corset schreef op woensdag 2 mei 2018 @ 09:50:
Vrij vertaald. De consument kan doen wat hij wil. De consument is heilig en de bedrijven mogen de rekening betalen..
Eng hoe dat wordt goed gepraat zo.
Als een consument zelf moedwillig gaat zitten klooien, dan moet dat gevolgen hebben. Het constante verhaal van "Ja maar de consument is zo zielig en de bedrijven moeten het bewijzen" is helaas wettelijk zo geregeld, maar mensen.. wat nodigt dat uit tot misbruik.
Als je zelf je hardware verpest, dan is dat jou fout, jou probleem. Het bij het bedrijf neerleggen is gewoon zielig.
Waar in dit topic lees je dat de consument zelf de hardware heeft verpest? Als we de consument mogen geloven, heeft deze namelijk niet de hardware verpest maar is de hardware verpest door een fout van de fabrikant.
Dan vind ik het eng hoe goedgepraat wordt dat de fabrikant zijn verplichtingen niet meer hoeft na te komen, enkel en alleen omdat de consument zijn smartphone - die zijn bezit is - niet heeft mogen openen. Blijkbaar wordt dit normaal geacht bij smartphones.
Maar het zou toch wat zijn als ik de motorkap van mijn nieuwe auto open en daarmee de kous is afgedaan wat betreft de plichten van de occasion als de motor er na een paar honderd kilometer er ineens mee ophoudt door een fabrieksfout.
Ik zie het overigens al voor mij: Twee consumenten kopen beiden een smartphone en iets meer dan 6 maanden na aflevering, tonen beide toestellen hetzelfde interne defect. Beide consumenten beroepen zich op de wettelijke garantie. Volgens de wet wordt niet meer vermoed dat de zaak bij aflevering niet aan de overeenkomst heeft beantwoord (Artikel 7:18 lid 2 BW) en beide consumenten zullen moeten stellen / aannemelijk maken dat de zaken bij aflevering niet conform was.
Een consument stelt dat het defect niet door zijn toedoen heeft kunnen ontstaan. De handelaar stuurt de zaak op naar reparateur Dynafix waar deze wordt onderzocht en eventueel wordt gerepareerd. Maar bij onderzoek stelt Dynafix dat er spraken zou zijn van waterschade waarmee het defect dus niet zou komen door een fabrieksfout. De garantie wordt afgewezen, de consument moet de kosten dragen voor reparatie of onderzoekskosten betalen om de smartphone zonder reparatie terug te krijgen.
De andere consument weet dat de zaak bij ter reparatie naar Dynafix wordt gestuurd,
is ermee bekend dat Dynafix wel vaker stelt dat defecten komen door waterschade, zelfs wanneer er duidelijk geen spraken kan zijn van waterschade en zorgt er eerst voor dat hij zelf bewijs neemt dat er geen spraken is van waterschade. De consument opent het toestel, neemt foto's van de interne onderdelen en laat de zaak vervolgens door de handelaar naar Dynafix sturen. Maar bij onderzoek stelt Dynafix vast dat de smartphone is geopend door de consument, stelt vervolgens dat met het openen van de smartphone voor het defect heeft kunnen zorgen en wijst de garantie af.
Over uitnodigen tot misbruik gesproken - maar dan niet door de consument.
Gelukkig werkt het niet zo en vervalt het recht op een conforme levering niet wanneer je zelf de smartphone opent. Het zou ook compleet afbreuk doen aan de mogelijkheid voor de consument om na de in Artikel 7:18 lid 2 BW gestelde 6 maanden na aflevering vast te stellen of het defect wel door eigen toedoen of door een fabrieksfout is ontstaan. Als consument word je dan geheel afhankelijk van de eerlijkheid van de handelaar of een ingeschakelde derde (waarvan bewezen is dat die niet te vertrouwen is) als ook kan de consument dan vooraf niet weten of er onderzoekskosten zullen zijn en zo geen goede afweging maken het toestel wel te laten onderzoeken, waardoor een consument met een mogelijke niet-conforme zaak, mogelijk geen beroep zal doen op zijn recht omdat de consument het er niet voor over heeft om mogelijke onderzoekskosten voor de zaak te betalen. De consument kan dan immers niet weten of het een fabrieksfout betreft of een defect door eigen toedoen.
Het doet afbreuk aan een recht en afbreuk van een mogelijk recht dat de consument heeft.
Noppesnada schreef op woensdag 2 mei 2018 @ 10:14:
[...]
En het gevolg hiervan is dat bedrijven gewoon rekening houden met het feit dat ze op draaien voor "onterechte" kosten en we daar allemaal aan mee betalen omdat het op een andere manier doorberekend wordt.
Arme bedrijven toch..
Behalve dat het de normaalste zaak is voor bedrijven om te berekenen wat het risico is dat iemand zal gaan dagvaarden als zij bepaalde wet overtreden en als dat risico lager uitvalt dan de winst die zij met het overtreden van de wet behalen, zij de wet gewoon zullen overtreden ten koste van alle gedupeerde consumenten die niet zullen dagvaarden.
Afgelopen jaar heb ik drie middelgrote bedrijven moeten aanschrijven de verzendkosten na herroeping bij een koop op afstand ook terug te moeten storten, daar zij hier wettelijk toe verplicht zijn. Een daarvan heeft zelfs nog enige weerstand gegeven door te stellen dit wettelijk niet te hoeven. Uiteindelijk is wel terugbetaald, maar pas na mijn klagen. Hoeveel consumenten klagen niet en hoeveel wordt daarop verdiend? Als ik de klachten en reviews nu lees, zijn er nog steeds consumenten die de verzendkosten niet terugkrijgen. Het is blijkbaar normaal bij die bedrijven.
Hetzelfde met Dynafix. Blijven stellen dat het om waterschade gaat waardoor zij geld kunnen blijven ontvangen en slechts een enkele consument onderneemt actie. Dat risico voor die enkele consument is daar gewoon berekend.
Widow schreef op woensdag 2 mei 2018 @ 10:18:
Je gaat naar de plaatselijke telefoonturk, laat er voor een paar tientjes een nieuw knopje in zetten, en gaat verder waar je gebleven was. Veel minder gezeik, en je knop wordt gegarandeerd gefixt.
Daarmee behoor je dus tot de groep consumenten die niet lastig gaat zijn, geen actie onderneemt en houd je het overtreden van de wet door bedrijven in stand.
[
Voor 3% gewijzigd door
Dimens op 02-05-2018 12:06
]