Hoe om te gaan met mede-leidinggevende en burnout

[pjot1]

Beste Tweakers,

Momenteel zit ik thuis met een burn-out. Dit is vanaf de kerst het geval. Ik wist niet wat er met me aan de hand was. Daarom heb ik hulp gezocht bij de huisarts. Deze heeft na een paar onderzoeken gedaan te hebben tot de conclusie dat ik dus te maken had met een zware vorm van stress. De huisarts heeft me daarom doorverwezen naar een psychosomatische oefentherapeut. Zij helpt mij leren omgaan met de stress die ik nu heb.

Zelf ben ik een rustig persoon en niet een 'stressig typje'. Ik vind het heel vreemd dat ik nu te maken heb met een burn-out. Ja, ik werkte veel. Soms wel 7 dagen in de week. Maar ja, je bent jong en kan de hele wereld aan. Tenminste dat denk je op dat moment. Dat het eigenlijk niet kan, ben ik nu dus achter. Eigenlijk een beetje te hard met m'n neus op feiten gedrukt.

Heb ik dan geen plezier in m'n werk? Jawel! Ik heb juist plezier in m'n werk en wil dus het liefste zo snel mogelijk weer aan het werk. Nu gaat dat jammergenoeg niet. Dit frustreert mij ook een beetje. Sommige mensen snappen het ook niet, ik zie er immers gezond uit. Als iemand een gebroken arm heeft is dat tastbaar. Dit niet.

Mijn loopbaan begon op m'n 18e (ben nu 32). Ik begon bij m'n werkgever als opperman stratenmaker en door de jaren heen gepromoveerd als stratenmaker. Dit allemaal bij dezelfde werkgever. Dit was een eenmanszaak met 1 man personeel. Ik dus. We werken veel met zzp'ers en jongens van het uitzendbureau. Omdat we een paar jaar geleden in een economische crisis zaten, was het voor mijn werkgever een reden om samen te gaan met een andere zzp'er. Ze deden al jaren samen zaken dus om wat meer 'draagkracht' te creëren was dit een slimme zet.

Met mijn werkgever kan ik het goed vinden. Hij heeft er ook respect voor, voor wat ik nu heb. Steekt een hand onder de riem door te zeggen dat ik gemist wordt op het werk, belt elke week om te vragen hoe het gaat enz. Daar ligt het probleem ook niet. Maar waar wel?

Tuurlijk denk ik er over na. Hoe kom ik hier aan? En nog beter hoe kom ik er weer van af. Nu ik thuis zit, heb ik alle tijd om na te denken. Vorig jaar ben ik verhuisd en dat heeft me een flinke knauw gegeven, kreeg ik m'n hypotheek rond, kan ik m'n oude appartement wel verkopen enz. Gelukkig is het allemaal goed gekomen. Dat alles klaar was voelde ik de stress zo van me af glijden.

De schuld van dit alles leg ik eigenlijk bij mn tweede werkgever. Dit is een man die eigenlijk alles beter weet en heeft geen blad voor de mond. Ik ben wat dat betreft een gevoelig type en betrek daarom ook veel dingen op mezelf. Een voorbeeld, ik moest wat spullen ophalen voor het werk, m'n wekker ging om 3.45. Nou spullen gehaald en was om 6 uur bij mn 2e werkgever, bakkie gedaan en naar de klant. Mijn normale werkdag is van 7 tot 4, dus om 4 uur zei ik 'laten we de spullen opruimen.' Dit viel bij hem in het verkeerde keelgat. Ik was ongemotiveerd en moest meer voor de zaak staan. Ik klapte hierdoor helemaal dicht en heb tot half 5 gewerkt.

Nog een voorbeeld, de beste man komt bij mij op ziekenbezoek, in plaats dat hij me steunt, zegt hij dat ik ongeschikt ben voor het werk (na bijna 14 jaar!!!) en dat het hem geld kost dat ik thuis zit. Dat hij moet boeten omdat ik ziek ben. En ik ben veel te jong om een burn-out te krijgen. Volgens mij ben ik degene die hier het zwaarst bestraft word. Ook maakt hij opmerkingen als van, 'je bent geen nieuwe auto waard' (omdat ik niet elke week de auto was maar 1x in de 14 dagen) Ook qua werk is het nooit goed en als het wel goed is dan heeft het te lang geduurd. Van mijn eerste werkgever heb ik dit nog nooit gehoord.

Dat van die auto is nu ongeveer 5 jaar geleden maar kan het herinneren als de dag van gisteren. Het knaagt elke dag aan me. Ik weet eigenlijk niet zo goed hiermee om te gaan. Ik zou eigenlijk ook niet hoe nu verder. Ik vind het werk leuk, kan goed met mn eerste werkgever overweg maar m'n tweede werkgever is lastig.

Ik heb het eerder (voor m'n burn-out) bij m'n eerste werkgever aangegeven dat de opmerkingen van m'n tweede werkgever aan me knaagt en dat ik dat niet prijs stel. Tsja, je weet wie het zegt krijg ik dan te horen.

Ik zit eraan te denken om mn eerste werkgever bij me thuis uit te nodigen en overleggen dat mn burn-out mede komt door mn tweede werkgever. Is dit wel verstandig? Ik wil hem niet met problemen opzadelen. Voor hem lijkt het me ook lastig omdat hij eigenlijk tussen twee vuren instaat. Hoe ga ik dit aanpakken?

Graag bedank ik iedereen voor het lezen en hoop dat jullie me een beetje advies kunnen geven.

[stervis]

Kiezen voor jezelf!

Ik zou, hoe moeilijk het misschien ook is, het gesprek aangaan met je eerste werkgever. Afhankelijk van zijn reactie kan je dan verder. Je zit nu in een situatie die schadelijk is voor jezelf. Je zit ook een situatie waarin, ongeacht de uitkomst, iemand (waaronder jezelf) teleurgesteld zal zijn.

Iemand in de driehoeksverhouding zal uiteindelijk de rol op moeten pakken waarin hij (of zij) tussen twee vuren zal moeten staan. Je ervaart nu wanneer het oppakken van deze rol wordt nagelaten. De kortste klap is de tweede werkgever afstoten of alle banden verbreken en opnieuw voor jezelf beginnen (met anderen) wanneer je gezondheid weer op peil is.

Deel je zorgen en frustraties niet alleen met je huisarts en je therapeut, maar ook met je werkgever(s)!

Je geeft aan dat je een rustig en kalm persoon bent. Tussen de regels door lees ik dat het wellicht een assertiviteitsprobleem kan zijn.

Misschien moet je wat meer assertiviteit tonen bij je tweede werkgever. Ondanks dat klinkt het alsof er geen dialoog valt te voeren met je tweede werkgever, maar je zou hem eens kunnen vragen wat hij verstaat onder 'een hart voor de zaak'. Je kunt dan aangeven dat je weldegelijk een hart voor de zaak hebt gezien je vaak 7 dagen per week draait. Benoem dan ook dat dat juist een van de redenen is dat je nu thuis zit.

Mocht je hiermee moeite hebben, bespreek dit dan met je therapeut en vraag om tips. Desnoods volg je een assertiviteitstraining.

Just my two cents. Misschien kun je er wat mee!

(En verwijt inderdaad niet je tweede werkgever zoals migchiell hieronder zegt: houd de eer bij jezelf)

[ Voor 4% gewijzigd door stervis op 18-03-2018 12:50 ]

[migchiell]

Allereerst: goed dat je hebt erkend dat je problemen hebt en dat je hulp hebt gezocht!

