Ik ben op zoek naar iemand die kan zeggen of nog iets uit de volgende situatie te halen is. Wellicht een vergoeding naar billijkheid of iets dergelijks? Graag alleen reacties die gestoeld zijn op feitelijke kennis en niet op onderbuikgevoelens.
Mijn vrouw werkt 15 jaar bij een combinatie van een parfumerie met een schoonheidssalon. 2 jaar geleden is voor de helft van de 12 personeelsleden ontslag aangevraagd bij het UWV als gevolg van economische omstandigheden. Van de 6 die eruit moesten, was mijn vrouw het langst in dienst.
Een maand voor de datum waarop het contract zou eindigen, bleek ze toch onmisbaar te zijn voor de zaak en is haar een nieuw contract aangeboden. Eerst een contract voor bepaalde tijd en dit is later weer omgezet naar een contract voor onbepaalde tijd.
Nu bleek de zaak het afgelopen jaar, naar zeggen van de baas, in zwaar weer te verkeren, al werd nooit uitgesproken dat een faillissement naderde. Tijdens een overleg waarin personeel duidelijkheid vroeg, werd hen ook verweten veel te negatief te zijn.
Hoe dan ook heeft mijn vrouw een half jaar geleden alsnog te horen gekregen dat haar baas overwoog opnieuw ontslag voor haar aan te vragen bij het UWV, maar dat hij liever rechtstreeks met haar tot een overeenkomst kwam.
Hij kwam met een voorstel waarbij mijn vrouw per 1 januari 2016 als zelfstandige haar werkzaamheden kon doorzetten in de schoonheidssalon. Ze zou dan niet meer in de parfumerie werken, maar enkel nog schoonheidsbehandelingen uitvoeren. In plaats van een transitievergoeding, zou ze dan het eerste jaar geen huur betalen voor een salon met complete inrichting.
Nou heeft mijn vrouw een grote, vaste klantenkring, dus het aanbod was redelijk lucratief. Er zouden nauwelijks investeringskosten zijn, lage vaste lasten en bovendien het eerste half jaar een aanvulling van ongeveer 50% WW.
Wat bleef knagen, was natuurlijk dat de parfumerie waarin de schoonheidssalon gevestigd was niet al te best draaide. Uiteindelijk hebben we besloten de gok te nemen, mede omdat er geen uitspraken werden gedaan over een dreigend faillissement. Bovendien heeft haar baas constant aangegeven dat zij hem kon vertrouwen en heeft hij enkele keren benadrukt dat ze gek zou zijn als ze geen gebruik zou maken van dit aanbod.
Uiteindelijk is een vaststellingsovereenkomst opgesteld waarin geen transitievergoeding is afgesproken. Daarnaast is een huurcontract opgesteld waarin is vastgelegd dat mijn vrouw een jaar gratis de salon en inrichting kon gebruiken. In de huurovereenkomst is overigens ook een percentage vastgelegd van de bijverkoop die mijn vrouw deed. Het gaat dan om klanten die na een behandeling nog een crèmepje of wat dan ook kochten. Toen wij aangaven dit percentage te laag en met name drempel van de totale jaaromzet vanaf wanneer dit percentage zou gelden te hoog vonden, kreeg mijn vrouw de wind flink van voren. Ze zou ondankbaar zijn voor alles wat hij voor haar had gedaan en 'moest zich de ogen uit de kop schamen'.
Onderhandelen was dus niet echt mogelijk, maar oké. Een jaar gratis een salon gebruiken en daarnaast ook nog WW vangen was nog steeds aantrekkelijk. En haar baas had er belang bij omdat er vaste klanten in de winkel zouden terugkeren.
Wij zijn uiteindelijk dus akkoord gegaan. Ook omdat mijn vrouw in deze situatie aanzienlijk meer over zou houden dan wanneer ontslag zou worden aangevraagd en ze een transitievergoeding zou krijgen. Het gaat immers om MKB waarbij de transitievergoeding enkel vanaf 2013 berekend hoeft te worden. In dat geval zou mijn vrouw een bedrag van nog geen €1000 meekrijgen, terwijl de opbrengsten uit de salon een stuk hoger zouden zijn.
Maar nu komt het: 3 weken geleden hebben ze op het werk een overleg gehad waarin is aangegeven dat de zaak op de fles gaat. Deze week is de opheffingsuitverkoop begonnen. Het pand en inboedel wordt verkocht aan de bank.
Mijn vrouw kan dus geen gebruik meer maken van de salon en staat dus met lege handen. Ook een transitievergoeding krijgt ze niet omdat ze eerst akkoord is gegaan met een vergoeding in de vorm van een jaar gratis gebruik van een salon. Andere collega's krijgen nog wel een transitievergoeding.
Nou betreft het in deze geen faillissement, maar gaat het om een liquidatie. De baas trekt dus zelf de stekker eruit.
Een lang verhaal, maar de vraag is of hier nog iets uit te halen. Ik krijg sterk de indruk dat het aanbod aan mijn vrouw met voorbedachte rade is gedaan om aan het eind van de rit te voorkomen dat haar ook nog een transitievergoeding betaald moet worden. Dit gevoel wordt versterkt doordat zij enigszins onder druk werd gezet om van dit aanbod gebruik te maken.
Nou lees ik zaken over de mogelijkheid om per de einddatum van het contract alsnog een transitievergoeding op te eisen als er niets is vastgelegd in een vaststellingsovereenkomst. Maar ook dat in bepaalde situaties een vergoeding naar billijkheid geëist kan worden.
