Op kamers gaan, advies gevraagd

[Jewyk]

Normaal lees ik eigenlijk alleen maar hier op Tweakers, maar ik heb nu iets waar ik graag jullie advies bij zou willen hebben: ik twijfel er al een tijdje over om op kamers te gaan. Aangezien ik de eerste ben uit mijn familie/omgeving die studeert aan een universiteit, ken ik eigenlijk geen "ervaringsdeskundigen" (buiten wat vrienden, maar ik zoek eigenlijk iets neutraler advies). Ik heb het er wel met mijn ouders over gehad, maar ik heb het gevoel dat ze me niet echt kunnen helpen bij deze beslissing. Ik hoop dus op jullie. Voor wie even de tijd heeft , mijn situatie:

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Er zijn dus best wat punten waarop ik al zowel voor als nadelen kan bedenken, en waarschijnlijk zie ik nog dingen over het hoofd. Ik ben me er van bewust dat dit een keuze is die ik uiteindelijk helemaal zelf zal moeten maken, maar ik hoop dat de ervaringen en het advies van mensen die in een vergelijkbare situatie zitten/hebben gezeten me verder kunnen helpen. Alvast bedankt!

[naitsoezn]

In twee woorden: Gewoon doen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Viper®]

^^
Niks aan toe te voegen

Als je jong bent heb je tijd teveel en geld te weinig.
Als je ouder wordt is het andersom.

Geld lenen voor je studie is in mijn ogen als je ouder bent en werkt een minder groot problem.

Vraag eens aan 20 jarigen of ze graag 40 zouden zijn.
Vraag daarna eens aan 40 jarigen of ze weer graag 20 zouden zijn.

Ik denk dat ik de antwoorden al wel weet

[NiGeLaToR]

naitsoezn schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 19:07:
In twee woorden: Gewoon doen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Met nog 6 jaar te gaan ben ik op m'n 42e eindelijk van m'n studieschuld af. Ondanks de lage rente knap irritant en al 9 jaar elke maand een hapje uit ons netto inkomen.

Paar jaar op jezelf is mooi, maar je consumeert wat uit je toekomst. Ik zou thuis blijven wonen als het kan.

[naitsoezn]

NiGeLaToR schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 19:16:
[...]


Met nog 6 jaar te gaan ben ik op m'n 42e eindelijk van m'n studieschuld af. Ondanks de lage rente knap irritant en al 9 jaar elke maand een hapje uit ons netto inkomen.

Absoluut waar. De resterende vier jaar 200 euro / maand lenen is bijna 10k. Die zal ooit weer terugbetaald moeten worden. Ik redeneerde teveel vanuit het oogpunt van een goede baan na afloop van je studie, dan zou die 10k niet zo'n probleem hoeven te zijn. Maar uiteraard is er ook een andere kant.

[Boudewijn]

NiGeLaToR schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 19:16:
[...]


Met nog 6 jaar te gaan ben ik op m'n 42e eindelijk van m'n studieschuld af. Ondanks de lage rente knap irritant en al 9 jaar elke maand een hapje uit ons netto inkomen.

Paar jaar op jezelf is mooi, maar je consumeert wat uit je toekomst. Ik zou thuis blijven wonen als het kan.

Je consumeert wat uit je toekomst, maar je krijgt er een berg ervaringen en wijsheden voor terug. ik had mijn studententijd best nog een keer mee willen maken, ook al betaal ik er nu ook nog wat voor terug.

De zelfstandigheid etc, je merkt het vaak gewoon aan de mentaliteit van mensen als ze achteraan in de twintig zijn of ze op kamers hebben gezeten of meteen heel huisje-boompje-beestje.
Dat was me die paar centen prima waard .

[NiGeLaToR]

Boudewijn schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 19:47:
[...]

Je consumeert wat uit je toekomst, maar je krijgt er een berg ervaringen en wijsheden voor terug. ik had mijn studententijd best nog een keer mee willen maken, ook al betaal ik er nu ook nog wat voor terug.

De zelfstandigheid etc, je merkt het vaak gewoon aan de mentaliteit van mensen als ze achteraan in de twintig zijn of ze op kamers hebben gezeten of meteen heel huisje-boompje-beestje.
Dat was me die paar centen prima waard .

wilde wat over je toepasselijke nick roepen maar das flauw

Ben wel met je eens - ik woonde op mezelf doch niet omdat het de bedoeling was. Heeft me gevormd, gehard en ben zeker wijzer geworden, maar gezien de erg lange duur van terug betalen is het evengoed een pittige investering. Wellicht dan goed plannen en niet te lang, want als je studieschuld te hoog wordt kun je na je studie straks ook nauwelijks wat kopen. Dan moet je in je studentenkamer blijven zitten en die 15-25k 'even' nonstop gaan aflossen na je studie. Heb je nog nix.

Goed afwegen dus, als je thuis nog lekker vertrut wordt door mama zou ik niet zo snel vluchten

[Kurkentrekker]

Niks mis mee om geld te lenen dat je echt nodig hebt. Pas zodra je maximaal gaat lenen om bier te kunnen kopen, 7 jaar over je studie doet en hem niet afmaakt, en dan daarna bij de mediamarkt gaat werken met 45k schuld, je vriendin zwanger maakt en een huis wil kopen, dán wordt het een beetje problematisch. Kortom, leen met mate en probeer vooral bij te verdienen waar mogelijk. Als je in de helft van alle reistijd die je bespaart gaat werken, heb je de kosten er zo uit en hoef je niet eens te lenen.

[Boudewijn]

NiGeLaToR schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 20:34:
[...]


wilde wat over je toepasselijke nick roepen maar das flauw

Ben wel met je eens - ik woonde op mezelf doch niet omdat het de bedoeling was. Heeft me gevormd, gehard en ben zeker wijzer geworden, maar gezien de erg lange duur van terug betalen is het evengoed een pittige investering. Wellicht dan goed plannen en niet te lang, want als je studieschuld te hoog wordt kun je na je studie straks ook nauwelijks wat kopen. Dan moet je in je studentenkamer blijven zitten en die 15-25k 'even' nonstop gaan aflossen na je studie. Heb je nog nix.

Goed afwegen dus, als je thuis nog lekker vertrut wordt door mama zou ik niet zo snel vluchten

Wat is er zo toepasselijk aan mijn nick?

offtopic:
Oprechte vraag.

Thuis vertrut worden door mama is op korte termijn vast lekker, maar inderdaad je mist wat. Ik zou zelf (en dat heb ik ook gedaan) atijd erbij werken. Ja je moet wat lenen maar je sloopt niet je hele toekomst. Je koopt in ruil voor wat tijd dan (in je studententijd heb je tijd zat) wat meer mogelijkheden later (later heb je op zich ook wel veel geld, maar het scheelt wel ja).

Kurkentrekker schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 20:45:
Niks mis mee om geld te lenen dat je echt nodig hebt. Pas zodra je maximaal gaat lenen om bier te kunnen kopen, 7 jaar over je studie doet en hem niet afmaakt, en dan daarna bij de mediamarkt gaat werken met 45k schuld, je vriendin zwanger maakt en een huis wil kopen, dán wordt het een beetje problematisch. Kortom, leen met mate en probeer vooral bij te verdienen waar mogelijk. Als je in de helft van alle reistijd die je bespaart gaat werken, heb je de kosten er zo uit en hoef je niet eens te lenen.

Tsja dan pleur je het geld gewoon over de balk inderdaad. Leefkosten (en dus je studie) is wmb een prima investering in jezelf, je toekomst. Prima deal dus.

Er wel vanuitgaande dat je een financieel (enigszins) opportune studie afmaakt.

[ Voor 64% gewijzigd door Boudewijn op 06-09-2016 20:48 ]

[Jewyk]

Bedankt voor alle bijdragen! Gaat hard..

naitsoezn schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 19:07:

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Ik vrees eigenlijk dat zoiets bij mij ook gaat gebeuren. Ik had vorig jaar al het gevoel dat ik waarschijnlijk niet mijn hele studententijd thuis wilde blijven zitten, maar ik had zoiets van: dat kan de laatste 2, 3 jaar ook nog wel. Ik moet wel uitkijken: het voelt een beetje als een eenmalige kans, als ik het nu niet doe en over een jaar alsnog op kamers wil kan het zeer goed zijn dat je niet meer iets zo goedkoop en in deze staat vind en met huisgenoten die je sowieso prettig vindt. Dat zorgt weer voor extra druk, het voelt als "nu of nooit". En ik weet niet of dat goed is..

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Boudewijn schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 19:47:
[...]

Je consumeert wat uit je toekomst, maar je krijgt er een berg ervaringen en wijsheden voor terug. ik had mijn studententijd best nog een keer mee willen maken, ook al betaal ik er nu ook nog wat voor terug.

De zelfstandigheid etc, je merkt het vaak gewoon aan de mentaliteit van mensen als ze achteraan in de twintig zijn of ze op kamers hebben gezeten of meteen heel huisje-boompje-beestje.
Dat was me die paar centen prima waard .

Dit is eigenlijk ook de belangrijkste reden waarom ik het eventueel wel zou doen. In eerste instantie dacht ik dat het vooral handig zou zijn om wat meer tijd vrij te hebben/meer gemak, maar ik vrees dat je je daar ook zo weer op aanpast. Of dat dat me alles waard is, tsja, bedenk het maar even..

NiGeLaToR schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 20:34:
[...]
Goed afwegen dus, als je thuis nog lekker vertrut wordt door mama zou ik niet zo snel vluchten

Dat is wel iets wel waarom ik nog wat terughoudend ben, het is ook gewoon zo gemakkelijk allemaal op dit moment. Aan de andere kant, een keer op eigen benen staan hoort er ook bij, en dan is het misschien wel het beste en leukste om dat samen met een stel vrienden te gaan doen. Als ik niet zo verdomd veel moeite had met keuzes...

[Boudewijn]

Jewyk schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 20:56:


Dat is wel iets wel waarom ik nog wat terughoudend ben, het is ook gewoon zo gemakkelijk allemaal op dit moment. Aan de andere kant, een keer op eigen benen staan hoort er ook bij, en dan is het misschien wel het beste en leukste om dat samen met een stel vrienden te gaan doen. Als ik niet zo verdomd veel moeite had met keuzes...

Het is een kleinere stap om tijdens je studie dit te doen, dan als je zo een baan hebt (en veel lol hebt gemist). Dan wil je echt wel dat dingen beter lopen, terwijl in je studietijd dingen minder boeien.

Buiten dat: dude, je kunt met je vrienden lekker in een huis wonen. Kan prima gaan (leuke tijd) of minder leuk (dan ga je vrij snel zelf wat huren, leermoment). Wat loop je voor risico buiten die paar pieken? Zelfs terug naar mama kan, maar ik zie maar heel weinig mensen dat vrijwillig doen (zegt ook wel wat).

[MsG]

Boudewijn schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 20:46:
[...]

Wat is er zo toepasselijk aan mijn nick?

offtopic:
Oprechte vraag.

offtopic:
Een naam als 'Boudewijn' heeft nogal een elitaire associatie vermoed ik, wat al gauw de associatie met iemand uit het corps wekt .

TS, ik zou het van harte aanraden. Tuurlijk gaat het je financieel wat kosten, maar op eigen benen leren staan is zo veel waardevoller dan vanuit het veilige ouderlijk nest in het werkleven vallen en dan ergens eens op jezelf wonen. Ik zie regelmatig een gigantisch verschil tussen mensen die puur een studie volgden en dan heen en weer reisden vanaf het huiselijk nest en mensen die op kamers gingen en zich onderdompelden in de studentencultuur.

[JJ Le Funk]

TS is zijn ouders na 1 week op kamers al vergeten.

[Transportman]

Ik had zelf ook ongeveer anderhalf uur reistijd, en vond het zelf heel fijn dat daar een flink stuk af ging toen ik op kamers ging (en op de fiets kon). Ja, je gaat dan wel tijd kwijt zijn aan het huishouden, maar doordat je met een aantal bent zou je daar wel goede afspraken over moeten kunnen maken zodat je er per week niet zo veel tijd aan kwijt bent.

Zelf heb ik destijds ook gewacht en ben pas aan het begin van mijn master gegaan, en was het een combinatie van factoren die uiteindelijk er voor zorgde dat ik toch ging. Kijk ik terug, had ik wel eerder op kamers gaan.

Boudewijn schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 20:59:
Zelfs terug naar mama kan, maar ik zie maar heel weinig mensen dat vrijwillig doen (zegt ook wel wat).

Ik moest na mijn studie terug, het was inderdaad niet fijn, en als het niet moest had ik het ook niet gedaan. Je bent je eigen plek gewend, en dat heb je dan niet meer, en dat leidt uiteindelijk tot irritaties.

[NiGeLaToR]

MsG schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 21:00:
[...]

offtopic:
Een naam als 'Boudewijn' heeft nogal een elitaire associatie vermoed ik, wat al gauw de associatie met iemand uit het corps wekt .

Correct

TS, ik zou het van harte aanraden. Tuurlijk gaat het je financieel wat kosten, maar op eigen benen leren staan is zo veel waardevoller dan vanuit het veilige ouderlijk nest in het werkleven vallen en dan ergens eens op jezelf wonen. Ik zie regelmatig een gigantisch verschil tussen mensen die puur een studie volgden en dan heen en weer reisden vanaf het huiselijk nest en mensen die op kamers gingen en zich onderdompelden in de studentencultuur.

