Advies bij verdere stappen in carriere

[Anoniem: 1038735]

Lang getwijfeld of ik het zou posten of niet, uiteindelijk is het toch redelijk persoonlijk, maar baat het niet, dan schaadt het niet, zegt men.. Doel van het verhaal; hoe kijken jullie er tegenaan, hebben jullie hier ervaring mee en hoe zouden jullie het aanpakken? Kortom, gewoon wat advies gevraagd en wellicht weet jij net die ene baan die ik nergens kan vinden.

Ik zit redelijk in dubio, over waar ik nu heen wil met mijn carriere, Ik zit inmiddels ongeveer 11 jaar in het vak, ben 31 en heb mijn HBO opleiding (Communicatiesystemen) niet afgerond. Na eerst 5-6 jaar bij dezelfde werkgever gezeten te hebben, waar ik van alles heb gedaan, van hosting(beheer), administratie, projectmanagment tot aan development en het automatiseren van processen. Ik ben daarna terecht gekomen bij een andere werkgever waar ik het erg naar mijn zin had. Hier heb ik me opgewerkt van senior developer naar "manager" van een webdevelopment afdeling met een man of 12-13 (3 scrum teams). Als "manager" had ik hier verschillende verantwoordelijkheden, maar het was met name een schakel zijn tussen het management boven mij, de projectmanagers en de developers. Scrum verder ingevoerd, uiteraard op een eigen wijze, iets dat paste bij het bedrijf. Daarnaast developers gecoacht, moeilijkere trajecten opgepakt (meer vanuit de architectuur kant), zaken automatiseren, automated testing invoeren en uiteraard de normale HR zaken (personeel aannemen, ontslaan, contractverlengingen, gesprekken etc. Ik werd steeds meer losgelaten en dat ging erg goed.

Door omstandigheden ben ik hier weg gegaan, mijn huis in het noorden kreeg ik niet verkocht (ik werkte in omgeving Utrecht) en op de verhuur liep ik leeg (lang leve hypotheken in 2008). Ik heb toen in een jaar twee banen gehad, beide waren niet wat ik zocht en eigenlijk een stap terug. Lead developer voor kleinere webshops bij de ene, Software Architect bij de tweede, maar daar irriteerde ik me vanaf dag 1 al aan de manier waarop projecten opgepakt werden en de stugge/conservatieve houding van de mensen die er werkten.

Mijn oude werkgever wilde me graag terug en ik heb mijn huis opnieuw te koop gezet, waarna hij na 2 weken verkocht was. Terug gekomen bij mijn oude werkgever was er aardig wat veranderd, overgenomen door een Amerikaanse partij en afdelingen samengevoegd. Kortom, mijn oude functie was niet meer beschikbaar en ben aangenomen als "manusje van alles" maar met de titel Technical Architect. Eigenlijk was er niet heel veel veranderd, alle HR zaken vielen echter weg, maar verder mocht ik me eigenlijk met alles bemoeien, van werkwijze tot aan architecturen.

Vanuit Amerika kregen we echter een reorganisatie op de afdeling doorgedrukt en daardoor was ik niet meer iemand die zweefde tussen/over alle teams, maar iemand die in een team geplaatst werd en waar mijn stack en project redelijk ingekaderd werd. Met als gevolg dat ik niet meer met plezier naar mijn werk ging. Dit heb ik ongeveer 6 maanden aangekeken en toen er in de privésfeer (ziekte van moeder) ook nog tegenzat kwam ik met een "lichte" burn-out thuis te zitten. Je begint je met dat soort dingen van alles af te vragen en je gaat het heft in eigen handen proberen te nemen, kortom, baan opgezegd en iets anders gezocht.

