Geregistreerd partnerschap, partnerschapsvoorwaarden

[assje]

Inmiddels woon ik ruim 3 jaar samen met mijn vriendin in een huurhuis. Tot nu toe hebben we geen samenlevingscontract o.i.d. wat niet echt een bezwaar is aangezien we een huurhuis hebben en geen bijzondere bezittingen of verschil daarin.

In verband met partnerschapspensioen en erfenis (aangezien de bezittingen geleidelijk iets meer worden) mocht er iets gebeuren met één van de twee willen we nu toch maar eens iets gaan regelen. Dit verder ook omdat de mogelijkheid aanwezig is dat we binnenkort ons huurhuis kunnen en willen kopen.

We hebben dan dus de volgende opties:
- Samenlevingscontract
- Geregistreerd partnerschap (gratis op maandag en dinsdag)
- Trouwen (gratis op maandag en dinsdag)
- Geregistreerd partnerschap/trouwen met voorwaarden

Aangezien we nu niet echt geld over hebben voor een uitgebreide bruiloft lijkt het mij leuk die mogelijkheid tot later te bewaren en nu te gaan voor een geregistreerd partnerschap.

Nu vind ik het in principe absoluut geen probleem om me te verbinden aan mijn partner en is alles gewoon stabiel maar toch wil ik eerst graag nadenken waar ik precies voor teken.

Ik vind de volgende gegevens voor partneralimentatie:
- Maximaal 12 jaar
- Behoefte wordt gebaseerd op welvaartsniveau tijdens huwelijk

Dit vind ik toch wel voorwaarden waar ik een probleem mee heb, ik zou liever iets zien in de richting van:
- Duur maximaal 2 jaar
- Voldoende om te voorzien in minimale behoefte (bijstandsniveau?)
- Pensioen uitsluiten of opbouwende regeling voor als je op hoge leeftijd uit elkaar gaat

Nu is me niet helemaal duidelijk wat wel en niet af te spreken is in partnerschapsvoorwaarden. Als ik het goed begrijp worden ten alle tijden op het moment van een scheiding de voorwaarden beoordeeld door de rechter en als ze onredelijk zijn worden ze niet gehanteerd.

Ik wil dus bedenken of ik niet moet zeuren en gewoon zonder voorwaarden zal doen, toch maar een samenlevingsovereenkomst of dat ik parnterschapsvoorwaarden op ga stellen (die voldoen aan de wet)

Nu moet ik natuurlijk gewoon langs een notaris om dit te bespreken maar ik wil me toch graag eerst zelf inlezen, ik denk dat praktijkervaringen van mijn medetweakers daarmee kunnen helpen.

Onze situatie:
We werken 40/30 uur en verdienen netto ca. 65%/35%
Kinderwens wellicht over jaar of twee en gaat zij misschien minder werken
Vermogen en bezittingen is allemaal samen en geen probleem

[ Voor 4% gewijzigd door assje op 22-05-2014 09:35 ]

[BB-One]

Wat je ook kiest geen van alle opties regelt de praktische kant van het eventueel uit elkaar gaan, namelijk de verdeling van geld en goederen. Partneralimentatie is iets wat partijen bij een scheiding zelf afspreken (danwel opgelegd krijgen door een rechter als men niet meer on-speaking terms is) Overigens is het exacte bedrag wat je tzt dan aan alimentatie moet betalen (of ontvangen) afhankelijk van de inkomens op dat moment.

Mijn advies is altijd in deze situaties: Zorg in ieder geval voor een samenlevingscontract ! Voordeel 1 is namelijk dat je dan vaak al een partnerpensioen krijgt indien de ander komt te overlijden (zeg maar gratis geld). Ander punt is je schoonfamilie.... Indien je partner komt te overlijden ben jij geen erfgenaam van zijn/haar spullen tenzij jullie een testament hebben. Kortom alles waar zijn/haar naam op staat komt toe aan zijn/haar erfgenamen (lees: ouders/broers/zussen?), dus ook de gezmanelijke en/of bankrekenening(!) in een samenlevingscontract wordt namelijk geregeld dmv een soort fictie dat alle zaken in het huishouden toekomen aan degene die nog in leven is.

Geregistreerd partnerschap/trouwen, in mijn beleving kun je net zo goed trouwen als een geregistreerd partnerschap aangaan aangezien de verschillen niet heel groot (meer) zijn. Gezien je "eisen" ontkom je er bijna niet aan om onder huwelijkse voorwaarden te trouwen en dan kun je het net zo goed regelen met een samenlevingscontract + testament. Trouwen/geregistreerd partnerschap zie ik meer als een symbolische actie (met wat juridische gevolgen).
Overigens niet uit eigen ervaring: maar het schijnt lastiger te zijn als je kinderen gaat krijgen om niet getrouwd/geregistreerdpartnerschap te hebben. Het erkennen van het kind is lastiger als je alleen maar een samenlevingscontract hebt.

[Macros]

Ik zou gaan voor een samenlevingscontract. Die zijn rechtsgeldig (zolang je binnen de wet blijft) en geven alle voordelen maar geen van de nadelen die aan partnerschap en trouwen zitten. Zoals alimentatie en verplicht af moeten staan van je pensioen. Je kan er wel alimentatie dingen inzetten, maar ik denk niet dat dat rechtsgeldig is als iemand naar de rechter stapt, maar ik kan het fout hebben.