Heb dat anders ervaren terwijl ik ook op mezelf woonde. De echte studentenkamerbewoners bakten bij mij gemiddeld niets van hun studie en zijn ook na hun studie niet bijzonder productief gebleken. Dat ze het onwaarschijnlijk leuk hebben en hadden betwist ik niet, maar het is ook geen enkel token van potentieel succes. Overigens konden de meeste studentenkamer bewoners na hun studententijd net zo min hun financiën regelen, koken of andere elementaire dingen doen als thuiswoners - dat zit voor een groot deel in je aard en je opvoeding

Desalwelteplus is een stukje eigen verantwoordelijkheid en natuurlijk plezier maken belangrijk - want als we het allemaal over 1 ding eens kunnen zijn - je studententijd heb je 1 keer en is iets waar je je hele leven op terug kijkt en velen nog naar verlangen. Of dat vier+ jaar bieren is of gewoon een goede combi van studeren, lol hebben met je vrienden en er wat bij werken dat is aan jou

[swbr]

De ervaring van op kamers wonen had ik absoluut niet willen missen. Niet te veel over nadenken, gewoon doen. In het ergste geval zeg je de huur op en ga je weer terug naar je ouders.

[Jewyk]

Boudewijn schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 20:59:
[...]
Het is een kleinere stap om tijdens je studie dit te doen, dan als je zo een baan hebt (en veel lol hebt gemist). Dan wil je echt wel dat dingen beter lopen, terwijl in je studietijd dingen minder boeien.

Buiten dat: dude, je kunt met je vrienden lekker in een huis wonen. Kan prima gaan (leuke tijd) of minder leuk (dan ga je vrij snel zelf wat huren, leermoment). Wat loop je voor risico buiten die paar pieken? Zelfs terug naar mama kan, maar ik zie maar heel weinig mensen dat vrijwillig doen (zegt ook wel wat).

Je hebt een goed punt hier. Ik zit alleen wel in elkaar zo van: Ik doe iets goed, of ik doe het niet. Ik heb wel het idee dat het best wel goed zou komen met dat bewuste groepje, gelukkig. Misschien heb je gelijk en moet ik het gewoon lekker doen, je leert er altijd van. Alleen het Dagobert Duckje in mij vind het nog een wat duur "experiment", aangezien het om nieuwbouw gaat en je dus eigenlijk in een kaal appartement terecht komt waar eigenlijk alles nog aan moet gebeuren (vloer, behang, etc), dat zal wel de belangrijkste horde zijn die ik nog over moet.

@ de rest: Bedankt voor het advies/ervaringen! Ik geloof dat eigenlijk iedereen het er wel over eens is dat ik deze kans eigenlijk gewoon aan moet grijpen. Het bewuste groepje zijn eigenlijk allemaal goede studenten, de ene doet er iets meer moeite voor dan de andere, maar ze zijn serieus bezig met hun studie. Daarom denk ik ook dat dit eigenlijk een van de beste kansen is die ik kan krijgen op dit gebied, want je weet zeker dat er dan ook nog gestudeerd kan worden naast alle leuke dingen die erbij horen.

[Anoniem: 172410]

Gaan met die banaan!

[Barrycade]

Ik had 1/2 uur reistijd naar mijn HBO.

Ben thuis blijven wonen had prima tijd ook met vrienden die wel op kamers woonden. Alleen niet doordrenkt met bier.

Ben daarna gaan werken en na 2 jaar pas uit huis. Direct door naar mijn eerste koopwoning. Wat makkelijk kon doordat ik een berg geld (uit)gepaard had.

Ondertussen de halve wereld gezien qua reizen. En niet het gevoel dat ik wat gemist heb in mijn studietijd.

Maar hé als het al kriebelt bij je, gewoon doen. Anders wordt het niet leuk thuis.
Maar dat zal wel wat gaan kosten (qua geld).

[k_doorman]

Gewoon doen! Zoals je aangeeft zal het uiteindelijk kwa beschikbare vrije tijd niet heel veel schelen. Maar de vrijheid + de gezelligheid van het wonen op kamers geven zoveel extra!

[The Eagle]

Even een iets andere invalshoek: TL;DR: doen

Ik moest noodgedwongen op mezelf, ouders woonden regio Eindhoven en studie zat in Den Haag. Ipv op kamers werd het een geheel eigen tweekamerappartementje. Op je 19e ben je dan zo blij als een kind kan ik je melden. Maar er zaten ook nadelen aan: je bent structureel op jezelf aangewezen, doet niet zoveel dingen samen met vrienden als je zou willen (spontane intiatief is er niet zo) en eigenlijk heb ik achteraf het sterke idee dat mijn studietijd veel leuker en intensiever had kunnen zijn dan ie is geweest. Prima tijd gehad hoor, maar het had veel meer kunnen zijn.
Als ik het over moest doen ging ik met een stel gasten samenwonen, net als jij nu ws gaat doen

Qua financien: vragen of je ouders je in je zelfstandigheid willen sponsoren is geen vreemde vraag. Die zien ze echt wel aankomen. Je ma zal wat tranen laten (dus benader eerst je pa ) maar daar krijgen ze een stukje eigen leven voor terug. Vragen kan altijd

[segil]

Gewoon doen! Studentijd en op kamers zitten is echt één van de leukste tijden van je leven. Je zult er heel veel plezier aan beleven en het hoort ook wel een beetje bij volwassen worden. Een volgende stap in je leven. Je ouderlijk huis los laten en je eigen leven gaan leiden en erachter komen wat jij allemaal wilt.

Zelf ben ik pas laat op kamers gegaan, toen ik al stage liep (in het 3de jaar van de HTS) en achteraf gezien had ik dat al veel eerder moeten doen. Het was een hele leuke nieuwe tijd en ik zou het voor geen goud willen hebben missen.

Veel plezier op kamers!

[Anoniem: 738905]

De jaren dat ik in een studentenhuis heb gewoond (kende niemand in die stad of in 100 km omtrek) is de beste beslissing van mijn leven geweest. Wat een geweldige tijd heb ik gehad. je leert zoveel mensen kennen, het was alleen niet supergoed voor mijn studieresultaten, maar ach, die tijd neemt niemand mij meer af. Nu studeer ik weer naast het werk en heb een gezin, het studeren gaat 10 jaar na mijn hbo een stuk beter, maar de tijd die ik toen had, geniet ervan.

Hele inboedel van mijn riante 20m2 had ik trouwens gekocht via briefje in de supermarkt, vrouw verkocht haar hele inboedel aan mij voor 75 gulden toendertijd

Ik was trouwens 23 toen ik in een studentenhuis woonde, daarvoor 5 jaar een flatje gehuurd, maar een studentenhuis was 100 keer beter. Ik woonde wel in een grachtenpand in de binnenstad, nieuwbouw is misschien minder leuk. Ik vond het wel fijn dat ik alles lopende kon doen.

[ Voor 33% gewijzigd door Anoniem: 738905 op 06-09-2016 22:10 ]

[oohh]

Dit is een mooie kans, en ik zou 'm zeker aangrijpen. Nu ben je misschien zelf niet actief op zoek naar een zelfstandige woonruimte, maar met de tijd ga je je waarschijnlijk steeds meer ergeren aan de reistijden, je ouders, etc. Als je dan pas begint met zoeken, ben je eigenlijk al te laat en gaat het lang duren (ervaringsdeskundige).

De prijs is bovendien relatief laag en je geeft al aan dat er gelijkgestemden in komen te wonen. Bovendien is het contract waarschijnlijk voor een jaar (en dat is zo om) of kun je vast wel wat regelen als je het daar echt niet meer ziet zitten.

Met 450-500 euro per maand (200 huur, 100 servicekosten, G/W/L, 150-200 voeding) zal het vast wel goedkomen. Ik kan natuurlijk niet in je portemonnee kijken, maar ik denk dat je dat wel gaat redden. Uitgaven aan voeding zijn bovendien hoog ingeschat, waarschijnlijk zijn die kosten uiteindelijk wat lager doordat je vaak samen eet. Komt vast wel goed

[ikt]

Veel mensen die TS aanraden te gaan en 't ziet er qua ervaringen wel goed uit

Ik zit zelf ook te denken om op kamers te gaan, kan ik mijn vraag bij deze draad voegen?

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Boudewijn]

Hoeveel wil je lenen, en hoeveel jaar heb je om terug te betalen (30 tegenwoordig toch?). Wat voor bedrag denk je straks in de maand op basis hiervan af te betalen, en wat voor impact heeft dat DAN en NU op je leven?

Volgens mij valt het dan qua kosten erg mee. Zeker als je ervanuit gaat dat je je bul haalt.

[Rukapul]

Ik bekijk het rationeel: wat kun je allemaal met de tijd en energie die je overhoudt als je niet 3 uur per dag verspilt met reizen? Gaat je studie er op vooruit? Is er kans op een bijbaan op niveau? Ga je bij een club of vereniging? Ben je sociaal wat van plan?

Op kamers kost een sloot met geld dus er mag best wat 'rendement' tegenover staan buiten de 'ervaring' of 'gemak'.

Persoonlijk verwacht ik van een serieuze goede student weldegelijk rendement.

Zelf altijd op kamers geweest behalve een periode van een maand wat bevestigde dat zelfs iets van een uur alle flexibiliteit en energie wegnam.

[Jewyk]

Barrycade schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 21:27:
Ik had 1/2 uur reistijd naar mijn HBO.

Ben thuis blijven wonen had prima tijd ook met vrienden die wel op kamers woonden. Alleen niet doordrenkt met bier.

Ben daarna gaan werken en na 2 jaar pas uit huis. Direct door naar mijn eerste koopwoning. Wat makkelijk kon doordat ik een berg geld (uit)gepaard had.

Ondertussen de halve wereld gezien qua reizen. En niet het gevoel dat ik wat gemist heb in mijn studietijd.

Maar hé als het al kriebelt bij je, gewoon doen. Anders wordt het niet leuk thuis.
Maar dat zal wel wat gaan kosten (qua geld).

Ik heb helaas de pech dat die 1,5 uur reistijd bij mij wel voor belemmeringen zorgt in de dingen die je gaat doen met vrienden. Nog even wat drinken na de colleges "kan nog wel even", maar als je de volgende dag weer om 6:00 opstaat om op tijd in de collegezaal te zitten, blijf je niet te lang meer hangen, want je bent blij dat je dan om 20:00 een keer thuis bent (en dan nog even wat huiswerk als je geen ander momentje had). En een fatsoenlijke maaltijd thuis in plaats van elke dag wat meepakken op het station is ook wel prettig. Hoe meer ik daar over nadenk, des te vervelender begin ik dat reizen eigenlijk te vinden.

The Eagle schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 21:32:
Qua financien: vragen of je ouders je in je zelfstandigheid willen sponsoren is geen vreemde vraag. Die zien ze echt wel aankomen. Je ma zal wat tranen laten (dus benader eerst je pa ) maar daar krijgen ze een stukje eigen leven voor terug. Vragen kan altijd

Bedankt, dat is een goede tip. Vragen kan inderdaad altijd. Als ik het grootste deel van de week van huis ben zal dat mijn ouders ook weer wat in kosten schelen, dus dat willen ze dan misschien wel weer deels in mijn huisvesting investeren. Ik heb het er al met mijn ouders over gehad dat ik het aan het overwegen was. Ik heb het ze tegelijkertijd verteld. Mijn moeder had inderdaad al wat meer moeite met het hele idee dan mijn vader, ik krijg van mijn moeder nu regelmatig de voorzichtige vraag of ik al een keuze heb gemaakt.

@ikt Ik heb er zelf niet echt een probleem mee als je een beetje meelift met dit topic, hopelijk heb jij ook wat aan alle adviezen en ervaringen!

@ de rest: Bedankt voor alle reacties! Het zijn er veel meer dan ik had verwacht, maar ik ben wel echt blij met alle adviezen en de verschillende ervaringen. Ik denk dat ik het deze week nog maar eens in de groep gooi bij mijn toekomstige huisgenoten en ook nog maar eens met mijn ouders ga overleggen. De meeste twijfels hebben jullie wel weggenomen, het is moeilijk om nee te zeggen na al die positieve ervaring. Wat betreft de financiën moet ik nog wel een kleine horde over voordat ik voor de volle 100% ja roep. Het gaat waarschijnlijk even zeer doen als je maandenlang meer dan genoeg geld over hebt gehouden en dat je dan straks eerder tekort komt dan dat je overhoudt. Ik moet voor mezelf nog even bedenken of ik dat zo makkelijk kan accepteren, sparen was immers ook belangrijk.

[benchMarc]

Gewoon doen. Ik heb vroeger 4 jaar op kamers gezeten in Eindhoven terwijl ik maar op 45min reistijd van school woonde. Het is tot nu toe de meest schitterende periode van mijn leven geweest. We zaten in een huis met totaal 5 gasten. Op kamers wonen geeft je zoveel levenservaring, daar kan wat mij betreft geen kostenplaatje tegenop. De dingen die we daar allemaal gedaan en besproken hebben, manmanman. De groep is nu wat verspreid over NL, maar we zien elkaar nog steeds eens in de zoveel tijd. Dan gaan we bij iemand thuis zitten en komen al die verhalen over vroeger weer naar boven. Je deelt lief en leed met je leeftijdsgenoten en je kunt ontzettend veel leren van anderen, maar ook over jezelf, als je zoveel op elkaars lip zit.

