Volgens diezelfde site:
Terugsturen
De consument moet binnen 14 dagen na ontbinding het product aan u terugsturen. Heeft u de consument voordat hij bestelde geïnformeerd dat de consument zelf moet betalen voor het terugsturen? Dan zijn de kosten van het terugsturen voor de consument. U mag natuurlijk aanbieden dat de consument het product gratis kan terugsturen.
Als een webshop dus niet expliciet zegt dat kosten van terugsturen voor consument zijn, dan draait de webshop daar ook nog voor op...
Ik weet nog niet of ik deze nieuwe wet een verbetering vind...
De lijst van informatie die de webshop de consument móet geven is trouwens ook geweldig...
a.
de voornaamste kenmerken van de zaken of de diensten, in de mate waarin dit gezien de gebruikte drager en de zaken of diensten passend is;
b.
de identiteit van de handelaar, zoals zijn handelsnaam;
c.
het geografisch adres waar de handelaar gevestigd is en het telefoonnummer, fax en e-mailadres van de handelaar, indien beschikbaar, alsmede, indien van toepassing, het geografische adres en de identiteit van de handelaar voor wiens rekening hij optreedt;
d.
wanneer dat verschilt van het overeenkomstig onderdeel c verstrekte adres, het geografische adres van de bedrijfsvestiging van de handelaar, en indien van toepassing dat van de handelaar voor wiens rekening hij optreedt, waaraan de consument eventuele klachten kan richten;
e.
de totale prijs van de zaken of diensten, met inbegrip van alle belastingen, of, als door de aard van de zaak of de dienst de prijs redelijkerwijs niet vooraf kan worden berekend, de manier waarop de prijs moet worden berekend, en, in voorkomend geval, alle extra vracht-, leverings- of portokosten en eventuele andere kosten of, indien deze kosten redelijkerwijs niet vooraf kunnen worden berekend, het feit dat er eventueel dergelijke extra kosten verschuldigd kunnen zijn. In het geval van een overeenkomst voor onbepaalde duur of een overeenkomst die een abonnement inhoudt, omvat de totale prijs de totale kosten per factureringsperiode. Indien voor een dergelijke overeenkomst een vast tarief van toepassing is, omvat de totale prijs ook de totale maandelijkse kosten. Indien de totale kosten niet redelijkerwijze vooraf kunnen worden berekend, wordt de manier waarop de prijs moet worden berekend, medegedeeld;
f.
de kosten voor het gebruik van middelen voor communicatie op afstand voor het sluiten van de overeenkomst wanneer deze kosten op een andere grondslag dan het basistarief worden berekend;
g.
de wijze van betaling, levering, uitvoering, de termijn waarbinnen de handelaar zich verbindt de zaak te leveren of de diensten te verlenen en, voor zover van toepassing, het klachtafhandelingsbeleid van de handelaar;
h.
wanneer een recht van ontbinding van de overeenkomst bestaat, de voorwaarden, de termijn en de modaliteiten voor de uitoefening van dat recht overeenkomstig artikel 230o, alsmede het modelformulier voor ontbinding opgenomen in bijlage I, deel B, van de richtlijn;
i.
voor zover van toepassing, het feit dat de consument de kosten van het terugzenden van de zaken zal moeten dragen in geval van uitoefening van het recht van ontbinding en, voor een overeenkomst op afstand, indien de zaken door hun aard niet per gewone post kunnen worden teruggezonden, de kosten van het terugzenden van de zaken;
j.
ingeval de consument zijn recht van ontbinding uitoefent nadat hij een verzoek overeenkomstig artikel 230t lid 3 of artikel 230v lid 8 heeft gedaan, dat de consument de handelaar diens redelijke kosten vergoedt overeenkomstig 230s lid 4;
k.
indien er niet voorzien is in het recht van ontbinding van de overeenkomst, de informatie dat de consument geen recht van ontbinding heeft of, voor zover van toepassing, de omstandigheden waarin de consument afstand doet van zijn recht van ontbinding;
l.
een herinnering aan het bestaan van de wettelijke waarborg dat de afgeleverde zaak aan de overeenkomst moet beantwoorden;
m.
voor zover van toepassing, het bestaan en de voorwaarden van bijstand aan de consument na verkoop, van diensten na verkoop en van commerciële garanties;
n.
voor zover van toepassing, het bestaan van relevante gedragscodes, bedoeld in artikel 193a lid 1, onderdeel i, en hoe een afschrift daarvan kan worden verkregen;
o.
