Ik zit in de volgende situatie:
Grofweg negen jaar geleden heb ik met mijn vrouw een huis gekocht. Was geen ideale situatie, want ik had nog geen vast contract en mijn vrouw verdiende niet zoveel, maar we hebben toentertijd een hypotheek af kunnen sluiten van 200.000 euro, waarvan 120.000 aflossingsvrij en 80.000 spaarhypotheek. Geen NHG, dat zat er toen niet in. De rente hebben we voor 5 jaar vastgezet. Na die vijf jaar hebben we de rente iets kunnen verlagen tot zo tussen de 3,5 en 4 procent.
Inmiddels is onze gezinssituatie dusdanig dat we héél erg graag d.m.v. een dakopbouw à 60.000 euro (incl. alles) ons huis willen vergroten. Over ongeveer een jaar loopt onze rentevast periode af én hebben we onze overige financiële puinhoopjes afgelost, waardoor we zo'n 300 euro per maand uit zouden kunnen geven (plus wat we eventueel door de lage rente zouden kunnen 'winnen'). Daarmee zitten we overigens ver van onze maximale leenlimiet, want we budgetteren nogal (belachelijk) ruim voor leuke dingen en andere niet-essentiële zaken. Het tijdelijke verlies van mijn baan of die van mijn vrouw is goed op te vangen. Die 300 euro is puur wat we 'ineens' meer te besteden hebben. Ik wil ook een beetje voorkomen dat de discussie straks over mijn financiële (maand)ruimte gaat, want daar zit het echt wel goed mee. Het gaat mij puur om wat de verschillende mogelijkheden.
Nu staan we een beetje voor een dilemma. Ergens denk ik: laten we de hele boel omzetten op een dusdanige wijze dat we over 20 jaar ons hele huis hebben afgelost. Een snelle berekening leert dat een annuïtaire hypotheek van 185.000 (we hebben eind volgend jaar ongeveer 15.000 gespaard op onze spaarhypotheek), met een looptijd van 20 jaar, zo'n beetje neerkomt op een stijging van 300 euro per maand, netto.
Aan de andere kant zouden we ervoor kunnen kiezen om de huidige hypotheek te laten staan zoals die nu is, wellicht weer tegen een lagere rente als de rentetarieven volgend jaar nog steeds gunstig zijn, en daarnaast een extra annuïtaire hypotheek van 60.000 kunnen afsluiten, zodat we groter kunnen gaan wonen. Die zouden we dan voor 30 jaar kunnen afsluiten ook dat kost dan om en nabij de 300 euro per maand. Naast de huidige hypotheek dus.
Het dilemma is dus duidelijk lijkt me. Spelen we op safe door volledig af te lossen, of gaan we voor extra woongenot? Het financiële verschil is vrij klein als je naar het maandbedrag kijkt. Op lange termijn is het verschil natuurlijk juist erg groot. Het voelt heel veilig om alles af te lossen, maar in hoeverre is dat nou echt nodig? Het huis was op het dieptepunt van de afgelopen crisis zo'n 175.000 euro waard, dus het lijkt een veilige aanname dat de 120.000 euro aflossingsvrij altijd wel afgedekt is door de verkoop van het huis, aan het einde van de looptijd van de huidige hypotheek.
Extra factor is dat we over ongeveer tien jaar klaar zijn met het aflossen van studieschulden. Een bedrag dat ook al zo'n 450 euro per maand aan aflossing kost momenteel. Dat zouden we tegen die tijd kunnen gebruiken om extra af te lossen op de aflossingsvrije hypotheek. Ook hier geldt trouwens: liever geen discussie over deze aflossing of mijn financiële ruimte. Ook dit staat ons niet in de weg om de hypotheek eventueel te verhogen.
Ik ben heel benieuwd naar welke keuzes andere tweakers zouden maken in deze situatie en waarom? Zijn er wellicht nog slimme tussenvormen of andere constructies die we qua hypotheek zouden kunnen overwegen? Wie slaat mij om de oren met een 'ga nou toch voor de veilige oplossing', en wie zegt me de dag te plukken en voor het woongenot te gaan?