Qua kosten ligt het een beetje aan je studie hoeveel je er bij kunt werken. Ik ben bijv een paar K rijker uit die 4 jaar studententijd gekomen dan dat ik er in ging, terwijl mijn ouders helemaal niks konden bijdragen dus ik alles zelf moest ophoesten. Ik had het geluk een studie te doen die mij erg makkelijk af ging waardoor ik overdag vaak werkte ipv op school te zijn.

[P.O. Box]

Even een zacht tegengeluidje gevolgd door een "doen":
Ikzelf ben blij dat ik het niet gedaan heb. Ondanks dat ik mijn studie niet afgemaakt heb om andere redenen weet ik zeker dat als ik op kamers was gegaan dat er helemaal geen drol van terecht was gekomen. Het toegeven aan de verleidingen om leuke dingen met studiegenoten en huisgenoten te gaan doen zouden bij mij nog veel erger geworden zijn. Jij geeft aan dat je aanstaande huisgenoten van het serieuze soort zijn. Ik denk dat dat een heel belangrijk pluspunt is.

Nadat ik met mijn studie gestopt was ben ik op mezelf gaan wonen. En ook al was dat zonder huisgenoten, die situatie is zo anders dat je gelijk een stuk volwassener wordt. Achteraf gezien vind ik dat ik eerder op mezelf had moeten gaan wonen (niet perse op kamers i.c.m. mijn studie) om die ervaring al wat eerder in mijn leven te hebben.
Maar ja, achteraf kijk je een koe in de kont. Voor jou is dit echter nog vooraf, dus: doen !

[TI_Observer]

Tja, in de comfort zone leven bij je mammie tijdens je studietijd; ik weet er alles van. Achteraf spijt van, je moet zo snel mogelijk het huis uit als je >20 bent. Ik snap dat het moeilijk lijkt, maar je moet 'feel the fear and do it anyway' doen. Je leeft maar een keer en het is gewoon belangrijk om die ervaring op te doen. Het is ook moeilijk te beseffen nu dat dit een van de mooiste tijden van je leven is, maar zoals je van iedereen gehoord hebt, is dat ook zo. Pak jezelf die kans niet af zoals ik gedaan heb, altijd doen.

[Collaborator]

Is het afbetalen van de studieschuld niet altijd maar een heel klein percentage van je inkomen? Waardoor het nooit echt een belasting is (schaalt mee met inkomen, geen trappen) Ik heb een redelijke schuld maar betaal vrijwel niks elke maand. En ik val onder de oude regeling dus na 15 jaar is het hoe dan ook weg.

Ik kon het trouwens niet, wonen in een studentenhuis. Ik zat met vriending in een geisoleerd zelfstandig tuinhuisje dat vrijwel alles zelf had, alleen de douche zat bij het huis. Ik had de rust en slaap nodig om fatsoenlijk aan mijn studie te werken. Ook was een bijbaan absoluut geen optie. Dan had ik mijn studie nooit behaald.

[ Voor 34% gewijzigd door Collaborator op 07-09-2016 09:16 ]

[Sissors]

Ga ik toch even een neutraal geluid laten horen. Full disclaimer: Ik heb zelf altijd op kamers gezeten.

Is het zo'n geweldige ervaring die je echt niet mag missen? Mwah, valt imo wel mee. Als je dol bent op tot diep in de nacht stappen en jezelf vol laten lopen, en vinden je ouders dat toch wat minder, dan kan ik me voorstellen dat op kamers gaan je echt wat extras opleveren. Of denk je dat een oude bank veranderen in een gigantische BBQ wel grappig is, ook dan heb je echt wat te winnen. (Tip: In een reguliere woning zullen je buren het een minder goed idee vinden).

Heb je daar minder mee, dan maakt het een stuk minder uit of je thuis of op kamers woont. Wat wel relevant is, is de afstand. Met hoe ver jij weg woont wordt het natuurlijk lastig om een keer een avond mee te gaan met wat studiegenoten. En nog los van dat sociale aspect, ben je ook gewoon heel veel tijd op reis kwijt, elke dag weer. Dat zou voor mij dus genoeg reden zijn om het te doen (ik moest 2.5 uur enkele reis, dus dan was het al helemaal duidelijk dat ik dat niet elke dag ging doen). Als je op 20 minuten afstand woonde nu, dan zou ik, tenzij je aan de beschrijving in de vorige alinea voldoet, lekker thuis blijven wonen. Op 1.5 uur zou ik zelf op kamers gaan.


Dan het hele verhaal over 'leren' van op kamers wonen: Laten we wel wezen, het huishouden doen is nou niet echt zo moeilijk dat je het moet leren. Je moet een stukje verantwoordelijkheidsgevoel hebben. En van wat ik heb gezien, dan is het of dat je hebt en het gaat goed, of je hebt het niet en aluminiumfolie wordt over het fornuis gedaan om minder te moeten schoonmaken. Behoor je tot die tweede groep, dan krijg je daar als je in een huis zit met lotgenoten echt niet meer verantwoordelijkheidsgevoel door. Dat komt na loop van tijd bij de meeste wel als ze ouder worden, maar niet door het op kamers wonen.
Woon je bij je ouders en wil je ook wat 'leren' huishouden: Biedt je moeder aan één keer per week te koken. Dan wordt je direct ook aan wat hogere standaarden gehouden (zowel qua maaltijden als qua hoe je de keuken achterlaat). En zo kan je ook je eigen kleren gaan strijken (en dan erachterkomen dat meeste kleding echt niet per sé gestreken moet worden ).

Oftewel TL;DR: Als je een groep hebt waarvan je het idee hebt dat ze er hetzelfde in staan, zou ik vanwege jouw reistijd het wel doen.

[Nielzsche]

Zou het gewoon doen, je kan altijd nog terug verhuizen. Klinkt alsof je op Strijp-S gaat wonen, dat is ook nog eens een ontzettend toffe locatie.

[MsG]

Collaborator schreef op woensdag 07 september 2016 @ 09:14:
Is het afbetalen van de studieschuld niet altijd maar een heel klein percentage van je inkomen? Waardoor het nooit echt een belasting is (schaalt mee met inkomen, geen trappen) Ik heb een redelijke schuld maar betaal vrijwel niks elke maand. En ik val onder de oude regeling dus na 15 jaar is het hoe dan ook weg.

Ik kon het trouwens niet, wonen in een studentenhuis. Ik zat met vriending in een geisoleerd zelfstandig tuinhuisje dat vrijwel alles zelf had, alleen de douche zat bij het huis. Ik had de rust en slaap nodig om fatsoenlijk aan mijn studie te werken. Ook was een bijbaan absoluut geen optie. Dan had ik mijn studie nooit behaald.

Zo simpel is het ook weer niet. Je betaalt naar draagkracht voor wat je kunt. Je kan dit tijdelijk verlagen, maar niet blijvend. Anders zou iedereen het minimale afdragen tot de deadline, en zodoende zwaar profiteren. Bottomline is wèl volgens mij dat als je het ECHT niet kunt betalen er wel iets gedaan wordt met het resultaat uit de draagkrachtmeting die ze doen op basis van je inkomen. Maar als je normaal verdient kan het best een hap zijn uit je inkomen. Desondanks is het wel een van de goedkopere leenvormen die er bestaat.

EDIT: Er wordt overigens door iedereen (mijzelf incluis) wel een beetje polariserende uitersten gebracht. In Groningen waar ik woon hebben we tientallenduizenden studenten op kamers wonend. Dat zijn echt niet allemaal nachtendoorhalende lamballen. En de mensen die thuisbleven onder moeders vleugels zijn ook niet allemaal sufkloten. Maar het losmaken van je ouders, op je eigen benen gaan staan zelf verantwoordelijk worden voor dingen is denk ik een onbetaalbare fase voor elke jongvolwassene om mee te maken.

Wat ik wel heb geleerd is dat je soms beter vrienden kan worden met je huisgenoten dan bestaande vrienden als huisgenoten hebben. Je leert elkaar op een nieuwe manier kennen, en ook kunnen er irritaties zijn die je puur in de vriendschap niet had. Dit kan uiteraard enorm per persoon en situatie verschillen en kan je altijd nog naderhand concluderen, waarbij je desnoods na een paar jaar een andere kamer zoekt. Ik zou de ervaring in ieder geval niet laten.

[ Voor 27% gewijzigd door MsG op 07-09-2016 11:55 ]

[Gentry]

Direct doen, niet te lang over nadenken. Lenen is niet zo erg zo lang je maar zorgt dat je het niet te gek maakt én zorgt dat je je studie binnen een redelijke termijn afrondt. De meerwaarde die je er voor terugkrijgt is onbetaalbaar. Nieuwe mensen, nieuwe meningen, andere wereldbeelden, de noodzaak om over je eigen standpunten en afkomst na te denken, eigen verantwoordelijkheid.

Qua huisgenoten: bekenden is inderdaad makkelijk maar volslagen onbekenden is ook geen probleem. Het leert je dingen te handelen, je aan te passen en binnen een nieuwe groep staande te houden. Vrienden en familie blijven toch vaak wel vaste waarden.

Ik zie het binnen mijn bedrijf ook meteen terug in de sollicitaties: personen die hele studie thuis hebben gewoond en de studie keurig nominaal hebben afgemaakt ontberen vaak veel vaardigheden, hebben een beperkt wereldbeeld en krijgen daardoor vaak meteen al een minnetje na een gesprek.
Zoals hierboven al gezegd heb je tijdens je studie tijd te veel en geld te weinig. Gebruik die tijd dan om zoveel mogelijk levenservaring op te doen, die krijg je niet (althans vaak slechts eenzijdig) door thuis te blijven. Succes!

[benchMarc]

Sissors schreef op woensdag 07 september 2016 @ 10:26:
Dan het hele verhaal over 'leren' van op kamers wonen: Laten we wel wezen, het huishouden doen is nou niet echt zo moeilijk dat je het moet leren. Je moet een stukje verantwoordelijkheidsgevoel hebben. En van wat ik heb gezien, dan is het of dat je hebt en het gaat goed, of je hebt het niet en aluminiumfolie wordt over het fornuis gedaan om minder te moeten schoonmaken. Behoor je tot die tweede groep, dan krijg je daar als je in een huis zit met lotgenoten echt niet meer verantwoordelijkheidsgevoel door. Dat komt na loop van tijd bij de meeste wel als ze ouder worden, maar niet door het op kamers wonen.
Woon je bij je ouders en wil je ook wat 'leren' huishouden: Biedt je moeder aan één keer per week te koken. Dan wordt je direct ook aan wat hogere standaarden gehouden (zowel qua maaltijden als qua hoe je de keuken achterlaat). En zo kan je ook je eigen kleren gaan strijken (en dan erachterkomen dat meeste kleding echt niet per sé gestreken moet worden ).

Dat is niet waar het hele leren-verhaal over gaat. Die praktische vaardigheden van je wasje doen, poetsen en koken is in verhouding niks waard. Dat heeft iedereen zo geleerd. Waar het om gaat is dat je allemaal verschillend bent in manier van doen en laten, je gedachtengoed, politieke standpunten, etc etc. Zit je thuis, dan begeef je je wat dat betreft altijd in hetzelfde kader. Juist doordat je elkaar veel ziet omdat je samen in een huis woont deel je veel dingen (soms lief en leed). Zaken die je niet van klasgenoten of je bestaande vrienden leert omdat je niet zo exteeem op elkaars lip zit voor jaren.
Wij hadden hadden het geluk een echt huis te hebben met aparte woonkamer. We aten vrijwel iedere avond samen. Ik was niet iemand die superveel ging feesten, maar de dingen die zich daar afspeelden zijn zaken die je nergens anders meemaakt. Die 4 jaar hebben mijn gedachtengoed zo veranderd dat ik wel kan zeggen dat het gevoelsmatig de meest ingrijpende periode van mijn leven is geweest die mij voor een substantieel deel heeft gemaakt zoals ik nu ben. Echt een totale eyeopener qua wereldbeeld. Als ik nu soms mensen zie (collega's) die dit allemaal niet hebben meegemaakt dan valt het me gewoon direct op wat voor gat er qua besef van de wereld er is bij velen. Ik kan er pagina's over volschrijven, maar ik denk dat iedereen die een geweldige studententijd op kamers heeft gehad weet wat ik bedoel.

[Boudewijn]

Inderdaad, heel mooi verwoord. Het gaat niet om die kleine simpele/tastbare dingen.

[Ardana]

Lange termijn: op kamers is duurder dan hotel Mama. Hoe lang mag je na afstuderen in je kamer blijven wonen? Als je er met 3 maanden uit moet, wordt het lastig: je hebt dan vermoedelijk niet de inkomsten om direct iets te kopen en reserve om die kosten te kunnen dragen, maar moet er wel al direct uit. Als je nog een jaartje mag blijven zitten is dat erg fijn.

Als je thuis blijft wonen heb je meer mogelijkheden te sparen voor daarna.

Ik zeg: doen, mits je vertrouwen genoeg hebt in je toekomst.

En wat je zeker nú moet doen, is je inschrijven bij de plaatselijke woningbouwverenigingen (maar goed, tegenwoordig moet eigenlijk iedereen dat doen op z'n 18e verjaardag).

[BB-One]

In een studentenhuis gaan wonen, zeker doen!
Het is niet alleen feest en lol, maar je leert ook met andere mensen samenwonen en accepteren dat niet alles gaat zoals jij dat wilt (zoals een huisgenoot die altijd net 1 minuut voor jou de douche in schiet om pas drie kwartier later er onderuit te komen, zodat jij je met een washandje in de keuken staat te klooien.) Maar je leert ook daar wat van te zeggen!