Ik ben wat dat betreft een gevoelig type en betrek daarom ook veel dingen op mezelf.

Ik wil hem niet met problemen opzadelen.

Dit lijkt me de kern uit je betoog, en ook een belangrijke oorzaak voor je burnout: je bent niet assertief genoeg om je te verweren tegen je tweede werkgever.

7 dagen per week werken, meer uren werken dan je eigenlijk zou moeten, en dan zo'n idioot er overheen die je vertelt dat je niet goed genoeg bent... tenzij je goed voor jezelf kunt opkomen is dat een recept voor een burnout.

Ik zou dit zeker bespreken met je eerste werkgever. Probeer verwijten aan je tweede werkgever te voorkomen, maar geef wel helder en duidelijk aan dat de manier waarop hij je behandelt niet werkt voor jou. Dat mag wel duidelijk zijn uit het feit dat je nu ziek thuis zit. Overigens heeft ook je eerste werkgever jouw signalen niet serieus genomen, wat ongetwijfeld ook heeft bijgedragen aan je huidige situatie; ook dat mag je best benoemen.

Verwacht niet dat je tweede werkgever zijn gedrag gaat veranderen, ik vermoed dat hij jou de schuld geeft van je burnout en dat hij zichzelf slachtoffer voelt van jou ipv andersom. Verwijt hem dat niet, hij kan er niks aan doen dat hij is wie hij is. Zijn gedrag heb je niet in de hand, hooguit je eigen gedrag.

Probeer te werken aan je weerbaarheid, een therapeut/psycholoog kan je daar heel goed bij helpen. Geef jezelf niet de schuld (want die heb je niet) maar zoek de oplossing wel bij jezelf.

Die oplossing hoeft er trouwens niet uit te bestaan dat je leert pikken hoe je baas je behandelt: met weerbaarheid bedoel ik veel meer dat je voor jou schadelijke situaties (eerder) leert herkennen, waarna je zo'n situatie kunt proberen te veranderen, te accepteren of te verlaten. Leer je eigen belang voorop te stellen, wat zeker niet hoeft te betekenen dat je een egoist hoeft te worden; maar ik heb het gevoel dat je jezelf nu wegcijfert voor anderen en dat komt jouw gezondheid niet ten goede.

Heel veel sterkte, probeer je burnout te zien als een kans om jezelf te ontwikkelen en waardevolle lessen te leren!

[edit] Wat Stervis zegt

[F_J_K]

Omdat we een paar jaar geleden in een economische crisis zaten, was het voor mijn werkgever een reden om samen te gaan met een andere zzp'er. Ze deden al jaren samen zaken dus om wat meer 'draagkracht' te creëren was dit een slimme zet.

Je zegt tweede werkgever, maar bedoelt volgens mij manager. De werkgever is het bedrijf waar je salaris van krijgt, dat is er toch maar 1? Of krijg je ook van beide een separate loonstrook?

Zie verder hierboven. Ga inderdaad het gesprek aan

[Mijre]

Ga inderdaad het gesprek aan. Kies voor jezelf. Stel grenzen. En let ook op je wettelijke rechten.

Overigens heeft leeftijd helaas niets met wel/niet burn-out kunnen raken te maken. Ik had 'm op m'n 24e te pakken.

Overigens, mocht het gesprek niet uitpakken zoals je wenst, laat je dan NIET verleiden om uit emotie te handelen. Let op je grenzen, let op je wettelijke rechten (en plichten) en zorg ervoor dat je de kans krijgt goed te herstellen. Wanneer je hersteld bent, kun je kijken of je met deze wat mallige constructie en deze mensem verder kunt en wilt blijven werken of dat je wat anders gaat zoeken. Zo'n keuze maak je beter pas wanneer je hersteld bent :-) Eerst even focus op je eigen gezondheid.

[pjot1]

Bedankt mensen!

@stervis Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Ik klap soms helemaal dicht door de opmerkingen van deze man.

@migchiell klopt helemaal wat je zegt! Mn therapeut en arboarts zeggen ook dat ik er teveel voor anderen ben. En leg ik de lat (voor mezelf) erg hoog.

@F_J_K Het bedrijf waar ik werk is een VoF. Beide waren zzp'er. We hebben geen managers. Ze werken ook allebei mee.

Damn, ik zit weer helemaal te shaken nu ik het er weer over heb....

[Rukapul]

titelverduidelijkt: mede-leidinggevende lijkt de lading het best te dekken

[JackBol]

pjot1 schreef op zondag 18 maart 2018 @ 12:59:
Damn, ik zit weer helemaal te shaken nu ik het er weer over heb....

Er ligt bij iedereen verantwoordelijkheid voor de situatie:
Jezelf: je moet met je tweede baas in gesprek om de situatie te normaliseren (eventueel met begeleiding)
Je eerste baas: hij moet zijn companion aanspreken op z'n gedrag
Je tweede baas: hij zal begrip moeten gaan tonen voor je en menswaardig moeten behandelen

Zolang de werksfeer niet genormaliseerd is, zal je burn-out of burn-out verschijnselen houden.


Let wel, wat er ook gebeurt, ga NOOOOIT akkoord met een ontslag. Sowieso nu niet, nu je ziek bent, maar ook niet als je straks uit je burn-out komt.


EDIT: wellicht wil je ook even de juridische kant gaan uitzoeken. Wie is je echte werkgever, is dat de eenmanszaak van baas 1, of is dat omgezet naar de VoF nu ze samen zijn gaan werken?

Daarnaast, je bent inmiddels 32 jaar met 14 jaar werkervaring, wellicht is het een optie om je in te kopen in de VoF. Je bent dan een gelijkwaardige ten opzichte van je bazen. Het geeft je meer controle over winst en verlies, en dat haalt een stuk risico bij hen weg.

[ Voor 25% gewijzigd door JackBol op 18-03-2018 13:09 ]

[pjot1]

JackBol schreef op zondag 18 maart 2018 @ 13:06:
[...]

Let wel, wat er ook gebeurt, ga NOOOOIT akkoord met een ontslag. Sowieso nu niet, nu je ziek bent, maar ook niet als je straks uit je burn-out komt.

Ik zou geen reden voor ontslag kunnen bedenken. Ik heb m'n werk eigenlijk altijd goed gedaan. En iemand ontslaan tijdens ziekte is toch wettelijk verboden?

[migchiell]

pjot1 schreef op zondag 18 maart 2018 @ 12:59:
Bedankt mensen!

@stervis Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Ik klap soms helemaal dicht door de opmerkingen van deze man.

@migchiell klopt helemaal wat je zegt! Mn therapeut en arboarts zeggen ook dat ik er teveel voor anderen ben. En leg ik de lat (voor mezelf) erg hoog.

@F_J_K Het bedrijf waar ik werk is een VoF. Beide waren zzp'er. We hebben geen managers. Ze werken ook allebei mee.

Damn, ik zit weer helemaal te shaken nu ik het er weer over heb....

Been there, done that... vijf jaar geleden zat ik ook ziek thuis met een burnout. Heb een maand of twee thuis gezeten en daarna weer heel langzaam teruggekeerd, uiteindelijk heeft het ruim een jaar geduurd voordat ik weer volledig werkte. Heb toen heel veel steun gehad aan een psycholoog. Uiteindelijk heb ik toen de conclusie getrokken dat mijn baas niet ging veranderen en ben ik naar een andere werkgever gegaan, waar ik wel waardering krijg en nu met veel plezier werk.

