Ik meld mij even hier. Ervaring zat, helemaal herkenbaar verhaal. Ook ik ben ongeveer 2x zo oud als jij. Dus allereerst een bloemlezing van mijn eigen verhaal. Samenvatting: Discipline is best lastig.
Basisschool niks hoeven doen, zelfs bewust onvoldoendes gaan halen omdat ik gepest werd als "studiebol". Op de middelbare school inderdaad ook weinig hoeven doen om het VWO te halen, het kwam altijd wel goed. Tentamens, examens, ik gok dat ik de boeken half doorgebladerd heb, ik kon het doen op de kennis opgedaan in de klas. Gemiddeld een 7, dus als ik wat gedaan had, had ik een mooier rapport gehad.
Besloten dat de vrijheid van de universiteit niet goed voor me zou zijn, dus HBO gaan doen. Daar liep ik hard tegen de muur aan het eerste jaar: Verrek.. ik moet wat doen om direct een voldoende te halen, maar hoe werkt dat? Hoe doe ik dat?
Ik heb met kunst- en vliegwerk en een dosis geluk (meerkeuzetoetsen) die opleiding afgerond, compensatiecijfers en theorie inruilen voor praktische opdrachten.
Ik ben daarna naar de universiteit gegaan en daar heb ik wel geleerd de boeken in te duiken en echt te leren doorgronden waarmee ik bezig was. Dat heeft een jaar gekost, maar ik ben er achter gekomen dat dingen me echt moesten interesseren wilde ik er in duiken. Ik wilde graag deze richting uit en moest dus ook de minder leuke kanten van die opleiding goed kunnen. Dat heeft me tot het afstuderen geholpen, daarna heb ik vrij lang over het schrijven van mijn scriptie gedaan.
(Ik had inmiddels een fulltime baan gekregen en dat combineert dan vrij lastig als je ook nog 's avonds wat vrije tijd wilt en moeite met discipline hebt.

).
Uiteindelijk heb ik harde afspraken gemaakt met de professor: Als we een afspraak hebben, dan plannen we als laatste punt direct een nieuwe afspraak voor 2 weken later. En ik stuur je 2 dagen tevoren de nieuwe stukken of vragen die ik heb toe. Op die manier had ik altijd een stok achter de deur, iemand die ik wat toestuurde en waarbij ik geen flater wilde slaan door niks te kunnen sturen. We hadden dus altijd wat te bespreken en ik had min of meer voortgang.
In mijn werk doe ik nu hetzelfde, ik plan afspraken met collega's voor 2nd looks of zet een deadline met bespreking in de agenda. Zo bind ik mezelf (en andere lakse/luie collega´s

) aan een project en proces. Hoewel ik soms nog wat te optimistisch plan, werkt het uitstekend om in elk geval IETS te doen. Ik merk gewoon dat als ik de vrijheid heb om wat achterover te gaan hangen, dat ik die vrijheid teveel neem en alsnog last-minute met halfbakken werk (en excuses) moet aankomen.

Helemaal weg gaat het nooit denk ik (ik ben dan ook een groot voorstander van automatische afschrijvingen, privé gezien

), maar er is genoeg om je te helpen.
Stel ook geen dingen uit als ze direct gedaan kunnen worden, je vergeet het of je gaat er meer en meer tegenop zien.
Om discipline te hebben is het dus belangrijk ook een stok achter de deur te hebben. Iemand die je controleert, die je voortgang kunt laten zien. In jouw geval denk ik dan aan je ouders, die je overhoren of die je stukken laat zien en lezen. Eventueel maak je afspraken met leraren over controleren, inleveren extra werk of vinger aan de pols houden. Docenten zijn heel bereidwillig, als je dat zelf ook bent.
Jezelf belonen kan werken, maar verbind hier ook een 2e persoon aan, het is soms te gemakkelijk om te zeggen: Ach, ik ben al op de helft van wat ik zou doen, ik kan nu ook best ff een half uurtje gamen ipv een uurtje.
Geef bijvoorbeeld het toetsenbord/de muis/controller aan je ouders en zeg dat ze die mogen geven als jij hoofdstuk X hebt samengevat of 90% van de franse woordjes goed hebt.
En wat ik eerder al zei: Heb een doel, weet wat je daarvoor nodig hebt en mogelijk interesseren bepaalde vakken je daardoor een stuk meer. Duik er in, de rest heb je ook nodig voor dat doel en dus zul je die vakken ook moeten halen. Dat is het pittige deel, maar met het betrekken van anderen kan dat werken.
Uiteindelijk wordt het misschien steeds meer eigen en gaat het makkelijker om ff 2 uurtjes de boeken in te duiken.