Nu las ik net een artikel in de krant over een Britse vrouw die tijdens haar zwangerschap dagelijks een halve fles wodka en 8 biertjes achteroversloeg, een zwaar gehandicapt kind baarde en aangeklaagd werd wegens mishandeling. Ze werd vrijgesproken - de argumentatie (van twee verschillende rechtbanken) steunt voornamelijk op de twee volgende argumenten:
1) Een ongeboren kind is geen persoon en kan bijgevolg geen slachtoffer zijn
2) Deze ga ik citeren uit gemakzucht: "a pregnant mother who eats unpasteurised cheese or a soft boiled egg knowing there is a risk that it could give rise to a risk of harm to the foetus' might also find herself accused of a crime."
Zelf ben ik het niet helemaal eens daarmee. Als 1 waar is, waarom is dan abortus niet toegelaten tot het allerlaatste moment? Bijna elk land met abortus trekt ergens een in zekere mate arbitraire lijn na dewelke vruchtafdrijving niet meer toegelaten is. Dat is geen perfect systeem, maar dat soort berekende willekeur (wat een uitdrukking...) hebben we wel meer in rechtssystemen, bv. leeftijdsgrenzen allerhande. Waarom wordt hier plots een extreme (doch duidelijke) positie ingenomen?
Wat 2 betreft: er is m.i. een verschil tussen eenmalig of zelfs sporadisch een risicovol product te verorberen en langdurig misbruik. Daar komt nog de dimensie bij dat dit langdurige deel zowel de periode omvat waar we bijlange niet van een mens kunnen spreken (bv. 4 weken) als de periode dat er de facto een kind is (bv. 8 maand).
Ik hoor graag nog geargumenteerde meningen hieromtrent!
("omdat God het wil" is geen argument)
1) Een ongeboren kind is geen persoon en kan bijgevolg geen slachtoffer zijn
2) Deze ga ik citeren uit gemakzucht: "a pregnant mother who eats unpasteurised cheese or a soft boiled egg knowing there is a risk that it could give rise to a risk of harm to the foetus' might also find herself accused of a crime."
Zelf ben ik het niet helemaal eens daarmee. Als 1 waar is, waarom is dan abortus niet toegelaten tot het allerlaatste moment? Bijna elk land met abortus trekt ergens een in zekere mate arbitraire lijn na dewelke vruchtafdrijving niet meer toegelaten is. Dat is geen perfect systeem, maar dat soort berekende willekeur (wat een uitdrukking...) hebben we wel meer in rechtssystemen, bv. leeftijdsgrenzen allerhande. Waarom wordt hier plots een extreme (doch duidelijke) positie ingenomen?
Wat 2 betreft: er is m.i. een verschil tussen eenmalig of zelfs sporadisch een risicovol product te verorberen en langdurig misbruik. Daar komt nog de dimensie bij dat dit langdurige deel zowel de periode omvat waar we bijlange niet van een mens kunnen spreken (bv. 4 weken) als de periode dat er de facto een kind is (bv. 8 maand).
Ik hoor graag nog geargumenteerde meningen hieromtrent!
("omdat God het wil" is geen argument)