Dat vond ik gelukkig vrij snel, maar ook hier heb ik weer het gevoel een stap terug gedaan te hebben. Eerst was er een meningsverschil over mijn functie en de hoeveelheid die ik nog mee zou programmeren (afspraak was 30-40%, uiteindelijk bleek dit eerder 80%) en de manier waarop projecten aangepakt worden is verre van hetgeen dat is uitgesproken in de sollicitatiegesprekken (geen scrum, waterval, fixed price projecten en ureninschattingen die veel te laag zijn, geen teams, geen tests).

Nu kan het zo zijn dat ik gewoon gewend ben om zaken anders aan te pakken, maar een project van 320 uur is dus naar mijn mening 1 scrum team van 4 man voor 1 sprint (4 x 40 x 2). Echter dat bleek dus niet het geval. De meeste projecten werden bij 1 iemand neergelegd en hadden vervolgens een doorlooptijd van 2 maanden. Een ander grappige constatering; ik heb projecten gezien die voor 300-350 uur verkocht zijn en waar inmiddels 2000+ uur in zit. Van te voren is het niet goed genoeg ingeschat. Om het maar om te zetten naar een analogie; de klant is een auto beloofd, maar nergens is besproken of het een Ferrari of een Fiat is, laat staan of besproken is of hij navigatie of cruise control moet hebben of niet. Kortom, de klant verwacht een Ferrari met alles erop en eraan, voor het budget van een kale Fiat Panda.

We zijn nu, na mijn kritiek bezig om dit allemaal wel proberen aan te passen, maar dit moet natuurlijk bedrijfsbreed gedragen worden en je raadt het al, de directie/commercie ziet het niet zo zitten. Alles moet gepitched worden, als je zegt dat pokersessies en refinement tijd opleveren geloven ze het niet en zien ze het alleen maar als overhead en daarnaast ziet de commercie het niet echt zitten om iets van de driehoek (resources, scope, time) als variabel te verkopen. Kortom, je blijft tegen hetzelfde aanlopen. Mijn werkgever is verder hartstikke blij met mijn insteek, onlangs een beoordelingsgesprek gehad en ze zien me er helemaal zitten de komende jaren om het samen tot een succes te brengen, ik ga echter met tegenzin naar mijn werk en twijfel over wat ik nu eigenlijk wel leuk vind en wat ik dus wel wil.

Genoeg nu over het verleden, nu de toekomst. Ik ben dus gewoon rustig om me heen aan het kijken of er iets voorbij komt dat me aanspreekt. Het is best lastig om dit te omschrijven, want ik weet het zelf ook niet zo goed.

Er is veel vraag naar architecten, maar als ik kijk naar hoe ik dit altijd heb aangevlogen dan was het simpelweg logisch nadenken en vraag ik me af of ik wel echt de "Software Architect" ben die veel bedrijven zoeken. De koppen bij elkaar en samen tot een oplossing komen. Ik stelde de kritische vragen, waar verantwoordelijkheden in de code hoorden te liggen en hoe we dat eventueel zouden kunnen splitsen. Ik dacht niet van te voren de volledige architectuur uit, immers is dit ook iets wat constant evolved en kan je alleen acteren op hetgeen dat je op dat moment weet. Dus ben ik wel een architect of ben ik gewoon iemand die de juiste vragen kan stellen en een vertaalslag kan maken van projectmanagers/product owners naar de techniek?

Ik merk dat ik mijn rol als manager van de web development tak tot dusver het mooist vond en daar ook het meeste naar mijn plezier had. Als ik echter kijk naar de meeste "management" vacatures dan staan er teksten als "Een afgeronde HBO Informatica opleiding", "Een gedreven, enthousiast en ervaren leidinggevende;", "Een motiverende en inspirerende leider. Jij weet hoe je teams en individuen coacht en bij elkaar brengt;". Nou, die eerste kan ik sowieso wegstrepen, immers heb ik geen HBO afgerond en heb ik die intentie ook niet echt. Het zijn allemaal van die krachttermen, waarvan ik denk, doe nou maar normaal dan doe je al gek genoeg.

