Hi,
Sinds 2012 werk ik voor dezelfde werkgever in de zorgbranche. Momenteel heb ik een contract voor onbepaalde tijd met 36 uur dus qua zekerheid zit het allemaal top.
Echter, ik merk dat ik meer en meer desinteresse krijg in mijn werk. Tegenzin wil ik het nog niet noemen, maar ik merk dat de prikkels die het werk interessant en boeiend houden langzaam wegebben. En aangezien ik nog maar 26 ben is dat toch een vrij slecht teken aangezien ik voorlopig nog niet mag stoppen
Mijn collega's en mijn familie zeggen ook regelmatig dat ik beter kan dan ik nu doe en stiekem weet ik ook wel dat dat zo is maar het was jarenlang een beetje gemakzucht en ik vond het wel prima zo. Ik kon de rekeningen prima betalen en ondertussen nog wat leuks ernaast doen.
Maar nu merk ik toch dat de knop om moet. Ik heb gesolliciteerd voor treinverkeersleider bij Prorail omdat dat een functie is die mij gewoon erg leuk lijkt en waarbij ik veel van mijn beste eigenschappen dagelijks kan inzetten. Deze functie wordt voorafgegaan door een (betaald) opleidingstraject van 8 maanden maar dat juich ik enkel toe omdat ik altijd wil bijleren en theorie leren mij vaak goed afgaat.
Waar ik alleen echt mee zit is de zekerheid die ik opgeef voor deze nieuwe uitdaging. Dit heeft mij een half jaar geleden er ook van weerhouden om een sollicitatie door te zetten. De gedachte dat een nieuwe baan misschien toch niet je van het is van of mijn kant of van de kant van de werkgever vind ik ronduit beangstigend.
Helaas zorgt dit er dus continu voor dat ik nieuwe uitdagingen uit de weg ga terwijl ik het stiekem gewoon heel erg graag wil. Nu met Prorail ben ik door naar de derde ronde van de sollicitatieprocedure dus voorlopig ben ik er natuurlijk nog niet. Maar stel dat ik toch het opleidingstraject mag starten, dan is er geen weg meer terug en zal ik dat stukje vastigheid op moeten geven.
Zijn er hier mensen die in eenzelfde scenario hebben gezeten en hoe gingen jullie daar mee om? Stiekem weet ik wel dat ik gewoon het risico moet nemen en in het diepe moet springen maar ondertussen blijft de twijfel altijd aanwezig.
Thanks alvast.
Sinds 2012 werk ik voor dezelfde werkgever in de zorgbranche. Momenteel heb ik een contract voor onbepaalde tijd met 36 uur dus qua zekerheid zit het allemaal top.
Echter, ik merk dat ik meer en meer desinteresse krijg in mijn werk. Tegenzin wil ik het nog niet noemen, maar ik merk dat de prikkels die het werk interessant en boeiend houden langzaam wegebben. En aangezien ik nog maar 26 ben is dat toch een vrij slecht teken aangezien ik voorlopig nog niet mag stoppen
Mijn collega's en mijn familie zeggen ook regelmatig dat ik beter kan dan ik nu doe en stiekem weet ik ook wel dat dat zo is maar het was jarenlang een beetje gemakzucht en ik vond het wel prima zo. Ik kon de rekeningen prima betalen en ondertussen nog wat leuks ernaast doen.
Maar nu merk ik toch dat de knop om moet. Ik heb gesolliciteerd voor treinverkeersleider bij Prorail omdat dat een functie is die mij gewoon erg leuk lijkt en waarbij ik veel van mijn beste eigenschappen dagelijks kan inzetten. Deze functie wordt voorafgegaan door een (betaald) opleidingstraject van 8 maanden maar dat juich ik enkel toe omdat ik altijd wil bijleren en theorie leren mij vaak goed afgaat.
Waar ik alleen echt mee zit is de zekerheid die ik opgeef voor deze nieuwe uitdaging. Dit heeft mij een half jaar geleden er ook van weerhouden om een sollicitatie door te zetten. De gedachte dat een nieuwe baan misschien toch niet je van het is van of mijn kant of van de kant van de werkgever vind ik ronduit beangstigend.
Helaas zorgt dit er dus continu voor dat ik nieuwe uitdagingen uit de weg ga terwijl ik het stiekem gewoon heel erg graag wil. Nu met Prorail ben ik door naar de derde ronde van de sollicitatieprocedure dus voorlopig ben ik er natuurlijk nog niet. Maar stel dat ik toch het opleidingstraject mag starten, dan is er geen weg meer terug en zal ik dat stukje vastigheid op moeten geven.
Zijn er hier mensen die in eenzelfde scenario hebben gezeten en hoe gingen jullie daar mee om? Stiekem weet ik wel dat ik gewoon het risico moet nemen en in het diepe moet springen maar ondertussen blijft de twijfel altijd aanwezig.
Thanks alvast.
Tesla M3LR '21