Goedenavond,
Voor een module op mijn opleiding is het de bedoeling dat ik een artikel schrijf over een recent onderwerp. Dit artikel dient geplaatst te worden op een blog, forum of een ander medium waarop veel wordt gediscussieerd. Ik ben benieuwd naar wat jullie van het onderwerp vinden, naar jullie meningen, ervaringen of dergelijke opmerkingen. Het artikel is zo'n 2500 woorden lang.
Crowdsourcing als opsporingsmiddel
De technologie ontwikkelt zich erg snel, elk jaar komen er belangrijke nieuwe technologieën bij die in de toekomst een grote rol gaan spelen. Internet, mobiele apparaten, computers en sociale netwerken zijn een paar voorbeelden van technologische ontwikkelingen die niet meer zijn weg te denken uit het dagelijks leven. Vooral sociale netwerken hebben de afgelopen jaren een grote vlucht meegemaakt. Deze grote opkomst van sociale media brengt vele voordelen met zich mee.
Als er ergens waar dan ook ter wereld iets gebeurt, dan weet de rest van de wereld dat binnen enkele momenten. Sociale netwerken zoals Facebook, Twitter en Youtube spelen hier een grote rol in, ze brengen mensen met elkaar in contact. Deze sociale netwerken hebben een groot aantal gebruikers, zo heeft Facebook zo’n 1.3 miljard gebruikers, Twitter 255 miljoen en Youtube 1 miljard met wel 4 miljard views per dag. Met behulp van deze sociale netwerken kunnen een enorm groot aantal mensen bereikt worden. Zo spelen deze netwerken een grote rol bij conflicten of gebeurtenissen.
Doordat zoveel mensen bereikt kunnen worden, kan sociale media een helpende hand bieden bij het oplossen van allerlei problemen; een ander woord hiervoor is crowdsourcing. Dit is het bundelen van kennis van een groep mensen welke samen een probleem willen oplossen en dit gratis willen delen met anderen. Crowdsourcing is niet nieuw, een bekend historisch voorbeeld is het Engelse woordenboek[1], uitgegeven door de Oxford University Press. Vrijwilligers werden opgeroepen om de woorden te indexeren en met elk woord een zin op te stellen. In 70 jaar tijd zijn op die manier maar liefst 6 miljoen vrijwillige inzendingen gedaan.
Misdrijven
Crowdsourcing kan echter ook voor andere doeleinden gebruikt worden, denk bijvoorbeeld aan het oplossen van een misdrijf. De stelling van dit betoog is dan ook: “Verdachten van een misdrijf mogen onbeperkt door middel van crowdsourcing worden opgespoord met gebruik van alle (sociale) media.” Een recent voorbeeld is de mishandeling van een 22-jarige man door een groep van acht jongeren uit Eindhoven. Er waren beelden van de mishandeling, maar het lukte de politie niet om de daders te identificeren. Daarom zond de politie deze beelden uit bij Omroep Brabant en werden deze beelden honderden keren gedeeld op sociale media. In een mum van tijd steeg het aantal tips over de mishandeling van twee naar tientallen, zo niet honderden. Al snel werden namen genoemd en zelfs woongegevens verspreid, een korte tijd na het online zetten van de beelden hebben de acht verdachten zich aangegeven.
Een recent voorbeeld
De mishandeling in Eindhoven is een goed voorbeeld over welke rol de sociale media kan spelen in het oplossen van een misdrijf. Veel mensen vragen zich echter af wanneer deze manier van opsporing gebruikt mag worden bij het oplossen van een misdrijf. Aangezien de foto’s, volledige namen en adresgegevens van de acht daders van het incident in Eindhoven groots verspreid zijn. In dit geval lukte het de politie niet om de daders aan de hand van de beelden te identificeren. Door het online plaatsen van de beelden heeft de crowd zijn kennis gebundeld en samen “het probleem” opgelost. Waren de beelden van de mishandeling niet online geplaatst, dan waren de daders waarschijnlijk nooit gevonden. De politie zegt vaak handen te kort te komen. Ze hebben niet genoeg tijd of niet genoeg mensen om de zaken uit te zoeken en op te lossen. Door crowdsourcing te gebruiken als opsporingsmiddel maakt de politie veel minder kosten, doordat misdrijven over het algemeen sneller opgelost worden. De burgers hebben hun burgerplicht, zo is het melden van een misdrijf een plicht van de burgers. De kracht van sociale media is dat het tot ver over de Nederlandse grens gaat, het doelgebied is hierdoor erg groot, waardoor de kans op het succesvol identificeren van de daders toeneemt.
