Lang, lang geleden...
Mijn eerste Mac was een impulsaankoop, die zijn wortels had in frustratie

Ik was al jaren een fervent dual-booter. Ik gebruikte Windows om te gamen, en Linux voor de rest. Echter, vanwege mijn studie kwam er een laptop in huis (dat neemt immers iets makkelijker mee), en laten we zeggen dat Linux op laptops in 2003 eerder een hobby op zich was dan een nuttig stuk gereedschap. Nadat ik wederom een dag vergooid had aan sleutelen aan mijn Linux install om e.e.a. weer werkend te krijgen na een update had ik er genoeg van. Deze laptop moest weg! Ik hoorde wel goede verhalen over Thinkpads i.c.m. Linux, maar eigenlijk was ik gewoon klaar met sleutelen. Ik wilde een laptop die 'het gewoon deed', met een Linux-like OS, en bij voorkeur een OS dat ook MS Office kon draaien (want studie).
Het PowerPC tijdperk
Mijn impulsaankoop was een iBook 12" met een 1GHz G4 CPU, 768MB RAM (na upgrade), 30GB harddisk en een Radeon 9200 met 32MB VRAM die officieel alleen mirroring ondersteunde. Na een week was ik terug bij de winkel om ook de Airport Extreme kaart te kopen (802.11b/g), en nog een paar dagen later was mijn eerste OpenFirmware 'hack' een feit en kon ik gewoon mijn 19" CRT monitor als 2e scherm gebruiken.
Nog geen jaar later werd de iBook verkocht. Het was een topmachine, maar aangezien ik mijn PC geheel niet meer aanraakte had ik iets nodig dat toch iets krachtiger was. De 12" PowerBook was een feit. Met een 1.33GHz G4, 1.25GB RAM, 60GB harddisk, en een GeForce FX Go5200 met 64MB. Wifi en bluetooth waren standaard aanwezig, en in plaats van de mini-VGA op de iBook had ik nu mini-DVI. Toen in April 2005 OSX Tiger uitkwam, trakteerde ik mezelf na een lange avond werken (ik werkte inmiddels in de Apple winkel waar mijn Macs vandaan kwamen) op OSX Tiger. En een 20" Apple Cinema Display. Mijn eerste degelijke TFT monitor, en ook nog altijd in mijn bezit.
Tussendoor kocht ik nog een Mac Mini G4, die de daaropvolgende jaren dienst deed als thuisserver.
Apple switcht naar Intel
Het werd al jaren geroepen, maar ineens was het geen urban myth meer. Steve Jobs demonstreerde OSX Tiger, draaiend op een Dell machine met een Pentium 4. Holy shit! Voor die dag hoopte de wereld op een PowerBook G5. Wat natuurlijk niet ging gebeuren, want de G5 was absoluut niet zuinig genoeg, en als IBM zou besluiten om een lager geklokte, zuinige versie van de PowerPC970 te maken, zou deze naar alle waarschijnlijkheid trager zijn dan de G4 waar we op dat moment mee werkten. Ook de tweede keus, een dualcore G4 uit de stal van Freescale, die bovendien al een jaar beschikbaar was, kwam maar niet. En toen was daar ineens die Pentium 4 tijdens de WWDC van 2005.
Toen in januari 2006 de MacBook Pro werd aangekondigd werd al wel duidelijk dat er zo'n Intel Mac moest komen. Maar 2000 EUR, dat was me als student toch even teveel.. Gelukkig volgde een aantal maanden later de MacBook, en niet veel later was ik de trotse eigenaar van een 'Blackbook', met een 2GHz Core Duo, 2GB RAM (na upgrade), 80GB harddisk, en een Intel GMA950. Toch heb ik wel een beetje spijt gehad van deze Mac. De eerste MacBooks hadden veel problemen (CPU whine, accu, invertorboard, en vooral de witte modellen hadden vaak problemen met de behuizing). Tevens was de GMA950 niet opgewassen tegen zelfs de FX Go5200 in mijn oude PowerBook.
