Afgelopen voorjaar heb ik een baan met leuke collega's vaarwel gezegd om een nieuwe kans aan te pakken. Een op papier geweldige baan heb ik gekregen d.m.v. een nog geweldigere motivatiebrief, een die ik ook echt uit het hart heb geschreven want het is een baan in een segment waar ik al langere tijd wilde werken. En veel eerder dan voorzien kwam die kans dus.
Nu heeft dit segment het nog steeds vrij moeilijk (bouwgerelateerd), dat wist ik tijdens het solliciteren maar ik heb de baan tóch aangenomen omdat ik bang was dat ik mijzelf later wel voor de kop kon slaan.
Ik zit nu met mijn karakter i.c.m. de financiële positie waarin het bedrijf zich verkeerd een beetje in de knel (vanuit mijn functie heb ik vrijwel elke dag direct te maken met de gevolgen van deze positie). Ook past de (huidige) visie van het bedrijf niet echt bij mijn karakter. Kortom: ik zit er op dit moment gewoon niet lekker op mijn plek. En er zit iets in mij wat elke seconde roept: "ga toch weg, je zit hier niet lekker op je plek!" maar dan voel ik mij ook zo'n lafaard.
Ik heb nooit (eerder) heimwee gehad, maar ik heb zo 't gevoel dat ik daar nu last van heb. Ik heb nu dagen dat ik wel kan huilen en vrijwel elke vrije seconde denk ik aan redenen om te stoppen. Eenmaal op mijn werk krijg ik weinig nuttigs uit mijn vingers. Soms ben ik even druk en zit ik zo weer in de 'oude' flow maar als ik dan even een momentje rust heb of er zit herhaling in dan zak (of kak) ik weer in.
Nu zit ik dus met het dilemma: ga ik doorzetten bij dit bedrijf waar ik nog maar net werk met de kans dat het 'wel over gaat' of bespaar ik iedereen de moeite en zoek ik iets waar ik beter op mijn plek zit. Ik ben niet echt bang om zonder werk te komen te zitten, ik twijfel dus voornamelijk of dit een fase is waar je even doorheen moet als je van baan gewisseld bent of dat je naar je gevoel moet luisteren.
Nu heeft dit segment het nog steeds vrij moeilijk (bouwgerelateerd), dat wist ik tijdens het solliciteren maar ik heb de baan tóch aangenomen omdat ik bang was dat ik mijzelf later wel voor de kop kon slaan.
Ik zit nu met mijn karakter i.c.m. de financiële positie waarin het bedrijf zich verkeerd een beetje in de knel (vanuit mijn functie heb ik vrijwel elke dag direct te maken met de gevolgen van deze positie). Ook past de (huidige) visie van het bedrijf niet echt bij mijn karakter. Kortom: ik zit er op dit moment gewoon niet lekker op mijn plek. En er zit iets in mij wat elke seconde roept: "ga toch weg, je zit hier niet lekker op je plek!" maar dan voel ik mij ook zo'n lafaard.
Ik heb nooit (eerder) heimwee gehad, maar ik heb zo 't gevoel dat ik daar nu last van heb. Ik heb nu dagen dat ik wel kan huilen en vrijwel elke vrije seconde denk ik aan redenen om te stoppen. Eenmaal op mijn werk krijg ik weinig nuttigs uit mijn vingers. Soms ben ik even druk en zit ik zo weer in de 'oude' flow maar als ik dan even een momentje rust heb of er zit herhaling in dan zak (of kak) ik weer in.
Nu zit ik dus met het dilemma: ga ik doorzetten bij dit bedrijf waar ik nog maar net werk met de kans dat het 'wel over gaat' of bespaar ik iedereen de moeite en zoek ik iets waar ik beter op mijn plek zit. Ik ben niet echt bang om zonder werk te komen te zitten, ik twijfel dus voornamelijk of dit een fase is waar je even doorheen moet als je van baan gewisseld bent of dat je naar je gevoel moet luisteren.