De meningen zijn verdeeld
Uit onderzoek[2] blijkt dat veel mensen digitale kanalen accepteren als bruikbaar middel voor het oplossen van misdrijven en het vinden van de daders. Management multinational Accenture, hield in 2012 een steekproef onder de gebruikers van sociale media in Nederland, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Canada en de Verenigde Staten. Van de ondervraagden gelooft 72 procent dat sociale media kunnen helpen bij het oplossen van misdrijven. Ongeveer de helft denkt dat sociale media de politie op alle terreinen kan helpen. Daarnaast denkt 47% dat waarschuwingen op sociale media misdrijven zelfs kunnen voorkomen. Een groot deel van de ondervraagden (81 procent) hebben groot vertrouwen in Facebook als modern opsporingsmiddel. Daarnaast volgen nieuwswebsites, blogs en portalen met 50%, Twitter volgt met 35%.
Hoewel veel mensen akkoord gaan met crowdsourcing, wordt vaak afgevraagd of het wel wettelijk is toegestaan om deze manier van opsporing te gebruiken. Er is op dit moment een toenemend aantal wetten en regels als gevolg van bijvoorbeeld misdaad- en terrorismebestrijding. Deze wetten en regels leiden tot tegenstrijdigheid met het privacybeginsel, om te voorkomen dat de burgers het gevoel krijgen dat er een inbreuk op hun privacy wordt gemaakt, waarborgt de overheid dat de gegevens niet zomaar ongecontroleerd worden toegepast. Sociale media zijn natuurlijk een goed voorbeeld van crowdsourcing. Maar ook voordat er überhaupt social media was, werd deze vorm van opsporing gebruikt. Denk maar een opsporingsberichten in kranten met naam, foto of andere gegevens. Daarnaast is er nog het Nederlandse televisieprogramma Opsporing Verzocht dat wordt uitgezonden door de AVRO. Het programma is een samenwerking tussen het Openbaar Ministerie, de politie en de AVRO. De eerste aflevering van dit programma werd op 14 oktober in 1975 uitgezonden. Uit een onderzoek van de Erasmus Universiteit blijkt dat de kans op het oplossen van een zaak van 25 naar 40 procent[4] wordt verhoogd met behulp van een uitzending van het programma. Het oplossen van misdrijven door middel van crowdsourcing is dus niet nieuw, maar de opkomst van sociale media maakt dit wel een stuk makkelijker. Met het gebruik van sociale media wordt de kans op het oplossen van een zaak nog groter.
De bescherming van persoonsgegevens
In artikel 10 van de grondwet[5] zijn regels opgesteld ter bescherming van de privacy van burgers. Onder persoonsgegevens vallen gegevens welke informatie bevatten over een natuurlijk persoon en de gegevens welke een persoon identificeerbaar maken. Door het online plaatsen van beelden en/of informatie wordt artikel 10 van de grondwet overtreden. De wet kan in bepaalde gevallen dus ook bij de opsporing van verdachten van misdaden het recht op privacy beperken. Uit onderzoek [6] blijkt dat veel mensen blijven hangen bij de gedachte dat ze niets te verbergen hebben en dat de overheid haar gang mag blijven gaan met het delven van persoonlijke gegevens. Daarnaast zijn veel mensen van mening dat het recht op de privacy vervalt na het plegen van een misdrijf.
De kans bestaat dat slachtoffers van misdrijven of hun familie zelf wraak nemen op de daders. “Het gevaar voor eigenrichting ligt op de loer”, zegt professor Henri Beunders, hoogleraar Geschiedenis van Maatschappij, Media en Cultuur aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Volgens de professor vraagt justitie en media steeds meer hulp aan het publiek[3]. De hoogleraar vreest dat de rechtsgang in gevaar zal komen door het publiceren van namen en foto’s van verdachten. “Nu begint de vervolging van verdachten al in de media en dat leidt in de toekomst tot een heksenjacht of lynchproblemen. ” Daarnaast wijst[3] Beunders op de ethische aspecten van de verspreiding van gegevens via sociale media. De beelden en informatie van misdrijven blijven rondzwerven op het internet, dat heeft levenslang gevolgen voor de betrokkenen. De politie schakelt dan ook alleen over op sociale media wanneer het om een zwaar misdrijf gaat en de daders door de politie zelf niet geïdentificeerd kunnen worden.
Is crowdsourcing toegestaan?
