die eigenlijk veel te sociaal / gevoelig zijn ).

Hier ook een programmeur (nooit getest op autisme) met dezelfde punten.
Alleen heb ik wel geleerd om als ik ga slapen niet meer teveel na te denken over wat er allemaal mis kan gaan (De kinderen moeten niet hun helm vergeten, als ze gaan fietsen. Als ik mijn afspraak vergeet, dan moet ik weer een nieuwe maken. Even in mijn telefoon kijken of die afspraak wel op de goede datum staat. Wat zou ik doen, als ik wordt overvallen. Etc.).
En telefoneren in een drukke ruimte is geen probleem. Ik kan juist maar op 1 ding tegelijk concentreren, dus de rest valt weg. Ik bel dus ook nooit, als ik rij. Zelfs niet handsfree.
Maar mee schreeuwen met de radio kan ik dan weer wel tegelijkertijd...

[Greyfox]

Ps3gamer91 schreef op donderdag 22 november 2018 @ 22:25:
Bedankt voor de vele reacties! Om de vragen een beetje te beantwoorden.

Ik vind het wel eng om mensen te vertellen dat ik het heb. Je zit er toch minimaal 8 uur per dag mee opgescheept. Ik denk dat het vanuit mensen meer onbegrip is. Weet niet in hoeverre mensen een beeld hebben bij het hebben van autisme. Mijn 'trekjes' zijn vooral het moeilijk kunnen tonen van emotie in mijn gezicht, oogcontact houden (mild) ... Maar bij mij is het zo zwart-wit. voor mijn gevoel moet ik denken 'fuck it, ik vertel t en ze dienen het maar te accepteren of ik zwijg als het graf.

Ik heb wel eens te horen gekregen dat ik zoiets luchtig moet vertellen en niet iedereen in een vergadering bijeen moet roepen om te zeggen dat ik iets heb.

Als ik dat zo lees valt het allemaal nog wel mee, veel zaken zie ik bij heel veel mensen terug, inclusief mijzelf.
Vooral niet zwaarder maken dan het is, daar hoef je echt niet de afdeling voor bij elkaar te roepen.
Ik heb er eerst zelf 20 jaar aan moeten wennen, nu 'gebruik' ik het nog wel eens om een 'raar trekje' aan de buitenwereld te verklaren. Je kent het wel, je bestek op alfabetische volgorde leggen ;-)
Zelf accepteren en vooral geen issue van maken.

[wauturr]

Dat autisme in de ICT vaak voorkomt en dat dat in sommige functies gewoon goed gaat ben ik het helemaal mee eens. Gebaseerd op mijn ervaring vind ik het wel een slecht idee om een autist op een servicedesk te zetten waar hij elk moment gebeld en aangesproken kan worden.

[SmurfLink]

wauturr schreef op zondag 25 november 2018 @ 10:29:
Dat autisme in de ICT vaak voorkomt en dat dat in sommige functies gewoon goed gaat ben ik het helemaal mee eens. Gebaseerd op mijn ervaring vind ik het wel een slecht idee om een autist op een servicedesk te zetten waar hij elk moment gebeld en aangesproken kan worden.

Dat klinkt ook eerlijk gezegd wel als mijn grootste nachtmerrie qua banen. Ik heb sowieso al een hekel aan telefoneren, ik versta mensen slecht en heb moeite mij op de stem te concentreren gezien ik zoveel om me heen zie gebeuren. Al ga je naar een prikkelarme ruimte, dan kost het nog zo ontieglijk veel energie... stuur me dan maar een mailtje, dan lees ik dat in m'n eigen tijd, heb ik de visuele prikkel om op te focussen en kan ik nadenken over mijn antwoord ipv dat ik direct moet reageren.

[Lethalis]

Xyphoid schreef op vrijdag 23 november 2018 @ 11:00:
[...]
Hier ook een programmeur (nooit getest op autisme) met dezelfde punten.
Alleen heb ik wel geleerd om als ik ga slapen niet meer teveel na te denken over wat er allemaal mis kan gaan (De kinderen moeten niet hun helm vergeten, als ze gaan fietsen. Als ik mijn afspraak vergeet, dan moet ik weer een nieuwe maken. Even in mijn telefoon kijken of die afspraak wel op de goede datum staat. Wat zou ik doen, als ik wordt overvallen. Etc.).
En telefoneren in een drukke ruimte is geen probleem. Ik kan juist maar op 1 ding tegelijk concentreren, dus de rest valt weg. Ik bel dus ook nooit, als ik rij. Zelfs niet handsfree.
Maar mee schreeuwen met de radio kan ik dan weer wel tegelijkertijd...