Als ik kijk naar sommige van die functies, dan is het echt wat voor mij, maar ik heb niet de ervaring die de meesten zoeken, behalve het anderhalve jaar dat ik dat heb gedaan, thats it. En eigenlijk ben ik daar ook gewoon maar natuurlijk in gegroeid en ging het eigenlijk allemaal vanzelf door gewoon verantwoordelijkheid te pakken.

Als ik het zo terug lees, wellicht twijfel ik gewoon teveel aan mezelf en moet ik gewoon mijzelf profileren als die ervaren development manager... Ik weet dat ik gewoon niet meer de hele dag in code wil zitten, niet de hele dag achter mijn scherm, maar juist met mensen wil sparren, ideeën uitwerken, coachen, begeleiden en een bepaalde team spirit creëren.

[Pizza_Boom]

Wat betreft je huidige bedrijf heb ik een klein beetje herkenning. Ik zit in een compleet andere branche (niet eens IT gerelateerd). Ik kom bij een bedrijf vandaan waar eigenlijk de dagelijkse gang van zaken prima liep, nu bij een bedrijf waar dat niet zo is. Er moet een hoop worden veranderd, maar bij de directie is overal een antwoord op, een reden voor, een excuus bij, etc.

Ik ben momenteel in de weer en hou daarbij enkele lessen uit het verleden in het achterhoofd: Net zoals jij een wensenlijstje (35 vrije dagen, 5k per maand netto, een BMW 7 serie als leaseauto) hebt, heeft een bedrijf dat ook (30 jaar ervaring, salaris van een 20 jarige ongeschoolde, dubbele master, bereid 80 uur per week te werken). Als jij aan een aantal van die eisen voldoet en daarmee denkt dat je, in combinatie met je verhaal, denkt dat je een reële invulling van die vacature kan zijn, gewoon solliciteren. Uiteindelijk doe je toch beide water bij de wijn. Enige tijd terug kreeg ik de tip om ook op mijn CV de invulling van mijn werkzaamheden en taken bij andere bedrijven te gaan omschrijven. Een beetje zoals je dat op linkedin doet dus. In jouw geval zou je daarin zeker het werkniveau, dat als ik je verhaal zo lees wel gewoon HBO/WO is, duidelijk benadrukken.

[Widow]

Ik denk dat je op een punt bent gekomen waar alleen beheersing van je eigen discipline niet meer voldoende is. Je hebt de meest briljante ideeën, maar het slaat niet aan in de organisatie. Je bereikt (op dat vlak) geen resultaat, de ideeën worden niet gerealiseerd. Naast jouw eigen discipline is het ook van belang om invloed uit te oefenen en om ideeën geaccepteerd te krijgen.

Neem het niet persoonlijk op, maar het is verleidelijk en makkelijk om te zeggen dat het ligt aan de bedrijfscultuur, aan kortzichtigheid bij stakeholders, noem het maar op. En het is ook fijn voor je eigenwaarde, maar je komt er niet verder mee. Ondanks al die weerstand moet je zorgen om jouw ideeën geaccepteerd te gaan krijgen. Iedereen binnen een organisatie heeft een bepaald paradigma, een zienswijze hoe dingen (zouden moeten) werken. En die paradigma's verschillen. Ik neem voor het gemak even aan dat jij een technisch paradigma hebt, en sales zal een commercieel paradigma hebben. Daartussen kunnen verschillen zitten. Bijvoorbeeld, sales wil uren afkaderen en dat verkopen, jij wilt een meer flexibele aanpak omdat je van tevoren nog niet alles weet.

Voor een deel zal je dus bij jezelf te rade moeten gaan. Wie ben ik, wat is mijn persoonlijkheidstype, mijn paradigma? Hoe beter jij weet wie je van binnen bent, des te effectiever kan je optreden. Want zodra je weet met wat voor bril jij naar de werkelijkheid kijkt, des te meer oog je voor andere zienswijzen hebt. En dat maakt communicatie met mensen met andere brillen veel eenvoudiger. Bedenk dat je aan de collega's niks kan veranderen, maar aan jezelf wel. Stel niet de vraag wat je collega's anders moeten doen, maar hoe jij het anders moet aanpakken.