Een standaard samenlevingscontract is heel goedkoop. Als je ongebruikelijke bepalingen erin wilt opnemen dan betaal je per bepaling extra.

[timag]

Als je puur naar de materiële kant kijkt kan je in partnerschaps/huwelijksvoorwaarden van alles regelen over het gescheiden houden van je bezittingen. Dit is handig als er een verschil bestaat in bezittingen (bijv. als een partner een eigen bedrijf heeft) waarvan je persé wil dat dat bij die persoon blijft. Ook aansprakelijkheid kan een reden zijn, als een van de partners beroepsmatig hoofdelijk aansprakelijk kan worden gesteld voor flinke bedragen dan wil je niet dat het vermogen van je partner er ook aan gaat.

Voor wat betreft je inkomen geldt dat maar beperkt, je MOET onderling verrekenen. Dat komt er feitelijk op neer dat je het gezamenlijke inkomen gelijkmatig over de partners wordt verdeeld. Dit kan jaarlijks of bij einde huwelijk. (overigens doet bijna niemand dat jaarlijks dus is het in de praktijk altijd bij einde huwelijk)

Het verdelen van je inkomen komt voort uit het idee dat je bij trouwen de verantwoording op je neemt om wederzijds in ieder geval materieel voor elkaar te zorgen.Dat loopt na einde partnerschap/huwelijk door in de vorm van de genoemde partneralimentatie. Hier kan je NIETS over afspreken van te voren. Dat kan pas als het partnerschap/huwelijk daadwerkelijk eindigt in een echtscheidingsconvenant. Gerede kans dat er dan andere afspraken uitkomen dan je vooraf zou maken.

Dan nog is er het bijzondere geval dat als één van de partners in de bijstand komt de andere partner daar gedurende die 12 jaar aan moet bijdragen.

[merauder]

Zolang er een verplichte partneralimentatie is er geen haar op mijn hoofd die aan trouwen/geregistreerd partnerschap zal denken. De balans tussen mijn inkomen en die van mijn vriendin is 80/20, en een breuk zou ervoor zorgen dat ik in elk aspect van het leven vast kom te zitten.

[swbr]

assje schreef op donderdag 22 mei 2014 @ 09:24:
Aangezien we nu niet echt geld over hebben voor een uitgebreide bruiloft lijkt het mij leuk die mogelijkheid tot later te bewaren en nu te gaan voor een geregistreerd partnerschap.

Als je eenmaal een geregistreerd partnerschap hebt, kun je niet meer trouwen. Althans, niet zonder dat geregistreerd partnerschap te verbreken, wat in principe neerkomt op een echtscheiding. Als je ooit nog eens wilt trouwen, bespaar je dan een hoop gedoe en ga nu voor een samenlevingscontract.

Ga sowieso naar een notaris, die kan je hier prima mee helpen. Tip: http://www.degoedkoopstenotaris.nl/. Tarieven voor dit soort dingen kunnen enorm uiteen lopen, het loont echt de moeite om even rond te kijken. En een samenlevingscontract is iets dat elke notaris kan, het is geen rocket science.

[heidem1]

Antaresje schreef op donderdag 22 mei 2014 @ 11:59:
Als je eenmaal een geregistreerd partnerschap hebt, kun je niet meer trouwen. Althans, niet zonder dat geregistreerd partnerschap te verbreken, wat in principe neerkomt op een echtscheiding. Als je ooit nog eens wilt trouwen, bespaar je dan een hoop gedoe en ga nu voor een samenlevingscontract.

Je kunt een geregistreerd partnerschap omzetten in een huwelijk. Daarvoor hoef je het geregistreerd partnerschap niet te verbreken. Je gaat daarvoor naar de ambtenaar van de burgerlijke stand die een "akte van omzetting" opmaakt. De omzetting van partnerschapsvoorwaarden naar huwelijkse voorwaarden is wel een punt dat dan aandacht verdiend, maar daar kan de notaris meer over vertellen.

[swbr]

heidem1 schreef op donderdag 22 mei 2014 @ 12:13:
[...]


Je kunt een geregistreerd partnerschap omzetten in een huwelijk. Daarvoor hoef je het geregistreerd partnerschap niet te verbreken. Je gaat daarvoor naar de ambtenaar van de burgerlijke stand die een "akte van omzetting" opmaakt. De omzetting van partnerschapsvoorwaarden naar huwelijkse voorwaarden is wel een punt dat dan aandacht verdiend, maar daar kan de notaris meer over vertellen.

Maar dat is wel wat anders dan elkaar het ja-woord geven ten overstaan van al je vrienden en familie. Dat maakt voor de gemiddelde tweaker niet zoveel uit waarschijnlijk, maar voor de gemiddelde vrouw wel

[heidem1]

Afhankelijk van de gemeente kan ook een omzetting inclusief ceremonie

[Stoffel]

merauder schreef op donderdag 22 mei 2014 @ 11:53:
Zolang er een verplichte partneralimentatie is er geen haar op mijn hoofd die aan trouwen/geregistreerd partnerschap zal denken. De balans tussen mijn inkomen en die van mijn vriendin is 80/20, en een breuk zou ervoor zorgen dat ik in elk aspect van het leven vast kom te zitten.

Same here. Mijn vriendin wil heel graag trouwen, en op zich ben ik daar niet op tegen, maar het weerzinwekkend grote financiële risico dat ik ermee loop houdt me echt tegen.