En even heel praktisch je leert er ook van op jezelf staan waarbij je af en toe nog even hulp kunt vragen van je ouders. ik heb weliswaar het geluk gehad om zonder studieschuld af te studeren, maar gezien de leenvoorwaarden en de ervaring had ik (achteraf) er ook best wel een schuld voor over gehad!

Ik denk nog wel eens nostalgisch terug aan de dagen dat de stufi nog gestort moest worden en het geld al wel op was en samen met een huisgenoot heerlijk droge rijst met chilisaus aan het eten was...

[PrinsPils]

Tijd voor wat tegengeluid! Ik sta er iets anders in dan de meesten hier. Heb redelijk wat studentenhuizen van binnen gezien, en voor geen goud dat ik op kamers ging. Vaak smering, soms smoezelig, maar nooit echt opgeruimd of schoon. Natuurlijk kan je daar afspraken over maken, maar wat ik hoorde werden die afspraken vaak niet nagekomen, en wat ga je doen als je huisgenoten al hun vaat laten staan, en jij wil even gaan koken in een volle en smerige keuken? Er wat van zeggen natuurlijk. Maar wat als het iedere week gebeurt? Persoonlijk kan ik daar heel slecht tegen. Afspraak is afspraak, maar onder studenten blijkt dat vaak anders. Bovenstaand voorbeeld is tekenend (BB-One). Ik kan vrij slecht tegen asociale mensen die niet doen wat ze zeggen en weinig rekening houden met anderen. Maar wellicht kom je met gelijkgestemden in een huis die zich wel gedragen. Of deert het je minder, dat kan natuurlijk ook.

En over de 'onbetaalbare levenservaring': ik ben op m'n 23ste uit huis gegaan, direct op mezelf gaan wonen. Nooit ook maar een seconde het idee gehad dat ik het 'studenten op kamers-leven' heb gemist. Ook mijn vrienden, waarvan de meesten niet op kamers zaten, idem dito. Iedereen gaat nu uit huis, goeie banen, vrouwtje erbij, en echt geen vreemd besef van de wereld zoals hierboven wordt beschreven. Iedereen is hartstikke zelfstandig, en kan prima zijn of haar eigen boontjes doppen.

Daarnaast vind ik het echt onwijs lekker dat ik geen studieschuld heb; zowel vanwege het idee schuldenvrij (vooralsnog, huurhuis namelijk) te leven als dat ik m'n geld lekker zelf kan houden en dus iedere maand meer overhoud. Ik had het prima naar m'n zin bij m'n ouders, zag m'n vrienden meermaals per week, dus als ik dan niet hoef bij te lenen doe ik het niet.

Het praktische argument in jouw geval vind ik wel een goede. Drie uur reistijd op een dag is veel. Aan de andere kant: mijn eerste baan had dezelfde reistijd (met veel file), en toen ik daar eenmaal aan gewend was kon ik er mee leven.

Afwegen dus :-) Zet de voor- en nadelen voor jezelf op een rij, en kijk wat het zwaarste weegt. De ervaring? De studieschuld? De reistijd?

[hackerhater]

Ik zou het zelf doen, maar het is inderdaad niet rozengeur en maneschijn.
Ik zat ook met 1,5 uur reizen (z-limburg - den bosch) enkele reis en daar ga je een gegeven moment kapot aan. Zeker met een opleiding waar je rustig tot 5 werkzaamheden/college hebt. Ben je om 7 thuis, kan je eten, je huiswerk maken en weer naar bed om 6 uur weer op te staan.
Zeker omdat in mijn geval de aansluiting vaak fout ging en de 1,5 uur reistijd dan 2 uur werd (werd al standaard van "veolia? ja. Ga maar zitten"

Het schoonmaken ging op zich wel goed in het huis waar ik woonde. Goed kunnen slapen soms wat minder.
Toen ik op kamers ging, ging mijn reistijd van 3 a 4 uur OV per dag naar 40 min fiets.

[Collaborator]

MsG schreef op woensdag 07 september 2016 @ 11:34:
[...]


Zo simpel is het ook weer niet. Je betaalt naar draagkracht voor wat je kunt. Je kan dit tijdelijk verlagen, maar niet blijvend. Anders zou iedereen het minimale afdragen tot de deadline, en zodoende zwaar profiteren. Bottomline is wèl volgens mij dat als je het ECHT niet kunt betalen er wel iets gedaan wordt met het resultaat uit de draagkrachtmeting die ze doen op basis van je inkomen. Maar als je normaal verdient kan het best een hap zijn uit je inkomen. Desondanks is het wel een van de goedkopere leenvormen die er bestaat.

Zo simpel is het wel. je betaald een perentage naar je inkomen (in ieder geval bij mij, ik weet niet wat oude regelingen zijn). Je hoeft niks meer aan te vragen tegenwoordig. Ze kijken gewoon jaarlijks naar je belastingaangifte (of je vult het zelf in)

Stel je hebt een flinke schuld dus zou in theorie:
totale schuld gedeeld door
aantal resterende maanden afbetaling =
maandbedrag moeten betalen (bv 200 euro per maand)

Maar na het kijken van het inkomen hoef je ineens nog maar 15 euro te betalen. Tsja, daar ga je niet kapot aan.

[MsG]

Collaborator schreef op woensdag 07 september 2016 @ 13:29:
[...]

Zo simpel is het wel. je betaald een perentage naar je inkomen (in ieder geval bij mij, ik weet niet wat oude regelingen zijn). Je hoeft niks meer aan te vragen tegenwoordig. Ze kijken gewoon jaarlijks naar je belastingaangifte (of je vult het zelf in)

Stel je hebt een flinke schuld dus zou in theorie:
totale schuld gedeeld door
aantal resterende maanden afbetaling =
maandbedrag moeten betalen (bv 200 euro per maand)

Maar na het kijken van het inkomen hoef je ineens nog maar 15 euro te betalen. Tsja, daar ga je niet kapot aan.

Mijn punt is dat de meeste mensen met een dergelijke lening gewoon normaal verdienen straks. Dan kan je zeker niet het maandbedrag permanent geforceerd omlaag gooien om zo weinig kwijt te hoeven zijn voor de kwijtscheldingsdeadline (hoe lang dat nog blijft bestaan is ook zeker de vraag).

Als je maar 15 euro per maand moet betalen vanwege je salaris heb je mogelijk niet echt rendement gehaald uit studeren, maar ik mag hopen dat dit niet representatief is voor de gemiddelde hooggeschoolde met een baan. Ga dus maar eerder uit van 200 euro per maand aftikken op termijn dan 15 euro.

[ Voor 36% gewijzigd door MsG op 07-09-2016 13:33 ]

[Collaborator]

MsG schreef op woensdag 07 september 2016 @ 13:32:
[...]

Mijn punt is dat de meeste mensen met een dergelijke lening gewoon normaal verdienen straks. Dan kan je zeker niet het maandbedrag permanent geforceerd omlaag gooien om zo weinig kwijt te hoeven zijn voor de kwijtscheldingsdeadline (hoe lang dat nog blijft bestaan is ook zeker de vraag).

Als je maar 15 euro per maand moet betalen vanwege je salaris heb je mogelijk niet echt rendement gehaald uit studeren, maar ik mag hopen dat dit niet representatief is voor de gemiddelde hooggeschoolde met een baan. Ga dus maar eerder uit van 200 euro per maand aftikken op termijn dan 15 euro.

Ik verdien gewoon normaal voor een starter en zeker in de regio hier. Gewoon rond modaal is prima toch Een paar honderd euro pm aftikken gaat echter echt niet gebeuren. Zonder opleiding zit je rond bijstandsniveau. Toch een flink verschil. Ik ken niemand in NL die daadwerkelijk veel moet afbetalen in NL. Daar moet je toch flink voor verdienen of 2 volledige inkomens hebben (die beide meetellen) Op 1 inkomen en met de partner die geen inkomen heeft is het in ieder geval erg beperkt

[Gentry]

PrinsPils schreef op woensdag 07 september 2016 @ 13:10:
Tijd voor wat tegengeluid! Ik sta er iets anders in dan de meesten hier. Heb redelijk wat studentenhuizen van binnen gezien, en voor geen goud dat ik op kamers ging. Vaak smering, soms smoezelig, maar nooit echt opgeruimd of schoon. Natuurlijk kan je daar afspraken over maken, maar wat ik hoorde werden die afspraken vaak niet nagekomen, en wat ga je doen als je huisgenoten al hun vaat laten staan, en jij wil even gaan koken in een volle en smerige keuken? Er wat van zeggen natuurlijk. Maar wat als het iedere week gebeurt? Persoonlijk kan ik daar heel slecht tegen. Afspraak is afspraak, maar onder studenten blijkt dat vaak anders. Bovenstaand voorbeeld is tekenend (BB-One). Ik kan vrij slecht tegen asociale mensen die niet doen wat ze zeggen en weinig rekening houden met anderen. Maar wellicht kom je met gelijkgestemden in een huis die zich wel gedragen. Of deert het je minder, dat kan natuurlijk ook.

Datzelfde zou je dus ook als argument kunnen gebruiken om wel op kamers te gaan. Immers: welkom in het echte leven waar ook niet alle mensen zich aan afspraken houden, men soms asociaal is en er andere meningen op nahoudt et cetera. Iemand die daarmee kan dealen en weet hoe met anders gestemden om te gaan heeft een streepje voor op iemand die altijd met gelijkgestemden heeft gezeten en dus nog een hoop moet leren op dat vlak.

[MsG]

Collaborator schreef op woensdag 07 september 2016 @ 14:05:
[...]

Ik verdien gewoon normaal voor een starter en zeker in de regio hier. Gewoon rond modaal is prima toch Een paar honderd euro pm aftikken gaat echter echt niet gebeuren. Zonder opleiding zit je rond bijstandsniveau. Toch een flink verschil. Ik ken niemand in NL die daadwerkelijk veel moet afbetalen in NL. Daar moet je toch flink voor verdienen of 2 volledige inkomens hebben (die beide meetellen) Op 1 inkomen en met de partner die geen inkomen heeft is het in ieder geval erg beperkt

offtopic:
Zelfs op bijstandniveau kan je als scheefwonende ex-student nog 200 euro per maand overhouden, maar goed om te weten dat je dus al gauw aan een lage terugbetaling kan zitten, dat is vanuit de student gezien nooit erg. Ken zelf echter genoeg starters op de arbeidsmarkt die meteen al goed terugbetalen, zonder dat je per se bovenmodaal verdient. Maar als kostwinnaar voor 2 personen is de situatie natuurlijk wel anders.

PrinsPils schreef op woensdag 07 september 2016 @ 13:10:
Tijd voor wat tegengeluid! Ik sta er iets anders in dan de meesten hier. Heb redelijk wat studentenhuizen van binnen gezien, en voor geen goud dat ik op kamers ging. Vaak smering, soms smoezelig, maar nooit echt opgeruimd of schoon. Natuurlijk kan je daar afspraken over maken, maar wat ik hoorde werden die afspraken vaak niet nagekomen, en wat ga je doen als je huisgenoten al hun vaat laten staan, en jij wil even gaan koken in een volle en smerige keuken? Er wat van zeggen natuurlijk. Maar wat als het iedere week gebeurt? Persoonlijk kan ik daar heel slecht tegen. Afspraak is afspraak, maar onder studenten blijkt dat vaak anders. Bovenstaand voorbeeld is tekenend (BB-One). Ik kan vrij slecht tegen asociale mensen die niet doen wat ze zeggen en weinig rekening houden met anderen. Maar wellicht kom je met gelijkgestemden in een huis die zich wel gedragen. Of deert het je minder, dat kan natuurlijk ook.

Er zijn ook duizenden nette huishoudens, maar net wat je wil en hoe de bewoners in elkaar zitten. Volgens mij heeft het thuiswoon-kamp 1 stereotypebeeld in het hoofd qua student en studentenkamer .Daarnaast is het juist wel goed om te leren omgaan met afspraken die men niet nakomt. Een stukje conflicthantering is nooit erg om te leren.

[ Voor 39% gewijzigd door MsG op 07-09-2016 14:16 ]

[PrinsPils]

Gentry schreef op woensdag 07 september 2016 @ 14:05:
[...]


Dat zou je dus precies als argument kunnen gebruiken om wel op kamers te gaan. Immers: welkom in het echte leven waar ook niet alle mensen zich aan afspraken houden, men soms asociaal is en er andere meningen op nahoudt et cetera. Iemand die daarmee kan dealen en weet hoe met anders gestemden om te gaan heeft een streepje voor op iemand die altijd met gelijkgestemden heeft gezeten en dus nog een hoop moet leren op dat vlak.

Dat kan inderdaad. Echter, m.i. dat leer je overal waar je met mensen omgaat. Op school, op je werk, op de voetbal, in je vriendengroep. Juist in mijn 'thuis', mijn eigen huiselijke omgeving, wil ik me niet om dit soort dingen druk hoeven maken. Ik heb het in ieder geval absoluut niet gemist, en durf te beweren dat ik daar net zo goed mee kan omgaan als iemand die wel op kamers heeft gezeten.

Kom je thuis na een dag druk studeren, met groepsopdrachten waarbij de helft niets uitvoert ( ); moet je ook nog je huisgenoten tot de orde gaan roepen. Ik bedank vriendelijk.