Hoewel veel mensen met autisme een redelijk vermoeden hebben, geeft een diagnose toch meer zekerheid.

Ik heb lang getwijfeld of ik het überhaupt heb, totdat ik het heb laten onderzoeken en de psycholoog vond dat het aan alles te merken was. Had toen wel tijdelijk een "crap" moment, omdat ik me nooit realiseerde hoe pervasief het is.

Telefoneren in een drukke ruimte is voor mij echt compleet onmogelijk. Ik raak totaal kwijt wat er gebeurt, omdat alles door elkaar loopt. Je kan dan net zo goed Chinees tegen mij praten.

Autorijden is dan ook een activiteit die mijn volledige aandacht vereist. Radio luisteren kan nog wel, omdat ik er niets mee hoef te doen. Maar ga niet tegen mij praten en verwachten dat ik echt zinnige dingen terug zeg. Ik hoor dat je iets zegt, maar begrijpen doe ik het vaak niet...

Een telefoon gebruiken in de auto is ondenkbaar. Navigeren gaat al nauwelijks en vind ik erg stressvol, want dan moet ik ineens 2 dingen doen (ik leer liever de route uit mijn hoofd van tevoren).

Autorijden is dan ook vermoeiend voor mij... al helemaal als ik ergens rij waar ik het niet goed ken. Na een uurtje rijden ben ik moe

Wat afspraken betreft... ik ben super stipt. Ik ben overal te vroeg eigenlijk en ik ben 3 dagen van tevoren al ermee bezig dat ik de afspraak heb. Ik controleer de datum en tijd wel - maar dat is meer een soort dwangneurose - want ik weet dondersgoed wanneer ik hem heb en met wie... ook waar het is, hoe ik er moet komen, waar ik zou kunnen parkeren, hoe het pand er uitziet, hoe ik mij moet melden enzovoorts.

Want tjsa, ik zoek - alles - maar dan ook echt - alles - van te voren op.

Dat geldt ook voor mensen die ik ga ontmoeten. Ik moet dan altijd opletten dat ik mij niet verspreek... ga er maar van uit dat ik je Facebook, LinkedIn, Instagram, enzovoorts van begin tot eind heb bekeken (voor zover het mogelijk is).

Niet omdat ik een creep ben, maar omdat ik graag zoveel mogelijk informatie verzamel om in te schatten met wie ik te maken heb.

PS
http://www.xyphoid.nl/ geeft een internal server error

[Voor 9% gewijzigd door Lethalis op 25-11-2018 16:29]

[sypie]

Ps3gamer91 schreef op donderdag 22 november 2018 @ 11:51:
Ik vind het vrij eng om het te vertellen op mijn latere werk.

Je moet even onthouden dat je niet je tekortkomingen benadrukt maar juist je positieve punten! Dus je gaat niet beginnen met: "Ik heb ASS en ik ben goed in programmeren." Maar je begint met: "Ik ben goed in programmeren. Met mijn ASS valt dit prima te doen."

Zo. Heb je dat meteen uit de weg geruimd. ASS wil niet zeggen dat je minder kunt of bent dan iemand die geen ASS heeft. Sterker nog, in sommige functies is het juist een pré dat je ASS hebt, afhankelijk van welke vorm en mate.

[Voor 0% gewijzigd door sypie op 13-07-2019 17:18. Reden: Typo gecorrigeerd.]

[Lethalis]

sypie schreef op zondag 25 november 2018 @ 17:53:
[...]
Je moet even onthouden dat je niet je tekortkomingen benadrukt maar juist je positieve punten! Dus jet gaat niet beginnen met: "Ik heb ASS en ik ben goed in programmeren." Maar je begint met: "Ik ben goed in programmeren. Met mijn ASS valt dit prima te doen."

De nadruk kun je beter leggen op wat je voor het bedrijf kunt betekenen en dat je het werk leuk vindt.

"Zoek je een ASP.Net web developer? Daar heb ik ervaring mee, ik heb hier een aantal projecten die ik gedaan heb en het lijkt me leuk om mezelf daar verder in te ontwikkelen"

Maar ga niet zeggen dat je goed bent Be humble.

En ga dat autisme niet in die context melden alsof het een handicap is. Dat je niet op een helpdesk moet gaan zitten, zien ze zo ook wel.

Wellicht vragen ze nog of er dingen zijn waar ze rekening mee moeten houden, of dat er bijzonderheden zijn.