Informatie over misdrijven en beelden van verdachten worden door de gebruikers van een sociale media website gedeeld en verspreidt. Het is en blijft de vraag of het voor de beheerders van een sociale media website toegestaan is om informatie van gebruikers te delen voor het oplossen van misdrijven. Facebook doet dit echter wel, de website maakt gebruik van geavanceerde software[7][9] om de communicatie tussen de gebruikers van de website te controleren. Wanneer de software verdachte patronen in chat of statussen detecteert, dan controleert een medewerker van de website de inhoud van de gesprekken. Wanneer twee personen op een netwerk bijvoorbeeld geen vrienden van elkaar zijn, pas vrienden zijn geworden, wanneer er geen wederzijdse vrienden zijn, weinig met elkaar praten, wanneer het leeftijdsverschil groot is of wanneer er een grote afstand tussen de gebruikers zit, besteedt de software extra aandacht aan het gesprek. Een voorbeeld[8] is wat zich in maart vorig jaar in Florida heeft afgespeeld, een man van in de dertig deed zich voor als iemand anders om zo een afspraak te maken met een 13-jarig meisje. De software van Facebook heeft dit gesprek vervolgens gemarkeerd waarna medewerkers de autoriteiten hebben gewaarschuwd. De man kon de volgende dag gearresteerd worden. Volgens de wet mogen sociale media websites geen gebruikersinhoud zoals berichten of foto’s openbaar maken. Echter is het in het belang van het oplossen van zware misdrijven of terreurbestrijding wel toegestaan om informatie door te spelen aan overheidsinstanties zoals de politie, zoals staat aangegeven in de Amerikaanse Stored Communications Act[10] waaronder sociale media als Facebook vallen.
Twitter publiceert om het half jaar een rapport[11], waarin het de aantallen van het aantal gevallen van het opvragen van informatie door overheden in opneemt. Het blijkt dat de Nederlandse overheid tussen juli en december 2012 minder dan 10 maal informatie van gebruikersaccounts heeft opgevraagd. De aanvoerder van dit rapport, de Verenigde Staten hebben daarentegen in deze periode in totaal 833 keer informatie opgevraagd, van in totaal 1323 verschillende gebruikersaccounts.
Geldig bewijsmateriaal
Een belangrijk punt blijft de vraag in hoeverre het bewijs van sociale media websites gebruikt kan worden als bewijs in een rechtszaak. Foto’s zullen natuurlijk meer bewijzen dan stukken tekst maar er kan nooit met 100% zekerheid gezegd worden of de gebruiker deze daadwerkelijk geplaatst heeft. Vaak worden verdachten niet alleen veroordeeld op inhoud van sociale media, maar speelt het een kleine rol bij de veroordeling. Toch zijn er enkele zaken bekend[6] waar gebruikers alleen op basis van gebruikersinhoud veroordeeld zijn, dit ging dan vooral om gemarkeerde inhoud van gesprekken. Gebruikersinhoud van sociale media wordt in de rechtszaal steeds vaker gebruikt als bewijs, zoals bij bedreigingen, pedofilie of terrorisme.
Er zijn nog genoeg alternatieven
Niet alleen (sociale) media kan gebruikt worden bij het oplossen van misdrijven en het pakken van verdachten. Burgers worden in het dagelijks leven bewust en onbewust en in de gaten gehouden. In veel steden wordt gebruik gemaakt van cameratoezicht voor het handhaven van openbare orde, verkeersveiligheid of voor het opsporen van strafbare feiten.
Camera’s in het openbaar vervoer worden steeds vaker uitgerust met gezichtsherkenning software[12], direct bij het instappen scannen deze camera’s het gezicht van de reizigers en bekijkt in een database of dit het gezicht is van een ongewenste reiziger. Elke scan wordt een week in de database van de vervoerder bewaard en daarna vernietigd. Daarnaast worden gesprekken in het openbaar vervoer opgenomen. Deze gesprekken worden zelfs afgeluisterd en gebruikt als bewijs. Zoals in mei vorig jaar ten sprake kwam, toen een trambestuurder een vermeend racistisch incident afluisterde en meldde aan de meldkamer[13].
Zelfs als je de auto pakt ben je in beeld. Langs bijna alle Nederlandse snelwegen hangen camera’s. Deze camera’s zijn steeds vaker onderdeel van het ANPR netwerk[14], ANPR staat voor Automatic Number Plate Recognition. Dit systeem koppelt je kenteken aan de plaats van herkenning en het tijdstip van passeren. Dit systeem is volgens de minister Opstelten cruciaal bij de opsporing van criminaliteit.
Ook de provider van je mobiele telefoon bekijkt o.a. om de zes minuten waar je bent, of je gebruik maakt van het internet, of je een e-mail verstuurd en wanneer en hoelang je aan het bellen bent. Dit gebeurd zo’n 225 keer per dag[6]. Het is voor de provider volgens de regels van de Europese Unie verplicht om deze data voor 6 maanden op te slaan om zo justitie bij opsporing te ondersteunen. Met behulp van deze data wordt een digitaal profiel van je opgesteld, zo kan bijvoorbeeld worden voorspeld waar je de volgende week naar toe gaat.
Bovendien zijn er ook kliklijnen, dit zijn telefoonlijnen of websites waar burgers elkaar anoniem kunnen verklikken. Op dit moment zijn er in Nederland rond de twintig kliklijnen actief, zo is er de kliklijn Meld Misdaad Anoniem, deze lijn is bedoeld voor het melden van ernstige misdrijven. In 2008 werden er ongeveer 1100 aanhoudingen verricht op grond van deze meldingen, 710 zaken werden in totaal opgelost[15]. Daarnaast zijn er kliklijnen opgericht voor fraude, omkopingen in de sport, verkeersovertredingen, wapens, overlast en internetpiraterij.
