Anoniem: 1083967 schreef op woensdag 13 juni 2018 @ 18:48:
Hier nog een leuk stukje van een jurist met voorbeelden over de fiscale woonplaats, voor diegenen die het interessant vinden:
Fiscale woonplaats advocaat
Als de Belastingdienst denkt dat iemand in Nederland woont dan moet de inspecteur dit aannemelijk maken, de belastingplichtige moet vervolgens deze vermoedens tegenspreken (en aannemelijk maken dat dit niet klopt). In een procedure bij het Gerechtshof Amsterdam d.d. 22 december 2016 ECLI:GHAMS:2016:5750kwam een leuke zaak voorbij. Een advocaat stelt dat hij sinds 1997 in Zwitserland woont. De inspecteur denkt dat de advocaat in de periode 2002 tot en met 2006 in Nederland woont. De advocaat doet aangifte als buitenlands belastingplichtige en is het niet met de inspecteur eens.
Vragen
De inspecteur moet bij een geschil over uw woonplaats zijn stelling innemen en bewijzen. Hierbij kan de inspecteur u om informatie vragen (informatiebeschikking). Als u deze informatie niet verstrekt kan de bewijslast worden omgekeerd. Op grond van een redelijke schatting worden dan aanslagen opgelegd. De bal ligt dan weer bij u, u moet aannemelijk maken dat de aanslagen niet kloppen. Bel gerust voor een afspraak als u emigratieplannen heeft of een discussie over uw woonplaats.
Beste DanielPH,
Net als lezen in een medische encyclopedie is het gevaarlijk dit soort teksten te lezen zonder over voldoende kennis en ervaring te beschikken. Maar al te snel worden er verkeerde conclusies aan verbonden.
Ik uit niet gauw kritiek op het werk van een collega, maar ik vind dat hij toch wel een beetje te kort door de bocht is gegaan. Dit geldt met name t.a.v. zijn stelling dat de inspecteur bij een geschil over de woonplaats zijn stelling moet innemen en bewijzen. Hij had zeker iets dieper op de zaak moeten ingaan en daarbij aandacht moeten besteden aan de veel voorkomende situatie, die zich ook bij jou voordoet. Dit temeer, daar hij zich opwerpt als deskundige voor wat betreft emigratieplannen. Maar mogelijk is hij niet op de hoogte van de nieuwste ontwikkelingen op dit terrein.
Hoe liggen de kaarten bij jou? De inspecteur zal in jouw geval helemaal niet denken dat je in Nederland woont en dit dus ook aannemelijk moeten maken, Jij bent uitgeschreven bij een Nederlandse gemeente. Tenzij jij een van de 600.000 spookburgers bent die Nederland “rijk” is, woon jij buiten Nederland. Je hebt nog steeds de Nederlandse nationaliteit. Dit betekent dat jij een niet-kwalificerende buitenlandse belastingplichtige bent. Dit houdt in dat jij verplicht kunt worden om aangifte te doen voor de inkomstenbelasting van je wereldinkomen. Daartoe hoeft de inspecteur niets te bewijzen of aannemelijk te maken. Hij stelt louter vast dat jij niet meer in Nederland woont!
Omdat jij vindt dat je in de Filippijnen woont en onder de verdragsbescherming valt van het door Nederland met de Filippijnen gesloten Verdrag ter voorkoming van dubbele belasting, zul jij moeten bewijzen dat dit ook daadwerkelijk het geval is. “Hij die stelt levert ook het bewijs.”
En dan beginnen de problemen. In november 2016 heeft de Belastingdienst/kantoor Buitenland de regels aangepast. Om aan te tonen dat je (in jouw geval) fiscaal inwoner bent van de Filippijnen zul je moeten overleggen:
a. de verklaring belastingplicht woonland of
b. een recente aangifte en aanslag van de Filippijnse Belastingdienst (de BIR).
Slechts deze documenten worden geaccepteerd door Kantoor Buitenland als bewijs van het zijn van fiscaal inwoner van een land.
De Belastingdienst heeft hier zelfs een slogan voor bedacht:
“Gemakkelijker kunnen we het (voor onszelf) niet maken”.