Dan kun je specifieke dingen melden, zoals dat je het fijn vindt om een vaste werkplek te hebben of dat je geen held aan de telefoon bent. Of wellicht nog dat je overleggen met klanten lastig vindt.

Ga er maar vanuit dat je niet de eerste (semi)autistische programmeur bent die ze zien.

Er bestaan niet voor niks borden waar "don't scare the programmers" op staat etc

Ik heb jaren lang alleen intern gewerkt. Dat wil zeggen dat mijn opdrachtgevers "Pietje van marketing" of "Henk de account manager" waren. Mensen die voor hetzelfde bedrijf werkten als ik en die ik elke week zag.

Heb het erg lang vol gehouden als programmeur zonder direct klanten contact. Er zat altijd iemand tussen.

En dat is nu nog steeds vaak zo. Het mooie is dat het dan veel minder boeit... Laat mij maar lekker techneut zijn

[Voor 14% gewijzigd door Lethalis op 25-11-2018 21:52]

[Zeror]

sypie schreef op zondag 25 november 2018 @ 17:53:
[...]
ASS wil niet zeggen dat je minder kunt of bent dan iemand die geen ASS heeft. Sterker nog, in sommige functies is het juist een pré dat je ASS hebt, afhankelijk van welke vorm en mate.

Precies. Ikzelf zeg altijd maar: Elke mens heeft wel iets, de een heeft moeilijke voeten en de ander autisme.

Nog wel iets leuks om te vermelden: Binnen de IT heeft iemand met autisme in sommige gevallen zelfs de voorkeur. Waarom? Omdat iemand met autisme beter zicht heeft op bepaalde details, die soms van cruciaal belang zijn, dan een niet-autist.

[Lethalis]

Zeror schreef op maandag 26 november 2018 @ 01:17:
[...]
Nog wel iets leuks om te vermelden: Binnen de IT heeft iemand met autisme in sommige gevallen de voorkeur. Waarom? Omdat iemand met autisme beter zicht heeft op bepaalde details, die soms van cruciaal belang zijn, dan een niet-autist.

Om mezelf als voorbeeld te nemen: ik maak van sommige dingen een studie die veel collega's van mij echt te saai vinden om er goed in te worden.

Bijvoorbeeld het schrijven van relatief ingewikkelde SQL statements, of het bepalen van een optimale database indexing strategie.

Kennis van databases is bij veel programmeurs niet optimaal, vaak omdat ze het te droge stof vinden.

Tsja, ik duik er dan wél in...

Maar ook andere dingen. Heb je een reverse proxy nodig die ook de SSL verbindingen regelt? Ik zoek dan helemaal uit hoe nginx werkt, definieer voor elk subdomein een eigen configuratiebestandje, hou de logs in de gaten, etc.

Heb je een iOS app nodig maar niet de kennis in huis? Mijn werkgever zette een iMac op kantoor neer en een paar maanden later had hij een app die helemaal in (destijds) Objective C geschreven was.

Veel mensen hebben niet de mind set daarvoor. Ze zijn wel beter in andere dingen, zoals samen met de klant bespreken wat hij nodig heeft. Of een mooie user interface maken.

Ik ben vooral technisch.

[Xyphoid]

Lethalis schreef op zondag 25 november 2018 @ 16:18:
[...]

Hoewel veel mensen met autisme een redelijk vermoeden hebben, geeft een diagnose toch meer zekerheid.


PS
http://www.xyphoid.nl/ geeft een internal server error

Ach, een diagnose gaat mij niet echt veranderen/helpen. I'm too old for that shit

Maar mijn site doet het weer. Webserver was misschien even down.
Als je er naar toe gaat zie je alleen "THIS IS THE HEADER" staan
Heb al jaren niks er op staan...

[Typnix]

Ik moet wel even zeggen dat de ene ASS-er de andere niet is.

Maar er zijn wel aantal aspecten waar je in zijn algemeenheid wel rekening mee zal moeten houden.
Zoals dat je bijzonder goed moet opletten op jouw energie huishouding. Als je bijvoorbeeld in een functie zit waar je uiteindelijk veel aan het maskeren bent (wat erg veel energie kost, vooral als je wat ouder bent) ervoor kan zorgen dat je s'avonds doodmoe thuis kan komen. Dit betekent dan ook dat je goed moet nadenken welke impact een bepaalde functie op jou als persoon en jouw gezondheid heeft op de korte maar ook langere termijn.

