Voor langere tijd ziek, en inmiddels compleet vastgeroest

[Pater91]

Oke, daar gaan we dan.

Een kleine 3 jaar geleden begon het allemaal: pijn in mijn linkerbeen, rugklachten, en niet meer helemaal kunnen bukken. Ik zat destijds als 22 jarige webdeveloper / systeembeheerder bij een bedrijf in Rotterdam, en moest hiervoor elke dag 1,5u reizen met de trein.
Aangezien de klachten maar niet verdwenen ben ik meermaals naar de huisarts geweest, maar deze was van de natuurlijke genezing. Oftewel; wacht het maar gewoon af, en dan pas doen we onderzoekjes. Oke, prima.

Een tijdje heb ik hiermee rondgelopen, totdat het uit de hand liep en mijn linkerbeen ook begon uit te vallen. Na een flinke val van de trap ben ik hiermee weer naar de huisarts gegaan, en deze liet foto's maken op het ziekenhuis. Niets te zien, dus het zal wel goed zijn. Wel heb ik medicatie meegekregen ( diclofenac ) welke helaas niet hielp bij de klachten. Na de volgende valpartij, met zwaar gekneusde ribben als gevolg, weer gebeld voor een afspraak. Ik kreeg zwaardere medicatie ( lyrica ) bovenop de diclofenac. Dit hielp, maar de bijwerkingen waren op zijn minst gezegt onprettig. Continu slaperig, verwardheid, en ik kon me niet meer goed concentreren. Mijn werk leed hier enigzins onder omdat ik alles dubbelcheckte, maar de scherpste pijn was weg.

Dit heeft een maand geduurt, en toen was de pijn weer vrolijk terug. De bijwerkingen waren ook toegenomen, en inmiddels begon de moed me redelijk in de schoenen te zakken. Dus weer met de huisarts gebeld, en deze gaf me telefonisch als extraatje nog oxycodon bij de medicatie die ik al had. Intussen zat ik op 150mg diclofenac, 450mg lyrica, en 150mg oxycodon per dag. De pijn was gelukkig wel ver weg, maar de bijwerkingen maakte het enorm lastig om te functioneren. Het werk leed hier ook onder, en mede vanwege financiele problemen aan hun kant is mijn 1 jarig contract niet verlengt. Toevallig was hij me net voor, want mijn ontslagbrief had ik al bij me die dag omdat ik te vaak uitviel, en de reis me te zwaar werd.

Dus, toen zat ik ineens in de ziektewet. Ik woonde nog thuis, omdat ik bezig was met een koophuis, wat ik nu dus wel kon vergeten. Inmiddels was zelfstandig wonen uberhaupt niet mogelijk, omdat ik ondanks de medicatie steeds meer pijn ervaarde, en steeds minder kon bewegen. Dus weer naar de huisarts, en deze keer wilde ze wel een mri scan laten maken. En we hebben prijs: Een rughernia! Sterker nog, een heuze tweeling, wat volgens het ziekenhuis nog relatief zeldaam is. Dat verklaarde dus de pijn, en na een halfjaar zeuren hebben ze een corticosteroïde behandeling uitgevoerd om de zenuw te verdoven. Wel even verkeerd vermeld dat ik geen medicatie mocht nemen, dus ik lag daar, onverdoofd en zonder medicatie terwijl ze met 3 naalden in 1 enkele zenuw bezig waren, de zenuw die alle pijn veroorzaakte. Beeld je hierbij in dat dit voelt alsof er iemand met schuurpapier over je blote zenuw gaat, 5 minuten lang. Niet fijn

Maargoed, de pijn was weer even weg, en toen weer terug. Een halfjaar later dezelfde behandeling gehad op de andere zenuw ( met verdoving dit keer ) maar deze hielp niet. Toen weer een halfjaar rust moeten nemen, en uiteindelijk gingen ze toch akkoord met een open rug operatie, om de grootste hernia te verwijderen. De kleinere bleef dus zitten. Dit is vorig jaar december gebeurt, waarna ik dus een halfjaar tot een jaar moest herstellen. Gelukkig mocht ik nu wel stoppen met de medicatie, dus sinds een halfjaar ben ik nu medicijnvrij. Yay Helaas heeft het wel de nodige schade aangericht, wat nog enige maanden / jaren of permanent aanhoudt. Maargoed, hier probeer ik niet aan te denken.

Maar nu dus de vraag, waar ik graag hoor van personen die een soortgelijke ervaring hebben: hoe kom ik in godsnaam weer terug op de arbeidsmarkt?
Ik ben inmiddels weer voor een jaar afgekeurd, dus ik zit nog steeds vast. Ik heb wekelijks manueel therapie, maar ik merk geen verschil, dus erg veel vertrouwen heb ik hier niet in. Inmiddels begint de pijn ook weer grotendeels terug te komen.
Ik zit compleet vast, en kan eigenlijk geen kant op. Geen werknemer die me aanneemt, en geen klant die ik kan houden als ik voor mezelf begin omdat het de ene dag veel slechter gaat dan de ander, wat plannen een ware hel maakt.

Ervaringen zijn dus zeer welkom, tips nog meer!
Mijn eigen idee is om een nieuwe taal / techniek te bestuderen dit jaar, zodat ik voor een nieuwe functie kan gaan binnen de ict / hardware sector. Maar vanwege het overweldigende aanbod heb ik hier nog geen keuze in kunnen maken.

[3x3]

Misschien een wedervraag,
Wat als je je zou kunnen ontwikkelen naar een rol waarin je coördineert of adviseert?

Dat maakt de noodzaak dat je zelf uren achter elkaar fysiek achter een computer moet coderen kleiner. En maakt je minder afhankelijk van huidige en toekomstige fysieke beperkingen.

Met een kwetsbaar fysiek, is reizen misschien ook erg belastend, in welke regio zou je graag willen werken?

[8x4]

Allereerst verschrikkelijk wat je is overkomen en dat je gezondheid/lichaam zo heeft geleden. Ik wens je in ieder geval heel veel beterschap toe.

