Dus het Zuidereiland...
We zijn dus op eerste kerstdag met de boot van Wellington naar Picton gevaren. Dit kan soms heftig zijn wat betreft woeste zee en wind, maar wij hadden "smooth sailing". Zodra je Queen Charlotte Sound in vaart merk je direct al hoe dit eiland echt anders is dan het Noordereiland. Minder bebouwing, meer begroeing en alles is net wat ruwer. Voor ons was het echt indrukwekkend en we kregen echt het gevoel van een nieuw avontuur.
Anyhoes..Picton aangekomen en aangezien ik een echte wijnliefhebber ben was de eerste stop op het zuidereiland een no-brainer: Blenheim. Dit is het centrum van het grootste en bekendste wijngebied van NZ, Marlborough en staat bekend om zijn kenmerkende Sauvignon Blanc ('Sav' in kiwi slang). Erg leuk om daar een fiets te huren en de wijnhuizen af te rijden en wijn te proeven. Als je echt een wijnliefhebber bent zoals mij, doe dan eerst even onderzoek middels wine-searcher. Al verwacht ik niet dat je veel wijn naar huis zal nemen

. Maar een paar dozen uitstekende wijn in de camper is toch wel erg fijn.
Na Blenheim via de 1 naar Kaikoura gereden. Echter onderweg een unieke ervaring meegemaakt. Aangezien we toch een nachtje moesten overnachten zijn we op de Paparoa Point Campsite gaan staan. Deze ligt links aan de 1, 15 km na Clarence en nu heb je echt voordeel van een self contained camper. Maar goed, dus wij onze camper neerzetten naast een paar locals, komen er ineens 3 zeeleeuwen aangewaggeld. Blijkt er dus een kleine kolonie aanwezig te zijn. Beesten stinken als een malle, maar het is toch wel raar om je wijntje te drinken tussen de zeeleeuwen, die trouwens absoluut niet schuw zijn. De Moari buurman was trouwens wel nieuwsgierig waarom wij naar NZ kwamen. Na een leuk gesprek vroegen wij hem wat hij toch aan het doen was op dit stukje verlaten kust. En daar kwam het dus; ze blijken dus te duiken voor Paua; oftewel zeeslakken. Enorm beschermd, want de Aziatische markt is er gek op. Een Kiwi mag dan ook niet meer dan 10 of 15 van deze schelpen per dag of week (dat weet ik niet meer) opduiken. Maar goed, gast vond het wel grappig dat wij dit nog niet kenden, dus gaf hij ons twee zeeslakken. Beetje knoflook en boter, kort bakken...het was echt superlekker! Ging uitstekend met de mooie wijn uit Marlborough. Later kwamen hij en zijn vrouw nog even erbij zitten en hebben we die avond nog wat flessen soldaat gemaakt. Maar goed camperpunt voor een middag/nacht/ochtend vooral met kinderen, want zeeleeuwen kijken vanaf je stoel onder de luifel; en ja er zijn in die tijd ook pups. En je kunt dan in de ochtend in Kaikoura als één van de eerste bezoekers je inschrijven voor de Whalewatch excursies.
Dan Kaikoura zelf, een kustplaatsje dat vooral leeft op tourisme en dan met name whale watching. Een paar dingen die je moet meenemen; zeebenen, goede camera met speedburst en kunnen lachen om dom menselijk gedrag. Een whale watch is een indrukwekkende ervaring. Ze hebben spotters in de lucht die de walvissen spotten, wordt een walvis gespot dan mogen er maar drie boten op x meter afstand bij de walvis zijn. Je snapt dus dat er meer dan drie boten (met elk 40 toeristen) op elk tijd rondvaren. Dus wanneer er een walvis is gespot gaan alle boten vol gas naar de plek waar de walvis is opgekomen. En dan begint het paniek aan boord; mensen die zeeziek worden (want het gaat echt hard en grof door het water) en mensen die hun camera's gaan klaar maken. Dat in combinatie met de dringende instructies van crew, zorgt voor hilarische valpartijen, en spanningen tussen westerse en Aziatische mensen die zo snel mogelijk naar buiten willen gaan om de gewilde staartfoto's te maken. Je begrijpt het misschien niet maar wij lagen echt in een deuk

