Ziek in de ICT, wat kan ik wél?

[PostyMcPostface]

Long-time lurker hier, vaak niet zoveel te melden. Nu toch uiteindelijk maar eens geregistreerd, helaas om wat minder leuks.

Even wat members-only-tags vanwege medische achtergrondsinformatie:

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Nou ja, goed, vervelend dus. Ziek zijn hoort nou eenmaal bij het (arbeids-)leven en daar kan ik ook wel mee leven. Maar dan komt natuurlijk de vraag, wat zou ik wel voor werk kunnen uitvoeren? Concreet loop ik nu tegen de volgende beperkingen aan:

• Niet kunnen tillen, en niet lang kunnen lopen - in verband met rugklachten
• Geen mobiliteit, autorijden mag absoluut niet met Tramadol (of Diazepam), en OV is in verband met het toch vele lopen/staan, zeker in de kou, erg onhandig in verband met de lichamelijke klachten
• Onregelmatige nachtrust, en overdag zeer veel moeite om wakker te blijven
• Continue versufdheid in het algemeen, concentreren is vrij lastig, met soms een paar korte wat helderdere momenten

Nu zijn wij een vrij klein bedrijf, met een nog kleiner team aan techneuten waarin iedereen zijn specialisaties heeft. Mijn werkzaamheden overdragen aan iemand anders is dan ook, afhankelijk van het soort werk, niet altijd even handig.

Voor de dingen die nu moeten in verband met deadlines heb ik met de betrokkenen al zoveel mogelijk geprobeerd te organiseren. Servers die morgen en vrijdag bij klanten in het rack moeten hangen heb ik al voorgeconfigureerd, een collega die kan dan vervolgens mij en de machine ophalen en er in hangen, hoef ik alleen nog op lokatie de netwerkinterfaces te configureren. Eigenlijk is het reizen op deze manier al een flinke belasting, maar ja, het moet maar, en dat is ook momenteel het enige project met de grootste druk.

Globaal zijn dit de werkzaamheden die ik normaal uitvoer:

• Front-end development (zowel continue doorontwikkeling van ons eigen product als realisatie van producten bij klanten)
• Technisch beheer van ons serverpark
• Ontwikkelen (van schets tot realisatie) van koppelingen met allerlei verschillende systemen
• Consultancywerkzaamheden

Beetje van alles wat eigenlijk, en dat vind ik ook wel een fijn normaliter. Komt nu natuurlijk het probleem, feitelijk kan ik in verband met bovenstaande klachten/medicijngebruik die werkzaamheden eigenlijk niet goed uitvoeren. Ik merk dat het tikken van dit topic me al best veel moeite kost, laat staan dat ik vrolijk code ga lopen kloppen, en handelingen uitvoeren op productieservers lijkt me al helemaal een slecht idee (zeker gezien er een flinke mate professionaliteit daarin verwacht wordt)... Dus wat kan ik nu wel?

Speelt natuurlijk ook mee dat ik gezegend ben met een onwijs fijne werkgever die daadwerkelijk goed voor z'n personeel zorgt, niet alleen op papier. Daar wil ik dan ook op mijn beurt best een stapje harder voor lopen, ook als ik eigenlijk met ziekteverzuim ben, immers werkt een goede arbeidsrelatie altijd twee kanten op. Er is ook nou eenmaal niemand anders, ook qua capaciteit, die het nou echt op zou kunnen vangen.

Overigens zou mijn werkgever, of mijn collega's, het me naar mijn idee ook absoluut niet kwalijk nemen als ik wel gewoon de hele dag op m'n kont zit, maar zoals gezegd, dat wil ik zelf ook simpelweg niet. Lekker lui doen doe ik wel met vakantie. Ik wil gewoonweg absoluut niet wekenlang bij de pakken neerzitten, in de praktijk voel ik me dan alleen maar miserabeler en nutteloos.

Zelf had ik al bedacht:

• Onder de loep nemen van de openstaande vacatures, en dusdanig schrijven dat ik als ICT'er er echt enthousiast van zou worden
• Eindelijk eens goed technische zaken documenteren, want dat is ook bij ons wel eens een ondergeschoven kindje
• Bestaande content, zeker de voor klanten toegankelijke content, langslopen op simpele grammatica-, spel-, en stijlfouten
• Eindelijk eens goede Office-templates maken die aan alle moderne eisen zoals WCAG voldoen

Feitelijk dus routinematige werkzaamheden die eigenlijk buiten mijn takenpakket vallen, normaal geen prioriteit hebben, en vrij simpel zijn. Nou vul ik met bovenstaande alleen geen vier weken.

Concrete vraag: ik ben ziek, kan mijn normale werkzaamheden niet tot nauwelijks goed uitvoeren, maar wil niet half slap op de bank hangen een maand lang. Zijn er Tweakers die wel eens in een vergelijkbare situatie hebben gezeten, en wat hebben jullie voor werkzaamheden gedaan uiteindelijk? Wat hebben jullie verder nog voor eventuele suggesties?