Wat betreft je werk: Ik neem aan dat je 25 bent. In dat geval ben je nog heel jong. Wellicht is een tweede studie (voor zover je eerder al eens gestudeerd hebt) een optie? En dan een studie in een ander vakgebied bijvoorbeeld (zie het als een carriereswitch).

Plots een baan in een totaal ander vakgebied proberen te vinden zonder het juiste papiertje is meestal onbegonnen werk.

[.Maarten]

Misschien niet het antwoord wat je wilt maar wat dacht je van geen werk? Je bent met een reden afgekeurd en zegt zelf dat de pijn terug komt. Ontwikkel jezelf, leer nieuwe talen, bouw een portfolio op en houd contact met de verschillende instanties. Zij hebben vaker met dit bijltje gehakt en kunnen je daar ook veel informatie over geven.

[ErikRo]

Misschien niet de IT ingaan maar een heel andere richting waar de isen minder hoog zijn.Begeleiden asielzoekers, gehandicapten, etc en daar hoort idd wel andere opleiding bij. Misschien kun je bij die zoektocht nog hulp krijgen van instanties.
Succes en veel sterkte!

[KopjeThee]

Denk na over een rol die je zou kunnen doen als de klachten in mindere mate aanhouden. Gebruik de tijd die je op goede momenten hebt (hopelijk zijn die er) om op dat gebied te studeren. Bij voorkeur met een aantoonbaar resultaat.

[Verwijderd]

Pater91 schreef op woensdag 11 oktober 2017 @ 20:11:
...........
Dus weer met de huisarts gebeld, en deze gaf me telefonisch als extraatje nog oxycodon bij de medicatie die ik al had. Intussen zat ik op 150mg diclofenac, 450mg lyrica, en 150mg oxycodon per dag. De pijn was gelukkig wel ver weg, maar de bijwerkingen maakte het enorm lastig om te functioneren. Het werk leed hier ook onder, en mede vanwege financiele problemen aan hun kant is mijn 1 jarig contract niet verlengt. Toevallig was hij me net voor, want mijn ontslagbrief had ik al bij me die dag omdat ik te vaak uitviel, en de reis me te zwaar werd.

Een huisarts die na zoveel overduidelijke tekenen, plus uitstraling naar een van je benen nog steeds niet aan een oldskool rughernia denkt zou instant op de zwarte lijst moeten.
Ook de niet misselijke hoeveelheid verslavende medicijnen die je hebt meegekregen zijn geen brevet van goed vermogen.
Pijnbestrijding is leuk als je op een verlichtende operatie zit te wachten en je de tijd thuis moet zien te overleven, of als je ook met je pijn toch bij een fysiotherapeut aan de slag wilt.

......
Dus weer naar de huisarts, en deze keer wilde ze wel een mri scan laten maken. En we hebben prijs: Een rughernia! Sterker nog, een heuze tweeling, wat volgens het ziekenhuis nog relatief zeldaam is. Dat verklaarde dus de pijn, en na een halfjaar zeuren hebben ze een corticosteroïde behandeling uitgevoerd om de zenuw te verdoven. Wel even verkeerd vermeld dat ik geen medicatie mocht nemen, dus ik lag daar, onverdoofd en zonder medicatie terwijl ze met 3 naalden in 1 enkele zenuw bezig waren, de zenuw die alle pijn veroorzaakte. Beeld je hierbij in dat dit voelt alsof er iemand met schuurpapier over je blote zenuw gaat, 5 minuten lang. Niet fijn

Ook onder verdoving is deze ingreep niet geheel pijnloos, naast de Röntgen doorlichting moet de behandelende anesthesioloog immers weten of hij/zij goed zit met die prik in je rug en de sensatie van pijn is daarvoor een goede indicatie.
Dat dit zonder verdoving "lijkt" te hebben plaatsgevonden is wel een erg vreemd verhaal en waarom eigenlijk??
Ik zou denken: Geen verdoving, geen ingreep.

......
Maar nu dus de vraag, waar ik graag hoor van personen die een soortgelijke ervaring hebben: hoe kom ik in godsnaam weer terug op de arbeidsmarkt?
Ik ben inmiddels weer voor een jaar afgekeurd, dus ik zit nog steeds vast. Ik heb wekelijks manueel therapie, maar ik merk geen verschil, dus erg veel vertrouwen heb ik hier niet in. Inmiddels begint de pijn ook weer grotendeels terug te komen.
Ik zit compleet vast, en kan eigenlijk geen kant op. Geen werknemer die me aanneemt, en geen klant die ik kan houden als ik voor mezelf begin omdat het de ene dag veel slechter gaat dan de ander, wat plannen een ware hel maakt.

Ik betwijfel of rust icm manuele therapie je veel verder gaat helpen, je zult echt moeten gaan oefenen, liefst onder begeleiding van een goede fysiotherapeut.
Er zijn fysiotherapeutische centra die hier perfect voor zijn ingericht, vraag je eigen zorgverzekeraar eens om een goed advies, daar betaal je tenslotte voor.

Zorg dat je een goede orthopedisch chirurg vindt om een langer "plan van aanpak" af te spreken en neem vooral een mondig vertrouwenspersoon mee naar al die afspraken.
Doe ik ook.

Pak eerst je handicap aan en bekijk vervolgens vanuit je 'herwonnen kracht' je verdere toekomst.
Louter somberen vanuit een positie van helse pijn zal nooit een goed uitgangspunt voor iemand worden, dat is het beste dat ik voor je kan verzinnen.

Been there done that.

[Gertjuhjan]

Je zou een paar pro bono projecten op je kunnen nemen. Web development voor kleine of grotere verenigingen/stichtingen en etc. Of je stort je op Open source projecten die jij interessant vind.

Bouw hier een portfolio mee op zodat je straks, mocht het weer wat beter gaan, je aan kan tonen dat je niet stil hebt gezeten.