Mijn inkomen is variabel (ondernemer) maar zelfs in slechte jaren nog altijd 15x dat van mijn vriendin. Vanzelfsprekend betaal ik dus alles en dat vind ik ook helemaal geen probleem. Zo lang we bij elkaar zijn.. Indien de relatie stuk loopt dan kan het zijn dat ik ervoor wil kiezen om haar verder te ondersteunen, maar het kan ook zijn dat ze van mij in een bijstandsflatje mag gaan zitten. Dat is helemaal afhankelijk van de toedracht en het moment waarop we uit elkaar gaan.

Nu kun je natuurlijk zeggen dat het niet helemaal fair is omdat zij de mogelijkheid niet direct heeft om zoveel bij te dragen, en dan ze wel bijdraagt in het huishouden e.d. Daar ben ik het mee eens, vandaar dat de hypotheek op allebei onze namen staat. In het geval dat we uit elkaar zouden gaan aan het einde van de hypotheek heeft zij dus recht op de helft van ons huis en inboedel. Geen enkel probleem, dat is van ons samen.

Mijn bedrijven moeten echter te allen tijden buiten schot blijven, en ik ga ook zeker geen partneralimentatie betalen alsof we nog bij elkaar waren. Voor mij is vrijwel alles acceptabel om dat te bereiken, als het moet is mijn vermogen naar het buitenland en mijn inkomen nihil.

Ze heeft "secundaire arbeidsvoorwaarden" waar denk ik menig vrouw jaloers op is, maar die vervallen toch echt bij einde contract. Als ik dat niet voor elkaar krijg dan wordt er niet getrouwd.

[Ardana]

Als het voor partnerschapspensioen is, zou ik even informeren bij je pensioenfonds wat de voorwaarden zijn, en dan de goedkoopste, cq degene met de minste haken en ogen nemen.

Zowel bij huwelijk als bij geregistreerd partnerschap ontstaat er een wettelijke wederzijdse zorgplicht, waarvan helaas niet afgeweken kan worden, en die ook niet ingeperkt kan worden qua duur (5 tot 12jaar) en hoogte. Wie aan wie moet betalen, weet je pas aan het einde van de relatie, er kan nl. nogal wat veranderen.

Als beiden zelfvoorzienend zijn, kunnen partners, op het moment van scheiding, onderling afspreken af te zien van partneralimentatie, maar dit kan niet afgedwongen of vooraf vastgelegd worden. Als de minst verdienende partner toch besluit, bijv. 3 jaar na de scheiding, alimentatie te eisen, is de kans zeer groot dat die eis door de rechter wordt toegewezen. Als een van beide partners niet meer zelfvoorzienend is, ie. afhankelijk is van de bijstand of is een schuldregeling zit, is hij/zij zelfs verplicht om zoveel mogelijk alimentatie te eisen.

Meestal is een samenlevingsovereenkomst, al dan niet gecombineerd met een testament, voldoende om het partnerpensioen en de erfenis te regelen.

@Stoffel: waarom geen "trouwerij zonder ambtenaar"? Dan heeft zij toch haar bruiloft,en hebben jullie toch niet de wettelijke status van gehuwden. Hadden wij ook bijna gedaan, maar voor ons maakte die ambtenaar uiteindelijk weinig uit.

[ Voor 9% gewijzigd door Ardana op 22-05-2014 12:56 ]

[assje]

Even een korte reactie (ben aan het werk).

Allereerst bedankt voor de reacties, dit versterkt toch wel de mening die ik eigenlijk al had dat de samenlevingsovereenkomst mijn voorkeur heeft. Inderdaad ziet mijn vriendin juist meer heil in het geregistreerd partnerschap als blijk van "binding" en officiele tint etc. Als ik dit niet wil gaat dit dus wat discussie opleveren maar liever dat dan ergens voor tekenen waar ik niet achter sta.

Zal later nog even uitgebreider reageren.

[Grolsch]

Stoffel schreef op donderdag 22 mei 2014 @ 12:48:
[...]


Same here. Mijn vriendin wil heel graag trouwen, en op zich ben ik daar niet op tegen, maar het weerzinwekkend grote financiële risico dat ik ermee loop houdt me echt tegen.

Mijn inkomen is variabel (ondernemer) maar zelfs in slechte jaren nog altijd 15x dat van mijn vriendin. Vanzelfsprekend betaal ik dus alles en dat vind ik ook helemaal geen probleem. Zo lang we bij elkaar zijn.. Indien de relatie stuk loopt dan kan het zijn dat ik ervoor wil kiezen om haar verder te ondersteunen, maar het kan ook zijn dat ze van mij in een bijstandsflatje mag gaan zitten. Dat is helemaal afhankelijk van de toedracht en het moment waarop we uit elkaar gaan.

Nu kun je natuurlijk zeggen dat het niet helemaal fair is omdat zij de mogelijkheid niet direct heeft om zoveel bij te dragen, en dan ze wel bijdraagt in het huishouden e.d. Daar ben ik het mee eens, vandaar dat de hypotheek op allebei onze namen staat. In het geval dat we uit elkaar zouden gaan aan het einde van de hypotheek heeft zij dus recht op de helft van ons huis en inboedel. Geen enkel probleem, dat is van ons samen.

Mijn bedrijven moeten echter te allen tijden buiten schot blijven, en ik ga ook zeker geen partneralimentatie betalen alsof we nog bij elkaar waren. Voor mij is vrijwel alles acceptabel om dat te bereiken, als het moet is mijn vermogen naar het buitenland en mijn inkomen nihil.

