Solliciteren en zwangerschap

[Anoniem: 930125]

Ik ben op zoek naar een andere baan en heb gesolliciteerd bij een bedrijf waar in volgende week op gesprek mag komen.

Nu zijn mijn man en ik aan het proberen zwanger te worden (geen idee hoe snel dat lukt).
Moet ik dit bij mijn sollicitatiegesprek aangeven?

In eerste instantie lijkt me dit niet nodig. Maar, stel ik kom er te werken en met een half jaar vertel ik dat ik zwanger ben. Kan ik dat wel maken? Kan ik niet beter gewoon vanaf het begin eerlijk zijn?

De functie is voor fulltime. Voor nu wil ik dat graag, maar als ik eenmaal moeder ben wil ik minder werken.

Mijn gevoel zegt dat ik voor iedereens duidelijkheid vanaf het begin eerlijk moet zijn. Iemand tips?

[50Miles]

Gerelateerd aan gezondheid, iets wat prive is en niet hoeft worden meegedeeld.

[Slavy]

offtopic:
Ik hoop niet dat je man snel zwanger zal zijn

Ontopic; lees dit eens;

https://www.intermediair....%3A%2F%2Fwww.google.nl%2F

Daarnaast, als het een "ongelukje" zou zijn kan je er toch ook niets aan doen? Abortus is namelijk ook geen verplichting.

[ Voor 20% gewijzigd door Slavy op 06-06-2017 15:45 ]

[naitsoezn]

Ik verplaats dit topic even naar het subforum waar de grillen van de werkvloer doorgaans besproken worden. AZ -> PFSL.

[RodeStabilo]

Anoniem: 930125 schreef op dinsdag 6 juni 2017 @ 15:43:
Moet ik dit bij mijn sollicitatiegesprek aangeven?

Nee.

Simpeler kan ik het antwoord niet maken

[ Voor 12% gewijzigd door RodeStabilo op 06-06-2017 15:47 ]

[SinergyX]

In de basis mag een werkgever jou niet weigeren op basis van zwangerschap, valt onder gezondheid en stukje prive.

Echter in de praktijk gebeurd dat dus nog gewoon, zeker als je een jaarcontract als start krijg, moet je geluk hebben met je werkgever of je dan nog wel een verlenging gaat krijgen (wat ze vervolgens op excuus kunnen gooien).

Andere kant, eerlijkheid komt een eind, voor hetzelfde geld doet je nieuwe werkgever totaal niet moeilijk en is alles goed

[jip_86]

Als je nu al weet dat je minder wilt gaan werken zal dat wel gaan wringen denk ik zij zoeken namelijk een full-time medewerker. Een scenario als SinergyX schetst is dan denk ik niet ondenkbaar.

[ Voor 13% gewijzigd door jip_86 op 06-06-2017 15:52 ]

[Greencap]

Ik zou het persoonlijk wel zeggen, al is het alleen maar voor je eigen gemoedsrust. Als je straks hoogzwanger bent zit je er niet op te wachten dat je dan nog dit gesprek moet gaan hebben. Je geeft aan dat je er nu al morele problemen mee hebt. Dan heb je dat straks, onder invloed van je hormonen, zeker. Als je het nu verteld, en je krijgt de baan, dan sterkt dat van beide kanten enorm jullie relatie (jij weet wat je aan je werkgever hebt en je werkgever weet dat je open en eerlijk bent). Als je de baan niet krijgt, dan weet je dat het over een jaar waarschijnlijk ook tot een conflict was gekomen en hoef je dat conflict in ieder geval niet aan te gaan terwijl je al zwanger bent.

EDIT: Ik zou overigens wel wachten met dit vermelden tot de onderhandelingen of in ieder geval een 2e of 3e gesprek (indien van toepassing).

[ Voor 9% gewijzigd door Greencap op 06-06-2017 16:16 ]

[upje]

50Miles schreef op dinsdag 6 juni 2017 @ 15:44:
Gerelateerd aan gezondheid, iets wat prive is en niet hoeft worden meegedeeld.

Dit. Verder kan je wel zwanger willen worden, maar je weet niet op welke termijn dat gaat lukken.

[The Eagle]

SinergyX schreef op dinsdag 6 juni 2017 @ 15:47:
In de basis mag een werkgever jou niet weigeren op basis van zwangerschap, valt onder gezondheid en stukje prive.

Echter in de praktijk gebeurd dat dus nog gewoon, zeker als je een jaarcontract als start krijg, moet je geluk hebben met je werkgever of je dan nog wel een verlenging gaat krijgen (wat ze vervolgens op excuus kunnen gooien).

Dat kan idd ooit voorkomen, maar getuigt niet van goed werkgeverschap en gebeurt ook steeds minder

Andere kant, eerlijkheid komt een eind, voor hetzelfde geld doet je nieuwe werkgever totaal niet moeilijk en is alles goed

Een werkgever krijgt vziw van het UWV compensatie voor een zwangere werknemer. Daarnaast is er ongetwijfeld een beoordelingsgesprek, en daar kan en mag een zwangerschap zelf niet in meetellen. Hooguit een situatie waarbij er door zwangerschap onvoldoende beoordelingstijd is geweest, maar dat is nu nog niet en wellicht nooit van toepassing.

Ik heb omgekeerd ook een werkgever gezien die mensen gewoon aanname terwijl ze zwanger waren, gewoon omdat ie er een goed gevoel bij had. Dat kan dus ook.

Komt het in het sollicitatiegesprek naar voren, dan kun je altijd aangeven dat je ooit kinderen wilt. Termijn waarop is niet van toepassing. Een zwangerschap kan namelijk ook ongepland.

Sowieso, als jij over een half jaar vertelt dat je eindelijk zwanger bent dan zit je tegen die tijd een jaarcontract gewoon uit. Een evt verlenging krijg je dan op basis van presteren, niet obv zwanger of niet zwanger. Want tegen die tijd gaat je zwangerschapsverlopf nog niet in.

[swbr]

The Eagle schreef op dinsdag 6 juni 2017 @ 16:46:
[...]
Komt het in het sollicitatiegesprek naar voren, dan kun je altijd aangeven dat je ooit kinderen wilt.

Nee. Als die vraag in het sollicitatiegesprek komt, dan moet je simpelweg zeggen dat ze die vraag niet mogen stellen.

https://www.rijksoverheid...s-een-sollicitatiegesprek

Persoonlijk vind ik het een slecht teken als een werkgever al tijdens een sollicitatiegesprek dingen gaat doen die niet door de beugel kunnen, dat belooft niet veel goeds voor de toekomst. Niet dat het daar in dit geval om gaat, TS vraagt of ze iets moet melden, het enige antwoord op die vraag is: Nee, dat hoeft niet, sterker nog, er mag niet eens naar gevraagd worden.

[Deveon]

Het hoeft niet, maar bedenk wel wat de gevolgen voor de werkgever (zeker MKB) zijn als jij na korte tijd in dienst zwanger raakt. Je zal jezelf er niet populair mee maken bij je volgende contract verlenging.

Als je het verteld heb je de kans dat de werkgever je eerlijkheid respecteert, maar de kans is misschien wel groter dat je de reactie krijgt dat ze een betere kandidaat voor de functie hebben. En als je het niet verteld heb je kans dat je werkgever je aanneemt en vervolgens bedrogen voelt. De keuze is afhankelijke van zoveel variabelen dat je het alleen achteraf kan bepalen wat het beste was geweest.

[PhaeTom]

swbr schreef op dinsdag 6 juni 2017 @ 16:55:
[...]


Nee. Als die vraag in het sollicitatiegesprek komt, dan moet je simpelweg zeggen dat ze die vraag niet mogen stellen.

https://www.rijksoverheid...s-een-sollicitatiegesprek

Persoonlijk vind ik het een slecht teken als een werkgever al tijdens een sollicitatiegesprek dingen gaat doen die niet door de beugel kunnen, dat belooft niet veel goeds voor de toekomst. Niet dat het daar in dit geval om gaat, TS vraagt of ze iets moet melden, het enige antwoord op die vraag is: Nee, dat hoeft niet, sterker nog, er mag niet eens naar gevraagd worden.

Ik zou het laten afhangen van de sector/cultuur waar je werk in zoekt. Verwacht je dat een bedrijf er professioneel mee om kan gaan, dan kun je aangeven dat ze het niet kunnen/mogen vragen. Echter, als je weet dat het een hard wereldje is waar je solliciteert, dan gewoon antwoorden met nee en die baan binnen halen. De vraag is of dit laatste bij jou past (ik vermoed van niet, gezien jouw gevoel) en of je wilt werken bij een bedrijf wat zo werkt.