[JJ Le Funk]

je ziekte oprakelen tijdens een sollicitatie zal mogelijk niet positief ontvangen worden (risico op uitval). dus daar niet teveel op inzoomen. Kijk zolang je nergens bent aangenomen wat je eventueel vrijwillig kan betekenen, voor een school o.i.d. Daarmee kan je het gat op je CV alvast gaan opvullen.

[Rmg]

Pater91 schreef op woensdag 11 oktober 2017 @ 20:11:
Oke, daar gaan we dan.

Een kleine 3 jaar geleden begon het allemaal: pijn in mijn linkerbeen, rugklachten, en niet meer helemaal kunnen bukken. Ik zat destijds als 22 jarige webdeveloper / systeembeheerder bij een bedrijf in Rotterdam, en moest hiervoor elke dag 1,5u reizen met de trein.
-

Ervaringen zijn dus zeer welkom, tips nog meer!
Mijn eigen idee is om een nieuwe taal / techniek te bestuderen dit jaar, zodat ik voor een nieuwe functie kan gaan binnen de ict / hardware sector. Maar vanwege het overweldigende aanbod heb ik hier nog geen keuze in kunnen maken.

Je bent dus 25? Je aandoening heeft niet direct met je werk te maken? Waarom niet verder gaan waar je gebleven bent? Iets extra leren is altijd goed, devops is ook in de webdeveopment wel een ding, wat mooi combineert mogelijk met je systeembeheer ervaring. Ik zou zeggen zoek iets dichter bij huis, 32 uur als dat mogelijk is en weer proberen.

Vergis je niet, er zijn wel werkgevers die met je handicap kunnen mee werken, soms omdat ze subsidie kunnen krijgen soms omdat ze gewoon "goed" zijn. (reintegratie-coaching kan jou hier bij helpen, en het uwv kan je weer aan een reintegratie-coach helpen)

[ Voor 10% gewijzigd door Rmg op 12-10-2017 07:21 ]

[jip_86]

Is je huisarts ook betrokken bij je herstel? Want dan zou ik wel een andere zoeken

[MonkeySee89]

Wat een naar verhaal..

Ik zie dat je webdeveloper bent, is het niet een idee om als zzp'er wat te proberen? Misschien is dit te overleggen met de uitkeringsinstantie om zo langzaam in je eigen tempo weer aan het werk te gaan? Er zijn meer dan genoeg kleine klusjes die niet veel tijd kosten namelijk.

[Playa del C.]

Ik heb er geen ervaring mee. Bijzonder en erg wat jou is overkomen. Aan de andere kant: accepteren en er het beste van maken. Maar zo te horen doe je dat al.

Iemand anders zei het al, maar waar ik aan denk als ik dit hoor: af laten keuren en op kosten van de staat leven. Dat is in veel gevallen niet nodig en pure luiheid tegenwoordig, maar het is juist bedoeld voor mensen zoals jij. Je hebt er naar mijn mening alle recht op. Je kan daarnaast alsnog projecten oppakken en eventueel wat geld bijverdienen. Weet niet tot in hoeverre dat mag. Als je het graag wil, zou je het eventueel vrijwillig kunnen doen. Weet ook niet of dat mogelijk is hoor. En je hoeft natuurlijk niet perse in je oude vakgebied terecht te komen. Ver onder niveau, maar als voorbeeld in een (web)winkel werken kan ook leuk zijn en prima geld opleveren. Ik zou zelf in ieder geval werk als laatste prioriteit hebben. Het is daarbij ook gewoon niet te verwachten van bedrijven dat ze jou gaan aannemen. Daar is op dit moment te veel risico bij.

Je toekomst en mogelijkheden zijn drastisch veranderd. Maar dat hoeft zeker niet te betekenen dat je toekomst minder is geworden. Ik zou 'werk' in ieder geval niet als levensdoel nemen voor een goede toekomst. Ook al lijkt het soms alsof de hele wereld om een goede baan draait, dat is simpelweg onze cultuur. Geen baan hebben, maar wel geld genoeg (dat hoop ik) opent wel veel andere mogelijkheden die je niet hebt als je 40 uur moet werken om rond te komen en wat over te houden elke maand.

Ik vroeg mij nog af of bekend is hoe de hernia eigenlijk is ontstaan?

[crazyx]

Als de IT sector je ligt, zou ik daar in ieder geval blijven. Probeer in ieder geval te blijven bijstuderen in de mate van het mogelijke.

Ik denk wel dat er eea mogelijk moet zijn als je op jezelf begint zolang je er maar eerlijk over bent dat deadlines niet te strak mogen staan.

[Theo]

Vaak moet je langzamer gaan om sneller te zijn.

Focus nu vooral op weer beter worden, en neem daar de tijd voor. Werk is maar werk, je gezondheid is veel belangrijker dan een carriere. Je kunt nu wel zo snel mogelijk aan de bak willen, en wellicht gaat dat ook goed de eerste maanden. Maar uiteindelijk kom je jezelf tegen omdat je niet de tijd heb genomen om echt goed te herstellen waardoor je een heleboel Jaren blijft kwakkelen met gezonheid, en heb je geen energie om veel te kunnen doen.

Je bent afgekeurd met een redden voor een jaar. Ga herstellen en nadenken. Maar ga vooral niet over je grezen heen en ga niet werken! Het is maar werk, en het is wel jouw lichaam.

[errrrrnie]

Grappig, na het lezen van de eerste zin dacht ik meteen al: Hernia.

Ik heb op mijn 18de een soortgelijke situatie gehad. Last van mijn rug, niet kunnen bukken, uitstraling naar mijn benen en een constante zeurende pijn. Destijd was ik werkzaam in een kas, aan het eind van de dag kon ik nagenoeg niet meer lopen van de pijn.

