Waarom ontwijken ze het woord ' dood' in series/films?

[The_Prodigy1982]

Wat mij al een hele tijd opvalt;

Als er in series of in films iemand op sterven ligt wordt het daadwerkelijk benoemen van het aanstaand overlijden altijd ontweken.

- Er wordt praktisch altijd gezegd; "Maar dan gaat hij..." en dan rollen de tranen weer, waarbij het woord 'dood' wordt ingeslikt.
Dat is toch vreemd? Alsof de kijker het woord 'dood' niet zou kunnen verdragen.


Waarom lijkt er zo'n taboe te heersen op het praten over de dood in series en in films?
Terwijl het op het journaal of in andere actualiteiten programma's wel gewoon normaal wordt benoemd... je zou toch denken dat er een algemeen taboe zou gelden??

[PcDealer]

Niets van gemerkt in Band of Brothers en The Pacific.

[MAX3400]

In Saw en The Punisher ook nergens last van.

Kijk je niet teveel naar "vrouwen interesses" of geschikt voor alle leeftijden?

[Malt007]

Waarom geniet jij niet gewoon van een film ipv dit soort topics te openen?

[KDL]

Dit klopt gewoon met de werkelijkheid. Niet overal en in iedere familie wordt zoiets hardop uitgesproken, dit komt in meer culturen voor, ook in het westen. Maak je er niet te druk om, uiteindelijk wordt het je ...

[Swedgin]

Zed's dead, baby. Zed's dead

[Hahn]

Waarom houdt dit soort dingen je zo bezig? Naast dat je (weer) overdrijft, is dit al je tweede topic in korte tijd over zaken die jij vreemd vindt binnen films en series.

[ Voor 4% gewijzigd door Hahn op 27-04-2018 12:31 ]

[Anoniem: 882605]

Dit hoeft niet.

[ Voor 125% gewijzigd door defiant op 03-05-2018 00:41 ]

[-hopsa-]

Lister: Where is everybody, Hol?
Holly: They're dead, Dave.
Lister: Who is?
Holly: Everybody, Dave.
Lister: What, Captain Hollister?
Holly: Everybody's dead, Dave.
Lister: What, Todhunter?
Holly: Everybody's dead, Dave.
Lister: What, Selby?
Holly: They're all dead. Everybody's dead, Dave.
Lister: Peterson isn't, is he?
Holly: Everybody is dead, Dave.
Lister: Not Chen?
Holly: Gordon Bennett! Yes, Chen, everybody, everybody's dead, Dave!
Lister: Rimmer?
Holly: He's dead, Dave, everybody is dead, everybody is dead, Dave.
Lister: Wait. Are you trying to tell me everybody's dead?
Holly: I wish I'd never let him out in the first place.

[ Voor 10% gewijzigd door -hopsa- op 27-04-2018 12:38 ]

[MAX3400]

@Swedgin Pulp Fiction!!!
@-hopsa- Red Dwarf!!!

[g0tanks]

Misschien helpt het om voorbeelden te geven van populaire series/films waarin dit speelt. Dat versterkt in ieder geval je punt een beetje.

[MAX3400]

@g0tanks Teletubbies & Sesame Street?

[anboni]

The_Prodigy1982 schreef op donderdag 26 april 2018 @ 20:21:
- Er wordt praktisch altijd gezegd; "Maar dan gaat hij..." en dan rollen de tranen weer, waarbij het woord 'dood' wordt ingeslikt.
Dat is toch vreemd? Alsof de kijker het woord 'dood' niet zou kunnen verdragen.

Dat specifieke voorbeeld is gewoon voor het dramatische effect. Verder moet je misschien eens een serie als Game of Thrones gaan kijken, in plaats van emo-tv...

[kolderindekop]

Waarschijnlijk gooische vrouwen en meer van die films ,en ook ik ben stom om hier op te reageren .get a life

[Joeri.Bijlsma]

misschien geen "goede tijden slechte tijden" gaan kijken maar iets anders?

[sapphire]

Hij heeft een punt, ik kijk de laatste tijd veel Nijntje en daarin heb ik nog geen enkele keer "dood" gehoord.

Zal vast komen omdat het voor kleine kinderen is ....

[migchiell]

sapphire schreef op vrijdag 27 april 2018 @ 14:43:
Hij heeft een punt, ik kijk de laatste tijd veel Nijntje en daarin heb ik nog geen enkele keer "dood" gehoord.

Zal vast komen omdat het voor kleine kinderen is ....

Dan moet je de kerst-aflevering eens kijken.

[KDL]

sapphire schreef op vrijdag 27 april 2018 @ 14:43:
Hij heeft een punt, ik kijk de laatste tijd veel Nijntje en daarin heb ik nog geen enkele keer "dood" gehoord.

Zal vast komen omdat het voor kleine kinderen is ....

Bij Nijntje:
"Oma Pluis is doodgegaan", zoek titel maar op, bijv op youtube

[Dwarlorf]

KDL schreef op vrijdag 27 april 2018 @ 14:53:
[...]


Bij Nijntje:
"Oma Pluis is doodgegaan", zoek titel maar op, bijv op youtube

Kijk nou uit met dat soort posts! Kan je traumas aan over houden hoor.

[TommyboyNL]

He's dead, Jim.

[The_Prodigy1982]

Ik overdrijf volgens velen van jullie, maak me druk om niks... en ben volgens iemand hierboven zelfs een autist.

- Toch nemen jullie stuk voor stuk de moeite om te reageren... beetje raar, nietwaar?
(terwijl het zo'n onzinnige vraag van me is)

[Hahn]

The_Prodigy1982 schreef op vrijdag 27 april 2018 @ 15:05:
Ik overdrijf volgens velen van jullie, maak me druk om niks... en ben volgens iemand hierboven zelfs een autist.

- Toch nemen jullie stuk voor stuk de moeite om te reageren... beetje raar, nietwaar?
(terwijl het zo'n onzinnige vraag van me is)

Waarom vind je dat raar?

