Wij zijn bezig met het opzetten van een nieuwe webshop met koppeling naar Exact Online. In principe verkopen we alleen in NL en BE, maar dit kan in de toekomst uitgebreid worden.
Nu kwam mijn collega de volgende info tegen over BTW:
Nu verkopen we producten die soms alleen voor NL zijn, of alleen BE. Nu hebben we het zo ingesteld dat we op basis van IP en domeinnaam de eerste filter maken. Vervolgens is uiteindelijk het afleveradres leidend voor het wel of niet af mogen leveren.
Maar nu met bovenstaande quote, twijfel ik. Is bovenstaande voldoende? En ook voor de BTW. Als een Nederlander in België werkt en vanaf zijn werk besteld en af laat leveren, zou dit officieel het Belgische BTW-tarief moeten zijn (komt gelukkig goed overeen), maar moet je nu echt je hele assortiment voor alle mogelijke klanten aanbieden met alle BTW-tarieven?
Ik heb dit nog nooit gezien en lijkt me ook niet conform vrije verkeer van goederen binnen EU. Terwijl dit wel EU-wetgeving is?
Wie kan me hier wat meer duidelijkheid over geven?
Nu kwam mijn collega de volgende info tegen over BTW:
Wij willen vanuit privacy oogpunt zo min mogelijk gegevens opslaan, maar blijkbaar zijn er toch minimaal 2 gegevens noodzakelijk; afleveradres en factuuradres. Daarnaast nog een 2e. IP heeft een officiële status, terwijl dus natuurlijk redelijk eenvoudig te vervalsen is (VPN).Het BTW tarief moet worden berekend aan de hand van het land waar de koper vandaan komt. Met andere woorden: wordt jouw app of e-book gekocht door een ingezetene van Frankrijk, geldt het Franse BTW-tarief, is het een Pool dan geldt het Poolse tarief.
Het houdt in dat de ondernemer zich nog steeds kan melden bij de lokale Belastingdienst voor zijn aangifte omzetbelasting, en dat de Belastingdienst verder zorgdraagt voor de afdrachten naar de EU-landen waar de omzet van de desbetreffende webshop is behaald. De eigenaar van de webshop moet dan wel nog steeds aangeven welk deel van de omzet uit welk land komt.
De Belastingdienst geeft een aantal tips over het kunnen vaststellen van het land van herkomst: dat kan via het IP-adres in combinatie met het factuuradres of de bankgegevens. In ieder geval wil de fiscus minimaal twee niet tegenstrijdige bewijsmiddelen hebben.
Voor apps geldt belastingtechnisch hetzelfde, maar ligt het (vaak) anders in de uitvoering. Mocht er gebruik worden gemaakt van de app store van een leverancier, zoals Google Play of de App Store van Apple, dan is binnen de keten de aanbieder verantwoordelijk voor de lokatiebepaling en de afhandeling van het BTW-tarief. Apple heeft daarin inmiddels actie genomen en al de ontwikkelaars die tot nu toe in Cupertino staan geregistreerd een bericht gestuurd.
Hoe je nagaat of iemand consument is, is een moeilijke. Je kunt je klanten vragen om een btw-nummer, wie dat invult is per definitie geen consument. Maar dan sluit je wel consumenten uit als klant, en dat schiet ook weer niet op. Mensen laten kiezen tussen “Ik koop als consument/Ik koop zakelijk” (en bij optie 2 een btw nummer vragen) is dan misschien iets praktischer.
Vervolgens moet je nagaan waar iemand gevestigd is. De wet eist hierbij twee bewijsstukken, en de Uitvoeringsverordening noemt negen opties die in ieder geval genoeg zijn:
1. de gegevens van de afnemer zoals zijn factuuradres;
2. het internetprotocoladres (IP-adres) van het door de afnemer gebruikte toestel of een andere methode voor het bepalen van de geografische locatie;
3. bankgegevens zoals de plaats waar de voor de betaling gebruikte bankrekening wordt aangehouden, en het factuuradres van de afnemer bij die bank;
4. de mobiele landencode (MCC) van het IMSI-nummer dat is opgeslagen op de door de afnemer gebruikte simkaart;
5. de plaats van de vaste aansluiting in een woning, langs dewelke de dienst aan de afnemer wordt verleend;
6. in het geval van een afnemer die goederen verkoopt via het internet of een soortgelijk elektronisch netwerk, de initiële plaats van vertrek van het vervoer of de verzending van de door die afnemer verkochte goederen;
7. in het geval van een afnemer die goederen koopt via het internet of een soortgelijk elektronisch netwerk, de uiteindelijke plaats van aankomst van het vervoer of de verzending van de door die afnemer gekochte goederen;
8. inschrijvingsgegevens van het door de afnemer gehuurde vervoermiddel, indien dat vervoermiddel moet worden ingeschreven op de plaats waar het wordt gebruikt, en andere soortgelijke gegevens;
9. overige zakelijk relevante gegevens die de dienstverrichter heeft verkregen.
In principe moet je toe kunnen met een IP-adres en het opgegeven factuuradres, mits je aan dat IP-adres kunt zien waar iemand woont. Maar als mensen een VPN gebruiken of in het buitenland op vakantie zijn, dan wordt het alsnog ingewikkeld. Het bewijs hiervan moet overigens tien jaar lang bewaard worden, en beschikbaar zijn voor iedere buitenlandse Belastingdienst die de btw-aangifte wil controleren.
Conclusie: voor de BTW moeten er 2 checks mogelijk zijn (niet alleen afleveradres).
Nu verkopen we producten die soms alleen voor NL zijn, of alleen BE. Nu hebben we het zo ingesteld dat we op basis van IP en domeinnaam de eerste filter maken. Vervolgens is uiteindelijk het afleveradres leidend voor het wel of niet af mogen leveren.
Maar nu met bovenstaande quote, twijfel ik. Is bovenstaande voldoende? En ook voor de BTW. Als een Nederlander in België werkt en vanaf zijn werk besteld en af laat leveren, zou dit officieel het Belgische BTW-tarief moeten zijn (komt gelukkig goed overeen), maar moet je nu echt je hele assortiment voor alle mogelijke klanten aanbieden met alle BTW-tarieven?
Ik heb dit nog nooit gezien en lijkt me ook niet conform vrije verkeer van goederen binnen EU. Terwijl dit wel EU-wetgeving is?
Wie kan me hier wat meer duidelijkheid over geven?