Hallo,
Ik ben momenteel in dienst bij een detacheerder en als engineer weggezet bij een klant. Inmiddels zit ik hier een jaartje en zijn er wat interne bewegingen aan de gang. Zo bestaat ons team uit 10fte waarbij de helft extern is, een aantal wat de klant momenteel toch wel erg veel vind, ze willen de flexibele schil terugbrengen tot 20%, of 2fte. Zelf ben ik goed voor 1fte.
Je voelt hem al aankomen, ik ben 1 van de "gelukkigen" die gevraagd is om intern te komen. Gelukkigen tussen aanhalingstekens, inderdaad. Aan de ene kant streelt het me en zou ik hier nog wel jaren willen werken (heb het erg goed naar mijn zin!). Aan de andere kant zie ik ook wel wat haken en ogen. Het liefst zit ik hier nog 10 jaar op detacheringsbasis. Ik ben tevreden met mijn salaris, heb een leaseauto waar ik geen omkijken naar heb, de klus is dichtbij (wat ook weleens anders is in de detachering) en ben erg blij met mijn collega's. Nu blijven die laatste twee natuurlijk hetzelfde als ik in dienst treedt. Maargoed, heb ook nog eens een relatiebeding, om maar wat te noemen.
Anyways, ik werd gevraagd of ik ervoor openstond. In datzelfde gesprek werd ook wel duidelijk dat een "nee" niet gezien zou worden als een afwijzing of iets dergelijks. Maar ik moest er dan wel nadrukkelijk rekening mee houden dat de klus ook een keer eindig zou zijn. Dat is natuurlijk iets waar je in de detachering altijd rekening mee houdt, maar in het geval van deze klus zou ik dat toch wel erg jammer vinden.
Ik heb dus gezegd dat ik er zeker voor openstond, maar dat ik de zaken goed geregeld wil zien. Op zich is dat geen probleem, want dezelfde stap hebben 2 van mijn directe collega's een tijdje geleden ook gemaakt (wel van een andere detacheerder vandaan), dus het bedrijf heeft wel vaker met dit bijltje gehakt. De beweegreden is natuurlijk gewoon geld, daar wordt een beetje omheengedraaid, maar ik kan ook rekenen (ik weet voor welk tarief ik hier zit).
Op dit moment is de situatie als volgt; We gaan eerst samen praten om te kijken of we eruit komen. Pas daarna zullen de onderhandelingen met mijn detacheerder starten. Verder is mij verzekerd dat het relatiebeding afgekocht gaan worden. Datzelfde geldt hoogstwaarschijnlijk voor de leaseauto. Nogmaals, ze hebben vaker met dit bijltje gehakt.
De zaken waar ik een beetje mee zit momenteel:
1) Het relatiebeding. Ik wil daar eigenlijk zwart op wit hebben dat de opdrachtgever de risico's op zich neemt.
2) Het salaris, inclusief alle voorwaarden, waarbij ik voornamelijk in de leaseauto het grootste struikelblok zie. Ik wil er namelijk niet op achteruit gaan, ik ben geen liefdadigheidsinstelling.
Waar ik eigenlijk op zoek naar ben zijn tips, wellicht van mensen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten.
Zonder cijfers te willen noemen kan ik wel zeggen dat ik goed voor mezelf gezorgd heb de laatste jaren. Ik heb (voor een developer) een stevig salaris. Ik heb eens alle componenten bij elkaar opgeteld (bruto jaarsalaris (inclusief vakantiegeld), mobiliteitsbudget, onkostenvergoeding en facturatiebonus (waarbij ik die laatste conservatief ingeschat heb)) en dan kom ik op een aardig bedrag uit. De verdeling hierin is als volgt:
Salaris (vast): 75%
Mobiliteitsbudget (vast): 13%
Onkostenvergoeding (vast): 2%
Facturatiebonus (variabel): 10%
Eigenlijk sta ik er zo in dat ik mijn totale beloning minimaal 1-op-1 terug wil zien in de bruto aanbieding. (ik vergelijk alles bruto). En dan ga ik er alsnog iets op achteruit, want voor mijn bruto mobiliteitsbudget kan ik absoluut niet dezelfde auto rijden als nu. Plus dat mijn privekilometers dan ook echt privekilometers worden (gem. 1000 per maand, geen onzinritten, veel familie ver weg enzo). Liefst zou ik er dus zelfs nog wat bijhebben. Aan de andere kant schrik zelfs ik van het totale bedrag. Ik verwacht eigenlijk ook niet dat mijn directe collega's dat verdienen (alhoewel je dat nooit zeker weet). Maargoed, ik ga ook geen dief van mijn eigen portemonnee zijn, zo graag wil ik hier ook weer niet werken. Wil best 100 bruto inleveren ofzo, maar niet 400. Ter vergelijking (en ik weet dat het zo niet werkt, maar toch), als ik een heel jaar hier ingezet ben kost ik X, mijn totale beloningsbudget is grofgezegd zo'n 40% van dat bedrag.