.
Maar goed, speedburst. Je hebt, met een beetje mazzel, drie momenten dat een walvis zich laat zien. En die momenten zijn vaak 10 tot 15 seconden. Dus in die 10 tot 15 seconden wil je dus zo veel mogelijk foto's maken omdat je niet de tijd hebt om te kijken of een foto is gelukt. Dat doet dus dan de hele boot, dus je hoort 20+ camera's tegelijkertijd in speedburst foto's nemen. En ja, een walvis is indrukwekkend en een bizar groot wezen en absoluut aan te raden om dit te doen, Maar wij verbaasden ons meer om de mensen en hun gedrag.
Van Kaikoura weer via de 1 terug gereden naar Picton en daar de Queen Charlotte Drive genomen om door de Marlborough Sounds te rijden. Echt een aanrader om deze de-tour te doen! Deze weg komt dan ook uit op de 6 naar Nelson. Ideaal om aan deze weg een overnachting te doen, want supermooi gelegen en heel veel goede kampeervoorzieningen.
Vanuit Nelson naar Old MacDonalds Farm & Holiday Park in Marahau gereden. En hier dan ook onze eerste 4 daagse wandeltocht gedaan door het Abel Tasman National Park. Dit is een subtropisch stukje van het Zuidereiland en is vooral in het hoogseizoen erg druk. Er gaan heel veel watertaxi's naar elk deel van de wandeling en dus dagtochtjes zijn uitstekend te doen. Wij hebben er voor gekozen om de hele tramp van Noord naar Zuid met een tent te gaan doen. Het is niet echt een moeilijke wandeling dus basisconditie. Maar in dergelijke temperaturen en geen waterpunten voor drie dagen, moesten we naast onze 3L camelbacks wel 6L extra water en dus gewicht meenemen. Geen sinicure...
De stranden zijn daadwerkelijk Bounty classificatie en de wateren echt enorm helder. De bossen zijn fantastisch groen en de faciliteiten okay-ish. Voor dagwandelingen is dit geweldig, maar wanneer je beperkt in tijd bent zou ik de beperkte tijd in een andere meerdaagse hike investeren. Voor de kinderen is dit trouwens wel erg leuk; een dagwandeling is ongeveer 8 tot 10 km lang en dus goed te doen. Je kunt je laten droppen en ophalen aan het begin en het einde van de wandeling. Tip voor die kleinste van je; en dat gaat je enorm helpen uberhaupt in NZ, koop een goede draagrugzak. De wandelpaden in NZ zijn niet echt buggyproof. Toen wij onze eerste kregen (was na NZ) hebben we dit als één van de eerste dingen aangeschaft (
https://www.outdoorxl.nl/rugzakken/osprey-poco-ag-plus.html) ook tweedehands goed aan te komen.
Next stop: Wharariki Holiday park op wandelafstand van Wharariki Beach (van de Windows 10 Screensaver

). Makkelijk aan te lopen en ideaal om even een paar dagen te verblijven. Goede voorzieningen en ook wasvoorzieningen. Dit is trouwens voor de Maori ook weer een belangrijk punt. Wat mij vooral bij bleef was het mooie strand en de wat hippiesfeer die in deze hoek van het eiland heerst. Ook goed om een paar leuke dagwandelingen te doen. Hier is het zeewater nog lekker warm en weinig regen.
Daarna daalden we af naar de echt bekende delen van het Zuidereiland en kom je op de toeristenronde van het Zuidereiland; je moet weer helemaal terug naar Nelson om met de 6 naar het westen te gaan richting Punakaiki Hier hebben we met een Duits stelletje (met baby van 6 maanden) op Punakaiki Beach Camp nieuwjaar gevierd. Het is echt een heel mooi stukje kust, schilderachtig en je zou bijna denken dat je in een schilderij uit de Romantische tijd rondloopt. De pancake rocks zijn indrukwekkend en zo ook de zogenaamde blow holes. Daarnaast heb je ook nog een mooie dagwandeling met een hele lange loopbrug over een rivier en kun je ook nog even een grot inlopen (geen glimwurmen trouwens) (Pororari-Punakaiki Loop). Wandeling van 12km, maar neem wel goede bergschoenen mee, want je loopt inmiddels in de regenwouden en de paden kunnen erg slipperig zijn. Uberhaupt goede waterdichte bergschoenen zijn handig. Ook eventueel Teva's om door de beekjes en rivieren te waden. In Kaikoura trouwens ook goede restaurants te vinden waar je uitstekend kan eten voor niet al te veel geld.
Na Kaikoura verder naar het zuiden. Greymouth is een redelijk saaie stad. Wel handig om boodschappen te doen voor de volgende stretch. Omdat je kinderen hebt, is het ook wel leuk om naar Shantytown te gaan. Ze hebben daar een oud goudmijnstadje opgebouwd om te laten zien hoe dit vroeger ging. Was wel interessant ook voor volwassenen. Zie je ook hoe de mensen daar vroeger leefden, kun je als kind daar ook zelf goud pannen, en hebben ze een echte stoomtrein waar je op kan meerijden; wat voor de kleintjes natuurlijk superleuk is. Meer info: shantytown.co.nz
Vervolgens naar Hokitika gereden: De stad waar jade wordt verwerkt. NZ Jade wordt gezien als één van de beste kwaliteit Jade in de wereld. Ik wilde mijn vriendin graag oorbellen van jade geven, want haar lievelingskleur is groen. Na veel zoeken en op internet kijken naar betrouwbare zaken uiteindelijk een setje in het geniep gekocht (want we liepen rond en ik vroeg "wat vind je nu echt mooi", zij kijken, wees natuurlijk weer de duurste oorbellen aan. Ik;"Nou dan weet ik dat ook wanneer we weer in NL zijn"

