Werkgever weigert overuren te betalen. Wat nu?

[freddyathlon]

Mijn vrouw werkt bij een werkgever voor 30 uur per week.

Eind november had mijn vrouw ruim 100 overuren staan, welke ze uitbetaald wilde hebben. Volgens haar chef was dit geen probleem en hij zou dit in orde maken met de salarisadministratie.

Tot de dag van vandaag is er nog geen euro betaald. Ondanks meerdere brieven, mails, toezeggingen en uitzoekerij.

Wat kan ik in dit geval doen? We zijn het inmiddels een beetje zat geworden.
Kan ik de werkgever nu in gebreke stellen of een laatste sommatie sturen? Desnoods met dreigement tot gerechtelijke maatregelen of een boete?

Via Google wordt ik niet veel wijzer en staan er tips die net niet overeenkomen met dit probleem. Daarom vertrouw ik op jullie hier

[Ardana]

Idd, laatste sommatie sturen, daarna in gebreke stellen. Je kan daarna een gerechtelijke procedure starten. Heb je wel de toezegging dat het uitbetaald zal worden op papier staan? Zo ja, dan is het gewoon een onderdeel van je salaris. Zo nee, dan heb je eerst een probleem omtrent de bewijslast.

Waarom wordt je niet wijzer van Google?

[Falastine]

Heb je geen rechtsbijstands verzekering die nemen je veel werk uit handen voor een tietje per maand.

[sypie]

En dan heb je vervolgens een verstoorde arbeidsrelatie. Hou daar ook rekening mee.. Dus laat je vrouw ondertussen al vast naar wat anders zoeken, een werkgever die jou zo behandelt en die je kennelijk met zulke stappen terug moet behandelen zal er echt wel moeite voor doen om jou te lozen. (in dit geval je vrouw)

[Roenie]

Is het een idee om nu al te beginnen met het opnemen van die uren? Dat is wel geen betaling in geld, maar dan verminder je wel de uren die zij nog tegoed heeft.

[Paultje3181]

En wat zegt het arbeidscontract over de overuren? en de CAO?

[Glenfiddich]

sypie schreef op donderdag 30 april 2015 @ 21:40:
En dan heb je vervolgens een verstoorde arbeidsrelatie. Hou daar ook rekening mee.. Dus laat je vrouw ondertussen al vast naar wat anders zoeken, een werkgever die jou zo behandelt en die je kennelijk met zulke stappen terug moet behandelen zal er echt wel moeite voor doen om jou te lozen. (in dit geval je vrouw)

Dat is nou precies de positie waar de werkgever zo vaak misbruik van maakt hè, lekker de werknemer uitzuigen want die heeft jouw centen nodig om te kunnen "overleven" dus zal het allemaal wel slikken als puntje bij het paaltje komt.

Bij de vorige werkgever van mijn partner was ook zoiets aan de orde, ze wilden hem ook even flink naaien. Hij was voor die werkgever een jaar lang regelmatig stad en land afgereden in de auto, hij was altijd flexibel en bereid om overal heen te gaan. Hij werkte er op 0-uren basis trouwens.

Telkens netjes de declaratieformulieren voor de kilometers ingevuld en ingeleverd bij zijn leidinggevende, en telkens goedgekeurd en à 27 cent per km uitbetaald. Tot op enig moment hij een maand maar heel weinig loon kreeg. Hij dacht nog, zal wel een foutje zijn. Maar wat bleek? Een of ander mokkel bij P&O had bedacht dat hij eigenlijk niet met de auto had moeten gaan, maar met de trein. Dus ze had even leuk alle reiskosten van het afgelopen jaar "herrekend" naar wat treinkaartjes hadden gekost, en dat eigenhandig even verrekend met het loon. Vergelijkbare geintjes werden ook bij andere collega's geflikt trouwens, maar de meesten accepteerden het maar omdat ze anders hun werk kwijt zouden raken.

Nu hadden wij gelukkig de "luxe" positie dat ik een goeie vaste baan heb waar alles van betaald kan worden, dus mijn partner kon het zich wel veroorloven om zijn werk kwijt te raken. Ik ben gelukkig jurist, en kon dat P&O-sekreet van onderbouwd repliek dienen, en uiteindelijk heeft ze natuurlijk bakzeil gehaald.

Mijn partner werd alleen, zoals ook verwacht, nooit meer opgeroepen.

Dat is helaas de trieste reële (on)waarde van de rechten die je als werknemer hebt, en die veel mensen er van weerhoudt om zich op die rechten te benoemen. Uit afhankelijkheid.

Mijn partner vond gelukkig vrij snel daarna ander werk, waar hij nu zeer tevreden en op zijn plek is, met een vast contract en een werkgever die zijn inzet waardeert!

Moraal van het verhaal: als het even kan, laat niet over je heenlopen en vorderen die hap als je daar recht op hebt. Als je dit soort zaken pikt, dan went de werkgever daaraan en zal het in de toekomst vaker gebeuren.

[Mx. Alba]

Ten eerste moet je ervoor zorgen dat je terminologie klopt, dat staat vooral in officiële communicatie met de werkgever een stuk beter.

