Alternatieve geschilbeslechting i.p.v. de rechter

[Verwijderd]

Als ik iets in een webwinkel koop, kijk ik nooit hoe die webwinkel met conflicten omgaat. Ik ga er altijd vanuit dat het wel goed zal komen. Hopeloos naïef natuurlijk. Tegenwoordig zijn er namelijk verschillende opties als je een conflict hebt met een webwinkel en je er onderling niet uitkomt. Je kan natuurlijk naar de recht gaan, maar je kan ook gebruikmaken van alternatieve geschilbeslechting (ADR; dit staat voor alternative dispute resolution). Een bekend voorbeeld is de Geschillencommissie (www.sgc.nl). Veel Nederlandse webwinkels zijn bij de Geschillencommissie aangesloten. Webwinkels met het Thuiswinkel Waarborg zijn bijvoorbeeld aangesloten bij de Commissie Thuiswinkel, webwinkels met het Webwinkel keur zijn aangesloten bij de Commissie Webwinkel. Als het niet lukt om het conflict met de webwinkel op te lossen, kan je dit conflict aanmelden bij de Geschillencommissie. Je krijgt daarmee toegang tot een relatief snelle, eenvoudige en goedkope procedure. Bovendien kan de Geschillencommissie de uitkomst van de procedure afdwingen. Als de webwinkel niet is aangesloten bij de Geschillencommissie, kan je natuurlijk altijd vragen of de webwinkel akkoord gaat met deze procedure.

Webwinkels uit andere EU-landen kunnen zich aansluiten bij een ADR-aanbieder in hun eigen land. Welke ADR-aanbieder bevoegd is, kan je vinden op het Europese ODR-platform. Alle webwinkels in de EU die zich hebben aangesloten bij een ADR-aanbieder moeten dit op hun website melden. Dat doen ze lang niet allemaal, maar het is zeker de moeite waard om hier even naar te kijken voor je iets koopt.

Ik zou het zelf prettig vinden als alle webwinkels mee zouden doen met die alternatieve procedures, dat scheelt weer uitzoekwerk voor mij. Of ik er vervolgens ook gebruik van zou maken, weet ik niet zo goed. Tegenwoordig kan je natuurlijk ook gebruikmaken van de e-kantonrechter, wat volgens mij ook relatief goedkoop, snel en makkelijk is. Daarbij moet de verkoper natuurlijk wel weer instemmen met de procedure bij de e-kantonrechter, wat niet heel waarschijnlijk is als hij al niet wilde meewerken met het oplossen van het conflict. Zeker bij een conflict met een buitenlandse webwinkel weet ik niet of ik zo’n alternatieve procedure zie zitten. Stel je voor dat je opeens moet procederen in het Italiaans! Dan kan je misschien beter naar de rechter gaan? Wat vinden jullie? Verplichten of niet? En zouden jullie gebruikmaken van een alternatieve procedure?

P.S. Ik zou het enorm op prijs stellen als jullie een korte enquête over dit onderwerp willen invullen voor mijn scriptie-artikel. De enquête staat hier.

Dit bericht is geplaatst met toestemming van mods Yorinn & Perkouw.

[L0we]

Ingevuld

[Verwijderd]

L0we schreef op maandag 21 augustus 2017 @ 11:36:
Ingevuld

Bedankt L0we!

[Zebby]

Oh het is een enquete! Nou vooruit, ingevuld

[Verwijderd]

Zebby schreef op maandag 21 augustus 2017 @ 14:05:
Oh het is een enquete! Nou vooruit, ingevuld

Bedankt Zebby! Maar ik ben ook wel benieuwd of je vindt dat alternatieve geschilbeslechting verplicht moet worden voor webwinkels en of je daar dan gebruik van zou maken. Als je dat hier -niet anoniem- wilt laten weten natuurlijk .

[Zebby]

Verwijderd schreef op maandag 21 augustus 2017 @ 14:28:
[...]


Bedankt Zebby! Maar ik ben ook wel benieuwd of je vindt dat alternatieve geschilbeslechting verplicht moet worden voor webwinkels en of je daar dan gebruik van zou maken. Als je dat hier -niet anoniem- wilt laten weten natuurlijk .

We zijn in Nederland / Europa wel heel dol op verplichtingen. Nee, ik zou het niet verplicht stellen in de breedste zin, maar als een winkel dus aangesloten is bij een <keurmerk> wel. Dan kun je als consument bewust de keuze maken om een product te kopen bij een webwinkel waarbij je dan weet dat je met een (niet-gerechtelijk) geschil terecht kan, of dat je het risico neemt bij een webwinkel zonder keurmerk.