Ik ben in die tijd bij 5/6 verschillende specialisten geweest, en na 18 maanden is er besloten een MRI scan te maken waaruit dus bleek dat ik een hernia had. Ik had inmiddels besloten dat ik echt moest gaan studeren omdat ik niet mijn hele leven zwaar lichamelijk werk zou kunnen uitvoeren, uiteindelijk ben ik de week voordat ik ging studeren geopereerd en sindsdien heb ik gelukkig nergens meer last van gehad.

Zoals hierboven reeds gezegd zou ik mij eerst op een (al dan niet) volledig herstel richten, en me dan pas weer druk maken om een baan. Tegen dit tijd voor jezelf beginnen misschien een optie? Gewoon vanuit huis, kijken hoe het loopt?

[qadn]

Wat de anderen al zeggen, en misschien overwegen een klacht in te dienen tegen die huisarts. Dit is heel vreemd dat dit niet als mogelijkheid gezien werd met uitstraling, en al helemaal niet met uitval!

[ppassie]

Ik snap jouw huisarts totaal niet. Ik heb sinds 2009 nekklachten waarbij mijn rechterarm qua gevoel uitviel (bewegen ging nog goed). Ik ben hiermee bij de huisarts geweest. de 1e keer kreeg ik Tramadol als pijnstilling en fysio. Na een aantal weken terug gegaan dat de klachten niet minder werden en toen gelijk naar de neuroloog en een MRI. Daar kwamen 2 nekhernia's uit. Bij mij heeft het dus van 1e klacht tot diagnose na MRI 'slechts' een week of 6 geduurd. Jij moet echt een andere huisarts hebben en een verwijzing naar een neuroloog. Het is schandalig om zo'n jong iemand zo te laten aanmodderen...

[hackerhater]

Ik sluit me aan bij de rest, wat een pruts huisarts.
Mijne heeft jaren mee gezocht met de vage vermoeidheidsklachten en me een gegeven moment naar de cardioloog gestuurd toen ie hoorde van hartklachten bij mijn oom en vader (was pas laat gediagnosticeerd)
En ja hoor.

Voor nu: Concentreer je op beter worden. Je bent niet voor niets afgekeurd nu.

[CH4OS]

Ik snap dat je graag weer aan het werk wilt, maar aangezien je wel (helaas voor jou, weer...) afgekeurd bent om te kunnen werken, lijkt het mij verstandiger om te beginnen met jezelf te concentreren op jouw herstel.
Als je zoveel als mogelijk hersteld bent ben je namelijk pas weer "interessant" voor de arbeidsmarkt. Iemand die om de haverklap uitvalt, omdat zijn of haar medische klachten niet opgelost zijn, zit niemand om te springen.

Als je merkt dat de manueel therapie niet goed werkt, geef dat dan aan bij jouw huisarts, maar laat ook een second opinion los op de casus, want ik zou niet al te veel vertrouwen meer hebben in deze arts, als hij jou eerst een lange tijd laat lopen met zoveel pijnstillers. Dat had eerder al op moeten vallen naar mijn idee, zeker bij iemand die heel jong is.

[ Voor 16% gewijzigd door CH4OS op 12-10-2017 10:19 ]

[Amphiebietje]

ErikRo schreef op donderdag 12 oktober 2017 @ 02:01:
Misschien niet de IT ingaan maar een heel andere richting waar de isen minder hoog zijn.Begeleiden asielzoekers, gehandicapten, etc en daar hoort idd wel andere opleiding bij. Misschien kun je bij die zoektocht nog hulp krijgen van instanties.

Bij rugproblemen zoals deze kan je beter elk beroep waar je echt fysiek met mensen moet werken overslaan, dus in de zorg werken kan wel, maar je moet er erg voorzichtig mee zijn omdat bij veel beroepen je bijv. de patient moet kunnen optillen etc. (al moeilijk genoeg voor mensen zonder rugproblemen). Administratiewerk kan natuurlijk gewoon.

Anyway, aangezien de arbeidsongeschiktheid officieel is vastgelegd, kan TS waarschijnlijk wel aan het doelgroepenregister van het UWV worden toegevoegd. Dan kunnen potentiële werkgevers subsidies krijgen bij het aannemen van TS.
Verder zou afwijzing bij een sollicitatie wegens TS zijn ziekte succesvol kunnen worden aangepakt via de Commissie Gelijke Behandeling, aangezien discriminatie op handicap verboden is.

[Blue-eagle]

Pater91 schreef op woensdag 11 oktober 2017 @ 20:11:
[..]

Ik zat destijds als 22 jarige webdeveloper / systeembeheerder

Goed. Dat is makkelijk. Je hebt werkervaring en een erg goede reden waarom je een gat op je CV hebt. Dat kan je makkelijk toelichten bij sollicitaties in de toekomst.

Wat je nu kan doen is jezelf specialiseren. Je hebt een jaar zeg je, plan dan voor jezelf een hersteltraject waarin jij kan gaan leren. Toen ik een jaar lang arbeidsongeschikt was werd ik door een arbeidsrevalidatie therapeut begeleid bij reintegratie op het werk.

Dat begint met 2 uur per werkweek, en dat bouw je langzaam op als dat goed gaat. Van 2 ga je naar 4 uur, van 4 naar 6, et cetera. Een paar weken blijven steken op 6 uur is geen probleem. Een stapje terug doen is dat ook niet. Maar hou een schema aan.

Wat jij gaat doen tijdens dit jaar is ten eerste jouw schema opbouwen tot de werkweek die jij wilt werken (32 uur of 40 uur zou ik zeggen).

En als jij jezelf specialiseert als webdeveloper kan jij dit jaar volledig gebruiken om jezelf te specialiseren op iets. Ben je front-end developer? Ga dan alles lezen over Webpack, kies een framework (React of Vue of Angular bijvoorbeeld), word daar een absolute meester in. Leer de ins en outs van HTML en CSS. Leer hoe CSS processors werken, lees en leer BEM, leer javascript, leer javascript design patterns, leer continuous integration, leer het schrijven van unit tests.