Dat er inderdaad binnen de IT heel veel ASS-ers werkzaam zijn, wil nog niet zeggen dat er even goed omgegaan en/of er rekening mee gehouden wordt door de neurotypisch medemens dat zij bepaalde zaken geregeld hebben. Denk maar aan bijvoorbeeld stilte-werkplekken en coaches.

Ook speelt natuurlijk het stukje stigma wat ervoor zorgt dat je niet kan zeggen dat je als ASS-er open erover kan zijn omdat er nog steeds risico's aan zou kunnen vastkleven. Zoals dat er een redelijke kans zou kunnen bestaan dat je te maken krijgt met onbegrip en wellicht zelfs uitsluiting. Wat dit nog steeds een gevoelig onderwerp maakt om te bespreken bij een werkgever en bij collega's.

Toch zal je in je achterhoofd moeten houden dat je uiteindelijk niet alles kan maskeren. Het zal uiteindelijk op één of ander manier toch wel uitkomen dat je het bent of wordt je die ene collega die als een 'probleem' wordt ervaren want je bent niet zoals 'hen'. Daarmee kom ik weer terug mijn eerste punt: Als je iets in de IT wil gaan doen, denk bijzonder goed na wat je kan en wat je kan volhouden voor een lange tijd. Neem daarin mee dat door overmatig maskeren de kans op oververmoeidheid, burn-outs en depressies groot zijn en dat je als IT-er een extra risico-profiel hebt voor deze beroepsziekten.

Mijn advies zou zijn: Mocht je onverhoopt op een helpdesk terecht komen. Zorg er voor dat je z.s.m. weer doorgroeit naar een andere functie.

[Harm_H]

Offtopic/flamebait

[Voor 160% gewijzigd door defiant op 25-10-2019 10:10]

[bloody]

Op de man, niet op reageren, maak een topic report aan.

[Voor 86% gewijzigd door defiant op 25-10-2019 09:40]

[mugen4u1987]

Op de man, niet op reageren, maak een topic report aan.

[Voor 108% gewijzigd door defiant op 25-10-2019 09:40]

[Niet_Jan_Jaap]

Harm_H schreef op vrijdag 25 oktober 2019 @ 08:00:
[...]


Dit. Ik ben nooit getest, maar heb waarschijnlijk ook een lichte vorm.

iig een lichte vorm van iets inderdaad

maar gaat meer richting narcisme als ik het zo lees

[TunderNerd]

Na even snel door de reacties hebben gescrolled, zie ik vooral een "het komt wel goed " als reactie. Dat het goed gaat komen: vast, maar de manier waarop ben ik het niet eens.

Je maakt je zorgen, je wilt niet anders zijn maar merkt dat je anders bent. Het feit dat jij je zorgen maakt geeft stres en spanning met zich mee, en die gaan een weg zoeken. Als je van jezelf weet dat je anders overkomt: doe hier wat mee! Je bent niet gek, je hoeft niet veranderen, maar weet hoe en waar je het kan inzetten. Met andere woorden: ga op zoek naar een coach / vorm van begeleiding.

Ik ben van mening dat iedereen eem coach zou moeten hebben (nee, ik heb hier geen aandelen in). Toen ik begon als starter heb ik een traineeship gedaan waarbij ik ook een coach had. Ik ben het totaal tegenovergestelde van Autistisch: nogal aanwezig, sterke mening en hele duidelijke visie. Aangezien ik wel in de ICT zit was dit ook een uitdaging: ik walsde over alles en iedereen heen. Ook afdelingsmanagers (ligt introvert) en HRM vrouwtjes (niet heel slim) waren geen partij. Los van het feit dat ik hier niet gelukkig van werd, werden andere mensen ook niet gelukkig van mij.

Ook ik ben anders, jij bent anders, niemand is het zelfde. Wanneer je jezelf kent en daarmee kan omgaan wordt niet alleen je werk, maar ook je privé leven een stuk aangenamer.

(Semi off-topic: ik merk dat Beta studies totaal niet/ veel te weinig op de persoonlijke ontwikkeling sturen. Gamma studies (van toneel, tot sociaal werker, tot liberal arts) hebben allen een factor waar je jezelf in tegenkomt. Dit is uiterst leerzaam en levensgenot verbeterend en zouden meer studies moeten doen!

[defiant]

Dit is een persoonlijk topic, aangezien dit topic al oud is, is er een grote kans dat de TS geen advies meer nodig heeft of het advies niet meer leest, vandaar dat ik dit topic gesloten heb.

[Voor 69% gewijzigd door defiant op 25-10-2019 11:45]