Zou een idee zijn om te proberen een breder overzicht van verwijzingen te vinden - de Telegraaf is nou niet echt een journalistiek medium. Smaak is smaak, maar het is verslaggeving met agenda, iets waar men ook gewoon eerlijk over is. Om dat dan als beginpunt te nemen, tja, dat is dan meer smaakmaker dan ingang voor verkenning. Daar zit dan ook meteen de valstrik voor enige discussie op zo'n onderwerp.
Daarbij, het gaat over een concept voorstel, dat verandert het beeld wel een beetje, op zijn minst omdat het niet het enige is. Maar met de gegeven smaak wordt wel meteen perceptie bepaald, zo komt het al meteen over als een soort van uitruil van 1 op 1. De realiteit is anders, zeker als je kijkt naar de bestaande wetgeving en bepalingen over - bijvoorbeeld - kenniswerkers of andere categorieën.
Ik weet zonet niet of je dit in een perspectief kunt plaatsen van de hedendaagse triggers als informatisering, robotisering, het geloof in neutraliteit van technologie en zo meer. Het treft mij als gewoon een van vele proefballonnetjes van een politieke arena, opgelaten als feeler om te kijken waar men mensen boos mee kan maken. Handig voor de toolbox van marketing. Ik zou mij voor kunnen stellen dat er daadwerkelijk een aantal hogere ambtenaren is die proberen ingangen te vinden om de problematiek van effectiviteit in terugsturen van uitgeprocedeerde asielzoekers te verkennen. Maar dat is een proces, als we ons dan al meteen blindstaren dan komt daar ook weinig meer van terecht.
Zoals je het nu stelt voelt het veel te veel als een vangnet voor emotie en beeld. Het is veel te ruim, en te makkelijk, om als het ware een paraplu op zijn kop te houden en de regen op te vangen. Om dan te zeggen "zie je wel alles is slecht dus ben maar boos". Ik zeg niet dat dit de insteek is, maar dit is wel een gekend effect van dit soort methodologie. Het wordt juist in politieke organisatie veel te vaak gebruikt als goedkoop instrument voor werving / opbouw & onderhoud van draagvlak. Normaal gevolgd door een korte termijn herhaling van "punt" in gelieerde media, en dan een 7 tot 12 weken later met grotere aandacht voor een er op gezet label - klassieke methodiek van richten van negatieve energie voor politiek gebruik. Iets wat trouwens in de jaren '50 - '70 vorige eeuw meer gebruikt werd bij toenmalige linkse media, maar wat sinds de jaren '90 het domein van conservatieve / rechtse media geïntegreerd is geworden.
Ik ben dan ook altijd voorzichtig met dat soort publicaties. Het is tegenwoordig te makkelijk om een tirannie van memes richting te geven.
Enfin, je hebt hoe dan ook een aantal onderwerpen. Wil je die recht doen, dan ontkom je er eigenlijk niet aan om ze te splitsen, anders is het niets meer dan voedingsbodem voor mening geven. We hebben hier al verschillende topics die heel netjes en constructief ingaan op de verschillende aandachtspunten, best de moeite waard.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.