In Duitsland is er in oktober 2011 ophef ontstaan over spionagesoftware van de overheid[6]. Deze software wordt door de Duitse overheid gebruikt om de Duitse burgers te controleren en volgen. Volgens een hackersclub die de software heeft geanalyseerd, gaat deze software veel verder dan wettelijk is toegestaan. Zo zou elke handeling op een computer in de gaten worden gehouden. Ook kunnen bestanden worden gelezen, de microfoon zomaar aangezet kunnen worden, Skype gesprekken worden afgeluisterd en de hele computer kan zelfs worden overgenomen. Doordat deze verzamelde gegevens via een onbeveiligde verbinding én via Amerikaanse servers naar de Duitse overheid worden gestuurd, zouden de gegevens in verkeerde handen kunnen vallen. Volgens de woordvoerder van het Landelijk Parket van het Openbaar Ministerie, Wim de Bruin, maken ook Nederlandse opsporingsdiensten gebruik van deze software[16][17].
Het is een goede zaak om verdachten van een misdrijf met behulp van crowdsourcing op te sporen. Het is effectief, goedkoop en de burgers krijgen de mogelijkheid om hun burgerplicht na te leven. Het blijkt dat veel mensen de gedachte hebben dat ze niets te verbergen hebben. Hoewel juist iedere burger op deze manier als een verdachte wordt beschouwd. Juridisch gezien blijkt het iets lastiger te liggen, doordat er zoveel van een willekeurig persoon in Nederland bekend is lijkt dit tegenstrijdig te zijn met het privacybeginsel, de overheid verzekerd daarom dat deze informatie nooit zomaar gebruikt zal worden. Vanuit technologisch perspectief is er naast (sociale) media nog zoveel meer waarmee een verdachte kan worden opgespoord, het is tegenwoordig bijna onmogelijk om geheel onzichtbaar te blijven.
Bronnen:
[1] How the Oxford English Dictionary started out like Wikipedia
http://www.wired.co.uk/ne...oxford-english-wiktionary
[2] Het onderzoek van Accenture wat betreft sociale media als opsporingsmiddel:
http://www.accenture.com/...e-and-Engage-Citizens.pdf
[3] Interview met Henri Beunders op RTL nieuws:
http://www.rtl.nl/compone...achten_op_lynchpartij.xml
[4] Onderzoek van de invloed van het tv-programma opsoringverzocht:
http://www.slideshare.net...derzoek-opsporingverzocht
[5] Artikel 10 van de Nederlandse grondwet:
http://www.denederlandseg...vihlf299q0sr/vgrnbl6ah4zz
[6] Video over privacy in Nederland:
http://www.geenstijl.nl/m...u_privacy_in_nederla.html
[7] Facebooks misdaadpreventie software:
http://news.cnet.com/8301...ts-for-criminal-activity/
[8] Social networks scan for sexual predators, with uneven results
http://www.reuters.com/ar...ors-idUSBRE86B05G20120712
[9] Facebooks wetshandhaving en aangelegenheden met derden:
http://www.facebook.com/help/473784375984502/
[10] A User's Guide to the Stored Communications Act, and a Legislator's Guide to Amending It http://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=421860
[11] Twitter transparancy report:
https://transparency.twit...ion-requests/2013/jul-dec
[12] Gezichtsherkenning tegen raddraaiers trams Rotterdam
http://vorige.nrc.nl/binn...ddraaiers_trams_Rotterdam
[13] RET afluisteren gesprekken:
http://www.elsevier.nl/Ne...in-trams-ELSEVIER338226W/
[14] ANPR
http://www.politie.nl/onderwerpen/anpr.html
[15] Kliklijn ontvangt meer tips over mensenhandel, dierenmishandeling en overvallen
http://www.rijksoverheid....n-dierenmishandeling.html
[16] OM: Gebruik spyware door politie is legaal
http://webwereld.nl/bevei...re-door-politie-is-legaal
[17] DE POLITIE TE PAARD: DUITSE SPIONAGESOFTWARE OOK IN NEDERLAND?
https://www.bof.nl/2011/1...oftware-ook-in-nederland/
Ik ben benieuwd naar jullie reacties op dit onderwerp, zijn jullie het met de stelling eens?
Verdachten van een misdrijf mogen onbeperkt door middel van crowdsourcing worden opgespoord met gebruik van alle (sociale) media.
Voor een module op mijn opleiding is het de bedoeling dat ik een artikel schrijf over een recent onderwerp. Dit artikel dient geplaatst te worden op een blog, forum of een ander medium waarop veel wordt gediscussieerd. Ik ben benieuwd naar wat jullie van het onderwerp vinden, naar jullie meningen, ervaringen of dergelijke opmerkingen. Het artikel is zo'n 2500 woorden lang.
