Naar aanleiding van de serie Hunted, specifiek de aflevering van gisteren vraag ik me af of de opsporingsdiensten hier niet hun boekje te buiten zijn gegaan. Ik kan het helaas nu niet terugzien online, maar kort gezegd draait het om het volgende:
Een groep individuen c.q. koppels gaan afzonderlijk van elkaar op de vlucht voor de Nederlandse overheid. De opsporingsdiensten ("hunters") mogen hierbij alle legale middelen inzetten, de voortvluchtigen houden zich verder ook aan de wet.
In dit specifieke geval gaat het om 2 jongeren die samen op de vlucht zijn. De hunters hebben een huiszoekingsbevel voor het ouderlijk huis van één van deze jongeren. Daarbij wordt ook gevraagd om de telefoon van de aanwezige moeder. Zij wil die telefoon eigenlijk niet afgeven, maar de hunter gebied haar de telefoon toch even af te geven en unlocken, dan kan hij ter plaatse even kijken. Werkt ze niet mee, dan zal hij de telefoon in beslag nemen. Onder de indruk van dit dreigement geeft ze het toestel toch maar af, waarna hij snel (buiten haar zicht) WhatsApp opent en via de centrale contact maakt met WhatsApp Web en de berichten uitgelezen kunnen worden.
Nu heb ik de volgende bedenkingen:
Verder heb je met een telefoon toegang tot iemands persoonlijke levensfeer. Buiten berichtjes ook emails, sociale netwerken en foto's. In mijn specifieke geval: foto's van mijn zoontje die gekkigheid uithaalt in bad en enthousiast op het potje zit. Foto's die goed beschermd zijn dankzij toegangscode en hardware encryptie, maar als ik verplicht zou zijn mee te werken zou dat toch voor de ogen van allerlei mensen komen waarbij ik dat niet wil.
Ditzelfde geldt overigens voor laptops, tablets, harde schijven, etc. Alles is in principe versleuteld en beveiligd, maar ik maak me niet de illusie dat als ik dit zou moeten afgeven bij inbeslagname, het 100% veilig is voor een team van experts. Laten we wel wezen: ik ben geen expert op dit vlak, dus sta al met 1-0 achter.
Essentie van deze discussie dus: Hoe ver mogen opsporingsdiensten gaan bij het onderzoeken van smartphones en andere apparatuur?
Oh ja, nog een kleine terzijde: de uitspraak waar Arnoud Engelfriet naar refereert is van jongstleden april. Hunted is afgelopen zomer opgenomen, dus na deze uitspraak. Je mag aannemen dat men hiervan op de hoogte was.
Een groep individuen c.q. koppels gaan afzonderlijk van elkaar op de vlucht voor de Nederlandse overheid. De opsporingsdiensten ("hunters") mogen hierbij alle legale middelen inzetten, de voortvluchtigen houden zich verder ook aan de wet.
In dit specifieke geval gaat het om 2 jongeren die samen op de vlucht zijn. De hunters hebben een huiszoekingsbevel voor het ouderlijk huis van één van deze jongeren. Daarbij wordt ook gevraagd om de telefoon van de aanwezige moeder. Zij wil die telefoon eigenlijk niet afgeven, maar de hunter gebied haar de telefoon toch even af te geven en unlocken, dan kan hij ter plaatse even kijken. Werkt ze niet mee, dan zal hij de telefoon in beslag nemen. Onder de indruk van dit dreigement geeft ze het toestel toch maar af, waarna hij snel (buiten haar zicht) WhatsApp opent en via de centrale contact maakt met WhatsApp Web en de berichten uitgelezen kunnen worden.
Nu heb ik de volgende bedenkingen:
- Moeder is geen verdachte, hooguit een (mogelijke) getuige zou ik zeggen.
- Iedereen die toevallig in huis is (bijvoorbeeld een ongerelateerde bekende) hoeft neem ik aan niet zijn telefoon af te geven
- Een half jaar terug las ik dit interessante artikel van @Arnoud Engelfriet: een smartphone van een verdachte doorzoeken mag alleen bij zeer beperkte inbreuk van de privacy.
Verder heb je met een telefoon toegang tot iemands persoonlijke levensfeer. Buiten berichtjes ook emails, sociale netwerken en foto's. In mijn specifieke geval: foto's van mijn zoontje die gekkigheid uithaalt in bad en enthousiast op het potje zit. Foto's die goed beschermd zijn dankzij toegangscode en hardware encryptie, maar als ik verplicht zou zijn mee te werken zou dat toch voor de ogen van allerlei mensen komen waarbij ik dat niet wil.
Ditzelfde geldt overigens voor laptops, tablets, harde schijven, etc. Alles is in principe versleuteld en beveiligd, maar ik maak me niet de illusie dat als ik dit zou moeten afgeven bij inbeslagname, het 100% veilig is voor een team van experts. Laten we wel wezen: ik ben geen expert op dit vlak, dus sta al met 1-0 achter.
Essentie van deze discussie dus: Hoe ver mogen opsporingsdiensten gaan bij het onderzoeken van smartphones en andere apparatuur?
Oh ja, nog een kleine terzijde: de uitspraak waar Arnoud Engelfriet naar refereert is van jongstleden april. Hunted is afgelopen zomer opgenomen, dus na deze uitspraak. Je mag aannemen dat men hiervan op de hoogte was.
Tjolk is lekker. overal en altijd.