Specialiseer jezelf en kies iets wat je leuk vindt én iets wat waarschijnlijk een baan oplevert.

Als jij over een jaar kan aangeven dat je hersteld bent en klaar bent om te werken, en het afgelopen jaar hebt gebruikt om jezelf alles te leren wat relevant is voor jouw vak, dan heb je 't werk voor het uitzoeken.

[Ahrnuld]

Pater91 schreef op woensdag 11 oktober 2017 @ 20:11:
Ervaringen zijn dus zeer welkom, tips nog meer!
Mijn eigen idee is om een nieuwe taal / techniek te bestuderen dit jaar, zodat ik voor een nieuwe functie kan gaan binnen de ict / hardware sector. Maar vanwege het overweldigende aanbod heb ik hier nog geen keuze in kunnen maken.

Maak een lijst van alles wat je zou willen leren, zet 'm in een poll en laat ons kiezen? Verder geeft Blue-Eagle hierboven wel een mooie concrete aanzet voor een web developer. Gebruik de tijd om te leren, maar zet je gezondheid alsjeblieft op prioriteit 1.

Met 25 kan je denk ik ook nog wel aan een HBO studie beginnen. Bij software engineering of informatica geeft je achtergrond je een mooie voorsprong waardoor je de opleiding zelf wat rustiger aan kunt pakken.

[JT]

Mijn vrouw heeft op 25 jarige leeftijd een flinke ingreep in haar rug gehad. Bij haar werkte de oxycontin (andere naam voor oxycodon) op een gegeven moment zelfs niet meer goed genoeg. Hier in NL konden ze niks vinden en wilden ze over op symptoombestrijding. In een academisch ziekenhuis in België zagen ze op dezelfde foto direct de oorzaak. Ze is er veel sneller geholpen en kon snel beginnen met herstellen. Dat heeft wel wat voeten in de aarde gehad. Mijn advies nummer 1: pak ALLE tijd die je nu nodig hebt voor je herstel. Haar herstel bestond uit zo goed mogelijk de rugspieren trainen op manieren die mogen met haar rug. Doordat ze daar echt keihard in heeft doorgepakt kon ze na verloop van tijd weer een hele hoop. En dat heeft niet maar een paar maanden geduurd.

Als je je herstel goed oppakt dan kom je wellicht op een punt waarop het dagelijks functioneren bij een werkgever niet meer een heel groot probleem vormt. Advies 2: dan is het een kwestie van het verborgen houden zonder erover te liegen. Je kunt uitleggen dat je wegens medische redenen een tijdje uit de running bent geweest maar dat je inmiddels bent hersteld. Als je je er goed genoeg bij voelt kun je vertellen dat je bent geopereerd aan een hernia en dat je moest herstellen. Maar vertel nooit dat je een dubbele hernia had waar je dagelijks nog last van hebt en waar je hard aan moet blijven werken. Zolang jij maar waar kan maken waar ze je voor aannemen. Meer gaat ze niet aan.

Mocht je geinteresseerd zijn in informatie over België, wellicht voor een second opinion ofzo, dan moet je maar een DM sturen En volgende keer die huisarts een trap in z'n ballen verkopen als je geen doorverwijzing krijgt.

Als laatste: ik heb van ZEER dichtbij meegemaakt hoe ingrijpend dit is in je leven en wens je er heel veel sterkte mee.

[ Voor 10% gewijzigd door JT op 12-10-2017 11:32 ]

[Technomania]

Als eerste sterkte en beterschap en zoals iedereen al zegt, Je gezondheid gaat voor!

Ik ben inmiddels weer voor een jaar afgekeurd

Dus? Dit wordt je 2e jaar ZW. Dat zal meteen je laatste jaar zijn aangezien ZW max 2 jaar is.
Na die 2 jaar zal je weer gekeurd worden voor een WIA en krijg je een afkeuringspercentage achter je naam. Ik weet uit ervaring dit het UWV weinig voor je kan betekenen in de ZW maar in de WIA kunnen ze veel voor je betekenen dmv cursussen etc.

Voor nu, focus je op je gezondheid. Bedenk wat je eventueel zou willen/kunnen doen en probeer in de tussentijd wat vrijwilligerswerk te doen om te voorkomen dat je thuis wegkwijnt. Al is het maar 1 of 2 uur per week. (vergeet niet toestemming te vragen aan het UWV)

Ik zit inmiddels 4 jaar thuis en kans op verbetering is er niet. Hoop van harte dat je volledig zal herstellen.

Succes!

En nogmaals.. Ik val in herhaling. Luister naar je lichaam. Je moet er immers nog je hele leven mee doen

[zoenvisje]

Vooral niet opgeven! Ook met een serieuze beperking kan je serieus werk doen.

Ik ben geboren met een spierziekte (Ullrich), gebruik een elektrische rolstoel en zit inmiddels 24u per dag aan de beademing. Ik heb hierdoor mijn HBO niet kunnen afmaken en ben 100% afgekeurd. Mijn situatie werd door veel mensen als behoorlijk kansloos bestempeld.
Inmiddels werk ik 2,5 jaar bij een klein bedrijf, ik doe er ICT gerelateerde zaken, en ben ik toe aan een vast contract.

Ik ben er vrijwillig begonnen en heb zo kunnen laten zien wat ik kan en waard ben. Uiteraard vergt het wel wat aanpassingsvermogen van de werkgever (zo ben ik wat vaker ziek en moet ik regelmatig naar het ziekenhuis, ik compenseer dit door op goede momenten dubbel zo hard te werken).

Er zijn dus zeker wel werkgevers die verder willen kijken al kost dat wel wat eigen inzet.

Maar zorg eerst dat je klachten onder controle zijn en/of dat je goed mee leert omgaan. Een fysiotherapeut kan denk ik wel wat voor je doen en misschien is het verstandig ook eens een ergotherapeut te bezoeken.