Ik kan me overigens wel voorstellen dat je in een selectieronde afvalt, als blijkt dat ze tussen jou en een andere geschikte kandidaat kunnen kiezen met deze kennis in het achterhoofd. Dat het niet mag staat buiten kijf, maar ze kunnen altijd zeggen dat ze meer vertrouwen hadden in die andere kandidaat.

[ Voor 14% gewijzigd door PhaeTom op 06-06-2017 17:12 ]

[Greencap]

Een werkgever zal echt niet zo snel vragen of je zwanger bent of wil worden. Ten eerste mag dat niet en ten tweede is de kans nogal groot dat een jonge vrouw vroeg of laat zwanger wordt en ten derde is het antwoord niet betrouwbaar, dus waarom zou je het uberhaupt nog vragen?

De vraag van TS was ook niet of ze de vraag moest beantwoorden, maar of het verstandig zou zijn om dit bij voorbaat al te melden. Dat is nogal persoonlijk. Meestal krijg je wel een vraag waar je jezelf ziet over X jaar. Je zou bij zo'n vraag een hint kunnen laten vallen dat je dan misschien wel 1 of 2 dagen minder wil werken i.v.m. een kinderwens. Dan laat je nog in het midden wanneer dit precies is.

[TweakMDS]

Ik vind dit zelf een beetje een lastige. Puur vanuit jouw positie als potentiële werknemer; je hoeft het niet te melden; je hoeft geen antwoord te geven als men er naar vraagt; men mag er eigenlijk niet echt letterlijk naar vragen (hoewel het bedrijfsleven daar een stuk losser in is dan overheden), maar als iemand die ook een klein team heeft (van 6 man) is dit wel precies wat ik bij een sollicitatie niet zou willen.

Ik zal even overdrijven wat er in een werkgever om kan gaan:
Ik neem je aan, en na 8 maanden hard werken en enorm veel investeren in een inwerk-traject (zowel financieel als energie/tijd) voel ik me redelijk genaaid als je er vervolgens niet alleen 4 maanden uit bent, maar daarna nog maar drie dagen wil komen werken. Dan moet ik dus nog een parttimer gaan zoeken om dat gat op te vullen. Qua overhead en werkplek maak je wel de volledige kosten van een FTE, maar met twee parttimers in een team moet je maar net zien in te passen dat er niet teveel (of juist te weinig) overlap is.
Dat kan een beetje overkomen als: nu we op het droge zijn kan het baren beginnen.

Om die situatie te voorkomen zou ik er gewoon open in zijn; op een manier zoals Greencap hierboven beschrijft. Zeker als je er nu al uit bent dat dit iets is wat je wil; dat wil niet zeggen dat je meteen een tijdlijn hebt (de natuur speelt daar ook nog een rol in), en dat je niet na de zwangerschaps-periode heel gemotiveerd terug kan komen.

Je zou ook kunnen proberen te peilen wat hun positie ten opzichte van verderop in je loopbaan parttime gaan werken. Sommige werkgevers zijn daar allergisch voor, terwijl het in andere bedrijven voor erg veel frustratie en plannings-problemen kan zorgen.


Voet-noot; de situatie hierboven is gebaseerd op een midden-klein bedrijf (weinig ruimte om op te vangen) met erg complexe en inhoudelijk zware functies. Iemand hier goed inwerken duurt eerder een jaar dan een maand, en omvat heel veel persoonlijke begeleiding en aandacht. Dat geldt natuurlijk lang niet bij alle bedrijven.

[ Voor 10% gewijzigd door TweakMDS op 06-06-2017 17:21 ]

[RemcoDelft]

Anoniem: 930125 schreef op dinsdag 6 juni 2017 @ 15:43:
Ik ben op zoek naar een andere baan en heb gesolliciteerd bij een bedrijf waar in volgende week op gesprek mag komen.
Nu zijn mijn man en ik aan het proberen zwanger te worden (geen idee hoe snel dat lukt).
Moet ik dit bij mijn sollicitatiegesprek aangeven?

Je man zal niet zwanger worden, dat weet ik vrij zeker
Je hoeft het niet aan te geven, en een werkgever mag er niet naar vragen. Sterker nog, je hoeft het wettelijk pas enkele weken voordat je met zwangerschapsverlof gaat te melden! Voor planning en gewoon uit fatsoen is het natuurlijk wel prettig om dat eerder te melden, maar het hoeft niet.
Er is echter nog een reden om het vroeg te vertellen: je hebt meer rechten en minder plichten als je zwanger bent. De werkgever kan deze bescherming echter alleen bieden als hij er vanaf weet.

The Eagle schreef op dinsdag 6 juni 2017 @ 16:46:
Een werkgever krijgt vziw van het UWV compensatie voor een zwangere werknemer.

Klopt, met een maximum. Ironisch genoeg zijn het met name de laagbetaalde banen waar werkgevers aanzienlijk moeilijker doen dan bij goedbetaalde banen.

Komt het in het sollicitatiegesprek naar voren, dan kun je altijd aangeven dat je ooit kinderen wilt.

Nogmaals: hier mag niet naar gevraagd worden. Het is uiterst onprofessioneel als de werkgever zich tijdens een sollicitatiegesprek niet aan de wet houdt.
Als werkgever is het ook gewoon dom, want als hij je na die vraag niet aanneemt, kan je aangifte doen van discriminatie.

Om kort te zijn: niet vertellen. Dit is prive-informatie.

[ Voor 4% gewijzigd door RemcoDelft op 06-06-2017 17:20 ]

[The Eagle]

Wat ik bedoel is dat een werkgever niet mag vragen of je zwanger wilt proberen te worden. Uiteraard mag ie prima vragen of je kinderen hebt, danwel die ooit zou willen. Is niks mis mee.

Nee, er mag idd niet keihard naar een aanstaande zwangerschap gevraagd worden. Dat klopt.

[418O2]

Iedere werkgever houdt er rekening mee dat vrouwen tussen de 20 en 40 zwanger kunnen raken.

Ik zou het niet zeggen, maar als er naar gevraagd wordt zou ik niet liegen. Als je over drie maanden zwanger blijkt te zijn en het geen ongeluk was dan is het niet echt een lekker begin

[Dido]

418O2 schreef op dinsdag 6 juni 2017 @ 17:58:
Iedere werkgever houdt er rekening mee dat vrouwen tussen de 20 en 40 zwanger kunnen raken.

Ik zou het niet zeggen, maar als er naar gevraagd wordt zou ik niet liegen. Als je over drie maanden zwanger blijkt te zijn en het geen ongeluk was dan is het niet echt een lekker begin

Als er naar gevraagd wordt zou ik wel even een mentale aantekening maken en dat meenemen in mijn overweging om de baan te accepteren. Er mag helemaal niet naar gevraagd worden - nou hoeft dat geen halszaak te zijn, maar ik zou het als symptomatisch zien voor een bedrijf waar meer mis is. Tenzij ze hard kunnen maken dat ze mannen ook vragen of ze van plan zijn op korte termijn vader te worden en daadwerkelijk hun verantwoordelijkheid te nemen in de opvoeding van hun kroost door minder te gaan werken...

[Onbekend]

Anoniem: 930125 schreef op dinsdag 6 juni 2017 @ 15:43:
Ik ben op zoek naar een andere baan en heb gesolliciteerd bij een bedrijf waar in volgende week op gesprek mag komen.

Nu zijn mijn man en ik aan het proberen zwanger te worden (geen idee hoe snel dat lukt).
Moet ik dit bij mijn sollicitatiegesprek aangeven?

In eerste instantie lijkt me dit niet nodig. Maar, stel ik kom er te werken en met een half jaar vertel ik dat ik zwanger ben. Kan ik dat wel maken? Kan ik niet beter gewoon vanaf het begin eerlijk zijn?

De functie is voor fulltime. Voor nu wil ik dat graag, maar als ik eenmaal moeder ben wil ik minder werken.

Mijn gevoel zegt dat ik voor iedereens duidelijkheid vanaf het begin eerlijk moet zijn. Iemand tips?