Nu denk ik dat het met het vaste salaris wel goedkomt, maar vooral het variabele gedeelte en mobiliteitsbudget zal een probleem worden (schat ik in, beiden bestaan hier nieti in mijn functie). Bij dat laatste zullen ze gaan schermen met een de bestaande km-vergoeding. Maarja, ik rij nu (t/m 2018) in een 14% auto waarbij ik zelfs nog een goeie 20% van het mobiliteitsbudget terugkrijg omdat de auto ver onder budget is (en nee, rij niet in een c1, is "gewoon" een auto van 25k). Ik lees genoeg verhalen op fora (ook hier) dat een leasebak niet heilig is. Daar ben ik het slechts ten dele mee eens, een 14% bak die je prive mag rijden is erg lastig te verslaan. Waarom dan ten dele? Nou ja, als het genoeg gecompenseerd wordt is niets heilig natuurlijk
Overigens krijg ik wel meer vakantiedagen en zal het pensioen beter geregeld zijn (verwacht ik). En gezien de grootte (en historie) van het bedrijf een redelijke baanzekerheid, dicht bij huis (locatie zal ook niet snel veranderen). Dus er zitten uiteraard ook zeker voordelen aan vast. Daarom hoef ik ook niet de hoofdprijs te vangen, maar wil er dus ook niet op achteruit gaan.
Iemand tips of ervaringen in dit soort situaties?
Ik ben momenteel in dienst bij een detacheerder en als engineer weggezet bij een klant. Inmiddels zit ik hier een jaartje en zijn er wat interne bewegingen aan de gang. Zo bestaat ons team uit 10fte waarbij de helft extern is, een aantal wat de klant momenteel toch wel erg veel vind, ze willen de flexibele schil terugbrengen tot 20%, of 2fte. Zelf ben ik goed voor 1fte.
Je voelt hem al aankomen, ik ben 1 van de "gelukkigen" die gevraagd is om intern te komen. Gelukkigen tussen aanhalingstekens, inderdaad. Aan de ene kant streelt het me en zou ik hier nog wel jaren willen werken (heb het erg goed naar mijn zin!). Aan de andere kant zie ik ook wel wat haken en ogen. Het liefst zit ik hier nog 10 jaar op detacheringsbasis. Ik ben tevreden met mijn salaris, heb een leaseauto waar ik geen omkijken naar heb, de klus is dichtbij (wat ook weleens anders is in de detachering) en ben erg blij met mijn collega's. Nu blijven die laatste twee natuurlijk hetzelfde als ik in dienst treedt. Maargoed, heb ook nog eens een relatiebeding, om maar wat te noemen.
Anyways, ik werd gevraagd of ik ervoor openstond. In datzelfde gesprek werd ook wel duidelijk dat een "nee" niet gezien zou worden als een afwijzing of iets dergelijks. Maar ik moest er dan wel nadrukkelijk rekening mee houden dat de klus ook een keer eindig zou zijn. Dat is natuurlijk iets waar je in de detachering altijd rekening mee houdt, maar in het geval van deze klus zou ik dat toch wel erg jammer vinden.
Ik heb dus gezegd dat ik er zeker voor openstond, maar dat ik de zaken goed geregeld wil zien. Op zich is dat geen probleem, want dezelfde stap hebben 2 van mijn directe collega's een tijdje geleden ook gemaakt (wel van een andere detacheerder vandaan), dus het bedrijf heeft wel vaker met dit bijltje gehakt. De beweegreden is natuurlijk gewoon geld, daar wordt een beetje omheengedraaid, maar ik kan ook rekenen (ik weet voor welk tarief ik hier zit).