Er is namelijk een significant verschil tussen meerwerkuren en overuren. Als bij een bedrijf de "1 FTE" werkweek 40 uur is en iemand heeft een contract voor minder dan 40 uur, dan zijn uren die meer gewerkt worden dan in het contract staan tot 40 uur per week meerwerkuren. Die uren dienen behandeld te worden alsof het normale werkuren zijn, zodat iemand met een contract voor 30 uur maar die toch 40 uur werkt niet anders gecompenseerd wordt dan een werknemer die een contract voor 40 uur heeft. Maar tijd voor tijd mag ook. Structureel meerwerk mag, dus iemand die een contract voor 20 uur heeft, mag structureel 30 uur per week aan het werk gezet worden. Alleen als er dan een conflict is, zal een rechter oordelen dat dat 20-urige contract in de praktijk een 30-urig contract was aangezien er structureel 30 uur gewerkt werd.

Overuren zijn het pas als je boven de "1 FTE" norm (meestal 40 uur) uit komt. Die kunnen (eventueel met toeslag) worden uitbetaald, of via tijd voor tijd gecompenseerd, afhankelijk van wat er in het contract staat. Structureel overwerk (meer dan 40 uur per week werken) mag in principe NIET.

Je zegt dat je vrouw 30 uur werkt. Is dat hoeveel ze in de praktijk werkt terwijl haar contract voor minder is? Of is dat haar contract en werkt ze meer dan die 30 uur? Blijft haar werktijd onder de 40 uur per week (dus meerwerk ipv overwerk), of komt het ook wel eens boven de 40 uur (dus overwerk)? Zijn die 100 "overuren" ontstaan door een paar keer incidenteel (veel) meer werken, of gaat het om structureel een aantal uren per week erbij? Dat kunnen allemaal zaken zijn die van belang zijn...

Zoals gezegd, als je vrouw meer werkt dan in haar contract staat, maar onder de 40 uur per week blijft, dan is het geen overwerk maar meerwerk, en meerwerk moet gecompenseerd worden als normale arbeidstijd alsof ze een contract heeft voor het daadwerkelijk aantal gewerkte uren. Daar gelden dus de normale regels voor loonbetaling voor. Maar compensatie via tijd-voor-tijd mag ook als dat is afgesproken. Dus bijvoorbeeld een week 40 uur werken en de week erna 20 uur. Of drie weken achter elkaar 40 uur werken en dan een week vrij.

Hoe je het ook wendt of keert, als uitbetaling is afgesproken dan hebben we het hier over een salarisachterstand. Op www.salarisachterstand.nl staat een mooi schemaatje dat je kunt volgen, maar ik kan je de moeite besparen: het belangrijkste advies dat er gegeven wordt is "U moet zo snel mogelijk een advies vragen bij een advocaat die gespecialiseerd is in arbeidsrecht. Hij of zij kan beoordelen wat in uw geval het juridische probleem is."

[ Voor 3% gewijzigd door Mx. Alba op 01-05-2015 11:27 ]

[Technomania]

Zoals paultje al zegt, het contract en de CAO. Wat staat daar in?

"Tijd voor tijd" is geheel niet ongebruikelijk, soms zelfs nog aantrekkelijker.

[onkl]

freddyathlon schreef op donderdag 30 april 2015 @ 18:00:
[...]Volgens haar chef was dit geen probleem en hij zou dit in orde maken met de salarisadministratie.
[...]

Ik weet niet hoe groot het bedrijf is, maar bij een wat grotere organisatie is dit een relevant zinnetje. Die arbeidsrelatie heb je dan met je chef, de overuren worden betaald door de salarisadministratie. En die twee hebben echt niet altijd dezelfde mening, ook al vertegenwoordigen ze formeel allebei "de werkgever".
Ik heb het al een paar keer meegemaakt dat de salarisadministratie in een bedrijf een geheel geïsoleerd wereldje is, waar haar chef ook nauwelijks invloed op heeft. Een formele sommatie werkt dan prima om HR wakker te schoppen, irrelevant of het juridisch helemaal hout snijdt. (bij voorkeur wel, natuurlijk), maar zolang ze het goed met haar chef kan vinden, zou ik je vrouw wel voorstellen om dat in overleg met haar chef te doen. Daardoor heb je veel minder kans op verstoorde arbeidsrelaties.
Iets als "Hé chef, dank je wel dat je nog een keer bent gaan zeuren over die overuren van me, maar bij HR snappen ze het nog steeds niet. Wordt jij vast net zo moe van als ik. Wat denk jij? Zal ik ze maar eens een formele brief sturen, met juridisch jargon en sommaties en zo? Baat het niet, dan schaad het niet, tenslotte. Ik houd je iig. op de hoogte. En geef jij ook een seintje, wanneer ze je in paniek bellen?"

[Trommelrem]

Is het trouwens niet zo dat als salaris te laat betaald wordt, dat een werkgever dan automagisch in verzuim is en dat er direct wettelijke rente in werking treedt, zonder dat daar een ingebrekestelling voor nodig is?