En het klinkt allemaal lastig, moeilijk en zweverig, maar bedenk dat dit een skill is die je kan trainen. Er zijn genoeg adviesvaardigheidstrainingen waarin al dit soort punten benoemd worden. En er zullen ongetwijfeld ook boeken over geschreven zijn. Ik zou je adviseren om daar mee aan de slag te gaan, en om te zien of je daarmee een verschil kunt maken. Ik ga niet beweren dat je daarmee de hele wereld kan veranderen, als niemand open staat voor verandering gaat het niet helpen. Maar ik proef in je post veel irritatie omdat het bedrijf jouw veranderingen niet zo ziet zitten, en ik denk dat je door het verbeteren van je adviesvaardigheden daar verandering in zou moeten kunnen brengen.

Als laatste nog een paar praktijktips:
-Zorg dat er iemand is die open staat voor jouw advies. Zomaar wat gaan roepen over dingen die anders moeten zonder dat mensen daar voor open staan, vinden mensen over het algemeen niet prettig.
-Blijf positieve energie uitstralen! Mensen staan daar van nature meer voor open. Niemand luistert naar mensen die alleen maar klagen en negatieve energie uitstralen.
-Zorg dat je vooraf duidelijke doelstellingen creëert. Het voorkomt dat je langzamerhand afglijd naar een ander onderwerp, iets dat bij langdurige trajecten kan gebeuren. Verwerk daarin niet je eigen conclusie maar werk daaraan met de andere betrokkenen.
-Goed advies bestaat uit vakinhoudelijke kwaliteit, de mate waarin het geaccepteerd wordt, en de mate waarin de implementatie gemanaged wordt! Het is niet erg als je op het een meer focust dan het ander, maar zorg dat je oog hebt voor deze drie factoren. Want acceptatie zonder inhoud is net zo erg als inhoud zonder acceptatie.

[MrSleeves]

Anoniem: 1038735 schreef op dinsdag 6 februari 2018 @ 23:29:

Ik merk dat ik mijn rol als manager van de web development tak tot dusver het mooist vond en daar ook het meeste naar mijn plezier had. Als ik echter kijk naar de meeste "management" vacatures dan staan er teksten als "Een afgeronde HBO Informatica opleiding", "Een gedreven, enthousiast en ervaren leidinggevende;", "Een motiverende en inspirerende leider. Jij weet hoe je teams en individuen coacht en bij elkaar brengt;". Nou, die eerste kan ik sowieso wegstrepen, immers heb ik geen HBO afgerond en heb ik die intentie ook niet echt. Het zijn allemaal van die krachttermen, waarvan ik denk, doe nou maar normaal dan doe je al gek genoeg.

Als ik kijk naar sommige van die functies, dan is het echt wat voor mij, maar ik heb niet de ervaring die de meesten zoeken, behalve het anderhalve jaar dat ik dat heb gedaan, thats it. En eigenlijk ben ik daar ook gewoon maar natuurlijk in gegroeid en ging het eigenlijk allemaal vanzelf door gewoon verantwoordelijkheid te pakken.

Als ik het zo terug lees, wellicht twijfel ik gewoon teveel aan mezelf en moet ik gewoon mijzelf profileren als die ervaren development manager... Ik weet dat ik gewoon niet meer de hele dag in code wil zitten, niet de hele dag achter mijn scherm, maar juist met mensen wil sparren, ideeën uitwerken, coachen, begeleiden en een bepaalde team spirit creëren.

Je moet je vooral niet tegen laten houden door zo'n lijstje. Zoals al geschreven: het is een wensenlijstje.
Mijn vriendin loopt hier nu ook tegenaan. Er wordt een ervaren HBO verpleegkundige gevraagd. Ze heeft echter alleen MBO, maar is wel erg ervaren en heeft een berg specialisaties die dat compenseren en ook aangeven dat ze eigenlijk HBO niveau heeft. En zoals het er nu naar uitziet, is het ook geen probleem.