Je hoeft dit niet in het gesprek aangeven. Als ze vragen of je zwanger bent (en je weet dat ook), dien je wel eerlijk antwoord te geven en als je dat niet bent is dat dus gewoon nee. Je mag ook de vragen proberen te ontwijken. Als je aangeeft dat dat privé is, weten ze zeker dat je zwanger bent.

Maar kijk eens vanuit het bedrijf.... Is dit op basis van een vacature? Een bedrijf zit er niet op te wachten om een fulltimer aan te nemen die nu al denkt om vrij snel minder te gaan werken.

Heeft dat bedrijf ook parttimers in dienst? Zo ja, gewoon solliciteren voor de fulltime functie en eerlijk zijn bij het sollicitatiegesprek. Zeer waarschijnlijk kunnen ze later die functie eenvoudig omvormen naar parttime.
Zo nee, dan raad ik aan om een ander bedrijf te gaan zoeken. Bij de eerste contractverlenging geven ze namelijk dan meteen aan dat jij niet meer fulltime kunt werken en geen waarde meer bied voor dit bedrijf. En een bedrijf hoeft geen parttime werk aan te bieden, en voor je zelf is het dan beter om nu al een bedrijf te vinden die ook parttime werk aanbied.

[CrashOne]

The Eagle schreef op dinsdag 6 juni 2017 @ 17:53:
Wat ik bedoel is dat een werkgever niet mag vragen of je zwanger wilt proberen te worden. Uiteraard mag ie prima vragen of je kinderen hebt, danwel die ooit zou willen. Is niks mis mee.

[..]

Nee, dat mag niet en daar is wel wat mis mee. Die zaken zijn privé en moeten geen invloed hebben op je sollicitatie, het er naar vragen betekent dat het wel invloed heeft.

[gambieter]

Ooit een sollicitatiegesprek gehad met een hoogzwangere dame (die de baan ook kreeg). Wij konden er niets van zeggen en er ook niet naar vragen, dus de eh .. "elephant in the room" (sic) werd vakkundig ontweken. Aan het einde van het gesprek de vraag wanneer ze beschikbaar zou zijn als ze de baan aangeboden kreeg, zei ze "zoals jullie kunnen zien, ben ik hoogzwanger etc etc", wij reageren "het was ons niet opgevallen"

[Sport_Life]

Mijn vrouw was ook aan het solliciteren voor en na onze bruiloft. Met een prima cv kwam ze in de gesprekken best ver, maar uiteindelijk wel iedere keer op het laatste moment afgewezen om onduidelijke redenen. Wij vermoeden de angst voor een zwangerschap, maar zeker weten we het niet. Niet heel toevallig is ze maanden later zwanger geraakt en tijdens haar zwangerschap kreeg ze ergens een aanbieding om na zwangerschapsverlof in dienst te gaan. Wel voor een functie waar ze precies in past qua cv en via haar eigen netwerk, dus niet geheel blanco.
Dus het kan wel, als je overtuigend genoeg bent.

Om antwoord te geven op jouw vraag: ik zou het niet melden.

[ Voor 13% gewijzigd door Sport_Life op 06-06-2017 18:21 ]

[orf]

Ook ik zou het niet melden. Als werkgever hoef ik het niet te weten en bij zwangerschap verlof zoeken staat voor mij gelijk aan (middellang) ziekteverzuim. Waarbij zwangerschapsverlof voor mij het voordeel heeft dat het me geen loon kost tijdens het verlof.

Daar staat tegenover dat het als MKB-ondernemer soms best lastig is. Wij hebben vrij gespecialiseerde functies en werving kost ons erg veel geld. Een functie tijdelijk invullen tijdens een zwangerschapsverlof is bij ons niet haalbaar. Dat betekent dat we daarom tijdelijk met minder capaciteit moeten draaien of dat collega's het (te) druk krijgen.

[redfox314]

Zwangerschap lijkt me niet aan de orde tijdens een sollicitatiegesprek. Als de werkgever er zelf over begint is dat een grote rooie vlag. Daarnaast zit er gemiddeld 6 maanden tussen beslissen om te proberen en effectief zwanger te zijn. Het lijkt me met die informatie al helemaal niet relevant op een sollicitatiegesprek.

[swbr]

Ik zie hier een aantal post met de strekking 'bekijk het eens van de kant van de werkgever'. Dat mag je best doen, maar als je slim bent hou je daar niet teveel rekening mee. Andersom gebeurt het namelijk ook niet. Dat is ook een van de redenen waarom werkgevers niet mogen vragen naar je privé omstandigheden, het gaat ze niets aan, maar ze willen het maar al te graag weten. Ondernemen betekent ook risico durven nemen, ook bij het aannemen van personeel.

[evilution]

Ik zou het niet melden. Nu hoef ik dat ook niet omdat ik man ben maar goed.
Het zou zomaar kunnen dat bij gelijke geschiktheid zomaar de voorkeur uitgaat naar iemand die niet aangeeft bezig te zijn een kind te krijgen. Wellicht de aanpak van Greencap maar is erg afhankelijk hoe uniek jouw expertise voor deze fuctie is. Je moet jezelf zo goed mogelijk verkopen aan de potentiële werkgever.

Bovendien kun je wel proberen maar weet je niet wanneer je zwanger raakt. Misschien gaat het niet zo makkelijk en loop je over anderhalf jaar te dokteren omdat het niet lukt. Evengoed kan het bij wijze van spreken vanavond raak zijn. Onderhandelen als je weet dat je zwanger bent kan echter lastig zijn, dus wellicht even periodiek voor het zingen de kerk uit tot je je eventuele proeftijd hebt uitgezeten. Gooi geen kansen weg vanwege een onzekere toekomstige gebeurtenis, je leeft nu.

[Roenie]

evilution schreef op dinsdag 6 juni 2017 @ 20:09:
...Onderhandelen als je weet dat je zwanger bent kan echter lastig zijn, dus wellicht even periodiek voor het zingen de kerk uit tot je je eventuele proeftijd hebt uitgezeten...

offtopic, maar is deze methode nog in zwang? Gewoon een rubbertje gebruiken lijkt me beter.

Ik zou het niet zeggen. Je weet niet hoe lang het duurt en tegen die tijd vind samen met je werkgever wel een oplossing.

[Hydra]

Aangezien je uberhaupt nog niet eens zwanger bent is het een non issue. Zoals gemeld mag discriminatie hierop niet; dat is gewoon bij wet verboden. Ik snap wel het gevoel dat je het vervelend vindt je werkgever te moeten gaan vertellen dat je zwanger bent en dus een tijd uit de running bent, maar daar houdt een werkgever gewoon rekening mee. Het is een onderdeel van onze samenleving dat vrouwen kinderen krijgen. Zonder zou onze verzorgingsstaat instorten.

[Tommie12]

Het meeste is gezegd denk ik.
Maar je moet zelf eens nadenken over het feit of je niet direct naar een deeltijdse job op zoek gaat.

Als jij na de zwangerschap en moederschapsperiode terug wil komen werken, en je gaat direct aan je baas vragen om naar een deeltijdse job over te stappen, dan kunnen ze in een slecht scenario je om die reden proberen weg te werken.

[rik86]

tja, aan de andere kant duurt 't nog 2 jaar voordat ze zwanger is. Dan kan ze dus, er van uitgaande dat ze geen complicaties heeft, nog 2,5 jaar fulltime werken. Dat is wel lang om nu alvast parttime te gaan werken.

[Lethalis]

Anoniem: 930125 schreef op dinsdag 6 juni 2017 @ 15:43:
De functie is voor fulltime. Voor nu wil ik dat graag, maar als ik eenmaal moeder ben wil ik minder werken.

Mijn gevoel zegt dat ik voor iedereens duidelijkheid vanaf het begin eerlijk moet zijn. Iemand tips?

De enige tip die in mij opkomt, is om meteen voor een parttime functie te gaan solliciteren.

Dan is van begin af aan duidelijk wat je wil en wat ze kunnen verwachten. In principe verandert een zwangerschap daar in de toekomst dan ook weinig aan, omdat je gewoon hetzelfde aantal uren blijft werken (even afgezien van het zwangerschapsverlof natuurlijk).

Mocht het echter zo zijn dat werk vinden moeilijk is voor jou, dan kun je beter wel die fulltime baan accepteren. Ook al zou het contract niet verlengd worden, dan heb je iig recht op ww opgebouwd waar je dan weer wat aan hebt (en heb je misschien wat gespaard van het fulltime inkomen).

