Tweakers maakt gebruik van cookies, onder andere om de website te analyseren, het gebruiksgemak te vergroten en advertenties te tonen.
Door gebruik te maken van deze website, of door op 'Ga verder' te klikken, geef je toestemming voor het gebruik van cookies.
Wil je meer informatie over cookies en hoe ze worden gebruikt, bekijk dan ons cookiebeleid.
De activiteit van de zon is momenteel minimaal. Er zijn dit jaar nog nauwelijks zonnevlekken te zien geweest, en ook de intensiteit van de extreem-ultraviolette straling van de zon is sterk afgenomen. Nieuw onderzoek, gepubliceerd in de Journal of Atmospheric and Solar-Terrestrial Physics, laat zien dat dit gevolgen heeft voor de hoge aardatmosfeer: die lijkt af te stevenen op een recordlage temperatuur. Dat blijkt uit metingen met het SABER-instrument aan boord van de ruim 16 jaar oude NASA-satelliet TIMED. SABER meet de infraroodstraling van koolstofdioxide en stikstofoxide, twee verbindingen die een sleutelrol spelen in de energiebalans van de lucht op 100 tot 300 kilometer boven het aardoppervlak, het domein van de thermosfeer – de op een na hoogste laag van de aardatmosfeer. Tijdens elk zonneminimum koelt de thermosfeer af. Dat komt doordat zijn temperatuur wordt bepaald door de absorptie van ultraviolette straling van de zon. Zo laag als nu zijn de temperaturen echter niet vaak. Mogelijk wordt nog voor het einde van dit jaar het ‘kouderecord’ gebroken. Echt koud wordt het in de thermosfeer overigens nooit: de dagtemperatuur van dit ijle deel van de aardatmosfeer varieert ruwweg tussen de 1200 en 2000 graden. Aardbewoners merken daar niets van, maar satellieten wel. In ‘koude’ perioden is de thermosfeer dunner en ondervinden satellieten in lage aardbanen minder luchtwrijving, wat hun levensduur verlengt.
Vandaag geen mijlpalen te bezorgen. Hier merkt één aardbewoner wél iets van. De postbode
De Flusher des Tages is vandaag Eddye!
Fijne dag allemaal en tot de volgende keer
Seti (BOINC) hitparade van zondag 30 september 2018 flushers : 50/1680 (3 %) Users daily
Bij ‘diepe’ waarnemingen met de MUSE-spectrograaf van de Very Large Telescope van ESO zijn rond verre sterrenstelsels immense kosmische reservoirs van atomaire waterstof ontdekt. De buitengewone gevoeligheid van MUSE heeft deze vage waterstofwolken in het vroege heelal, die een gloed van zogeheten Lyman-alfa-straling vertonen, rechtstreeks waarneembaar gemaakt. Daarbij is vastgesteld dat bijna de hele nachthemel een onzichtbare gloed vertoont. Een internationaal team van astronomen heeft, met behulp van het MUSE-instrument van ESO’s Very Large Telescope (VLT), een onverwachte overvloed aan Lyman-alfa-straling ontdekt in het zogeheten Hubble Ultra Deep Field (HUDF). De ontdekte straling bestrijkt bijna dit hele beeldveld. Via extrapolatie komt het team tot de conclusie dat bijna de gehele hemel een onzichtbare gloed van Lyman-alfa-straling uit het vroege heelal vertoont. Astronomen zijn er al heel lang aan gewend dat de hemel er op verschillende golflengten heel anders uitziet, maar de uitgestrektheid van de waargenomen Lyman-alfa-straling kwam toch als een verrassing. ‘Je realiseren dat de hele hemel een gloed van zichtbaar licht vertoont terwijl je bezig bent de Lyman-alfa-straling van verre waterstofwolken waar te nemen, was een echte openbaring,’ aldus Kasper Borello Schmidt, een lid van het team van astronomen achter dit resultaat. ‘Dit is een geweldige ontdekking!’, voegt teamlid Themiya Nanayakkara daaraan toe. ‘Besef de volgende keer dat je naar een maanloze nachthemel kijkt en de sterren ziet, dat de hemel een onzichtbare gloed van waterstof vertoont: de oudste bouwsteen van het heelal, die de hele nachthemel doet oplichten.’ Het HUDF-gebied dat door het team is waargenomen, is een in andere opzichten onopvallend stukje hemel in het sterrenbeeld Fornax (Oven), dat in 2004 beroemd werd toen meer dan 270 uur kostbare waarneemtijd van de Hubble-ruimtetelescoop van NASA en ESA werd besteed om hier dieper dan ooit het heelal in te kijken. De HUDF-waarnemingen lieten zien dat dit schijnbaar donkere stukje hemel is bezaaid met duizenden sterrenstelsels, wat nog maar eens bewees hoe ontzaglijk groot het heelal is. Dankzij de uitstekende mogelijkheden van MUSE kunnen we nu nog dieper de ruimte in kijken. De detectie van Lyman-alfa-straling in het HUDF is de eerste keer dat astronomen deze zwakke straling van de gasomhulsels van de vroegste sterrenstelsels hebben kunnen waarnemen. In deze compositiefoto is de Lyman-alfa-straling in blauw over de beroemde HUDF-opname heen gelegd. MUSE, het instrument achter deze nieuwste waarnemingen, is een geavanceerde integraal-veldspectrograaf die gekoppeld is aan Unit Telescope 4 van de VLT op ESO’s Paranal-sterrenwacht. Wanneer MUSE de hemel waarneemt, registreert hij voor elke pixel in zijn detector de verdeling van de golflengten in het binnenkomende licht. Door naar het volledige lichtspectrum van astronomische objecten te kijken, krijgen we een goed beeld van de astrofysische processen die zich in het heelal afspelen. ‘Deze MUSE-waarnemingen geven ons een volledig nieuwe kijk op de diffuse gasomhulsels van de sterrenstelsels in het vroege heelal’, aldus Philipp Richter, een ander lid van het onderzoeksteam. Het internationale team van astronomen dat deze waarnemingen heeft gedaan, heeft wel ideeën over wat deze verre wolken van waterstof ertoe brengt om Lyman-alfa-straling uit te zenden, maar de precieze oorzaak blijft een mysterie. Maar omdat men denkt dat deze zwakke gloed alomtegenwoordig is aan de nachthemel, zal verder onderzoek naar verwachting meer duidelijkheid geven over de oorsprong ervan. ‘In de toekomst zijn we van plan nog geavanceerdere metingen uit te voeren’, zegt teamleider Lutz Wisotzki. ‘We willen uitzoeken hoe deze uitgestrekte kosmische reservoirs van atomaire waterstof over de ruimte zijn verdeeld.’
Zo.. nu we dat weer weten, sorry voor de lap tekst, verder met mijlpalers!
Vandaag hebben twee users de eer om een mooie mijlpaal in ontvangst te nemen.
Dit zijn Grim en bofhorg. Gefeliciteerd!
De Flusher van de Dag is Erik!
Fijne dag allemaal en tot de volgende keer.
Seti (BOINC) hitparade van maandag 01 oktober 2018 flushers : 52/1680 (3 %) Users daily
Astronomen hebben een nieuwe aanwijzingen gevonden die hen mogelijk op het spoor kan zetten van de vermeende negende planeet.
Die aanwijzing is 2015 TG387, een nieuw ontdekt object in de verre buitenwijken van het zonnestelsel, ver voorbij de baan van Pluto. De baan van 2015 TG387 vertoont overeenkomsten met andere verwijderde objecten waarvan banen vermoedelijk zijn vormgegeven door de zwaartekracht van een erg groot object dat zich ergens in die koude omgeving moet ophouden: de beoogde Planeet Negen, ook wel bekend als Planeet X.
2015 TG387 werd in oktober 2015 voor het eerst waargenomen met behulp van de 8 meter Subaru telescoop die op de uitgedoofde vulkaan Mauna Kea op Hawaii staat. De astronomen gaven het object de bijnaam “The Goblin” en dat betekent in het Nederlands de Gnoom oftewel het Aardmannetje. Die bijnaam heeft te maken met de ontdekkingsdatum en de TG in de voorlopige aanduiding.
Het team had drie jaar nodig om de precieze baan van Aardmannetje te bepalen en dat deden ze met behulp van waarnemingen vanaf de Las Campanas Sterrenwacht in Chili en de Discovery Channel Telescope in Arizona in de Verenigde Staten.
2015 TG387 volgt een extreem elliptische baan. De dichtste nadering tot de Zon bedraagt 65 Astronomische Eenheden (we noemen dit het perihelium) en de grootste afstand tot de Zon, het aphelium, bevindt zich op een afstand van ongeveer 2300 Astronomische Eenheden. Eén Astronomische Eenheid is gelijk aan de gemiddelde afstand Aarde – Zon en die bedraagt 150.000.000 kilometer. As je met die getallen gaat rekenen dan heeft 2015 TG387 ongeveer 40.000 jaar nodig om eenmaal om de Zon te draaien.
