HTT-Thalan schreef op maandag 23 januari 2017 @ 19:36:
[...]
Ken je het vervelende gevoel van iemand die naast je zit mee te lezen in jouw krant? Of wanneer je een reactie zit te tikken op tweakers, en mensen naast jou op je vingers zitten te kijken terwijl je typt?
Ik heb er geen moeite mee als mijn vrouw mijn hele posthistorie op tweakers (en alle andere fora) doorspit, maar als ze zit mee te kijken terwijl ik een reactie aan het maken ben, vind ik dat gewoon vervelend.
Ik kijk niet mee, en lees niet persé alles na.
Ik zeg toch dat we het bespreken, als er nieuwe dingen voorgevallen zijn, of als er iets niet duidelijk is.
Jij maakt het DE tweakers-reactie, het is niet wit, dus gelijk zwart
Als je dat je kinderen aandoet zonder dat ze hier een keuze in hebben (jij noemt het 'open bespreken' maar het is geen optie: het gaat gebeuren, want dat heb jij bepaald) geeft ze dat een bepaald gevoel. Je kunt er wel een hoop argumenten omheen verzinnen, maar pas het nou eens op jezelf toe?
Aandoen is precies wat ik bedoel, het blijven kinderen, niet volwassenen.
Hun acties zijn naast hun eigen verantwoording uiteindelijk mijn verantwoording.
Als ze iemand bedreigen, kloppen ze op mijn deur, mag de 'ouder' het uitleggen.
schade toebrengen ?
De ouders krijgen de rekening.
Wat zou jij ervan vinden als iemand monitoring software op jouw surfgedrag zou zetten? Stel dat Ziggo jou morgen een emailtje stuurt dat ze al jouw internetgedrag voortaan 'monitoren', en dat ze niet geinteresseerd zijn in jouw chats of pornohistorie, maar wel met je willen praten als er dingen gebeuren die zij niet door de beugel vinden kunnen?
Dan valt dat niet meer onder ouders-kinder relatie, maar onder een transactie waar wél of geen toestemming voor is, iets héél anders
Jouw kinderen zijn toekomstige volwassenen, en ik ben van mening dat je ze ook zo moet behandelen. Als jij iets niet leuk vind, zal dat voor hen zeer waarschijnlijk niet anders zijn.
En dan kun je wel roepen 'maar ik ben toch de ouder' - dat klopt, maar dan ga je op je strepen staan en neem je een machtspositie in, wat de situatie nooit leuker maakt.
Soms is NEE ook een antwoord of actie, er zijn ook in een normale familie machtsverhoudingen, dat is ook opvoeden, leert men ook van of er iemand wél of geen zeggenschap heeft.
Mijn kinderen weten dat ze moeten eten. En ik zeg moeten, omdat je lichaam nu eenmaal voeding nodig heeft. Ik kan ze wel wat voorschotelen en ze dwingen dat bord leeg te eten, maar dan krijgen ze geen gezonde relatie met eten. Stel dat hij nou gewoon een keer niet lekker is, of veel boterhammen op heeft 's middags? Daar ben ik niet bij. Ik kan ook niet bepalen wat lekker is en wat niet.
Mijn kinderen eten ook, en eten wat er op tafel komt.
Wederom voor jou zo tegenwerkende 'machtspositie', iemand moet de beslissingen nemen.
Soms zit het mee, soms zit het tegen, zo leer je omgaan met teleurstellingen

In plaats daarvan maak ik vaak dingen klaar die ze lekker vinden, en proberen we soms wat nieuws. Ik leg dan uit wat erin ziet, hoe het smaakt, wat ze eraan hebben en soms helpen ze zelf mee met klaarmaken. Als ze het dan toch niet lekker vinden, maak ik het niet meer klaar (of op een andere manier, in overleg). Zo heb ik vanavond (per ongeluk) de chili con carne) wat ze lekker vinden) te pittig gemaakt. Dat gaven ze aan, ik heb sorry gezegd, en verteld dat ik het gaaf vind dat hij toch van die te hete chili geproefd heeft. Daarna hebben we nog wat anders op tafel gezet en heb ik beloofd het de vorige keer minder pittig te maken. Zij blij, ik blij.
Jij gaat er van uit dat ik ( of een ander ) niet in staat is rekening te houden met anderen, dat is onzin.
Komt er eten op tafel, is dat aangepast op de smaak, pepers/sambals worden niet gebruikt, die zijn prima achteraf toe te voegen naar smaak.
Lusten ze het echt niet, die dingen hebben wij ook in het assortiment net als iedereen, komt er iets vervangends, alleen zal dat niet uitgebreid zijn, of geen "fun-food"
Zo lust de jongste geen doperwten, maar is daarintegen dol op sperziebonen, het is een kleine moeite om voor de beide knapen hun eigen groente te maken, de rest word gewoon gegeten.
Eten we Pasta's, wil de jongste geen saus, prima .. bordje droge pasta met kaas, waar de rest gewoon saus kan nemen.
Wederom, het is niet persé zwart, als wit niet past, er zijn meer kleurtjes
Ik snap dat dit heel erg richting ongevraagd opvoedadvies gaat, maar ik zeg daar ook bij het volharden in je standpunt zonder dat van een ander te erkennen wel uitnodigt tot verder discussieren.
Het probleem is eerder dat jij een bepaalde hoek kiest, waarin je net zo goed denkt het beter te weten.
Zonder tegen schenen te schoppen denk ik dat jij een vrijere manier hebt, tegen mijn meer gecontroleerde manier.
jouw manier is niet verkeerd, het strookt alleen tegen mijn ideeën in, dus zullen we elkaar waarschijnlijk niet kunnen vinden