de duur van de overeenkomst, voor zover van toepassing, of, wanneer de overeenkomst voor onbepaalde duur is of stilzwijgend vernieuwd wordt, de voorwaarden voor het opzeggen van de overeenkomst;
p.
voor zover van toepassing, de minimumduur van de uit de overeenkomst voortvloeiende verplichtingen voor de consument;
q.
voor zover van toepassing, het bestaan en de voorwaarden van waarborgsommen of andere financiële garanties die de consument op verzoek van de handelaar moet betalen of bieden;
r.
voor zover van toepassing, de functionaliteit van digitale inhoud met inbegrip van toepasselijke technische beveiligingsvoorzieningen;
s.
voor zover van toepassing, de relevante interoperabiliteit van digitale inhoud met hardware en software waarvan de handelaar op de hoogte is of redelijkerwijs kan worden verondersteld op de hoogte te zijn;
t.
voor zover van toepassing, de mogelijkheid van toegang tot buitengerechtelijke klachten- en geschilbeslechtingsprocedures waarbij de handelaar zich heeft aangesloten, en de wijze waarop daar toegang toe is.
toon volledige bericht
Uit art. Artikel 230v blijkt dat het geven van deze informatie in de algemene voorwaarden
niet voldoende is: het moet op een duidelijke en in het oog springende manier gebracht worden vóór het sluiten van de overeenkomst. Bij niet correct informeren over de ontbindingsmogelijkhid kan de termijn oplopen tot 1 jaar...
Art. 230r, lid 4 is ook een leuke:
Tenzij de handelaar heeft aangeboden de op basis van de ontbonden overeenkomst geleverde zaken zelf af te halen, kan de consument eerst nakoming vorderen van de in lid 1 bedoelde verbintenis nadat de handelaar de zaken heeft ontvangen of de consument heeft aangetoond dat hij de zaken heeft teruggezonden, naar gelang welk tijdstip het eerst valt.
Dus het risico voor verzending komt weer bij de webshop te liggen: de consument heeft aangetoont dat hij het verzonden heeft, en als TNT het kwijtraakt, dan is dat dus het probleem van de winkel? Beetje raar, want TNT zegt gewoon dat ze geen overeenkomst met de winkel hebben en dat die dus ook niet de event. verzekering kan inroepen.
Wat betreft DOA en KOA lijkt de wet mij wel duidelijk:
De consument is slechts aansprakelijk voor de waardevermindering van de zaak als een behandeling van de zaak verder is gegaan dan noodzakelijk om de aard, de kenmerken en de werking daarvan vast te stellen.
Oftewel, als de consument een zaak DOA ontvangt, heeft hij de zaak niet behandeld dan noodzakelijk is om de aard, de kenmerken en de werking daarvan vast te stellen. Hij is dus niet aansprakelijk voor de waardevermindering en mag de zaak gewoon voor KOA aanbieden.
Over gebruik zoals enkel in een winkel zou mogen (dus geen kopje koffie zetten omdat dat in de MediaMarkt ook niet kan) wordt niet gerept. "Noodzakelijk om de aard, kenmerken en werking vast te stellen" lijkt me ertoe leiden dat je prima 2 keer koffie kan zetten (1e keer geeft altijd een rare smaak bij een nieuw apparaat vind ik) en bij een wasmachine dat je er idd 1 of 2 wasjes mee mag draaien. Bij een laptop (waarbij het dus moeilijker is om vast te stellen of het beantwoord aan je wensen omtrend aard, kenmerken en werking) lijkt het me dus dat je zo'n ding een paar uur mag uitproberen: je hebt dan de tijd om je door de settings heen te werken, en om te kijken of je de basis begrijpt cq alles ermee kan wat je zou willen.
Hier zie ik dus, in de nieuwe wet, geen onduidelijkheden tov de oude wet.
Wat ik verder onduidelijk vind, zijn de telefoonkosten die de consument maakt in contact met de shop over de overeenkomst. Deze mogen niet hoger zijn dan het basistarief (dat door de minister kan worden vastgesteld), maar in een ander artikel staat dat de shop het de consument tijdig moet laten weten indien het tarief hoger is dan het basis-tarief. Betekent dat een einde aan de klantenservices à € 0,20 pm?
[
Voor 84% gewijzigd door
Ardana op 14-06-2014 14:47
]