Cyberpope schreef op zondag 18 december 2016 @ 14:54:
De keer dat we meer als 300 reacties hadden, gaan we echt niet elke brief lezen. Dan gaat er hele partijen op de stapel afgewezen puur op het niet hebben van een specifiek diploma. Daar zouden uitstekende mensen tussen kunnen zitten, maar ja, er zitten er ook uitstekende tussen die wel dat papiertje hebben.
Het grappige is dus dat ik juist heel erg let op of er wel of niet een fatsoenlijke motivatiebrief bij zit.
Geen brief en enkel een regeltje "hierbij mijn CV" is bijna een 100% garantie om afgewezen te worden.
CV lees ik zeker ook, maar als iemand enkel een CV in stuurt en geen brief, staat 'ie direct 1-0 achter, als het geen 2-0 is.
Ik zit niet te wachten op iemand die niet eens de moeite wil nemen iets over zichzelf te vertellen en de aandacht te trekken. Op mij komt dat nogal lui en ongeinteresseerd over. Mijn vooroordeel (mogelijk onterecht) is dat iemand *moet* solliciteren of denkt dat de banen vanzelf wel op 'm af komen. Prima, maar niet bij ons. Het pas ook niet bij de functie en afdeling.
Brief die barst van de spelfouten ben ik ook wat voorzichtiger mee. D/T fouten en EI/IJ let ik nauwelijks op (vind dat om redenen niet relevant), maar compleet rare zinsconstructies en nodeloze fouten wel. Als je de NL taal minder goed beheerst is dat niet erg, maar dat vind ik ook dat je de moeite mag nemen je brief te laten proofreaden door iemand die de ergste dingen er uit haalt.
Mijn huidige collega hebben we ook op die manier geworven, weet niet meer wat hij precies schreef maar wel dat er genoeg dingen mijn aandacht trokken om 'm uit te nodigen. Hij had bijvoorbeeld aangegeven een Christelijke overtuiging te hebben. Dat stond op zijn CV. Nu ben ik zelf agnostisch en TOCH trok het mijn aandacht. Iemand die dat er op zet, heeft daar een reden voor. Ik was nieuwsgierig naar de reden en heb daar dus ook in het 1e gesprek naar gevraagd. (Met succes, want hij heeft ruim 3 jaar bij ons gewerkt en vertrekt per 1 februari.)
Ik snap dat als je 300+ sollicitanten hebt je selectief moet zijn en geen kwartier de tijd hebt per CV, ook dat je het beoordelen van een CV uitbesteed. Toch vind ik het jammer, juist vanwege alle genoemde redenen.
Gelukkig heb ik het voorrecht alle CV's en brieven zelf te mogen zien. Ook dat kost tijd, zelfs als het er "maar" 40-60 zijn. Ik moet werk laten liggen vanwege die sollicitatieprocedure. Toch is het een investering die ik er meer dan graag voor over heb, juist omdat het zo ongelooflijk nauw luistert in dit geval en ik denk ik de enige in het bedrijf ben die die CV's en brieven zinvol kan beoordelen. (Dat is ook waarom ik de vorige ronde bij alle gesprekken heb gezeten en bij deze ronde bij het 2e gesprek aan schuif, maar wel ook over de 1e ronde zeggenschap heb.)
Vind het ook leuk, ik heb in het verleden heel wat sollicitaties aan de andere kant van de tafel gezeten. Nu krijg ik voor de 3e keer de kans aan de kant van de werkgever te zitten. (Vorige keer hadden we 2 rondes nodig, diegene die we in eerste instantie hadden aangenomen bedankte alsnog voor de baan waardoor het hele circus opnieuw kon beginnen.) Ik krijg nu de kans om alles dat ik vind dat werkgevers in mijn ogen verkeerd deden, goed te doen. Zowel in de brieven/cv ronde, als in de gespreksrondes. Word ik zelf ook beter van.

Dus hulde voor jullie bedrijf dat jullie het zo doen. Maar ik weet ook dat er de nodige bedrijven zijn die op dezelfde wijze als ons werken. Dus voor TS zou het terecht komen bij een bedrijf als die van jullie een pre zijn. Wellicht moet hij bedrijven daarop gaan uitzoeken om gericht te solliciteren om niet op ongerichte sollicitaties als zijn energie kwijt te zijn.
Yep.
Dat is ook waarom ik mijn verhaal schrijf en motiveer. Ik snap hoe andere bedrijven (moeten) werken, maar er zijn ook bedrijven zoals die van ons, die juist een andere insteek er op na kunnen houden.
Juist bij de wat kleinere bedrijven heb je kans dat de procedure persoonlijker is en kleiner hoeft zeker niet slechter te zijn. Ik heb, voor mij, de leukste baan die ik de afgelopen 20 jaar heb gehad en een van de redenen waarom ik er voorlopig niet weg is, is dat ik denk dat het niet beter word dan dit.
Vind het jammer dat mijn collega weg gaat, maar ik denk wel dat we voor en nieuwe kandidaat een ongelooflijk leuke baan in de aanbieding hebben. Dat hoop ik op mijn beurt weer uit te kunnen dragen in sollicitatierondes.
Waarom ook deze toelichting: Ik geloof er nooit zo in dat ik of mijn werkgever uniek zijn.

Uniek is een illusie. Misschien dat we wat zeldzamer zijn dan bedrijven die op een andere manier acteren, maar er is dus hoop, denk ik.
Tja... Wij zoeken meestal vakmensen. En voor vakmensen is gewoon een bepaald opleiding vereist om minimaal aan te tonen dat je een bepaalde kennis hebt en toegelaten kunt worden tot een vak.. Zoals jij al zo mooi aangaf, jou maakt het niet uit of de arts een WO diploma heeft. Maar dat is al tegenspraak met zichzelf omdat je geen arts kunt worden zonder WO. Wat volgens mij een verdomd goede reden heeft en ik daarom graag zou wil houden.
Klopt en voor veel vakgebieden gaat dat 100% op.
Gelukkig niet voor allemaal.