[Deadsy]

Het is denk ik gewoon het resultaat van slechte schrijvers die het nodig vinden om creatief te zijn..

Inplaats van dat ze gewoon zeggen dat iemand dood is willen ze de zooi mooi maken.

[migchiell]

The_Prodigy1982 schreef op vrijdag 27 april 2018 @ 15:05:
Ik overdrijf volgens velen van jullie, maak me druk om niks... en ben volgens iemand hierboven zelfs een autist.

- Toch nemen jullie stuk voor stuk de moeite om te reageren... beetje raar, nietwaar?
(terwijl het zo'n onzinnige vraag van me is)

Het een sluit het ander toch niet uit?

[sapphire]

Das de oude, we kijken natuurlijk alleen de nieuwe pedagogisch verantwoorde versie

The_Prodigy1982 schreef op vrijdag 27 april 2018 @ 15:05:
Ik overdrijf volgens velen van jullie, maak me druk om niks... en ben volgens iemand hierboven zelfs een autist.

- Toch nemen jullie stuk voor stuk de moeite om te reageren... beetje raar, nietwaar?
(terwijl het zo'n onzinnige vraag van me is)

JA en alles wat op internet staat is waar !

[ Voor 70% gewijzigd door sapphire op 27-04-2018 15:13 ]

[MAX3400]

The_Prodigy1982 schreef op vrijdag 27 april 2018 @ 15:05:
beetje raar, nietwaar?

Hoezo?

a) We ontkennen jouw constatering
b) We vragen naar jouw motivatie / constatering
c) Het is toch een discussie-topic

Maar als je zelf geen continue / bekende voorbeelden hebt, dan houdt het wel een beetje op, nietwaar?

[PinusRigida]

...beetje meer naar Game of Thrones kijken, dan heb je genoeg "dood" om weer een paar maand door te komen.

[210667]

Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd

[Fietsbel]

The_Prodigy1982 schreef op vrijdag 27 april 2018 @ 15:05:
Ik overdrijf volgens velen van jullie, maak me druk om niks... en ben volgens iemand hierboven zelfs een autist.

- Toch nemen jullie stuk voor stuk de moeite om te reageren... beetje raar, nietwaar?
(terwijl het zo'n onzinnige vraag van me is)

Mensen mogen alleen reageren wanneer ze het met je eens zijn/zelfde visie hebben?

[Hackus]

Dat dit soort topics nogsteeds open zijn op GoT... Het heeft geen enkele toegevoegde waarde aan GoT in welke vorm ook, evenmin TS zijn soortgelijke topic

[Fiber]

Soms hoeft het niet gezegd te worden maar is het zonder woorden ook wel duidelijk...:

En soms maak je er een grapje van:

[M!chel]

Welke serie bedoel je dan? The A-Team toevallig? Daar gaat nooit iemand dood.

[Anoniem: 1031525]

Sorry TS, maar ik herken het ook totaal niet. Wellicht kun je wat voorbeelden geven die je recent gezien hebt?

[Nature]

Misschien hebben ze het een keer gedaan en veroorzaakte het chaos, dat mensen de bioscoop uitrenden en schreeuwden ''We're all gonna die!''.

[Geteisem]

The Walking Dead ooit eens gezien? Of uberhaupt een horror of thriller film?

[SomerenV]

The_Prodigy1982 schreef op donderdag 26 april 2018 @ 20:21:
Wat mij al een hele tijd opvalt;

Als er in series of in films iemand op sterven ligt wordt het daadwerkelijk benoemen van het aanstaand overlijden altijd ontweken.

- Er wordt praktisch altijd gezegd; "Maar dan gaat hij..." en dan rollen de tranen weer, waarbij het woord 'dood' wordt ingeslikt.
Dat is toch vreemd? Alsof de kijker het woord 'dood' niet zou kunnen verdragen.


Waarom lijkt er zo'n taboe te heersen op het praten over de dood in series en in films?
Terwijl het op het journaal of in andere actualiteiten programma's wel gewoon normaal wordt benoemd... je zou toch denken dat er een algemeen taboe zou gelden??

Dude Ik herken me er niet in maar in echte gesprekken wordt het woord 'dood' ook vaak wat tactischer gebracht. Niet omdat er een taboe op zit maar omdat het gewoon enorm klote is om te melden dat iemand dood is. Een normaal mens wordt dan vrij snel emotioneel, juist op het moment dat het woord 'dood' in de mond genomen wordt omdat dat woord een bevestiging is. Men wil niet dat iemand dood is (gegaan), wil het toch melden, wil het woord zeggen maar dat bevestigt de dood en zie daar: huilende mensen. Ik weet niet of je ooit aan een sterfbed gestaan hebt maar er zijn áltijd personen die zodra ze het woord 'dood' horen emotioneel worden. En als je dat vertaalt naar films of series dan is het voor het beeld en de beleving beter om emotie te tonen dan om wat super rustige blikken te tonen die wat ja knikken alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

En daarnaast is het lang niet altijd de moeite waard om te melden dat iemand dood is. Of het wordt op een manier gebracht waarbij empathie komt kijken:
- He didn't/won't survive
- He didn't/won't make it

Het kan ook op een wat meer lompe manier:
- He won't be coming back
- You won't be seeing him ever again
- He's six feet under

Er zijn letterlijk 1001 manieren om te melden dat iemand dood is. En dan heb je ook nog tal van situaties waarin je niet wilt melden dat iemand dood gaat. Denk aan een militair die dodelijk gewond is geraakt. Die wil je op zo'n moment rustig krijgen, die wil je hoop geven in die laatste paar seconden of minuten zodat ie niet schreeuwend en paniekerig de pijp uit gaat.