Crowdsourcing als opsporingsmiddel
De technologie ontwikkelt zich erg snel, elk jaar komen er belangrijke nieuwe technologieën bij die in de toekomst een grote rol gaan spelen. Internet, mobiele apparaten, computers en sociale netwerken zijn een paar voorbeelden van technologische ontwikkelingen die niet meer zijn weg te denken uit het dagelijks leven. Vooral sociale netwerken hebben de afgelopen jaren een grote vlucht meegemaakt. Deze grote opkomst van sociale media brengt vele voordelen met zich mee.
Als er ergens waar dan ook ter wereld iets gebeurt, dan weet de rest van de wereld dat binnen enkele momenten. Sociale netwerken zoals Facebook, Twitter en Youtube spelen hier een grote rol in, ze brengen mensen met elkaar in contact. Deze sociale netwerken hebben een groot aantal gebruikers, zo heeft Facebook zo’n 1.3 miljard gebruikers, Twitter 255 miljoen en Youtube 1 miljard met wel 4 miljard views per dag. Met behulp van deze sociale netwerken kunnen een enorm groot aantal mensen bereikt worden. Zo spelen deze netwerken een grote rol bij conflicten of gebeurtenissen.
Doordat zoveel mensen bereikt kunnen worden, kan sociale media een helpende hand bieden bij het oplossen van allerlei problemen; een ander woord hiervoor is crowdsourcing. Dit is het bundelen van kennis van een groep mensen welke samen een probleem willen oplossen en dit gratis willen delen met anderen. Crowdsourcing is niet nieuw, een bekend historisch voorbeeld is het Engelse woordenboek[1], uitgegeven door de Oxford University Press. Vrijwilligers werden opgeroepen om de woorden te indexeren en met elk woord een zin op te stellen. In 70 jaar tijd zijn op die manier maar liefst 6 miljoen vrijwillige inzendingen gedaan.
Misdrijven
Crowdsourcing kan echter ook voor andere doeleinden gebruikt worden, denk bijvoorbeeld aan het oplossen van een misdrijf. De stelling van dit betoog is dan ook: “Verdachten van een misdrijf mogen onbeperkt door middel van crowdsourcing worden opgespoord met gebruik van alle (sociale) media.” Een recent voorbeeld is de mishandeling van een 22-jarige man door een groep van acht jongeren uit Eindhoven. Er waren beelden van de mishandeling, maar het lukte de politie niet om de daders te identificeren. Daarom zond de politie deze beelden uit bij Omroep Brabant en werden deze beelden honderden keren gedeeld op sociale media. In een mum van tijd steeg het aantal tips over de mishandeling van twee naar tientallen, zo niet honderden. Al snel werden namen genoemd en zelfs woongegevens verspreid, een korte tijd na het online zetten van de beelden hebben de acht verdachten zich aangegeven.
Een recent voorbeeld
De mishandeling in Eindhoven is een goed voorbeeld over welke rol de sociale media kan spelen in het oplossen van een misdrijf. Veel mensen vragen zich echter af wanneer deze manier van opsporing gebruikt mag worden bij het oplossen van een misdrijf. Aangezien de foto’s, volledige namen en adresgegevens van de acht daders van het incident in Eindhoven groots verspreid zijn. In dit geval lukte het de politie niet om de daders aan de hand van de beelden te identificeren. Door het online plaatsen van de beelden heeft de crowd zijn kennis gebundeld en samen “het probleem” opgelost. Waren de beelden van de mishandeling niet online geplaatst, dan waren de daders waarschijnlijk nooit gevonden. De politie zegt vaak handen te kort te komen. Ze hebben niet genoeg tijd of niet genoeg mensen om de zaken uit te zoeken en op te lossen. Door crowdsourcing te gebruiken als opsporingsmiddel maakt de politie veel minder kosten, doordat misdrijven over het algemeen sneller opgelost worden. De burgers hebben hun burgerplicht, zo is het melden van een misdrijf een plicht van de burgers. De kracht van sociale media is dat het tot ver over de Nederlandse grens gaat, het doelgebied is hierdoor erg groot, waardoor de kans op het succesvol identificeren van de daders toeneemt.
De meningen zijn verdeeld
Uit onderzoek[2] blijkt dat veel mensen digitale kanalen accepteren als bruikbaar middel voor het oplossen van misdrijven en het vinden van de daders. Management multinational Accenture, hield in 2012 een steekproef onder de gebruikers van sociale media in Nederland, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Canada en de Verenigde Staten. Van de ondervraagden gelooft 72 procent dat sociale media kunnen helpen bij het oplossen van misdrijven. Ongeveer de helft denkt dat sociale media de politie op alle terreinen kan helpen. Daarnaast denkt 47% dat waarschuwingen op sociale media misdrijven zelfs kunnen voorkomen. Een groot deel van de ondervraagden (81 procent) hebben groot vertrouwen in Facebook als modern opsporingsmiddel. Daarnaast volgen nieuwswebsites, blogs en portalen met 50%, Twitter volgt met 35%.