(Ook voor mij, anders zou ik werkloos zijn of genoegen moeten nemen met een of ander laaggekwalificeerd baantje waar ik waarschijnlijk doodongelukkig van zou worden. Wat moet dat moet, maar mijn geluk zit niet in "patat bakken", "stoep vegen" of andere ongeschoolde arbeid, hoe belangrijk het ook is dat ook die functies vervuld worden en hoe veel respect ik ook heb voor de mensen die dat uitvoeren. Mij moet je echt laten miljoenpoten en keihard laten nerden, veel verantwoordelijkheid, af en toe stupide lange dagen, hier en daar een weekend en ook op momenten totaal slacken en halve dagen op FB of Tweakers hangen. De boog kan immers niet altijd gespannen zijn.)
Maar zou ik als ik genoeg goede mensen kan vinden met een papiertje, gaan zoeken naar de spelt in de hooiberg, degene die ook goed is zonder papiertje? Mij lijkt de enige reden als ik geen goede mensen met een papiertje kan vinden.
In de ICT niet. Als ik 2 kanditaten heb waarvan de een een papiertje heeft en de andere niet, maar ze zijn beiden op hun eigen manier geschikt, kijk ik eerst naar wat voor gegeven situatie het *beste* geschikt is en als ik daar niet kan kiezen omdat ze ieder op hun eigen manier geschikt zijn, kies ik voor diegene wiens persoonlijkheid me het meest aan staat en die ik het best qua persoonlijkheid bij het bedrijf of functie vind passen.
Voorbeeld is de vorige sollicitatieronde. Uiteindelijk bleven er 2 kandidaten over.
- Kandidaat 1 had MBO4 ICT gedaan, 5 jaar relevante werkervaring richting systeembeheer, relatief jong
- Kandidaat 2 was een herintreedster, een dame van ik meen net iets boven mijn leeftijd (39)
We zijn uiteindelijk voor kandidaat 1 gegaan en met heel veel plezier heb ik daar 3 jaar mee samen gewerkt, lief en leed gedeeld en menig nacht elkaar wakker gehouden.
Zouden we NU moeten kiezen en we opnieuw zo'n selectie over houden, dan is de kans groter dat ik voor kandidaat 2 kies. De functie is nu wat lichter geworden en meer gericht op support. Menselijkheid dus, de techniek leren we iemand wel aan, ook als diegene 45+ is.
Dit is absoluut geen wet, in andere gevallen en bij andere bedrijven in andere functies gaat het anders. Dit is wel een voorbeeld van 1 situatie waar ik zelf nogal nauw bij betrokken ben, die aan geeft dat een papiertje lang niet altijd van doorslaggevend belang is.
Maar nogmaals kan in de ICT anders zijn. Waar ik in ons vakgebied / branche nooit iemand tegenkom die "daarin gerold is" (slechts mensen die zich heel bewust hebben laten omscholen), kan ik dat in de ICT nogal regelmatig tegen. Mensen die afstudeert zijn als psycholoog, gezondheidswetenschapper, geschiedenis, automonteur (?) en zelfs een groentenboer en die werkzaam zijn in de ICT, zonder een zware omscholing. Dus het kan heel branche specifiek zijn.
Mag ik vragen in welke branche je werkzaam bent? (Het staat misschien eerder in de discussie al, maar is niet blijven hangen.) Ik ben wel benieuwd namelijk, het geeft mij ook context bij jouw verhaal.

Zelf zet ik mijn vraagtekens bij het "borstgeroffel" dat er sommige bedrijven al niet meer om een papiertje vragen. Je haalt er je eigen beroep mee naar beneden als "iedereen" het kan.
Even los van dat papiertje, maar je moet inderdaad oppassen dat niet dat gebeurt. Dat ik zelf een VWO dropout ben, wil niet zeggen dat mijn werk makkelijk is en iedereen mijn werk kan. Daarom zijn delen van deze discussie ook zo tegen mijn zere been.
Ik heb vaker te maken gehad met mensen die nogal denigrerend over mijn huidige baan en eerdere banen deden. "Wat jij doet is makkelijk, want je bent maar sysadmin in een kleine organisatie." By all means, maar mijn werk is niet makkelijk, het is makkelijk om er zo kort over te oordelen zonder de details te kennen.
Tuurlijk, het is onvergelijkbaar met sysadmin in een enterprise omgeving. Totaal ander vak. Vaak veel "smaller". De kunst in mijn werk is nu juist dat je een miljoenpoot moet zijn, overal verstand van hebben, begrijpen hoe het grote geheel werkt, snappen hoe jouw werk volledig direct van invloed is op de organisatie en niet indirect zoals bij veel grotere organisaties. Ook het besef dat je geen team hebt van 100 man, maar dat 1 verkeerde inschatting of tikfout, zonder enige controle, heftige gevolgen kan hebben.
Wil niet zeggen dat sysadmin in een enterprise omgeving makkelijk is. Absoluut niet. Dat heeft weer zijn eigen specifieke uitdagingen. Het is allebei op zijn eigen manier moeilijk. De wereld zou een stuk mooier zijn als mensen dat zouden begrijpen.

(En dat is absoluut geen sneer naar jou toe, integendeel, dit is een algemene opmerking. Hooguit een sneer naar de mensen die mijn functie moedwillig de grond in stampten.)
Tot zo ver...
Ná Scaoll. - Don’t Panic.