Misschien is het een idee om even wat zelfreflectie toe te passen want jou obsessie met non-issues in films/series is echt ongezond

Hackus schreef op vrijdag 27 april 2018 @ 17:37:
Dat dit soort topics nogsteeds open zijn op GoT... Het heeft geen enkele toegevoegde waarde aan GoT in welke vorm ook, evenmin TS zijn soortgelijke topic

Ach, een beetje vermaak kan geen kwaad toch? En misschien dat TS met dit soort topics het ooit een keer door gaat krijgen dat zijn kijk op films en series totaal niet realistisch is.

[ Voor 8% gewijzigd door SomerenV op 28-04-2018 02:50 ]

[Mystic_Jack]

Zijn het niet van die momenten waar met weinig woorden aangekondigt wordt aan de achterblijver, dat degene die mee terug zou komen het niet gehaald heeft.

Ze kijken elkaar aan, de ene bedroefd en de ander verbaasd. Of ze zeggen gewoon "I'm sorry.".

Dit is normaal, dit ligt aan de verstandshoudingen tussen de twee.

[Donstil]

The_Prodigy1982 schreef op donderdag 26 april 2018 @ 20:21:
Wat mij al een hele tijd opvalt;

Als er in series of in films iemand op sterven ligt wordt het daadwerkelijk benoemen van het aanstaand overlijden altijd ontweken.

- Er wordt praktisch altijd gezegd; "Maar dan gaat hij..." en dan rollen de tranen weer, waarbij het woord 'dood' wordt ingeslikt.
Dat is toch vreemd? Alsof de kijker het woord 'dood' niet zou kunnen verdragen.


Waarom lijkt er zo'n taboe te heersen op het praten over de dood in series en in films?
Terwijl het op het journaal of in andere actualiteiten programma's wel gewoon normaal wordt benoemd... je zou toch denken dat er een algemeen taboe zou gelden??

Ik weet niet precies wat jij allemaal kijkt maar in het meerendeel van de series die ik kijk gaan mensen gewoon dood hoor.

Ik ken dit scenario wat jij probeert te schetsen totaal niet als de norm.

The_Prodigy1982 schreef op vrijdag 27 april 2018 @ 15:05:
- Toch nemen jullie stuk voor stuk de moeite om te reageren... beetje raar, nietwaar?
(terwijl het zo'n onzinnige vraag van me is)

Ja had je liever gewild dat mensen niet reageren dan? Of mag er alleen gereageerd worden als we het wel met je eens zijn?

[ Voor 15% gewijzigd door Donstil op 28-04-2018 11:05 ]

[mercapto]

Ik vrees dat je een standaard script trucje verward met een taboe. Veel cliches worden niet per ongeluk gebruikt maar zijn een bewuste keuze om aan een stijl te voldoen, het verhaal te simplificeren, een bepaalde spanningsboog te creëren, of wat dan ook.
"Waarom laten ze die haai niet gewoon zien maar hoor je alleen maar een tuba?"
"Waarom doen ze in een romantische comedy altijd zo moeilijk?"
"Da ken helemoal nie!"

Een dikke fout aanwijzen in een film is prima, maar als je je irriteert aan een motiefje op een vaas in de achtergrond die oh zo overduidelijk uit de verkeerde dynastie komt...

De meeste filmmakers zijn zich zeer bewust van hun fouten maar hebben geen tijd, budget, of zin, om alle puntjes op de i's te zetten.

Waarom doen ze moeilijk over de dood? Het bovenstaande, of omdat mensen niet graag over de dood praten, zeker niet wanneer ze een bepaalde leeftijd bereiken en de dood met rasse schreden dichterbij komt, of er ineens wel erg veel op het spel staat.

[The_Prodigy1982]

SomerenV schreef op zaterdag 28 april 2018 @ 02:47:
[...]
Een normaal mens wordt dan vrij snel emotioneel, juist op het moment dat het woord 'dood' in de mond genomen wordt omdat dat woord een bevestiging is. Men wil niet dat iemand dood is (gegaan), wil het toch melden, wil het woord zeggen maar dat bevestigt de dood en zie daar: huilende mensen. Ik weet niet of je ooit aan een sterfbed gestaan hebt maar er zijn áltijd personen die zodra ze het woord 'dood' horen emotioneel worden.

Ik vind het raar dat het zo gevoelig ligt... ja natuurlijk wil niemand dood, maar ik denk dat deze taboe voornamelijk is ontstaan omdat we liever onze kop in het zand steken en niet willen begrijpen dat de dood gewoon bij het leven hoort.
Alle facetten van het leven horen toch gewoon op een normale rechtstreekse manier bespreekbaar te zijn, is de gemiddelde mens dan echt zo zwak dat ze bepaalde dingen niet onder ogen willen komen en liever wegkijken en doen alsof het niet bestaat? Blijkbaar!!
(dan heb je wat mij betreft het leven gewoon niet begrepen... maar dat is mijn mening)

En om op je vraag terug te komen "Ik weet niet of je ooit aan een sterfbed gestaan hebt?";
Toevallig wel!! Ons mam werd in 2014 ziek en ik heb samen met ons pap 1,5 jaar lang mantelzorg gedaan voor haar, iets wat overigens een erg 'mooi' (lees: intens) iets is om terug te kunnen geven aan je naasten.
We beseften heel goed dat de dood eraan zat te komen en hebben hier heel bewust naartoe geleefd als gezin.
Toen het eenmaal gebeurde was er praktisch geen verdriet (op een klein traantje na bij het sluiten van de kist, omdat het dan echt definitief is), simpelweg omdat we er op voorbereid waren en heel realistisch in de situatie stonden zonder elkaar voor de gek te houden (iets dat de naaste familie nogal eens deed; "ach ze kan nog jaaaaaren mee, de situatie is echt nog niet zo schrijnend als dat jullie proberen te schetsen").
We zagen ons mam ook duidelijk aftakelen, en ons pap en ik schatten al in dat ze rond 2015 ongeveer wel op zou zijn... wij waren echter binnen de familie/kennisenkring de enige die het wilden zien.