Iemand met enige bedrijfskundige juridische kennis die hier iets wat van kan zeggen?
Mijn vrouw werkt 15 jaar bij een combinatie van een parfumerie met een schoonheidssalon. 2 jaar geleden is voor de helft van de 12 personeelsleden ontslag aangevraagd bij het UWV als gevolg van economische omstandigheden. Van de 6 die eruit moesten, was mijn vrouw het langst in dienst.
Een maand voor de datum waarop het contract zou eindigen, bleek ze toch onmisbaar te zijn voor de zaak en is haar een nieuw contract aangeboden. Eerst een contract voor bepaalde tijd en dit is later weer omgezet naar een contract voor onbepaalde tijd.
Nu bleek de zaak het afgelopen jaar, naar zeggen van de baas, in zwaar weer te verkeren, al werd nooit uitgesproken dat een faillissement naderde. Tijdens een overleg waarin personeel duidelijkheid vroeg, werd hen ook verweten veel te negatief te zijn.
Hoe dan ook heeft mijn vrouw een half jaar geleden alsnog te horen gekregen dat haar baas overwoog opnieuw ontslag voor haar aan te vragen bij het UWV, maar dat hij liever rechtstreeks met haar tot een overeenkomst kwam.
Hij kwam met een voorstel waarbij mijn vrouw per 1 januari 2016 als zelfstandige haar werkzaamheden kon doorzetten in de schoonheidssalon. Ze zou dan niet meer in de parfumerie werken, maar enkel nog schoonheidsbehandelingen uitvoeren. In plaats van een transitievergoeding, zou ze dan het eerste jaar geen huur betalen voor een salon met complete inrichting.
Nou heeft mijn vrouw een grote, vaste klantenkring, dus het aanbod was redelijk lucratief. Er zouden nauwelijks investeringskosten zijn, lage vaste lasten en bovendien het eerste half jaar een aanvulling van ongeveer 50% WW.
Wat bleef knagen, was natuurlijk dat de parfumerie waarin de schoonheidssalon gevestigd was niet al te best draaide. Uiteindelijk hebben we besloten de gok te nemen, mede omdat er geen uitspraken werden gedaan over een dreigend faillissement. Bovendien heeft haar baas constant aangegeven dat zij hem kon vertrouwen en heeft hij enkele keren benadrukt dat ze gek zou zijn als ze geen gebruik zou maken van dit aanbod.
Uiteindelijk is een vaststellingsovereenkomst opgesteld waarin geen transitievergoeding is afgesproken. Daarnaast is een huurcontract opgesteld waarin is vastgelegd dat mijn vrouw een jaar gratis de salon en inrichting kon gebruiken. In de huurovereenkomst is overigens ook een percentage vastgelegd van de bijverkoop die mijn vrouw deed. Het gaat dan om klanten die na een behandeling nog een crèmepje of wat dan ook kochten. Toen wij aangaven dit percentage te laag en met name drempel van de totale jaaromzet vanaf wanneer dit percentage zou gelden te hoog vonden, kreeg mijn vrouw de wind flink van voren. Ze zou ondankbaar zijn voor alles wat hij voor haar had gedaan en 'moest zich de ogen uit de kop schamen'.
Onderhandelen was dus niet echt mogelijk, maar oké. Een jaar gratis een salon gebruiken en daarnaast ook nog WW vangen was nog steeds aantrekkelijk. En haar baas had er belang bij omdat er vaste klanten in de winkel zouden terugkeren.
Wij zijn uiteindelijk dus akkoord gegaan. Ook omdat mijn vrouw in deze situatie aanzienlijk meer over zou houden dan wanneer ontslag zou worden aangevraagd en ze een transitievergoeding zou krijgen. Het gaat immers om MKB waarbij de transitievergoeding enkel vanaf 2013 berekend hoeft te worden. In dat geval zou mijn vrouw een bedrag van nog geen €1000 meekrijgen, terwijl de opbrengsten uit de salon een stuk hoger zouden zijn.
Maar nu komt het: 3 weken geleden hebben ze op het werk een overleg gehad waarin is aangegeven dat de zaak op de fles gaat. Deze week is de opheffingsuitverkoop begonnen. Het pand en inboedel wordt verkocht aan de bank.
Mijn vrouw kan dus geen gebruik meer maken van de salon en staat dus met lege handen. Ook een transitievergoeding krijgt ze niet omdat ze eerst akkoord is gegaan met een vergoeding in de vorm van een jaar gratis gebruik van een salon. Andere collega's krijgen nog wel een transitievergoeding.
Nou betreft het in deze geen faillissement, maar gaat het om een liquidatie. De baas trekt dus zelf de stekker eruit.
Een lang verhaal, maar de vraag is of hier nog iets uit te halen. Ik krijg sterk de indruk dat het aanbod aan mijn vrouw met voorbedachte rade is gedaan om aan het eind van de rit te voorkomen dat haar ook nog een transitievergoeding betaald moet worden. Dit gevoel wordt versterkt doordat zij enigszins onder druk werd gezet om van dit aanbod gebruik te maken.
Nou lees ik zaken over de mogelijkheid om per de einddatum van het contract alsnog een transitievergoeding op te eisen als er niets is vastgelegd in een vaststellingsovereenkomst. Maar ook dat in bepaalde situaties een vergoeding naar billijkheid geëist kan worden.
Iemand met enige bedrijfskundige juridische kennis die hier iets wat van kan zeggen?