[Pater91]

Zo wat een berg reacties, dit gaat me even duren om overal op te reageren zo hoor

3x3 schreef op woensdag 11 oktober 2017 @ 22:01:
Misschien een wedervraag,
Wat als je je zou kunnen ontwikkelen naar een rol waarin je coördineert of adviseert?

Dat maakt de noodzaak dat je zelf uren achter elkaar fysiek achter een computer moet coderen kleiner. En maakt je minder afhankelijk van huidige en toekomstige fysieke beperkingen.

Met een kwetsbaar fysiek, is reizen misschien ook erg belastend, in welke regio zou je graag willen werken?

Dat is iets waar ik zeker aan heb gedacht, en dat staat ook hoog op het lijstje. Ik zou het liefst binnen mijn eigen regio ( Brabant ) aan de slag gaan, maar eventueel verhuizen voor een nieuwe job is geen probleem.

.Maarten schreef op donderdag 12 oktober 2017 @ 00:05:
Misschien niet het antwoord wat je wilt maar wat dacht je van geen werk? Je bent met een reden afgekeurd en zegt zelf dat de pijn terug komt. Ontwikkel jezelf, leer nieuwe talen, bouw een portfolio op en houd contact met de verschillende instanties. Zij hebben vaker met dit bijltje gehakt en kunnen je daar ook veel informatie over geven.

Dit is geen optie voor mij, omdat ik van mezelf vrij ijverig en ambitieus ben. Ik was altijd iemand die continu aan het werk was, stilzitten kon ik simpelweg niet. Werkweken van 40 uur op de zaak en 20-25 uur thuis aan projecten knutselen waren eerder regel dan uitzondering, en ik vond het geweldig. De hele dag een uitzichtloos bestaan lijden waarmee ik mezelf maar dien te vermaken met enkel hobby's is helaas niet voor mij weggelegd. Het uwv kan momenteel nog niets voor me betekenen, omdat ik in feite nog in behandeling ben en er dus nog niets bekend is over hoe dit precies gaat aflopen.

Verwijderd schreef op donderdag 12 oktober 2017 @ 06:58:
Ook onder verdoving is deze ingreep niet geheel pijnloos, naast de Röntgen doorlichting moet de behandelende anesthesioloog immers weten of hij/zij goed zit met die prik in je rug en de sensatie van pijn is daarvoor een goede indicatie.
Dat dit zonder verdoving "lijkt" te hebben plaatsgevonden is wel een erg vreemd verhaal en waarom eigenlijk??
Ik zou denken: Geen verdoving, geen ingreep.

Er was wel een verdoving die geïnjecteerd werd, maar bij het starten van de ingreep schrok de anesthesioloog er van dat ik geen medicatie had ingenomen die dag, op aanraden van zijn assistent. Dit was blijkbaar wel de bedoeling, omdat mijn pijn zelfs zonder naalden in de zenuw onhoudbaar was op dat moment Hij noemde het zelf onnodig lijden en heeft me bij de daaropvolgende behandeling wel een roesje gegeven.

MrJayMan schreef op donderdag 12 oktober 2017 @ 07:07:
je ziekte oprakelen tijden een sollicitatie zal mogelijk niet positief ontvangen worden (risico op uitval). dus daar niet teveel op inzoomen. Kijk zolang je nergens ben aangenomen wat je eventueel vrijwillig kan betekenen, voor een school o.i.d. Daarmee kan je het gat op je CV alvast gaan opvullen.

Het probleem is dat ook vrijwilligerswerk een stressfactor kan zijn, en stress veroorzaakt de ergste klachten bij een hernia. Om even een voorbeeld te noemen; laatst moest ik mijn vriendin helpen bij een opdracht vlak voor de deadline, en na een halve dag kon ik weer stoppen, omdat ik met knallende rugpijn mijn bed moest opzoeken. De 2 dagen die hierop volgde waren ook kwalitatief uitermate teleurstellend.

Rmg schreef op donderdag 12 oktober 2017 @ 07:17:
[...]


Je bent dus 25? Je aandoening heeft niet direct met je werk te maken? Waarom niet verder gaan waar je gebleven bent? Iets extra leren is altijd goed, devops is ook in de webdeveopment wel een ding, wat mooi combineert mogelijk met je systeembeheer ervaring. Ik zou zeggen zoek iets dichter bij huis, 32 uur als dat mogelijk is en weer proberen.

Vergis je niet, er zijn wel werkgevers die met je handicap kunnen mee werken, soms omdat ze subsidie kunnen krijgen soms omdat ze gewoon "goed" zijn. (reintegratie-coaching kan jou hier bij helpen, en het uwv kan je weer aan een reintegratie-coach helpen)

Dit wil ik echt heel graag proberen, echter kleeft hier een behoorlijke "maar" aan vast. Als het toch niet lukt, dan kom ik volgens het uvw moeilijk weer terug in de zw, wat voor mij betekent dat ik er financieel enorm op achteruit ga, wat de hele situatie nog moeilijker te behappen maakt.

JT schreef op donderdag 12 oktober 2017 @ 11:30:
Mijn vrouw heeft op 25 jarige leeftijd een flinke ingreep in haar rug gehad. Bij haar werkte de oxycontin (andere naam voor oxycodon) op een gegeven moment zelfs niet meer goed genoeg. Hier in NL konden ze niks vinden en wilden ze over op symptoombestrijding. In een academisch ziekenhuis in België zagen ze op dezelfde foto direct de oorzaak. Ze is er veel sneller geholpen en kon snel beginnen met herstellen. Dat heeft wel wat voeten in de aarde gehad. Mijn advies nummer 1: pak ALLE tijd die je nu nodig hebt voor je herstel. Haar herstel bestond uit zo goed mogelijk de rugspieren trainen op manieren die mogen met haar rug. Doordat ze daar echt keihard in heeft doorgepakt kon ze na verloop van tijd weer een hele hoop. En dat heeft niet maar een paar maanden geduurd.

----

Als laatste: ik heb van ZEER dichtbij meegemaakt hoe ingrijpend dit is in je leven en wens je er heel veel sterkte mee.

