Onderhandelen overname studieschuld bij nieuwe werkgever.

[Rage Quit]

Ik heb ongeveer 2 jaar geleden mijn bachelor diploma gehaald. Daarbij heb ik de nodige studieschuld opgebouwd (duo lening) voor het volgen van de opleiding. Nu zit ik ongeveer 3 jaar bij mijn huidige werkgever en ben van plan om van baan te wisselen.

Ik heb al wat gesprekken lopen en het ziet ernaar uit dat ik binnenkort een aanbod ga krijgen. Echter wanneer het gesprek gaat plaatsvinden om te onderhandelen over de arbeidsvoorwaarden en loon, vraag ik me af of het mogelijk is om te onderhandelen met de werkgever over het overnemen (of deels vergoeden) van mijn studieschuld.

Ik lees veelal ervaringen van mensen die hun studieschuld van de vorige werkgever vergoed krijgen (voor cursussen etc.. ) door hun nieuwe werkgever, maar niets over het vergoed krijgen van een eigen lening dat gebruikt is voor het behalen van een bachelor diploma. Heeft iemand hier ervaring mee?

[Reptile209]

Vragen/onderhandelen kan altijd. En dan is het aan de nieuwe werkgever of hij daar in mee wil gaan. Bottom line zal zijn: breng jij voldoende meerwaarde om die kosten (bijv. t.o.v. een andere kandidaat) te rechtvaardigen. Als dat antwoord ja is, dan zit je gebakken. En anders geldt: vragen staat vrij, en nee is ook een antwoord

[Woy]

Rage Quit schreef op woensdag 01 juli 2015 @ 10:21:
Ik lees veelal ervaringen van mensen die hun studieschuld van de vorige werkgever vergoed krijgen (voor cursussen etc.. ) door hun nieuwe werkgever, maar niets over het vergoed krijgen van een eigen lening dat gebruikt is voor het behalen van een bachelor diploma. Heeft iemand hier ervaring mee?

Ik heb dan ook nog nooit gehoord van het overnemen van privé kosten van een studie. Waarom zou er bijvoorbeeld alleen je studieschuld betaald moeten worden, en niet de daadwerkelijk gemaakte kosten? ( Het is immers maar een keuze om daar een lening voor af te sluiten, andere mensen betalen dat weer gewoon zelf ).

Wat er vaak gebeurt is dat de amortisatieregeling afgekocht wordt, en dat is ook logischer, want het feit dat die betaald moet worden is een direct gevolg van het in dienst gaan bij de nieuwe werkgever. Voor een werknemer is het anders voordeliger om de amortisatie periode nog uit te zingen, en daarna pas over te stappen.

Bij een studieschuld bij de DUO is de schuld niet een direct gevolg van het overstappen van werkgever.

Ik vindt het dus ook niet logisch dat een werkgever die schuld af zou lossen. Als je toch wat extra wil onderhandelen zou ik eerder over iets van een signing bonus beginnen. Maar ook dat is in Nederland helemaal niet gebruikelijk.

[Paprika]

Je haalt er over het algemeen meer uit om gewoon een hoger salaris uit te komen dan je studieschuld (deels?) af te laten kopen. Je extra salaris neem je alle jaren die je werkt mee (wordt ook cumulatief meer door salaris verhogingen) en telt ook mee voor je pensioen.

100 euro netto is met de huidige rente al een aardig percentage op je schuld aflossing dus je kunt beter gewoon proberen er meer uit te halen...

[ Voor 7% gewijzigd door Paprika op 01-07-2015 10:36 ]

[Rage Quit]

Jullie hebben terechte punten, het zou dus logischer zijn om dan meer loon te vragen.

[naitsoezn]

Ik denk idd dat het verstandiger is om in te zetten op een hoger basissalaris, dan aan te sturen op een eenmalige uitkering om je (persoonlijke) studieschuld te dekken.