Ze heeft "secundaire arbeidsvoorwaarden" waar denk ik menig vrouw jaloers op is, maar die vervallen toch echt bij einde contract. Als ik dat niet voor elkaar krijg dan wordt er niet getrouwd.

Herkenbaar verhaal, dat wordt trouwen op huwelijkse voorwaarden.

Ik weet niet hoe je als ondernemer je zaakjes geregeld hebt, zelf heb ik het vrij goed geregeld (voor dit scenario) omdat ik een Holding BV heb waar de werkmaatschapijen onder vallen.

In onze huwelijkse voorwaarden staat expliciet vermeld dat de gehele holding buiten schot valt, dus daarmee is de kous af.

Verder sta ik in mijn eigen holding op de loonlijst, dus ik bepaal ook mijn eigen salaris (tot op zekere hoogte), dus in het geval van een (v)echtscheiding heb ik daar zelf aardig wat in te bepalen

Wat een nadeel kan zijn is dat je in het geval van huwelijkse voorwaarden meestal een verekenbeding hebt welke jaarlijkse uitgevoerd moet worden.

Doe je dit niet, dan stellen je hele huwelijkse voorwaarden niet zoveel voor bij een (v)echtscheiding.

Mijn advies, ga praten met je bedrijfsadviseur, en met een goede notaris welke jou haarfijn kan uitleggen hoe zoiets werkt.

Voor de mensen welke blijkbaar niet voor partner willen betalen op het moment dat ze uit elkaar gaan.

Ik heb hier dubbele gevoelens bij. Op het moment dat jullie alle 2 leuk werken en een baan hebben is er natuurlijk niets aan de hand. Uit elkaar, en iedereen gaat zijn/haar eigen weg.

Maar stel, er komen ooit kleine tweakertjes in het spel, en je overlegt met elkaar dat het vrouwtje (meer) thuis gaat blijven om voor de kleine koter te zorgen, is het dan eerlijk dat zij helemaal niets meer krijgt op het moment dat jullie uit elkaar gaan

[ Voor 9% gewijzigd door Grolsch op 22-05-2014 14:16 ]

[Stoffel]

Grolsch schreef op donderdag 22 mei 2014 @ 14:12:
[...]

Ik weet niet hoe je als ondernemer je zaakjes geregeld hebt, zelf heb ik het vrij goed geregeld (voor dit scenario) omdat ik een Holding BV heb waar de werkmaatschapijen onder vallen.

In onze huwelijkse voorwaarden staat expliciet vermeld dat de gehele holding buiten schot valt, dus daarmee is de kous af.

Verder sta ik in mijn eigen holding op de loonlijst, dus ik bepaal ook mijn eigen salaris (tot op zekere hoogte), dus in het geval van een (v)echtscheiding heb ik daar zelf aardig wat in te bepalen

Wat een nadeel kan zijn is dat je in het geval van huwelijkse voorwaarden meestal een verekenbeding hebt welke jaarlijkse uitgevoerd moet worden.

Ik heb het op exact dezelfde manier geregeld, ik heb ook een holding waar ik zelf de enige werknemer van ben met daaronder de werkmaatschappijen. Dat klinkt in theorie allemaal heel veilig, maar toch ken ik legio mensen die via een of andere loophole financieel geruineerd zijn terwijl ze in dezelfde situatie zaten. Het is ontzettend moeilijk om je goed af te schermen heb ik het idee, en zelfs als je dat nu goed hebt geregeld moet je het nog maar bijhouden gedurende je hele huwelijk, want stel je voor onze overheid verandert de regels van het spel maar weer eens.

Eigenlijk vind ik het belachelijk dat het zo moet, zakelijk gezien zou ik zo'n contract nooit aangaan. Omdat vrouwen nou eenmaal de drang voelen om te trouwen moet je als man maar gokken met je levenswerk. _{En ja ik weet dat het ook andersom zou kunnen, maar vreemd genoeg zie ik dat in de praktijk vrijwel nooit}

Dat verrekenbeding is trouwens nieuw voor mij, tzt zal ik dat nog moeten uitzoeken.

[Grolsch]

Stoffel schreef op donderdag 22 mei 2014 @ 15:05:
[...]


Ik heb het op exact dezelfde manier geregeld, ik heb ook een holding waar ik zelf de enige werknemer van ben met daaronder de werkmaatschappijen. Dat klinkt in theorie allemaal heel veilig, maar toch ken ik legio mensen die via een of andere loophole financieel geruineerd zijn terwijl ze in dezelfde situatie zaten. Het is ontzettend moeilijk om je goed af te schermen heb ik het idee, en zelfs als je dat nu goed hebt geregeld moet je het nog maar bijhouden gedurende je hele huwelijk, want stel je voor onze overheid verandert de regels van het spel maar weer eens.

Eigenlijk vind ik het belachelijk dat het zo moet, zakelijk gezien zou ik zo'n contract nooit aangaan. Omdat vrouwen nou eenmaal de drang voelen om te trouwen moet je als man maar gokken met je levenswerk. _{En ja ik weet dat het ook andersom zou kunnen, maar vreemd genoeg zie ik dat in de praktijk vrijwel nooit}

Dat verrekenbeding is trouwens nieuw voor mij, tzt zal ik dat nog moeten uitzoeken.

Een huwelijk is ook geen zakelijk contract, maar in mijn ogen iets wat je maar 1 x in je leven doet.