En bij mij ook: er wordt WO gevraagd. Heb ik ook niet afgerond, maar ik ga me daardoor niet tegen laten houden (zeker niet als ik een kwaliteit heb, waar ze misschien nog niet eens aan gedacht hebben).

[johnkeates]

Misschien de moeite waard om in ~3 jaar je HBO IT diploma te halen? Kan gewoon deeltijd, en als je kan bewijzen dat je iets al kan heb je er zo vrijstelling voor. Kost even wat inspanning, en misschien leer je niks nieuws, maar als je dat kan afronden hoef je daar in elk geval niet op af te knappen. Bovendien kan je stellen bij een potentieel werkgever dat je je HBO diploma er nog even achteraan haalt, en dat ze dat dus al mee kunnen nemen.

[ Voor 19% gewijzigd door johnkeates op 07-02-2018 14:34 ]

[Valandil]

Wat MrSleeves zegt sluit ik me bij aan.

Je moet je niet blind staren op de "eisen" van de vacature.
Daar wordt eigenlijk de ideale kandidaat beschreven. Deze bestaat meestal niet.

Onder het motto "nee heb je, ja kun je krijgen" (of wie niet waagt, wie niet wint, nooit geschoten is altijd mis etc.) zou ik gewoon reageren.

Zorg voor een goed CV en leuke motivatie.

Om eerlijk te zijn vind ik persoonlijk HBO overrated. Ja het is echt wel fijn om een HBO papier te hebben, maar na 5 jaar werkervaring is het verschil tussen een slimme MBO-er en HBO-er al weg.
Niet iedereen heeft de luxe gehad om door te kunnen studeren na bijvoorbeeld MBO en zijn dus iets eerder de arbeidsmarkt ingestapt. Dit maakt ze niet ongeschikt om ergens "manager" te worden. Sterker nog, ze hebben juist wat meer met de voeten in de klei gestaan dan de papieren tijgers. (even alles over een kam geschoren )

[Anoniem: 1038735]

Thanks voor het advies. Duidelijk. Een HBO erbij halen zie ik persoonlijk niet heel erg de meerwaarde van in. Ik denk dan altijd maar zo, als een bedrijf mij daar niet op aanneemt vind ik ze kortzichtig. Sure, het is een makkelijke graadmeter om te testen of iemand echt op HBO/WO niveau zit, maar een papiertje zegt ook niet alles natuurlijk.

Kortom. Ik ga maar gewoon solliciteren en zien waar het schip strandt. Ik vind het lastig om te bepalen of een baan nu echt bij mij past, er zijn banen waarvan ik denk ja, dat is echt iets voor mij, maar moet ik weer een uur voor gaan rijden. Op zich zit ik nu waar ik zit, krijg ik gewoon een prima salaris, het is niet helemaal wat ik zoek, maar als ik mezelf een beetje ken, dan ben ik eigenlijk nooit echt tevreden en dat is misschien wel het onderliggende probleem.

Anyway, thanks, we gaan het zien.

[The Eagle]

Zet voor jezelf eerst eens op een rijtje waar een ideale baan en ideale werkgever aan moet voldoen, en ga dan pas zoeken. Naar een bedrijf dat bij je past met dito functie. Er is meer dan genoeg vraag in de IT momenteel. Als ik je zo hoor zou consultancy ook wel wat voor je zijn. Daar ben je inmiddels ook breed genoeg en ervaren genoeg voor.

[Yucon]

Volgens mij moet je je niet teveel op het labeltje van architect blindstaren. Misschien niet helemaal representatief, maar de architecten die ik ken hebben vrijwel allemaal een universitaire opleiding of het zijn op z'n minst echt hoogvliegende hbo'ers.

