Io,
Na anderhalf jaar werk wordt mijn contract bij werkgever niet verlengd, en stopt per 25 juli. Na máánden van stress ben ik, toen ik het nieuws te horen kreeg, ingestort. Door huisarts is de diagnose burn out gesteld.
Werkgever heeft toen aangeboden mijn ziekmelding niet bij arbodienst door te geven als ik voor de resterende arbeidsperiode mijn vakantiedagen opmaak. Gezien mijn financiele situatie leek me dat geen goed idee, dus hiervoor heb ik vriendelijk bedankt.
Nu moest ik vorige week dus, toch, bij de arboarts verschijnen. Tijdens dit "gesprek" stelde hij meermaals voor om zo snel mogelijk weer aan de slag te gaan; eventueel zelfs bij huidige werkgever. Ik voel me nogal verraden, dus dat zie ik niet zitten. Daar leek hij begrip voor te hebben, maar uiteindelijk kwam hij met het voorstel om me in de laatste week van mijn arbeidstermijn (vanaf 21 juli) weer beter te melden bij werkgever.
Met hem zou ik dan afspraken kunnen maken over het wel of niet werken van de laatste 5 dagen. Het komt er dan dus op neer dat ik alsnog 5 vakantiedagen op moet nemen.
Ik gaf aan dat ik dat niet goed begreep, en dat ik me zorgen maakte (maak) over een eventuele uitkering waar ik recht op heb .. en wat de consequenties zijn als ik me wel, of juist niet beter zou melden tijdens mijn dienstverband. Hier heb ik geen antwoord op gekregen, en ik was ook niet mentaal sterk genoeg om hierop door te vragen. Hij gaf alleen aan "solliciteren moet je toch".
Nu is dat rapport dus naar werkgever gegaan, maar ik vraag me nog steeds af waar ik recht op heb .. en hoe lang.
Gezien de manier waarop het contract beëindigd is, zie ik mezelf niet snel opnieuw (voor dezelfde functie, elders) solliciteren. Ik heb als fallback wel mijn eigen bedrijf, maar het lukt me (op dit moment) nog totaal niet om me er ook maar 5 minuten voor te concentreren. Ik verwacht zelf nog wel een aantal maanden nodig te hebben om goed te herstellen, en die periode moet ik financieel dus zien te overbruggen.
Her en der lees ik horrorverhalen over burn out patienten, arbodiensten, sollicitatieplichten en het korten van uitkeringen. Met name bij mensen met eigen bedrijf. Ik zou die korting de eerstkomende maanden met geen mogelijkheid kunnen compenseren, dus ik maak me daar tamelijk zorgen om ... wat het herstel ook geen goed doet.
Iemand hier ervaring mee, of advies voor?
Na anderhalf jaar werk wordt mijn contract bij werkgever niet verlengd, en stopt per 25 juli. Na máánden van stress ben ik, toen ik het nieuws te horen kreeg, ingestort. Door huisarts is de diagnose burn out gesteld.
Werkgever heeft toen aangeboden mijn ziekmelding niet bij arbodienst door te geven als ik voor de resterende arbeidsperiode mijn vakantiedagen opmaak. Gezien mijn financiele situatie leek me dat geen goed idee, dus hiervoor heb ik vriendelijk bedankt.
Nu moest ik vorige week dus, toch, bij de arboarts verschijnen. Tijdens dit "gesprek" stelde hij meermaals voor om zo snel mogelijk weer aan de slag te gaan; eventueel zelfs bij huidige werkgever. Ik voel me nogal verraden, dus dat zie ik niet zitten. Daar leek hij begrip voor te hebben, maar uiteindelijk kwam hij met het voorstel om me in de laatste week van mijn arbeidstermijn (vanaf 21 juli) weer beter te melden bij werkgever.
Met hem zou ik dan afspraken kunnen maken over het wel of niet werken van de laatste 5 dagen. Het komt er dan dus op neer dat ik alsnog 5 vakantiedagen op moet nemen.
Ik gaf aan dat ik dat niet goed begreep, en dat ik me zorgen maakte (maak) over een eventuele uitkering waar ik recht op heb .. en wat de consequenties zijn als ik me wel, of juist niet beter zou melden tijdens mijn dienstverband. Hier heb ik geen antwoord op gekregen, en ik was ook niet mentaal sterk genoeg om hierop door te vragen. Hij gaf alleen aan "solliciteren moet je toch".
Nu is dat rapport dus naar werkgever gegaan, maar ik vraag me nog steeds af waar ik recht op heb .. en hoe lang.
Gezien de manier waarop het contract beëindigd is, zie ik mezelf niet snel opnieuw (voor dezelfde functie, elders) solliciteren. Ik heb als fallback wel mijn eigen bedrijf, maar het lukt me (op dit moment) nog totaal niet om me er ook maar 5 minuten voor te concentreren. Ik verwacht zelf nog wel een aantal maanden nodig te hebben om goed te herstellen, en die periode moet ik financieel dus zien te overbruggen.
Her en der lees ik horrorverhalen over burn out patienten, arbodiensten, sollicitatieplichten en het korten van uitkeringen. Met name bij mensen met eigen bedrijf. Ik zou die korting de eerstkomende maanden met geen mogelijkheid kunnen compenseren, dus ik maak me daar tamelijk zorgen om ... wat het herstel ook geen goed doet.
Iemand hier ervaring mee, of advies voor?