Halverwege 2016 overleed ze, en ik persoonlijk heb er achteraf geen moment moeite mee gehad, na een dag of 2 was ik er al overheen.
(ondanks dat iedereen zei; "je denkt er nu heel makkelijk over maar de klap komt nog, let maar op")
Vergeten doe je het natuurlijk nooit, de persoon in kwestie zit voor altijd in je hart, en dat is maar goed ook, maar accepteer gewoon dat de dood bij het leven hoort, het maakt alles zo veel gemakkelijker.
Het is maar net hoe moeilijk je het jezelf maakt, zijn mensen bereid de waarheid onder ogen te zien of kijken ze liever weg?

- Sowieso hoeven we voor de dood niet bang te zijn, want als het hiernamaals echt zo slecht was, kwamen ze wel terug...

[ Voor 5% gewijzigd door The_Prodigy1982 op 28-04-2018 14:09 ]

[Arjantje72]

Maar kom eens met voorbeelden waar je meerdere malen om wordt gevraagd.

[Jorgen]

Hoe kan je in vredesnaam na 2 dagen al over de dood van je moeder heen zijn?

En ja, ik ben allebei mijn ouders kwijt geraakt, door een veel te vroeg overlijden, dus ik heb mijn portie dealen met de dood ook wel gehad.

Vrede hebben met het feit dat iemand beter af is zonder verder lijden is mijns inziens overigens iets heel anders dan over de dood van deze persoon heen zijn.

Om in te gaan op je aanvankelijk vraag: mensen gebruiken nu eenmaal graag eufemismen. Iets wat verzachtend klinkt, voelt ogenschijnlijk ook minder concreet, hard of naar, maar dat is grotendeels schijn. De feiten zijn daar. Verhaaltechnisch heeft het natuurlijk wel een doel. In een horrorfilm expliciet om te shockeren; in een oorlogsfilm voor overwinning en triomf of verlies en tragiek; in een comedy voor kolderieke gevolgen rondom de nasleep en in een drama om je er mee te kunnen vereenzelvigen. Elk heeft zijn eigen woordgebruik en mores.

[The_Prodigy1982]

Jorgen schreef op maandag 30 april 2018 @ 01:23:
Hoe kan je in vredesnaam na 2 dagen al over de dood van je moeder heen zijn?

Door jezelf niet te overladen met zelfmedelijden, wat de mens standaard gewend is te doen als er iets tegen zit.
"Waarom ik?? Hij/zij was nog veel te jong" --> fout... iedereen gaat (tenzij er opzet in het spel is) dood op exact het juiste moment, daar is niks te vroeg aan.
We moeten gewoon eens leren begrijpen dat de dood bij het leven hoort, en dat het niks dramatisch is.
Want als we ECHT zo veel om het leven gaven als dat we onszelf wijsmaken, gingen we ook heel anders met dieren om, het is niet zo dat zij geen gevoel hebben namelijk.
Ook dieren huilen als wij weer eens ongevraagd een familielid de keel doorsnijden, niet omdat het nodig is, maar gewoon omdat we daar zin in hebben, wij hebben immers het recht om over leven en dood te beslissen omdat we zogenaamd superieur zijn. --> lees; respectloos
Die arme dieren worden massaal gefokt en op de automatische piloot afgeslacht omdat wij zo nodig dagelijks een stuk vlees op ons bord moeten hebben, en dat terwijl we totaal geen vlees nodig hebben.
Over gevoelloos gesproken, lekker hypocriet!
Ik eet al een jaar of 15 geen vlees meer (gewoon uit solidariteit met de dieren), en dat gaat perfect, ze hebben daarvoor perfecte vervangers. --> "die flauwe vega-shit, lust ik niet..." slap excuus !
We geven totaal niks om het leven behalve als het onszelf aangaat, de mens is toch zo belangrijk.
(en dat terwijl juist de mens het best gemist kan worden, geen enkel ander wezen dat er zo'n rotzooi van maakt op aarde)
We hebben het weleens over narcisme... is de mens niet het meest narcistische wezen op aarde?

• Natuurlijk is het vreselijk als er een naaste overlijdt, maar wat schiet je er mee op door in een hoekje te gaan zitten huilen?
Helemaal niks, het is niet meer terug te draaien en je hebt alleen jezelf ermee als je je leven laat beïnvloeden... voor degene die het overkomt staat de wereld even stil, en dat is een logische reactie, maar de wereld heeft geen medelijden met je en gaat gewoon door.

- Ik heb geen hart van steen ofzo, en denk nog dagelijks aan mijn lieve moeder.
Maar dat gevoel zit in mijn hart en blijft daar ook altijd... het belangrijkste is dat je er zelf vrede mee hebt, maar dat je wel beseft dat je gewoon door moet met leven.
Niet alleen voor jezelf is dit het beste, maar ook de overledene zou niet hebben gewild dat jouw leven stil staat, je gaat dus ook uit eerbetoon naar hen toe gewoon zsm door. --> dat ben je ook eigenlijk naar hen toe verplicht.
Het leven is veel te kort om stil te gaan staan, en zelfmedelijden te hebben, dingen overkomen je met de reden daar van te leren en om er sterker van te worden.

[ Voor 6% gewijzigd door The_Prodigy1982 op 01-05-2018 19:32 ]

[Jorgen]

The_Prodigy1982 schreef op dinsdag 1 mei 2018 @ 16:54:
[...]


Door jezelf niet te overladen met zelfmedelijden, wat de mens standaard gewend is te doen als er iets tegen zit.
"Waarom ik?? Hij/zij was nog veel te jong" --> fout... iedereen gaat (tenzij er opzet in het spel is) dood op exact het juiste moment, daar is niks te vroeg aan.

Waarom zou er dan een verschil zitten tussen opzet en geen opzet? Wie bepaalt dat het nu de tijd is voor iemand en dat dit goed is? Ik geloof niet in het lot, voorbestemming of whatever.

We moeten gewoon eens leren begrijpen dat de dood bij het leven hoort, en dat het niks dramatisch is.
Want als we ECHT zo veel om het leven gaven als dat we onszelf wijsmaken, gingen we ook heel anders met dieren om, het is niet zo dat zij geen gevoel hebben namelijk.