Klinkt erg bekend inderdaad. Ben nu ook bezig met de oefeningen bij de fysio / manueel therapeut, om de hele rug te versterken.
Gelukkig heb ik een lieve vriendin die me goed geholpen heeft, zeker in de tijd dat het nog even niet mogelijk was om mezelf aan te kleden of om me te wassen etc. Kan me echt niet voorstellen dat ik dit allemaal in mijn eentje had moeten doen.

[ Voor 97% gewijzigd door Pater91 op 12-10-2017 15:47 . Reden: Reactie ]

[TheBorg]

Ik reageer korter dan ik zou willen omdat ik er vandoor moet maar omdat ik hier nogal een mening over heb, ik ben nogal van het mensen kansen geven, moet ik wel even reageren.

Ga naar het UWV. Ik weet niet of je er voor in aanmerking komt maar er zijn een aantal trajecten waarbij het UWV aan de werkgever het deel waarvoor je niet functoneert subsidieerd aan de werkgever. Dus stel dat je inzet door je klachten maar 70% is van een gezonde webdeveloper dan betaald het UWV de andere 30%. Daarnaast is er een regeling waarbij iemand makkelijker terug kan vallen in de ziektewet en de werkgever niet totaal de klos is. Als je weet hoe dit in elkaar steekt kun je deze informatie gebruiken bij je sollicitaties zodat het voor werkgevers geen verschil maakt om voor jou te kiezen of voor iemand anders.

Wat @Technomania zegt kan wel kloppen. Misschien moet je voor dit traject ook eerst in de WIA belanden.

Ik sluit me ook aan bij @zoenvisje. Niet opgeven. Er zijn echt wel werkgevers die je een kans willen geven.

Daarnaast is je huisarts een prutser en is het belachelijk dat kleine werkgevers bij ziekte 2 jaar loon moeten doorbetalen. Gelukkig gaat dat veranderen naar 1 jaar wat je kansen ook weer vergroot.

[-AzErTy-]

Ten eerste als zelf huisarts zijnde in België leest dit als wel heel slecht werk van mijn collega.
Normaal inderdaad als er initieel geen rode vlag is in het eerste gesprek (bijvoorbeeld krachtverlies) eerst proberen met NSAID (diclofenac) voor 2 weken en dan herevalueren. Maar je start toch nooit Lyrica laat staan Oxycodone zonder te weten waarvoor.

Bovendien was in jouw verhaal krachtverlies cq vallen een onmiddellijke reden voor verwijzing zelfs naar spoed!

Dat gezegd zijnde wie heeft er al gesproken over opdrijven van fysieke activiteit/sporten? Die hernia is er namelijk niet vanzelf gekomen en wijst vaak op zeer slecht/onderontwikkelde rugspieren en core sterkte want die hadden namelijk de schokken moeten opvangen die jouw de hernia bezorgd hebben.

Dus zodra het enigzins mogelijk is begin aub met sporten en maak hier een levensgewoonte van of je gaat nog enkele malen in je leven met een hernia zitten op het niveau onder en boven degene die je nu hebt.
Wel op geleide van pijn en op een verantwoorde manier etc he. Tip zwemmen is bij uitstek aangeraden.

[Azraelus66]

Zelf ook lijdend aan een onderrug hernia, gelukkig minder erg en sneller gevonden, en heb daardoor destijds ook mijn baan verloren. Ben door mijn huisarts na twee maanden pijnstillers doorgestuurd naar een "praktijk voor het bewegingsapparaat", aangezien zij er niet uit kwam, en die zag gelijk dat de oorzaak in mijn houding zat, de MRI bevestigde het.
Sindsdien heb ik veel hulp gehad met het handhaven van een correcte houding en dat gecombineerd met het gericht trainen van de juiste spieren (ik beaam dus ook wat @-AzErTy- hierboven zegt) hebben ervoor gezorgd dat ik er vrijwel geen last meer van heb, met uitzondering van de koude maanden en wanneer ik werk gedwongen langere tijd een slechte houding aan moet houden.
En dat zegt veel gezien ik toch een redelijk fysieke baan heb als autotechnicus, welke ik inmiddels weer fulltime kan beoefenen trouwens.

Probeer anders van de huisarts een verwijzing te krijgen naar zo'n soort praktijk, of bel ze op voor advies over jouw genezingsproces. De praktijk waar ik terecht kon was van Dr. Kist.

Veel sterkte ermee!

[ Voor 3% gewijzigd door Azraelus66 op 12-10-2017 13:03 ]

[jorispat]

Professionele hulp lijkt hier idd op zijn plaats zoek vooral naar de oorzaak en laat je begeleiden zodat je verder een zo kwalitatief mogelijk leven kunt opbouwen denk hierbij aan rugtraining kine fitness onder begeleiding enz...

Met je huidige leeftijd zeker niet bij de pakken blijven zitten.

ipv je om te scholen zou ik kijkhard proberen het beste van te maken mensen onderschatten vaak hoe ver ze kunnen komen met de juiste voeding en de juiste training.

Lijkt mss een vreemde piste maar ikzelf beoefen al jaren zware fysieke arbeid door de juiste training en voeding zijn mijn spieren zoveel sterker en flexibeler zodat heel de dag werken mij nauwelijks iets doet waarvan ik vroeger dagen erna last had met ook hernia en andere letsels tot gevolg.

Sport en voeding is alles!

Grote plus dat de vrouwtjes je plots heel anders gaan bekijken.

[burne]

RickV89 schreef op donderdag 12 oktober 2017 @ 08:13:
Ik zie dat je webdeveloper bent, is het niet een idee om als zzp'er wat te proberen?

Als zzp-er geef je vrijwillig je aanspraken op sociale verzekeringen op en moet je ze zelf regelen. En als beginnend zzp-er een spreekwoordelijk brandend huis verzekeren kun je vergeten. Je ziektenkostenverzekering begint bij iets van 400 euro per maand (want je betaalt werkgevers- en werknemerspremie voor je verzekering..). Je inkomen verzekeren (WAO zeg maar) zal echt niet lukken, geen verzekeraar wil je voor een reële premie hebben. En zelfs een bijstandsuitkering is niet zeker.