[stervis]

pjot1 schreef op zondag 18 maart 2018 @ 13:11:
[...]


Ik zou geen reden voor ontslag kunnen bedenken. Ik heb m'n werk eigenlijk altijd goed gedaan. En iemand ontslaan tijdens ziekte is toch wettelijk verboden?

In het Burgerlijk Wetboek is een zogenaamd opzegverbod tijdens ziekte opgenomen. Op grond van dit verbod mag een werkgever de arbeidsovereenkomst van een werknemer niet opzeggen gedurende de eerste twee jaar van zijn ziekte of arbeidsongeschiktheid.

Na afloop van deze twee jaar geldt het opzegverbod dus niet meer en kan uw werkgever, na ontvangst van een ontslagvergunning, dus wel overgaan tot opzegging van uw arbeidsovereenkomst.

https://ontslag.nl/arbeid...d/ontslag-tijdens-ziekte/

[JackBol]

pjot1 schreef op zondag 18 maart 2018 @ 13:11:
[...]


Ik zou geen reden voor ontslag kunnen bedenken. Ik heb m'n werk eigenlijk altijd goed gedaan. En iemand ontslaan tijdens ziekte is toch wettelijk verboden?

Prima dat je van je rechten op de hoogte bent. Maar je zou de eerste niet zijn, die een ontbinding van z'n arbeidscontract tekent zonder bekend te zijn met de gevolgen.

Vooral met die tweede werkgever dis nu al begint over de kosten, moet je niet raar staan te kijken als hij zoiets probeert.

[stervis]

migchiell schreef op zondag 18 maart 2018 @ 13:12:
[...]


Been there, done that... vijf jaar geleden zat ik ook ziek thuis met een burnout. Heb een maand of twee thuis gezeten en daarna weer heel langzaam teruggekeerd, uiteindelijk heeft het ruim een jaar geduurd voordat ik weer volledig werkte. Heb toen heel veel steun gehad aan een psycholoog. Uiteindelijk heb ik toen de conclusie getrokken dat mijn baas niet ging veranderen en ben ik naar een andere werkgever gegaan, waar ik wel waardering krijg en nu met veel plezier werk.

Ik had ook symptomen van een burnout enige tijd geleden. Door middel van een mindfulnesstraining en een-op-een gesprekken met POH van de GGZ dit gelukkig kunnen voorkomen. Maar het gaat inderdaad niet in de koude kleren zitten en is een langdurig traject.

[stervis]

JackBol schreef op zondag 18 maart 2018 @ 13:16:
[...]


Prima dat je van je rechten op de hoogte bent. Maar je zou de eerste niet zijn, die een ontbinding van z'n arbeidscontract tekent zonder bekend te zijn met de gevolgen.

Vooral met die tweede werkgever dis nu al begint over de kosten, moet je niet raar staan te kijken als hij zoiets probeert.

Totaal mee eensch @pjot1! @JackBol stipt een belangrijk punt aan.

[pjot1]

migchiell schreef op zondag 18 maart 2018 @ 13:12:
[...]


Been there, done that... vijf jaar geleden zat ik ook ziek thuis met een burnout. Heb een maand of twee thuis gezeten en daarna weer heel langzaam teruggekeerd, uiteindelijk heeft het ruim een jaar geduurd voordat ik weer volledig werkte. Heb toen heel veel steun gehad aan een psycholoog. Uiteindelijk heb ik toen de conclusie getrokken dat mijn baas niet ging veranderen en ben ik naar een andere werkgever gegaan, waar ik wel waardering krijg en nu met veel plezier werk.

Dan ben je redelijk snel weer aan het werk gegaan. Ik ben momenteel echt niet in staat om te werken. Probeer thuis wel bezig te zijn door huishoudelijke taken uit te voeren. Kan soms een uur bezig zijn met het in en uitruimen van de vaatwasser. Heb afgelopen week ook een vette terugval gehad waar ik ook erg van ben geschrokken.

[migchiell]

pjot1 schreef op zondag 18 maart 2018 @ 13:11:
[...]


Ik zou geen reden voor ontslag kunnen bedenken. Ik heb m'n werk eigenlijk altijd goed gedaan. En iemand ontslaan tijdens ziekte is toch wettelijk verboden?

Ze zouden je wel kunnen proberen te overtuigen om zelf weg te gaan. Immers ben je nu het bedrijf tot last, en als je geneigd bent om jezelf weg te cijferen weten ze je misschien wel te overtuigen dat je het beste je baan kunt opzeggen.

NIET DOEN!

Zelfs al wil je weg, als je nu opzegt dan zit je ziek thuis zonder inkomen. Je eerste prioriteit is nu weer beter worden. Daarna kun je besluiten of je hier wilt blijven (en wat er daarvoor moet veranderen) of dat je weg wilt. Gelukkig woon je in Nederland waar je inkomen tijdens ziekte wordt doorbetaald.

[stervis]

pjot1 schreef op zondag 18 maart 2018 @ 13:18:
[...]


Dan ben je redelijk snel weer aan het werk gegaan. Ik ben momenteel echt niet in staat om te werken. Probeer thuis wel bezig te zijn door huishoudelijke taken uit te voeren. Kan soms een uur bezig zijn met het in en uitruimen van de vaatwasser. Heb afgelopen week ook een vette terugval gehad waar ik ook erg van ben geschrokken.

Heel herkenbaar. Ik kwam nauwelijks uit mijn bed en persoonlijke verzorging was een hele opgave. Maar je benoemt zelf al de 'oplossing': neem je tijd.

Focus op je herstel ongeacht of je iemand hiermee tot last bent.

Edit: En niet te vergeten... omring je met positieve mensen die kunnen bijdragen aan jouw herstel.

[ Voor 7% gewijzigd door stervis op 18-03-2018 13:22 ]

[Fietsbel]

stervis schreef op zondag 18 maart 2018 @ 13:20:

Focus op je herstel ongeacht of je iemand hiermee tot last bent.

^^ dit kan niet genoeg benadrukt worden @pjot1 , jij staat nu op nr1 en niemand anders.
En heel veel sterkte en neem je rust.

[migchiell]

pjot1 schreef op zondag 18 maart 2018 @ 13:18:
[...]


Dan ben je redelijk snel weer aan het werk gegaan. Ik ben momenteel echt niet in staat om te werken. Probeer thuis wel bezig te zijn door huishoudelijke taken uit te voeren. Kan soms een uur bezig zijn met het in en uitruimen van de vaatwasser. Heb afgelopen week ook een vette terugval gehad waar ik ook erg van ben geschrokken.

Nou ik ben toen begonnen met 2x2 uurtjes per week, dat is net voldoende om kort bij te kletsen met je collega's en mogelijk een mailtje te lezen. Het is ook niet de bedoeling dat je dan echt productief bezig bent maar vooral dat je wel enige voeling houdt met werk, dat je iets van een ritme vasthoudt en dat je niet teveel vereenzaamt (want 24/7 in je eentje op de bank zitten piekeren wordt ook niet beter van...). Was ook echt helemaal kapot na die 2 uurtjes, gewoon alleen al van de interactie met mensen.