Het is goed dat er regels zijn om de "zwakkeren" in onze samenleving te beschermen, anders werd het ook zo'n puinhoop.

Veel ondernemers denken dat ze met het oprichten van een Holding van alle risico's af zijn, maar dat is dus niet zo. Als je niets regelt, en niet jaarlijks verrekend eindigt het in drama verhalen.

Het goed regelen kost geld, ik denk dat ik in totaal tussen de € 5000,00 en € 10.000,00 aan Adviseurs en Notaris heb betaald om het te regelen zoals ik wil.

De schade "mocht" het verkeerd aflopen is veel groter, dus voor mij was dat niet zo'n Dillema.

[overhyped]

Stoffel schreef op donderdag 22 mei 2014 @ 15:05:
[...]


Eigenlijk vind ik het belachelijk dat het zo moet, zakelijk gezien zou ik zo'n contract nooit aangaan. Omdat vrouwen nou eenmaal de drang voelen om te trouwen moet je als man maar gokken met je levenswerk. _{En ja ik weet dat het ook andersom zou kunnen, maar vreemd genoeg zie ik dat in de praktijk vrijwel nooit}

Dat verrekenbeding is trouwens nieuw voor mij, tzt zal ik dat nog moeten uitzoeken.

De romantiek spat er vanaf: "omdat vrouwen nu eenmaal de drang voelen om te trouwen"

Damned.. Dat er met zo'n instelling überhaupt sprake is van een partner.

Bij ons was het in elk geval iets dat we beide graag wilden. niet iets waar mijn vrouw nu zo nodig drang toe had..

Er is een groot verschil tussen naïef zijn (trouwen met een eigen bedrijf en niets goed regelen) en deze instelling. Ik ben ook getrouwd, had ook een eigen bedrijf, en heb de dingen ook goed geregeld, maar wel vanuit de instelling: We gaan er vanuit dat we samen oud worden, als dat niet zo is dan is het al vervelend genoeg en laten we dan in elk geval de boel fatsoenlijk regelen.

Maargoed, ieder z'n ding.

[timag]

Grolsch schreef op donderdag 22 mei 2014 @ 15:09:
[...]

Een huwelijk is ook geen zakelijk contract, maar in mijn ogen iets wat je maar 1 x in je leven doet.

Eehm misschien moet je het wetboek er eens bij pakken (liefst voordat je trouwt) want voor de wet is het dat overduidelijk wel. Het zou goed zijn als de ambtenaar dit bij ondertrouw nog eens zou toelichten, volgens mij komen de meeste mensen hier nl. pas achter als ze gaan scheiden...

[Ardana]

Trouwen uit liefde kan ook zonder ambtenaar. Een burgerlijk huwelijk heeft m.i. In basis niets met liefde te maken, ik ken er ook die om praktische redenen trouwen, en nooit het bed zullen delen.

Dan is er meestal wel sprake van bijzondere omstandigheden (bijv. terminaal zijn), maar daaruit blijkt dat er echt geen liefde voor nodig is.

Tuurlijk zul je het meestal combineren (je houdt van de ander en daarom wil je graag voor hem/haar zorgen en profiteren van de wettelijke voordelen van het huwelijk) maar het hoeft dus niet.

Overigens moet ik wel toegeven dat ik op m'n achterste poten stond toen m'n vriend 3 weken voor het huwelijk de ambtenaar ineens af wou schaffen. Heel erg rationeel is het dus niet.

[ Voor 14% gewijzigd door Ardana op 26-05-2014 14:56 ]

[PcDealer]

BB-One schreef op donderdag 22 mei 2014 @ 09:46:

Overigens niet uit eigen ervaring: maar het schijnt lastiger te zijn als je kinderen gaat krijgen om niet getrouwd/geregistreerdpartnerschap te hebben. Het erkennen van het kind is lastiger als je alleen maar een samenlevingscontract hebt.

Ik weet daar niets van. Ons eerste kind is "onecht" geboren. Ik heb haar zoals de wet voorschrijft binnen 3 werkdagen aangegeven en meteen erkend. Toen mijn (nu) vrouw zwanger was van de tweede, zijn we wel gaan trouwen (in gemeenschap van goederen overigens). Daarmee heeft de man (ik weet niet hoe het tegenwoordig met same sex partners is) meteen ook de (mede)voogdij over de kinderen. Heb ik als man ook nog wat te zeggen, anders mag je de grens niet eens over zonder toestemming/bijzijn van de moeder.

Grolsch schreef op donderdag 22 mei 2014 @ 14:12:
[...]

Voor de mensen welke blijkbaar niet voor partner willen betalen op het moment dat ze uit elkaar gaan.

Ik heb hier dubbele gevoelens bij. Op het moment dat jullie alle 2 leuk werken en een baan hebben is er natuurlijk niets aan de hand. Uit elkaar, en iedereen gaat zijn/haar eigen weg.

Maar stel, er komen ooit kleine tweakertjes in het spel, en je overlegt met elkaar dat het vrouwtje (meer) thuis gaat blijven om voor de kleine koter te zorgen, is het dan eerlijk dat zij helemaal niets meer krijgt op het moment dat jullie uit elkaar gaan

Er is toch zoiets als alimentatie? En de vrouw heeft er dan toch ook voor gezorgd dat de man zich "volledig" op zijn werk kon richten en uit kon bouwen tot een florerende zaak? De vrouw moet dan ook daarvoor gecompenseerd worden en dat zal in een echtscheidingsconvenant wel blijken, toch?