Nu kan ik me voorstellen dat de architectfuncties die je gehad hebt een mismatch tussen functietitel en werkinhoud hadden, en juist daarvoor met jouw cv bereikbaar. Maar tevens daardoor met te weinig hierarchisch gewicht om door te kunnen drukken wat je graag zou willen.

Valandil schreef op woensdag 7 februari 2018 @ 16:29:
Om eerlijk te zijn vind ik persoonlijk HBO overrated. Ja het is echt wel fijn om een HBO papier te hebben, maar na 5 jaar werkervaring is het verschil tussen een slimme MBO-er en HBO-er al weg.
Niet iedereen heeft de luxe gehad om door te kunnen studeren na bijvoorbeeld MBO en zijn dus iets eerder de arbeidsmarkt ingestapt. Dit maakt ze niet ongeschikt om ergens "manager" te worden. Sterker nog, ze hebben juist wat meer met de voeten in de klei gestaan dan de papieren tijgers. (even alles over een kam geschoren )

Dit ben ik op zich wel met je eens, maar dan omdat er vrij veel middelmatige hbo'ers zijn. In dat opzicht zit er ook wel verschil tussen een managementfunctie en iets als architect. Bij dat eerste gaat het om persoonlijkheidskenmerken als daadkracht en diplomatie. Bij de tweede gaat het vooral om conceptueel denken.. en dat is iets wat wel degelijk stijgt met het stijgen van het opleidingsniveau. Ook hier zijn weer uitzonderingen, maar die zijn veel zeldzamer dan bij het profiel van manager.

[ Voor 51% gewijzigd door Yucon op 10-02-2018 17:46 ]

[Valandil]

Het is inderdaad waar dat de goede architecten vaak slimme WO-ers zijn.
Goede architect is dan niet iemand die gewoon veel programmeertalen kent, maar echt op corporate niveau de lijnen kan uitzetten ogv architectuur die past enerzijds binnen het beleid, maar ook voldoende toekomstvast is.

Vandaag de dag is een 8 een standaard 6 geworden.
Dus HBO is een beetje standaard...
Zelf heb ik ook geen HBO, maar erg goed terecht gekomen. Wel keihard moeten werken daarvoor. Veel trainingen gevolgd en kop boven het maaiveld uitgestoken.

Enige waarom ik spijt heb van het niet hebben van een HBO diploma is met name omdat ik altijd de droom heb om ooit in het buitenland te willen wonen/werken... dan helpt een bachelor diploma wel.

[Anoniem: 1038735]

Ja eens, ik heb nu 3 keer architect op mijn cv staan, en hoewel ik me prima kan redden als het gaat om design patterns, micro services, data stromen, seperation of concerns en daarnaast ook nog zaken als het gaat om infrastructuur (aws, akamai en andere server/hosting gerelateerde zaken) ben ik by no means een architect die een UML uit zijn mouw schudt. De reden dat ik altijd overal als architect functietitel heb gekregen is omdat ik juist de goede bits en pieces van anderen door te sparren uit de architectuur kan halen, kritische vragen stellen over gekozen oplossingen en vervolgens deze beter te maken en deze pieces op elkaar af te stemmen. Overigens heb ik dit vrijwel altijd in een omgeving gedaan waar het met name gaat om web applicaties of restful api's. Ik zie mezelf meer als de nuchtere logisch nadenkende gast die gewoon handig is als het gaat om software of hardware en daarnaast ook vaak de goede mensen nog wel voor zich kan winnen en kan zorgen dat overal de neuzen dezelfde kant op komen te staan. Een goede schakel tussen project management en dus a-technische mensen en developers. Ik noem mezelf vaak een technisch product owner. Ik weet waar de techniek aan moet voldoen, ik kan daar ook goed over meesparren en als ik me kwaad maak dan kan ik het ook nog wel van 0 opzetten, maar ik haal daar mijn plezier niet meer uit. Goede suggestie om een lijstje te maken met wat ik wel, maar ook niet wil in mijn job.. ga ik eens mee beginnen :-)