Zo'n terugval hoort er ook bij, probeer dat te accepteren en hou in gedachten dat het na een terugval ook weer beter zal gaan. Het kostte mij heel veel moeite om te accepteren dat ik ziek was en dat het herstel vreselijk langzaam ging. Pas toen ik me daarover minder schuldig ging voelen ging het herstel ook sneller.

[pjot1]

Ik ben erg blij met de reacties! mensen Top!

Ondanks dat ik jullie niet ken voel ik me wel gesteund door jullie!

@migchiell Ja, ik was afgelopen maandag ook langs het werk gegaan om ook even te praten met collega's. Ik had m'n eerste werkgever ook vantevoren even gebeld om langs te komen. Hierin gaf hij aan dat m'n tweede werkgever niet aanwezig zou zijn. Ik had absoluut geen zin om langs te gaan maar omdat hij er niet was vond ik het veel minder erg. De afspraak stond er al en was daardoor ook erg gespannen.

[ Voor 61% gewijzigd door pjot1 op 18-03-2018 13:34 ]

[RaZ]

Zeg tegen die 2de werkgever geen contact te zoeken dat ie maar de arboarts moet sturen. Het kan niet zijn dat je ziek bent bij 1 werkgever en niet bij een ander. Althans, ligt aan de werkzaamheden natuurlijk. Met aan gebroken been lijkt me stratenmaken lastiger dan de telefoon opnemen op een callcentre

[pjot1]

RaZ schreef op zondag 18 maart 2018 @ 13:30:
Zeg tegen die 2de werkgever geen contact te zoeken dat ie maar de arboarts moet sturen. Het kan niet zijn dat je ziek bent bij 1 werkgever en niet bij een ander. Althans, ligt aan de werkzaamheden natuurlijk. Met aan gebroken been lijkt me stratenmaken lastiger dan de telefoon opnemen op een callcentre

Hoe bedoel je dit? Dat ik ander werk moet zoeken? Want met een burn-out kan je wel een telefoon opnemen?

[stervis]

pjot1 schreef op zondag 18 maart 2018 @ 13:39:
[...]


Hoe bedoel je dit? Dat ik ander werk moet zoeken? Want met een burn-out kan je wel een telefoon opnemen?

Nee, volgens mij probeert hij te zeggen dat je kunt aangeven liever geen contact te hebben met de tweede werkgever omdat dit contact je herstel niet zou bevorderen. Als je tweede werkgever een burnout bagatelliseert kan je aangegeven dat je al het contact met hem via de arboarts wilt laten verlopen.

Misschien luistert hij wel naar een arts in plaats van een 'collega'.

[RaZ]

pjot1 schreef op zondag 18 maart 2018 @ 13:39:
[...]


Hoe bedoel je dit? Dat ik ander werk moet zoeken? Want met een burn-out kan je wel een telefoon opnemen?

Met een burnout is boodschappen doen al lastig, je bent ziek. Laat contact met werkgever via de arbo lopen, en laat je niet onder druk zetten

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[ Voor 43% gewijzigd door RaZ op 18-03-2018 14:11 ]

[mrsar]

En voor mensen die nooit een burnout hebben gehad is het lastig om het te begrijpen, probeer je verhaal te vertellen bij anderen die het hebben meegemaakt, daar iedere burnout ook weer compleet anders is.

zie bv [Ervaringen] Burn-out/Stress (deel 1)

Het is nu voornamelijk belangrijk weer jezelf te worden voordat je echt verder kunt kijken helaas.Luister naar je lichaam.uiteindelijk zal je aanvoelen wat je wel en niet kan doen, en je zal merken dat dit langzaam beter wordt indien je dus goed op jezelf past

[ Voor 32% gewijzigd door mrsar op 18-03-2018 14:14 ]

[pjot1]

RaZ schreef op zondag 18 maart 2018 @ 14:01:
[...]

Met een burnout is boodschappen doen al lastig, je bent ziek. Laat contact met werkgever via de arbo lopen, en laat je niet onder druk zetten

Ja, klopt, loop af en toe als een lijk door de supermarkt. Ben geen opgever, door blijven zetten. Niet zeiken maar doen. Waardoor ik af en toe dan ook teveel hooi op m'n vork neem.

Volgende week vrijdag moet ik weer naar de arboarts. Hier maak ik me ook zorgen om... Wat als hij vindt dat ik weer te werk kan? Ik ben daar zelfs voor een uur niet toe in staat. Gelukkig heeft hij de vorige keer een rapport opgesteld waarin stond dat ik 100% ben afgekeurd voor meerdere weken. Alleen heeft hij dat rapport niet naar m'n werkgever gestuurd. Dit rapport heb ik zelf aan m'n werkgever doorgestuurd.

[RaZ]

Niet zeiken maar doen is wat een burnout veroorzaakt, werk aan jezelf, anders komt het niet goed..

[gambieter]

mrsar schreef op zondag 18 maart 2018 @ 14:11:
En voor mensen die nooit een burnout hebben gehad is het lastig om het te begrijpen, probeer je verhaal te vertellen bij anderen die het hebben meegemaakt, daar iedere burnout ook weer compleet anders is.

zie bv [Ervaringen] Burn-out/Stress (deel 1)

Het is nu voornamelijk belangrijk weer jezelf te worden voordat je echt verder kunt kijken helaas.Luister naar je lichaam.uiteindelijk zal je aanvoelen wat je wel en niet kan doen, en je zal merken dat dit langzaam beter wordt indien je dus goed op jezelf past

@mrsar : dat is een HK topic, dus niet bereikbaar voor iedereen.

[BvZwolle]

pjot1 schreef op zondag 18 maart 2018 @ 14:15:
[...]


Ja, klopt, loop af en toe als een lijk door de supermarkt. Ben geen opgever, door blijven zetten. Niet zeiken maar doen. Waardoor ik af en toe dan ook teveel hooi op m'n vork neem.

Volgende week vrijdag moet ik weer naar de arboarts. Hier maak ik me ook zorgen om... Wat als hij vindt dat ik weer te werk kan? Ik ben daar zelfs voor een uur niet toe in staat. Gelukkig heeft hij de vorige keer een rapport opgesteld waarin stond dat ik 100% ben afgekeurd voor meerdere weken. Alleen heeft hij dat rapport niet naar m'n werkgever gestuurd. Dit rapport heb ik zelf aan m'n werkgever doorgestuurd.

Voor wat betreft rapportages en dergelijke van en naar de werkgever is het ook belangrijk om de Wet Poortwachter eens goed te bestuderen. ( https://www.uwv.nl/partic...il/stappenplan-bij-ziekte )
TIP: vul het stappenplan in!!!

Hier worden je rechten en plichten, maar ook die van de werkgever, op basis van een tijdsschema in genoemd. Als hier niet aan voldaan wordt, kan het gebeuren dat dit effect heeft op een eventuele uitkering.

Succes met je herstel!

[migchiell]

BvZwolle schreef op zondag 18 maart 2018 @ 14:36:
[...]


Voor wat betreft rapportages en dergelijke van en naar de werkgever is het ook belangrijk om de Wet Poortwachter eens goed te bestuderen. ( https://www.uwv.nl/partic...il/stappenplan-bij-ziekte )

Hier worden je rechten en plichten, maar ook die van de werkgever, op basis van een tijdsschema in genoemd. Als hier niet aan voldaan wordt, kan het gebeuren dat dit effect heeft op een eventuele uitkering.

Succes met je herstel!