[ Voor 35% gewijzigd door PcDealer op 26-05-2014 16:28 ]

[Ardana]

Dat is dus voor mensen die het officieel spelen, trouwen en bij een eventuele scheiding alimentatie willen betalen.

In dit topic zijn er mensen die juist niet willen trouwen omdat ze bij een eventuele scheiding geen alimentatie willen betalen. En de vraag ging er dus om hoe de vrouw op zo'n moment gecompenseerd wordt voor de jaren dat ze niet gewerkt heeft omdat ze voor de gezamenlijke kinderen heeft gezorgd. In een dergelijk scenario heeft de vrouw gewoon geen recht op partneralimentatie, terwijl ze wel geïnvesteerd heeft in de relatie door niet te werken en voor de kinderen te zorgen.

Maar goed, als je beiden evenveel blijft werken, ongeveer evenveel verdient en evenveel mogelijkheden houdt, maakt het niet uit of je gaat trouwen: er is dan toch geen sprake van (aanzienlijke) partneralimentatie. Hoewel je met kinderen altijd uit moet kijken: nu kun je de zorg nog verdelen, maar wie weet is er na de breuk geen mogelijkheid meer toe en is degene die de kinderen verzorgd semi gedwongen om minder te gaan werken. Dan kan het wel oneerlijk uitpakken.

Bij kinderen vind ik trouwen wel zo praktisch, zonder kinderen zal het me (verstandelijk gezien dan) aan m'n derriere oxideren

[ Voor 19% gewijzigd door Ardana op 26-05-2014 16:38 ]

[Grolsch]

PcDealer schreef op maandag 26 mei 2014 @ 16:23:
[...]

Ik weet daar niets van. Ons eerste kind is "onecht" geboren. Ik heb haar zoals de wet voorschrijft binnen 3 werkdagen aangegeven en meteen erkend. Toen mijn (nu) vrouw zwanger was van de tweede, zijn we wel gaan trouwen (in gemeenschap van goederen overigens). Daarmee heeft de man (ik weet niet hoe het tegenwoordig met same sex partners is) meteen ook de (mede)voogdij over de kinderen. Heb ik als man ook nog wat te zeggen, anders mag je de grens niet eens over zonder toestemming/bijzijn van de moeder.


[...]

Er is toch zoiets als alimentatie? En de vrouw heeft er dan toch ook voor gezorgd dat de man zich "volledig" op zijn werk kon richten en uit kon bouwen tot een florerende zaak? De vrouw moet dan ook daarvoor gecompenseerd worden en dat zal in een echtscheidingsconvenant wel blijken, toch?

Inderdaad, dan is er alimentatie, maar de personen hierboven wilden wel trouwen voor de show, maar niet de gevolgen (partner) alimentatie, pensioenrechten etc. aanvaarden.

Dat is bijna niet te voorkomen als je getrouwd bent, maar volgens mij moet je dat dus ook niet willen als je gaat trouwen (subjectief, persoonlijke mening )

Wat zakelijk vaak gebeurt is dat manlief een holding heeft waar zijn "Winsten" in opgepot worden, en die holding wordt buiten schot gehouden d.m.v. "huwelijke voorwaarden".

Stel manlief heeft een goedlopend bedrijf en verdient laten we zeggen met zijn bedrijf 1.000.000,00 per jaar.

Vanuit zijn holding geeft hij zichzelf een "Fatsoenlijk salaris" van 60/65K per jaar zodat hij nog net de volledige HRA kan benutten, de rest laat hij in zijn Holding staan om de blauwe rakkers niet teveel te sponseren.

Het restant wat in zijn holding blijft staan valt bij een scheiding dus buiten de alimentatiebepaling.

Dit kan voor de partner in kwestie (vaak de huisvrouw welke niet gewerkt heeft, de huishouding heeft gerunt terwijl de man €€'s aan het verdienen was) dus flink nadelig uitpakken.

[dion_b]

Ardana schreef op maandag 26 mei 2014 @ 16:36:
[...]

Bij kinderen vind ik trouwen wel zo praktisch, zonder kinderen zal het me (verstandelijk gezien dan) aan m'n derriere oxideren

Trouwens of partnerschap dan he

Doet me denken, wordt hoog tijd dat we dat hiero eens gaan regelen, gezien mijn 2e (vriendins 1e) er al is en de hints voor de volgende met de dag minder subtiel worden

[assje]

Even een update enige tijd later, voor ons gaat het dus een samenlevingscontract worden welke we vanmiddag af gaan sluiten.

Uitgangspunten welke ik in mijn hoofd heb:
- Alles 50/50 en alle bezittingen zijn gezamelijk
- Bij uit elkaar gaan geen aanspraak op elkaars pensioen
- Als er kinderen in het spel zijn parneralimentatie*

Voor de precieze uitwerking hiervan willen we ons laten informeren door de notaris over wat redelijk is.

Zelf denk ik aan:
- Duur van bijvoorbeeld 2 jaar (en alleen als er verminderd inkomen is door kinderen)
- Inkomen wordt aangevuld tot (?) bijvoorbeeld 40% van het gezamelijk inkomen (of minimaal benodigd)

Uitgangspunt moet wat mij betreft in ieder geval zijn dat je zo eenvoudig mogelijk van elkaar af kunt zonder dat één van de twee in de problemen komt (en zeker een kind mocht daar sprake van zijn).