N.b.: Ik hoef niet naar een kantoor toe, die hebben we niet eens. De volledige werkweek thuiswerken is al zo lang als ik hier werk de norm, en ik zou prima vanuit m'n bed of fauteuil met de laptop gewoon wat kunnen doen...als ik maar niet te veel hoef na te denken, en het in korte intervallen kan.

Overigens hoop ik dat bovenstaande nog uiteindelijk een beetje een coherent geheel is geworden... Zo niet, dan bij deze in ieder geval mijn excuses!

[DiedX]

Ga gewoon eens tramadol proberen. Ik heb het gebruikt, niets aan het handje.

[prutser001]

Helaas heb ik ook een terugkomend probleem gehad tijdens mijn loopbaan, Sinus Pilonidalis. (7 operaties over 6 jaar) Dat was anders dan wat jij hebt, hierbij kwamen ook rugproblemen en kreeg ik vergelijkbare medicatie, mijn geluk was dat ik geen last had van de Diclofenac maar wel suf/moe was van de andere meuk.

Probeer anders thuiswerk te regelen? Je werkgever kan niet verwachten dat je op 100% inzetbaar bent en zullen daar ook rekening mee moeten houden. Je kiest er zelf voor om inzet te tonen.

Ik weet niet of er een bedrijfsarts is? Misschien kan die tips geven?

[RedHat]

Als je vanuit je bed eigenlijk alles al kan doen, kun je dan niet gewoon gedeeltelijk werken? Bijvoorbeeld 4 uur per dag welke op eigen inzicht in te vullen is? Dus 4x een uur of 8 x een half uur. Als je werkgever toch al zo flexibel is wat verwacht je dan? Je weet zelf het beste waar jouw complicaties liggen en ik durf wel te stellen dat jouw werkgever uniek is, moet je toch een werkbare situatie kunnen creëren? Anders is er geen andere optie dan 100% ziekmelding of denk ik te kort door de bocht?

In hoeverre zie jij dit als een mentaal probleem? Want als je fysiek een probleem hebt dan krijg je dat vaak ook mentaal. Het erkennen daarvan is soms moeilijk maar helpt wel mee in het proces om een werkbare situatie te creëren.

[ Voor 18% gewijzigd door RedHat op 17-01-2017 22:59 ]

[PostyMcPostface]

DiedX schreef op dinsdag 17 januari 2017 @ 22:52:
Ga gewoon eens tramadol proberen. Ik heb het gebruikt, niets aan het handje.

Ik gebruik nu Tramadol, ik merk dat - zeker in combinatie met de Diazepam - dit voor mij in ieder geval een sterk nadelig effect heeft op mijn concentratievermogen.

prutser001 schreef op dinsdag 17 januari 2017 @ 22:53:
Helaas heb ik ook een terugkomend probleem gehad tijdens mijn loopbaan, Sinus Pilonidalis. (7 operaties over 6 jaar) Dat was anders dan wat jij hebt, hierbij kwamen ook rugproblemen en kreeg ik vergelijkbare medicatie, mijn geluk was dat ik geen last had van de Diclofenac maar wel suf/moe was van de andere meuk.

Probeer anders thuiswerk te regelen? Je werkgever kan niet verwachten dat je op 100% inzetbaar bent en zullen daar ook rekening mee moeten houden. Je kiest er zelf voor om inzet te tonen.

Ik weet niet of er een bedrijfsarts is? Misschien kan die tips geven?

Thuiswerken is al de norm, dus daar heb ik alle voorzieningen al voor. Voor de dingen die nu echt deze week on-site moeten gebeuren hebben we wat geregeld. Vervelende is meer dat ook thuis mijn normale werkzaamheden onwijs lastig worden met weinig concentratievermogen. Nou vind ik het niet zo erg als ik er drie keer zo lang over doe, de werkgever waarschijnlijk ook niet, maar de klant verwacht natuurlijk wel gewoon kwaliteit en geen broddelwerk. Daar geef ik die ook geen ongelijk in. En even een productieserver om zeep helpen omdat ik niet zat op te letten gaat ook niet echt gewaardeerd worden...

Volgens mij is er wel een bedrijfsarts, geen idee. Ik heb me sinds ik hier werk nog nooit eerder ziekgemeld. Juist omdat ik altijd thuis kan werken, en flexibel in mijn uren kan zijn, kan ik ook als ik me wat minder voel toch nog gewoon mijn werk afkrijgen. Dat ik nu ook mijn normale werkzaamheden niet uit kan voeren is wat dat betreft ook wel bijzonder vervelend.

Is het echter niet zo dat een bedrijfsarts vooral kijkt of je überhaupt aan het werk kan? Want dat kan ik, ik wil juist gewoon aan het werk, ik moet echter op zoek naar tijdelijke aangepaste werkzaamheden die ik met deze beperkingen kan uitvoeren. Daar heb ik ook al met iemand van het management mee overlegd. Die geeft echter ook aan dat dat voor hem lastig is om in te schatten, omdat hij simpelweg de technische kennis mist. Een bedrijfsarts zal daar waarschijnlijk niet heel veel anders in zijn.