Op dit moment is de situatie als volgt; We gaan eerst samen praten om te kijken of we eruit komen. Pas daarna zullen de onderhandelingen met mijn detacheerder starten. Verder is mij verzekerd dat het relatiebeding afgekocht gaan worden. Datzelfde geldt hoogstwaarschijnlijk voor de leaseauto. Nogmaals, ze hebben vaker met dit bijltje gehakt.
De zaken waar ik een beetje mee zit momenteel:
1) Het relatiebeding. Ik wil daar eigenlijk zwart op wit hebben dat de opdrachtgever de risico's op zich neemt.
2) Het salaris, inclusief alle voorwaarden, waarbij ik voornamelijk in de leaseauto het grootste struikelblok zie. Ik wil er namelijk niet op achteruit gaan, ik ben geen liefdadigheidsinstelling.
Waar ik eigenlijk op zoek naar ben zijn tips, wellicht van mensen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten.
Zonder cijfers te willen noemen kan ik wel zeggen dat ik goed voor mezelf gezorgd heb de laatste jaren. Ik heb (voor een developer) een stevig salaris. Ik heb eens alle componenten bij elkaar opgeteld (bruto jaarsalaris (inclusief vakantiegeld), mobiliteitsbudget, onkostenvergoeding en facturatiebonus (waarbij ik die laatste conservatief ingeschat heb)) en dan kom ik op een aardig bedrag uit. De verdeling hierin is als volgt:
Salaris (vast): 75%
Mobiliteitsbudget (vast): 13%
Onkostenvergoeding (vast): 2%
Facturatiebonus (variabel): 10%
Eigenlijk sta ik er zo in dat ik mijn totale beloning minimaal 1-op-1 terug wil zien in de bruto aanbieding. (ik vergelijk alles bruto). En dan ga ik er alsnog iets op achteruit, want voor mijn bruto mobiliteitsbudget kan ik absoluut niet dezelfde auto rijden als nu. Plus dat mijn privekilometers dan ook echt privekilometers worden (gem. 1000 per maand, geen onzinritten, veel familie ver weg enzo). Liefst zou ik er dus zelfs nog wat bijhebben. Aan de andere kant schrik zelfs ik van het totale bedrag. Ik verwacht eigenlijk ook niet dat mijn directe collega's dat verdienen (alhoewel je dat nooit zeker weet). Maargoed, ik ga ook geen dief van mijn eigen portemonnee zijn, zo graag wil ik hier ook weer niet werken. Wil best 100 bruto inleveren ofzo, maar niet 400. Ter vergelijking (en ik weet dat het zo niet werkt, maar toch), als ik een heel jaar hier ingezet ben kost ik X, mijn totale beloningsbudget is grofgezegd zo'n 40% van dat bedrag.
Nu denk ik dat het met het vaste salaris wel goedkomt, maar vooral het variabele gedeelte en mobiliteitsbudget zal een probleem worden (schat ik in, beiden bestaan hier nieti in mijn functie). Bij dat laatste zullen ze gaan schermen met een de bestaande km-vergoeding. Maarja, ik rij nu (t/m 2018) in een 14% auto waarbij ik zelfs nog een goeie 20% van het mobiliteitsbudget terugkrijg omdat de auto ver onder budget is (en nee, rij niet in een c1, is "gewoon" een auto van 25k). Ik lees genoeg verhalen op fora (ook hier) dat een leasebak niet heilig is. Daar ben ik het slechts ten dele mee eens, een 14% bak die je prive mag rijden is erg lastig te verslaan. Waarom dan ten dele? Nou ja, als het genoeg gecompenseerd wordt is niets heilig natuurlijk
Overigens krijg ik wel meer vakantiedagen en zal het pensioen beter geregeld zijn (verwacht ik). En gezien de grootte (en historie) van het bedrijf een redelijke baanzekerheid, dicht bij huis (locatie zal ook niet snel veranderen). Dus er zitten uiteraard ook zeker voordelen aan vast. Daarom hoef ik ook niet de hoofdprijs te vangen, maar wil er dus ook niet op achteruit gaan.
Iemand tips of ervaringen in dit soort situaties?