funk-e schreef op maandag 31 maart 2014 @ 18:15:
Mijn persoonlijke mening is dat het vaak een heel goed idee is om out-of-your-comfort-zone te gaan. Dit zorgt ervoor dat je extra uitgedaagd wordt en dat kan een positieve draai aan je leven en je persoonlijkheid geven. Je hebt tijdens je HBO-studie bij je ouders ingewoond, dus ik neem aan dat jouw studententijd niet echt wild is geweest

. Dit hoeft natuurlijk ook niet, als dat niet bij je past. Maar het is misschien wel eens tijd om je vleugels uit te slaan. Dit zou dan een uitgelezen kans zijn.
Dit dus.
Misschien lijkt een opleidingstraject van een paar jaar nu een eeuwigheid, maar je bent jong, volledig ongebonden en op een mensenleven (of carriere) is die paar jaar weinig. Valt het tegen, dan kun je altijd achteraf nog terug naar het ouderlijk dorp.
Daar staat tegenover dat je nu een kans geboden krijgt:
- Daadwerkelijk op eigen benen te leren staan. Dat doen de meesten van ons als we uit huis gaan studeren, dat geluk heb jij blijkbaar nog niet gehad. Kan nu alsnog.
- In economisch lastigere tijden toch relevant werkervaring opdoen wat sowieso je employability vergroot en daarbij ook nog opleidingstraject.
- Samenhangend met het eerste: er is een enorme wereld buiten de omgeving waar je opgegroeid bent (ongeacht waar dat is). Veel mensen durven er geen deel aan te nemen. Succesvolle mensen durven dat wel. En wederom, al besluit je na x-jaar dat het welletjes is en ga je terug, dan nog neem je baggage mee dat behoorlijk wat waard is.
Sowieso, als iemand die (de keer als baby niet meetellend) twee keer van land verhuisd is en binnen NL ook verschillende plekken gezien hebt: vriendschappen die wat waard zijn houden jarenlang stand, al zie je elkaar vrijwel nooit
Laatst nog met m'n dochter op bezoek geweest bij studievriend van me. Ik woon ondertussen in Amsterdam. Hij woont in Roma. We kennen elkaar uit Finland. M'n dochter is 10. Laatste keer dat ik die vriend zag was ze nog niet geboren. Toch zaten we nadat zij op bed lag binnen een halfuur in de kroeg te hangen alsof we elkaar de dag ervoor nog gezien hadden.
Omgekeerd zijn er mensen met wie je denkt hecht te zijn maar waar je als puntje bij paaltje komt nooit meer wat van hoort, of met wie je na korte tijd totaal geen klik meer hebt. 'Opgeruimd staat netjes' moet je dan denken. Als je er open voor staat houden goede vriendschappen (en familiebanden) prima stand, als je er open voor staat ontmoet je ook - zeker bij zo'n verhuizing - snel zat nieuwe mensen waar vriendschap en wie weet meer uit voortkomt.
Bovendien: deze kans kun je misschien nooit weer krijgen. Stel je neemt hem niet, besluit toch alleen maar te forenseren naar Eindhoven of toch een McJob te nemen in een callcenter. Ondertussen ontmoet je leuke dame. Op gegeven moment gaan jullie samenwonen en is je (beperkte) salaris volop nodig om dat te bekostigen. De hare ook - zij heeft ook werk in de buurt. En dan komt weer zo'n kans langs. Als jij'm aan wil grijpen moet dame meeverhuizen terwijl zij geen vergelijkbare kans heeft, of ze moet terug naar ouders of naar een studentenkamer. Grote kans op einde relatie in beide scenario's, maar daar gaat het niet van komen, want je blijft gewoon bij haar. En je McJob...
Alleen al daarom, grijpen nu het kan. Al keer je na 4 jaar terug, dan ben jij het gras wat groener is en maak je meer kans op de relatiemarkt

[...]
Dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Je gaat niet naar de andere kant van de wereld en je kunt gemakkelijk regelmatig op en neer reizen
Idd.
Ik zou juist afraden om te ver bij werk vandaan te gaan wonen om toch met één voet in Zuid-Nederland te blijven. Nettoresultaat is dat je je dagen gaat verdoen in de file of in de OV en je nauwelijks kans gaat hebben een sociaal leven op te bouwen. Dan ga je je inderdaad geisoleerd voelen en trek je het niet.
Onderschat afstanden daarbij ook niet in de Randstad. Collega van me woont in Etten-Leur (bij Breda) en werkt nu in Rotterdam. Hij gaat binnenkort nieuw werk beginnen in Nijmegen. Hemelsbreed is Nijmegen meer dan twee keer zo ver weg, toch gaat hij een derde minder reistijd hebben omdat het gewoon goed doorrijdt, terwijl het verkeer naar R'dam altijd vast staat (en OV geen goede optie is, verbinding vanaf Etten-Leur is brak, zeker ook gezien zowel huis als werk niet direct bij station is).
Nee, ga zo dicht mogelijk op het vuur zitten, als het kan op loopafstand. Hou in eerste instantie je huur zo laag mogelijk, een enkel kamertje is zat om te beginnen. Als het allemaal bevalt heb je een prima uitvalsbasis om beter te zoeken, bevalt het niet, dan ben je in een middagje verkast. Doordat je zo weinig tijd hoeft te verdoen met reizen heb je volop tijd om de nieuwe woonomgeving te verkennen, doordat je zo krap woont kom je juist snel buiten en dus in contact met anderen. Hoe groter de stad, des te lager de drempels. In een dorp is iemand van het dorp verderop al snel een vreemdeling, in een grote stad is nagenoeg iedereen in hetzelfde situatie als jij, dus maakt het geen zak uit waar je vandaan komt (tip: zorg voor buurt met zo min mogelijk inboorlingen - als men al drie generaties lang in zelfde straat wonen is het net zo ons-kent-ons als in een vreemd dorp).
Daarom juist wmb ook advies om de kleinere plaatsen te mijden. Het is makkelijker integreren in een stad, ook al kom je zelf niet uit een stad. Als je na paar jaar in de buurt een sociaal leven opgebouwd hebt kun je altijd nog naar buitenwijken/randgemeentes uitwijken, maar dat wil je niet als je volkomen nieuw bent ergens. Echt niet.
[...]
Je moet je vooral niet laten opjagen door een bepaald aanbod. Je geeft zelf al aan dat je niet in de randstad hebt gezocht naar vacatures, dus wie zegt dat er geen betere vacatures beschikbaar zijn.
Dat is een goede tip, anderzijds willen ze hier zelfs opleiding meebetalen. Dat is niet niks, ik zou zeker dit aanbod niet terzijde gooien. Als een snelle zoektocht niets beters oplevert, ga ervoor. Levert zoektocht wel potentieel interessante dingen op, eerst zorgen dat je daar geaccepteerd wordt, dan pas dit afschieten.