Het nadeel van alle verplichtingen is dat de kleine ondernemingen het er alleen maar moeilijker mee krijgen. In dit geval kan het misschien juist een positief iets zijn, maar dan nog, laat het een keuze zijn.

Ik kies zelf het liefst voor winkels met keurmerk, waar ik met Paypal kan betalen. Mocht er dan wat mis zijn heb ik twee opties voor dispuut afhandeling.

[Verwijderd]

Zebby schreef op maandag 21 augustus 2017 @ 14:47:
We zijn in Nederland / Europa wel heel dol op verplichtingen. Nee, ik zou het niet verplicht stellen in de breedste zin, maar als een winkel dus aangesloten is bij een <keurmerk> wel. Dan kun je als consument bewust de keuze maken om een product te kopen bij een webwinkel waarbij je dan weet dat je met een (niet-gerechtelijk) geschil terecht kan, of dat je het risico neemt bij een webwinkel zonder keurmerk.

Het nadeel van alle verplichtingen is dat de kleine ondernemingen het er alleen maar moeilijker mee krijgen. In dit geval kan het misschien juist een positief iets zijn, maar dan nog, laat het een keuze zijn.

Je hebt zeker een punt; we willen nogal snel alles verplicht stellen. Maar alleen verplichten voor webwinkels die zijn aangesloten bij een keurmerk lijkt me ook geen oplossing. Wie bij Thuiswinkelwaarborg of Webwinkel keur is aangesloten is via dat keurmerk al aangesloten bij de Geschillencommissie. Maar die keurmerken vind ik zo'n oerwoud. Iedereen kan een logo van een keurmerk op z'n website zetten, dus dan moet je alsnog bij het keurmerk zelf opzoeken of de webwinkel is aangesloten. Daarmee kan ik dus nog steeds niet lui ervan uitgaan dat ik terecht kan bij bijv. de Geschillencommissie als ik een keurmerk zie. Juist voor kleine ondernemers lijkt alternatieve geschilbeslechting voordelig. Dus ik denk dat dan voor alle webwinkels verplicht stellen of juist voor allemaal niet verplicht de beste optie is. Waarbij ik dus voorkeur heb voor verplichten .

[Verwijderd]

De enquête is inmiddels gesloten. Hartelijk dank aan iedereen die de enquête heeft ingevuld!

Voor wie geïnteresseerd is in de resultaten:

In totaal hebben 64 respondenten de vragenlijst volledig ingevuld. Dit is niet genoeg om harde uitspraken te doen over ‘de Nederlandse consument’. Toch zal ik hieronder een kort overzicht van de antwoorden geven.

86,9%van de respondenten heeft nog nooit van het ODR-platform gehoord. Vier van de respondenten die wel van het platform gehoord hebben, kennen dit vanuit hun werk of professionele bezigheden. Vier andere respondenten hebben via kennissen of online voorlichting van het platform gehoord. De overige twee weten niet of willen niet zeggen waar ze van het platform gehoord hebben.

De respondenten is de volgende situatie voorgelegd: “u koopt een product in een webwinkel voor 100 euro, maar het product komt kapot aan. U krijgt hierover een conflict met de webwinkel en het lukt u niet om samen met de verkoper een oplossing te vinden”.

Ongeveer de helft van de respondenten overweegt om in deze situatie naar de rechter te gaan. De meest genoemde redenen hiertoe zijn een principekwestie en de aanwezigheid van een rechtsbijstandsverzekering. Een even grote groep overweegt om het conflict aan te melden via het ODR-platform. Hier wordt vooral als reden genoemd dat de drempel lager is dan bij de rechter. Uit de antwoorden van vier respondenten blijkt duidelijk dat ze niet goed begrepen hebben dat het ODR-platform slechts een wegwijs-functie vervult. Ruim 66% van de respondenten overweegt het conflict direct bij een aanbieder van alternatieve geschilbeslechting aan te melden. Hier is ook de lage drempel t.o.v. de rechter de meest genoemde reden.

Mijn voorzichtige conclusie is dat de voorlichting over het ODR-platform onvoldoende bij de Nederlandse consument is aangekomen. Tegelijkertijd is er onder consumenten animo voor alternatieve geschilbeslechting, eventueel via het ODR-platform omdat het laagdrempeliger is dan een procedure bij de rechter.