Zo moet je werkgever binnen een bepaalde termijn (ik dacht binnen zes weken na de ziekmelding) een plan van aanpak hebben gemaakt, waarin staat wat je werkgever en jij gaan doen om ervoor te zorgen dat je weer beter wordt. Jouw aandeel daarin is nu rust nemen, herstellen en met een therapeut praten.

Arboartsen moet je sowieso niet vertrouwen, die dienen per definitie niet jouw belang.

[Mijre]

migchiell schreef op zondag 18 maart 2018 @ 14:52:
[...]


Zo moet je werkgever binnen een bepaalde termijn (ik dacht binnen zes weken na de ziekmelding) een plan van aanpak hebben gemaakt, waarin staat wat je werkgever en jij gaan doen om ervoor te zorgen dat je weer beter wordt. Jouw aandeel daarin is nu rust nemen, herstellen en met een therapeut praten.

Arboartsen moet je sowieso niet vertrouwen, die dienen per definitie niet jouw belang.

Dat dus. En zo'n Plan van Aanpak moet in samenspraak worden opgesteld (dus niet eenzijdig vanuit de werkgever) en getekend worden door beide partijen. Lees je er goed op in, ook al is dat vrij lastig met zo'n gefragmenteerd hoofd dat telkens weet van alles kwijt is.

[daan!]

@pjot1
Wat vervelend voor je om te horen dat je met een burn-out thuis zit!
Een burn-out duurt vaak lang, dat kan wel 6 maanden duren.
Belangrijk is dat je aan je herstel werkt, maar zo te horen ben je daar al mee bezig!

Hoevaak heb je therapie? Bij een burn-out is te verwachten dat je iedere week bij een therapeut komt, dit kan de praktijkondersteuner van de huisarts zijn, een psycholoog of een psychotherapeut. Een lagere behandelfrequentie heeft meestal ook een lager resultaat..

Een paar punten:
1. Waarschijnlijk heb je met een bedrijfsarts gesproken, dat is een gespecialiseerde arts.
Een arboarts is niet gespecialiseerd, dat is een basis-arts. Die mag zelf eigenlijk nauwelijks beslissingen nemen.
Twijfel je of je met een arbo arts of bedrijfsarts te maken hebt? vraag het!

2. "Arboartsen Bedrijfsartsen moet je sowieso niet vertrouwen, die dienen per definitie niet jouw belang."
Niet helemaal waar, er zijn natuurlijk rotte appels, maar in principe geven de bedrijfsartsen een onafhankelijk oordeel. Hier blijkt dat ook zo te zijn aangezien de bedrijfsarts TS 100% ziek heeft gehouden.

4. Mocht de bedrijfsarts van mening zijn dat je weer (gedeeltelijk) aan de slag kan en je bent het er niet mee eens?
Dan kan je een deskundigenoordeel aanvragen bij het UWV.
Dan kijkt een verzekeringsarts van het UWV vanuit een totaal onafhankelijke positie naar jouw ziekte en de feiten. Het komt nogal eens voor dat die arts een ander oordeel heeft.

5. Je kunt niet zomaar ontslagen worden zolang je ziek bent. Daar hebben ze een ontslagvergunning voor nodig die ze niet zomaar kunnen krijgen. Mocht het inderdaad 2 jaar gaan duren dan is het een ander verhaal, maar zo lang zal een burn-out meestal niet duren. Geen zorgen dus.

6. Een manier waarop werkgevers hun zieke werknemers wel weg kunnen krijgen is een vaststellingsovereenkomst. Dan ga je met wederzijds goedvinden uit elkaar.
PAS OP met het tekenen van zo'n overeenkomst! (doe het niet dus)
Als je vrijwillig werkloos wordt tijdens ziekte heb je namelijk ook geen recht op een ziektewet uitkering.
Dat heet een benadelingshandeling.

Het meewerken aan zijn eigen ontslag door een zieke werknemer wordt gezien als een benadelingshandeling ten opzichte van het UWV, die op grond van artikel 45 lid 1 onder j van de Ziektewet leidt tot een weigering van de Ziektewetuitkering. Aldus wil de wetgever voorkomen dat de werkgever door het sluiten van een beëindigingsovereenkomst met de werknemer ontkomt aan de op hem rustende verplichting om in de eerste 104 weken loon tijdens ziekte te betalen en de werknemer te re-integreren.

Tot slot:
Het is makkelijk om te zeggen, maar ik doe het toch: Probeer je niet teveel zorgen te maken over je werk. Die zorgen staan alleen maar je herstel in de weg.
Beterschap en sterkte!

[KleinDraakje]

Sterkte met het herstel!

Ik heb zelf nog geen eigen ervaring met burn-out, maar mijn vriend wel. Die is nu al zo’n half jaar aan het herstellen dus ik heb vooral ervaring vanaf de zijlijn.

Bij mijn vriend kwam de burn-out doordat hij veel te graag andere mensen wilt helpen en zichzelf, net als jij, wegcijferde. Hij praat nu wekelijks met een coach (betaald door werkgever, na maanden aandringen) die hem helpt om de oplossing bij hém te zoeken. Hij moet zijn grenzen kennen en leren aangeven. Zijn werkgever (organisatie van honderden mensen) gaat niet veranderen en de problemen waar hij tegen aan liep, komen bij elk soort bedrijf voor. Die coach helpt hem door de juiste vragen en opdrachten, hierdoor leert hij zichzelf beter kennen en dus ook situaties van stress en overbelasting.

Ik weet niet hoe je thuis situatie is, maar het is goed om met een coach/psycholoog te praten (naast praten met partner) en aan jouw eigen weerbaarheid en assertiviteit te werken. Wij praten thuis ook veel, als hij bijvoorbeeld door de werkgever opeens weer 100% wordt ingeroosterd en hij helemaal in de stress schiet en een terugval heeft. Door het uit te spreken en doordat ik vertel wat ik aan hem zie (spiegel voorhouden) is het voor hem makkelijker om weer naar de werkgever te stappen.

Het lastigste was erkennen dat je ziek bent. En accepteren dat het niet van de ene op andere dag gefixt is. Het idee van ‘zo snel mogelijk terug naar werk’ moet je proberen los te laten, want dan ben je teveel met werk bezig in plaats van je eigen gezondheid!

[_Apache_]

Hoe om te gaan met die man? Weggaan.. Dat soort volk gaat het niet leren, nu niet, nooit niet.
Die man is gewoon ronduit asociaal. Alsof jij het met opzet doet, DAT DOE JE NIET..

Er is overigens niets mis met overstappen naar een partij die wel interesse in je heeft. Daar is absoluut geen schaamte oid in.

Maar eerst het probleem van de burn-out, zoek hier hulp voor. Wat hier ben je niet zo snel vanaf

[pjot1]

Pfoe, wat een reacties allemaal! Nogmaals dank daarvoor! (kan het niet genoeg zeggen)

Ik heb gisteren niet meer gereageerd omdat ik er weer helemaal doorheen zat. Moest even mn gedachten ergens anders op zetten. Zoals ik hier uit meerdere reacties lees is dat ik me niet zo druk moet maken om het werk. Maar ja, dat is dus juist zo moeilijk. Mede door mn tweede werkgever.

Overigens wil ik nog even kwijt dat ik bij de arboarts loop en dus niet bij de bedrijfsarts. Volgens m'n therapeut heb ik een goede getroffen omdat deze dus m'n ziekte erkend heeft.