[Yucon]

Anoniem: 1038735 schreef op zaterdag 10 februari 2018 @ 20:18:
Ik noem mezelf vaak een technisch product owner. Ik weet waar de techniek aan moet voldoen, ik kan daar ook goed over meesparren en als ik me kwaad maak dan kan ik het ook nog wel van 0 opzetten, maar ik haal daar mijn plezier niet meer uit. Goede suggestie om een lijstje te maken met wat ik wel, maar ook niet wil in mijn job.. ga ik eens mee beginnen :-)

Dat is een prima profiel en er zijn genoeg bedrijven die er om staan te springen. Als je daar nu eens op focust en dat architectenverhaal eens laat voor wat het is? Misschien moet je zelfs eens wat recruiters benaderen met dit verhaal. Als zij ervoor zorgen dat je bij een paar bedrijven op gesprek kunt komen kun je daar vervolgens zelf proberen te filteren op cultuur.

Oja, en ik denk dat je bij de te kleine bedrijven en de te grote bedrijven weg moet blijven. Kleine bedrijven zien dit niet als losstaande functie waardoor je nog continu zit te programmeren. En grote bedrijven staren zich te blind op diploma's. Een wat groter middenbedrijf lijkt me ideaal.

[pieter.a]

Anoniem: 1038735 schreef op dinsdag 6 februari 2018 @ 23:29:
Nu kan het zo zijn dat ik gewoon gewend ben om zaken anders aan te pakken, maar een project van 320 uur is dus naar mijn mening 1 scrum team van 4 man voor 1 sprint (4 x 40 x 2). Echter dat bleek dus niet het geval. De meeste projecten werden bij 1 iemand neergelegd en hadden vervolgens een doorlooptijd van 2 maanden. Een ander grappige constatering; ik heb projecten gezien die voor 300-350 uur verkocht zijn en waar inmiddels 2000+ uur in zit. Van te voren is het niet goed genoeg ingeschat. Om het maar om te zetten naar een analogie; de klant is een auto beloofd, maar nergens is besproken of het een Ferrari of een Fiat is, laat staan of besproken is of hij navigatie of cruise control moet hebben of niet. Kortom, de klant verwacht een Ferrari met alles erop en eraan, voor het budget van een kale Fiat Panda.

We zijn nu, na mijn kritiek bezig om dit allemaal wel proberen aan te passen, maar dit moet natuurlijk bedrijfsbreed gedragen worden en je raadt het al, de directie/commercie ziet het niet zo zitten. Alles moet gepitched worden, als je zegt dat pokersessies en refinement tijd opleveren geloven ze het niet en zien ze het alleen maar als overhead en daarnaast ziet de commercie het niet echt zitten om iets van de driehoek (resources, scope, time) als variabel te verkopen. Kortom, je blijft tegen hetzelfde aanlopen. Mijn werkgever is verder hartstikke blij met mijn insteek, onlangs een beoordelingsgesprek gehad en ze zien me er helemaal zitten de komende jaren om het samen tot een succes te brengen, ik ga echter met tegenzin naar mijn werk en twijfel over wat ik nu eigenlijk wel leuk vind en wat ik dus wel wil.

Klinkt alsof je te veel in korte tijd wil veranderen.

Als je niet meerdere mensen op hoog niveau in de organisatie hebt die kunnen inzien (dat is wat anders dan willen geloven) dan krijg je dit er nooit in 1 keer doorheen. De impact strekt veel verder dan alleen het development team.

Zolang je nog op die plaats zit zou ik me focussen op enkel de meeste cruciale verbeteringen. Als je door project evaluaties/retrospectives over een half jaar voor elkaar hebt dat alle ontwikkelaars al meerdere keren hebben aangeven dat ze structureel meer tijd willen voor specificeren en niet meer alleen op een project willen zitten is dat goed beschouwd al heel wat.

Haal je plezier uit kleine successen, elke is er een.