Liefhebbers kunnen hier het preprint artikel downloaden (pdf)
Goed, wij gaan terug naar onze eigen zaken: wamoje heeft de volgende mijlpaal binnen!
Seti (BOINC) hitparade van dinsdag 02 oktober 2018 flushers : 54/1680 (3 %) Users daily
Astronomen hebben met behulp van de Kepler Space Telescope en de Hubble Space Telescope vermoedelijk bewijs gevonden voor het bestaan van een maan met de grootte van Neptunus die in een baan om de planeet Kepler-1625b draait. Dit is een planeet met de grootte van Jupiter die zich op een afstand van ongeveer 8000 lichtjaar van de Aarde bevindt.
De nieuwe resultaten zijn afkomstig van een gecoördineerde jacht op exomanen waarbij gebruik wordt gemaakt van de data van de Kepler Space Telescope die ongeveer 70% van de 3800 bekende exoplaneten heeft ontdekt. Kepler vindt deze planeten met behulp van de transitiemethode waarbij de telescoop kijkt naar kleine periodieke dipjes in de helderheid van de ster die worden veroorzaakt doordat een planeet voorlangs de ster beweegt.
De waarnemingen van de Kepler en de Hubble zijn gecombineerd met wat rekenwerk en dat suggereert dat de maan de grootte moet hebben van Neptunus en een massa van 1,5 * de massa van Kepler-1625b. Vooral dat laatste wijst volgens de astronomen op de aanwezigheid van een maan.
Volgens het onderzoeksteam is de verhouding tussen de twee massa’s bepalend om het tweede object als een maan te betitelen en het systeem niet als een dubbelplaneet te benoemen. Dan lijkt het te gaan om een enorm grote maan maar als we kijken naar de verhoudingen binnen ons eigen Aarde-Maan-systeem dan ligt die ook op 1,2 procent.
Goed, over naar de stats
Er zijn vandaag mijlpalen voor bofhorg en blinkc
Seti (BOINC) hitparade van woensdag 03 oktober 2018 flushers : 56/1680 (3 %) Users daily
Voyager 2 nadert de grens van ons zonnestelsel. Dat heeft NASA op 5 oktober 2018 met een persbericht bekend gemaakt.
Deze aankondiging is gebaseerd op twee verschillende instrumenten die zich aan boord van de Voyager bevinden. Deze twee instrumenten merkten eind augustus een verandering op in de manier waarom veel kosmische straling (hele snelle deeltjes die het zonnestelsel uitreizen) de ruimtesonde raakten. Die metingen komen heel goed overeen met wat de Voyager 1 ongeveer 3 maanden bemerkte voordat die in 2012 ons zonnestelsel verliet. Wetenschappers weten echter nog niet zeker of Voyager 2 de grens nadert, dat kunnen ze pas bepalen als Voyager 2 door die barrière heen is.
Volgens NASA is het zuidelijk dat er veranderingen inde omgeving van de Voyager 2 worden waargenomen. NASA zegt de komende maanden veel te gaan leren want er is nog steeds veel onbekend over waar precies zich de heliopauze bevindt (de grens van het zonnestelsel met de interstellaire ruimte). Volgens NASA is het wel duidelijk dat de Voyager 2 daar nog niet is.
Voyager 2 heeft sinds zijn lancering bijna 17,7 miljard kilometer afgelegd maar het is lastig te voorspellen wanneer de ruimtesonde precies de heliopauze, de echte grens van ons zonnestelsel, zal passeren.
Op deze zonnige zaterdag mag BladE_99 ook gaan genieten van zijn behaalde mijlpaal: 900.000 punten is mooi. Snel door naar de 1 miljoen zou ik zeggen
Seti (BOINC) hitparade van vrijdag 05 oktober 2018 flushers : 51/1680 (3 %) Users daily
Seti@home
)
1)
1)0.png "https://roarnet.nl/iis/dpc/tempimages/dpc_Seti%20(BOINC)0.png")
)1.png "https://roarnet.nl/iis/dpc/tempimages/dpc_Seti%20(BOINC)1.png")
Seti@home2.png "https://roarnet.nl/iis/dpc/tempimages/dpc_Seti%20(BOINC)2.png")
3.png "https://roarnet.nl/iis/dpc/tempimages/dpc_Seti%20(BOINC)3.png")
4.png "https://roarnet.nl/iis/dpc/tempimages/dpc_Seti%20(BOINC)4.png")
5.png "https://roarnet.nl/iis/dpc/tempimages/dpc_Seti%20(BOINC)5.png")
6.png "https://roarnet.nl/iis/dpc/tempimages/dpc_Seti%20(BOINC)6.png")
