Tien jaar geleden schafte ik mijn eerste dSLR aan (na al wat jaren met compactcamera's). Destijds begonnen met een 400D. De opvolger was een 40D en tenslotte naar de 5D mark II. Ook het glas heeft eenzelfde upgrade meegemaakt, om te kunnen eindigen met L-glas. Mijn huidige set bestaat uit een Canon 5DII, 24-70mm f/2.8, 70-200mm f/4 en 50mm f/1.8. Als flitser een 430EX.
Voorheen was ik actiever met fotografie bezig. Dan ging ik echt op pad met het idee om foto's te maken. Met name partyfotografie en urbex deed ik vrij actief. Lowepro rugzak om en alles ging vaak mee. Fotografie was toen echt een hobby.
Mijn fotografiehobby staat echter al enige tijd op een laag pitje. Praktisch nul. Ik ga niet meer speciaal op pad om foto's te maken. Het merendeel van de tijd ligt ie thuis en komt m'n camera tevoorschijn bij dagjes weg, citytrips en vakanties. Op die momenten haal ik er voldoening uit, ik blijf het leuk vinden om dan mooie foto's te maken. En dan ben ik achteraf ook blij dat ik er mooie foto's van heb
En daar zit het probleem: bij dat soort gelegenheden staat het gesjouw met zo'n zware fototas mij tegen. Primair is die dag weg, secundair is foto's maken, in plaats van andersom. Ook het wisselen van lenzen zoek ik vaak niet. Door de jaren heen ben ik ook steeds meer foto's met m'n iPhone gaan maken. Zonde, want dat valt in de categorie kiekjes, maar is een stuk laagdrempeliger.
De 5DII heeft mij altijd een bepaalde rust gegeven. Toen ik die kocht was het 'klaar', terwijl ik daarvoor bleef kijken naar betere camera's en lenzen. Die rust in je kop is ook fijn. Ik ben supertevreden met die set, bij elke foto verbaas ik mij over de kwaliteit, kleuren en scherpte. Alleen je hebt er weinig aan als je 'm soms liever thuis laat dan meesleept. Toen vorig jaar de Leica Q uitkwam had die wel m'n interesse, misschien past nu wel veel beter bij mij, onder deze omstandigheden? Dezelfde kwaliteit (of wellicht nog hoger) foto's in een compacter jasje. Full-frame sensor, geweldige lens, superieure bouwkwaliteit en nog steeds controle over je foto. Na het lezen van meerdere reviews ben ik erg enthousiast geworden. Wat een foto's komen daar uit, en dat in een veel handzamer en lichter formaat.
Dus het spookt door m'n hoofd om alles te verkopen en zo'n Leica Q te halen. Zijn er mensen die mijn verhaal herkennen en die stap hebben gemaakt? Hoeft niet specifiek de genoemde camera te zijn, maar de overstap van een uitgebreide dSLR-set naar een goede compactcamera met vergelijkbare kwaliteit output. Hoe bevalt dat en op welke momenten mis je de spiegelreflex?
Voorheen was ik actiever met fotografie bezig. Dan ging ik echt op pad met het idee om foto's te maken. Met name partyfotografie en urbex deed ik vrij actief. Lowepro rugzak om en alles ging vaak mee. Fotografie was toen echt een hobby.
Mijn fotografiehobby staat echter al enige tijd op een laag pitje. Praktisch nul. Ik ga niet meer speciaal op pad om foto's te maken. Het merendeel van de tijd ligt ie thuis en komt m'n camera tevoorschijn bij dagjes weg, citytrips en vakanties. Op die momenten haal ik er voldoening uit, ik blijf het leuk vinden om dan mooie foto's te maken. En dan ben ik achteraf ook blij dat ik er mooie foto's van heb
En daar zit het probleem: bij dat soort gelegenheden staat het gesjouw met zo'n zware fototas mij tegen. Primair is die dag weg, secundair is foto's maken, in plaats van andersom. Ook het wisselen van lenzen zoek ik vaak niet. Door de jaren heen ben ik ook steeds meer foto's met m'n iPhone gaan maken. Zonde, want dat valt in de categorie kiekjes, maar is een stuk laagdrempeliger.
De 5DII heeft mij altijd een bepaalde rust gegeven. Toen ik die kocht was het 'klaar', terwijl ik daarvoor bleef kijken naar betere camera's en lenzen. Die rust in je kop is ook fijn. Ik ben supertevreden met die set, bij elke foto verbaas ik mij over de kwaliteit, kleuren en scherpte. Alleen je hebt er weinig aan als je 'm soms liever thuis laat dan meesleept. Toen vorig jaar de Leica Q uitkwam had die wel m'n interesse, misschien past nu wel veel beter bij mij, onder deze omstandigheden? Dezelfde kwaliteit (of wellicht nog hoger) foto's in een compacter jasje. Full-frame sensor, geweldige lens, superieure bouwkwaliteit en nog steeds controle over je foto. Na het lezen van meerdere reviews ben ik erg enthousiast geworden. Wat een foto's komen daar uit, en dat in een veel handzamer en lichter formaat.
Dus het spookt door m'n hoofd om alles te verkopen en zo'n Leica Q te halen. Zijn er mensen die mijn verhaal herkennen en die stap hebben gemaakt? Hoeft niet specifiek de genoemde camera te zijn, maar de overstap van een uitgebreide dSLR-set naar een goede compactcamera met vergelijkbare kwaliteit output. Hoe bevalt dat en op welke momenten mis je de spiegelreflex?