Even een tegengeluid, ik had met mijn ex ook een geregistreerd partnerschap. Zo naief geweest om haar te geloven op haar blauwe ogen (lesson learned) dat ze nooooit partnerschap allimentatie zou vragen als we uit elkaar zouden gaan. Ze was ten slot van rekening een zelfstandige vrouw met een eigen (boven modaal) inkomen. Je voelt het al aankomen, nadat ze op eigen iniatief de relatie verbrak probeerde ze toch partnerallimentatie te eisen, ondanks de nieuwe situatie van co-ouderschap van 50/50. Gelukkig hoef ik deze niet te betalen doordat ze meteen nieuwe relatie had.
Er wordt vaak gezegd dat partnerallimentatie eerlijk is voor de minst verdiener. In situaties waarbij de vrouw (of man) zijn baan opzegt om voor de kinderen te zorgen deel ik deze mening.
Echter wat je tegenwoordig vaak ziet is dat beiden een baan op niveau hebben. Waarbij er prima parttime gewerkt kan worden zonder dat dit ten koste gaat van je carriere, of de mogelijkheid om ooit fulltime te gaan werken.
Onderstaand een voorbeeld situatie
Voor scheiding:
Hij: Verdient
2250 netto per maand werkt 36 uur
Zij: Verdient
1800 netto per maand werkt 24 uur
Samen hebben ze een kind van 1 jaar.
Na de scheiding
Hij: betaald 137 euro
kinder alimentatie en 344 euro
partner alimentatie. Resultaat =
1769 euro netto maandelijkse inkomsten
Zij : Ontvangt 137 euro kinder allimentatie, 344 euro partner alimentatie en 270 euro kindgebonden budget. Resultaat =
2551 euro netto maandelijkse inkomsten (en werkt ook nog 12 uur minder in de week)
En bovenstaand is voor de wet eerlijk
Kortom:
Een geregistreerd partnerschap maakt je als meestverdiender ontzettend kwetsbaar en je bent overgeleverd aan de goodwill van de minstverdiener over je financiele toekomst na een scheiding.
Ik heb mijn les geleerd, dit gaat me niet nog een keer gebeuren.