Dat slaat natuurlijk echt helemaal nergens op. Natuurlijk is het een onderdeel van "the circle of life", maar jij denkt overal wel heel erg nuchter/zonder gevoel over. Dat mag je zelf weten, maar om jouw manier nu als de norm te beschouwen, lijkt me wel wat overdreven.

Ook dieren huilen als wij weer eens ongevraagd een familielid de keel doorsnijden, niet omdat het nodig is, maar gewoon omdat we daar zin in hebben, wij hebben immers het recht om over leven en dood te beslissen omdat we zogenaamd superieur zijn. --> lees; respectloos
Die arme dieren worden massaal gefokt en op de automatische piloot afgeslacht omdat wij zo nodig dagelijks een stuk vlees op ons bord moeten hebben, en dat terwijl we totaal geen vlees nodig hebben.
Over gevoelloos gesproken, lekker hypocriet!
Ik eet al een jaar of 15 geen vlees meer (gewoon uit solidariteit met de dieren), en dat gaat perfect, ze hebben daarvoor perfecte vervangers. --> "die flauwe vega-shit, lust ik niet..." slap excuus !

Omdat je geen vlees eet, wil dat nog niet zeggen dat er geen dieren gestorven zijn om jouw eten te maken. Pesticiden; landbouwgrond in de plaats van de oorspronkelijke habitat; vallen en klemmen; afschieten; het omleggen / uitputten van watervoorraadden ten behoeve van irrigatie; enz. Daarnaast roepen vega's altijd dat er alternatieven zijn, maar vrijwel altijd bestaan die uit enorme hoeveelheden "linzen en avocado's + allerlei voedingssupplementen". Stellen dat je dan niks mist, is natuurlijk niet waar. Ik denk dat ik maar overstap op een dieet dat geheel uit vlees bestaat. Wat ik dan "niet mis" vul ik wel aan met winegums in fruitsmaak.

We geven totaal niks om het leven behalve als het onszelf aangaat, de mens is toch zo belangrijk.
(en dat terwijl juist de mens het best gemist kan worden, geen enkel ander wezen dat er zo'n rotzooi van maakt op aarde)
We hebben het weleens over narcisme... is de mens niet het meest narcistische wezen op aarde?

• Natuurlijk is het vreselijk als er een naaste overlijdt, maar wat schiet je er mee op door in een hoekje te gaan zitten huilen?
Helemaal niks, het is niet meer terug te draaien en je hebt alleen jezelf ermee als je je leven laat beïnvloeden... voor degene die het overkomt staat de wereld even stil, en dat is een logische reactie, maar de wereld heeft geen medelijden met je en gaat gewoon door.

Dus? Wat schieten we ermee op om te werken? Het geld dat ik nu verdien, is eind van de maand toch op. Wat schiet ik ermee op om te eten? Morgen is het toch poep. Wat schieten we ermee op om te leven? Over 100 jaar is toch iedereen die nu leeft dood. Dat je niet in je verdriet moet blijven hangen, begrijp ik, maar stellen dat verdrietig zijn om een geliefde/naaste geen enkele zin heeft, slaat natuurlijk nergens op. Dat is onderdeel van het rouwproces en de verwerking.

- Ik heb geen hart van steen ofzo, en denk nog dagelijks aan mijn lieve moeder.
Maar dat gevoel zit in mijn hart en blijft daar ook altijd... het belangrijkste is dat je er zelf vrede mee hebt, maar dat je wel beseft dat je gewoon door moet met leven.
Niet alleen voor jezelf is dit het beste, maar ook de overledene zou niet hebben gewild dat jouw leven stil staat, je gaat dus ook uit eerbetoon naar hen toe gewoon zsm door. --> dat ben je ook eigenlijk naar hen toe verplicht.
Het leven is veel te kort om stil te gaan staan, en zelfmedelijden te hebben, dingen overkomen je met de reden daar van te leren en om er sterker van te worden.

Dat is al helemaal onzin. Je kúnt van je ervaringen leren. Je ervaringen overkomen je niet met de reden om ervan te leren. Ga dan eens even een dagje naar het Sofia kinderziekenhuis. Ga jij aan die kinderen vertellen dat ze straks doodgaan, maar hun ouders er een boel van leren? Ga jij aan een vader of moeder vertellen dat ze niet moeten treuren om de komende dood van hun zoon of dochter, want het heeft een reden: ze leren ervan!... En ga jij dan ook meteen vertellen dat het precies de goede tijd was? Kom op man. Je laat nu al een paar topics lang zien dat je werkelijk geen idee hebt hoe de wereld werkt. Dat het voor jou op deze manier werkt; prima. Maar jouw visie op de wereld als de norm verklaren, is niet alleen not done, het slaat gewoon nergens op. Van de 7,5 miljard mensen op deze aarde, zullen de meeste hun geliefde/naaste missen en het overlijden intens betreuren. Zijn al deze mensen opgevoed met de verkeerde ideeën?

Ik begrijp nu in elk geval wel waarom jij niks snapt van de manier waarop de (naderende) dood in films en series wordt weergegeven.

Leef je leven alsjeblieft op jouw manier, maar wees niet verbaasd als niemand jou begrijpt.

[The_Prodigy1982]

Jorgen schreef op dinsdag 1 mei 2018 @ 22:48:
[...]
Waarom zou er dan een verschil zitten tussen opzet en geen opzet? Wie bepaalt dat het nu de tijd is voor iemand en dat dit goed is? Ik geloof niet in het lot, voorbestemming of whatever.

[...]
Dat slaat natuurlijk echt helemaal nergens op. Natuurlijk is het een onderdeel van "the circle of life", maar jij denkt overal wel heel erg nuchter/zonder gevoel over. Dat mag je zelf weten, maar om jouw manier nu als de norm te beschouwen, lijkt me wel wat overdreven.

