Goedemorgen tweakers,
Na een topic over een aankoopmakelaar, ben ik benieuwd naar dingen die jullie anders gedaan zouden hebben als je het over zou moeten doen of hoe jullie zouden adviseren in de huidige markt.
We zijn starters met een leuk budget van ongeveer 400k, zijn al lang samen en zijn nu 2 maanden aan het kijken naar huizen. Nou is het zo dat we met het huidige aanbod 1x mis gepakt hebben, maar voor de rest niet allebei het ‘ja!’ gevoel hadden. Het is dan ook zo dat mijn vriendin bij elk huis dat af is ja zegt en ik wel een huis wil wat redelijk af is, alleen wel iets wil wat potentie heeft om nog uit te breiden en ruimte heeft om wat te rommelen in een schuur. Ik ben handig, heb geen praktisch beroep, maar wel de wens om in de weekenden wat te kunnen rommelen aan mijn motor en met hout te werken. Mijn vriendin kijkt dan ook puur naar de feiten en streeft naar perfectionisme en ik ben een gevoelspersoon en heb vaak een praktische aanpak. Bij het maken van beslissingen duurt het ‘proces’ wat langer en wat meer discussies, maar het is wel een goede combinatie vinden we zelf en uiteindelijk ook meestal goede beslissingen.
De huidige markt is minstens raar te noemen en prijzen zijn aan het stijgen en daardoor voelt mijn vriendin toch enige haast of druk om snel iets te vinden, ikzelf ben meer van mening dat we geduldig moeten wachten totdat we allebei weer volmondig ‘ja’ zeggen bij een huis. Ik vind bij de grootste aankoop van je leven, je jezelf niet moet laten beïnvloeden door de markt of dat zegt mijn gevoel. Als je teveel concessies doet op een huis en dan ook nog eens in verhouding meer betaald, dan zouden best wat mensen spijt kunnen krijgen denk ik zo.
Nu is het zo dat gevoel, geld en praktijk 3 verschillende dingen zijn en ik ook best eens ongelijk kan hebben, dus daarom vraag ik om jullie objectieve kijk hierop.
Concessies die we in de laatste maand al overwegen is de wens om vrijstaand te wonen uit het raam te gooien en in te leveren op pure ruimte (perceel/woning oppervlakte). Denk aan mispakken bij een huis met 1000m2 perceel en dan 300m2 overwegen, ik vind dat nogal een groot verschil qua gevoel.
DUS:
– Geduldig blijven wachten of kleine/grotere concessies naarmate de tijd verstrijkt?
– En waarom?
– Is druk voelen na 2 maanden door de markt en de wens om te gaan kopen realistisch of zouden we moeten blijven relativeren en ons geduld bewaren.
Alvast bedankt voor de reacties
Na een topic over een aankoopmakelaar, ben ik benieuwd naar dingen die jullie anders gedaan zouden hebben als je het over zou moeten doen of hoe jullie zouden adviseren in de huidige markt.
We zijn starters met een leuk budget van ongeveer 400k, zijn al lang samen en zijn nu 2 maanden aan het kijken naar huizen. Nou is het zo dat we met het huidige aanbod 1x mis gepakt hebben, maar voor de rest niet allebei het ‘ja!’ gevoel hadden. Het is dan ook zo dat mijn vriendin bij elk huis dat af is ja zegt en ik wel een huis wil wat redelijk af is, alleen wel iets wil wat potentie heeft om nog uit te breiden en ruimte heeft om wat te rommelen in een schuur. Ik ben handig, heb geen praktisch beroep, maar wel de wens om in de weekenden wat te kunnen rommelen aan mijn motor en met hout te werken. Mijn vriendin kijkt dan ook puur naar de feiten en streeft naar perfectionisme en ik ben een gevoelspersoon en heb vaak een praktische aanpak. Bij het maken van beslissingen duurt het ‘proces’ wat langer en wat meer discussies, maar het is wel een goede combinatie vinden we zelf en uiteindelijk ook meestal goede beslissingen.
De huidige markt is minstens raar te noemen en prijzen zijn aan het stijgen en daardoor voelt mijn vriendin toch enige haast of druk om snel iets te vinden, ikzelf ben meer van mening dat we geduldig moeten wachten totdat we allebei weer volmondig ‘ja’ zeggen bij een huis. Ik vind bij de grootste aankoop van je leven, je jezelf niet moet laten beïnvloeden door de markt of dat zegt mijn gevoel. Als je teveel concessies doet op een huis en dan ook nog eens in verhouding meer betaald, dan zouden best wat mensen spijt kunnen krijgen denk ik zo.
Nu is het zo dat gevoel, geld en praktijk 3 verschillende dingen zijn en ik ook best eens ongelijk kan hebben, dus daarom vraag ik om jullie objectieve kijk hierop.
Concessies die we in de laatste maand al overwegen is de wens om vrijstaand te wonen uit het raam te gooien en in te leveren op pure ruimte (perceel/woning oppervlakte). Denk aan mispakken bij een huis met 1000m2 perceel en dan 300m2 overwegen, ik vind dat nogal een groot verschil qua gevoel.
DUS:
– Geduldig blijven wachten of kleine/grotere concessies naarmate de tijd verstrijkt?
– En waarom?
– Is druk voelen na 2 maanden door de markt en de wens om te gaan kopen realistisch of zouden we moeten blijven relativeren en ons geduld bewaren.
Alvast bedankt voor de reacties