[EddoH]

Pas wel op dat je niet je studieschuld als argument gebruikt voor je looneis.
'Ik wil graag xxxx verdienen want ik heb een studieschuld' zal je toekomstige werkgever weinig boodschap aan hebben, en eerder tegen je werken dan dat het iets oplevert.

[Ardana]

Bovendien is een vergoeding voor een studieschuld ook niet belastingvrij, daar moet je gewoon loonbelasting over betalen. Je schiet dus al snel meer op met een permanente loonsverhoging.

[Koos Werkloos]

Dan zou het logischer zijn om je collegegeld vergoed te krijgen.* Een persoonlijke studieschuld is in feite niet heel anders dan andere persoonlijke schulden en je vraagt dus eigenlijk gewoon om een extra zak met geld. Verder vind ik dat Woy het principe van overnemen studieschuld werkgever heel duidelijk heeft uitgelegd en waarom dat anders is.

*) Ook hier moet je niet om vragen. Je opleiding is een persoonlijke investering, die zich terugbetaalt in een hoger salaris. Ik heb dan ook nog nooit gehoord van een werkgever die zoiets doet.

[ Voor 6% gewijzigd door Koos Werkloos op 01-07-2015 12:36 ]

[t_captain]

@ardana: als de opleiding is gevolgd op kosten van de vorige werkgever (is me onduidelijk vanuit de OP), dan kan de verrekening van de amortisatiekosten rechtstreeks plaatsvinden van werkgever 2 naar werkgever 1. Niet wezenlijk anders als het overnemen van een profvoetballer. Ik zie niet hoe de loonbelasting hiertussen komt.

Is de studieschuld prive, dan is zo'n constructie niet mogelijk.

[Koos Werkloos]

t_captain schreef op woensdag 01 juli 2015 @ 13:18:
@ardana: als de opleiding is gevolgd op kosten van de vorige werkgever (is me onduidelijk vanuit de OP), dan kan de verrekening van de amortisatiekosten rechtstreeks plaatsvinden van werkgever 2 naar werkgever 1. Niet wezenlijk anders als het overnemen van een profvoetballer. Ik zie niet hoe de loonbelasting hiertussen komt.

Nou, dat zit zo:

1. Werknemer verlaat werkgever 1 en krijgt daardoor een studieschuld richting werkgever 1.
2. Werkgever 2 lost die schuld af voor werknemer bij werkgever 1.
3. Werknemer heeft financieel voordeel van het feit dat werkgever 2 (zijn nieuwe werkgever) de studieschuld voor hem aflost. Of dat geld nou wel of niet via zijn bankrekening loopt, maakt voor de fiscus niet uit.
4. Werknemer moet belasting betalen over dat financiele voordeel dat hij heeft gekregen van zijn nieuwe werkgever. Voordelen uit werk worden immers belast in box 1.

Je kan het zo zien:

A. Werknemer verlaat werkgever 1 en verder niks. Werknemer heeft x euro aan studieschuld.
B. Werknemer verlaat werkgever 1 en werkgever 2 neemt studieschuld over. Werknemer heeft 0 euro aan studieschuld.

Werknemer is in situatie B x euro beter af in situatie A dankzij zijn nieuwe werkgever = financieel voordeel uit arbeid = belastbaar inkomen.

[t_captain]

Je hebt het over een transactie tussen twee bedrijven. De werknemer hoeft daar helemaal geen partij in te zijn.

Bovendien: afbouw van een studieschuld is geen belastbaar inkomen, evenmin als het afbouwen bij voortgezet dienstverband belastbaar zou zijn en evenmin als het opbouwen van de schuld een aftrekpost was toen de schuld werd aangegaan.

[Koos Werkloos]

t_captain schreef op woensdag 01 juli 2015 @ 14:10:
Je hebt het over een transactie tussen twee bedrijven. De werknemer hoeft daar helemaal geen partij in te zijn.