Er zijn ook duizenden nette huishoudens, maar net wat je wil en hoe de bewoners in elkaar zitten. Volgens mij heeft het thuiswoon-kamp 1 stereotypebeeld in het hoofd qua student en studentenkamer .Daarnaast is het juist wel goed om te leren omgaan met afspraken die men niet nakomt. Een stukje conflicthantering is nooit erg om te leren.

Mwah, ik heb (tijdens mijn studietijd) behoorlijk wat studentenwoningen van binnen gezien, en ik werd daar niet vrolijk van. Wellicht ook omdat ik heel slecht tegen rommel van anderen kan.Conflicthantering doe je er misschien op, maar zoals gezegd; dat leer je overal in het dagelijks leven, daarvoor hoef je niet in een studentenhuis te wonen. Hetzelfde geldt voor het niet nakomen van afspraken.

[ Voor 25% gewijzigd door PrinsPils op 07-09-2016 14:24 ]

[Gentry]

@ PrinsPils: Is ook waar, voor beiden wat te zeggen inderdaad. Jij geeft aan zelfstandig te hebben gewoon tijdens studententijd, dat zou ik toentertijd ook wel hebben gewild, dan kun je iedereen er aan het einde van de avond weer uitschoppen, al heeft het hebben van huisgenoten zeker ook voordelen. Bij TS is de vraag echter thuisblijven of kamers. In dat geval zou ik echt voor kamers kiezen.

[Rukapul]

De generalisaties hier tarten het absurde

Collaborator schreef op woensdag 07 september 2016 @ 09:14:
Is het afbetalen van de studieschuld niet altijd maar een heel klein percentage van je inkomen? Waardoor het nooit echt een belasting is (schaalt mee met inkomen, geen trappen) Ik heb een redelijke schuld maar betaal vrijwel niks elke maand. En ik val onder de oude regeling dus na 15 jaar is het hoe dan ook weg.

Stel diezelfde vraag nog eens maar dan in harde absolute euros. 15k is een half modaal jaarsalaris, 30k een heel. Succes.

[Sissors]

benchMarc schreef op woensdag 07 september 2016 @ 12:01:
[...]
Dat is niet waar het hele leren-verhaal over gaat. Die praktische vaardigheden van je wasje doen, poetsen en koken is in verhouding niks waard. Dat heeft iedereen zo geleerd. Waar het om gaat is dat je allemaal verschillend bent in manier van doen en laten, je gedachtengoed, politieke standpunten, etc etc. Zit je thuis, dan begeef je je wat dat betreft altijd in hetzelfde kader. Juist doordat je elkaar veel ziet omdat je samen in een huis woont deel je veel dingen (soms lief en leed). Zaken die je niet van klasgenoten of je bestaande vrienden leert omdat je niet zo exteeem op elkaars lip zit voor jaren.
Wij hadden hadden het geluk een echt huis te hebben met aparte woonkamer. We aten vrijwel iedere avond samen. Ik was niet iemand die superveel ging feesten, maar de dingen die zich daar afspeelden zijn zaken die je nergens anders meemaakt. Die 4 jaar hebben mijn gedachtengoed zo veranderd dat ik wel kan zeggen dat het gevoelsmatig de meest ingrijpende periode van mijn leven is geweest die mij voor een substantieel deel heeft gemaakt zoals ik nu ben. Echt een totale eyeopener qua wereldbeeld. Als ik nu soms mensen zie (collega's) die dit allemaal niet hebben meegemaakt dan valt het me gewoon direct op wat voor gat er qua besef van de wereld er is bij velen. Ik kan er pagina's over volschrijven, maar ik denk dat iedereen die een geweldige studententijd op kamers heeft gehad weet wat ik bedoel.

Tja ik heb echt geen slechte studentijd gehad, en op kamers gewoond, maar ik heb echt geen flauw idee wat je bedoelt. Oké ik begrijp wel wat je bedoelt, maar ik kan me er niet in vinden.

Hierboven klaagt iemand dat degene 'tegen' op kamers gaan (zoals ik schreef, ik ben neutraal erin), alle studentenhuizen als smerige krotten voordoen. Ik ga er nu over klagen dat degene die 'voor' zijn, net doen alsof degene die niet op kamers gaan enkel naar de uni gaan, daar met niemand praten, en dan weer naar huis gaan waarnaar ze alleen met hun moeder enig sociaal contact hebben.

Ik heb echt geen eye openers qua wereldbeeld gehad (oké, dat sommige erg slimme mensen nog zich erg dom kunnen gedragen). Politiek gezien zaten we redelijk in dezelfde richting, dus dat hielp ook al niet. Verder met een groep blanke (onderweg naar) hoogopgeleide jongens/mannen uit middeninkomens met een technische richting bij elkaar in een huis zitten is nou niet echt de manier waarop ik iemand zou adviseren om zijn wereldbeeld te verruimen. Met bijbaantjes heb ik echt een hoop meer meegekregen van hoe andere mensen over zaken denken dan van mijn huisgenoten. En bijvoorbeeld bij je hobby kom je normaal gesproken ook een veel diversere groep mensen tegen. Hell, familieverjaardag is diverser dan het gemiddelde studentenhuis.

[PrinsPils]

Gentry schreef op woensdag 07 september 2016 @ 14:40:
@ PrinsPils: Is ook waar, voor beiden wat te zeggen inderdaad. Jij geeft aan zelfstandig te hebben gewoon tijdens studententijd, dat zou ik toentertijd ook wel hebben gewild, dan kun je iedereen er aan het einde van de avond weer uitschoppen, al heeft het hebben van huisgenoten zeker ook voordelen. Bij TS is de vraag echter thuisblijven of kamers. In dat geval zou ik echt voor kamers kiezen.

Nee hoor, ik woonde tijdens mijn studententijd thuis. Pas toen ik klaar was en een baan had uit huis gegaan. Ik had (en heb) een prima relatie met m'n ouders, zat op drie kwartier reistijd van de Hogeschool en vraag je het me nu: zou het voor de 'ervaring' nooit doen. Maar nogmaals, dat is heel persoonlijk.

Voor wat het waard is; degenen in mijn kennissenkring die tijdens hun studententijd thuis zijn blijven wonen, zijn momenteel verder met hun studie en werkzame leven dan degenen die op kamers zitten/zaten.

[Anoniem: 172410]

PrinsPils schreef op woensdag 07 september 2016 @ 14:45:
zou het voor de 'ervaring' nooit doen. Maar nogmaals, dat is heel persoonlijk.

Hoe kan je dat nou zeggen als je het nooit hebt meegemaakt?

Sissors schreef op woensdag 07 september 2016 @ 14:43:
Met bijbaantjes heb ik echt een hoop meer meegekregen van hoe andere mensen over zaken denken dan van mijn huisgenoten. En bijvoorbeeld bij je hobby kom je normaal gesproken ook een veel diversere groep mensen tegen. Hell, familieverjaardag is diverser dan het gemiddelde studentenhuis.

Met alle respect, maar dat zijn allemaal zaken waarbij je er maar af en toe mee te maken hebt. Dat is een beetje alsof je af en toe op je nichtje passen met zelf kinderen hebben vergelijkt. In de eerste situatie kan je nog om veel zaken heen, in de tweede ben je van A tot Z onderdeel van het verhaal.

PrinsPils schreef op woensdag 07 september 2016 @ 13:10:
Er wat van zeggen natuurlijk. Maar wat als het iedere week gebeurt? Persoonlijk kan ik daar heel slecht tegen. Afspraak is afspraak, maar onder studenten blijkt dat vaak anders. Bovenstaand voorbeeld is tekenend (BB-One). Ik kan vrij slecht tegen asociale mensen die niet doen wat ze zeggen en weinig rekening houden met anderen.

Goh, dat klinkt net als het echte leven. Samen iets moois bouwen en af en toe met situaties leren omgaan die niet in jouw straatje liggen. Oh, wacht, dat was het argument nou juist

Overigens is het beeld dat alle studentenhuizen vies zijn een lachwekkende hyperbool. Als je in een woonschuur met 14 man gaat kijken, ja, dan is het vaak rommelig. Ga je bij huizen kijken waarbij de schaal wat kleiner is en de verantwoordelijkheid dus wat groter, dan zie je vaak een heel ander beeld. Ook dat is net het echte leven.

[ Voor 120% gewijzigd door Anoniem: 172410 op 07-09-2016 17:36 ]

[dion_b]

Jewyk schreef op dinsdag 06 september 2016 @ 18:59:
[...]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Even op dit punt - waar relatief weinig over geroepen is nog - inhakend: mijn ervaring (zowel van mezelf als van overgrote deel van anderen die ik ken) is dat de relatie met ouders en evt nog thuiswonende broers/zussen er alleen maar op vooruit gaat.

1) je zit niet continu op elkaars lip. Evt aanwezige frustraties koelen vanzelf af.
2) ook al speelt bovenstaande niet, je relatie met je ouders verandert, van een afhankelijke naar een meer gelijkwaardige verhouding. Natuurlijk springen ouders financieel, practisch en moreel de eerste jaren waar mogelijk/nodig bij, maar dan nog is het anders.

Sissors schreef op woensdag 07 september 2016 @ 14:43:
[...]

Ik heb echt geen eye openers qua wereldbeeld gehad (oké, dat sommige erg slimme mensen nog zich erg dom kunnen gedragen). Politiek gezien zaten we redelijk in dezelfde richting, dus dat hielp ook al niet. Verder met een groep blanke (onderweg naar) hoogopgeleide jongens/mannen uit middeninkomens met een technische richting bij elkaar in een huis zitten is nou niet echt de manier waarop ik iemand zou adviseren om zijn wereldbeeld te verruimen. Met bijbaantjes heb ik echt een hoop meer meegekregen van hoe andere mensen over zaken denken dan van mijn huisgenoten. En bijvoorbeeld bij je hobby kom je normaal gesproken ook een veel diversere groep mensen tegen. Hell, familieverjaardag is diverser dan het gemiddelde studentenhuis.

Absoluut. Maar je hoeft niet onder een dak te wonen met mensen van je hobbyclub of (gelukkig!) met je uitgebreide familie. Wat je bovenal leert is compromissen sluiten. Je bent een afgebakende maar toch significante tijd tot elkaar veroordeeld als je op kamers zit. Ook al is iedereen blank, man, hetero, cis, mono, vanilla en cultureel vergelijkbaar (is het echt zo eentonig in Eindhoven? ), dan nog heeft iedereen kleine trekjes waar anderen zich aan kunnen irriteren _{incl mogelijkerwijs luiheid in de keuken} en gewoontes die ze vanuit huis meekrijgen die net iets anders zijn dan van de anderen. Daar moet je een modus operandi in vinden. Niet geheel toevalligerwijs is dat dezelfde vaardigheid die je nodig hebt bij het gaan samenwonen met een partner. Kan zeker geen kwaad dat geoefend te hebben met mensen met wie je zeker niet rest van je leven van plan bent te delen

[Anoniem: 172410]

dion_b schreef op woensdag 07 september 2016 @ 17:37:
Niet geheel toevalligerwijs is dat dezelfde vaardigheid die je nodig hebt bij het gaan samenwonen met een partner. Kan zeker geen kwaad dat geoefend te hebben met mensen met wie je zeker niet rest van je leven van plan bent te delen

Of je collega's. Je zult in je professionele leven stelselmatig te maken krijgen met mensen die nooit vrienden van je zullen worden, maar die je niet alleen zult moeten tolereren, maar waar je ook goed mee samen zult moeten werken.

Je hebt zelden de controle over je omgeving en zult dus moeten omgaan met hoe het is.

dion_b schreef op woensdag 07 september 2016 @ 17:37:
waar anderen zich aan kunnen irriteren

[...] aan kunnen ergeren [...]

[ Voor 61% gewijzigd door Anoniem: 172410 op 07-09-2016 17:40 ]

[Sissors]

dion_b schreef op woensdag 07 september 2016 @ 17:37:
[...]
is het echt zo eentonig in Eindhoven?

Dat was Enschede, maar ja . In de Bachelor op een enkele aziaat na was dat wel iedereen eigenlijk. Als je wat ruimer keek waren er nog wat meiden bij sommige technische studies (zoals biomedisch), en de alpha studies zoals communicatie wetenschappen trokken nog een hoop Duitse meiden, maar wat ik beschreef was een redelijk standaard studentenhuis. Ik vermoed dat het in Eindhoven niet heel veel anders zal zijn. Misschien wat meer met een Turkse/Marokkaanse achtergrond (die zag je totaal niet in Enschede, ondanks de flinke Turkse populatie), maar ik zou verwachten dat ook daar een technische universiteit een redelijk vergelijkbare groep trekt.

In de master komen er natuurlijk buitenlanders bij, maar daar zit je meestal niet bij in een gemiddeld studentenhuis.

[Anoniem: 460511]

Op kamer zijn is handig, onfer 2 voorwaarden.

1. Een kamer echt goedkoop kunnen vinden. Niemand word zo hard opgelicht op de woningsmarkt als de student.

2. Een vrouw zijn. Vrijwel alle kamers die verhuurd worden 'heeft vrouw de voorkeur'. Wat betekend dat als je daar als man toch in kan komen dat je legaal of niet meteen op straat word gegooit als een vrouw komt. Is overigens het geval op ongeveer 90% van de gehele huurmarkt

[Anoniem: 172410]

Anoniem: 460511 schreef op woensdag 07 september 2016 @ 18:02:
2. Een vrouw zijn. Vrijwel alle kamers die verhuurd worden 'heeft vrouw de voorkeur'. Wat betekend dat als je daar als man toch in kan komen dat je legaal of niet meteen op straat word gegooit als een vrouw komt. Is overigens het geval op ongeveer 90% van de gehele huurmarkt

Ook als student geniet je huurbescherming, ook als je ergens via een vage constructie woont. Zomaar op straat gegooid worden kan dus niet en dat gebeurt natuurlijk ook niet zomaar. Daarnaast is een groot deel van de woningen vaak van de lokale studentenhuisvester en die zijn qua prijs en regels prima in orde.