Hoewel veel mensen akkoord gaan met crowdsourcing, wordt vaak afgevraagd of het wel wettelijk is toegestaan om deze manier van opsporing te gebruiken. Er is op dit moment een toenemend aantal wetten en regels als gevolg van bijvoorbeeld misdaad- en terrorismebestrijding. Deze wetten en regels leiden tot tegenstrijdigheid met het privacybeginsel, om te voorkomen dat de burgers het gevoel krijgen dat er een inbreuk op hun privacy wordt gemaakt, waarborgt de overheid dat de gegevens niet zomaar ongecontroleerd worden toegepast. Sociale media zijn natuurlijk een goed voorbeeld van crowdsourcing. Maar ook voordat er überhaupt social media was, werd deze vorm van opsporing gebruikt. Denk maar een opsporingsberichten in kranten met naam, foto of andere gegevens. Daarnaast is er nog het Nederlandse televisieprogramma Opsporing Verzocht dat wordt uitgezonden door de AVRO. Het programma is een samenwerking tussen het Openbaar Ministerie, de politie en de AVRO. De eerste aflevering van dit programma werd op 14 oktober in 1975 uitgezonden. Uit een onderzoek van de Erasmus Universiteit blijkt dat de kans op het oplossen van een zaak van 25 naar 40 procent[4] wordt verhoogd met behulp van een uitzending van het programma. Het oplossen van misdrijven door middel van crowdsourcing is dus niet nieuw, maar de opkomst van sociale media maakt dit wel een stuk makkelijker. Met het gebruik van sociale media wordt de kans op het oplossen van een zaak nog groter.
De bescherming van persoonsgegevens
In artikel 10 van de grondwet[5] zijn regels opgesteld ter bescherming van de privacy van burgers. Onder persoonsgegevens vallen gegevens welke informatie bevatten over een natuurlijk persoon en de gegevens welke een persoon identificeerbaar maken. Door het online plaatsen van beelden en/of informatie wordt artikel 10 van de grondwet overtreden. De wet kan in bepaalde gevallen dus ook bij de opsporing van verdachten van misdaden het recht op privacy beperken. Uit onderzoek [6] blijkt dat veel mensen blijven hangen bij de gedachte dat ze niets te verbergen hebben en dat de overheid haar gang mag blijven gaan met het delven van persoonlijke gegevens. Daarnaast zijn veel mensen van mening dat het recht op de privacy vervalt na het plegen van een misdrijf.
De kans bestaat dat slachtoffers van misdrijven of hun familie zelf wraak nemen op de daders. “Het gevaar voor eigenrichting ligt op de loer”, zegt professor Henri Beunders, hoogleraar Geschiedenis van Maatschappij, Media en Cultuur aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Volgens de professor vraagt justitie en media steeds meer hulp aan het publiek[3]. De hoogleraar vreest dat de rechtsgang in gevaar zal komen door het publiceren van namen en foto’s van verdachten. “Nu begint de vervolging van verdachten al in de media en dat leidt in de toekomst tot een heksenjacht of lynchproblemen. ” Daarnaast wijst[3] Beunders op de ethische aspecten van de verspreiding van gegevens via sociale media. De beelden en informatie van misdrijven blijven rondzwerven op het internet, dat heeft levenslang gevolgen voor de betrokkenen. De politie schakelt dan ook alleen over op sociale media wanneer het om een zwaar misdrijf gaat en de daders door de politie zelf niet geïdentificeerd kunnen worden.
Is crowdsourcing toegestaan?
Informatie over misdrijven en beelden van verdachten worden door de gebruikers van een sociale media website gedeeld en verspreidt. Het is en blijft de vraag of het voor de beheerders van een sociale media website toegestaan is om informatie van gebruikers te delen voor het oplossen van misdrijven. Facebook doet dit echter wel, de website maakt gebruik van geavanceerde software[7][9] om de communicatie tussen de gebruikers van de website te controleren. Wanneer de software verdachte patronen in chat of statussen detecteert, dan controleert een medewerker van de website de inhoud van de gesprekken. Wanneer twee personen op een netwerk bijvoorbeeld geen vrienden van elkaar zijn, pas vrienden zijn geworden, wanneer er geen wederzijdse vrienden zijn, weinig met elkaar praten, wanneer het leeftijdsverschil groot is of wanneer er een grote afstand tussen de gebruikers zit, besteedt de software extra aandacht aan het gesprek. Een voorbeeld[8] is wat zich in maart vorig jaar in Florida heeft afgespeeld, een man van in de dertig deed zich voor als iemand anders om zo een afspraak te maken met een 13-jarig meisje. De software van Facebook heeft dit gesprek vervolgens gemarkeerd waarna medewerkers de autoriteiten hebben gewaarschuwd. De man kon de volgende dag gearresteerd worden. Volgens de wet mogen sociale media websites geen gebruikersinhoud zoals berichten of foto’s openbaar maken. Echter is het in het belang van het oplossen van zware misdrijven of terreurbestrijding wel toegestaan om informatie door te spelen aan overheidsinstanties zoals de politie, zoals staat aangegeven in de Amerikaanse Stored Communications Act[10] waaronder sociale media als Facebook vallen.