[Cobb]

Even een sidenote hoor. Ik lees dat je hernia niet te maken heeft met je werk en dat je eea. maar moet accepteren..

Je beseft hopelijk dat je die hernia hebt gekregen door je zittende lifestyle? 1,5 uur in de trein, op je werk achter de pc en thuis ongetwijfeld ook achter een computer of tv. Dat is killing voor je rug en de oorzaak van vele hernia's tegenwoordig. Dat moet je nu aanpakken, je bent nog jong dus er is genoeg tijd.
Je moet gaan bewegen, wandelen etc. langzaam opbouwen naar iets wat je leuk vind en complementteer dit met een beetje fitness (maak je onderrug weer sterk!). Anders zit je over x aantal jaren weer te tobben. Nooit accepteren dat je een 'zwakke' rug hebt, daar is wat aan te doen.

[burne]

Cobb schreef op vrijdag 13 oktober 2017 @ 20:50:

Je beseft hopelijk dat je die hernia hebt gekregen door je zittende lifestyle?

Mag ik bezwaar maken tegen wat je nu doet? Dit is victim blaming en dat kan je niet maken.

De voornaamste oorzaak voor hernia's is genetisch. Het merendeel van de mensen met een hernia heeft eenvoudigweg zwakke tussenwervelschijven, en zeker als iemand op jonge leeftijd zonder een leven lang zwaar tilwerk en zonder duidelijke chronische overbelasting een hernia krijgt kun je er bijna van uitgaan dat de 'oorzaak' aanleg is.

Wat jij doet is zonder verdere achtergrondkennis over Pater91 'm verwijten dat het z'n eigen schuld is.

Dat is onterecht, ongepast en onacceptabel.

[Lethalis]

burne schreef op vrijdag 13 oktober 2017 @ 22:30:
[...]
Wat jij doet is zonder verdere achtergrondkennis over Pater91 'm verwijten dat het z'n eigen schuld is.

Dat is onterecht, ongepast en onacceptabel.

Inderdaad!

In mijn familie komt de ziekte van Bechterew voor bijvoorbeeld. Mijn vader en mijn zusje hebben tig hernia's gehad.

Je kan qua aanleg simpelweg pech hebben.

[Cobb]

*knip* Ga je diep in een hoekje zitten schamen vanwege deze 'tips'. Reacties hierop zijn eveneens verwijderd.

[ Voor 129% gewijzigd door Krisp op 16-10-2017 08:49 ]

[Pater91]

Nogmaals bedankt voor alle motiverende reacties, ik ga zeker aan de slag met de tips, en ga ook nog even terug naar het ziekenhuis om het te laten evalueren. Denk dat ze inmiddels ook wel door hebben dat dit niet werkt.

*knip*

Ik heb altijd gesport vanaf mijn 17de, voornamelijk krachttraining ( full body ). Ook had ik een zaakje waarbij ik licht en geluidsapparatuur verhuurde ( en zelfbouw apparatuur zoals lasers, photobooths, led schermen ). Daar kreeg ik ook voldoende beweging bij, en dat heb ik tot 6 maanden voor de klachten gedaan. Vermoedelijk is het overbelasting in combinatie met stress, waar ik helaas uitzonderlijk veel last van had op mijn baan destijds.

Beweging was dus het probleem niet, omdat ik een vrij actief leven had, meer dan de gemiddelde persoon durf ik haast te zeggen.

[ Voor 126% gewijzigd door Krisp op 16-10-2017 08:50 ]

[MdBruin]

Binnen het UWV zij er trajecten waar je mogelijk gebruik van kunt maken. Als je er vragen over hebt kan je contact opnemen met je contact persoon. Hij/zij kan je daarmee verder helpen door je in contact te stellen met de juiste persoon. In mijn geval was dat de arbeidsdeskundige.

Ik weet hoe het voelt, uiteindelijk 3 jaar ziektewet en nu ruim een jaar WGA. Voordat er een opmerking over komt, ja ik ben nogsteeds aan het revalideren. Voor dit alles was ik vaak op de mountainbike in het bos te vinden. Mogelijk als ik die dag niet gefietst had, had ik mogelijk niet het permanente letsel opgelopen in de stad.

[Verwijderd]

Bij ons zeiden ze: gezondheid gaat voor. Inderdaad zeer lastig succes

[JT]

Pater91 schreef op donderdag 12 oktober 2017 @ 11:51:
[...]


Klinkt erg bekend inderdaad. Ben nu ook bezig met de oefeningen bij de fysio / manueel therapeut, om de hele rug te versterken.
Gelukkig heb ik een lieve vriendin die me goed geholpen heeft, zeker in de tijd dat het nog even niet mogelijk was om mezelf aan te kleden of om me te wassen etc. Kan me echt niet voorstellen dat ik dit allemaal in mijn eentje had moeten doen.

Fijn om te horen, een betrouwbare partner maakt echt het verschil in een dergelijke periode. Als je maar oppast dat er niet alleen een patient-verzorgende relatie overblijft

[TNW]

In het kort omdat ik op mobiel zit: Laat in ieder geval door UWV onderzoek arbeidsvermogen doen. Mogelijk kan je dan in doelgroepenregister waardoor je op banen kan solliciteren voor arbeidsbeperkten. Waarschijnlijk ben je niet zomaar van je klachten af. Ik heb ook familie waarbij een hernia ondanks operaties, therapie en medicijnen nog steeds klachten veroorzaakt.

Ik heb zelf ook meerdere dingen (ASS, oogaandoening) waarbij 40 uur per week in stressvolle omgevingen gewoon niet meer gaat. Gelukkig na lang zoeken een geschikte functie gevonden zodat ik weer aan de gang ben.