Het blijft een afweging

Mijn vriendin werkte altijd al parttime, dus voor haar (en ook mijn) werkgever is er weinig veranderd sinds we een kind hebben. Behalve dan dat we vaker ziek zijn en / of soms geen oppas hebben (kinderdagverblijf is echt een broeihaard ).

[ Voor 3% gewijzigd door Lethalis op 07-06-2017 09:07 ]

[fonsoy]

Op mijn werk was er een receptionist/administratief medewerker aangenomen. Een maand of wat later bleek ze zwanger. De reactie van mijn toenmalige werkgever was om op het laatst mogelijke moment bekend te maken het contract niet te gaan verlengen.

Ik denk inderdaad dat het veel te maken heeft met het functieniveau.

[Anoniem: 35872]

Vroeger een vrouwelijke collega gehad met 2 kinderen, die op een full-time functie zat, eigenlijk onmisbaar qua drukte, die graag 2 dagen minder wilde werken, er werd dus een nieuwe collega voor erbij gezocht.
Dit bleek ook een jonge vrouw en was nog vrijgezel, kans op kinderen bleek voorlopig laag.

Ze kreeg een jaar contract en werkte full-time.. na een jaar kreeg ze een vast contract, na het tekenen vertelde ze gelijk dat ze 5 maand zwanger was en na de zwangerschap nog maar 2-3 dagen wilde werken..

Vanuit haar snapte ik het wel, maar de werkgever voelde zich wel genaaid, zeker omdat er werk lag voor minimaal 1,6 FTE wat door 0,6FTE + evt een inwerker gedaan moest worden.

De arbeidsrelatie kreeg opnieuw een deuk toen ze 4 weken later zich ziekmelde en thuis kwam te zitten met zwangerschaps problemen.

Er is uiteindelijk een 3e persoon aangenomen die haar verving tijdens de zwangerschap en naderhand ook bleef om de parttime gedeelte op te vangen.
Maar die dame heeft na de zwangerschap niet meer met plezier gewerkt en was ook binnen een jaar weg.
Iets met vertrouwen en communicatie was het oordeel.

Als ik een vrouw was, en ik kreeg de vraag (of iets in de trend van een vraag), dan zou ik gewoon open zijn en zeggen dat de mogelijkheid er is maar nog geen concrete "planning" is.

[eamelink]

Elle werkgever die zich 'genaaid' voelt door een plots zwangere vrouw moet zich toch achter de oren krabben en beseffen dat juist vanwege die reactie het verstandiger is voor vrouwen om het niet te voortijdig te melden.

[Anoniem: 677216]

eamelink schreef op woensdag 7 juni 2017 @ 10:39:
Elle werkgever die zich 'genaaid' voelt door een plots zwangere vrouw moet zich toch achter de oren krabben en beseffen dat juist vanwege die reactie het verstandiger is voor vrouwen om het niet te voortijdig te melden.

Maar bewust solliciteren op een 40u-functie terwijl je weet dat je in de nabije toekomst parttime wilt gaan werken (of dat nou vanwege ouderschap is of voor hobby, freelance-werk, vrije tijd of whatever) is natuurlijk niet zo netjes. Zoiets kan je het best gewoon vertellen - misschien niet in het eerste gesprek, maar in een arbeidsvoorwaardengesprek kan je prima vragen wat op termijn de mogelijkheden voor parttime werken zijn.

[Dido]

Anoniem: 677216 schreef op woensdag 7 juni 2017 @ 10:51:
Maar bewust solliciteren op een 40u-functie terwijl je weet dat je in de nabije toekomst parttime wilt gaan werken (of dat nou vanwege ouderschap is of voor hobby, freelance-werk, vrije tijd of whatever) is natuurlijk niet zo netjes. Zoiets kan je het best gewoon vertellen - misschien niet in het eerste gesprek, maar in een arbeidsvoorwaardengesprek kan je prima vragen wat op termijn de mogelijkheden voor parttime werken zijn.

Natuurlijk, maar een zwangerschap is niet zo maar te plannen. Zelfs als je het wilt betekent dat niet dat het zo maar gebeurt. Ik kan me wel voorstellen dat iemand zich op dat punt gewoon op de vlakte houdt met het idee "als het raak is zien we wel verder". Zeker als je bedenkt dat er gewoon werkgevers zijn die een jonge vrouw met interesse in toekomstig part-time werken hoe dan ook interpreteren als "die wil jongen" om vervolgens een excuus te zoeken om voor een ander te kiezen. Zit je met pech zonder kind én zonder werk.

[SmurfLink]

Gezien je het niet echt kan plannen wanneer het raak is zou het lijkt me prima zijn om dit niet te melden. Het is prive en dat valt onder dingen die je niet hoeft te melden. Maar gebeurt het dan wel vrij snel, zorg dat je dan wel open kaart speelt met de werkgever, zodat zij ook tijdig op zoek kunnen naar iemand die jou kan vervangen tijdens je verlof.

[Anoniem: 677216]

Dido schreef op woensdag 7 juni 2017 @ 10:57:
[...]

Natuurlijk, maar een zwangerschap is niet zo maar te plannen. Zelfs als je het wilt betekent dat niet dat het zo maar gebeurt. Ik kan me wel voorstellen dat iemand zich op dat punt gewoon op de vlakte houdt met het idee "als het raak is zien we wel verder". Zeker als je bedenkt dat er gewoon werkgevers zijn die een jonge vrouw met interesse in toekomstig part-time werken hoe dan ook interpreteren als "die wil jongen" om vervolgens een excuus te zoeken om voor een ander te kiezen. Zit je met pech zonder kind én zonder werk.

I know, daarom trek ik het breder dan alleen ouderschap. Je hebt wettelijk recht op aanpassing van je contracturen (tenzij de WG zwaarwegend bedrijfsbelang kan aantonen). Hier kan je gebruik van maken om tijd voor je kind te maken, maar ook om thuis op de bank te hangen.
Maar: als je dit afdwingt terwijl de WG je eigenlijk gewoon 40u wil hebben, kan dat een aardige deuk in de relatie WG-WN slaan. Dan kan je maar beter vooraf weten hoe beide partijen er over denken.
Misschien geeft de WG wel aan dat 4d/w na een inwerkperiode geen probleem is. Dan zit je er toch wat lekkerder. Als ze aangeven dat 4d/w onbespreekbaar is, vraag jezelf dan af of je op termijn het gevecht aan wil gaan.

[Viper®]

Vergeet trouwens niet dat zwangerschap ook invloed heeft op de man en gezinssituatie.
Zo krijgen mannen na de bevalling kraamverlof en partnerverlof.
Tevens willen mannen nog wel eens een dag minder gaan werken.

eamelink schreef op woensdag 7 juni 2017 @ 10:39:
Elle werkgever die zich 'genaaid' voelt door een plots zwangere vrouw moet zich toch achter de oren krabben en beseffen dat juist vanwege die reactie het verstandiger is voor vrouwen om het niet te voortijdig te melden.

keerzijde hiervan is dat veel werkgevers jonge vrouwen vermijden. Vervolgens hoor je weer vrouwen zeuren dat ze nergens aan de bak komen en niet aangenomen worden.

[Onbekend]

swbr schreef op dinsdag 6 juni 2017 @ 20:01: Ondernemen betekent ook risico durven nemen, ook bij het aannemen van personeel.

Precies, dat is juist het punt. Soms durf je het risico te nemen en soms niet.
Als bij sollicitaties een vrouw iets beter is dan een man, dan kan het best zijn dat de man juist wordt aangenomen. Op korte termijn is de vrouw beter, maar over langere termijn gezien (5+ jaar) is het beter om een man in dienst te nemen omdat het risico dat hij weg gaat kleiner is.


@hierboven:
Ouderschapsverlof en minder werken geldt inderdaad ook voor de man, maar hoogstens gaat de man 1 dag minder werken, en niet ineens 3 dagen minder.

[ZieMaar!]

Niets over zeggen. Voor hetzelfde geld duurt het nog jaren voor je zwanger wordt. Een werkgever moet zelf maar een risico inschatting doen en mitigerende maatregelen nemen. Vrouwen van rond de 30, die worden nou eenmaal vaker zwanger dan begin 20 of begin 40. En dat ze dan minder willen werken, is ook logisch en te verwachten.

Als je gewoon goed bent en niet een 13 in dozijn werknemer (qua skills/competenties) dan is zon werkgever blij dat je na 16 weken weer voor 3 dagen terug bent.