[timag]

Als beide partijen volledige zekerheid willen hebben biedt trouwen met huwelijksvoorwaarden het meest. Wat ik hierboven lees is één partner die z'n belangen verdedigt. Wat je aan het doen bent is een huwelijk aan het nabouwen zonder de aspecten die jij vervelend vindt.

Ik vermoed dat de notaris je dat ook gaat vertellen en jullie samen zal aanraden om te trouwen, evt. met huwelijksvoorwaarden (waarin je overigens niets over alimentatie kan afspreken...).

[celshof]

Ondanks de 'nadelen' van een huwelijk/partnerschap bij pensioenopbouw, is er vaak nog een voordeel. Mocht je partner overlijden, dan heb je vaak alleen bij een huwelijk/partnerschap recht op het pensioen van je echtgenoot.

Trouwens, @ts: wie zegt er dat je vrouw minder gaat werken als er een kindje komt? Wil jij niet ook bij je kind zijn? Ik zou het niet willen missen.

[assje]

celshof schreef op maandag 25 augustus 2014 @ 13:05:
Ondanks de 'nadelen' van een huwelijk/partnerschap bij pensioenopbouw, is er vaak nog een voordeel. Mocht je partner overlijden, dan heb je vaak alleen bij een huwelijk/partnerschap recht op het pensioen van je echtgenoot.

Trouwens, @ts: wie zegt er dat je vrouw minder gaat werken als er een kindje komt? Wil jij niet ook bij je kind zijn? Ik zou het niet willen missen.

We gaan ook een testament laten maken en daarin kan je dat ook perfect afspreken.

Minder werken wellicht, maar niet snel minder dan 40 uur. Onze inkomsten zijn best wel verschillend dus financieel gezien is het handiger als zij minder werkt ipv ik. Verder zou ik eerder denken aan een dag thuiswerken i.p.v. een dag minder werken.

[celshof]

assje schreef op maandag 25 augustus 2014 @ 13:45:
[...]


We gaan ook een testament laten maken en daarin kan je dat ook perfect afspreken.

Minder werken wellicht, maar niet snel minder dan 40 uur. Onze inkomsten zijn best wel verschillend dus financieel gezien is het handiger als zij minder werkt ipv ik. Verder zou ik eerder denken aan een dag thuiswerken i.p.v. een dag minder werken.

Je kunt in een testament niet afspreken hoe de pensioenregeling van je werkgever is. Als daarin staat dat je getrouwd moet zijn om in aanmerking te komen, is een samenlevingscontract niet voldoende om het te krijgen bij overlijden.

Ennuh, thuiswerken+zorgtaken gaan niet bijzonder goed samen. Als mijn zoontje opeens ziek wordt op mijn thuiswerkdag, dan neem ik (calamiteiten) verlof op.

[Milmoor]

Wij hebben ook lopen zoeken hoe om te gaan met samenwonen en vermogen/inkomen i.v.m. het mogelijk kopen van een huis. Naar mijn idee moet je zoiets altijd goed doorspreken, dat voorkomt verwachtingsverschillen.

Wij betalen alles de gemeenschappelijke uitgaven naar naar rato van inkomsten, wat we samen aanschaffen is daarna 50:50 van ons. We boeken periodiek maar de gemeenschappelijke rekening waar deze uitgaven van worden betaald. Maar we hebben dus wel gescheiden rekeningen. Mijn computer is van mij en wordt dus ook door mij betaald. Alleen is mij vermogenspositie dusdanig dat ik inmiddels ook inkomsten uit rente moet gaan meerekenen, anders is het niet eerlijk. Voor ons huis zullen we zoveel mogelijk vergelijkbaar gaan werken. We betalen dit naar rato van inkomsten en het huis is daarna 50:50 van ons. In voor mij slechte tijden betaal ik dus minder en in goede tijden meer en visa versa. Uitdaging blijft wat je met ingebracht kapitaal doet. Ik vind het logisch dat ik dit niet "gratis" inbreng. Ik heb inkomstenderving doordat ik geen rente krijg (of dividend bij beleggen). Ook bespaar ik ons geld doordat we dit niet hoeven te lenen. Waarschijnlijk lossen we dat op met een virtuele lening. Ik leen aan ons. Op zich heel eerlijk, maar het voelt toch niet goed dat zij hierdoor effectief mij elke maand geld geeft. Anders had ze meer aan de bank betaald, maar toch. Eindconclusie is voorlopig dat ik het nog niet weet.

[ Voor 3% gewijzigd door Milmoor op 27-08-2014 21:50 ]

[Brunniepoo]

Mijn vriendin en ik zijn inmiddels ruim acht jaar samen en hebben inmiddels de knoop doorgehakt om dat maar een officieel te gaan regelen. Voor ons wordt het een geregistreerd partnerschap op basis van partnerschapsvoorwaarden.

Wij kiezen ervoor om bezit volledig gescheiden te houden en ook geen verrekening van inkomsten te doen (dat kan dus gewoon, in tegenstelling tot wat hierboven ergens genoemd wordt). De financiële verbintenis beperkt zich dus tot een gezamenlijke huishouding (50/50), een zorgplicht en het automatische fiscale partnerschap. Wij kunnen dit overigens vrij makkelijk doen omdat de inkomsten niet al te ver uiteen lopen.

Het pensioengedeelte is iets waar ik me nog in moet verdiepen maar in principe wil ik hier ook de algemene lijn volgen: bij overlijden wel, en bij uit elkaar gaan geen aanspraken.

