:strip_icc():strip_exif()/u/534996/crop611ebe733e95b.jpg?f=community)
Laats was ik voor iemand een computer aan het assembleren, bij het plaatsen van de moederboard in de kast kreeg ik de vraag waarvoor zitten er twee aftandbusjes bij die een opstaand randje hebben. Zie foto hieronder.
Nu leek mij het leuk om een stukje op tweakers te schijven over positioneren van onderdelen. Als basis voor het positioneren van een onderdeel geldt de 3-2-1 methode of 3-2-1 regel. Een lichaam in de ruimte heeft zes vrijheidsgraden, drie translaties en drie rotaties. Als voorbeeld heb ik een blokje gekozen, die in de afbelding hieronder te zien is.
Je kan de positie van het blokje aangeven met de coördinaten van een punt (x,y en z) en de hoeken alfa, bèta en gamma. nu kan je het blokje positioneren met zes oplegpunten, zoals in de afbeelding hieronder. De positie van de het ondervlak is bepaald door de oplegpunten 1, 2 en 3. Deze ontneemt de translatie vrijheid van de z richting en de rotatie vrijheid van alfa en bèta richting. Oplegpunten 4 en 5 ontneemt de translatie vrijheid in y richting en rotatie in de gamma richting. Tenslotte ontneemt oplegpunt 6 het blokje alle bewegingsvrijheid, de laatste translatie richting x. dit is in het kort de 3-2-1 methode het resultaat is een statisch bepaalde oplegging.
De eenduidigheid kan verloren gaan als er sprake is van te veel aanslagen, waardoor een overbepaalde situatie ontstaat. Zo als in de afbeelding hier onder. In deze situatie kan het lichaam op meerdere manieren worden gepositioneerd, doordat het lichaam om de middelste aanslag kan kantelen.
In de praktijk wordt vaak gebruik gemaakt van meer dan 6 aanslagpunten. Dit hangt samen met de eindige stijfheid die met name dunwandige onderdelen hebben, waardoor doorbuiging van de onderdelen kan optreden. In de afbeelding hieronder. wordt hier een voorbeeld van gegeven. Het betreft een voorspatbord van een auto. De open drie hoeken geven de aanslagen weer die nodig zijn volgens de 3-2-1 methode. Hierdoor is de positie van het product in principe volledig bepaald. Bij dit onderdeel zijn echter drie extra steunpunten nodig om het doorbuigen van het product te voorkomen. Deze worden in dit voorbeeld aangegeven door een zwarte driehoek.
Terugkomend op het afstandbusje. Om een moederboard op positie te houden wordt er gebruikgemaakt van zes afstandbusjes. In theorie is het moederboard dus overbepaald, maar omdat een moederboard net zoals spatboard dunwandig is, moet er gebruik gemaakt worden van meerderen aanslagpunten. De twee busjes met het opstaande randje zorgen er voor dat het moederboard niet kan schuiven in je kast. Wel zo fijn wanneer je je VGA stekkertje uit je moederboard probeert te treken, terwijl er nog een schroefje vast zit.
Nu leek mij het leuk om een stukje op tweakers te schijven over positioneren van onderdelen. Als basis voor het positioneren van een onderdeel geldt de 3-2-1 methode of 3-2-1 regel. Een lichaam in de ruimte heeft zes vrijheidsgraden, drie translaties en drie rotaties. Als voorbeeld heb ik een blokje gekozen, die in de afbelding hieronder te zien is.
Je kan de positie van het blokje aangeven met de coördinaten van een punt (x,y en z) en de hoeken alfa, bèta en gamma. nu kan je het blokje positioneren met zes oplegpunten, zoals in de afbeelding hieronder. De positie van de het ondervlak is bepaald door de oplegpunten 1, 2 en 3. Deze ontneemt de translatie vrijheid van de z richting en de rotatie vrijheid van alfa en bèta richting. Oplegpunten 4 en 5 ontneemt de translatie vrijheid in y richting en rotatie in de gamma richting. Tenslotte ontneemt oplegpunt 6 het blokje alle bewegingsvrijheid, de laatste translatie richting x. dit is in het kort de 3-2-1 methode het resultaat is een statisch bepaalde oplegging.
De eenduidigheid kan verloren gaan als er sprake is van te veel aanslagen, waardoor een overbepaalde situatie ontstaat. Zo als in de afbeelding hier onder. In deze situatie kan het lichaam op meerdere manieren worden gepositioneerd, doordat het lichaam om de middelste aanslag kan kantelen.
In de praktijk wordt vaak gebruik gemaakt van meer dan 6 aanslagpunten. Dit hangt samen met de eindige stijfheid die met name dunwandige onderdelen hebben, waardoor doorbuiging van de onderdelen kan optreden. In de afbeelding hieronder. wordt hier een voorbeeld van gegeven. Het betreft een voorspatbord van een auto. De open drie hoeken geven de aanslagen weer die nodig zijn volgens de 3-2-1 methode. Hierdoor is de positie van het product in principe volledig bepaald. Bij dit onderdeel zijn echter drie extra steunpunten nodig om het doorbuigen van het product te voorkomen. Deze worden in dit voorbeeld aangegeven door een zwarte driehoek.
Terugkomend op het afstandbusje. Om een moederboard op positie te houden wordt er gebruikgemaakt van zes afstandbusjes. In theorie is het moederboard dus overbepaald, maar omdat een moederboard net zoals spatboard dunwandig is, moet er gebruik gemaakt worden van meerderen aanslagpunten. De twee busjes met het opstaande randje zorgen er voor dat het moederboard niet kan schuiven in je kast. Wel zo fijn wanneer je je VGA stekkertje uit je moederboard probeert te treken, terwijl er nog een schroefje vast zit.
:strip_icc():strip_exif()/u/149142/jfk2_60.jpg?f=community)