. Mijn vriendin dus de hele dag chagrijnig rondstampen, kreeg ze die avond de oorbellen
Na Hokitika ook gereden naar Hokitika Gorge (
http://www.hokitika.org/places/59/Hokitika-Gorge), helaas had het er voor geregend dus had het water niet de emerald kleur waar het zo bekend om staat. Wel leuk om even met je kinderen er naar naar toe te gaan. Toen via Lake Kaniere terug naar Hokitika; tenminste dat was het plan. Echter op de weg terug over een gravelweg, rijden we door een bocht, ligt daar ineens een boom op de weg. Ik kon de boom nog net ontwijken maar voor ik het in de gaten gleden we weg naar de berm en werden wij en onze camper opgevangen door een aantal bomen (anders waren we zo het meer in gegleden). Staan we daar, in the middle of nowhere...Maar dan merk je de Kiwi behulpzaamheid; wij zaten nog te trillen op onze benen en allebei hadden we de tranen in onze ogen; we moesten nog zoveel weken. Camper zat ook goed vast. Al gauw kwamen de eerste locals aanrijden (was een weg richting een camping ground) en binnen een uur zaten mijn vriendin en ik in een zeer grote lodge, werd de lokale towtruck gebeld en kregen we eten, wijntjes, en een overnachting aangeboden. Onze camper werd, dankzij de praktische ervaring van de tower, uit de greppel getrokken (met lieren aan bomen om tegenkracht te bieden) en konden wij de camper op de oprit van een vriendelijk NZ gezin zetten. De vrouw van het gezin vroeg, omdat wij NL'ers waren, of wij toevallig Reinout Oerlemans kenden? Wij zo van eh...joh..natuurlijk. Legde ze uit dat ze zelf ook in de TV productie zat en haar bedrijf aan Eyeworks had verkocht. Word ineens door een andere Kiwi aan ons fluisterend uitgelegd dat ze een hele bekende Kiwi was...Ineens konden we ook de enorme lodge, pickup trucks, speedboten, jetski's en ander speelgoed een beetje plaatsen

. Echter dat maakte ons niets uit, we waren haar en haar gezin enorm dankbaar voor de hulp en troost.
De volgende ochtend weer tot rust gekomen en na een uitgebreid ontbijt en knuffels van onze gastvrouw de weg vervolgd. Richting de echte tourist trap; Franz Joseph glacier en Fox Glacier. Je moet begrijpen dat voor de Aussies en Kiwi's en ook de Zuid Oost Aziaten, gletschers iets heel apart zijn. Wij snowboarden in de winter en zomer op deze ijsvelden, maar voor hun is het echt heel uitzonderlijk om een dergelijk natuurverschijnsel van dichtbij mee te maken. Daarom ook de enorme drukte rondom deze gletschers. Wel grappig trouwens, deze gletschers eindigen op een wat lagere hoogte dan dat wij in de Alpen gewend zijn, namelijk een 200 tot 300 meter boven NAP. Dus een wandeling naar de gletscher is dan ook erg makkelijk en leuk om te doen. Ook voor kinderen, maar niet voor buggy's (dus weer die draagrukzak

). Wij hebben zelf alleen een wandeling gemaakt naar de Frans Joseph en hebben we een georganiseerde gletscherhike gedaan op de Fox. Dat laatste is altijd wel leuk, vooral omdat het hele dynamische gletchers zijn en dus veel spelonken en grotten ontstaan die je onder begeleiding kan gaan bezoeken. Trouwens Top Tip voor de amateurfotograaf: Lake Matheson bij Fox Glacier. Afgezien dat het een leuke 1,5 uur wandeling rondom een meer is, staat het meer zelf bekend om haar fotogenieke spiegeling waardoor de bergen en de gletcher in het water gereflecteerd zijn. Dus wanneer je merkt dat het windstil is, zou ik absoluut die kant op gaan. Is trouwens ook makkelijk aan te rijden en niet meer dan een kwartier rijden vanaf het dorp.
Dit is het weer voor even; ik zal binnenkort nog de volgende stops beschrijven:
- Haast Pass
- Wanaka
- Queenstown
- Te Anua
- Doubtful Sound
- Milford Track (5 daagse huttentocht; het hoogtepunt)
- Routeburn Track(3 daagse huttentocht)
- The Caitlins
- Dunidin
- Otago Central Rail Trail
- Lake pukaki (met de mooiste wild camperplek in de wereld!)
- Mount Cook
- Geraldine (met wild water rafting met twee Class V rapids)
- Christchurch (met een grote Banksy tentoonstelling!!)
- Akaroa
Op het laatst zal ik nog wat tips meegeven in wat handig is en waar je rekening mee moet houden (zeg maar onze lesson's learnt)
[
Voor 200% gewijzigd door
righthand op 30-11-2019 19:45
]