Het is inderdaad waar dat bij een deel (ik gok ruwweg een kwart) van de advertenties staat dat men een vrouw zoekt of bij voorkeur een vrouw, maar bij de rest zijn mannen ook meer dan welkom.

[Fr33z]

punt 1: studieschuld is tegenwoordig een factor bij een hypotheekaanvraag. Dat het bedrag dat je moet betalen op basis van draagkracht/inkomen wordt vastgesteld klopt. wel betekent het vaak dat je een jaar of langer moet sparen om dat eerste huis te kunnen kopen.

punt 2: veel hangt af van hoe jij je thuis voelt/daar woont. Ik zou gillend gek worden van 2x 1.5u reizen per dag. Belangrijk onderdeel van mijn tijd op kamers was het meedoen aan allemaal sporten/activiteiten die je als student bijna gratis kunt doen (roeien, volleyball, theather etc etc.). Daar is geen tijd voor als je altijd in de trein zit.
Of je dat wilt hangt erg af van hoe je leven nu is ingedeeld en of je een druk sociaal leven hebt. Ik verbaas me na mijn studententijd erover hoeveel leuke dingen er te doen waren voor weinig geld als student. Hier heb ik vooral geleerd om nieuwe mensen te benaderen en het geeft veels verhalen/levenservaring/contacten

punt 3: geen studentenhuis is hetzelfde. Ook als je van jezelf weet dat je snel afgeleid bent of zoiets dan kan het verstandig zijn niet te snel op kamers gaan omdat het daar makkelijker is niks te doen.

[KappuhH]

Ik zou het 100% aanraden ivm de levenservaring die je op doet!

Als je de uren die je aan reistijd zou besparen gaat werken kun je het misschien financieel compenseren?

[Anoniem: 172410]

Fr33z schreef op woensdag 07 september 2016 @ 18:10:
punt 1: studieschuld is tegenwoordig een factor bij een hypotheekaanvraag. Dat het bedrag dat je moet betalen op basis van draagkracht/inkomen wordt vastgesteld klopt. wel betekent het vaak dat je een jaar of langer moet sparen om dat eerste huis te kunnen kopen.

Met een studieschuld wordt behoorlijk soepel omgegaan, dus de impact is veel kleiner dan bij een 'gewone' schuld. Waar je vandaan haalt dat je een jaar langer zult moeten sparen weet ik dan ook niet.

Maar goed, investeren in jezelf is ook investeren in je toekomst. Het is goed na te denken over waar je aan begint, maar tegelijk lijkt het af en toe wel erg op het rendementsdenken dat de overheid momenteel zo plaagt.

[ Voor 16% gewijzigd door Anoniem: 172410 op 07-09-2016 18:29 ]

[Widow]

Als ik in jouw schoenen zou staan, doen! Ik heb het weliswaar "maar" twee jaar gedaan met vrienden, maar het was een van de meest gezellige periodes uit mijn leven. De bieramides in de woonkamer, om drie uur 's nachts shoarma bestellen, pokeren tot de zon opkomt, buren die liepen te klagen dat we in een andere tijdzone leefden.. mooie tijd was dat.

Waar ik destijds tegenaan liep, was de definitie van "schoon". In mijn optiek was dat een schone vloer, de ander wou juist dat de badkamer zo ongeveer steriel was, en weer een ander zat met zijn gedachten in een andere dimensie als het op schoonmaken aankwam en deed er dus niets aan. Ik kan je nu al op een briefje geven dat je discussies gaat krijgen over wie wat wanneer schoonmaakt, en wat schoon precies betekend voor jullie. Neem het initiatief, en bespreek dit vóórdat je op kamers gaat! Het helpt trouwens enorm als je huisgenoten al eerder op zichzelf hebben gewoond. Ik had die ervaring wel, maar niet iedereen had dat, en dan sta je dus uit te leggen hoe de wasmachine werkt.. dat idee.

Het tweede wat ik me nog kan herinneren, is discipline. Een groep vrienden bij elkaar: wat is makkelijker dan elk weekend lekker gaan feesten en dingen doen die iedereen leuk vindt. En dat is prima, zolang je maar wel gefocust blijft op de resultaten van je studie. Laat ik het zo zeggen, bij mij verslapte dat vrij snel Het eerste halfjaar ging nog wel, maar dan sluipen de gewoontes erin. Gewoontes waardoor je maandag weinig motivatie op kan brengen om te doen wat er op het programma stond. En dat was niet alleen bij mij zo, maar jaren later zie je pas dat iedereen in die periode afgleed. Het is allemaal wel weer goed gekomen, maar als je nog zoveel jaar moet studeren is dit denk ik wel de lastigste van allemaal, omdat deze niet zo opvalt.

[dion_b]

Anoniem: 172410 schreef op woensdag 07 september 2016 @ 18:23:
[...]

Met een studieschuld wordt behoorlijk soepel omgegaan, dus de impact is veel kleiner dan bij een 'gewone' schuld. Waar je vandaan haalt dat je een jaar langer zult moeten sparen weet ik dan ook niet.

Kleiner wil niet zeggen insignificant. Het bedrag wat je erdoor minder kunt kopen is meer dan het bedrag wat het in je maandlasten scheelt. Jaartje langer sparen is natuurlijk geen harde tijdsduur, maar gewoon dat je genoegen moet nemen met een lager hypotheekbedrag waardoor je allicht pas later een huis kunt kopen.

_{Overigens, waar die ideologie vandaan komt dat je pas volwaardig mens bent als een bank via jou een huis gekocht heeft is mij een flinke raadsel, maar dat terzijde}

Maar goed, investeren in jezelf is ook investeren in je toekomst. Het is goed na te denken over waar je aan begint, maar tegelijk lijkt het af en toe wel erg op het rendementsdenken dat de overheid momenteel zo plaagt.

Inderdaaad. Probleem is dat het rendement veel te smal gezien wordt. Rendement is ook minder reistijd dus meer tijd voor je leven (tijd waarin je mogelijk geld kunt verdienen maar die je ook aan andere dingen kunt besteden), rendement is ook de mogelijkheid hebben om na afstuderen een baan te zoeken op een gebied waar je blij mee kunt zijn en niet enkel je geldwaarde maximaliseert ongeacht andere soorten voldoening.

Overigens een grote tip: kijk ook verder dan je neuslandsgrens lang is. Onderwijs in NL is goed, maar in vergelijking met een generatie terug flink duurder geworden. In andere landen kun je vergelijkbaar onderwijs aanzienlijk goedkoper krijgen. Komt bij dat internationale ervaring op zichzelf al goed op je CV staat en bovendien levenslessen leert die wat verder gaan dan met een paar andere whiteboys op kamers gaan.

Exact welke opties er zijn en wat goed aangeschreven is verschilt per vakgebied, maar zowel AT, BE als SE staan bekend om onderwijs van vergelijkbaar niveau met significant lagere kosten - en NL- danwel EN-talig onderwijs.

Ook iets om over na te denken. Als dat een stap te ver is voor de bachelor, bedenk dat je met bachelor op zak prima ergens anders je master kunt halen

[Jewyk]

Wauw, de reacties blijven maar binnen stromen. Bedankt allemaal, hier kan ik wat mee. Zeer waarschijnlijk ga ik begin volgende week met het bewuste groepje vrienden even om de tafel. Het is toch wel handig om nog even goed op een rijtje te zetten hoe iedereen erover denkt en of we allemaal ongeveer op één lijn zitten wat betreft de belangrijkste zaken (of in ieder geval op termijn wel op iets komen waar we allemaal mee kunnen leven).

Sissors schreef op woensdag 07 september 2016 @ 10:26:
Oftewel TL;DR: Als je een groep hebt waarvan je het idee hebt dat ze er hetzelfde in staan, zou ik vanwege jouw reistijd het wel doen.

Zoals ik hierboven al schreef: we moeten nog een keer gaan zitten en even goed bespreken of we volledig op één lijn zitten, maar ik heb zelf wel het idee dat dat wel goed zit. Ik ken ze niet anders dan serieuze studenten (als het nodig is tenminste, er moeten af en toe ook leuke dingen gedaan worden ), die ook vrij serieus bezig zijn met de voorbereidingen voor als het in december zover is.

neilpad schreef op woensdag 07 september 2016 @ 10:37:
Zou het gewoon doen, je kan altijd nog terug verhuizen. Klinkt alsof je op Strijp-S gaat wonen, dat is ook nog eens een ontzettend toffe locatie.

Het gaat inderdaad om nieuwbouw op Strijp-S!

Ardana schreef op woensdag 07 september 2016 @ 12:24:
Lange termijn: op kamers is duurder dan hotel Mama. Hoe lang mag je na afstuderen in je kamer blijven wonen? Als je er met 3 maanden uit moet, wordt het lastig: je hebt dan vermoedelijk niet de inkomsten om direct iets te kopen en reserve om die kosten te kunnen dragen, maar moet er wel al direct uit. Als je nog een jaartje mag blijven zitten is dat erg fijn.

Als je thuis blijft wonen heb je meer mogelijkheden te sparen voor daarna.

Ik zeg: doen, mits je vertrouwen genoeg hebt in je toekomst.

En wat je zeker nú moet doen, is je inschrijven bij de plaatselijke woningbouwverenigingen (maar goed, tegenwoordig moet eigenlijk iedereen dat doen op z'n 18e verjaardag).

Bedankt, dat zijn een paar goede tips. Daar ga ik zeker nog even naar kijken/navragen. De studentenwoningen gaan volgens mij via Vestide, en daarvan heb ik ergens gehoord dat je binnen een halfjaar na afstuderen weg moet zijn (kan het helaas niet terugvinden). Het is in principe wel relatief makkelijk om door te schuiven naar een niet-studentenwoning in hetzelfde complex, aangezien die na het vrijkomen eerst aan de andere inwoners wordt aangeboden (dat gaat buiten de wachtlijsten van de woningbouwvereniging om). Ik zal zeker ook eens even gaan kijken naar het inschrijven bij woningbouwverenigingen!

@ alle berichten over de leningen, ik schreef eerder al dat ik in principe wil voorkomen om een schuld op te bouwen en anders ook echt wil zorgen dat het minimaal blijft. Ik was zeker niet van plan om mee te doen aan de maximaal lenen-hype die er lijkt te zijn op dit moment. Ik denk wel dat als ik het slim aanpak dat ik hier nog positief uit kan komen na 3, 4 jaar (met lage/geen schuld en/of nog wat extra spaargeld), hoewel het uiteraard meer zou kunnen zijn als ik al het geld lekker opzij zou blijven zetten in plaats van uit te geven aan huur.

Sissors schreef op woensdag 07 september 2016 @ 18:00:
[...]

Dat was Enschede, maar ja . In de Bachelor op een enkele aziaat na was dat wel iedereen eigenlijk. Als je wat ruimer keek waren er nog wat meiden bij sommige technische studies (zoals biomedisch), en de alpha studies zoals communicatie wetenschappen trokken nog een hoop Duitse meiden, maar wat ik beschreef was een redelijk standaard studentenhuis. Ik vermoed dat het in Eindhoven niet heel veel anders zal zijn. Misschien wat meer met een Turkse/Marokkaanse achtergrond (die zag je totaal niet in Enschede, ondanks de flinke Turkse populatie), maar ik zou verwachten dat ook daar een technische universiteit een redelijk vergelijkbare groep trekt.

In de master komen er natuurlijk buitenlanders bij, maar daar zit je meestal niet bij in een gemiddeld studentenhuis.

Er zijn bij ons genoeg buitenlandse studenten te vinden van eigenlijk alle nationaliteiten, en zeker bij mijn studie aangezien deze in de bachelorfase al volledig in het Engels is. Je hebt wel gelijk dat je die niet direct tegenkomt buiten de campus en ook niet veel in de typische studentenhuizen zult zien. Ik verwacht ook niet veel buitenlanders tegen te komen in het complex waar ik dus eventueel in wil trekken, het lijkt nogal gericht te zijn op Nederlanders.

hatsjoe_b schreef op woensdag 07 september 2016 @ 20:20:
Overigens een grote tip: kijk ook verder dan je neuslandsgrens lang is. Onderwijs in NL is goed, maar in vergelijking met een generatie terug flink duurder geworden. In andere landen kun je vergelijkbaar onderwijs aanzienlijk goedkoper krijgen. Komt bij dat internationale ervaring op zichzelf al goed op je CV staat en bovendien levenslessen leert die wat verder gaan dan met een paar andere whiteboys op kamers gaan.

Exact welke opties er zijn en wat goed aangeschreven is verschilt per vakgebied, maar zowel AT, BE als SE staan bekend om onderwijs van vergelijkbaar niveau met significant lagere kosten - en NL- danwel EN-talig onderwijs.

Ook iets om over na te denken. Als dat een stap te ver is voor de bachelor, bedenk dat je met bachelor op zak prima ergens anders je master kunt halen

Ik heb het op dit moment prima naar mijn zin in Eindhoven, dus tijdens mijn bachelor zie ik dat sowieso niet meer gebeuren. Misschien dat het inderdaad iets is om naar te kijken voor mijn master, maar ik denk dat ik me eerst maar eens druk ga maken met deze stap.