[PhilipsFan]

Niets over zeggen! Geheid dat je de baan niet krijgt!

Mocht er expliciet naar gevraagd worden (wat dus niet mag) dan kun je rustig zeggen dat je dat voorlopig niet van plan bent. Maak je kans om de baan te krijgen zo groot mogelijk. Ik kan me voorstellen dat het wat ongemakkelijk is als je toch snel zwanger wordt, maar dan zeg je maar tegen je baas dat het een ongelukje was. Er wordt helaas nog steeds enorm gediscrimineerd hierop, dus gooi alles in de strijd om hier geen slachtoffer van te worden.

Zoals al diverse keren gemeld door anderen hierboven: je kunt een zwangerschap niet plannen. Het is heel goed mogelijk dat het nog 2 jaar duurt. Die 2 jaar kun je prima voltijds werken dan toch? Misschien lukt het wel helemaal niet, dan is het toch zonde van je carriere? Alvast in deeltijd gaan werken als je dat niet om een andere reden wil, lijkt me om dezelfde reden ook niet een goed idee.

Ik snap je gevoel wel, maar je werkgever is geen persoonlijke kennis die je dit soort dingen vertelt. Het is een zakelijke relatie en die moet je alleen de informatie geven waar jij beter van wordt. Het zal heus wel vaker gebeuren dat iemand minder uren wil werken, daar moet de werkgever tzt maar een oplossing voor bedenken. Daarvoor is ie ondernemer geworden.

[DutchKel]

Ik zou het wel vermelden (niet bij het eerste gesprek, maar later in de sollicitatieprocedure, het laatste gesprek waarbij je de puntjes op de i zet bv), niet om de redenen die andere noemen maar voor jezelf en je toekomstige kind.

Je zegt dat je nu een baan hebt (ik laat even in het midden of het om een vast contract gaat), dus je hebt werk.

Stel je zegt niks en je raakt binnen het jaarcontract zwanger, dan zit je erna alleen maar met stress omdat je niet weet of je de baan nog mag houden of niet omdat je erna minder wilt werken. Zoals vermeld hoeft de werkgever het contract niet te verlengen als jij aangeeft dat je niet meer fulltime kunt werken. De meeste werkgevers melden dit pas iets voor het einde van het contract omdat je anders niet productief meer bent, zelfs al weten ze het antwoord al lang van te voren.

Stress is uitermate slecht tijdens een zwangerschap dus deze onzekerheid wil je gewoon niet. Als ze je niet kiezen omdat je zwanger wilt worden, dan heb je nog altijd je huidige baan waarbij je wel de zekerheid van baangarantie hebt (gokje).

Wat wettelijk mag of niet mag is denk ik minder van belang hierin als het om de gezondheid van jou en/of je toekomstige kind gaat.

[President]

Mijn vrouw heeft het wel bij de sollicitatieprocedure gemeld, omdat:
- haar toekomstige werkgever dan wist waar ze aan toe waren
- ze dan niet over een paar maanden haar werkgever hiermee moest verrassen
- we er open in zijn dat we een kinderwens hadden
- je wel een werkgever wil die gewoon 100% achter jou staat met je toekomstwensen

Ze heeft dan ook gewoon de baan gekregen, werkgever snapte het wel gezien haar leeftijd.

Wat hierbij denk ik ook wel belangrijk is is dat dit een grotere organisatie betrof. Ik kan mij voorstellen dat het voor een bedrijfje met 10 medewerkers een groter probleem is om het 'gemis' aan het personeelslid met elkaar op te vangen

[BadpunK]

Je bent het niet verplicht te melden. De keuze is aan jou.

[indigo79]

Zoals gezegd, er mag niet naar gevraagd worden en elke werkgever houdt er rekening mee dat de kans groot is dat een jonge vrouw zwanger kan geraken. Een werkgever die jou op langere termijn als een meerwaarde ziet voor zijn of haar team, zal daar geen rekening mee houden. Een werkgever die dat wel doet, zou ik alleen al daarom vermijden, want die heeft of geen langetermijnprespectief voor je, of geen aandacht voor een gezonde work-life balance (en dat is niet alleen een probleem als je kleine kinderen hebt).

[alwind]

Ik zou wel de vraag stellen of je in de toekomst ook mogelijkheden zijn om minder uren te werken als je dat graag zou willen.

[ Voor 30% gewijzigd door alwind op 19-06-2017 11:08 ]

[Standeman]

alwind schreef op maandag 19 juni 2017 @ 11:07:
Ik zou wel de vraag stellen of je in de toekomst ook mogelijkheden zijn om minder uren te werken als je dat graag zou willen.

Dat is altijd mogelijk en een werkgever mag dat niet weigeren tenzij hij zwaarwegende bezwaren heeft.

[1337mhz]

Triest dat ik dit moet zeggen, maar doe het niet. Ondanks dat het ontzettend not done is iemand te weigeren met een kinderwens.

[Arrim]

Mocht er expliciet naar gevraagd worden (wat dus niet mag) dan kun je rustig zeggen dat je dat voorlopig niet van plan bent. Maak je kans om de baan te krijgen zo groot mogelijk. Ik kan me voorstellen dat het wat ongemakkelijk is als je toch snel zwanger wordt, maar dan zeg je maar tegen je baas dat het een ongelukje was. Er wordt helaas nog steeds enorm gediscrimineerd hierop, dus gooi alles in de strijd om hier geen slachtoffer van te worden.

Als je het zelf niet vermeld omdat je denkt dat een werkgever er negatief tegenover staat, dan vraag ik me af hoe de sfeer wordt als je wél zwanger raakt. Hoeveel ruimte biedt zo'n werkgever aan jouw privéleven?Je hebt nu eenmaal tijd en energie nodig voor je zwangerschap en alles wat daarna komt. Een werkgever die je daarin niet steunt of er zelf negatief tegenoverstaat, lijkt me niet een solide basis voor een goede relatie of een prettig leven. Als je er gelijk al bij een sollicitatieprocedure open en eerlijk over bent, dan weten beide partijen gelijk waar ze aan toe zijn en creëer je ook voor jezelf rust daarin. Wil je bijvoorbeeld aangenomen worden om vervolgens te moeten stressen over je contractverlenging? Als je dan een baan daardoor misloopt kun je je afvragen of je daar überhaupt had willen zitten.

Technisch gezien ben ik het dan ook wel eens met bovenstaande quote, maar ik denk dat de praktische situatie die het oplevert, een mens aardig ongelukkig kan maken met z'n situatie.

[PhilipsFan]

Arrim schreef op maandag 19 juni 2017 @ 11:40:
[...]


Als je het zelf niet vermeld omdat je denkt dat een werkgever er negatief tegenover staat, dan vraag ik me af hoe de sfeer wordt als je wél zwanger raakt. Hoeveel ruimte biedt zo'n werkgever aan jouw privéleven?Je hebt nu eenmaal tijd en energie nodig voor je zwangerschap en alles wat daarna komt. Een werkgever die je daarin niet steunt of er zelf negatief tegenoverstaat, lijkt me niet een solide basis voor een goede relatie of een prettig leven. Als je er gelijk al bij een sollicitatieprocedure open en eerlijk over bent, dan weten beide partijen gelijk waar ze aan toe zijn en creëer je ook voor jezelf rust daarin. Wil je bijvoorbeeld aangenomen worden om vervolgens te moeten stressen over je contractverlenging? Als je dan een baan daardoor misloopt kun je je afvragen of je daar überhaupt had willen zitten.

Technisch gezien ben ik het dan ook wel eens met bovenstaande quote, maar ik denk dat de praktische situatie die het oplevert, een mens aardig ongelukkig kan maken met z'n situatie.

Ik begrijp je denkwijze wel, het niet melden gaat een beetje in tegen normale fatsoensnormen en manieren waarop we met elkaar omgaan. Iets dat gevolgen kan hebben voor je werkgever meld je op tijd.

Maar dan moet je bedenken dat de relatie met je werkgever een zakelijke relatie is. Natuurlijk ga je netjes met elkaar om, maar op zakelijk vlak komt dat niet altijd overeen met gangbare fatsoensnormen. Een werkgever die van plan in om jouw contract niet te verlengen, zal je dat pas melden op de laatste dag dat hij dat verplicht is, niet onnodig eerder. Zo probeert hij te voorkomen dat je je laatste periode gedemotiveerd werkt. Wel begrijpelijk, maar ook niet fatsoenlijk. Als hij veel eerder weet dat hij geen werk meer voor je heeft en dat meteen meldt, dan heb je meer tijd (en dus meer kans) om een nieuwe baan te vinden.