RedHat schreef op dinsdag 17 januari 2017 @ 22:56:
Als je vanuit je bed eigenlijk alles al kan doen, kun je dan niet gewoon gedeeltelijk werken? Bijvoorbeeld 4 uur per dag welke op eigen inzicht in te vullen is? Dus 4x een uur of 8 x een half uur. Als je werkgever toch al zo flexibel is wat verwacht je dan? Je weet zelf het beste waar jouw complicaties liggen en ik durf wel te stellen dat jouw werkgever uniek is, moet je toch een werkbare situatie kunnen creëren? Anders is er geen andere optie dan 100% ziekmelding of denk ik te kort door de bocht?

Dat is nu inderdaad hoe ik zoveel mogelijk alsnog probeer aan het werk te kunnen. Ben ik wakker en helder genoeg: hup aan het werk. Waar ik vooral naar op zoek ben is wat voor werkzaamheden ik dan uit zou kunnen voeren met een kop alsof ik net uit de kroeg kom...

RedHat schreef op dinsdag 17 januari 2017 @ 22:56:
In hoeverre zie jij dit als een mentaal probleem? Want als je fysiek een probleem hebt dan krijg je dat vaak ook mentaal. Het erkennen daarvan is soms moeilijk maar helpt wel mee in het proces om een werkbare situatie te creëren.

Het is denk ik absoluut een mentaal probleem. De oorzaak is fysiek: rugklachten, maar daar kunnen we omheen werken. Ik kan deze week niet zelf auto rijden of een server het rack in tillen, maar een collega die meerijdt, en dat probleem is opgelost. De bijwerkingen die ik echter ervaar van die medicatie, die veroorzaken juist dat ik ook de rest van mijn werkzaamheden onvoldoende kan uitoefenen, en daar kan ik wat lastiger wat op vinden om omheen te werken, hoewel ik dat uiteraard wel graag wil.

[ Voor 24% gewijzigd door PostyMcPostface op 17-01-2017 23:11 ]

[RedHat]

Ik heb een trauma opgelopen met blijvend letsel. Ik kan jouw situatie niet beoordelen want ik heb de kennis niet, maar heb bewust gekozen om pijn niet te onderdrukken. Mijn lichaam heeft zich dermate aangepast dat ik de pijn wel voel, maar mijn hersens hebben zich dermate aangepast dat dit niet zo scherp meer doorgegeven wordt en dat ik op momenten zelfs geen pijn ervaar doordat ik er niet aan denk.

Probeer voor jezelf na te gaan hoe lotgenoten dit op lange termijn ervaren en welke hulpmiddelen ze wel of niet gebruiken. Want het kan best zijn dat de ervaring na een aantal jaar anders is en dan is het zonde om jouw droombaan op te geven. Maar dat is meer in het algemeen omdat ik geen kennis heb van hetgeen jij hebt en ervaart.

[SlowDown]

DiedX schreef op dinsdag 17 januari 2017 @ 22:52:
Ga gewoon eens tramadol proberen. Ik heb het gebruikt, niets aan het handje.

Tramadol is en nare puinstiller, je hebt er meer van nodig om het effectief te houden plus het feit dat
je darmen stelsen aardig overhoop wordt gegooid, eigen ervaring en staat ook in de bijstuiter.
Wordt je even tueel Oxycodon aabbevoven dan nog voor zichtiger worden afkikken 'cold trurky' gaat hier mee niet, ook ervaring mee

[PostyMcPostface]

RedHat schreef op dinsdag 17 januari 2017 @ 23:12:
Ik heb een trauma opgelopen met blijvend letsel. Ik kan jouw situatie niet beoordelen want ik heb de kennis niet, maar heb bewust gekozen om pijn niet te onderdrukken. Mijn lichaam heeft zich dermate aangepast dat ik de pijn wel voel, maar mijn hersens hebben zich dermate aangepast dat dit niet zo scherp meer doorgegeven wordt en dat ik op momenten zelfs geen pijn ervaar doordat ik er niet aan denk.

Probeer voor jezelf na te gaan hoe lotgenoten dit op lange termijn ervaren en welke hulpmiddelen ze wel of niet gebruiken. Want het kan best zijn dat de ervaring na een aantal jaar anders is en dan is het zonde om jouw droombaan op te geven. Maar dat is meer in het algemeen omdat ik geen kennis heb van hetgeen jij hebt en ervaart.

Naar voor je. In ieder geval fijn om te horen dat je er mee hebt leren leven.

Zelf heb ik van dag-tot-dag geen last van mijn aandoening. Ja, ook wel pijn, maar ik eigenlijk doe ik hetzelfde, gewoon negeren. Op dit moment is de pijn echter dusdanig dat mijn rugspieren zich verkrampen. Dat houdt elkaar in stand. Met de combinatie van spierverslappers en pijnstillers moet dat enigszins kalmeren, en ben ik daarna wel weer de oude. Het is niet de eerste keer dat een dergelijke uitschieter me overkomt, en is gelukkig ook niet al te vaak.

