dion_b schreef op dinsdag 17 november 2015 @ 02:39:
1) Het is helaas niet waar dat er weinig rationeels is aan de handelingen van Daesh. Ze zijn sterker nog een stuk consequenter dan ons eigen beleid in hun achtertuin. Dat maakt het niet minder barbaars of haaks op ieder principe die ons lief is, maar dat is geen reden om het 'krankzinnig' te noemen.
Het is cynische terreur in optima forma met geen ander doel dan de terreur zelf, als hier het etiket "krankzinnig" niet op past, dan ben ik benieuwd naar de overige kandidaten.
Dat het IS een modieuze versie van Leni Riefenstahl heeft, doet niets af aan de volstrekte getiktheid van hun filmische propaganda.
Daar zat dan zo'n PABO-dame waar je zo laatdunkend over doet die nooit buiten Noordeuropa geweest is met een stel kleuters die in gebroken en gebrekkig Nederlands vertellen over iets naars wat ze niet begrepen maar waar thuis de emoties hoog over oplopen.....
Het is mij niet duidelijk of dit een antwoord op mijn reactie is, maar over de Pabo-dame in kwestie heb ik volgens mij niets gezegd.
Mijn punt is dat je een verantwoord kennisniveau kunt
overschatten, of kunt
onderschatten.
Met de feiten in het achterhoofd hoor ik zeker tot de laatste categorie, bij recent onderzoek naar het kennisniveau onder aspirant Pabo studenten bleek een groot deel ernstige tekorten te hebben op reken- en taalvaardigheid en een toelatingstoets niet te zullen doorstaan.
Nu mag iedereen zoiets overkomelijk vinden, maar het geeft wel een verontrustende indruk van het algemene denkniveau van de groep.
Wat dat betreft hebben de Finnen dit beter begrepen, daar mag je alleen voor de klas met een cum laude academische graad.
Ook dit kun je niet generaliseren, maar ik zou daar als ouder toch iets meer vertrouwen in hebben.

Wel weet ik dat ze het diepe respect van mijn ouders gewonnen heeft met haar aanpak. Dat was in ieder geval niet doodzwijgen.
Dat ben ik met je eens, wel moet je in het achterhoofd houden dat kinderen doorgaans meer vragen dan zij aan antwoorden willen horen.
Dat geldt trouwens voor veel volwassenen net zo.
De treurige symboolpolitiek van 'stille optochten' en '1 minuut stiltes in een kleuterklas' zijn aan mij niet echt besteed.
Stille optochten worden nogal eens gevolgd door matpartijtjes als de groepen het na afloop toch eens niet met elkaar eens zijn, zover de lieve maar zinloze symboliek.
Daarnaast zou ik een minuut stilte voor de kleintjes aan de erg intimiderende kant vinden die geheel voorbijgaat aan het doel.
Het zijn volwassen constructies die weinig tot niets te maken hebben met de belevingswereld van een klein kind, dit moet je op die leeftijd gewoon niet 1 op 1 willen projecteren.
Ik zou het niet doodzwijgen maar wel terughoudend zijn.
Jammer genoeg hoor ikzelf niet tot de groep die als kind alle wereldrampen onberoerd heeft laten passeren.
Ik herinner mij nog mijn vele slapeloze nachten plus nachtmerries van verbrande en rokende lichamen na de indrukwekkende vliegramp bij Tenerife.
Met dat in gedachten zou ik dus niet zo snel met gruwelijk beeldmateriaal gaan strooien.
De poëtische onschuld van een kind mag van mij zo lang mogelijk in stand blijven, er blijft doorgaans tijd genoeg over om oeverloos te treuren over onze huidige wereld.
Wat moet een kind met het astronomische gegeven dat het iedere seconde dodelijk door ruimtepuin kan worden getroffen??