Helaas werkt het niet zo en in de praktijk wordt er erg gediscrimineerd door kinderwens en zwangerschap. Dus het advies blijft om het niet te melden wat mij betreft.

Jouw redenering gaat er een beetje vanuit dat je keus genoeg hebt in banen, maar voor veel mensen is dat niet zo. Voor jou 10 anderen. Dus je doet alles om die baan te krijgen, ook al is het niet perse een goede match. Je kunt altijd verder zoeken, maar dat gaat veel beter als je al een baan hebt.

[mike6383]

Het gegeven dat vrouwen bij voorbaat minder kans maken op een baan vanwege een mogelijke zwangerschap, is nog een reden om het vaderschapsverlog langer te maken.

[Roenie]

Over emancipatie gesproken: http://nos.nl/artikel/218...ijwilligers-haken-af.html

Man en vrouw dezelfde eisen bij hetzelfde vak bij de brandweer normaal. Een vrouw die een onderscheid wil maken is nu niet echt het voorbeeld van emancipatie. Maakt niet uit zolang zij mannen maar niet van hetzelfde beschuldigt.

Maken vrouwen hierdoor minder kans op een baan? Of zijn simpelweg de vrouwen die aan de eisen kunnen voldoen in de minderheid.

[JackBol]

Roenie schreef op vrijdag 30 juni 2017 @ 12:41:
Over emancipatie gesproken: http://nos.nl/artikel/218...ijwilligers-haken-af.html

Man en vrouw dezelfde eisen bij hetzelfde vak bij de brandweer normaal. Een vrouw die een onderscheid wil maken is nu niet echt het voorbeeld van emancipatie. Maakt niet uit zolang zij mannen maar niet van hetzelfde beschuldigt.

Maken vrouwen hierdoor minder kans op een baan? Of zijn simpelweg de vrouwen die aan de eisen kunnen voldoen in de minderheid.

De conditie-test is een zinloze 'equalizer' omdat de brandweer niet enkel opzoek is naar sjouw-beren die 50 kg naar de 6e verdieping kunnen tillen. Een brandweerwagen bestaat uit een team waarin verschillende disciplines nodig zijn.

[Roenie]

JackBol schreef op vrijdag 30 juni 2017 @ 13:28:
[...]


De conditie-test is een zinloze 'equalizer' omdat de brandweer niet enkel opzoek is naar sjouw-beren die 50 kg naar de 6e verdieping kunnen tillen. Een brandweerwagen bestaat uit een team waarin verschillende disciplines nodig zijn.

Die testen zijn er niet voor om te kijken of je 6 verdiepingen hoog kunt, maar of je een bepaalde kracht en conditie hebt. Dus wellicht zijn andere testen handig, maar als je die niet haalt is het niet raar dat je afvalt. Ongeacht je geslacht.

[ Voor 11% gewijzigd door Roenie op 30-06-2017 14:50 ]

[RodeStabilo]

Jammer dat topicstarter zich verder niet mengt in de discussie.

[ReRichard]

JackBol schreef op vrijdag 30 juni 2017 @ 13:28:
[...]


De conditie-test is een zinloze 'equalizer' omdat de brandweer niet enkel opzoek is naar sjouw-beren die 50 kg naar de 6e verdieping kunnen tillen. Een brandweerwagen bestaat uit een team waarin verschillende disciplines nodig zijn.

Ben benieuwd of je daar ook zo overdenkt als een slapjanus jou niet uit je brandende gebouw gered krijgt.

[JackBol]

ReRichard schreef op vrijdag 30 juni 2017 @ 18:25:
[...]


Ben benieuwd of je daar ook zo overdenkt als een slapjanus jou niet uit je brandende gebouw gered krijgt.

Je legt me woorden in de mond. Ik weet niet wat voor discussie je verwacht?

[ Voor 12% gewijzigd door JackBol op 30-06-2017 19:18 ]

[Patriot]

Onbekend schreef op dinsdag 6 juni 2017 @ 18:12:
[...]

Je hoeft dit niet in het gesprek aangeven. Als ze vragen of je zwanger bent (en je weet dat ook), dien je wel eerlijk antwoord te geven en als je dat niet bent is dat dus gewoon nee. Je mag ook de vragen proberen te ontwijken. Als je aangeeft dat dat privé is, weten ze zeker dat je zwanger bent.

Uh, waarom heeft niemand hier nog op gereageerd?

Zo'n vraag stellen moet je vooral doen, dan weet je zeker dat je de commissie gelijke behandeling op je dak krijgt nadat je besluit om die persoon niet aan te nemen. Als een collega van me het ook maar in zijn hoofd zou halen in de buurt te komen van zo'n vraag dan zou ik hem de nek al om willen draaien.

[Gri77ie]

Roenie schreef op vrijdag 30 juni 2017 @ 12:41:
Over emancipatie gesproken: http://nos.nl/artikel/218...ijwilligers-haken-af.html

Man en vrouw dezelfde eisen bij hetzelfde vak bij de brandweer normaal. Een vrouw die een onderscheid wil maken is nu niet echt het voorbeeld van emancipatie. Maakt niet uit zolang zij mannen maar niet van hetzelfde beschuldigt.

Maken vrouwen hierdoor minder kans op een baan? Of zijn simpelweg de vrouwen die aan de eisen kunnen voldoen in de minderheid.

Nou... ik denk dat deze mevrouw gewoon meer had moeten trainen of beter haar best had moeten doen. De meeste mannen doen deze ppmo in ong. 9 a 10 min. terwijl je er 18 of 19 minuten de tijd voor hebt. Daarbij doen de vrouwen die ik ken deze in ong. 12 a 13 min. Ja het is even bijten en je best doen maar met een redelijk goede basisconditie goed te doen.

Daarbij vind ik dat je mag verwachten dat iedereen die repressief optreed bij de brandweer iemand uit een huis kan slepen. Dat houdt dus in dat je een bepaalde fysieke kracht bezit. Punt. Als je dat dus niet redt dan moet je gaan trainen. Heeft niets met man of vrouw te maken.

mbt het vragen naar de zwangerschap tijdens een sollicitatie is in principe een no-go. Tenzij dit duidelijk zichtbaar is. Dan mag men wel verduidelijking vragen.

[ Voor 6% gewijzigd door Gri77ie op 01-07-2017 03:50 ]

[Onbekend]

Patriot schreef op zaterdag 1 juli 2017 @ 03:28:
[...]


Uh, waarom heeft niemand hier nog op gereageerd?

Zo'n vraag stellen moet je vooral doen, dan weet je zeker dat je de commissie gelijke behandeling op je dak krijgt nadat je besluit om die persoon niet aan te nemen. Als een collega van me het ook maar in zijn hoofd zou halen in de buurt te komen van zo'n vraag dan zou ik hem de nek al om willen draaien.

Het je de rest van dit topic wel gelezen? En met met name de reacties rond 6 juni waarin ik dat dus postte?

Als je als bedrijf bijvoorbeeld een functieprofiel opstelt om iemand 6 maanden lang een project in het buitenland te begeleiden (met bijbehorend salaris), wil je eerst weten of die persoon dat lichamelijk en geestelijk wel aan kan. En in geval van een zwanger persoon wil je dat dus niet, en kies je een andere sollicitant daarvoor.

En bij de commissie voor gelijke behandeling zal dit punt ook niet ver komen, want je voldoet gewoon niet aan het functieprofiel.

[PcDealer]

Gri77ie schreef op zaterdag 1 juli 2017 @ 03:49:
[...]

Nou... ik denk dat deze mevrouw gewoon meer had moeten trainen of beter haar best had moeten doen. De meeste mannen doen deze ppmo in ong. 9 a 10 min. terwijl je er 18 of 19 minuten de tijd voor hebt. Daarbij doen de vrouwen die ik ken deze in ong. 12 a 13 min. Ja het is even bijten en je best doen maar met een redelijk goede basisconditie goed te doen.

Ik heb die mevrouw gezien op tv. Op de kans om generaliserend over te komen zeg ik het toch: niet meer de jongste, kort van stuk en zag er m.i. vrij zwaar uit voor haar lengte. Dan begrijp ik wel dat je de test niet haalt. Als ik dan ook bovenstaande quote zie, dan heeft ze dus een te grote achterstand op de norm. Je moet ergens een grens trekken bij levensreddende taken.