Ik hoef er dan ook absoluut mijn werk niet voor op te geven op de lange termijn; maar op de korte termijn wil ik ook wel graag nuttig zijn. Veel lotgenoten heb ik niet kunnen vinden op het internet omdat ik, inderdaad, in de enigszins uitzonderlijke situatie zit nooit naar een kantoor o.i.d. te hoeven. Als dat een vereiste zou zijn voor mijn werk had het natuurlijk snel opgehouden.

SlowDown schreef op dinsdag 17 januari 2017 @ 23:12:
[...]

Tramadol is en nare puinstiller, je hebt er meer van nodig om het effectief te houden plus het feit dat
je darmen stelsen aardig overhoop wordt gegooid, eigen ervaring en staat ook in de bijstuiter.
Wordt je even tueel Oxycodon aabbevoven dan nog voor zichtiger worden afkikken 'cold trurky' gaat hier mee niet, ook ervaring mee

Tramadol is nu voorgeschreven als vervanger van Diclofenac. Beiden schijnen een nadelig effect te hebben op je maag-/darmstelsel. Bij diclofenac kreeg ik echter onwijs last van diarree, en een aantal uur achter elkaar voorovergebogen op de wc zitten is ook niet bevordelijk voor mijn rugklachten natuurlijk. Tramadol schijnt juist een obstiperend effect te hebben. Ook niet fijn waarschijnlijk, maar hopelijk minder nadelig dan diclofenac.

[w3rd]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Jesserr]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Martinusz]

DiedX schreef op dinsdag 17 januari 2017 @ 22:52:
Ga gewoon eens tramadol proberen. Ik heb het gebruikt, niets aan het handje.

Idem en zodra je stopt zouden de bijwerkingen juist snel weer weg moeten zijn.

@TS: Wees a.u.b. niet zo iemand die van te voren alle bijwerkingen leest en ze ook spontaan krijgt (of denkt te krijgen)
Ik ken iemand die heeft ook altijd alle bijwerkingen (ook al staat er 1 op de 10.000 krijgt ze), maar volgens mij zit dat deels ook in je koppie soms.

Edit: je werkt achter de pc, zittend neem ik aan, weleens gedacht aan zo'n bureau waar je ook achter kan staan? Ik weet nog toen ik last had van mijn rug, dat ik liever stond dan zat

[ Voor 14% gewijzigd door Martinusz op 18-01-2017 09:21 ]

[XzeroD]

Wat bij mij hielp is dat ik thuis kon werken, en in overleg met mijn werkgever begon met 2 uurtjes werken op een dag maximaal en dat opbouwen tot hoe ver ik kon. De uren kon ik zelf in plannen, dus soms werkte ik 2 uur achter elkaar, soms in de ochtend 1 uur en in de middag 1 uur.

Vanuit hieruit heb ik in een aantal weken langzaam in stapjes opgebouwd, de ene week even wat uurtjes minder, de andere week wat uurtjes meer.

Inmiddels weer fulltime aan het werk, maar merk wel dat ik nog steeds elk uur eventjes rond moet lopen. Gelukkig had ik ook een fijne werkgever, die de situatie snapte en mee wou helpen.

[ybos]

Let er wel op dat je niet teveel "wil". Het is uitermate goed dat je je vol wil inzetten voor je werkgever. Echter kan het risico bestaan dat je te vroeg te veel doet en het herstel daardoor langer duurt, daar hebben zowel jij als je werkgever niets aan!

Maar: voor de inzet!

[pyrofielo]

Ik heb in een zelfde soort situatie gezeten waar ik zwaar door mijn rug ben gegaan. Ik heb drie dagen echt op de grond in de huiskamer gelegen en was dolgelukkig dat een flinke dosis Tramadol mij daar doorheen heeft geholpen.

Ik ben de eerste vierweken echt thuis gebleven en ben toen begonnen met werken op therapeutische basis. in eerste instantie begonnen met sochtens een uurtje maar vrij snel door naar halve dagen en daarna weer volle dagen.

Van de tramadol was ik trouwens helemaal van de wereld. Heb veel geslapen en was over het algemeen erg versuft. Maar dat was vrijwel direct weg toen ik daarmee stopte. Mocht het weer gebeuren dat ik door mijn rug ga zal ik geen seconde aarzelen om het weer te gebruiken.

[Highland]

Ik heb mijn jarenlange rugklachten al weer een heel aantal jaren terug tot 0 gereduceerd door veel beter te leren bewegen met goede begeleiding van fysiotherapie. Dat is dus niet een paar keer masseren of 'kraken', maar twee keer per week gedurende een heel kwartaal de juiste oefeningen doen op de juiste manier. Vervolgens jarenlang pijnvrij kunnen werken, waarbij ik wel mijn oefeningen ben blijven doen.

Tijdje terug toch weer last gehad, dus mijn oefeningen weer opgeschroefd en met hulp van fysiotherapeut weer in korte tijd pijnvrij.

