Ik zit momenteel met twijfels / een behoorlijk dilemma.
Vandaag ben ik op de kop af 3 jaar bij mijn huidige werkgever in dienst en heb momenteel een salesfunctie. Ik heb het al geruime tijd niet erg naar mijn zin in mijn huidige functie / baan. Enerzijds vanwege het front-office werk wat ik nu al 15 jaar doe, anderzijds omdat een salesfunctie waarschijnlijk niet echt mijn ding is. Doelstellingen, haantjesgedrag, (koude) acquisitie, salestrainingen etc...
Bovendien heb ik wat moeite met de organisatie. Voor de minste of geringste afwijking dient er akkoord gegeven te worden, waar 15 man (ok, wellicht gechargeerd maar zo voelt het) een plasje over moet doen. Eigen verantwoordelijkheden zijn ver te zoeken. Dit alles heeft onlangs geresulteerd in 3 weken afwezig / ziekte. Ik zat tegen een burn-out aan (zie ook het burn-out topic in de HK).
Ik heb nog contacten bij mijn vorige werkgever, en afgelopen vrijdag werd ik vrij onverwacht benaderd door de HR-dame die ik nog van toen kende. Of ik woensdag op gesprek kon komen voor een back-office functie die daar beschikbaar is gekomen. Kort samengevat: leuke functie, maar niet voor meer dan 3 jaar. Maar goed, praten kan altijd dus daar gister geweest. Gesprek was samen met een hoge heer die ik ook nog van vroeger kende.
Prima gesprek gehad, vonden het leuk me weer te zien. Maar hij vroeg: wil je dit werk wel gaan doen? Je bent 35, wat zou je nou ECHT willen in de toekomst? Ik gaf aan dat ICT altijd mijn interesse heeft gehad, maar dat ik helaas (stom genoeg) ben gestopt met de HBO opleiding. Daarna ook geen ervaring opgedaan en papieren gehaald, wat een nieuwe baan in de ICT bemoeilijkt.
Hij zei: als je nou op de back-office begint, en daarna gaat uitzoeken wat je in de ICT wilt, dan gaan wij je daarmee helpen en opleidingen verzorgen. Desnoods loop je een "snuffelstage" op de afdeling. Ter info: daar werkt momenteel 75 man in verschillende disciplines. Ze verwachten op (korte) termijn uitbreiding in verband met overnames.
Nadat ik aangaf wat ik verdiende kreeg ik meteen een aanbod. Ze wilden snel schakelen, liefst per 1 oktober maar dat is uiteraard niet meer haalbaar. Aanbod was niet slecht: Mijn huidige salaris + daarbij mijn huidige 13e maand / bonus (gemiddeld) verdeeld over 12 maanden. Dat levert per maand in ieder geval wel een leuk extraatje op, al krijg ik dat aan het eind van het jaar uiteraard niet meer
Reistijd is wel een nadeel: ik ga van 20 minuten op de fiets naar 50 minuten in de auto. Voordeel is dan weer dat ze flexibel zijn met werktijden; ik mag 1 dag in de week thuiswerken en 1 dag op 1 van de vestigingen, waarvan er een paar in de buurt zijn. Houdt het wel dynamisch.
Nu zit ik dus met een enorme knoop in m'n maag. Voornamelijk omdat mijn huidige werkgever zo goed voor me is. Ten tijde van de burn-out hebben ze mij goed bijgestaan en m'n teamleider en directeur gaan voor me door het vuur. Collega's (1 of 2 daargelaten maar dat heb je altijd) zijn ook super en allemaal van mijn leeftijd. Het idee dat ik moet gaan opzeggen bij mijn teamleider doet me bijna janken. Misschien ben ik nog een emotioneel wrak van die burn-out
Aan de andere kant biedt dit wel kansen, en kan ik bij een relatief bekend bedrijf doen waar mijn hart ligt: leren en werken in de ICT. Bovendien lijkt het me dat ik voor mezelf moet kiezen, en niet voor m'n werkgever of omdat ik toevallig fijne collega's heb.
Mijn vrouw en andere mensen in mijn omgeving zeggen dat ik het moet doen, zeker omdat ik er zo lang tegenaan hik.
Gesprek gister ging en voelde echt goed, zeker omdat de personen zelf aanboden mij te willen helpen in m'n ontwikkeling. Maar omdat het allemaal zo kort dag is / snel is gegaan wil ik geen emotionele en overhaaste beslissing maken. Aan de andere kant doe ik eigenlijk al jarenlang werk wat gevoelsmatig niet bij mij past, en nu heb ik de kans om dit anders te gaan doen.