[Patriot]

Onbekend schreef op zaterdag 1 juli 2017 @ 09:06:
[...]

Het je de rest van dit topic wel gelezen? En met met name de reacties rond 6 juni waarin ik dat dus postte?

Als je als bedrijf bijvoorbeeld een functieprofiel opstelt om iemand 6 maanden lang een project in het buitenland te begeleiden (met bijbehorend salaris), wil je eerst weten of die persoon dat lichamelijk en geestelijk wel aan kan. En in geval van een zwanger persoon wil je dat dus niet, en kies je een andere sollicitant daarvoor.

En bij de commissie voor gelijke behandeling zal dit punt ook niet ver komen, want je voldoet gewoon niet aan het functieprofiel.

Dat maakt niet uit. Je mag in zo'n geval bijvoorbeeld wel vragen: Je bent 6 maanden in het buitenland, en kan om verschillende redenen plotseling terug naar Nederland, of een andere locatie moeten vliegen. Bent u daartoe in staat?

Op de man af vragen: "Ben je zwanger?", dat mag gewoon niet.

[Onbekend]

Patriot schreef op zaterdag 1 juli 2017 @ 13:53:
[...]


Dat maakt niet uit. Je mag in zo'n geval bijvoorbeeld wel vragen: Je bent 6 maanden in het buitenland, en kan om verschillende redenen plotseling terug naar Nederland, of een andere locatie moeten vliegen. Bent u daartoe in staat?

Op de man af vragen: "Ben je zwanger?", dat mag gewoon niet.

Je hoeft ook niet te antwoorden op de vraag "Ben je zwanger?".
Maar ook al stel je vragen er omheen zonder het woord "zwanger of baby" op te noemen, dan is het wel duidelijk waar een werkgever eigenlijk naar wil vragen. Dit gaat bijvoorbeeld met de vraag "Weet je nu al dat je binnen 6 maanden naar jouw thuisland wil?"

Na wat Googlen heb ik deze twee links gevonden en die maken het inderdaad wel duidelijk:
https://www.rijksoverheid...s-een-sollicitatiegesprek
http://www.mensenrechten....iciteren-en-discrimineren

Vooral interessant wat onder het kopje "Geschiktheid voor de functie vaststellen" staat.
Gewoon als werkgever vragen: "Bent u in staat om deze functie in het komende half jaar zonder afwezigheid uit te voeren?"

En als je twee geschikte sollicitanten hebt, met elk hun voor-en nadelen, ga je als werkgever de kansen inschatten welk persoon beter is voor de toekomst van het bedrijf. (En ook al zeg je het niet hardop, maar een man van 30 zal dan sneller de functie toegewezen krijgen dan een vrouw van 30.)

[Patriot]

Onbekend schreef op zaterdag 1 juli 2017 @ 14:22:
[...]

Je hoeft ook niet te antwoorden op de vraag "Ben je zwanger?".

Nee, want ze mogen hem niet stellen

Maar ook al stel je vragen er omheen zonder het woord "zwanger of baby" op te noemen, dan is het wel duidelijk waar een werkgever eigenlijk naar wil vragen. Dit gaat bijvoorbeeld met de vraag "Weet je nu al dat je binnen 6 maanden naar jouw thuisland wil?"

Ja, dat is precies wat ik zeg, maar heel anders dan wat jij zei. Je mag gewoon niet op de man af vragen of ze zwanger zijn of willen worden. Het maakt dan ook helemaal geen fluit uit welk antwoord je op die vraag krijgt.

[unezra]

Ik lees diverse kanten maar ik zou het van het bedrijf en de functie laten afhangen. Persoonlijk vind ik dat je *wel* rekening mag houden met je werkgever. Als jij nu al weet dat je binnen een jaar zwanger wil worden, vind ik het unfair naar je werkgever dat niet zelf te melden.

De kans is aanwezig dat als je na een half jaar zwanger blijkt te zijn, je jaarcontract niet verlengd word tenzij ze er van op de hoogte zijn en bewust kiezen voor iemand die daarna terug komt en nog een hele carriére voor zich heeft in het bedrijf.

Zeker bij kleine bedrijven of op kleinere afdelingen is het heel vervelend als iemand opeens een paar maanden afwezig is. Is dat vanwege ziekte, fair enough, dan deal je d'r mee maar blijkt dat zoiets door een volkomen geplande actie is zou ik er als collega en werkgever toch behoorlijk van balen.

Ik heb er moeite mee dat mensen roepen van "je moet je niets aantrekken van de belangen van je werkgever", de wereld is klein en je benadeelt niet alleen je werkgever er me, maar ook je directe collega's.

[Anoniem: 890159]

Precies hierom ken ik werkgevers die botweg weigeren vrouwen tussen de 20 en 35 aan te nemen.

[pingkiller]

unezra schreef op zaterdag 1 juli 2017 @ 15:18:
Ik lees diverse kanten maar ik zou het van het bedrijf en de functie laten afhangen. Persoonlijk vind ik dat je *wel* rekening mag houden met je werkgever. Als jij nu al weet dat je binnen een jaar zwanger wil worden, vind ik het unfair naar je werkgever dat niet zelf te melden.

Genoeg werkgevers die mensen aannemen terwijl ze weten dat de kans groot is dat er binnen een jaar een reorganisatie of iets dergelijks aan komt. Voor grote bedrijven ben je maar een nummer en geld niets anders dan de financiële overweging. Als werknemer heb je m.i. dan ook geen morele verplichting om je anders op te stellen richting de werkgever.

De situatie veranderd wel als je solliciteert bij een klein bedrijfje. Ik heb kort gewerkt voor een bedrijf met iets van 6 man, daar hakt zo'n zwangerschap er ontzettend hard in. Nu werk ik voor een organisatie met 10.000 FTE, dan is het gewoon een non-issue.

[Jwlb]

Voor mij ligt het grootste probleem niet bij de zwangerschap, dat risico hoort bij het ondernemen en mag je als werkgever ook verwachten als je een dame aanneemt in een bepaalde leeftijdsgroep. Daarnaast wordt je door het UWV gecompenseerd zodat je ook vervanging kan regelen. Dat wordt dus opgelost.

Het grootste dilemma is voor mij dat je daarna eigenlijk de huidige functie niet meer wilt uitoefenen. Je solliciteert namelijk voor een fulltime baan, maar wil na de zwangerschap een stap terug doen.

Zou je nu fulltime gaan werken, en fulltime terug komen. Geen probleem en niks zeggen.
Zou je nu parttime gaan werken en terug komen met hetzelfde aantal uren. Geen probleem niks zeggen.

In deze situatie vindt ik in ieder geval wel dat je moet aankondigen dat je niet voornemend bent altijd fulltime te blijven werken. Of je dat nu in doet door middel van de opmerking dat je probeert zwanger te worden, of de vraag stelt "ik wil misschien in de toekomst minder uren gaan werken, is daar in deze functie een mogelijkheid toe" is me om het even.

[ Voor 5% gewijzigd door Jwlb op 02-07-2017 07:53 ]

[unezra]

pingkiller schreef op zaterdag 1 juli 2017 @ 23:26:
[...]
Genoeg werkgevers die mensen aannemen terwijl ze weten dat de kans groot is dat er binnen een jaar een reorganisatie of iets dergelijks aan komt. Voor grote bedrijven ben je maar een nummer en geld niets anders dan de financiële overweging. Als werknemer heb je m.i. dan ook geen morele verplichting om je anders op te stellen richting de werkgever.

Ik vind dat je die morele verplichting wel hebt. Die morele verplichting heeft een werkgever ook.
Dat werkgevers daar niet altijd even goed me om gaan is een ander verhaal, wil niet zeggen dat je als werknemer maar hetzelfde moet doen.

Maar goed, ik leef heel erg volgens het principe dat je anderen zo moet behandelen als je zelf behandeld wil worden, ook al betekend dat dat je op momenten (zwaar) teleurgesteld gaat worden.

Ik ben in mijn leven best een aantal keer grof genaaid door een werkgever, toch weiger ik me daarom anders op te stellen naar een nieuwe werkgever of naar collega's.

De situatie veranderd wel als je solliciteert bij een klein bedrijfje. Ik heb kort gewerkt voor een bedrijf met iets van 6 man, daar hakt zo'n zwangerschap er ontzettend hard in. Nu werk ik voor een organisatie met 10.000 FTE, dan is het gewoon een non-issue.