Kortom: ik weet hoe lastig rugpijn is (los van de oorzaak), maar heb ook geleerd dat ik daar veel aan kan doen. Zeker wanneer er sprake is van pijn door spierverkrampingen.

Mijn advies: los van je afspraken met je werkgever (die zijn zo te lezen wel constructief te maken), zorg als eerste dat je in een betere conditie komt en je beweegpatroon goed is. Daar heb je namelijk dagelijks profijt van, gedurende nog vele jaren. Dat is een betere weg dan jezelf platleggen met medicijnen (is alleen korte termijnoplossing, medicatie is de weg die huisartsen kiezen omdat dat is waar ze het meest thuis in zijn). Mocht het probleem vervolgens niet/niet volledig op te lossen zijn, dan is leren omgaan met de pijn de weg en pas als laatste medicijnen.

[LopendeVogel]

Highland schreef op woensdag 18 januari 2017 @ 11:21:
Ik heb mijn jarenlange rugklachten al weer een heel aantal jaren terug tot 0 gereduceerd door veel beter te leren bewegen met goede begeleiding van fysiotherapie. Dat is dus niet een paar keer masseren of 'kraken', maar twee keer per week gedurende een heel kwartaal de juiste oefeningen doen op de juiste manier. Vervolgens jarenlang pijnvrij kunnen werken, waarbij ik wel mijn oefeningen ben blijven doen.

Tijdje terug toch weer last gehad, dus mijn oefeningen weer opgeschroefd en met hulp van fysiotherapeut weer in korte tijd pijnvrij.

Kortom: ik weet hoe lastig rugpijn is (los van de oorzaak), maar heb ook geleerd dat ik daar veel aan kan doen. Zeker wanneer er sprake is van pijn door spierverkrampingen.

Mijn advies: los van je afspraken met je werkgever (die zijn zo te lezen wel constructief te maken), zorg als eerste dat je in een betere conditie komt en je beweegpatroon goed is. Daar heb je namelijk dagelijks profijt van, gedurende nog vele jaren. Dat is een betere weg dan jezelf platleggen met medicijnen (is alleen korte termijnoplossing, medicatie is de weg die huisartsen kiezen omdat dat is waar ze het meest thuis in zijn). Mocht het probleem vervolgens niet/niet volledig op te lossen zijn, dan is leren omgaan met de pijn de weg en pas als laatste medicijnen.

Klopt, althans, jouw verhaal is ook bij mij en mijn schoonvader van toepassing.
Mijn schoonvader heeft reuma, daar zijn uiteraard 100e verschillende medicijnen (verdovende middelen) voor. Dit heeft hij op het begin weleens gebruikt, daarna is hij doorgegaan zonder medicijnen. Wel is hij meer gaan bewegen en om leren gaan met de pijn. Af en toe voelt hij nog wat, maar zijn pijngrens is veel hoger waardoor hij al die verschillende soorten drugs niet hoeft te nemen. Hij voelt zich dus beter, fitter, scherper en bovendien prettiger door GEEN medicijnen te nemen, maar om met een logische manier met de pijn om te gaan.
Zelf kamp ik al jaren met nek klachten (vreuger, op de basisschool werd voor de gym mijn t-shirt uitgetrokken door een leraar, nee was niks seksistisch, maar ik kreeg hem niet uit. Krak, nek scheef, nu 24 jaar later nog altijd last ervan). Hier op het begin ook medicijnen voor geslikt totdat ik voor gek verklaart werd: je gaat toch niet je leven lang pijnstillers slikken wanneer je soms last hebt van de pijn? Daar ga je toch gewoon mee leren leven?? (dat zeiden mijn ouders..).
Oké ik luisteren uiteraard, en ja hoor, gewoon 2x in de week fitness (wat ik inmiddels al ruim 10 jaar doe), en zelden pijn, als ik pijn heb, ach laat maar komen. Beter even door de zure appel heen bijten dan aan de hard drugs.

Zo ken ik meerdere mensen met bepaalde (chronische) klachten, niemand slikt daar meer iets voor. Het maakt je afhankelijk van een bepaald medicijn, en je steunt zo niemand, behalve de medicijn kartels.

Een ander bijkomend voordeel bij geen gebruik van vage medicijnen: je leert je lichaam kennen. Geef mij een paar van die zwaar verdovende medicijnen (heb ze vroeger allemaal gehad, die wat ik hier voorbij zie komen) en je gaat juist fouten dingen doen. De pijn wordt verdoofd terwijl je die niet voor niks voelt.. Je gaat dus zaken forceren want ja, je bent verdoofd. Resultaat: je maakt alles alleen maar erger en erger dankzij die troep wat doktoren je geven tegen de ''pijn''. Wetende dat de pijn op lange duur erger wordt door misbruik van je lichaam en je afhankelijk wordt van een hele lading medicijnen.