De oplossing was simpel: een 20" iMac met een 2.16GHz Core 2 Duo, 2GB RAM, 250GB harddisk en een Radeon X1600 met 128MB VRAM. De Blackbook werd onderweg nog gebruikt, en thuis gebruikte ik fulltime de iMac. Medio 2007 werd ik het synchroniseren van data echter beu.
De iMac en Blackbook gingen beide te koop en als vervanger kocht ik een mid-2007 MacBook Pro 15" met een 2.4GHz Intel Core 2 Duo, 4GB RAM, 160GB harddisk (na upgrade 500GB) en een GeForce 8600M GT met 256MB VRAM. Op dat moment misschien wel de beste notebook die je kon kopen. Helaas had NVIDIA het een beetje verprutst met de 8600M GT, en vrijwel iedereen met die chip mocht voor een nieuw moederbord. De vraag was niet óf hij het zou begeven, maar wanneer. Echter, met het vervangende logicboard leefde mijn MBP nog lang en gelukkig (hij werkt nog steeds).
Intussen was ik weer eens van werkgever gewisseld, en had ik als werksysteem een nieuwere Blackbook met een 2.2GHz Core 2 Duo, 2GB RAM, 160GB harddisk en de Intel X3100. Intussen had ik het gamen eigenlijk al vaarwel gezegd, op een potje Quake 3 af en toe na, en werd de MacBook Pro vooral door mijn vriendin gebruikt. Ik werkte eigenlijk fulltime op de Blackbook. Tot hij vervangen werd.
Een aluminium MacBook
In 2008 deed Apple iets raars. Waar veel mensen hoopten op een 12/13" MacBook Pro, als 'waardig vervanger' voor de 12" PowerBook, kwam deze er niet. In plaats daarvan kwam een 13" MacBook met een aluminium unibody behuizing. Firewire schitterde door afwezigheid, maar verder was deze 'MacBook unibody' de perfecte vervanger voor mijn Blackbook. En laat het nu net zijn dat een collega mijn Blackbook wel wilde hebben...
2010 - doe er maar 2
In 2010 wisselde ik weer eens van werkgever. Mijn unibody MacBook moest worden ingeleverd, en ik pakte mijn 2007 MBP er weer eens bij. De tijd had haar echter geen goed gedaan, want qua snelheid liet het toch wel wat te wensen over. Om het maar niet te hebben over de klachten van mijn vriendin die noodgedwongen terug moest naar een oude Toshiba laptop met Windows XP. Kortom, een paar weken later lag er een 13" MacBook Pro (2010) in mijn kofferbak, en een tas vol upgrades (8GB RAM en een OCZ Agility 2 SSD). Ik kon weer door
De week erna begon ik aan een opdracht bij een nieuwe klant. Een mooi en flexibel bedrijf, dat eigenlijk wel de voorkeur had voor BYOD. Immers, elke laptop die ik meenam, hoefden zij niet te kopen. Een maand werkte ik op mijn nieuwe trots, waarna mijn werkgever besloot dat dat niet langer kon. En toen had ik er ineens 2....
Terug naar de oude liefde... of toch niet?
Twee identieke machines bleek niet zo ideal te zijn. Het kwam net iets te vaak voor dat ik de verkeerde machine mee naar kantoor nam, of dat ik op vakantie mijn Mac openklapte om begroet te worden door een stapel ongelezen zakelijke mails. Stickers dan maar? Meh. Ik had een beter idee. Mijn MBP ging te koop, en ik schafte een Thinkpad T410 aan. Terug naar Linux! Van een Core 2 Duo naar een i5, en van 1280x800 naar 1440x900. Ik was een happy camper. Maar het was het toch niet. Het scherm was érg slecht, de T410 was vrij lomp, het HSDPA modem werkte niet in Linux, en ook GPU switching was een drama. Battery life met de dGPU enabled was hopeloos. Dus de T410 ging te koop, en ik kocht een 13" MacBook Air.