Met mijn therapeut heb ik ook het eea doorgesproken over kernkwaliteiten. Ik heb kernkwaliteiten maar m'n tweede werkgever ook. En omdat we dus allebei verschillende kwaliteiten gaat dat botsen. Iemand hier ervaring mee?

[RaZ]

*knip* niet relevant

[ Voor 83% gewijzigd door Krisp op 19-03-2018 11:56 ]

[KleinDraakje]

pjot1 schreef op maandag 19 maart 2018 @ 10:20:
Met mijn therapeut heb ik ook het eea doorgesproken over kernkwaliteiten. Ik heb kernkwaliteiten maar m'n tweede werkgever ook. En omdat we dus allebei verschillende kwaliteiten gaat dat botsen. Iemand hier ervaring mee?

Ja, tweede-rangs ervaring Het feit dat je verschillende kernkwaliteiten hebt, betekent niet dat je niet met elkaar overweg kan. Vaak gaat het om inzicht hebben in de manier waarop je met iemand communiceert, wat afhankelijk is van waar zijn kwaliteiten liggen. Mijn vriend had daar zo'n mooi model voor, wat uitlegde hoe jij je gesprekspartner in een 'rol' duwt afhankelijk van de manier waarop jij je opstelt. Even kijken of ik het kan vinden...

[pjot1]

KleinDraakje schreef op maandag 19 maart 2018 @ 10:30:
[...]


Ja, tweede-rangs ervaring Het feit dat je verschillende kernkwaliteiten hebt, betekent niet dat je niet met elkaar overweg kan. Vaak gaat het om inzicht hebben in de manier waarop je met iemand communiceert, wat afhankelijk is van waar zijn kwaliteiten liggen. Mijn vriend had daar zo'n mooi model voor, wat uitlegde hoe jij je gesprekspartner in een 'rol' duwt afhankelijk van de manier waarop jij je opstelt. Even kijken of ik het kan vinden...

Als tweede rang heb je misschien wel een wat objectievere blik op alles.

Top! Daar ben ik benieuwd naar! En wat je zegt klopt ook. Naar aanleiding van de kernkwaliteiten kan je dus iemand anders beter begrijpen.

[KleinDraakje]

pjot1 schreef op maandag 19 maart 2018 @ 10:40:
[...]


Als tweede rang heb je misschien wel een wat objectievere blik op alles.

Top! Daar ben ik benieuwd naar! En wat je zegt klopt ook. Naar aanleiding van de kernkwaliteiten kan je dus iemand anders beter begrijpen.

Het maakt het er in sommige gevallen niet makkelijker op, omdat je niet echt in "zijn" schoenen hebt gestaan. Vooral het gevoel van zo'n lastig gesprek of lastige situatie is moeilijk echt te kunnen voelen als naaste.

Ik kan het met even googlen niet vinden dus ik ga even wat van de psychologie boeken van mijn vriend voor je uitpluizen. Ik kom er op terug

[BLACKfm]

pjot1 schreef op zondag 18 maart 2018 @ 13:11:
[...]


Ik zou geen reden voor ontslag kunnen bedenken. Ik heb m'n werk eigenlijk altijd goed gedaan. En iemand ontslaan tijdens ziekte is toch wettelijk verboden?

Tijdens ziekte ontslaan is zeker not done, maar geheel onmogelijk lijkt het mij niet. Die 2e 'werkgever' kan de eerder genoemde 'tirades' mogelijk zien als een poging jouw tot ontslag aan te zetten.

Weet wel dat je met jouw 14 dienstjaren wel een leuke transitievergoeding hebt opgebouwd, dus als ze van je af willen kost dat ze een bom duiten. En mogelijk probeert die 2e werkgever te zorgen dat je dan zelf ontslag neemt (of mogelijk een goedkopere regeling (vaststellingsovereenkomst) probeert te treffen.

_Apache_ schreef op maandag 19 maart 2018 @ 09:17:
Hoe om te gaan met die man? Weggaan.. Dat soort volk gaat het niet leren, nu niet, nooit niet.
Die man is gewoon ronduit asociaal. Alsof jij het met opzet doet, DAT DOE JE NIET..

De situatie kan mogelijk onhoudbaar worden, maar je loopt heel wat mis als je zelf gaat. Zeker in een Burnout situatie waarin je niet gelijk weet of je wel weer fit for duty bent. Als je zelf ontslag neemt heb je ook geen recht op WW en verlies je dus al je inkomstenbronnen.

Een werkgever kan het vuil spelen (zoeken naar een arbo-arts die wel naar de mond van de werkgever praat), maar anders trek je zelf vooral aan het langste eind. Zelf weggaan na 14 jaar zou ik persoonlijk niet aanraden. Of het moet je die ~20.000 euro waard zijn die dan mis loopt aan Transitievergoeding en WW uitkering...

Op https://www.uwv.nl/particulieren/mijnuwv/ kun je jouw mogelijk WW uitkering zien als je ontslag krijgt (al dan niet middels een vaststellingsovereenkomst (ontslag met wederzijds goedvinden)).

[ Voor 5% gewijzigd door BLACKfm op 19-03-2018 11:14 ]

[_Apache_]

BLACKfm schreef op maandag 19 maart 2018 @ 11:09:
[...]

De situatie kan mogelijk onhoudbaar worden, maar je loopt heel wat mis als je zelf gaat. Zeker in een Burnout situatie waarin je niet gelijk weet of je wel weer fit for duty bent. Als je zelf ontslag neemt heb je ook geen recht op WW en verlies je dus al je inkomstenbronnen.

Een werkgever kan het vuil spelen (zoeken naar een arbo-arts die wel naar de mond van de werkgever praat), maar anders trek je zelf vooral aan het langste eind. Zelf weggaan na 14 jaar zou ik persoonlijk niet aanraden. Of het moet je die ~20.000 euro waard zijn die dan mis loopt aan Transitievergoeding en WW uitkering...

Dat klopt helemaal. Zelf vertrekken is geen gedwongen ontslag en dus geen uitkering bijv. Daarom eerst concentreren op het herstel (onder vleugel oude werkgever). En zodra je beter bent overstappen naar je werkgever waar je het wel kunt uithouden.

[BLACKfm]

_Apache_ schreef op maandag 19 maart 2018 @ 11:15:
[...]

Dat klopt helemaal. Zelf vertrekken is geen gedwongen ontslag en dus geen uitkering bijv. Daarom eerst concentreren op het herstel (onder vleugel oude werkgever). En zodra je beter bent overstappen naar je werkgever waar je het wel kunt uithouden.

Ziek zijn overkomen we allemaal en het kan best voorkomen dat omdat je het 'gezeik' af wilt zijn zelf maar ontslag neemt. Daar is vooral de werkgever bij gebaat. Als het goed is betaal je zolang je werkt premie om ziek te kunnen zijn. De samenleving mag er dan mogelijk met scheven ogen naar kijken, maar dat is meer voor mensen die er misbruik van maken ('Ik heb geen zin om te werken, dus ik meld mij dan maar ziek').

Je hebt maximaal 2 jaar om ziek te zijn, en als je dan nog niet beter bent dan mág (dat hoeft niet) de werkgever je ontslaan. Tot die tijd zou ik gewoon uitzieken en al dan niet gebruik maken van de faciliteiten die de werkgever daarvoor beschikbaar stelt. Er van uitgaande dat 'werkgever' 1 in ieder geval wel alles op alles wil stellen om je weer aan het werk te krijgen (zonder druk).