Ik wil tevens niet zeggen dat pijnstillers altijd slecht zijn, stel je verliest je voet, hand of noem maar wat, dan begrijp ik dat de pijn zodanig is dat je wel iets moet hebben om niet K.O te gaan. Maar chronische pijn en pijnstillers is gewoon als olie op het vuur, dat doe je niet tenzij je het allemaal erger wilt maken en/of de medicijnwereld wilt financieren.
Wees maar blij dat we geen vrouwen zijn

[dick1961]

Zelfde verhaal hier als Highland. Met dit verschil dat ik wel een dagelijkse dosis tramadol heb, de afgelopen 4+ jaar. Retard, welteverstaan. In mijn geval praktisch geen bijwerkingen - eerder het omgekeerde van versuffend ;-) Diazepam daarentegen gebruik ik per se niet langer dan een dag of twee. Rotspul voor mij.
Zelfde recept ook als hierboven: met een goeie fysio aangepaste oefeningen geleerd. Dat en regelmatige beweging houdt de ergste pijn 350 dagen per jaar op afstand.

[Tha_Butcha]

Ik zou (zeker gezien je goede band met je werkgever) met hem "om de tafel" gaan zitten en aangeven wat je zelf hier al oppert: documentatie, templates maken etc. en dan ong 2 uur per dag werken, tot zover je zelf kan.

De dingen die je opnoemt zijn namelijk allemaal niet zo bedrijfskritisch, maar zijn wel fijn als ze gebeuren. Op die manier draag jij toch - naar vermogen - je steentje bij, maar hoef je je niet schuldig te voelen als je je taak niet gedaan krijgt.

[Qinshi]

RedHat schreef op dinsdag 17 januari 2017 @ 22:56:
Als je vanuit je bed eigenlijk alles al kan doen, kun je dan niet gewoon gedeeltelijk werken? Bijvoorbeeld 4 uur per dag welke op eigen inzicht in te vullen is? Dus 4x een uur of 8 x een half uur. Als je werkgever toch al zo flexibel is wat verwacht je dan? Je weet zelf het beste waar jouw complicaties liggen en ik durf wel te stellen dat jouw werkgever uniek is, moet je toch een werkbare situatie kunnen creëren? Anders is er geen andere optie dan 100% ziekmelding of denk ik te kort door de bocht?

In hoeverre zie jij dit als een mentaal probleem? Want als je fysiek een probleem hebt dan krijg je dat vaak ook mentaal. Het erkennen daarvan is soms moeilijk maar helpt wel mee in het proces om een werkbare situatie te creëren.

'kan je niet'.
daar heb je het, veel bedrijven nemen u in dienst als fulltime, betalen u als fulltime en verwachten dan ook je full time inzet/resultaten.

Als je dan door een ziekte, en de mogelijk gevolgen ervan niet meer fulltime kan werken kiezen veel bedrijven voor het volgende: Persoon ontslaan en een gezonde persoon aanvaarden om die dan weer als volwaardige fulltime te laten werken.

Zo zit het bedrijfsleven ineen.
Men spreek altijd vlug over 'ga dan halftijdswerken en doe dit en dat', maar zéér veel werkgevers moeten hier niets van weten. Aangezien zij ook bepaalde doelen hebben met hun bedrijf en deze met zo weinig mogelijke rompslomp/financiën willen bereiken.

Tha_Butcha schreef op woensdag 18 januari 2017 @ 13:05:
Ik zou (zeker gezien je goede band met je werkgever) met hem "om de tafel" gaan zitten en aangeven wat je zelf hier al oppert: documentatie, templates maken etc. en dan ong 2 uur per dag werken, tot zover je zelf kan.

De dingen die je opnoemt zijn namelijk allemaal niet zo bedrijfskritisch, maar zijn wel fijn als ze gebeuren. Op die manier draag jij toch - naar vermogen - je steentje bij, maar hoef je je niet schuldig te voelen als je je taak niet gedaan krijgt.

Maar dan zal die persoon imo, dan ook maar moeten betaald worden voor die 1-2 uren/dag.
Niet over een contract onbepaalde duur beschikken en ook niet alle bedrijfsvoordelen genieten.
Wat dus betekend dat je een gigantisch inkomstenverlies hebt, met alle mogelijke financiële gevolgen.

Ivm pijnstillers: Mee oppassen.
Vele sterke pijnstillers, bevatten inderdaad Opioïden.
Naast enorme verslaving in u lichaam en dat het er ook snel aan gewend is. Met als gevolg dat je steeds een hogere dosis moet nemen om dezelfde pijnstilling te bekomen.
Dan heb je nog de enorme gewichtstoename, die ironisch genoeg, nog voor meer druk/gewicht op u wervels zorgen.
Heb je al de pijnkliniek overwogen.
Geen idee naar wat voor niveau ze daar hebben, aangezien ze daar ook al rap grijpen naar steeds hogere vorm van pijnstilling (zware morfine pillen, ...).
Leven met pijn is inderdaad een hel.

[ Voor 33% gewijzigd door Qinshi op 18-01-2017 13:30 ]

[Durazno]

Wat hierboven wordt gezegd.
Regel een verwijzing naar de pijn poli, die kunnen meer dan alleen (zwaardere) pillen geven, maar onder andere ook pijnstillende injecties geven die een hoop pijn kunnen verlichten.

