Hier is laatst een goed artikel over verschenen in de NRC
http://www.nrc.nl/handels...amoreel-universum-1483392
Als je luistert naar hoe bankiers hun handelingen verdedigen, dan is dat altijd in de trend van "het is wettenlijk toegestaan" o.i.d. In hun privéleven zullen ze heel anders denken, en daar zullen ze plots wél een moreel kompas hebben. Maar in hun beroep is moreel denken taboe.
Overigens vind je dit in zekere zin terug in colleges bij rechten, management en economie. Daar wordt (hier in Nijmegen althans) door veel docenten extra aandacht besteed aan de morele, humanitaire, kant van hun beroep. Als het ware een (wellicht wanhopige poging om het systeem te veranderen via het onderwijs.
Ik ben overigens benieuwd naar die SEP-artikelen waar je naar verwijst. Googelen helpt niet (SEP-vriendinnendag, SEP-feestartikelen, CenterParcs nogiets lijkt me weinig met filosofie te maken hebben, en "SEP filosofie" leidt je naar een site over kunst).
SEP:
Stanford Encyclopedia of Philosophy
Wikipedia is vaak maar so-so, aangezien filosofie niet slechts een verzameling verifieerbare feiten is. Nuance, inzicht, etc., spelen een veel grotere rol. Dat maakt het format van Wikipedia ongeschikt voor filosofische artikelen. SEP wordt geschreven door 'leading experts' en is peer-reviewed.
Dit artikel kan bv wel handig zijn voor deze discussie:
http://plato.stanford.edu/entries/morality-definition/
In het artikel wordt een onderscheid gemaakt tussen de descriptieve betekenis van moraliteit, en de normatieve betekenis van moraliteit. In de descriptieve betekenis is moraliteit niet meer dan cultuurgebonden normen en verschillen ze van plek tot plek. In de normatieve betekenis is moraliteit rationeel te onderbouwen en te verdedigen.
Persoonlijk vind ik de descriptieve betekenis erg overkomen als een cirkelredenatie. Men legt een restrictie op aan de betekenis van 'moraal', om het zo cultuurgebonden te houden. Vervolgens concludeert men dat moraal verschilt van cultuur tot cultuur, en dat het daarom niet universeel is. No shit

Dat terwijl iedere cultuur meent dat hun normen redelijk zijn en verdedigbaar zijn. Ook zijn er genoeg voorbeelden van veranderende normen omdat men erachter is gekomen dat een bepaalde norm onredelijk is (zie bv. interraciaal huwelijk, homoseksualiteit, seks voor het huwelijk, doodstraf, de rechten van de vrouw, kinderarbeid, etc.)
Hoe kan je de verandering van normen begrijpen wanneer je beweert dat er niet op redelijke wijze over normen gediscussieerd kan worden? Dan is zo'n verandering fundamenteel onbegrijpelijk denk ik dan?
Ook is het nogal hypocriet dat antropologen deze definitie hanteren, aangezien ze altijd maar moreel verontwaardigd zijn over hoe wij met ontwikkelingslanden omgaan. Als je dan ethisch relativist bent, gedraag je er dan ook naar.