[...]
Omdat je geen vlees eet, wil dat nog niet zeggen dat er geen dieren gestorven zijn om jouw eten te maken. Pesticiden; landbouwgrond in de plaats van de oorspronkelijke habitat; vallen en klemmen; afschieten; het omleggen / uitputten van watervoorraadden ten behoeve van irrigatie; enz. Daarnaast roepen vega's altijd dat er alternatieven zijn, maar vrijwel altijd bestaan die uit enorme hoeveelheden "linzen en avocado's + allerlei voedingssupplementen". Stellen dat je dan niks mist, is natuurlijk niet waar. Ik denk dat ik maar overstap op een dieet dat geheel uit vlees bestaat. Wat ik dan "niet mis" vul ik wel aan met winegums in fruitsmaak.

[...]
Dus? Wat schieten we ermee op om te werken? Het geld dat ik nu verdien, is eind van de maand toch op. Wat schiet ik ermee op om te eten? Morgen is het toch poep. Wat schieten we ermee op om te leven? Over 100 jaar is toch iedereen die nu leeft dood. Dat je niet in je verdriet moet blijven hangen, begrijp ik, maar stellen dat verdrietig zijn om een geliefde/naaste geen enkele zin heeft, slaat natuurlijk nergens op. Dat is onderdeel van het rouwproces en de verwerking.

[...]

Dat is al helemaal onzin. Je kúnt van je ervaringen leren. Je ervaringen overkomen je niet met de reden om ervan te leren. Ga dan eens even een dagje naar het Sofia kinderziekenhuis. Ga jij aan die kinderen vertellen dat ze straks doodgaan, maar hun ouders er een boel van leren? Ga jij aan een vader of moeder vertellen dat ze niet moeten treuren om de komende dood van hun zoon of dochter, want het heeft een reden: ze leren ervan!... En ga jij dan ook meteen vertellen dat het precies de goede tijd was? Kom op man. Je laat nu al een paar topics lang zien dat je werkelijk geen idee hebt hoe de wereld werkt. Dat het voor jou op deze manier werkt; prima. Maar jouw visie op de wereld als de norm verklaren, is niet alleen not done, het slaat gewoon nergens op. Van de 7,5 miljard mensen op deze aarde, zullen de meeste hun geliefde/naaste missen en het overlijden intens betreuren. Zijn al deze mensen opgevoed met de verkeerde ideeën?

Ik begrijp nu in elk geval wel waarom jij niks snapt van de manier waarop de (naderende) dood in films en series wordt weergegeven.

Leef je leven alsjeblieft op jouw manier, maar wees niet verbaasd als niemand jou begrijpt.

Als we het leven dan zo waarderen, en ik met mijn gedachtegang zo verkeerd zit... hoe komt het dan dat we zo hypocriet (en bovendien enorm narcistisch) denken?
Ik mag dan misschien afwijkend denken over de dood en te nuchter zijn... is het gerechtvaardigd om totaal gevoelloos met dierenleed om te gaan, maar zodra het om mensen gaat is het opeens erg?

- Ik vind wel dat we met z'n allen consequent moeten blijven, anders spreekt men zichzelf gewoon gruwelijk tegen.
Om welke vorm van leven het ook gaat, de dood is altijd even erg aangezien alles even veel recht op leven heeft, daar bestaat geen onderscheid in.
Dat wij ons zo verheven voelen boven al het andere dat leeft, dat is de kronkel van de mens in het algemeen, niet MIJN kronkel.

Enne... de reden waarom de meesten niet geloven in het lot, is omdat men doorgaans slecht beredeneerd waarom iets gebeurt, en het als toeval beschouwd.
De maatschappij is opgebouwd uit kennis vergaren uit boekjes, en is er op gericht om zo ver mogelijk ons eigen denkvermogen te beperken, denkers worden namelijk niet gewaardeerd binnen onze maatschappij.
Denkers zijn raar, distantieren zich vaak van de gestripte werkelijkheid, en komen vaak tot de conclusie dat de maatschappij enorm corrupt/krom in elkaar zit, en dat is nu eenmaal niet wat de meerderheid wil horen... dus je bent raar.

Maar als je daadwerkelijk goed terugdenkt, kom je vaak tot de conclusie dat het totaalplaatje perfect op zijn plek valt, mist je bewust de situaties ontkent en de andere kant op kijkt (die mensen heb je ook veel namelijk).

[ Voor 4% gewijzigd door The_Prodigy1982 op 02-05-2018 08:22 ]

[Anoniem: 224360]

The_Prodigy1982 schreef op woensdag 2 mei 2018 @ 08:17:
[...]

Als we het leven dan zo waarderen, en ik met mijn gedachtegang zo verkeerd zit... hoe komt het dan dat we zo hypocriet (en bovendien enorm narcistisch) denken?
Ik mag dan misschien afwijkend denken over de dood en te nuchter zijn... is het gerechtvaardigd om totaal gevoelloos met dierenleed om te gaan, maar zodra het om mensen gaat is het opeens erg?

- Ik vind wel dat we met z'n allen consequent moeten blijven, anders spreekt men zichzelf gewoon gruwelijk tegen.
Om welke vorm van leven het ook gaat, de dood is altijd even erg aangezien alles even veel recht op leven heeft, daar bestaat geen onderscheid in.
Dat wij ons zo verheven voelen boven al het andere dat leeft, dat is de kronkel van de mens in het algemeen, niet MIJN kronkel.

Enne... de reden waarom de meesten niet geloven in het lot, is omdat men doorgaans slecht beredeneerd waarom iets gebeurt, en het als toeval beschouwd.
De maatschappij is opgebouwd uit kennis vergaren uit boekjes, en is er op gericht om zo ver mogelijk ons eigen denkvermogen te beperken, denkers worden namelijk niet gewaardeerd binnen onze maatschappij.
Denkers zijn raar, distantieren zich vaak van de gestripte werkelijkheid, en komen vaak tot de conclusie dat de maatschappij enorm corrupt/krom in elkaar zit, en dat is nu eenmaal niet wat de meerderheid wil horen... dus je bent raar.