Bij een klein team hakt het er net zo hard in. Ik werk in een team van 2 man op een afdeling van 4. Als een van ons 2 afwezig is (vakantie, ziekte) komt een groot deel van het werk op 1 persoon terecht en blijft een ander deel gewoon liggen.

Nu hebben wij iets andere verantwoordelijkheden (ik ben senior, collega is junior) dus als ik afwezig ben blijft een deel van het werk gewoon liggen (ik plan mijn werkzaamheden daar op) en als hij afwezig is, heb ik minder tot geen tijd voor mijn projecten. In een klein team van gelijkwaardige personen komt letterlijk al het werk op de schouders van je teamleden terecht. Hoe groot je bedrijf ook is, dat is vaak lastig op te vangen en ik vind dat je daar rekening mee mag houden.

Jwlb schreef op zondag 2 juli 2017 @ 07:53:
Voor mij ligt het grootste probleem niet bij de zwangerschap, dat risico hoort bij het ondernemen en mag je als werkgever ook verwachten als je een dame aanneemt in een bepaalde leeftijdsgroep. Daarnaast wordt je door het UWV gecompenseerd zodat je ook vervanging kan regelen. Dat wordt dus opgelost.

Waarom mag je dat verwachten van een dame van een bepaalde leeftijd? Niet iedere vrouw wil kinderen en mannen in dezelfde leeftijdscategorie willen ook vaker kinderen dan mannen die jonger of ouder zijn.

Qua vervanging, dat klinkt heel erg leuk maar stel dat mijn eerder genoemde collega een vrouw zou zijn... Kost een paar maanden tijd en energie voordat collega goed is ingewerkt en volledig zelfstandig zijn werk kan doen. Tegen de tijd dat de vervangende kracht is ingewerkt komt collega al weer terug. Dat is niet echt een oplossing dus. Dat verliet word namelijk niet door het UWV gecompenseerd. Daarbij moet je ook een complete sollicitatieronde in, wat heel erg veel tijd en energie kost.

Sure, als je productiemedewerker bent en je in 4 uur volledig bent ingewerkt is zoiets prima te doen maar op kennisafdelingen met inwerktrajecten van maanden, stelt die compensatie van het UWV niet zo veel voor.

Het grootste dilemma is voor mij dat je daarna eigenlijk de huidige functie niet meer wilt uitoefenen. Je solliciteert namelijk voor een fulltime baan, maar wil na de zwangerschap een stap terug doen.

Zou je nu fulltime gaan werken, en fulltime terug komen. Geen probleem en niks zeggen.
Zou je nu parttime gaan werken en terug komen met hetzelfde aantal uren. Geen probleem niks zeggen.

In deze situatie vindt ik in ieder geval wel dat je moet aankondigen dat je niet voornemend bent altijd fulltime te blijven werken. Of je dat nu in doet door middel van de opmerking dat je probeert zwanger te worden, of de vraag stelt "ik wil misschien in de toekomst minder uren gaan werken, is daar in deze functie een mogelijkheid toe" is me om het even.

Dat speelt inderdaad ook mee. Als TS nu al weet dat ze bij terugkomst minder wil gaan werken is het redelijk dat nu ook al bij werkgever aan te geven en te vragen wat de mogelijkheden zijn. Het is voor mij een extra argument waarom ik vind dat TS die voorgenomen zwangerschap moet melden bij de werkgever. Staat die daar niet voor open, prima, dan op zoek naar een baan waar ze er wel voor open staan of een tijdje uitzendwerk doen als thuis op de bank zitten financieeel niet handig is.

[mike6383]

unezra schreef op zondag 2 juli 2017 @ 09:20:
[...]

Ik vind dat je die morele verplichting wel hebt. Die morele verplichting heeft een werkgever ook.
Dat werkgevers daar niet altijd even goed me om gaan is een ander verhaal, wil niet zeggen dat je als werknemer maar hetzelfde moet doen.

De regel dat je niet mag vragen of iemand zwanger is, of dat wil worden, is er niet voor niets. Daar heeft je (mogelijk toekomstige) werkgever niets mee te maken. Zeker als het ook nog een tegen je gebruikt kan worden bij een sollicitatie moet je jezelf in bescherming nemen.

Als je in een bedrijf werkt dat vast loopt op het moment dat er een werknemer niet is, dan heb je waarschijnlijk te weinig personeel.

[Onbekend]

mike6383 schreef op zondag 2 juli 2017 @ 12:59:
Als je in een bedrijf werkt dat vast loopt op het moment dat er een werknemer niet is, dan heb je waarschijnlijk te weinig personeel.

Er zijn genoeg eenmanszaakjes die vanwege deze regelgeving niet uit kúnnen breiden. Ze willen graag, maar kunnen de kosten niet dragen om een werknemer in te werken die daarna een paar maanden niet meer komt (vanwege zwangerschap of ziekte), waarna ze dus nog steeds diezelfde hoeveelheid mensen hebben.
Beter is dan om het personeel (vrijwillig) structureel te laten overwerken om toch meer omzet te kunnen draaien. (Personeel krijgt dan netjes een toeslag betaald, en die zetten zicht dan ook voor 100% in.)

Dus soms kan je beter geen personeel aannemen dan een (bijna) zwangere vrouw of mensen met een minder goede gezondheid (rokers, drankgebruikers e.d.).

(Ja, het is tegen het zere been om mensen een gelijke kans te geven, maar vergeet niet dat een bedrijf geld wil verdienen door extra personeel in te zetten, en niet dat het alleen maar geld gaat kosten.)

[unezra]

mike6383 schreef op zondag 2 juli 2017 @ 12:59:
[...]


De regel dat je niet mag vragen of iemand zwanger is, of dat wil worden, is er niet voor niets. Daar heeft je (mogelijk toekomstige) werkgever niets mee te maken. Zeker als het ook nog een tegen je gebruikt kan worden bij een sollicitatie moet je jezelf in bescherming nemen.

Als je in een bedrijf werkt dat vast loopt op het moment dat er een werknemer niet is, dan heb je waarschijnlijk te weinig personeel.

Dat is wel heel erg kort door de bocht.

Er zijn heel veel kleinere bedrijven of bedrijven met relatief kleine teams waarbij mensen niet zo makkelijk te vervangen zijn. Waarom zou je een 4 mans team optuigen als het werk met 2 man gedaan kan worden? Heb je dan te weinig personeel als je het je niet kunt veroorloven dan 1 van die 2 lang uit valt? Of heb je personeel te veel als je met 4 man het werk van 2 gaat doen, enkel om te zorgen dat je de nodige redundancy op je afdeling hebt?

Let wel, het gaat hier niet over productiemedewerkers die in een halve dag worden ingewerkt en volstrekt vervangbaar zijn. Het gaat hier over mensen met specialistische kennis. Die werken in de regel op kleinere afdelingen en zijn minder vervangbaar. Maar kosten ook dusdanig veel geld, dat het economisch gewoon niet verstandig is veel overcapaciteit (redundancy) in te bouwen.

[JackBol]

unezra schreef op maandag 3 juli 2017 @ 09:31:
[...]


Dat is wel heel erg kort door de bocht.

Er zijn heel veel kleinere bedrijven of bedrijven met relatief kleine teams waarbij mensen niet zo makkelijk te vervangen zijn. Waarom zou je een 4 mans team optuigen als het werk met 2 man gedaan kan worden? Heb je dan te weinig personeel als je het je niet kunt veroorloven dan 1 van die 2 lang uit valt? Of heb je personeel te veel als je met 4 man het werk van 2 gaat doen, enkel om te zorgen dat je de nodige redundancy op je afdeling hebt?

Let wel, het gaat hier niet over productiemedewerkers die in een halve dag worden ingewerkt en volstrekt vervangbaar zijn. Het gaat hier over mensen met specialistische kennis. Die werken in de regel op kleinere afdelingen en zijn minder vervangbaar. Maar kosten ook dusdanig veel geld, dat het economisch gewoon niet verstandig is veel overcapaciteit (redundancy) in te bouwen.

Je hebt helemaal gelijk, maar onze overheid heeft bepaald dat personeel dat zwanger wordt, een ondernemers-risico is. Maar ik ben het met je eens dat dit significante impact kan hebben op voornamelijk kleinere bedrijven.