[stervis]

pjot1 schreef op maandag 19 maart 2018 @ 10:20:
Pfoe, wat een reacties allemaal! Nogmaals dank daarvoor! (kan het niet genoeg zeggen)

Ik heb gisteren niet meer gereageerd omdat ik er weer helemaal doorheen zat. Moest even mn gedachten ergens anders op zetten. Zoals ik hier uit meerdere reacties lees is dat ik me niet zo druk moet maken om het werk. Maar ja, dat is dus juist zo moeilijk. Mede door mn tweede werkgever.

Overigens wil ik nog even kwijt dat ik bij de arboarts loop en dus niet bij de bedrijfsarts. Volgens m'n therapeut heb ik een goede getroffen omdat deze dus m'n ziekte erkend heeft.

Met mijn therapeut heb ik ook het eea doorgesproken over kernkwaliteiten. Ik heb kernkwaliteiten maar m'n tweede werkgever ook. En omdat we dus allebei verschillende kwaliteiten gaat dat botsen. Iemand hier ervaring mee?

Je bedoelt waarschijnlijk deze?



Standaard maaltijd op het hbo tegenwoordig.

[ Voor 12% gewijzigd door stervis op 19-03-2018 18:05 ]

[pjot1]

stervis schreef op maandag 19 maart 2018 @ 18:02:
[...]


Je bedoelt waarschijnlijk deze?

[afbeelding]

Standaard maaltijd op het hbo tegenwoordig.

Ja, idd die bedoel ik! Heb zelf nooit HBO gehad dus voor mij was het nieuw.

Misschien een kleine update, gisteren heb ik weer contact met m'n eerste werkgever gehad. Hij vroeg of ik langs wilde komen om een plan van aanpak te maken. Ik heb toe gelijk aangegeven dat ik een gesprek onder 4 ogen wilde. Zijn eerste reactie, 'je gaat toch niet weg hè?' Dit deed me zeker goed! Dus ik zei dat ik het graag over m'n tweede werkgever wilde hebben. Daarop antwoordde hij dat hij dat al dacht.

Ik denk ook wel dat hij wat tegen mn tweede werkgever wat heeft gezegd, aangezien hij geen contact meer met me heeft opgenomen. Heb daar zelf ook geen behoefte aan. Maar ja, dit is pure speculatie.

[_Apache_]

pjot1 schreef op dinsdag 20 maart 2018 @ 10:08:
[...]
Maar ja, dit is pure speculatie.

En daar moet je dus voor uitkijken. ;-) Iets van niet gezegd is en maar een vermoeden is kan een eigen leven gaan leiden. Hou het zakelijk.

[ Voor 3% gewijzigd door _Apache_ op 20-03-2018 10:11 ]

[pjot1]

_Apache_ schreef op dinsdag 20 maart 2018 @ 10:10:
[...]

En daar moet je dus voor uitkijken. ;-) Iets van niet gezegd is en maar een vermoeden is kan een eigen leven gaan leiden. Hou het zakelijk.

Snap ik. Ik ga ook nergens van uit maar het is een vermoeden.

[Ardana]

Je schrijft dat je nog in je maag zit met 'n opmerking van 5 jaar geleden. Dat is een eigenschap van jou, waar je het beste aan kan gaan werken, want dat vreet je op 'n gegeven moment helemaal op. Nu lees ik dat je al gesprekken hebt, dus dat is helemaal goed, maar het was hetgeen me het meeste opviel.

Verder: er zit idd 'n goed Burn-out-topic in de HK. Je zou access kunnen aanvragen

[stervis]

pjot1 schreef op dinsdag 20 maart 2018 @ 10:08:
[...]


Ja, idd die bedoel ik! Heb zelf nooit HBO gehad dus voor mij was het nieuw.

Misschien een kleine update, gisteren heb ik weer contact met m'n eerste werkgever gehad. Hij vroeg of ik langs wilde komen om een plan van aanpak te maken. Ik heb toe gelijk aangegeven dat ik een gesprek onder 4 ogen wilde. Zijn eerste reactie, 'je gaat toch niet weg hè?' Dit deed me zeker goed! Dus ik zei dat ik het graag over m'n tweede werkgever wilde hebben. Daarop antwoordde hij dat hij dat al dacht.

Ik denk ook wel dat hij wat tegen mn tweede werkgever wat heeft gezegd, aangezien hij geen contact meer met me heeft opgenomen. Heb daar zelf ook geen behoefte aan. Maar ja, dit is pure speculatie.

Ik ben benieuwd naar de uitkomst van het gesprek! Mocht je er wat over willen delen, dan lees ik het graag.

[NaliXL]

Ik heb het eerder (voor m'n burn-out) bij m'n eerste werkgever aangegeven dat de opmerkingen van m'n tweede werkgever aan me knaagt en dat ik dat niet prijs stel. Tsja, je weet wie het zegt krijg ik dan te horen.

Dit is een reactie die je tweeledig kunt opvatten. In jouw situatie zou dat kunnen overkomen als "het is je manager, en je hebt ermee te maken."

Maar eigenlijk zou ik hem eerder opvatten als: "Neem hem niet te serieus. Hij kan moeilijk doen, zeiken, maar dat is zijn aard en dat kun je het beste gewoon negeren."
Ofwel, als jij het kan opbrengen om deze man te negeren, heb jij niks te vrezen.

Misschien helpt dat...

[KleinDraakje]

pjot1 schreef op maandag 19 maart 2018 @ 10:40:
[...]


Als tweede rang heb je misschien wel een wat objectievere blik op alles.

Top! Daar ben ik benieuwd naar! En wat je zegt klopt ook. Naar aanleiding van de kernkwaliteiten kan je dus iemand anders beter begrijpen.

Ik kan het helaas zo snel niet vinden, maar las toevallig vandaag een artikel via Blendle in Psychologie Magazine die in tekst eigenlijk uitlegt wat ik in een plaatje heb gezien :-)

Via deze link kan je het artikel volgens mij gratis lezen als je een blendle account hebt/maakt:
https://blendle.com/i/psy...iOiJ2aXZpYW5uZTMifQ%3D%3D

Even een copy-paste van het stuk waarvan ik denk dat het je wellicht een richting op kan helpen. Ik hoop dat je er wat aan hebt:

[...] een aantal voorbeelden van irritante types, afkomstig uit de cursussen die trainer en auteur Bert van Dijk al jarenlang geeft over relaxed omgaan met lastige mensen. Hier lees je welke spiegel ze je voorhouden. Plus: hoe je adequaat op ze kunt reageren.

1. DE BETWETER
Laat geen kans onbenut om zijn kennis te etaleren. Plaatst zichzelf in de rol van leraar en de ander in die van leerling. Staat vaak niet open voor de ideeën en opvattingen van anderen.

Last van zo iemand? Dit zegt het over jezelf: Een allergie voor betweters betekent vaak dat je zelf beschikt over de kernkwaliteit bescheidenheid. Je valkuil is dan: jezelf, je kennis en kunde afzwakken. Je uitdaging: jezelf en alles waar je goed in bent meer en met zelfvertrouwen te laten zien.
Gebruiksaanwijzing voor dit type: De kernkwaliteit van betweters is stelligheid. Daardoor kunnen ze vaak anderen moeiteloos overtuigen. Om je minder aan hen te ergeren, helpt het om te kijken naar wat je op dat vlak van hen kunt leren. Wil je de relatie met de betweter in kwestie goed houden, dan kun je hem het plezier gunnen om zijn kennis tentoon te spreiden en ga je daarna over op een ander onderwerp. Of je bedankt hem voor zijn inbreng en voegt er je eigen ideeën aan toe, bijvoorbeeld op het werk. Is de relatie minder belangrijk voor je en wil je graag je punt maken, dan kun je in discussie gaan. Als het gaat om onderwerpen waar je zelf deskundig in bent en je niet in de leerlingrol geduwd wilt worden, kan dat een prima keuze zijn.