De werknemer is juist wel partij. De studieschuld is namelijk iets tussen werknemer en werkgever 1 (werknemer heeft schuld richting werkgever 1).

Daarnaast herhaal ik nog: Of dat geld nou wel of niet via [de werknemer] zijn bankrekening loopt, maakt voor de fiscus niet uit. Het gaat om het voordeel dat werknemer geniet.

Bovendien: afbouw van een studieschuld is geen belastbaar inkomen, evenmin als het afbouwen bij voortgezet dienstverband belastbaar zou zijn en evenmin als het opbouwen van de schuld een aftrekpost was toen de schuld werd aangegaan.

Je begrijpt het niet helemaal. Er ontstaat pas een studieschuld tussen werknemer en werkgever op het moment dat werknemer binnen de afgesproken periode in de studiekostenovereenkomst vrijwillig vertrekt. Niet eerder en de opleiding zelf is ook niet belastbaar. Lost de nieuwe werkgever die studieschuld af, dan is dat een voordeel voor werknemer: hij hoeft de schuld niet meer te betalen terwijl hij dat anders wel zou moeten. Vergelijk de situaties A en B in mijn vorige post nog eens met elkaar.

[t_captain]

Ik snap je punt dat de schuld pas waarde krijgt als hij opeisbaar wordt; de eerder bestaande latente verplichting ("als je uit dienst gaat, moet je bedrag x betalen") waardeer je dan nihil.

Maar een boekhouding moet altijd symmetrisch zijn. Als het afkopen van een schuld bijtelt aan het belastbaar inkomen, dan moet het ontstaan of het opeisbaar worden van de schuld ten laste gaan van het belastbaar inkomen. Zo kom je per saldo op 0 uit. En dat is ook wel zo eerlijk; de overstap van werkgever levert qua studieschuld niet meer op dan hij kost. Als je de afkoop zelf betaalt, doe je dat het best door verrekening met brutoloon. Dan betaal je over de tekenbonus van je nieuwe baan gewoon belasting en speel je ook quitte.

[deadinspace]

Koos Werkloos schreef op woensdag 01 juli 2015 @ 11:33:
... Je opleiding is een persoonlijke investering, die zich terugbetaalt in een hoger salaris. Ik heb dan ook nog nooit gehoord van een werkgever die zoiets doet.

Ik heb het wel eens gehoord. Als een werkgever je graag genoeg wil hebben komen dit soort dingen wel eens voor als lokkertjes.

t_captain schreef op woensdag 01 juli 2015 @ 14:10:
Je hebt het over een transactie tussen twee bedrijven. De werknemer hoeft daar helemaal geen partij in te zijn.

De belastingdienst en een rechter oordelen toch anders:

Overname studieschuld door nieuwe werkgever is belast loon

... Met ingang van 1 januari 1995 verandert de werknemer van werkgever. Op grond van de studiekostenbepaling in het arbeidscontract moet de werknemer daarom fl. 7.277 terugbetalen aan zijn (ex-) werkgever. Zijn nieuwe werkgever, die van mening is dat hij van de door zijn nieuwe werknemer genoten opleiding profijt zal hebben, is van mening dat de werknemer niet met deze last moet worden opgezadeld en neemt de schuld van zijn nieuwe werknemer aan diens vorige werkgever over. De nieuwe werkgever betaalt het bedrag van de studieschuld van zijn nieuwe werknemer rechtstreeks aan de oude werkgever. Door de schuldovername verkrijgt de (nieuwe) werkgever een vordering op zijn werknemer, die door die werkgever over een periode van drie jaar in gelijke delen wordt kwijtgescholden. De belastingdienst stelt dat het bedrag van de jaarlijkse kwijtschelding door de nieuwe werkgever als loon moet worden aangemerkt in de zin van de Wet op de loonbelasting. Het gerechtshof te "s-Hertogenbosch is het met de belastingdienst eens. ...