Aan beide kun je niet voldoen. De BIR zal geen getekende en gestempelde verklaring afgeven dat jij belastingplichtig bent voor de inkomstenbelasting in de Filippijnen. Jij hebt geen TIN-nummer en kunt dus ook geen aangifte doen. Jij bent immers totaal onbekend bij de BIR.
En op dit laatste wees ik jou in m’n eerdere reactie met het advies om hier zo snel mogelijk verandering in aan te brengen!
Overigens ben ik het niet eens met dit nieuwe beleid van Kantoor Buitenland. Daarmee handelt ze zelfs onrechtmatig! Ik heb dan ook enkele procedures tegen hen lopen wat dit betreft. Binnen het Bestuursrecht kennen we nl. de leer van de vrije bewijsvoering. Niet de Belastingdienst maar de Bestuursrechter bepaalt wat toegelaten wordt als bewijs. Vervolgens zijn er legio mogelijkheden om aan te tonen dat je fiscaal inwoner bent van een land. Dus buiten de zgn. woonland verklaring of aangifte en aanslag om.
Artikel 4 van het Verdrag bevat de bepalingen met betrekking tot de fiscale woonplaats. In dit artikel is een en ander als volgt geregeld.
Je wordt geacht fiscaal inwoner te zijn (en ook in deze volgorde):
a. van de Staat waar je een
duurzaam tehuis tot je beschikking hebt; indien je in beide Staten een duurzaam tehuis tot je beschikking hebt, wordt je geacht inwoner te zijn van de Staat waarmee je persoonlijke en economische betrekkingen het nauwst zijn
(middelpunt van de levensbelangen);
b. indien niet kan worden bepaald in welke Staat je het middelpunt van je levensbelangen hebt, of indien je in geen van de Staten een duurzaam tehuis tot je beschikking hebt, wordt je geacht inwoner te zijn van de Staat
waar je gewoonlijk verblijft;
c. indien je in beide Staten of in geen van beide gewoonlijk verblijft, wordt je geacht inwoner te zijn van de Staat waarvan je
onderdaan bent;
d. indien je onderdaan bent van beide Staten of van geen van beide, regelen de
bevoegde autoriteiten van de Staten de aangelegenheid in onderlinge overeenstemming.
Ad a. Je bent uitgeschreven uit Nederland en hebt hier geen duurzaam tehuis meer tot je beschikking. In de Filippijnen huur je een huis. In dat geval wordt het al heel gemakkelijk om aan te tonen dat je fiscaal inwoner bent van de Filippijnen: je stuurt het bewijs van inschrijving bij je gemeente, het huurcontract en bewijzen van (ook recente) huurbetalingen en betalingen voor levering van water en energiekosten op. Dat is de weg die ik meestal bewandel. Het gaat er immers om, om aan te tonen dat je in de Filippijnen een duurzaam tehuis tot je beschikking hebt terwijl dat niet in Nederland het geval is.
Daarnaast kun je nog denken aan aanvullend bewijs, zoals je nota’s voor je telefoon- en internetaansluiting, kassabonnetjes en noem maar op, om hiermee tevens aan te geven waar het middelpunt van jouw financiële/economische levensbelangen ligt.
Van groot belang daarbij kunnen zijn je bankafschriften, zowel van je Filippijnse als van je Nederlandse bankrekening. Zij geven immers ook veel informatie over het middelpunt van jouw financiële/economische levensbelangen. Daarnaast kan aan de hand hiervan worden bepaald waar je gewoonlijk verblijft (zeker als hier pinbetalingen mee gedaan worden).
Ben je gehuwd of heb je een duurzame relatie met misschien ook nog wel een kind, vermeldt ook dat. Hiermee geeft je aan dat ook jouw persoonlijke levensbelangen zijn gelegen in de Filippijnen.
Ad b. Kun je niet aan ad a. voldoen dan bestaat altijd nog de mogelijkheid om aan te tonen waar je gewoonlijk verblijft met je inschrijving, je visa en je paspoort met de benodigde stempels. Maar in mijn praktijk is het zover nog niet gekomen.
De conclusie is echter duidelijk dat in jouw geval niet de Belastingdienst maar jij moet bewijzen van welk land je fiscaal inwoner bent.