Twitter publiceert om het half jaar een rapport[11], waarin het de aantallen van het aantal gevallen van het opvragen van informatie door overheden in opneemt. Het blijkt dat de Nederlandse overheid tussen juli en december 2012 minder dan 10 maal informatie van gebruikersaccounts heeft opgevraagd. De aanvoerder van dit rapport, de Verenigde Staten hebben daarentegen in deze periode in totaal 833 keer informatie opgevraagd, van in totaal 1323 verschillende gebruikersaccounts.
Geldig bewijsmateriaal
Een belangrijk punt blijft de vraag in hoeverre het bewijs van sociale media websites gebruikt kan worden als bewijs in een rechtszaak. Foto’s zullen natuurlijk meer bewijzen dan stukken tekst maar er kan nooit met 100% zekerheid gezegd worden of de gebruiker deze daadwerkelijk geplaatst heeft. Vaak worden verdachten niet alleen veroordeeld op inhoud van sociale media, maar speelt het een kleine rol bij de veroordeling. Toch zijn er enkele zaken bekend[6] waar gebruikers alleen op basis van gebruikersinhoud veroordeeld zijn, dit ging dan vooral om gemarkeerde inhoud van gesprekken. Gebruikersinhoud van sociale media wordt in de rechtszaal steeds vaker gebruikt als bewijs, zoals bij bedreigingen, pedofilie of terrorisme.
Er zijn nog genoeg alternatieven
Niet alleen (sociale) media kan gebruikt worden bij het oplossen van misdrijven en het pakken van verdachten. Burgers worden in het dagelijks leven bewust en onbewust en in de gaten gehouden. In veel steden wordt gebruik gemaakt van cameratoezicht voor het handhaven van openbare orde, verkeersveiligheid of voor het opsporen van strafbare feiten.
Camera’s in het openbaar vervoer worden steeds vaker uitgerust met gezichtsherkenning software[12], direct bij het instappen scannen deze camera’s het gezicht van de reizigers en bekijkt in een database of dit het gezicht is van een ongewenste reiziger. Elke scan wordt een week in de database van de vervoerder bewaard en daarna vernietigd. Daarnaast worden gesprekken in het openbaar vervoer opgenomen. Deze gesprekken worden zelfs afgeluisterd en gebruikt als bewijs. Zoals in mei vorig jaar ten sprake kwam, toen een trambestuurder een vermeend racistisch incident afluisterde en meldde aan de meldkamer[13].
Zelfs als je de auto pakt ben je in beeld. Langs bijna alle Nederlandse snelwegen hangen camera’s. Deze camera’s zijn steeds vaker onderdeel van het ANPR netwerk[14], ANPR staat voor Automatic Number Plate Recognition. Dit systeem koppelt je kenteken aan de plaats van herkenning en het tijdstip van passeren. Dit systeem is volgens de minister Opstelten cruciaal bij de opsporing van criminaliteit.
Ook de provider van je mobiele telefoon bekijkt o.a. om de zes minuten waar je bent, of je gebruik maakt van het internet, of je een e-mail verstuurd en wanneer en hoelang je aan het bellen bent. Dit gebeurd zo’n 225 keer per dag[6]. Het is voor de provider volgens de regels van de Europese Unie verplicht om deze data voor 6 maanden op te slaan om zo justitie bij opsporing te ondersteunen. Met behulp van deze data wordt een digitaal profiel van je opgesteld, zo kan bijvoorbeeld worden voorspeld waar je de volgende week naar toe gaat.
Bovendien zijn er ook kliklijnen, dit zijn telefoonlijnen of websites waar burgers elkaar anoniem kunnen verklikken. Op dit moment zijn er in Nederland rond de twintig kliklijnen actief, zo is er de kliklijn Meld Misdaad Anoniem, deze lijn is bedoeld voor het melden van ernstige misdrijven. In 2008 werden er ongeveer 1100 aanhoudingen verricht op grond van deze meldingen, 710 zaken werden in totaal opgelost[15]. Daarnaast zijn er kliklijnen opgericht voor fraude, omkopingen in de sport, verkeersovertredingen, wapens, overlast en internetpiraterij.