[Koos Werkloos]

t_captain schreef op woensdag 01 juli 2015 @ 18:00:
Ik snap je punt dat de schuld pas waarde krijgt als hij opeisbaar wordt; de eerder bestaande latente verplichting ("als je uit dienst gaat, moet je bedrag x betalen") waardeer je dan nihil.

Maar een boekhouding moet altijd symmetrisch zijn. Als het afkopen van een schuld bijtelt aan het belastbaar inkomen, dan moet het ontstaan of het opeisbaar worden van de schuld ten laste gaan van het belastbaar inkomen. Zo kom je per saldo op 0 uit. En dat is ook wel zo eerlijk; de overstap van werkgever levert qua studieschuld niet meer op dan hij kost. Als je de afkoop zelf betaalt, doe je dat het best door verrekening met brutoloon. Dan betaal je over de tekenbonus van je nieuwe baan gewoon belasting en speel je ook quitte.

Dit klopt gewoon niet wat je hier zegt.

Overigens kan tegenwoordig onder voorwaarden de studieschuld wel belastingvrij worden overgenomen zie ik nu, maar het principe van mijn verhaal blijft dus wel staan:

(...)
Als een nieuwe werkgever het terugbetaalde bedrag vergoedt aan de werknemer, mag hij dat onbelast doen in het kalenderjaar waarin de werknemer het bedrag terugbetaalt. Als een nieuwe werkgever in het kalenderjaar waarin de werknemer het bedrag aan zijn oude werkgever moet terugbetalen, de terugbetalingsverplichting overneemt, heeft de rechtstreekse betaling door de nieuwe werkgever aan de oude werkgever geen gevolgen voor de loon- en inkomstenbelasting. Gebeurt dit in een later kalenderjaar? Dan is de vergoeding alleen onbelast of de overname van de terugbetalingsverplichting alleen zonder fiscale gevolgen als hij:

- de vergoeding van de terugbetalingsverplichting al onvoorwaardelijk heeft toegezegd in het kalenderjaar waarin de werknemer het bedrag terugbetaalt; of
- de overname van de terugbetalingsverplichting al onvoorwaardelijk heeft toegezegd in het kalenderjaar waarin de werknemer het bedrag aan zijn oude werkgever moet terugbetalen.
(...)
bron: http://www.nu.nl/nuzakelijk-overig/2005066/studiekosten.html

[t_captain]

deadinspace schreef op donderdag 02 juli 2015 @ 02:01:
[...]

De belastingdienst en een rechter oordelen toch anders:

[...]

Let op dat we sinds 2001 een compleet nieuwe wet op de inkomstenbelasting hebben. Daardoor moet je voorzichtig zijn om conclusies te verbinden aan een uitspraak uit 1995.

Bovendien: de uitspraak behandelt slechts de belastbaarheid van de "overnamesom", niet de mogelijkheid die de werknemer om vervolgens hetzelfde bedrag aan studiekosten af te trekken. In de oude IB had je veel ruimere mogelijkheden om allerhande beroepskosten af te trekken bij de aangifte IB.


Uit het nuzakelijk.nl artikel:

(rechtstreekse verrekening tussen werkgevers)
Als een nieuwe werkgever in het kalenderjaar waarin de werknemer het bedrag aan zijn oude werkgever moet terugbetalen, de terugbetalingsverplichting overneemt, heeft de rechtstreekse betaling door de nieuwe werkgever aan de oude werkgever geen gevolgen voor de loon- en inkomstenbelasting.

Kennelijk klopt mijn mening dat een overname van een studieschuld an sich niet tot een extra belastbaar inkomen hoeft te leiden dus wel.

(via werknemer)
Die terugbetaling is voor de werknemer geen negatief loon. De werknemer kan het terugbetaalde bedrag in het jaar van de terugbetaling wel als scholingsuitgaven opnemen in zijn aangifte inkomstenbelasting.

