Ik heb geen psi related powers aangeleerd, maar heb ze wel latent.
T verhaal gaat als volgt..
Toen ik 15-16-17 was , en met name in de midden jaren van mn 16de , blowde ik regelmatig met een groepje gasten die ik kende van mountainbiken/school. Zo'n 4 maandjes achter elkaar elke dag wel , t was meestal koud buiten dus zaten we in de stad of in een grote schuur of zolder van iemand enz.
De wiet had nooit echt veel invloed op me, ik vond t vaak smerig smaken (rook(te) ook niet), en buiten een lekker dizzy gevoel zodra je inhaleert , had ik nooit echt duidelijke kenmerken van "stoned" zijn.
Ik concentreerde me veels te veel op niet te stoned worden, want ik had vaak meegemaakt als ik te veel blowde / me liet zakken dat ik dan in een onprettige, niet rationele en zeer vervelende "feeling" kom. Stoned dus, maar voor mij als 100% rationeel iemand een frustrerende situatie. Ik wist ook altijd precies wat ik deed en wat ik wou doen, alleen de fysieke motoriek was vaak minder, en luisterde gewoon niet naar wat ik wou.
T voelt aan alsof je in een auto zit en de remmen doen het niet of nouwelijks, de voorruit is beslagen en je hebt 3 lekke banden.....en dan zit je je enorm in te spannen om toch nog je auto recht op de baan te houden...zo machteloos voelde ik me vaak.
Heb uiteraard mn lachkicks gehad, maar dat is meestal na een licht blowtje, een paar trekjes dus..dat t net warm achter je oren wordt...zodra ik meer nam, werd ik hoogstens verdoofd , en als ik nog meer rookte werd ik gewoon misselijk. Koude rillingen enz. nooit gekotst maar wel vaak gevoeld alsof ik dat ging doen
Savonds liepen we dan met zn allen over straat, of fietsten terug van de stad.
Ik fietste bijna altijd een groot stuk alleen terug, ik woonde ergens aan de rand van haarlem bij de polder / t spaarne (rivier).
Dwars door schalkwijk heen, maar lekker rustig op straat. De gedachten vliegen dan alle kanten op als je half onder de invloed naar je doel toe fietst. Lantaren na lantaren die je voorbijzoeft, en op een gegeven moment als je volledig alles loslaat....PLOF...
Alles donker in je directe omgeven. Verbazing. Schrik. Alertheid..
Je kijkt achterom, de lantaren paal achter je is uit. Geen licht. Je lacht in jezelf.....stomme dingen..knipperen altijd.
Je fietst verder over de lange lege weg...zoef...zoef...lantaren paal na lantaren paal. Je stopt eens, je kijkt achterom...he..hij knippert niet, hij is nogsteeds uit.
Bijna thuis aangekomen ben je het voorval weer vergeten en val je al mijmerend over niets in een soort half-slaap ...je voelt je lichaam niet meer..alles is warm..je vliegt naar huis lijkt wel ...tijd duurt eeuwig, maar toch ben je binnen 1 minuut thuis.
PLOEF...zwart...opnieuw schrik...je kijkt nu scherp achterom...weer een lantaren paal uit..andere weg, andere buurt..andere lantaren paal.....angst...je gaat nadenken...doe ik dat? toeval? toeval..! rationeel blijven..toeval... (toch?)
Zo heb ik elke avond gefietst. Minimaal 1 lantarenpaal per avond is gesneuveld, meestal deden ze het weer de volgende dag (branden dus), een enkele was permanent dood. (tot ie vervangen werd) .
Een enkele keer een lamp in een verlaten winkelstraat, maar daar liep ik altijd met een groep dus daar was het te druk om me heen.
Elke keer als een lantaren paal uit ging vervloekte ik het ding, mijzelf, en de wiet.
GDVR..kutding.....weer eentje....
Toeval is het niet meer, dat weet je dan wel.
Verklaren kan je t niet ..je denkt je helemaal suf...je bent een computer whizzy, je weet hoe de wereld gemaakt is, je weet hoe de mensen er gekomen zijn..je weet wat evolutie inhoud en je kan daar zelf voorbeelden van geven die je niet geleerd hebt uit een boek..je denkt dat je de wereld begrijpt. Je weet dat er geen god is..en zelfs al zou die er zijn zou dit niet door een geloof te verklaren zijn zo direct.
Je bent in de war.
Je verteld het aan een vriend...die lacht meewarig, en na een uitdaging van mijn kant besluiten we een avondje te gaan blowen. Een jointje gedraaid, en gewoon lekker stukje relaxen en beetje praten. Na een uurtje en een halve joint was ik alles vergeten van het uitstapje....en ploef...een lantaren paal uit ..(nieuwbouwwijk, btw) ..
hij schrikt
ik lach een beetje verward..
hij begint te stotteren..da da..da...dat kan niet...jezus! . Ik lachte alleen maar wat en zei dat ik t ook wel es zat was..:-)
We zijn naar huis gegaan. Heb hem er weinig meer over gehoord daarna, niemand zal hem toch geloven.