Ik weet verder dat ze bij ernstige rugklachten ook wel eens een spondylodese uitvoeren waarbij de rugwervels die verantwoordelijk zijn voor de pijn aan elkaar laten groeien. Een orthopeed kan je hier een goed antwoord op geven.

Zoals ik jou verhaal lees heb je er vaker last van en wordt het ook erger en dan wordt het tijd om naar een permanentere oplossing te gaan kijken of je moet het prima vinden om steeds meer pijnstillers et cetera, eventueel, dagelijks te gaan gebruiken. Pijnstillers zijn ervoor om episodes met pijn draaglijk te maken en zijn niet bedoeld als ''vaste'' oplossing, maar als lapmiddel.

Voor verslaving aan pijnstillers moet jij je nu niet door laten beïnvloeden, je slikt ze tegen de pijn en niet voor de ''high'' en dan wordt je niet van het één op het andere moment een verslaafde. Zodra je ze voor de high gaat slikken kun je wel in de problemen terecht komen, maar het gaat er nu om dat je de pijn gaat dempen.
Nogmaals; de pijnpoli kan je hier een stuk beter mee op weg helpen dan de huisarts. Daar krijg je te maken met een anesthesioloog die er voor heeft gestudeerd om onder andere jouw pijn te verlichten en de hele dag bezig is met soortgelijke middelen.

Daarnaast is Tramadol niet een heel spannende, mocht dat nou voor jou niet goed genoeg werken of heb je teveel last van bijwerkingen vraag dan om een andere pijnstiller. Dan ga je vrijwel meteen een stap hoger naar bv Oxycodon. Daar wil ik bij vermelden dat Oxycodon 5 mg, start dosering, niet heel veel anders gaat werken dan die 50 mg (gokje, want startdosering) Tramadol.

En het allerbelangrijkste tegen (rug)pijn; blijf of ga meer bewegen met een goede fysiotherapeut. Een goede fysio weet hoe hij jouw pijn vermindert dmv bewegen en wellicht heb je met een goed programma over een poos een stuk minder pijn medicatie nodig of zelfs helemaal niet. Dit is makkelijk uit te proberen, hoewel er wel wat tijd overheen kan gaan eer je resultaat boekt. Ik zou je adviseren dat te gaan proberen en dan verder te gaan kijken.

[ Voor 50% gewijzigd door Durazno op 18-01-2017 14:39 ]

[Technomania]

Ik zit in een soortgelijke situatie.

Ik heb een spierziekte (Ziekte von Recklinghausen) en de daarbij toenemende Epilepsie. Zit ook aan de vrij zware medicatie waardoor ik afgelopen jaar voor 100% ben afgekeurd (IVA-uitkering).

Leg je probleem eens voor aan het UWV. Misschien dat je jezelf goedkoop kan detacheren als aanvulling op een eventuele uitkering. Dat bied je financiële zekerheid, je kan op eigen tempo dingen oppakken en de opdrachtgever weet van te voren dat je er niet altijd bent als je een rotnacht heb gehad....

Eventuele cursussen worden dan ook toegejuicht (en betaald) door het UWV.

Succes

edit: Sorry niet goed gelezen, dacht dat de pijn blijvend was

[ Voor 4% gewijzigd door Technomania op 18-01-2017 14:59 ]

[Tha_Butcha]

Qinshi schreef op woensdag 18 januari 2017 @ 13:22:
[...]

'kan je niet'.
daar heb je het, veel bedrijven nemen u in dienst als fulltime, betalen u als fulltime en verwachten dan ook je full time inzet/resultaten.

Als je dan door een ziekte, en de mogelijk gevolgen ervan niet meer fulltime kan werken kiezen veel bedrijven voor het volgende: Persoon ontslaan en een gezonde persoon aanvaarden om die dan weer als volwaardige fulltime te laten werken.

Zo zit het bedrijfsleven ineen.

Jep, het gevolg van doorgeslagen arbeidsvoorwaarden, maar dat is een andere discussie. Een eventueel ontslag is niet aan de orde, want TS heeft het zelf over een maand ziek zijn/nauwelijks kunnen werken.

Men spreek altijd vlug over 'ga dan halftijdswerken en doe dit en dat', maar zéér veel werkgevers moeten hier niets van weten. Aangezien zij ook bepaalde doelen hebben met hun bedrijf en deze met zo weinig mogelijke rompslomp/financiën willen bereiken.

Nogmaals: in de OP gaat het over een periode van een maand, daarnaast zegt TS dat ie een goede arbeidsrelatie met zijn werkgever heeft. Dus eventueel ontslag is niet eens aan de orde.

Maar dan zal die persoon imo, dan ook maar moeten betaald worden voor die 1-2 uren/dag.
Niet over een contract onbepaalde duur beschikken en ook niet alle bedrijfsvoordelen genieten.
Wat dus betekend dat je een gigantisch inkomstenverlies hebt, met alle mogelijke financiële gevolgen.