Maar als je daadwerkelijk goed terugdenkt, kom je vaak tot de conclusie dat het totaalplaatje perfect op zijn plek valt, mist je bewust de situaties ontkent en de andere kant op kijkt (die mensen heb je ook veel namelijk).

Je zou je bijna het wonder van een kind gunnen dat dan veel te vroeg sterft. Bijna, want naast dat ik oprecht niemand dat gun zou ik op dit moment enkel medelijden hebben met het kind dat jou als vader krijgt/heeft....

Wat een gebrek aan empathie, je komt zo gevoelloos over in je posts dat je regelrecht een psychopaat zou kunnen zijn.

De (al dan niet sluimerende) arrogantie daarnaast wekt nog meer afkeer op. Als je daadwerkelijk zo'n denker bent dan zou je allerhande oogpunten en standpunten kunnen hanteren en op zijn minst begrijpen. Jij gaat enkel uit van je eigen standpunt.

[Hupske]

The_Prodigy1982 schreef op woensdag 2 mei 2018 @ 08:17:
[...]

Als we het leven dan zo waarderen, en ik met mijn gedachtegang zo verkeerd zit... hoe komt het dan dat we zo hypocriet (en bovendien enorm narcistisch) denken?
Ik mag dan misschien afwijkend denken over de dood en te nuchter zijn... is het gerechtvaardigd om totaal gevoelloos met dierenleed om te gaan, maar zodra het om mensen gaat is het opeens erg?

- Ik vind wel dat we met z'n allen consequent moeten blijven, anders spreekt men zichzelf gewoon gruwelijk tegen.
Om welke vorm van leven het ook gaat, de dood is altijd even erg aangezien alles even veel recht op leven heeft, daar bestaat geen onderscheid in.
Dat wij ons zo verheven voelen boven al het andere dat leeft, dat is de kronkel van de mens in het algemeen, niet MIJN kronkel.

Enne... de reden waarom de meesten niet geloven in het lot, is omdat men doorgaans slecht beredeneerd waarom iets gebeurt, en het als toeval beschouwd.
De maatschappij is opgebouwd uit kennis vergaren uit boekjes, en is er op gericht om zo ver mogelijk ons eigen denkvermogen te beperken, denkers worden namelijk niet gewaardeerd binnen onze maatschappij.
Denkers zijn raar, distantieren zich vaak van de gestripte werkelijkheid, en komen vaak tot de conclusie dat de maatschappij enorm corrupt/krom in elkaar zit, en dat is nu eenmaal niet wat de meerderheid wil horen... dus je bent raar.

Maar als je daadwerkelijk goed terugdenkt, kom je vaak tot de conclusie dat het totaalplaatje perfect op zijn plek valt, mist je bewust de situaties ontkent en de andere kant op kijkt (die mensen heb je ook veel namelijk).

Beetje raar dat je telkens terug komt op het dierenleed. Maar mijn kat vangt ook 2x per week een vogel en eet hem zonder gevoel helemaal op.
Totaal niet nodig dat hij die vogels dit leed aan doet, want hij kan gewoon brokjes krijgen van mij.

Maar jij hebt zelf dus al 15 jaar nodig om dierenleed te kunnen verwerken. Je eet geen vlees meer, dus je hebt je nog steeds niet kunnen neerleggen bij het lot van het dier. Kom eens uit dat zielige hoekje!

Maar het is niet makkelijk om met iemand over de dood te praten. Zeker als je weet wat voor doelen zo een persoon nog heeft. Ik vind het persoonlijk lastig te accepteren als iemand overlijd en hij zijn eigen doelen nog lang niet heeft kunnen behalen. Waarom zal zo iemand dan al moet overlijden?
Als je dat in een persoonlijk gesprek benoemd "de dood", maakt het wel erg definitief dat hij zijn doelen niet kan behalen.
Om oudere mensen word ook veel minder gerouwd en gaan we ook veel sneller door met het leven. Dit omdat ze meestal al een heel goed leven hebben gehad en al hun doelen wel behaald hebben. Dat kunnen we makkelijker accepteren.

Als ik het zo stel: de dood is niet altijd even erg.

[Jester-NL]

Ik zie een titel waarin gevraagd wordt waarom 'men' zo moeilijk doet over het woord "dood" in films en series. En vervolgens komen we via een overleden moeder op vegetarisme.
Damn... dat zijn plot-twists die ik niet helemaal zag aankomen...

Maar goed: de (voor zover ik zie nog altijd onbeantwoorde) vraag is dan: wat kijk jij in vredesnaam? In de series en films die ik kijk, is de dood nooit een onverwachte gast, en het woord 'dood' wordt ook gewoon uitgesproken. In sommige gevallen wordt er vervolgens een loopje genomen met het concept (denk aan series als 'The Walking Dead', maar ook 'Preacher', 'Gotham' en 'Agents of S.H.I.E.L.D'. Alhoewel er natuurlijk ook genoeg voorbeelden zijn waarbij geldt 'Dood ==dood'. Hierbij is het eerste wat (nu) bij me opkomt 'The Handmaid's Tale'.
En dan laat ik verder alle series en films die beginnen met een of meerdere lijken maar buiten beschouwing... je weet wel, van die series die niet zouden kunnen bestaan zonder een moord om op te lossen... zoals bijvoorbeeld 'Murder, she wrote'...

k*t, doe ik het toch

[Waarnemer]

als je nou echt iets vreemd wil vinden.... (op een paar films na) gaan er in films en series nooit es mensen met een "Donald Duckie" naar de plee...

... gaan in de Suske en Wiske die rotblagen nooit naar school....

... is het by "last christmas" van Wham niet een liedje over dat meiske in de clip, maar blijkbaar die jongen...

... is Lionel Ritchie bang herkend te worden aan de hand van een daderprofiel (klei hoofd) gemaakt door dat blinde meisje.... (#metoo?)