En toen ging mijn MBA stuk

Wekenlang zat ik zonder MBA, want het probleem was lastig te vinden. Uiteindelijk werd vrijwel mijn hele MBA vervangen, maar ik was behoorlijk teleurgesteld geraakt. De MBA werkte na vervanging feilloos, maar ik had mijn zinnen gezet op een Thinkpad. Terug naar Linux. Dat moest anno 2012 toch wel ok zijn, zeker als je geen rare GPU switching meuk doet, maar het gewoon houdt bij Intel spulletjes. Dus er kwam een Thinkpad X220. Een 12" IPS scherm, standard-voltage i5 die ruwweg 2x zo snel was als de MBA, bergen met poorten, en de mogelijkheid om een mSATA SSD én een HDD in te bouwen.
Helaas miste ik simpelweg teveel native apps, zijn de Linux alternatieven vaak wat 'unpolished' en veel webapps waren in 2012 nog niet op het niveau waar je dat graag zou willen hebben. Ik gebruikte mijn X220 steeds minder, mede omdat mijn zakelijke 13" MBP inmiddels plaatsgemaakt had voor een 15" mid-2012 MBP met een quadcore i7, 16GB RAM, 160GB Intel SSD, Radeon 6750M en het hi-res anti-glare scherm. Ik werkte vrijwel fulltime op mijn zakelijke machine en mijn X220 ging te koop.
Het heden
De eerste generatie 15" rMBP vond ik vooral heel duur, en een tikje underpowered. Maar toen Apple het 13" model introduceerde en daar toch een redelijk prettig prijskaartje aanhing, ging ik toch overstag. Dat scherm...

Een ritje naar Amsterdam was snel gemaakt, en ik was de eigenaar van een 13" retina MacBook Pro met een 2.6GHz dualcore i5, 8GB RAM, 256GB SSD, en Intel HD4000 graphics.
Anderhalf jaar later mocht ook mijn zakelijke 15" mid-2012 MBP met pensioen en werd hij ingeruild voor een 15" retina MacBook Pro met een 2.2GHz quadcore i7, 16GB RAM, 512GB PCIe SSD en Intel Iris Pro. Toen ik ruim een jaar geleden wederom van werkgever wisselde, verhuisde deze rMBP ook met me mee. Er was nog niets beters, dus mijn nieuwe werkgever een nieuwe laten aanschaffen en dan data overzetten e.d. leek niet heel logisch.
Deze beide MacBooks zijn nog altijd mijn 'daily drivers', de 13" privé, de 15" zakelijk.
Hackintosh
Mijn beide MacBook Pro's hebben enkel een iGPU, en mijn mogelijkheden om te gamen zijn dus behoorlijk beperkt. Toch wilde ik af en toe wel weer eens een potje CS:GO spelen. Een iMac dan maar? Dat vond ik veel te duur. Een PC? Gezien mijn incompatibiliteit met Windows leek dat geen goed idee, en CS:GO was immers ook gewoon beschikbaar voor OSX en Linux. Ik las op IRC goede ervaringen met het bouwen van een Hackintosh. Alles staat of valt echter met de juiste hardware. Na een zoektocht van enkele dagen had ik mijn kitlist compleet en stond ik aan de balie bij Alternate. Of ik niet die andere GTX760 wilde want die was goedkoper en overgeklokt? NEE!

De verkoper drong niet langer aan, en ik ging naar huis met mijn zorgvuldig geselecteerde kitlist.
Mijn Hackintosh wordt niet veel gebruikt (vrijwel uitsluitend voor gaming), maar hij werkt als een malle, en ook OSX updates gaan tegenwoordig moeiteloos. Alleen iMessage... dat blijft een ding, maar daar heb ik 2 echte Macs voor. En een iPhone 6. En een iPad Air 2.
Nu wacht ik vooral op nieuwere MacBooks. Skylake CPUs, DDR4, Thunderbolt 3 / USB-C. En aangezien sinds Thunderbolt 3 er ook officieel support is voor externe GPUs, hoop ik van harte dat die markt op gang gaat komen.