Vorige week zijn we bij een notaris geweest en dat heeft weinig opzienbarends opgeleverd (na een goede voorbereiding). Het enige waar ik door overvallen werd is het geval van vlak na elkaar overlijden. Na mijn dood mag mijn vriendin alles erven als ze dan nog leeft. Als ik haar overleef mag alles naar mijn familie. Als ik echter iets eerder kom te overlijden gaat dus alles naar haar familie en daar kan ik me weer niet zo goed in vinden. Is natuurlijk prima te regelen in een testament, maar dat dacht ik dus juist niet nodig te hebben (en is ook vrij prijzig in verhouding tot het kleine risico). Mocht iemand hier nog een goede oplossing voor weten dan houd ik me aanbevolen.

Overigens: als je niet principieel tegen een huwelijk bent: ga trouwen in plaats van een geregistreerd partnerschap aangaan. Je zult merken dat mensen blijer voor je zijn en het bekt bovendien veel beter

[PcDealer]

Jullie waren al (minimaal 7 jaar) fiscaal partner als jullie gezamenlijke huishouding duurzaam is.

En trouwen is goedkoper op impopulaire dagen (afgezien mogelijk van huwelijkse voorwaarden opstellen).

[Lethalis]

Iets waar ik wel benieuwd naar ben: stel je verdient een goed salaris dat bijna 2 keer zo hoog is als dat van jouw vriendin. Vervolgens trouw je en een paar jaar later gaat het verschrikkelijk mis (door iets wat zij heeft gedaan) en zij gaat jou om alimentatie vragen.

Dan wordt die alimentatie blijkbaar bepaald op basis van het welvaartsniveau enzovoorts.

Maar wat gebeurt er nou als je vlak daarna minder gaat verdienen? Kan je er dan voor zorgen dat je ook minder alimentatie gaat betalen of ben je vanaf dat moment zwaar de pineut?

En wat gebeurt er als je je baan verliest vlak voor de scheiding en je daardoor geen inkomen meer hebt? (onder het mom van "een kale kip kun je niet plukken")

Ik denk namelijk ook weleens over trouwen na, maar de risico's vind ik ook niet zo tof Alimentatie voor kinderen betalen vind ik prima, maar iemand onderhouden die mij bijvoorbeeld zou hebben bedonderd of zelf ervan doorgaat niet.

[ Voor 15% gewijzigd door Lethalis op 28-08-2014 09:43 ]

[PcDealer]

Eerste niet betaalde hit op: "alimentatie minder inkomen"
https://www.juridischloke...e/herziening-alimentatie/

Verder:
http://www.rijksoverheid....heiden/partneralimentatie

[ Voor 21% gewijzigd door PcDealer op 28-08-2014 09:43 ]

[naitsoezn]

^^ Dan zullen er een paar vechtscheidingsadvocaten heel blij worden

[Lethalis]

PcDealer schreef op donderdag 28 augustus 2014 @ 09:41:
Eerste niet betaalde hit op: "alimentatie minder inkomen"
https://www.juridischloke...e/herziening-alimentatie/

Verder:
http://www.rijksoverheid....heiden/partneralimentatie

Op zich wel positief dat de eerste 5 jaar gewoon het aantal jaar van het huwelijk geldt. Oftewel 4 jaar getrouwd = 4 jaar alimentatie betalen (mits er geen kinderen zijn).

Dat verkleint het risico in ieder geval een beetje, want dan kom je er iig weer vanaf.

Alleen jammer dat het na 5 jaar ineens 12 jaar alimentatie betalen wordt.. nu geloof ik niet dat mijn vriendin zolang single zou blijven en samenwonen met een ander is dus blijkbaar ook genoeg om de partneralimentatie te stoppen.

Dat stelt me wel gerust En kinderalimentatie betalen vind ik vrij logisch.

[ Voor 3% gewijzigd door Lethalis op 28-08-2014 09:59 ]

[Ortep]

Lethalis schreef op donderdag 28 augustus 2014 @ 09:58:
nu geloof ik niet dat mijn vriendin zolang single zou blijven en samenwonen met een ander is dus blijkbaar ook genoeg om de partneralimentatie te stoppen.

Ze kunnen eerst nog een flinke tijd Latten en dan betaal je gewoon door.

[Brunniepoo]

PcDealer schreef op donderdag 28 augustus 2014 @ 09:33:
Jullie waren al (minimaal 7 jaar) fiscaal partner als jullie gezamenlijke huishouding duurzaam is.

Lijkt me onzin. Tot 2011 konden we ervoor kiezen, daarna waren we het juist expliciet niet. Graag dus een onderbouwing voor deze uitspraak.

En trouwen is goedkoper op impopulaire dagen (afgezien mogelijk van huwelijkse voorwaarden opstellen).

Voor zover dit een reactie op mijn post is: de kosten van trouwen en een geregistreerd partnerschap zijn in ieder geval in mijn gemeente gelijk.

[PcDealer]

Voorwaarden jullie waren het het jaar er voor, of staan op hetzelfde adres ingeschreven bij de gba. Ik ging er met mijn antwoord vanuit dat jullie samen wonen.

http://www.belastingdiens...chap/fiscaal_partnerschap

http://www.belastingdiens..._op_uw_adres_ingeschreven

[Brunniepoo]

Wij wonen samen en toch staat er in jouw links nergens dat je dan fiscaal partner bent.