... je kunt best een hoop raar vinden.....

[Paul1987]

Het is verschrikkelijk raar om je af te vragen waarom bepaalde zaken in films/series gedaan worden. Beetje als met iemand een film kijken die bij iedere scene de vraag stelt: 'Waarom doet hij dat?'.

Daar is maar één reden voor omdat het in het script staat. Het moet bij het verhaal passen. Is het een drama waar iedereen het moeilijk heeft met de dood van een of meerdere (hoofd)personen dan zullen ze het onderwerp ontwijken. Betreft het een actie film waarin iedereen dood moet volgens het script dan zal dat ook gebeuren, het liefst zoveel mogelijk aangedikt met jaren 80 oneliners.

Verder kun je lang zoeken naar een filosofische reden hiervoor maar alles voor het dramatische effect.
Daarnaast lijkt het me niet dat iemand voor een ander kan bepalen wat goed en niet goed is in een rouw proces noch wat een geaccepteerde doorlooptijd van deze periode is.

[Liveshort]

The_Prodigy1982 schreef op woensdag 2 mei 2018 @ 08:17:
[...]

Als we het leven dan zo waarderen, en ik met mijn gedachtegang zo verkeerd zit... hoe komt het dan dat we zo hypocriet (en bovendien enorm narcistisch) denken?
Ik mag dan misschien afwijkend denken over de dood en te nuchter zijn... is het gerechtvaardigd om totaal gevoelloos met dierenleed om te gaan, maar zodra het om mensen gaat is het opeens erg?\

...meer tekst...

In welk opzicht vind je dan dat we hypocriet zijn met zijn allen? Dit soort argumenten worden ook wel eens aangedragen in discussies waarin men stelt dat het hypocriet is dat we aanslagen in Parijs breed uitmeten, maar een aanslag die vele malen meer slachtoffers maakt/gruwelijker is in een land ergens in het Midden-Oosten of Afrika het nieuws amper haalt. Het is gewoon hoe de mens werkt, iets dat dichtbij komt raakt ons automatisch meer. Het overlijden van een familielid waarmee je heel je leven hebt opgetrokken wekt veel meer emoties op dat het doodgaan/maken van een gezichtloos dier ergens in een donkere stal. Sterker nog, sterke emoties bij het doodgaan van een huisdier dat lang deel is geweest van een gezin (honden, evt. katten) zijn ook niet ongewoon. Zeggen dat mensen gevoelloos omgaan met dierenleed tov mensenleed is gewoon onzin. Het zou me niet verbazen als veel mensen meer voelen bij het overlijden van hun hond die 15 jaar bij hen is geweest dan bij het sterven van iemand die ze niet kennen door een aanslag in een ver land, hoe krom dat misschien ook is als je er even over nadenkt. Impact = Heftigheid / Afstand.

[WEBGAMING]

Zoals in het vorige topic al gezegd is, R/iamverysmart

Als je zo'n briljante kerel bent, waarom kan je dan geen fatsoenlijke films en series vinden, en kijk je alleen maar bagger?

[Anoniem: 1068631]

Nooit iets van gemerkt maar zal dergelijke tv/series dan wel niet kijken

[SomerenV]

@The_Prodigy1982 Gast, kom eens met wat concrete voorbeelden. Zomaar wat roepen heeft niemand wat aan. Ik heb ook een schop gedaan naar een modje. Als jij niet met voorbeelden komt dan mag dit topic wat mij betreft direct op slot.

Dit kán een leuke discussie zijn, mits je voorbeelden hebt. Heb je die niet dan heeft de discussie weinig zin.

[Jorgen]

The_Prodigy1982 schreef op woensdag 2 mei 2018 @ 08:17:
[...]

Als we het leven dan zo waarderen, en ik met mijn gedachtegang zo verkeerd zit... hoe komt het dan dat we zo hypocriet (en bovendien enorm narcistisch) denken?
Ik mag dan misschien afwijkend denken over de dood en te nuchter zijn... is het gerechtvaardigd om totaal gevoelloos met dierenleed om te gaan, maar zodra het om mensen gaat is het opeens erg?

- Ik vind wel dat we met z'n allen consequent moeten blijven, anders spreekt men zichzelf gewoon gruwelijk tegen.
Om welke vorm van leven het ook gaat, de dood is altijd even erg aangezien alles even veel recht op leven heeft, daar bestaat geen onderscheid in.
Dat wij ons zo verheven voelen boven al het andere dat leeft, dat is de kronkel van de mens in het algemeen, niet MIJN kronkel.

Enne... de reden waarom de meesten niet geloven in het lot, is omdat men doorgaans slecht beredeneerd waarom iets gebeurt, en het als toeval beschouwd.
De maatschappij is opgebouwd uit kennis vergaren uit boekjes, en is er op gericht om zo ver mogelijk ons eigen denkvermogen te beperken, denkers worden namelijk niet gewaardeerd binnen onze maatschappij.
Denkers zijn raar, distantieren zich vaak van de gestripte werkelijkheid, en komen vaak tot de conclusie dat de maatschappij enorm corrupt/krom in elkaar zit, en dat is nu eenmaal niet wat de meerderheid wil horen... dus je bent raar.

Maar als je daadwerkelijk goed terugdenkt, kom je vaak tot de conclusie dat het totaalplaatje perfect op zijn plek valt, mist je bewust de situaties ontkent en de andere kant op kijkt (die mensen heb je ook veel namelijk).

Ik snap dat elk leven waarde heeft, maar om het nu zwart-wit te stellen kan ik me echt niet vinden in het idee dat een plat gemepte mug net zoveel verdriet te weeg zou moeten brengen als het overlijden van mijn ouders.

[defiant]

Als TS heb je ook zelf een verantwoordelijkheid om je eigen topic op de rails en on-topic te houden, aangezien dat niet gebeurd en voorbeelden en daarmee on-topic discussie uitblijft, gaat hier een slotje op.