Helaas mag je de afkoopsom niet als negatief loon aftrekken, maar gelukkig wel als studiekosten. Behoudens de drempel voor studiekosten is de hoofdsom dus wel aftrekbaar. En dat is wat mij betreft niet meer dan logisch, de vergoeding in de vorm van een sign-on bonus telt immers bij aan het belastbaar inkomen. Als je geen aftrek zou genieten, zou dezelfde studieschuld belast worden bij iedere overstap, zonder dat je onder de streep beter wordt.

[Koos Werkloos]

Nou goed, dan hebben we dus allebei een beetje gelijk.

[P.O. Box]

als iemand bij mij zou komen solliciteren en zijn studieschuld gebruikt in de onderhandelingen zou ik alleen maar denken: ok die vond zijn hoofdmotivatie voor het salaris niet goed genoeg dus die heeft wat wisselgeld voor de onderhandelingen verzonnen om zo het wisselgeld in te kunnen leveren en het gewenste salaris te krijgen..... van dat salaris kan dus ook nog wel wat af...
m.i. kun je beter alleen maar argumenten in je salarisonderhandelingen meenemen waar je echt 100% in gelooft. Als je teveel wisselgeld meeneemt in de onderhandeling loop je de kans dat je echte punten ook minder serieus worden genomen.

[rr7r]

-

[ Voor 100% gewijzigd door rr7r op 07-05-2017 00:48 ]

[WJvA]

Ik heb er nooit op die manier over nagedacht, maar ik vind het wel een leuke insteek. Mooie manier om meer salaris te krijgen, zonder dat je plat vraagt om meer salaris.

Ik denk wel dat je echt de upper hand moet hebben in de onderhandeling. Oftewel, ze moeten jou echt heel graag willen en geen alternatieven hebben. Anders geef ik je weinig kans.

edit: en er moet natuurlijk geen CAO zijn, want dan gaat het ook niet werken denk ik.

[ Voor 11% gewijzigd door WJvA op 02-07-2015 10:50 ]

[deadinspace]

t_captain schreef op donderdag 02 juli 2015 @ 08:09:
Let op dat we sinds 2001 een compleet nieuwe wet op de inkomstenbelasting hebben.

Ah, dat wist ik niet. Maar verandert dat daadwerkelijk ook iets aan deze situatie?

Daardoor moet je voorzichtig zijn om conclusies te verbinden aan een uitspraak uit 1995.

Dat is zo. Overigens is de uitspraak van 13 december 2002 als ik die site goed lees, maar aangezien de feiten waar de rechtzaak over gingen in 1995 plaatsvonden neem ik aan dat geoordeeld wordt adhv de wet voor 2001.

[t_captain]

Ik denk dat het nuzakelijk.nl artikel veel relevanter is, omdat beide oplossingen (directe verrekening + via werknemer) van een fiscaal kader worden voorzien.

m.b.t. de datum: ik had inderdaad het belastingjaar (1995) genomen. De uitspraak is van 2002 maar naar de wet inkomstenbelasting 1964 (die van kracht was in 1995).

[Rage Quit]

Denk dat het inderdaad handiger is om te onderhandelen over het salaris en dan maar extra onderhandelen over toekomstige investeringen in persoonlijke kennisontwikkeling

[Ardana]

WJvA schreef op donderdag 02 juli 2015 @ 10:48:
edit: en er moet natuurlijk geen CAO zijn, want dan gaat het ook niet werken denk ik.

Dat vind ik altijd zo'n rare. Een CAO biedt een minimum waaraan de werkgever moet voldoen. Ze mógen er altijd boven gaan zitten... Niets of niemand die dat verbied.

[WJvA]

Ardana schreef op donderdag 02 juli 2015 @ 14:36:
[...]

Dat vind ik altijd zo'n rare. Een CAO biedt een minimum waaraan de werkgever moet voldoen. Ze mógen er altijd boven gaan zitten... Niets of niemand die dat verbied.

Daar heb je gelijk in!