Grofweg negen jaar geleden heb ik met mijn vrouw een huis gekocht. Was geen ideale situatie, want ik had nog geen vast contract en mijn vrouw verdiende niet zoveel, maar we hebben toentertijd een hypotheek af kunnen sluiten van 200.000 euro, waarvan 120.000 aflossingsvrij en 80.000 spaarhypotheek. Geen NHG, dat zat er toen niet in. De rente hebben we voor 5 jaar vastgezet. Na die vijf jaar hebben we de rente iets kunnen verlagen tot zo tussen de 3,5 en 4 procent.
Inmiddels is onze gezinssituatie dusdanig dat we héél erg graag d.m.v. een dakopbouw à 60.000 euro (incl. alles) ons huis willen vergroten. Over ongeveer een jaar loopt onze rentevast periode af én hebben we onze overige financiële puinhoopjes afgelost, waardoor we zo'n 300 euro per maand uit zouden kunnen geven (plus wat we eventueel door de lage rente zouden kunnen 'winnen'). Daarmee zitten we overigens ver van onze maximale leenlimiet, want we budgetteren nogal (belachelijk) ruim voor leuke dingen en andere niet-essentiële zaken. Het tijdelijke verlies van mijn baan of die van mijn vrouw is goed op te vangen. Die 300 euro is puur wat we 'ineens' meer te besteden hebben. Ik wil ook een beetje voorkomen dat de discussie straks over mijn financiële (maand)ruimte gaat, want daar zit het echt wel goed mee. Het gaat mij puur om wat de verschillende mogelijkheden.
Nu staan we een beetje voor een dilemma. Ergens denk ik: laten we de hele boel omzetten op een dusdanige wijze dat we over 20 jaar ons hele huis hebben afgelost. Een snelle berekening leert dat een annuïtaire hypotheek van 185.000 (we hebben eind volgend jaar ongeveer 15.000 gespaard op onze spaarhypotheek), met een looptijd van 20 jaar, zo'n beetje neerkomt op een stijging van 300 euro per maand, netto.
Aan de andere kant zouden we ervoor kunnen kiezen om de huidige hypotheek te laten staan zoals die nu is, wellicht weer tegen een lagere rente als de rentetarieven volgend jaar nog steeds gunstig zijn, en daarnaast een extra annuïtaire hypotheek van 60.000 kunnen afsluiten, zodat we groter kunnen gaan wonen. Die zouden we dan voor 30 jaar kunnen afsluiten ook dat kost dan om en nabij de 300 euro per maand. Naast de huidige hypotheek dus.
Het dilemma is dus duidelijk lijkt me. Spelen we op safe door volledig af te lossen, of gaan we voor extra woongenot? Het financiële verschil is vrij klein als je naar het maandbedrag kijkt. Op lange termijn is het verschil natuurlijk juist erg groot. Het voelt heel veilig om alles af te lossen, maar in hoeverre is dat nou echt nodig? Het huis was op het dieptepunt van de afgelopen crisis zo'n 175.000 euro waard, dus het lijkt een veilige aanname dat de 120.000 euro aflossingsvrij altijd wel afgedekt is door de verkoop van het huis, aan het einde van de looptijd van de huidige hypotheek.
Extra factor is dat we over ongeveer tien jaar klaar zijn met het aflossen van studieschulden. Een bedrag dat ook al zo'n 450 euro per maand aan aflossing kost momenteel. Dat zouden we tegen die tijd kunnen gebruiken om extra af te lossen op de aflossingsvrije hypotheek. Ook hier geldt trouwens: liever geen discussie over deze aflossing of mijn financiële ruimte. Ook dit staat ons niet in de weg om de hypotheek eventueel te verhogen.
Ik ben heel benieuwd naar welke keuzes andere tweakers zouden maken in deze situatie en waarom? Zijn er wellicht nog slimme tussenvormen of andere constructies die we qua hypotheek zouden kunnen overwegen? Wie slaat mij om de oren met een 'ga nou toch voor de veilige oplossing', en wie zegt me de dag te plukken en voor het woongenot te gaan?