---

Ik denk dat ik inmiddels wel over de streep ben om het te doen. Voordat ik een definitieve beslissing maak ga ik sowieso nog even in gesprek met mijn potentiële huisgenoten (dat heb ik ook tegen ze gezegd), en ik zal mijn ouders ook nog maar even moeten vertellen dat ik er nu toch eigenlijk wel uit ben dat ik het wil gaan doen. Zal eerst ook nog maar even afwachten wat zij nog te melden hebben.

[Sissors]

Widow schreef op woensdag 07 september 2016 @ 19:49:

Niet vervelend bedoeld hoor, maar volgens mij is jouw post nou precies waar TS niet op zit te wachten en een beetje bang voor is .

Die hoeft niet tot 3 uur 's avonds te zuipen en een bierpiramide te maken (iig zo lees ik zijn post), en als je huisgenoten dat doen ben je toch wel half verplicht mee te doen (sociale druk + de overlast als je wil slapen op die tijd). Of een huisgenoot die vind dat je niet moet klagen over staat van de badkamer, het hoeft toch niet steriel te zijn (jaja, creatieve interpretatie van wat jij schreef).

Overigens voor hoe de wasmachine werkt, en hoe je gerecht X klaarmaakt, heb je gewoon je moeder voor op speeddial staan . (Of uitproberen natuurlijk, echte man leest ook geen handleidingen ).

Van wat je schrijft is alles prima als dat is hoe je plezier hebt tijdens je studententijd, behalve dat het wel zo fatsoenlijk is om overlast voor buren tot een minimum te beperken.

[Jewyk]

Sissors schreef op woensdag 07 september 2016 @ 20:41:
[...]

Niet vervelend bedoeld hoor, maar volgens mij is jouw post nou precies waar TS niet op zit te wachten en een beetje bang voor is .

Die hoeft niet tot 3 uur 's avonds te zuipen en een bierpiramide te maken (iig zo lees ik zijn post), en als je huisgenoten dat doen ben je toch wel half verplicht mee te doen (sociale druk + de overlast als je wil slapen op die tijd ). Of een huisgenoot die vind dat je niet moet klagen over staat van de badkamer, het hoeft toch niet steriel te zijn (jaja, creatieve interpretatie van wat jij schreef).

Overigens voor hoe de wasmachine werkt, en hoe je gerecht X klaarmaakt, heb je gewoon je moeder voor op speeddial staan . (Of uitproberen natuurlijk, echte man leest ook geen handleidingen ).

Van wat je schrijft is alles prima als dat is hoe je plezier hebt tijdens je studententijd, behalve dat het wel zo fatsoenlijk is om overlast voor buren tot een minimum te beperken.

Dat is inderdaad niet helemaal waar ik op zit te wachten. In ieder geval niet dat zoiets wekelijks voorkomt, laat staan dagelijks. Maar zelfs mensen die niet echt behoefte hebben aan elke dag feest willen wel eens een avondje gek doen. Maar dan blijft het ook wel bij één avondje. Natuurlijk moet je ook gezelligheid hebben, maar ik kom in hoofdzaak naar Eindhoven om te studeren, niet om te feesten en als het meezit na jaren nog eens een diploma te halen.

Het complex bestaat uit meerdere woontorens waar studenten gewoon tussen niet-studenten uit verschillende leeftijdscategorieën wonen (je directe buren hoeven dus ook geen studenten te zijn). Het is ook dus niet echt de bedoeling dat daar wilde feesten gehouden gaan worden. Ik ken mijn potentiële huisgenoten goed genoeg om te weten dat we het samen ook prima gezellig kunnen hebben zonder dat het er heel wild aan toe hoeft te gaan, dus daar ben ik ook niet bang voor.

[Lan Mandragoran]

Absoluut op kamers gaan. Geen enkele twijfel. Geen studieschuld weegt op tegen de zelfstandigheid en levenservaring die je opdoet tijdens je studententijd.

[Korvaag]

Ik ben destijds direct op kamers gegaan aan het begin van m'n studie en geen seconde spijt van gehad. Het moet natuurlijk financieel wel haalbaar zijn, maar daar moet je zelf even wat mee gaan rekenen Ik heb vanaf ongeveer m'n 15e (toen mocht dat nog) continu een bijbaan gehad en zeker met een bijbaan is op kamers voor die huurprijzen gewoon pri-ma te doen. Zelf heb ik wat langer gestudeerd dan de bedoeling (oeps) en daarvan een groot deel in een huis met 12 man gewoond (UT campus) en een tijdje in een huis met 2 vrienden. Je leert er zoveel van op werkelijk elk vlak wat je je maar kunt bedenken.

Ja, je zal geheid wat studieschuld opbouwen ja. Had ik ook met wat te lang studeren. Echter: de maandelijkse bedragen daarvoor zijn niet zo heel schokkend (natuurlijk afhankelijk van rente). Je mag er zeker tegenwoordig nog langer over doen dan vroeger dus dat maandbedrag is te verwaarlozen. En ja, dat betekent dat je 35 jaar maandelijks een paar tientjes kwijt ben. Van orde grootte telefoonabonnement en een krat bier.

Om een voorbeeld te geven: studieschuld van 10k met een rente van 4% (en dat is een heel hoge rente) zit je op een maandelijks bedrag van 44 euro. Ga 1 jaar niet op vakantie en stop je vakantiegeld daarin en het wordt nog minder. Zoek een online tool voor het berekenen van de maandelijkse annuïteit en ga er wat mee spelen.

Mocht je persoonlijke ervaringen willen met bedragen/ervaringen etc, dan even DM. Dat hoef ik hier niet zo nodig te posten.

[Ryur]

Laat maar

[ Voor 98% gewijzigd door Ryur op 07-09-2016 21:45 ]

[Korvaag]

Edit: laatmaar want laatmaar hierboven

[ Voor 94% gewijzigd door Korvaag op 07-09-2016 21:51 ]

[benchMarc]

Jewyk schreef op woensdag 07 september 2016 @ 20:50:
[...]


Dat is inderdaad niet helemaal waar ik op zit te wachten. In ieder geval niet dat zoiets wekelijks voorkomt, laat staan dagelijks. Maar zelfs mensen die niet echt behoefte hebben aan elke dag feest willen wel eens een avondje gek doen. Maar dan blijft het ook wel bij één avondje. Natuurlijk moet je ook gezelligheid hebben, maar ik kom in hoofdzaak naar Eindhoven om te studeren, niet om te feesten en als het meezit na jaren nog eens een diploma te halen.

Het complex bestaat uit meerdere woontorens waar studenten gewoon tussen niet-studenten uit verschillende leeftijdscategorieën wonen (je directe buren hoeven dus ook geen studenten te zijn). Het is ook dus niet echt de bedoeling dat daar wilde feesten gehouden gaan worden. Ik ken mijn potentiële huisgenoten goed genoeg om te weten dat we het samen ook prima gezellig kunnen hebben zonder dat het er heel wild aan toe hoeft te gaan, dus daar ben ik ook niet bang voor.

Simpel dus: gewoon proberen. Wat heb je te verliezen? Als het niet bevalt dan kun je altijd weer vertrekken daar. In ons studentenhuis zat een goede maat van me die heel snel last had van herrie en een echt ochtendmens was. Dat werkte op den duur niet meer goed andere huisgenoten die graag tot 12 uur muziek draaiden. Toen heeft hij gekozen om naar een ander studentenhuis te gaan waarbij het erg rustig was.

Hoe dan ook, je wordt er altijd een ervaring rijker van. Toen ze mij in het begin vroegen of ik interesse had zei ik in eerste instantie nee (bang voor het onbekende of zo), maar toen ben ik één dagje/avondje wezen kijken en was ik om.

[GoldenSample]

Ardana schreef op woensdag 07 september 2016 @ 12:24:
Lange termijn: op kamers is duurder dan hotel Mama. Hoe lang mag je na afstuderen in je kamer blijven wonen? Als je er met 3 maanden uit moet, wordt het lastig: je hebt dan vermoedelijk niet de inkomsten om direct iets te kopen en reserve om die kosten te kunnen dragen, maar moet er wel al direct uit. Als je nog een jaartje mag blijven zitten is dat erg fijn.

offtopic:
Maak van dat jaartje maar jaren als je pech hebt. Tijden zijn veranderd, als je niet gaat samenwonen is het in een groot deel van (rand)stedelijk Nederland (met veel banen voor hoogopgeleiden) weinig realistisch meer om zo snel een eigen woning te bestieren. (Of je moet het goed vinden om 50% van je inkomen aan woonlasten kwijt te zijn). Brabant is wat dat betreft de grote uitzondering. Relatief betaalbaar en veel werk voor hogeropgeleiden. In het verlengde daarvan @dion_b probeer maar eens een 'echt' huis/flatje te huren met een inkomen rond modaal, das een giller.

Als je thuis blijft wonen heb je meer mogelijkheden te sparen voor daarna.

Ik zeg: doen, mits je vertrouwen genoeg hebt in je toekomst.

En wat je zeker nú moet doen, is je inschrijven bij de plaatselijke woningbouwverenigingen (maar goed, tegenwoordig moet eigenlijk iedereen dat doen op z'n 18e verjaardag).

Ik zeg zeker doen, helemaal als je op een Uni rondhobbelt waar verreweg de meeste van ver komen (zoals een TU over t algemeen). Wel met de aantekening dat de echt saaie lul ook op kamers wel een dood vogeltje blijft. Echter heb ik er ook veel 'saaie lullen' sociaal aardig zien opbloeien.

Tot slot, het worst case scenario(wat ruzie en terug maar 'hotel mama' ) is niet zo slecht, je hebt weinig te verliezen.

offtopic:
Ook qua type figuren verschild het heel erg, 'ingetogen' gasten die geen punt halen en, ik was redelijk het tegenovergestelde; gasten die zich lens zuipen, na 3 uur slaap de college zaal binnen kruipen. (Of niet) en toch alles halen (geloof totaal 2 vakken niet nominaal gehaald. Afstuderen was echter andere koek, alleen totaal niet gerelateerd aan levensstijl, die was op die momenten juist vrij gewoontjes).

[ Voor 13% gewijzigd door GoldenSample op 07-09-2016 23:43 ]

[LA-384]

Het topic lijkt erg eensgezind te zijn. Ook ik kan adviseren om het gewoon te doen. Ik heb zelf het eerste jaar gereisd en kreeg toen praktisch een kamer in de schoot geworpen. Ik heb er volgens mij 1 dag over nagedacht en de volgende dag de papieren getekend. 2 weken later had ik m'n eigen stekje en heb dat 5 jaar gehouden. Geen moment spijt gehad. Ik zat bij een huisbazin samen met 3 andere studenten. Lekker rustig en toch sociaal. Als ik echter de mogelijkheid had om met vrienden een apartement/huis te bewonen, had ik dat direct aangegrepen.

Het enige wat ik wel jammer vond, was dat er verwacht werd het weekend naar de ouders te gaan, er was ook geen mogelijkheid de kleren te wassen en zo. Het was niet vervelend om thuis-thuis te komen, maar het gesleep met spullen stond me wel eens tegen. Maar niet genoeg om een andere kamer te zoeken.

Na deze tijd heb ik weer probleemloos 3 jaar thuis gewoond en nu bezit ik alweer 3 jaar een leuk koophuis. Ik ben overal zonder veel voorbereiding aan begonnen en heb vrij veel geleerd in die tijd.

Ik kom dan nog wel uit de periode van gratis ov, basisbeurs wordt gift, uitwonende beurs en lenen tegen lage rente. Ik betaal elke maand €45,- aan studieschuld en rente. Zo'n bedrag is natuurlijk een lachertje en dat zal tegenwoordig echt wel anders zijn. Ik snap dat je dit zeker mee moet nemen in je overweging, maar dat is dan ook echt het enige.

De rest moet je eigenlijk gewoon op je af laten komen. Daar leer je mijns inziens het meest van en is ook het leukste om te ervaren. Je gaat ongetwijfeld verkeerde keuzes maken, of komt dingen tegen die je niet had verwacht, dat hoort er gewoon bij. Net als met alles is het een vallen en opstaan.

De reden waarom ik dit laatste toevoeg, is omdat je wat onzeker op mij overkomt. Vooral de uitspraak "ik doe iets goed, of ik doe het niet" getuigd van onzekerheid of geen risico's durven nemen. Daar leer je lang niet zoveel van.

Ik zou ook niet wachten tot de laatste 2, 3 jaar zoals je ergens voorstelt. De laatste jaren zijn doorgaans pittig, dan heb je waarschijnlijk te weinig tijd om er iets leuks van te maken of om te leren van gemaakte fouten.

Een ding wat me nog te binnenschiet en wat volgens mij nog niet benoemd is (heb niet alles gelezen), het kan lastig zijn om twee vriendengroepen te onderhouden. Hoewel het tegenwoordig wat makkelijker is met WhatsApp. Je zult waarschijnlijk niet overal bij kunnen zijn en het kan ook voor komen dat je vrienden uit je geboorteplaats zich wat verwaarloosd kunnen voelen. Althans dat merkte ik zelf. Feit is dan wel dat er uit mijn vriendenkring maar 2 personen op kamers zijn gegaan en er maar 5 op een hbo/uni hebben gezeten. Dus wellicht dat het inlevingsvermogen toch al wat lager lag dan in jouw situatie

[ Voor 12% gewijzigd door LA-384 op 07-09-2016 23:31 ]

[dion_b]

LA-384 schreef op woensdag 07 september 2016 @ 23:25:
[...]

