wildhagen schreef op zaterdag 15 oktober 2016 @ 08:36:
Volgens mij zijn dit idd aandachtstrekkers met een behoorlijk kinderlijke mentaliteit
De uitdossing en het gedrag is nogal kinderachtig, om het maar even mild uit te drukken.
Volgens mij is het ook een hype, en heb je een hoop losers die copy-cat gedrag vertonen. Als er één halvezool over het hek is, volgen er meer halvezolen, zeg maar.
Het beste wat je er mee kan doen is dit soort dingen negeren en doodzwijgen, dan sterft het vanzelf uit.
Ik denk niet dat negeren goed is. Er speelt hier iets heel fundamenteels mee.
Want wat is een clown eigenlijk?
We weten dat kinderen soms bang zijn voor clowns. En terecht. Een clown is een persoon die zich bizar kleed, zich raar gedraagt maar wel op een leuke manier. Hopelijk. Iemand die zijn identiteit verhuld. Wie dat doet, heeft mogelijk iets te verbergen, ondanks de grappen en grollen.
De clown is heel oud. In het Noordwesten van de VS kennen de Indiaanse culturen de 'Trickster'. Elke cultuur heeft een eigen 'clown'. In Griekse mythologie heb je de fluit spelende satyr Pan. Elke cultuur heeft waarden en daarop gebaseerde normen. Normen zijn restrictief in de meeste gevallen. Een cultuur moet dus een uitlaatklep hebben voor uitspattingen, voor gedrag dat buiten de norm valt.
In de middeleeuwen had je de hofnar. De hofnar is de enige die de koning voor gek mag zetten, omdat zelfs een koning zich bewust dient te zijn van de nonsens van zijn macht, van de hiërarchische verhoudingen tussen mensen die in feite nooit boven elkaar kunnen staan. De hofnar relativeert.
Maar deze clowns, ze doen leuk maar hebben ook een heel gemene houding soms. Ze liegen, bedriegen, houden je voor de gek en hebben soms kwade bedoelingen. Ze vertegenwoordigingen beide kanten van het karakter van de mens en van de god. Ze geven wijsheid via de analogie en metaforen in de grappen, maar als je inzoomt op hun ogen zie er soms een wrede kwaadaardigheid. Het is willekeur, je kunt er niet van op aan of die wijsheid bedoelt is om je te verlichten of te verduisteren. Voor de clown maakt het niet uit, hij speelt met je en geeft niet om je.
De clown is een archetype.
Als mensen in onze wereld, onze moderne, technologische, individualistische, van spiritualiteit ontdane samenleving, waar er chronisch gebrek is aan zingeving en holisme, een clownspak aantrekken en andere aanvallen, dan is er wel iets meer aan de hand. Ik zie het als een uiting van een cultureel gebrek, waardoor mensen letterlijk een archetype aantrekken, zich kleden in een archetype en zo in zekere zin uiting geven aan of een invulling geven aan een diep gevoeld gebrek.
En wat dat gebrek precies is is misschien af te leiden uit de keuze voor het clownspak. De clown ontstijgt culturele en religieuze belemmeringen, dus voelen deze mensen zich misschien te ingeperkt en wordt hun leven te veel bepaald door regels? Hebben deze mensen behoefte om geweld te gebruiken en vinden geen betere uiting dan fysiek geweld?
Stephen King's 'It' vertolkt het principe heel mooi, de leuke clown die je verleidt mee te komen naar een ondergrondse wereld waar je dan met beestachtige wreedheid te maken krijgt. Het dierlijke aspect versus het beschaafde, de clown is een vorm van de vereniging van oppositie.
Er is iets fundamenteels mis met onze samenleving en ik denk dat killer clowns een signaal daarvan zijn. Iets bevredigt ons niet aan onze manier van leven. Het doet er niet toe of de clown eerder ruzie had en het pak aandeed om niet erkend te worden. Hij had allerlei kostuums kunnen kiezen, maar de spanning van het kwaad en het goede is een uiting van 'ik doe je wat aan maar eigenlijk ben ik ook wel een goede kerel'.