T is zelfs vanuit de auto "Gelukt" een keer, op de snelweg in haarlem rij ik ergens onder door met 60km p/u, en plof..uit.
Ik heb nog nooit van mn hele leven een lantaren (behalve knipperende, die tellen niet) , VOOR me zien uitgaan, of VER achter mee. ik heb alleen lantaren palen RECHT , maar dan ook RECHT boven me zien uitgaan. Soms licht naar de zijkant, ..een straal van 60 a 80 cm om me heen zegmaar naar boven toe misschien . En als je er letterlijk meer dan honderd, misschien wel 200 heb zien uitgaan in die anderhalve jaar dat ik frequent blowde...dan weet je dat dat geen toeval meer is. Zoveel hoor je er niet eens te zien uitgaan per toeval in je hele LEVEN.
Later merkte ik dat de lantarens uitgingen als ik van een gedachte, redelijk rationeel denken, naar een EMOTIE toe ging.
woede en frustratie waren het "sterkst" in mn hoofd, om liefdes problemen, om geld, om mn uiterlijk of om school..om ruzies, om gepest worden, andere onzekerheden van iemand in de pubertijd. Soms een sterke vrolijke of liefdevolle emotie , maar vaak frustratie of een vorm van woede of haat. ("kutzooi...waarom doet ze dat nou, met die andere jongen gaan #@@#$@#$@#$@#$ ARG!!!!") ..zo iets dus. Op zulke momenten als ik "wegdommelde" in (vaak intens) emotionele gedachten dan ging er een lantaren paal uit.
zodra ik schrok, me concentreerde en weer normaal dacht, geen lantaren paal die een kik gaf om me ..;) Maar op dezelfde route naar huis (40-50 minuutjes) , als ik weer me concentratie verloor en "verzonk", plof....2 of 3 lantaren palen gebeurde dan ook wel eens. Meestal kreeg ik een escorte tot zo'n 15 minuten van mn huis, dus meestal maar 1 lantarenpaaltje.
Ik kan dit tot op heden niet of nouwelijks verklaren mbv wiskunde, natuurkunde, scheikunde...andere moderne wetenschappen.
Het enigste waar ik mee in de buurt zou kunnen komen is mijn magnetisch veld,...sterk geladen door veel zweten van de wiet...verder kom ik niet.
Op andere vlakken is het een stuk makkelijker verklaarbaar, maar niet een algemeen bekend iets, ook niet binnen de parapsychologie of een spirituele aftakking van de wetenschap.
Geen enkel geloof bied soelaas, ik kan er ook niets over vinden op internet...
Er zijn een aantal voorvallen geweest, te tellen op 1 hand, die ik ZELF getriggerd heb.
Achterafgezien ook een doorboorduursel op emotie, namelijk dat in een later stadium van de "lantarenpaal-crisis" ik het zo dusdanig BEU werd dat frustratie en woede zich begonnen te uiten . Binnensmonds vloekend staarde ik naar een lantarenpaal, probeerde hem kapot te
kijken ,...en dat is een keer of 3 gelukt. Plof. Recht voor me neus.
In het "echte" leven, overdag, besloot ik echter dat het genoeg was geweest. Zowel de lantaren palen, mijn conditie (ik mountainbikte op semi professioneel niveau), mijn school (van blowen wordt je vergeetachtig..je cijfers schieten achteruit) als de factor "moeder" (die kwam er achter, de laatste dag dat ik blowde, had voor mezelf al een maand bepaald dat ik vanaf die dag zou stoppen - kwam ze er achter, ik zag groen van de misselijkheid....ja dat valt op met zo'n geur ook nog:)) waren allemaal factoren waarom ik op dat moment besloot te stoppen of nagenoet te stoppen met blowen/wiet/uitgaan.
Ik ben dus ook abrubt gestopt met mn concentratie te oefenen "onder invloed" .
Daarna zo'n 5 a 10x geblowd op jaarbasis tot mn 19de ongeveer...en meestal als ik alleen was / savonds fietste/liep, sneuvelde er wel een lampje boven mn hoofd...dus ook die sporadische keren , plof.
Note ..de 1001 keren dat ik gewoon naar de stad ging of savonds over straat fietste, nuchter of na een biertje of 4-5, of zelfs behoorlijk kapot gedronken aan de sterkere drank - NOG NOOIT 1 zien uitgaan!..:(
Nouja..dat was em wel ...t is laat nu ,moet mn verhaal maar gaan afronden.
Hulp/vragen/informatie/commentaar altijd welkom natuurlijk.