In Duitsland is er in oktober 2011 ophef ontstaan over spionagesoftware van de overheid[6]. Deze software wordt door de Duitse overheid gebruikt om de Duitse burgers te controleren en volgen. Volgens een hackersclub die de software heeft geanalyseerd, gaat deze software veel verder dan wettelijk is toegestaan. Zo zou elke handeling op een computer in de gaten worden gehouden. Ook kunnen bestanden worden gelezen, de microfoon zomaar aangezet kunnen worden, Skype gesprekken worden afgeluisterd en de hele computer kan zelfs worden overgenomen. Doordat deze verzamelde gegevens via een onbeveiligde verbinding én via Amerikaanse servers naar de Duitse overheid worden gestuurd, zouden de gegevens in verkeerde handen kunnen vallen. Volgens de woordvoerder van het Landelijk Parket van het Openbaar Ministerie, Wim de Bruin, maken ook Nederlandse opsporingsdiensten gebruik van deze software[16][17].
Het is een goede zaak om verdachten van een misdrijf met behulp van crowdsourcing op te sporen. Het is effectief, goedkoop en de burgers krijgen de mogelijkheid om hun burgerplicht na te leven. Het blijkt dat veel mensen de gedachte hebben dat ze niets te verbergen hebben. Hoewel juist iedere burger op deze manier als een verdachte wordt beschouwd. Juridisch gezien blijkt het iets lastiger te liggen, doordat er zoveel van een willekeurig persoon in Nederland bekend is lijkt dit tegenstrijdig te zijn met het privacybeginsel, de overheid verzekerd daarom dat deze informatie nooit zomaar gebruikt zal worden. Vanuit technologisch perspectief is er naast (sociale) media nog zoveel meer waarmee een verdachte kan worden opgespoord, het is tegenwoordig bijna onmogelijk om geheel onzichtbaar te blijven.
Bronnen:
[1] How the Oxford English Dictionary started out like Wikipedia
http://www.wired.co.uk/ne...oxford-english-wiktionary
[2] Het onderzoek van Accenture wat betreft sociale media als opsporingsmiddel:
http://www.accenture.com/...e-and-Engage-Citizens.pdf
[3] Interview met Henri Beunders op RTL nieuws:
http://www.rtl.nl/compone...achten_op_lynchpartij.xml
[4] Onderzoek van de invloed van het tv-programma opsoringverzocht:
http://www.slideshare.net...derzoek-opsporingverzocht
[5] Artikel 10 van de Nederlandse grondwet:
http://www.denederlandseg...vihlf299q0sr/vgrnbl6ah4zz
[6] Video over privacy in Nederland:
http://www.geenstijl.nl/m...u_privacy_in_nederla.html
[7] Facebooks misdaadpreventie software:
http://news.cnet.com/8301...ts-for-criminal-activity/
[8] Social networks scan for sexual predators, with uneven results
http://www.reuters.com/ar...ors-idUSBRE86B05G20120712
[9] Facebooks wetshandhaving en aangelegenheden met derden:
http://www.facebook.com/help/473784375984502/
[10] A User's Guide to the Stored Communications Act, and a Legislator's Guide to Amending It http://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=421860
[11] Twitter transparancy report:
https://transparency.twit...ion-requests/2013/jul-dec
[12] Gezichtsherkenning tegen raddraaiers trams Rotterdam
http://vorige.nrc.nl/binn...ddraaiers_trams_Rotterdam
[13] RET afluisteren gesprekken:
http://www.elsevier.nl/Ne...in-trams-ELSEVIER338226W/
[14] ANPR
http://www.politie.nl/onderwerpen/anpr.html
[15] Kliklijn ontvangt meer tips over mensenhandel, dierenmishandeling en overvallen
http://www.rijksoverheid....n-dierenmishandeling.html
[16] OM: Gebruik spyware door politie is legaal
http://webwereld.nl/bevei...re-door-politie-is-legaal
[17] DE POLITIE TE PAARD: DUITSE SPIONAGESOFTWARE OOK IN NEDERLAND?
https://www.bof.nl/2011/1...oftware-ook-in-nederland/
Ik ben benieuwd naar jullie reacties op dit onderwerp, zijn jullie het met de stelling eens?
Verdachten van een misdrijf mogen onbeperkt door middel van crowdsourcing worden opgespoord met gebruik van alle (sociale) media.
[ Voor 198% gewijzigd door Verwijderd op 16-06-2014 18:57 . Reden: Vouten verbeterdt ]
:strip_icc():strip_exif()/u/76503/chuchu%252070x70.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/192890/brain.jpg?f=community)
. Ik heb je startpost teruggezet./u/75437/crop5daf1210eb5fc.png?f=community)
/u/28468/librarian2.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/88308/tieinterceptor2%252070.jpg?f=community)
/u/57137/avator.JPG?f=community)
Dit topic is gesloten.