Wederom: lezen. Hij vraagt advies over wat de komende maand/paar weken moet gaan doen, omdat hij niet wil zitten 'niksen' gedurende die periode. Hij wil zijn collega's en werkgever helpen door wat kleinere klussen te doen. Dus financieel zit de TS waarschijnlijk gewoon in de ziektewet en zijn de paar dingen die hij heeft genoemd bezigheidstherapie.

[Blue-eagle]

Niet grappig bedoeld, ik ken mensen met chronische pijnen die het al doen, maar heb je weleens wiet overwogen? Desnoods medicinale wiet als dat in Nederland bestaat. Ik heb geen verstand van medicatie maar de twee personen waar ik naar refereerde hebben altijd gruwelijke last en bijwerkingen van voorgeschreven medicatie wat vervolgens op zijn beurt andere issues geeft, welke allemaal niet optreden bij gebruik van wiet. 1 Van deze twee rookt zelf niet, die inhaleert de lucht via een vaporiser.

Buiten dat om, als front-end developer (ik ben d'r ook 1) kan je natuurlijk erg veel vanuit huis doen. Onder invloed van softdrugs programmeren is mij persoonlijk altijd wel bevallen Review je eigen werk naderhand om te kijken wat het effect op je werk is.

[CMD-Snake]

PostyMcPostface schreef op dinsdag 17 januari 2017 @ 22:43:
Speelt natuurlijk ook mee dat ik gezegend ben met een onwijs fijne werkgever die daadwerkelijk goed voor z'n personeel zorgt, niet alleen op papier. Daar wil ik dan ook op mijn beurt best een stapje harder voor lopen, ook als ik eigenlijk met ziekteverzuim ben, immers werkt een goede arbeidsrelatie altijd twee kanten op. Er is ook nou eenmaal niemand anders, ook qua capaciteit, die het nou echt op zou kunnen vangen.

Soms is ziek zijn nou eenmaal ziek zijn. Gun jezelf ook tijd om te herstellen.

Je werkgever zal ongetwijfeld je inzet waarderen, maar misschien is het beter om nu even tijd te nemen om te herstellen. Het forceren van jezelf als je ziek bent kan ook ervoor zorgen dat je langer bezig bent met je herstel of je ziekte erger maken. Je baas koopt niets voor halfbakken werk of als jij nog langer dan nodig in de ziektewet zit.

[Qinshi]

[b][message=49911939,noline]

Wederom: lezen. Hij vraagt advies over wat de komende maand/paar weken moet gaan doen, omdat hij niet wil zitten 'niksen' gedurende die periode. Hij wil zijn collega's en werkgever helpen door wat kleinere klussen te doen. Dus financieel zit de TS waarschijnlijk gewoon in de ziektewet en zijn de paar dingen die hij heeft genoemd bezigheidstherapie.

Een deel van m'n post was vooral algemeen.
In België is het zo dat als je ziek bent, en dus in de ziektewet zit, je niet kunt werken.
Als ze ook maar een klein vermoeden hebben, zoals hij zelf aangeeft, dat hij enkele uren/dag wil werken voor z'n baas. Dan, door de besparingen, redeneren ze:

ha, dan kan je werken, vanaf volgende week vlieg je van de ziektewet'.
Dat je geen werk kan vinden, die voldoet aan u beperking is niet het probleem van de ziekenkas, maar van u.

Wat wel mogelijk is, is 'progressieve werkhervatting'.
Vooral het woordje 'progressief'. Je moet eerst toestemming vragen aan de arts van de ziektewet. Die zal dan bepalen hoelang je al mag werken. Zo kan je eventueel al werken, en de uren dat je nog 'ziek' bent, worden bijgelegd door de ziekteuiterking.

MAAR, in België moet een werkgever daar niet akkoord mee gaan. Zoals eerder al gezegd, zijn er veel werkgevers die u geen 'halftijdse functie' kunnen geven in u vakgebied en dus kan je niet in het 'progressieve werkhervatting' stappen. Zodoende is het: ziek blijven en dan van 0u werken terug naar voltijdse betrekking in dat bedrijf.

En nu is er een nieuwe wet, die werkgevers in staat stelt om een bedrijfsarts te sturen naar de zieke werknemer. Die kan dan beslissen: deze persoon kan die functie niet voltijds meer uitoefenen. Hierbij mag de werkgever dan de persoon ontslaan, zonder een ontslagvergoeding te betalen.

Stel:
Een programmeur me ernstige RSI/rugprobleem. Had voltijdse functie, word ziek. Bedrijf wil geen investeringen doen in beter ergonomisch materiaal en eist voltijdse functie. Ze sturen bedrijfsarts naar zieke programmeur. Die bedrijfsarts meld dat die man een lange weg van revalidatie moet doen (een jaar). Hopla, kan zo omwille van die redenen ontslagen worden. (zonder ontslagvergoeding, ongeacht het aantal jaren dienst.).
Zo'n ontslagen noemen ze: medisch ontslag.

On TOPIC:
Imo zou ik, zoals hierboven als is vermeld, u lichaam en geest de tijd gunnen om te leren omgaan met de situatie.