Een ding wat me nog te binnenschiet en wat volgens mij nog niet benoemd is (heb niet alles gelezen), het kan lastig zijn om twee vriendengroepen te onderhouden. Hoewel het tegenwoordig wat makkelijker is met WhatsApp. Je zult waarschijnlijk niet overal bij kunnen zijn en het kan ook voor komen dat je vrienden uit je geboorteplaats zich wat verwaarloosd kunnen voelen. Althans dat merkte ik zelf. Feit is dan wel dat er uit mijn vriendenkring maar 2 personen op kamers zijn gegaan en er maar 5 op een hbo/uni hebben gezeten. Dus wellicht dat het inlevingsvermogen toch al wat lager lag dan in jouw situatie

Mijn ervaring (en ondertussen die van m'n dochter, die al twee keer van land verhuisd is afgelopen vijf jaar en recent ook nog eens andere school en plaats 45km verderop gedaan heeft ) daarmee is dat het een prima manier is om kaf van koren te scheiden. De mensen aan wie je echt iets hebt houden prima op afstand contact, het contact met de mensen met wie je altijd wel rondhangt maar eigenlijk niet meer dan dat verwatert - maar daar mis je weinig aan. Grap is dat je van tevoren heel lastig in kunt schatten wie in welke categorie gaat horen, maar dat wordt vanzelf duidelijk.

En op een nieuwe locatie maak je nieuwe vrienden. Niet dat een erg introverte, voorzichtige persoon opeens honderden mensen om hem heen gaat krijgen (of willen krijgen trouwens), maar je kunt ervan uitgaan dat je binnen niet al te lange tijd een vriendenkring van vergelijkbare omgang en diepgang zult hebben als wat je voorheen had, plus nog de mensen van de oude locatie met wie je contact onderhoudt.

[Jewyk]

Korvaag schreef op woensdag 07 september 2016 @ 21:36:
Mocht je persoonlijke ervaringen willen met bedragen/ervaringen etc, dan even DM. Dat hoef ik hier niet zo nodig te posten.

Bedankt voor het aanbod. Ik denk dat ik je vanavond even een DM stuur, want ik wil graag nog proberen het kostenplaatje wat duidelijker te krijgen. Zou erg tof zijn als je me daar nog wat mee op weg kunt helpen aan de hand van jouw ervaringen.

LA-384 schreef op woensdag 07 september 2016 @ 23:25:
Het topic lijkt erg eensgezind te zijn. Ook ik kan adviseren om het gewoon te doen. Ik heb zelf het eerste jaar gereisd en kreeg toen praktisch een kamer in de schoot geworpen. Ik heb er volgens mij 1 dag over nagedacht en de volgende dag de papieren getekend. 2 weken later had ik m'n eigen stekje en heb dat 5 jaar gehouden. Geen moment spijt gehad. Ik zat bij een huisbazin samen met 3 andere studenten. Lekker rustig en toch sociaal. Als ik echter de mogelijkheid had om met vrienden een apartement/huis te bewonen, had ik dat direct aangegrepen.

Het enige wat ik wel jammer vond, was dat er verwacht werd het weekend naar de ouders te gaan, er was ook geen mogelijkheid de kleren te wassen en zo. Het was niet vervelend om thuis-thuis te komen, maar het gesleep met spullen stond me wel eens tegen. Maar niet genoeg om een andere kamer te zoeken.

Zeker in het begin ben ik wel van plan om in het weekend gewoon naar mijn ouders te gaan. Ik denk dat dat de stap iets minder groot maakt, en ik denk ook niet dat ik daar echt tegenop zou zien (maar dat verandert later misschien nog wel).

LA-384 schreef op woensdag 07 september 2016 @ 23:25:
De rest moet je eigenlijk gewoon op je af laten komen. Daar leer je mijns inziens het meest van en is ook het leukste om te ervaren. Je gaat ongetwijfeld verkeerde keuzes maken, of komt dingen tegen die je niet had verwacht, dat hoort er gewoon bij. Net als met alles is het een vallen en opstaan.

De reden waarom ik dit laatste toevoeg, is omdat je wat onzeker op mij overkomt. Vooral de uitspraak "ik doe iets goed, of ik doe het niet" getuigd van onzekerheid of geen risico's durven nemen. Daar leer je lang niet zoveel van.

Ik zou ook niet wachten tot de laatste 2, 3 jaar zoals je ergens voorstelt. De laatste jaren zijn doorgaans pittig, dan heb je waarschijnlijk te weinig tijd om er iets leuks van te maken of om te leren van gemaakte fouten.

Er is zeker wel wat onzekerheid ja, dat zal voor een deel ook wel bij mij horen. Met die opmerking over iets goed doen of het anders niet doen bedoelde ik meer dat ik er altijd voor zal gaan er het beste van te maken. Maar je hebt misschien wel gelijk dat dat een puntje is waarop ik misschien iets losser moet worden.

LA-384 schreef op woensdag 07 september 2016 @ 23:25:
Een ding wat me nog te binnenschiet en wat volgens mij nog niet benoemd is (heb niet alles gelezen), het kan lastig zijn om twee vriendengroepen te onderhouden. Hoewel het tegenwoordig wat makkelijker is met WhatsApp. Je zult waarschijnlijk niet overal bij kunnen zijn en het kan ook voor komen dat je vrienden uit je geboorteplaats zich wat verwaarloosd kunnen voelen. Althans dat merkte ik zelf. Feit is dan wel dat er uit mijn vriendenkring maar 2 personen op kamers zijn gegaan en er maar 5 op een hbo/uni hebben gezeten. Dus wellicht dat het inlevingsvermogen toch al wat lager lag dan in jouw situatie

Van mijn oude vriendengroep zit een groot deel al op kamers (in andere delen van het land), dus die zie ik al niet zo regelmatig meer. Die zullen dat verder ook prima begrijpen. Bij sommigen merk je toch uiteindelijk wel dat als je er zelf niet zoveel moeite instopt om contact te houden, zij uit zichzelf ook niet veel laten horen. Dan houdt het toch een keer op.

@ de rest, ook bedankt voor jullie reacties!

[Transportman]

dion_b schreef op woensdag 07 september 2016 @ 20:20:
[...]

Kleiner wil niet zeggen insignificant. Het bedrag wat je erdoor minder kunt kopen is meer dan het bedrag wat het in je maandlasten scheelt. Jaartje langer sparen is natuurlijk geen harde tijdsduur, maar gewoon dat je genoegen moet nemen met een lager hypotheekbedrag waardoor je allicht pas later een huis kunt kopen.

Beetje off topic, maar ik dacht dat de studieschuld nog niet werd meegenomen (of in ieder geval, dat het niet verplicht is hem op te geven). Ondanks dat spreekt het natuurlijk voor zich dat het niet heel verstandig is om de kosten daarvan niet mee te nemen.

dion_b schreef op donderdag 08 september 2016 @ 00:40:
[...]

Mijn ervaring (en ondertussen die van m'n dochter, die al twee keer van land verhuisd is afgelopen vijf jaar en recent ook nog eens andere school en plaats 45km verderop gedaan heeft ) daarmee is dat het een prima manier is om kaf van koren te scheiden. De mensen aan wie je echt iets hebt houden prima op afstand contact, het contact met de mensen met wie je altijd wel rondhangt maar eigenlijk niet meer dan dat verwatert - maar daar mis je weinig aan. Grap is dat je van tevoren heel lastig in kunt schatten wie in welke categorie gaat horen, maar dat wordt vanzelf duidelijk.

En op een nieuwe locatie maak je nieuwe vrienden. Niet dat een erg introverte, voorzichtige persoon opeens honderden mensen om hem heen gaat krijgen (of willen krijgen trouwens), maar je kunt ervan uitgaan dat je binnen niet al te lange tijd een vriendenkring van vergelijkbare omgang en diepgang zult hebben als wat je voorheen had, plus nog de mensen van de oude locatie met wie je contact onderhoudt.

Inderdaad, vriendschappen veranderen gewoon met de tijd. Daar was volgens mij ook enige tijd geleden een onderzoekje naar, dat het brein maar een beperkt aantal echte vrienden aan kan, en dat naarmate de "vriendschapsstatus" minder wordt, er meer van kunnen zijn.

[dion_b]

Transportman schreef op donderdag 08 september 2016 @ 21:56:
[...]

Beetje off topic, maar ik dacht dat de studieschuld nog niet werd meegenomen (of in ieder geval, dat het niet verplicht is hem op te geven). Ondanks dat spreekt het natuurlijk voor zich dat het niet heel verstandig is om de kosten daarvan niet mee te nemen.

Je bent het wel verplicht, alleen als je het zelf niet noemt heeft de hypotheekverstrekker formeel geen manier om erachter te komen aangezien het niet bij BKR geregisteerd staat. Maar hou er rekening mee dat je zodanig veel stukken moet overleggen voor de hypotheek dat het erg lastig is het eruit te houden. Overkwam ons ook, weet niet meer exact welke bankzaken we moesten inleveren, maar afbetaling studieschuld stond erop. Dan moet je volledige openheid geven. Maar inderdaad, je bent een ploert als je je zodanig tot de nok onder water zet dat een studieschuld de doorslag kan geven.

[...]

Inderdaad, vriendschappen veranderen gewoon met de tijd. Daar was volgens mij ook enige tijd geleden een onderzoekje naar, dat het brein maar een beperkt aantal echte vrienden aan kan, en dat naarmate de "vriendschapsstatus" minder wordt, er meer van kunnen zijn.

Het is ook een kwestie van relativering. Als je nooit een grote opschudding in je leefomgeving hebt gehad, kun je denken dat je in een zwart gat zonder vrienden terecht komt als er ook maar iets verandert. Dat valt gelukkig goed mee (en in de uitzonderingsgevallen ben je zelf het probleem en zou het in de oude situatie net zo goed mis gegaan kunnen zijn).

[Ardana]

dion_b schreef op donderdag 08 september 2016 @ 22:21:
[...]
Maar inderdaad, je bent een ploert als je je zodanig tot de nok onder water zet dat een studieschuld de doorslag kan geven.

Tsja, ik blijf erbij. Wij hebben in 2010 bijna hemel aarde moeten bewegen om onze hypotheek te krijgen, terwijl we zelf 50k vermogen (op een koopprijs van 370k) mee namen. Toch konden we maandelijks ruim € 1.000 sparen, en zelfs toen mijn inkomen met € 1.000 daalde, konden we nog sparen. Dus die maximale leengrenzen, ik snap er geen fuck van.

[dion_b]

Ardana schreef op donderdag 08 september 2016 @ 23:20:
[...]

Tsja, ik blijf erbij. Wij hebben in 2010 bijna hemel aarde moeten bewegen om onze hypotheek te krijgen, terwijl we zelf 50k vermogen (op een koopprijs van 370k) mee namen. Toch konden we maandelijks ruim € 1.000 sparen, en zelfs toen mijn inkomen met € 1.000 daalde, konden we nog sparen. Dus die maximale leengrenzen, ik snap er geen fuck van.

Daar zit o.a. marge in voor als het minder gaat. Deels voor de hypotheeknemer om persoonlijk drama te voorkomen, maar natuurlijk vooral voor de hypotheekverstrekker om risico te minimaliseren. Ik snap het al te goed...

[Ardana]

Ja, ik ben helemaal voor marge. Maar een marge van € 1.500 (want we hadden echt nog wel zuiniger kunnen zijn) op een gezamenlijk inkomen van € 5.000? Dat vind ik misschien wel een beetje overdreven...

[dion_b]

Ardana schreef op donderdag 08 september 2016 @ 23:31:
Ja, ik ben helemaal voor marge. Maar een marge van € 1.500 (want we hadden echt nog wel zuiniger kunnen zijn) op een gezamenlijk inkomen van € 5.000? Dat vind ik misschien wel een beetje overdreven...

Zonder al te erg op de vrouw te willen spelen: jouw situatie nu (de hele rits: hypotheek onder water, inkomensdaling, relatiebreuk, min of meer gedwongen verkoop en forse restschuld waar je lange tijd mee gaat zitten) is bij uitstek voorbeeld waarom zo'n marge niet overdreven was.

Helaas is jouw geval (in grote lijnen) allesbehalve uniek. Veel teveel mensen gokken dat het wel goed zal komen maar krijgen tegenslagen te verduren en komen dan in de soep terecht. Maatschappelijk gezien kun je je afvragen of die mensen niet tegen zichzelf in bescherming genomen moeten worden, maar zoals ik al aangaf, ook los van elk maatschappelijk doel wil een hypotheekverstrekker die niet diep in de sub prime-moeras wil wegzinken ervoor zorgen dat ze redelijk zeker zijn dat ze hun geld terugkrijgen en dus een flinke marge hanteren, zeker als het aankomt op andere betalingsverplichtingen zoals (studie)schuld.

[ Voor 5% gewijzigd door dion_b op 08-09-2016 23:53 ]

[Ardana]

6k schuld op een woning met koopprijs van 370k vind ik geen forse restschuld, maar ik snap je punt wel. Alleen vraag ik me af met hoeveel bijzondere omstandigheden je rekening moet gaan houden bij het aangaan van een hypotheek... 10% inkomensverlies? 30%? 50%? Ik weet het niet. Maar goed, dat gaat off topic hier.