5. DE NEGATIEVELING
Heeft altijd iets aan te merken op anderen, op een situatie of op andermans ideeën. Klaagt vaak, ziet voortdurend beren op de weg en heeft een pessimistische kijk op het leven. Als je te lang in zijn buurt bent, voel je je energie weglekken.

Last van zo iemand? Dit zegt het over jezelf: Je bent allergisch voor negativiteit wanneer je zelf de kernkwaliteiten enthousiasme, optimisme en positiviteit bezit. Je eigen valkuil, oftewel doorgeschoten kwaliteit, is in dat geval: gebrek aan realisme of nuance. Je uitdaging is dan: een wat meer realistische of gezond-kritische blik ontwikkelen.
Gebruiksaanwijzing voor dit type: Probeer eerst te kijken naar de achterliggende kwaliteiten van de negatieveling in kwestie: hij of zij kijkt misschien ver vooruit, legt de lat hoog, heeft oog voor detail. Blijf je je ergeren, dan is de tweede optie nieuwsgierig doorvragen: wat maakt dat jij daartegen bent? Waarom zie je dat zo negatief in? Die persoonlijke aandacht beweegt de ander meestal tot wat meer zachtheid. Een derde optie is grenzen stellen: je vertelt de negatieveling wat zijn uitlatingen met je doen en vraagt hem wat positiever te zijn.

6. DE BAAS
Spreekt vaak gebiedende en zelfs neerbuigende taal. Ziet het leven als een wedstrijd en anderen als concurrenten. Gaat met die anderen om op een directe, ongeduldige en weinig empathische manier. Aanvaardt geen kritiek.

Last van zo iemand? Dit zegt het over jezelf: Je bent allergisch voor autoritaire of dominante types wanneer je zelfstandigheid en onafhankelijkheid als kernkwaliteiten hebt. Je valkuil daarbij: alles zelf willen doen. Je uitdaging: sneller om hulp vragen of delegeren. Je bent allergisch voor de voortvarendheid van een bazig type wanneer je zelf analytisch bent ingesteld en liever wat langer nadenkt. Je valkuil is dan: eeuwig twijfelen. Je uitdaging: sneller in actie komen.

Gebruiksaanwijzing voor dit type: Houd in je achterhoofd dat bazige types ook goede kanten hebben: het zijn vaak doeners en goede beslissers. Ze zijn meestal ook eerlijk en rechtuit. Boos worden of je irritatie tonen is geen goed idee. Je komt dan in een strijd terecht die je meestal niet wint doordat de dominante persoon meer ‘vechtervaring’ heeft. En omdat een bazig type meestal niet zo sensitief is, helpt wijzen op je gevoelens ook niet altijd. Wat wel werkt, is communiceren in korte, duidelijke boodschappen: ‘Ik zie het zo, om die en die redenen’ of ‘We hebben afgesproken dat…’ Let ook op je houding: in het gezelschap van dominante mensen maken anderen zich vaak kleiner. Probeer om dat zelf niet te doen en behoud zo de controle.

[Valandil]

a. denk eerst even vooral aan jezelf
b. je herstel is het belangrijkste
c. behandel een persoon zo als hij jou ook behandelt. Oftewel, die klote opmerkingen hoef je echt niet allemaal te accepteren. Ik heb in de jaren geleerd dat dominante of botte gasten het prima accepteren als ze zelf ook zo toegesproken worden.... en zo niet, jammer voor hun.

[pjot1]

Wauw weer onwijs bedankt!

Afgelopen donderdag heb ik dus een gesprek gehad met m'n eerste werkgever. Dit was echt een top gesprek. Hij begreep me volkomen en zei dat hij zelf ook wel eens moeite heeft met m'n tweede werkgever, maar hij kan het naast zich neer leggen. Hij heeft ook aangegeven dat hij niets liever wilt dan dat ik weer voor hun kom werken. Hij heeft me echt onwijs gerust gesteld. Ook gaat hij nog even praten met deze man, ook hij vindt die opmerkingen niet kunnen.

@stervis Ja, ik zou daar meer over willen weten. M'n therapeut gaf me dit:

Het model

Het kernkwadrant draait om vier termen: kernkwaliteit, valkuil, allergie en uitdaging. Dit zijn alle vier karaktereigenschappen of kwaliteiten en het model beschrijft hun onderlinge samenhang.

Kernkwaliteit
Volgens Ofman horen bij iedere persoon bepaalde kernkwaliteiten. Dit zijn eigenschappen die tot de kern van een persoon horen. Het zijn de specifieke eigenschappen die een persoon kenmerken. In tegenstelling tot vaardigheden die aangeleerd zijn, zijn kernkwaliteiten dus aangeboren eigenschappen.

Valkuil / Vervorming
Iedereen heeft volgens Ofman een aantal van deze kwaliteiten, maar sommige van deze kernkwaliteiten zijn zo sterk aanwezig dat ze juist een valkuil worden. Iemand die erg goed kan analyseren kan volgens dit model bijvoorbeeld neigen naar besluiteloosheid.
Een valkuil is dus een karaktereigenschap die een doorgeschoten vorm is van een kernkwaliteit en wordt ook wel vervorming genoemd

Uitdaging
Het tegenovergestelde van iemands valkuil is iemands uitdaging. Het tegenovergestelde van besluiteloosheid is daadkracht. De persoon die goed kan analyseren maar moet oppassen voor besluiteloosheid moet dus werken aan zijn daadkracht.
De uitdaging is dus een karaktereigenschap die het tegenovergestelde is van iemands valkuil. Deze kwaliteit is een goede aanvulling op iemands kernkwaliteit.

Allergie
Wanneer een ander doorschiet in een van zijn kernkwaliteiten, dan kan dat bij andere personen wrevel opwekken. Opmerkelijk is dat de ene mens zich meer aan bepaalde, doorgeschoten kernkwaliteiten ergert dan andere. In zo'n geval spreekt Ofman van allergie. Iemand die heel goed kan analyseren kan allergisch zijn voor impulsief gedrag.
De allergie is dus datgene dat iemand met een bepaalde kernkwaliteit als lastig ervaart. Daarnaast is deze allergie een doorgeschoten vorm van de uitdaging: impulsiviteit is immers ook doorgeschoten daadkracht. Volgens Ofman kun je daarom veel leren over jezelf wanneer je je aan bepaalde mensen ergert.
De allergie is dus de doorgeschoten vorm van iemands uitdaging. Het is de karaktereigenschap die iemand met een bepaalde kernkwaliteit als lastig ervaart.

@kleindraakje Super! echt onwijs bedankt! Hier kan ik wat mee! Dit maakt het voor mij een stuk duidelijker!

[KleinDraakje]

Fijn, graag gedaan! Hopelijk geeft het je wat handvaten om verder te kunnen. Ook fijn om te horen dat je een goed gesprek hebt gehad met je eerste werkgever.

Als je nog eens iets minder publiekelijk wilt sparren, stuur dan een pm!