Vandaag ben ik op de kop af 3 jaar bij mijn huidige werkgever in dienst en heb momenteel een salesfunctie. Ik heb het al geruime tijd niet erg naar mijn zin in mijn huidige functie / baan. Enerzijds vanwege het front-office werk wat ik nu al 15 jaar doe, anderzijds omdat een salesfunctie waarschijnlijk niet echt mijn ding is. Doelstellingen, haantjesgedrag, (koude) acquisitie, salestrainingen etc...
Bovendien heb ik wat moeite met de organisatie. Voor de minste of geringste afwijking dient er akkoord gegeven te worden, waar 15 man (ok, wellicht gechargeerd maar zo voelt het) een plasje over moet doen. Eigen verantwoordelijkheden zijn ver te zoeken. Dit alles heeft onlangs geresulteerd in 3 weken afwezig / ziekte. Ik zat tegen een burn-out aan (zie ook het burn-out topic in de HK).
Ik heb nog contacten bij mijn vorige werkgever, en afgelopen vrijdag werd ik vrij onverwacht benaderd door de HR-dame die ik nog van toen kende. Of ik woensdag op gesprek kon komen voor een back-office functie die daar beschikbaar is gekomen. Kort samengevat: leuke functie, maar niet voor meer dan 3 jaar. Maar goed, praten kan altijd dus daar gister geweest. Gesprek was samen met een hoge heer die ik ook nog van vroeger kende.
Prima gesprek gehad, vonden het leuk me weer te zien. Maar hij vroeg: wil je dit werk wel gaan doen? Je bent 35, wat zou je nou ECHT willen in de toekomst? Ik gaf aan dat ICT altijd mijn interesse heeft gehad, maar dat ik helaas (stom genoeg) ben gestopt met de HBO opleiding. Daarna ook geen ervaring opgedaan en papieren gehaald, wat een nieuwe baan in de ICT bemoeilijkt.
Hij zei: als je nou op de back-office begint, en daarna gaat uitzoeken wat je in de ICT wilt, dan gaan wij je daarmee helpen en opleidingen verzorgen. Desnoods loop je een "snuffelstage" op de afdeling. Ter info: daar werkt momenteel 75 man in verschillende disciplines. Ze verwachten op (korte) termijn uitbreiding in verband met overnames.
Nadat ik aangaf wat ik verdiende kreeg ik meteen een aanbod. Ze wilden snel schakelen, liefst per 1 oktober maar dat is uiteraard niet meer haalbaar. Aanbod was niet slecht: Mijn huidige salaris + daarbij mijn huidige 13e maand / bonus (gemiddeld) verdeeld over 12 maanden. Dat levert per maand in ieder geval wel een leuk extraatje op, al krijg ik dat aan het eind van het jaar uiteraard niet meer
Reistijd is wel een nadeel: ik ga van 20 minuten op de fiets naar 50 minuten in de auto. Voordeel is dan weer dat ze flexibel zijn met werktijden; ik mag 1 dag in de week thuiswerken en 1 dag op 1 van de vestigingen, waarvan er een paar in de buurt zijn. Houdt het wel dynamisch.
Nu zit ik dus met een enorme knoop in m'n maag. Voornamelijk omdat mijn huidige werkgever zo goed voor me is. Ten tijde van de burn-out hebben ze mij goed bijgestaan en m'n teamleider en directeur gaan voor me door het vuur. Collega's (1 of 2 daargelaten maar dat heb je altijd) zijn ook super en allemaal van mijn leeftijd. Het idee dat ik moet gaan opzeggen bij mijn teamleider doet me bijna janken. Misschien ben ik nog een emotioneel wrak van die burn-out
Aan de andere kant biedt dit wel kansen, en kan ik bij een relatief bekend bedrijf doen waar mijn hart ligt: leren en werken in de ICT. Bovendien lijkt het me dat ik voor mezelf moet kiezen, en niet voor m'n werkgever of omdat ik toevallig fijne collega's heb.
Mijn vrouw en andere mensen in mijn omgeving zeggen dat ik het moet doen, zeker omdat ik er zo lang tegenaan hik.
Gesprek gister ging en voelde echt goed, zeker omdat de personen zelf aanboden mij te willen helpen in m'n ontwikkeling. Maar omdat het allemaal zo kort dag is / snel is gegaan wil ik geen emotionele en overhaaste beslissing maken. Aan de andere kant doe ik eigenlijk al jarenlang werk wat gevoelsmatig niet bij mij past, en nu heb ik de kans om dit anders te gaan doen.